Α Κορ. 11,23 ἐγὼ γὰρ
παρέλαβον ἀπὸ τοῦ Κυρίου ὃ καὶ παρέδωκα ὑμῖν,
ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἐν τῇ νυκτί ᾗ
παρεδίδοτο ἔλαβεν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασε
καὶ εἶπε·
Α Κορ. 11,23 Επειτα δε ως προς το Δείπνον του Κυρίου, ως προς το
μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας, έχω πάλιν να σας πω, ότι εγώ παρέλαβα από τον
Κυριον αυτό, το οποίον και παρέδωκα εις σας, ότι δηλαδή ο Κυριος Ιησούς κατά
την νύκτα που επρόκειτο να παραδοθή στους εχθρούς του, δια να σταυρωθή, επήρε
άρτον και αφού ηυχαρίστησε με θερμήν προσευχήν τον Πατέρα, έκοψε εις τεμάχια
τον άρτον και είπε·
Α Κορ. 11,24 λάβετε φάγετε· τοῦτό
μού ἐστι τὸ σῶμα τὸ ὑπὲρ ὑμῶν
κλώμενον· τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν.
Α Κορ. 11,24 “Λαβετε φάγετε· τούτο είναι το σώμά μου, το οποίον
τεμαχίζεται δια σας, δια την σωτηρίαν σας· αυτό δε που εγώ τελώ τώρα, να το
τελήτε και σεις πάντοτε, δια να ενθυμήσθε εμέ και την θυσίαν μου, που προσφέρω
προς χάριν σας”.
Α Κορ. 11,25 ὡσαύτως καὶ τὸ
ποτήριον μετὰ τὸ δειπνῆσαι λέγων· τοῦτο τὸ
ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐστὶν ἐν τῷ ἐμῷ
αἵματι· τοῦτο ποιεῖτε, ὁσάκις ἂν πίνητε, εἰς
τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν.
Α Κορ. 11,25 Επίσης, αφού ετελείωσε το Δείπνον, επήρε το ποτήριον με
τον οίνον και είπε· “τούτο το ποτήριον είναι η νέα διαθήκη, η οποία
καθιερώνεται και επισφραγίζεται με το αίμα μου. Αυτό να κάνετε, δια να
ενθυμήσθε εμέ και την θυσίαν μου. Καθε φοράν που θα πίνετε το αίμα μου, το
οποίον περιέχεται στο ποτήριον της Ευχαριστίας, να το κάνετε εις ανάμνησίν
μου”.
Α Κορ. 11,26 ὁσάκις γὰρ ἂν
ἐσθίητε τὸν ἄρτον τοῦτον καὶ τὸ ποτήριον τοῦτο
πίνητε, τὸν θάνατον τοῦ Κυρίου καταγγέλλετε, ἄχρις οὗ ἂν
ἔλθῃ.
Α Κορ. 11,26 Λοιπόν, ω Κορίνθιοι, κάθε φοράν που τρώγετε τον
αγιασμένον αυτόν άρτον και πίνετε το ευλογημένον τούτο ποτήριον της Θείας
Ευχαριστίας, ομολογείτε και διαλαλείτε τον σταυρικόν λυτρωτικόν θάνατον του
Κυρίου, συνεχώς και αδιαλείπτως μέχρις ότου έλθη κατά την δευτέραν παρουσίαν.
Α Κορ. 11,27 ὥστε ὃς ἂν
ἐσθίῃ τὸν ἄρτον τοῦτον ἢ πίνῃ τὸ
ποτήριον τοῦ Κυρίου ἀναξίως, ἔνοχος ἔσται τοῦ
σώματος καὶ αἵματος τοῦ Κυρίου.
Α Κορ. 11,27 Ωστε όποιος τρώγει τον άρτον αυτόν και πίνει το ποτήριον
του Κυρίου αναξίως, θα είναι ένοχος και υπόδικος δια βαρείαν ασέβειαν και ύβριν
εναντίον του σώματος και του αίματος του Κυρίου.
Α Κορ. 11,28 δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωπος
ἑαυτόν, καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω
καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω·
Α Κορ. 11,28 Ας εξετάζη δε κάθε άνθρωπος τον εαυτόν του με πολλήν
προσοχήν, και έτσι προετοιμασμένος ας τρώγη από τον καθαγιασμένον άρτον και από
το καθαγιασμένον ποτήριον.
Α Κορ. 11,29 ὁ γὰρ ἐσθίων
καὶ πίνων ἀναξίως κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ
πίνει, μὴ διακρίνων τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου.
Α Κορ. 11,29 Διότι εκείνος ο οποίος τρώγει και πίνει αναξίως τα
πάντιμα αυτά δώρα τρώγει και πίνει κρίμα και καταδίκην δια τον εαυτόν του,
επειδή δεν κάνει καμμίαν διάκρισιν του σώματος και του αίματος του Κυρίου από
τας συνήθεις, και κοινάς τροφάς του σώματος.
Α Κορ. 11,30 διὰ τοῦτο ἐν
ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄῤῥωστοι
καὶ κοιμῶνται ἱκανοί.
Α Κορ. 11,30 Ακριβώς δε, διότι αναξίως κοινωνείτε από τα τίμια δώρα,
υπάρχουν μεταξύ σας πολλοί ασθενείς και πολύ βαρειά άρρωστοι· αρκετοί δε και
πεθαίνουν.
Α Κορ. 11,31 εἰ γὰρ ἑαυτοὺς
διεκρίνομεν, οὐκ ἂν ἐκρινόμεθα·
Α Κορ. 11,31 Διότι εάν εξετάζαμεν τον ευατόν μας με προσοχήν και
μετανοούσαμε ειλικρινώς δια τα αμαρτήματά μας και έτσι προετοιμασμένοι
προσηρχόμεθα στο μέγα μυστήριον, δεν θα κατεδικαζόμεθα και δεν θα ετιμωρούμεθα
έτσι από τον Θεόν.
Α Κορ. 11,32 κρινόμενοι δὲ ὑπὸ
τοῦ Κυρίου παιδευόμεθα, ἵνα μὴ σὺν τῷ κόσμῳ
κατακριθῶμεν.
Α Κορ. 11,32 Τιμωρούμενοι δε τώρα υπό του Κυρίου κατά την δικαίαν
αυτού κρίσιν, παιδαγωγούμεθα προς μετάνοιαν και διόρθωσιν, δια να μη
καταδικασθώμεν οριστικώς εις απώλειαν μαζή με τον κόσμον της αμαρτίας.
Λουκ.
22,1 Ἤγγιζε δὲ ἡ
ἑορτὴ τῶν ἀζύμων ἡ λεγομένη πάσχα.
Λουκ. 22,1 Επλησίαζε δε η εορτή, κατά την οποίαν οι Ισραηλίται
επί επτά ημέρας έτρωγαν ψωμί άζυμο και η οποία ελέγετο πάσχα.
Λουκ.
22,2 καὶ ἐζήτουν οἱ
ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς τὸ πῶς ἀνέλωσιν
αὐτόν· ἐφοβοῦντο γὰρ τὸν λαόν.
Λουκ. 22,2 Και εζητούσαν οι αρχιερείς και οι γραμματείς, με
ποιόν τρόπον να τον φονεύσουν, χωρίς να εκτεθούν· διότι εφοβούντο τον λαόν.
Λουκ.
22,3 Εἰσῆλθε δὲ ὁ
σατανᾶς εἰς Ἰούδαν τὸν ἐπικαλούμενον Ἰσκαριώτην,
ὄντα ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν δώδεκα,
Λουκ. 22,3 Εμπήκε δε ο σατανάς στον Ιούδα, τον επονομαζόμενον
Ισκαριώτην, ο οποίος ήτο ένας από τους δώδεκα Αποστόλους.
Λουκ.
22,4 καὶ ἀπελθὼν
συνελάλησε τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι καὶ
στρατηγοῖς τὸ πῶς αὐτὸν παραδῶ αὐτοῖς.
Λουκ. 22,4 Και αυτός επήγε και συνενοήθηκε με τους αρχιερείς και
τους γραμματείς και τους στρατηγούς της φρουράς του ναού, πως θα παρέδιδε εις
αυτούς ασφαλώς τον Χριστόν.
Λουκ.
22,5 καὶ ἐχάρησαν, καὶ
συνέθεντο αὐτῷ ἀργύρια δοῦναι·
Λουκ. 22,5 Και εχάρησαν αυτοί, διότι ένας από τους δώδεκα σαν
προδότης θα τους βοηθούσε στο έγκλημά των, και συνεφώνησαν να του δώσουν
χρήματα.
Λουκ.
22,6 καὶ ἐξωμολόγησε,
καὶ ἐζήτει εὐκαιρίαν τοῦ παραδοῦναι αὐτὸν
αὐτοῖς ἄτερ ὄχλου.
Λουκ. 22,6 Και αυτός τους διαβεβαίωσε με όλην του την καρδιά, να
τους βοηθήση. Και εζητούσε κατάλληλον ευκαιρίαν να παραδώση εις αυτούς τον
Χριστόν κρυφά από τον λαόν.
Λουκ.
22,7 Ἦλθε δὲ ἡ ἡμέρα
τῶν ἀζύμων, ἐν ᾗ ἔδει θύεσθαι τὸ πάσχα,
Λουκ. 22,7 Ηλθε η ημέρα των αζύμων, η οποία ήρχιζε από την δύσιν
της Μ.Πεμπτης και ετελείωνε με την δύσιν της Μ.Παρασκευής. Κατ' αυτήν έπρεπε οι
Εβραίοι να ετοιμάσουν τα άζυμα ψωμιά, να θυσιάσουν δε και να ψήσουν τον
πασχάλιον αμνόν, ώστε να είναι έτοιμος μετά την δύσιν της Παρασκευής, που θα
ήρχιζε η μεγάλη ημέρα του Πασχα.
Λουκ.
22,8 καὶ ἀπέστειλε
Πέτρον καὶ Ἰωάννην εἰπών· πορευθέντες ἑτοιμάσατε ἡμῖν
τὸ πάσχα ἵνα φάγωμεν.
Λουκ. 22,8 Και έστειλε ο Ιησούς κατά το απόγευμα της Μ.Πεμπτης
τον Πετρον και τον Ιωάννην και τους είπε· “πηγαίνετε και ετοιμάσατέ μας το
Πασχα, δια να φάγωμεν”.
Λουκ.
22,9 οἱ δὲ εἶπον
αὐτῷ· ποῦ θέλεις ἑτοιμάσωμεν;
Λουκ. 22,9 Αυτοί δε του είπαν· “που θέλεις να ετοιμάσωμεν”;
Λουκ.
22,10 ὁ δὲ εἶπεν
αὐτοῖς· ἰδοὺ εἰσελθόντων ὑμῶν εἰς
τὴν πόλιν συναντήσει ὑμῖν ἄνθρωπος κεράμιον ὕδατος
βαστάζων· ἀκολουθήσατε αὐτῷ εἰς τὴν οἰκίαν
οὗ εἰσπορεύεται,
Λουκ. 22,10 Ο δε Ιησούς τους είπε· “ιδού καθώς θα εισέλθετε εις την
πόλιν, θα σας συναντήση ένας άνθρωπος, που θα βαστάζη μια πήλινη στάμνα νερό·
ακολουθήστε τον στο σπίτι, που θα μπη.
Λουκ.
22,11 καὶ ἐρεῖτε
τῷ οἰκοδεσπότῃ τῆς οἰκίας· λέγει σοι ὁ
διδάσκαλος, ποῦ ἐστι τὸ κατάλυμα ὅπου τὸ πάσχα
μετὰ τῶν μαθητῶν μου φάγω;
Λουκ. 22,11 Και θα πήτε στον οικοδεσπότην του σπιτιού· σε ερωτά ο
διδάσκαλος, που είναι το κατάλυμα, όπου μαζή με τους μαθητάς μου θα φάγω το
Πασχα;
Λουκ.
22,12 κἀκεῖνος ὑμῖν
δείξει ἀνώγαιον μέγα ἐστρωμένον· ἐκεῖ ἑτοιμάσατε.
Λουκ. 22,12 Και εκείνος θα σας δείξη ένα μεγάλο ανώγειον
τακτοποιημένον και με στρωμένα τα ανάκλιντρα γύρω από το τραπέζι του φαγητού.
Εκεί να ετοιμάσετε (δια το νέον πάσχα, το πάσχα της Καινής Διαθήκης, που εγώ θα
εγκαινιάσω απόψε μαζή σας)”.
Λουκ.
22,13 ἀπελθόντες δὲ εὗρον
καθὼς εἴρηκεν αὐτοῖς, καὶ ἡτοίμασαν τὸ
πάσχα.
Λουκ. 22,13 Επήγαν δε οι δύο μαθηταί, ευρήκαν όπως τους είχε πει ο
Κυριος και ετοίμασαν τα του πάσχα.
Λουκ.
22,14 Καὶ ὅτε ἐγένετο
ἡ ὥρα, ἀνέπεσε, καὶ οἱ δώδεκα ἀπόστολοι σὺν
αὐτῷ.
Λουκ. 22,14 Και όταν ήλθεν η ώρα εξηπλώθη ο Κυριος κοντά εις την
τράπεζαν του φαγητού και μαζή με αυτόν οι δώδεκα, ο καθένας εις την θέσιν του.
Λουκ.
22,15 καὶ εἶπε πρὸς
αὐτούς. ἐπιθυμίᾳ ἐπεθύμησα τοῦτο τὸ πάσχα
φαγεῖν μεθ᾿ ὑμῶν πρὸ τοῦ με παθεῖν·
Λουκ. 22,15 Και είπε προς αυτούς· “πάρα πολύ επεθύμησα προτού να
σταυρωθώ, να φάγω μαζή σας τούτο το πάσχα· (όχι το εβραϊκόν που θα αρχίση
αύριον με τον πασχάλιον αμνόν, αλλά το νέον πάσχα της Καινής Διαθήκης, κατά το
οποίον εγώ θα τελέσω το μυστήριον της θείας Ευχαριστίας και θα σας δώσω προς
τροφήν, όχι τον συμβολικόν πασχάλιον αμνόν, αλλά αυτό τούτο το σώμα μου και το
αίμα μου).
Λουκ.
22,16 λέγω γὰρ ὑμῖν
ὅτι οὐκέτι οὐ μὴ φάγω ἐξ αὐτοῦ ἕως
ὅτου πληρωθῇ ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ.
Λουκ. 22,16 Σας λέγω δε τούτο, ότι αυτό είναι το τελευταίον μου
πάσχα και δεν θα φάγω πλέον μαζή σας από αυτό, μέχρι ότου τούτο ολοκληρωθή εις
την βασιλείαν του Θεού, οπότε η επικοινωνία και ενότης μεταξύ μας θα είναι
πλήρης και αιωνία”.
Λουκ.
22,17 καὶ δεξάμενος τὸ
ποτήριον εὐχαριστήσας εἶπε· λάβετε τοῦτο καὶ
διαμερίσατε ἑαυτοῖς·
Λουκ. 22,17 Και αφού έλαβε από τους μαθητάς το ποτήριον με τον
οίνον, ευχαρίστησε τον Θεόν και το έδωκε εις αυτούς, όπως εσυνιθίζετο πάντοτε
εις την αρχήν κάθε επισήμου δείπνου, και τους είπε· λάβετε τούτο και μοιράσατέ
το μεταξύ σας, ώστε να πίωμεν όλοι από αυτό, εις δείγμα της αγάπης που μας
συνδέει.
Λουκ.
22,18 λέγω γὰρ ὑμῖν
ὅτι οὐ μὴ πίω ἀπὸ τοῦ γενήματος τῆς ἀμπέλου
ἕως ὅτου ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἔλθῃ.
Λουκ. 22,18 Διότι σας λέγω, ότι δεν θα ξαναπιώ από το προϊόν αυτό
της αμπέλου, έως ότου έλθη η χαρμόσυνος βασιλεία του Θεού”.
Λουκ.
22,19 καὶ λαβὼν ἄρτον
εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς
λέγων· τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου τὸ ὑπὲρ
ὑμῶν διδόμενον· τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν
ἀνάμνησιν.
Λουκ. 22,19 Και αφού επήρε εις τα χέρια του άρτον, ευχαρίστησε τον
Θεόν, έκοψεν εις τεμάχια τον άρτον, έδωκεν εις αυτούς και είπεν· “αυτό, που σας
δίδω τώρα, δεν είναι κοινός και συνήθης άρτος. Είναι αυτό τούτο το σώμα μου, το
οποίον μετ' ολίγον παραδίδεται θυσία επάνω στον σταυρόν δια την σωτηρίαν των
ανθρώπων. Τούτο να πράττετε πάντοτε, δια να φέρετε ζωηρά εις την μνήμην σας την
θυσίαν, την οποίαν εγώ προσφέρω εις σωτηρίαν, όχι μόνον ιδικήν σας, αλλά και
όλου του κόσμου”.
Λουκ.
22,20 ὡσαύτως καὶ τὸ
ποτήριον μετὰ τὸ δειπνῆσαι λέγων· τοῦτο τὸ
ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐν τῷ αἵματί μου, τὸ
ὑπὲρ ὑμῶν ἐκχυνόμενον.
Λουκ. 22,20 Επίσης όταν ετελείωσε το δείπνον επήρε το ποτήριον,
ευχαρίστησε τον ουράνιον πατέρα, το έδωκε στους μαθητάς και είπε· “αυτό που
περιέχεται μέσα στο ποτήριον δεν είναι πλέον οίνος. Είναι η Καινή Διαθήκη, που
επικυρώνεται με το αίμά μου, το οποίον έντος ολίγου θα χυθή δια την σωτηρίαν
σας.
Λουκ.
22,21 πλὴν ἰδοὺ ἡ
χεὶρ τοῦ παραδιδόντος με μετ᾿ ἐμοῦ ἐπὶ
τῆς τραπέζης.
Λουκ. 22,21 Αλλ' ενώ εγώ προσφέρω την μεγάλην θυσίαν και καθιερώνω
την νέαν διαθήκην μεταξύ Θεού και ανθρώπων, ιδού το χέρι εκείνου, που με
παραδίδει στους σταυρωτάς μου, είναι μαζή μου εις την τράπεζαν αυτήν και βουτά
τον άρτον στο αυτό με εμέ πιάτο.
Λουκ.
22,22 καὶ ὁ μὲν υἱὸς
τοῦ ἀνθρώπου πορεύεται κατὰ τὸ ὡρισμένον· πλὴν
οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ
παραδίδοται.
Λουκ. 22,22 Και ο μεν υιός του ανθρώπου προχωρεί τον δρόμον του,
όπως ο ουράνιος Πατήρ ώρισε. Αλλά αλλοίμονον στον άνθρωπον εκείνον, δια του
οποίου ο υιός του ανθρώπου παραδίδεται στους σταυρωτάς”.
Λουκ.
22,23 καὶ αὐτοὶ ἤρξαντο
συζητεῖν πρὸς ἑαυτοὺς τὸ τίς ἄρα εἴη ἐξ
αὐτῶν ὁ τοῦτο μέλλων πράσσειν.
Λουκ. 22,23 Και αυτοί ήρχισαν να συζητούν μεταξύ των, ποίος τάχα από
αυτούς θα ήτο εκείνος, που έμελλε να διαπράξη αυτό το έγκλημα.
Λουκ.
22,24 Ἐγένετο δὲ καὶ
φιλονεικία ἐν αὐτοῖς, τὸ τίς αὐτῶν δοκεῖ
εἶναι μείζων.
Λουκ. 22,24 Εγινε όμως και φιλονεικίαν μεταξύ των περί του ποίος από
αυτούς εθεωρείτο πρώτος.
Λουκ.
22,25 ὁ δὲ εἶπεν
αὐτοῖς· οἱ βασιλεῖς τῶν ἐθνῶν
κυριεύουσιν αὐτῶν, καὶ οἱ ἐξουσιάζοντες αὐτῶν
εὐεργέται καλοῦνται·
Λουκ. 22,25 Ο δε Κυριος τους είπε· “οι βασιλείς των εθνών κυριαρχούν
επάνω εις τα έθνη με την δύναμιν και την βίαν. Και αυτοί, που έχουν εξουσίαν
επάνω εις τα έθνη και ταλαιπωρούν τα έθνη, ανακηρύσσονται από τους κόλακας,
κατ' ανάγκην δε και από τον λαόν, ευργέται.
Λουκ.
22,26 ὑμεῖς δὲ οὐχ
οὕτως, ἀλλ᾿ ὁ μείζων ἐν ὑμῖν γινέσθω ὡς
ὁ νεώτερος, καὶ ὁ ἡγούμενος ὡς ὁ διακονῶν.
Λουκ. 22,26 Σεις όμως δεν πρέπει να κάνετε όπως εκείνοι, αλλά ο
μεγαλύτερος μεταξύ σας ας γίνη όπως ο νεώτερος, ο οποίος καθό νεώτερος έχει την
υποχρέωσιν να υπηρετή τους άλλους. Και ο ανώτερος μεταξύ σας, ας υπηρετή σαν
δούλος τους άλλους.
Λουκ.
22,27 τίς γὰρ μείζων, ὁ
ἀνακείμενος ἢ ὁ διακονῶν; οὐχὶ ὁ ἀνακείμενος;
ἐγὼ δέ εἰμι ἐν μέσῳ ὑμῶν ὡς ὁ
διακονῶν.
Λουκ. 22,27 Διότι ποίος είναι ανώτερος; Εκείνος που κάθεται στο
τραπέζι και τρώγει η εκείνος που όρθιος τον υπηρετεί; Δεν είναι ανώτερος αυτός
που κάθεται στο τραπέζι; Ασφαλώς. Και όμως εγώ ο διδάσκαλος και ο Κυριος σας,
είμαι μεταξύ σας ως υπηρέτης, που σας εξυπηρετεί.
Λουκ.
22,28 ὑμεῖς δέ ἐστε
οἱ διαμεμενηκότες μετ᾿ ἐμοῦ ἐν τοῖς
πειρασμοῖς μου·
Λουκ. 22,28 Σεις, οι μαθηταί μου, είσθε εκείνοι που εμείνατε μαζή
μου όλο το διάστημα των δοκιμασιών μου και των διωγμών, και δεν εκλονισθήκατε
εις την πίστιν.
Λουκ.
22,29 κἀγὼ διατίθεμαι ὑμῖν
καθὼς διέθετό μοι ὁ πατήρ μου βασιλείαν,
Λουκ. 22,29 Και εγώ, δια να ανταμείψω την αφοσίωσιν σας, σας
υπόσχομαι βασιλείαν, όπως και ο Πατήρ ώρισε και έδωσεν εις εμέ βασιλείαν και
αξίωμα βασιλέως.
Λουκ.
22,30 ἵνα ἐσθίητε καὶ
πίνητε ἐπὶ τῆς τραπέζης μου ἐν τῇ βασιλείᾳ
μου, καὶ καθίσεσθε ἐπὶ θρόνων κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς
τοῦ Ἰσραήλ.
Λουκ. 22,30 Και μία απολαυή αυτής της υποσχέσεώς μου είναι να
τρώγετε και να πίνετε επί της τραπέζης μου εις την βασιλείαν μου, να
απολαμβάνετε τα ανεκτίμητα αγαθά της αιωνίου ζωής. Και το επίσης σπουδαίον, θα
καθίσετε επάνω εις θρόνους, δια να δικάζετε τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ.
Λουκ.
22,31 Εἶπε δὲ ὁ
Κύριος· Σίμων Σίμων, ἰδοὺ ὁ σατανᾶς ἐξῃτήσατο
ὑμᾶς τοῦ σινιάσαι ὡς τὸν σῖτον·
Λουκ. 22,31 Μείνατε, λοιπόν, πιστοί μέχρι τέλους, διότι θα
αντικρύσετε πολλούς πειρασμούς”. Είπε δε ακόμη ο Κυριος· “Σιμων, Σιμων, ιδού ο
σατανάς εζήτησε την άδειαν από τον Θεόν να σας συγκλονίση και σας ξεσκονίση,
ωσάν το σιτάρι μέσα στο κόσκινο.
Λουκ.
22,32 ἐγὼ δὲ ἐδεήθην
περὶ σοῦ ἵνα μὴ ἐκλίπῃ ἡ πίστις
σου· καὶ σύ ποτε ἐπιστρέψας στήριξον τοὺς ἀδελφούς
σου.
Λουκ. 22,32 Και εγώ προσευχήθηκα για σένα, να μη χαθή η πίστις σου.
Και συ, όταν κάποτε μετανοημένος επιστρέψης κοντά μου, στήριξε τους αδελφούς
σου και με τους λόγους σου και με το παράδειγμα της μετανοίας σου”.
Λουκ.
22,33 ὁ δὲ εἶπεν
αὐτῷ· Κύριε, μετὰ σοῦ ἕτοιμός εἰμι καὶ
εἰς φυλακὴν καὶ εἰς θάνατον πορεύεσθαι.
Λουκ. 22,33 Ο Πετρος όμως, σαν διαμαρτυρόμενος δι' αυτό που
απεκάλυψε ο Κυριος, του είπε· “Κυριε, είμαι έτοιμος να βαδίσω μαζή σου εις
φυλακήν και εις θάνατον”.
Λουκ.
22,34 ὁ δὲ εἶπε·
λέγω σοι, Πέτρε, οὐ φωνήσει σήμερον ἀλέκτωρ πρὶν ἢ τρὶς
ἀπαρνήσῃ μὴ εἰδέναι με.
Λουκ. 22,34 Ο δε Κυριος του είπε· “σε διαβεβαιώνω, Πετρε, ότι δεν θα
λαλήση κατά την νύκτα αυτήν ο πετεινός, πριν συ τρεις φορές με απαρνηθής και
διακηρύξης ότι δεν με γνωρίζεις”.
Λουκ.
22,35 Καὶ εἶπεν αὐτοῖς·
ὅτε ἀπέστειλα ὑμᾶς ἄτερ βαλλαντίου καὶ
πήρας καὶ ὑποδημάτων, μή τινος ὑστερήθητε; οἱ δὲ
εἶπον· οὐθενός.
Λουκ. 22,35 Και είπεν εις αυτούς· “όταν σας έστειλα κατά την πρώτην
περιοδείαν σας χωρίς χρήματα, χωρίς ταξιδιωτικό σακκίδιο και χωρίς υποδήματα,
μήπως εστερηθήκατε τίποτε;” Εκείνοι δε απήντησαν· “όχι,τίποτε δεν
εστερηθήκαμε”.
Λουκ.
22,36 εἶπεν οὖν αὐτοῖς·
ἀλλὰ νῦν ὁ ἔχων βαλλάντιον ἀράτω, ὁμοίως
καὶ πήραν, καὶ ὁ μὴ ἔχων πωλήσει τὸ ἱμάτιον
αὐτοῦ καὶ ἀγοράσει μάχαιραν.
Λουκ. 22,36 Είπε λοιπόν εις αυτούς· “τα πράγματα τώρα αλλάζουν και
πρέπει να είσθε συνετοί και προνοητικοί, διότι θα συναντήσετε δυσκολίας. Εκείνος
που έχει βαλάντιον, ας το παρή μαζή του, διότι θα του χρειασθούν χρήματα, προς
συντήρησίν του. Το ίδιο ας κάμη και εκείνος που έχει σακκίδιο· ας το παρή
γεμάτο τρόφιμα και ας πωλήση το ένδυμά του εκείνος που δεν έχει μάχαιραν, δια
να αγοράση.(Με τα λόγια μου αυτά δεν θέλω να σας συστήσω ποτέ να οπλισθήτε με
φονικά όργανα, δια να ανθίσταθε στους εχθρούς σας, αλλά θέλω να σας κάμω να
εννοήσετε καλά, ότι θα συναντήσετε θανασίμους εχθρούς δια το όνομά μου,
απέναντι των οποίων πρέπει να φέρεσθε με σταθερότητα και με σύνεσιν. Δι' αυτό
πρέπει να οπλισθήτε με τα πνευματικά όπλα της πίστεως και της αρετής).
Λουκ.
22,37 λέγω γὰρ ὑμῖν
ὅτι ἔτι τοῦτο τὸ γεγραμμένον δεῖ τελεσθῆναι
ἐν ἐμοί, τὸ καὶ μετὰ ἀνόμων ἐλογίσθη·
καὶ γὰρ τὰ περὶ ἐμοῦ τέλος ἔχει.
Λουκ. 22,37 Ο άσπονδος πόλεμος έχει τώρα αρχίσει εναντίον μου.
Διότι σας λέγω ότι πρέπει να εκπληρωθή εις εμέ τώρα και τούτο ακόμα, που έχει
γραφή από τον προφήτην Ησαΐαν, το· Και μεταξύ ανόμων και κακούργων
συγκαταριθμήθηκε, δια να τιμωρηθή μαζή με αυτούς ως άνομος. Πρέπει να γίνη και
αυτό, διότι όσα έχουν προφητευθή περί εμού παίρνουν τώρα τέλος και πλήρη
πραγματοποίησιν”.
Λουκ.
22,38 οἱ δὲ εἶπον·
Κύριε, ἰδοὺ μάχαιραι ὧδε δύο. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς·
ἱκανόν ἐστι.
Λουκ. 22,38 Οι δε μαθηταί, που δεν εκατάλαβαν το αλληγορικόν νόημα
των λόγων του, είπαν· “Κυριε, ιδού, υπάρχουν εδώ δύο μάχαιραι”. Ο δε Κυριος
τους είπε· “φθάνει έως εδώ· ας σταματήσωμε την συζήτησιν”.
Λουκ.
22,39 Καὶ ἐξελθὼν
ἐπορεύθη κατὰ τὸ ἔθος εἰς τὸ ὄρος τῶν
ἐλαιῶν· ἠκολούθησαν δὲ αὐτῷ καὶ
οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ.
Λουκ. 22,39 Και αφού εβγήκεν επήγε, όπως εσυνήθιζε, στο όρος των
Ελαιών· τον ηκολούθησαν δε και οι μαθηταί του.
