Πῶς γινόμαστε οἱ ἄνθρωποι «ἕνα»

Κατ’ ἐξοχήν ἡ ἑνοποίηση αὐτή ἐπιτυγχάνεται διά τῆς Θείας Χάρης ἡ ὁποία δίδεται στούς ἀνθρώπους διά τῶν Θείων Μυστηρίων. Ὁ διάβολος κάνει τό πᾶν γιά νά μήν μετέχουν οἱ ἄνθρωποι στή Θεία Χάρη, στά θεοποιά Μυστήρια καί μάλιστα στήν Θεία Κοινωνία καί τήν Ἱερά Ἐξομολόγηση.

Ἀποκόπτει ἔτσι τούς ἀνθρώπους ἀπό τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἁγία μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί οἱ ἄνθρωποι μή μετέχοντας στήν ἑνοποιό καί θεοποιό ἄκτιστη ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, πού λέγεται Θεία δόξα καί Θεία χάρη δέν μποροῦν νά ἑνωθοῦν οὔτε μεταξύ τους, οὔτε μέ τόν Θεό. Μόνο ὅταν οἱ ἄνθρωποι μετέχουν στήν δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τότε γίνονται ἀληθινά ἕνα πνεῦμα καί ἀποκτοῦν μία θέληση καί μία ἐνέργεια. Τότε ἀληθινά ταυτίζονται ἔχοντας τήν μία κοινή, ταυτή ἐνέργεια καί θέληση, αὐτήν τῶν Τριῶν Προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Ἔτσι μόνο μπορεῖ νά πραγματοποιηθεῖ τό αἴτημα τοῦ Κυρίου στήν ἀρχιερατική Του προσευχή: «ἵνα πάντες ἓν ὦσι» (δηλαδή νά εἶναι ὅλοι ἕνα).

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/09/blog-post_8.html#more

«Ὅταν πῆγα νά τοῦ φιλήσω τό χέρι, αὐτό μοσχοβολούσε σάν τό λείψανο τῆς Ἁγίας Ἄννης…»

-ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΝΘΙΜΟ ΤΟΝ ΜΙΚΡΑΓΙΑΝΝΑΝΙΤΗ-

 

~ Ο ασκούμενος στα Κατουνάκια του Αγίου Όρους πατήρ Μάξιμος, που έχει σπουδάσει Φυσικός, μας διηγήθηκε τα εξής:
«Μια χρονική περίοδο πριν γίνω μοναχός, είχα πολλούς πειρασμούς. Ο Γέρων Άνθιμος ο Μικραγιαννανίτης, που ήταν πνευματικός μου και που ήξερε τις μεθοδείες του διαβόλου, μου συνιστούσε να κάνω υπομονή λέγοντάς μου:
–Κάνε υπομονή και ο Θεός θα σε επιβραβεύσει και πολλά καλά θα σου δώσει.
Ο πειρασμός, όμως, δεν υποχωρούσε και κάθε φορά ο Γέρων επαναλάμβανε τα ίδια λόγια. Από τις πολλές, όμως, φορές κλονίστηκα και έβαλα λογισμό: «Αν ο Γέρων είναι άνθρωπος του Θεού κάτι θα μου φανερώσει».
Αυτή την φορά με βαθύ πόνο πλησίασα τον Γέροντα, που για πρώτη φορά με υποδέχθηκε με υπερβολική χαρά και, όταν πήγα να του φιλήσω το χέρι, αυτό μοσχοβολούσε σαν το λείψανο της Αγίας Άννης, που φυλάσσεται στο Κυριακό της Σκήτης. Το άφησα και το ξανάπιασα και τότε η ευωδία ήταν εντονότερη. Μου είπε με πολλή χάρη:

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/09/blog-post_52.html#more

Ὁ Ἅγιος Ὀνούφριος συνομιλοῦσε μέ τό βρέφος Ἰησοῦς....

Υπάρχει ένα θαυμάσιο γεγονός από τη ζωή του Αγίου Ονουφρίου, τον οποίο εορτάζει η εκκλησία μας στις 12 Ιουνίου. 

 

Όταν ήταν πολύ μικρός, μπήκε σ' ένα κοινόβιο, άγνωστο πως. Μεγάλος ανεχώρησε για την έρημο, όπου έζησε 60 χρόνια χωρίς να δει ποτέ άνθρωπο. 

Ήταν γυμνός, αλλά ολόκληρο το σώμα του επικαλύπτετε από την μακρυά γενειάδα του, που έφθανε μέχρι το έδαφος, καθώς και από τα μαλλιά του και τις μεγάλες τρίχες του όλου σώματος.

Τον μεγάλο αυτό Άγιο τον ανακάλυψε ο Όσιος Παφνούτιος, στον οποίο διηγήθη τα της οσιακής και ερημικής ζωής του. 

 

Όταν λοιπόν ήταν πολύ μικρός, 5-6 ετών, και ζούσε στο Κοινόβιο, συνέβη το εξής:

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/09/blog-post_39.html#more

Ἡ γέννησις τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)

Τὸ Γενέσιον τῆς Θεοτόκου

Ἡ γέννησις τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Ἑορτή, ἀγαπητοί μου, ἑορτὴ μεγάλη, ποὺ ἀνήκει στὶς θεομητορικὲς ἑορτές. Σήμερα εἶναι τὸ Γενέσιον, δηλαδὴ ἡ γέννησι, τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Τί γνωρίζουμε ἀπὸ τὰ ἱερὰ βιβλία, ἀπὸ τὴν παράδοσι;

Ὑπῆρχε ἕνα εὐσεβὲς ἀνδρόγυνο, ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα. Πίστευαν καὶ λάτρευαν τὸ Θεὸ καὶ ἐκτελοῦσαν τὶς ἅγιες ἐντολές του. Δὲν εἶχαν ὅμως παιδιά. Ἡ Ἄννα ἦταν στεῖρα· ἄγονη ὅπως ὁ βράχος, ὅπως τὸ μάρμαρο. Μπορεῖ ποτὲ ἀπὸ τὸ μάρμαρο νὰ φυτρώσῃ ῥόδο; ἄλλο τόσο, φυσικῶς, ἀπὸ τὴ μήτρα ἐκείνη ἦταν δυνατὸν νὰ προέλθῃ παιδί. Ὄχι δὲ μόνο στεῖρα, ἀλλὰ καὶ προχωρημένη στὰ χρόνια ἦταν, γριὰ πλέον. Εἶχε φτάσει στὴν ἡλικία ποὺ οἱ γυναῖκες δὲν γεννοῦν πιά.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/09/blog-post_48.html#more

Η ανταπόκριση του πνευματικού τέκνου προς τον πνευματικό του Πατέρα

Η εν Χριστώ οικοδομή του πιστού από το δεσμό που συνήψε με έναν πνευματικό πατέρα δεν είναι αυτονόητη. Προϋποθέτει και τη δική του ανταπόκριση στην αγάπη που θα του δείχνει και στις φροντίδες που θα καταβάλλει γι' αυτόν ο πνευματικός του πατέρας.
Μια πρώτη και θεμελιώδης προϋπόθεση ειναι η αγάπη. Ο δεσμός που σφυρηλατείται ανάμεσα στον πνευματικο πατέρα και το πνευματικό του παιδί είναι η αμοιβαία αγάπη. Στήν αγάπη του πνευματικού πατέρα ο πιστός ανταποκρίνεται με τη δική του αγάπη. «Ουδέν ούτω προς διδασκαλίαν επαγωγόν ως το φιλείν και φιλείσθαι» παρατηρεί ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (ομιλ. 6, 1 είς Α' Τιμ., PG 62, 529). Οι πνευματικοί δεσμοί είναι ισχυρότεροι από τους φυσικούς. Και η αγάπη που πηγάζει από το Χριστό είναι πιο δυνατή από αυτήν που εμπνέει η συγγένεια του αίματος. «Τί γαρ πατρός αληθινού ποθεινότερον; » αναρωτιέται ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης (Προς Πλάτωνα 2, PG 99, 909Β), εκφράζοντας έτσι την προσωπική του εμπειρία για τον πνευματικό του πατέρα.
Η αγάπη προς τον πνευματικό μας πατέρα είναι γνήσια, όταν εκφράζεται ως «πίστις», δηλαδή ως εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό του.

Ἑρμηνεία Παλαιᾶς Διαθήκης –Προφήτης Ἠσαΐας (22ον) – (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἱερεμία)

          IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

Δημητσάνα, Παρασκευή 14 Αὐγούστου 2015

ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ

ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ

(Ἡ ἑρμηνεία παρά τήν συντομία της καί τήν ἁπλότητά της εἶναι ἐπιστημονική)

Ἡ ἐργασία αὐτή προσφέρεται στούς ἀναγνῶστες σέ συνέχειες ἑκάστη Δευτέρα καί Παρασκευή διά ἐξεύρεση λαθῶν ἐκ μέρους τους καί ἐνημέρωσή μας πρός διόρθωση, πρίν ἀπό τήν τελική δημοσίευση τοῦ ἔργου.

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΣΑΪΑΣ

Εὐχαριστήριος ὕμνος γιά τήν προσδοκώμενη σωτηρία (κεφ. 25)

Ὕμνος γιά τίς εὐεργεσίες καί τήν δόξα τοῦ Θεοῦ (25,1-5)

(Προλογικό σημείωμα τῆς περικοπῆς)

Τό εὐχαριστήριο αὐτό ἆσμα ἀναφέρεται σέ γεγονότα, τά ὁποῖα ἐλέχθησαν προηγουμένως ἀπό τόν προφήτη. (α) Προηγουμένως εἰς στίχ. 24,10 εἶπε ὁ προφήτης γιά καταστροφή πόλεων ἤ γιά τήν καταστροφή τῆς «πόλεως τοῦ χάους» κατά τό Ἑβρ. Καί ἐδῶ στόν στίχ. 2 τό κείμενό μας δοξάζει τόν Θεό γιά καταστροφή τῶν πόλεων τῶν ἀσεβῶν ἤ, πάλι, κατά τό Ἑβρ., γιά τήν καταστροφή τῆς «πόλεως τοῦ χάους». (β) Εἰς 24,15 ὁ προφήτης ὡμίλησε γιά τήν μεταστροφή τῶν λαῶν καί ἐδῶ εἰς στίχ. 3 ὁμιλεῖ ὁμοίως γιά τήν μεταστροφή τῶν βαρβάρων λαῶν (κατά τό Ἑβρ.). (γ) Εἰς 24,21.23 ὡμίλησε ὁ προφήτης γιά τήν ἧττα τῶν ὑπερηφάνων καί ἐδῶ πάλι, εἰς στίχ. 2.4 ὁμιλεῖ γιά τήν κατατρόπωση τῶν ἀσεβῶν καί τῶν πονηρῶν ἀνθρώπων.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/09/22.html#more

Ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός: Βιβλίο Πρῶτο - Περί τῶν ἑπτά σωματικῶν πράξεων

Πρώτη είναι η ησυχία, δηλαδή τρόπος ζωής χωρίς περισπασμούς, μακριά από κάθε βιοτική μέριμνα, για να μπορέσει κανείς με την απομάκρυνση από τους ανθρώπους και τους περισπασμούς να αποφύγει το θόρυβο και το διάβολο που σαν λιοντάρι βρυχιέται και περπατά ζητώντας ποιόν θα καταπιεί με τις συνομιλίες και τις μέριμνες του βίου, και για να έχει μια μόνο μέριμνα, πώς να αρέσει στο Θεό και να κάνει την ψυχή του να βρεθεί ακατάκριτη στην ώρα του θανάτου, και για να μάθει με κάθε λεπτομέρεια τα τεχνάσματα των δαιμόνων και τις αμαρτίες του που είναι περισσότερες από την άμμο της θάλασσας και οι περισσότεροι τις αγνοούν όπως τη λεπτή σκόνη.

Πάντοτε θρηνώντας, λυπάται την ανθρώπινη φύση, ενθαρρύνεται όμως από το Θεό, γιατί έγινε ευγνώμων, και παρηγορείται γιατί αξιώθηκε να δει εκείνα που δεν ήλπιζε να δει, όταν κάποτε ζούσε έξω από το κελί του. Έχοντας επίγνωση της δικής του αδυναμίας και της δυνάμεως του Θεού, φοβάται και ελπίζει, ώστε μήτε από άγνοια να εμπιστευθεί τον εαυτό του και να πέσει, μήτε να λησμονήσει τη φιλανθρωπία του Θεού και ν' απελπιστεί, αν κάτι του συμβεί.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/09/blog-post_86.html#more

Μοναχός Θεοφάνης: Κλίμακα θείων χαρίτων (Φιλοκαλία)

 

Οικτρός μοναχός, λεγόμενος Θεοφάνης,

Κλίμακα θείων χαρίτων σου εκθέτω,
αυτήν που η πείρα δίδαξε στους θεοφόρους.
Η καθαρότατη προσευχή είναι το πρώτο.
Απ' αυτήν πηγάζει κάποια καρδιακή θέρμη
κι ακολουθεί ενέργεια παράδοξη κι αγία.
Κατόπιν τα θεία δάκρυα της καρδιάς
κι από αυτά η ειρήνη λογισμών κάθε είδους.
Από αυτήν, η κάθαρση του νου αναβλύζει
και η θεωρία των άνω μυστηρίων,
και μετά έλλαμψη παράδοξη μ' άρρητο τρόπο
κι ανείπωτος φωτισμός της καρδιάς από τούτη
και από δω πάλι, τελειότητα χωρίς τέλος.
Πλάτος λοιπόν απέραντο έχει κάθε σκαλί της,
κι ας περιλαμβάνεται σ' ένα στίχο μόνο.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/09/blog-post_89.html#more

Απολυτίκιο Γενέσεως της Θεοτόκου - 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Apolitikia

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ'.
Ἡ γέννησίς σου Θεοτόκε, χαρὰν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οικουμένῃ, ἐκ σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ λύσας τὴν κατάραν, ἔδωκε τὴν εὐλογίαν, καὶ καταργήσας τὸν θάνατον, ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωὴν τὴν αἰώνιον.

Παναγία καί Σταυρός (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἱερεμία)

           IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

   ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

 

ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΣ

1. Αὔριο, μεθαύριο, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν πρώτη θεομητορική ἑορτή. Τό εἴπαμε καί ἄλλοτε ὅτι ὁ μήνας Σεπτέμβριος εἶναι ὁ πρῶτος μήνας τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους καί ἔτσι λοιπόν ἡ ἑορτή τῆς Παναγιᾶς μας τήν ἐρχόμενη Τρίτη, τό Γενέθλιον τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, εἶναι ἡ πρώτη θεομητορική ἑορτή. Εἶναι μεγάλη ἑορτή αὐτή, ἀδελφοί μου χριστιανοί. Γλυκοχαράζει! Φεύγουν τά σκοτάδια καί ἔρχεται τό φῶς. Γιατί ἡ γέννηση τῆς Παναγιᾶς μας προμηνύει τόν ἐρχομό τοῦ Χριστοῦ. Τήν λύτρωση στήν ταλαίπωρη ἀνθρωπότητα ἀπό τήν ἁμαρτία τήν ἔφερε μόνο ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ σαρκωθείς Υἱός τοῦ Θεοῦ. 

Ἀλλά ἔπρεπε νά γεννηθεῖ πρῶτα ἡ γυναίκα ἐκείνη, ἡ Ὁποία θά γινόταν ἡ κατάλληλη μητέρα, γιά νά δώσει σάρκα καί αἷμα στόν Υἱό τοῦ Θεοῦ πού θά σαρκωνόταν. Ὅλη ἡ παλαιά ἐποχή, ὅλη ἡ Παλαιά Διαθήκη ἐργαζόταν γιά νά γεννηθεῖ ἡ γυναίκα Αὐτή, ἡ ὁποία θά γινόταν ἡ Μητέρα τοῦ Μεσσία.

Διαβάστε περισσότερα »

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 8 Σεπτεμβρίου

Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική θεραπευτική

Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας

πού ἑορτάζουν σήμερα 8 Σεπτεμβρίου  ἐδῶ

http://www.hristospanagia.gr

Ἁγιογραφία, ἡ ἐμφάνιση τῆς Θεοτόκου στό Ἅγιον Ὄρος

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/09/blog-post_67.html#more

8 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Γεννέσιον Υπεραγίας Θεοτόκου, Ρούφου και Ρουφιανού, Σεβήρου, Αρτεμιδώρου, Αθανασίου Νεομάρτυρα, Σωφρονίου.

Ἡ Γέννησις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

«Ἀποκάλυψαν πρὸς Κύριον τὴν ὁδόν σου καὶ ἔλπισον ἐπ’ αὐτόν, καὶ τῆς ποιήσει».
Φανέρωσε στὸν Κύριο μὲ ἐμπιστοσύνη τὸν δρόμο καὶ τὶς ἐπιδιώξεις καὶ τὶς ἀνάγκες τῆς ζωῆς σου καὶ ἔλπισε σ’ Αὐτὸν καὶ θὰ κάνει ἐκεῖνα ποὺ ζητᾶς καὶ χρειάζεσαι.
Μ’ αὐτὴ τὴν ἐμπιστοσύνη καὶ ἐλπίδα, ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα ἱκέτευαν προσευχόμενοι τὸν Θεὸ νὰ τοὺς χαρίσει παιδί, νὰ τὸ ἔχουν γλυκειὰ παρηγοριὰ στὰ γεράματά τους. Καὶ τὴν ἐλπίδα τους, ὁ Θεὸς, τὴν ἔκανε πραγματικότητα. Τοὺς χάρισε τὴν Παρθένο Μαριάμ, ποὺ ἦταν ὁρισμένη νὰ γεννήσει τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου καὶ νὰ λάμψει σὰν ἡ πιὸ εὐλογημένη μεταξὺ τῶν γυναικών. Ἦταν ἐκείνη, ἀπὸ τὴν ὁποία ἔμελλε νὰ προέλθει Αὐτὸς ποὺ θὰ συνέτριβε τὴν κεφαλὴ τοῦ νοητοῦ ὄφεως.
Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη δόθηκαν οἱ προτυπώσεις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Μία εἶναι καὶ ἡ βάτος στὸ Σινᾶ, τὴν ὁποία ἐνῷ εἶχαν περιζώσει φλόγες φωτιᾶς, αὐτὴ δὲν καιγόταν. Ἦταν ἀπεικόνιση τῆς Παρθένου, ποὺ θὰ γεννοῦσε τὸν Σωτῆρα Χριστὸ καὶ συγχρόνως θὰ διατηροῦσε τὴν παρθενία της.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/09/5-80-alto.html#more

Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα τῆς Τρίτης 8 Σεπτεμβρίου

Ἀπόστολος: (Φιλ. β΄ 5-11) 

Τὸ παράδειγμα τῆς ταπεινοφροσύνης καὶ αὐτοθυσίας τοῦ Χριστοῦ

5 Τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,

6 ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ,

7 ἀλλ' ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος,

8 καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ.

9 Διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα,

10 ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων,

11 καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός.

  ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Τὸ παράδειγμα τῆς ταπεινοφροσύνης καὶ αὐτοθυσίας τοῦ Χριστοῦ

5 Ἂς ἐπικρατῇ μεταξύ σας τὸ ἴδιο φρόνημα, τὸ ὁποῖον ὑπῆρχε καὶ εἰς τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν,

6 ὁ ὁποῖος, ἂν καὶ εἶχεν θεϊκὴν ὕπαρξιν, δὲν ἐθεώρησε τὸ ὅτι ἦτο ἴσος πρὸς τὸν Θεὸν σὰν κάτι πρὸς ἁρπαγμόν,

7 ἀλλ’ ἐκένωσε τὸν ἑαυτόν του λαβὼν μορφὴν δούλου, γενόμενος ὅμοιος πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, καί, ἀφοῦ κατὰ τὸ σχῆμα εὑρέθηκε ὡς ἄνθρωπος,

8 ἐταπείνωσε τὸν ἑαυτόν του γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου καὶ μάλιστα θανάτου σταυρικοῦ.

9 Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Θεὸς τὸν ὑπερήψωσε καὶ τοῦ ἐχάρισε ὄνομα τὸ ἀνώτερον ἀπὸ κάθε ὄνομα, ὥστε,

10 εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ, νὰ κάμψῃ κάθε γόνυ τῶν ἐπουρανίων καὶ τῶν ἐπιγείων καὶ τῶν καταχθονίων,

11 καὶ κάθε γλῶσσα νὰ ὁμολογήσῃ ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι Κύριος εἰς δόξαν τοῦ Θεοῦ Πατρός.

Εὐαγγέλιο: (Λουκ. ι΄ 38-42 & ια΄27-28) 

 

Ἡ Μάρθα καὶ ἡ Μαρία

38 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτοὺς καὶ αὐτὸς εἰσῆλθεν εἰς κώμην τινά. Γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.

39 Καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία, ἣ καὶ παρακαθίσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ.

40 Ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονεῖν; Εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται.

41 Ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά·42 ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾿ αὐτῆς.

 

27 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας.

28 Αὐτὸς δὲ εἶπε· μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ 

Ἡ Μάρθα καὶ ἡ Μαρία

38 Κατὰ μίαν πορεία τους, αὐτὸς ἐμπῆκε εἰς ἕνα χωριό. Μία γυναῖκα, ποὺ ὠνομάζετο Μάρθα, τὸν ὑποδέχθηκε εἰς τὸ σπίτι της.

39 Αὐτὴ εἶχε ἀδελφὴν ποὺ ὠνομάζετο Μαρία, ἡ ὁποία ἐκαθότανε κοντὰ εἰς τὰ πόδια τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἄκουε ὅσα ἔλεγε.

40 Ἀλλ’ ἡ Μάρθα ἦτο ἀπησχολημένη μὲ πολλὴν ὑπηρεσίαν καὶ ἐπλησίασε καὶ εἶπε, «Κύριε, δὲν σὲ μέλει ποὺ ἡ ἀδελφή μου μὲ ἄφησε μόνη μου νὰ ὑπηρετῶ; Πές της λοιπὸν νὰ μὲ βοηθήσῃ».

41 Ὁ Ἰησοῦς τῆς ἀπεκρίθη, «Μάρθα, Μάρθα, μεριμνᾶς καὶ ἀνησυχεῖς διὰ πολλὰ πράγματα, ἀλλ’ ἕνα πρᾶγμα εἶναι ἀναγκαῖον.42 Ἡ Μαρία ἐδιάλεξε τὴν καλὴν μερίδα, ἡ ὁποία δὲν θὰ τῆς ἀφαιρεθῇ».

27 Ἐνῷ ἔλεγε αὐτά, κάποια γυναῖκα ἀπὸ τὸν κόσμον ἐφώναξε καὶ τοῦ εἶπε, «Μακαρία ἡ κοιλιὰ ποὺ σ’ ἐβάσταξε καὶ οἱ μαστοὶ ποὺ ἐθήλασες».

28 Αὐτὸς δὲ εἶπε, «Μακάριοι μᾶλλον εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἀκούουν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν φυλάττουν».