Στις 5
Ιουλίου 1853, στις 8 μ.μ. η ηγουμένη Σεραφείμα του Μοναστηριού Φλορόφσκυ
του Κίεβου καί η Μοναχή 'Αγνή, η οικονόμος του Μοναστηριού, έφτασαν
στήν Λαύρα μέ σκοπό νά παρακαλέσουν τόν Μητροπολίτη Φιλάρετο, νά
λειτουργήση στό Μοναστήρι τους, τήν ημέρα πού πανηγύριζε η εκκλησία
τους, αφιερωμένη στήν εικόνα της Παναγίας του Καζάν.
Ο Δεσπότης υποδέχτηκε εγκάρδια τίς επισκέπτριες καί δέχτηκε μ’ ευχαρίστηση τήν πρόσκλησή τους.
«Καλά, καλά», είπε. «Σίγουρα θάρθω. Μόνον φροντίστε ότι χρειάζεται γιά τήν Θεία Λειτουργία».
Η ηγουμένη ετοιμάστηκε ν’ αναχωρήση από τόν Δεσπότη, αλλά εκείνος τήν σταμάτησε:
«Σκέφτεστε νά επιστρέψετε αμέσως, Σεβαστή Μητέρα;».
«Ναί, έτσι είχαμε σχεδιάσει, Σεβασμιώτατε».
«Σήμερα
εγώ θά λειτουργήσω στό ερημητήριο Κιταγιέφσκαγια στήν εκκλησία του
'Αγίου Σέργιου. Αφού έτυχε νά βρίσκεστε εδώ, μήπως θέλετε νά
παρακολουθήσετε καί τήν Θεία Λειτουργία;».
«Νάναι ευλογημένο Αγιε Δέσποτα. Μέ μεγάλη μας χαρά».
