Γεν. 7,1 Καὶ εἶπε
Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς Νῶε· εἴσελθε σὺ καὶ
πᾶς ὁ οἶκός σου εἰς τὴν κιβωτόν, ὅτι σὲ
εἶδον δίκαιον ἐναντίον μου ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ.
Γεν. 7,1 Τοτε είπε Κυριος ο Θεός προς τον Νώε· “είσελθε
συ και όλη η οικογένειά σου εις την κιβωτόν, διότι μόνον σε μέσα εις την γενεάν
αυτήν ευρήκα πιστόν και ενάρετον ενώπιόν μου.
Γεν. 7,2 ἀπὸ δὲ
τῶν κτηνῶν τῶν καθαρῶν εἰσάγαγε πρὸς σὲ
ἑπτὰ ἑπτά, ἄρσεν καὶ θῆλυ, ἀπὸ
δὲ τῶν κτηνῶν τῶν μὴ καθαρῶν δύο δύο, ἄρσεν
καὶ θῆλυ,
Γεν. 7,2 Από τα ζώα τα καθαρά εισάγαγε εις την κιβωτόν
ανά επτά ζεύγη, άρσεν και θήλυ· από δε τα κτήνη τα μη καθαρά ανά δύο ζεύγη
άρσεν και θήλυ.
Γεν. 7,3 καὶ ἀπὸ
τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ τῶν καθαρῶν ἑπτὰ
ἑπτά, ἄρσεν καὶ θῆλυ, καὶ ἀπὸ πάντων
τῶν πετεινῶν τῶν μὴ καθαρῶν δύο δύο, ἄρσεν
καὶ θῆλυ, διαθρέψαι σπέρμα ἐπί πᾶσαν τὴν γῆν.
Γεν. 7,3 Επίσης από τα πτηνά του ουρανού τα καθαρά ανά
επτά ζεύγη, άρσεν και θήλυ και από όλα τα πτηνά τα μη καθαρά ανά δύο ζεύγη,
άρσεν και θήλυ, ώστε να διατραφούν και σωθούν από τον κατακλυσμόν και
πολλαπλασιασθούν κατόπιν εις όλην την γην.
Γεν. 7,4 ἔτι γὰρ ἡμερῶν
ἑπτὰ ἐγὼ ἐπάγω ὑετὸν ἐπὶ
τὴν γῆν τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας καὶ
ἐξαλείψω πᾶν τὸ ἀνάστημα, ὃ ἐποίησα, ἀπὸ
προσώπου πάσης τῆς γῆς.
Γεν. 7,4 Καμε σύντομα τούτο, διότι μετά επτά ημέρας θα
εξαπολύσω κατακλυσμόν εις ολόκληρον την γην επί τεσσαράκοντα ημερονύκτια και θα
εξαφανίσω από το πρόσωπον της γης ανθρώπους και ζώα, τα οποία είχον
δημιουργήσει”.
Γεν. 7,5 καὶ ἐποίησε
Νῶε πάντα, ὅσα ἐνετείλατο αὐτῷ Κύριος ὁ
Θεός.
Γεν. 7,5 Και εξετέλεσεν ο Νώε όλα όσα διέταξε και
υπέδειξεν εις αυτόν Κυριος ο Θεός.
Παρ. 8,32 νῦν οὖν, υἱέ,
ἄκουέ μου καὶ μακάριοι, οἳ ὁδούς μου φυλάσσοντες,
Παρ. 8,32 Τωρα, λοιπόν, παιδί μου, άκουε και βάλε μέσα εις την
καρδιά σου αυτά τα οποία εγώ, η ενυπόστατος Σοφία, σε εδίδαξα. Και έχε υπ' όψιν
σου ότι είναι μακάριοι αυτοί, που σαν παιδιά μου φυλάσσουν τας εντολάς μου.
Παρ. 8,33 ἀκούσατε παιδείαν
καὶ σοφίσθητε καὶ μὴ ἀποφραγῆτε.
Παρ. 8,33 Ακούσατε, λοιπόν, όλοι την παιδαγωγούσαν και
μορφώνουσαν σοφίαν και γίνετε πραγματικώς σοφοί. Μη φράσσετε τα ώτα σας και μη
κλείετε την καρδιά σας εις την θείαν σοφίαν.
Παρ. 8,34 μακάριος ἀνήρ, ὃς
εἰσακούεταί μου, καὶ ἄνθρωπος, ὃς τὰς ἐμὰς
ὁδοὺς φυλάξει ἀγρυπνῶν ἐπ᾿ ἐμαῖς
θύραις καθ᾿ ἡμέραν, τηρῶν σταθμοὺς ἐμῶν εἰσόδων·
Παρ. 8,34 Τρισευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος εκείνος, ο οποίος
θα ακούση και θα υπακούση εις εμέ, θα φυλάξη τας εντολάς μου και άγρυπνος κάθε
ημέραν στο κατώφλι των θυρών του ναού μου θα παρακολουθώ με προσοχήν τας εισόδους
μου.
Παρ. 8,35 αἱ γὰρ ἔξοδοί
μου ἔξοδοι ζωῆς, καὶ ἑτοιμάζεται θέλησις παρὰ
Κυρίου.
Παρ. 8,35 Διότι αι πορείαι μου και αι κατευθύνσεις μου οδηγούν
εις μακαρίαν ζωήν. Δι' αυτόν, που τας ακολουθεί, ετοιμάζεται πλουσιοπάροχος
ευμένεια εκ μέρους του Κυρίου.
Παρ. 8,36 οἱ δὲ ἁμαρτάνοντες
εἰς ἐμὲ ἀσεβοῦσιν εἰς τὰ ἑαυτῶν
ψυχάς, καὶ οἱ μισοῦντές με ἀγαπῶσι θάνατον.
Παρ. 8,36 Εξ αντιθέτου, όσοι αμαρτάνουν απέναντί μου, ασεβούν
εις την πραγματικότητα και βλάπτουν την αθάνατον ψυχήν των· και όσοι με μισούν
και με αποστρέφονται αγαπούν τον θάνατον.
Παρ. 9,1 Ἡ σοφία ᾠκοδόμησεν
ἑαυτῇ οἶκον καὶ ὑπήρεισε στύλους ἑπτά·
Παρ. 9,1 Η σοφία οικοδόμησε δια τον εαυτόν της οίκον, τον
οποίον εστήριξεν εις επτά, εις πολλούς στερεούς και ακλόνητους στύλους
Παρ. 9,2 ἔσφαξε τὰ ἑαυτῆς
θύματα, ἐκέρασεν εἰς κρατῆρα τὸν ἑαυτῆς οἶνον
καὶ ἡτοιμάσατο τὴν ἑαυτῆς τράπεζαν·
Παρ. 9,2 Δια την πλουσίαν τράπεζαν, την οποίαν θα παρέθετε
στους συνδαιτυμόνας της, έσφαξε τα σφάγιά της και εγέμισε μεγάλον οινοδοχείον
με τον οίνον της και ητοίμασε την πλουσίαν τράπεζάν της.
Παρ. 9,3 ἀπέστειλε τοὺς
ἑαυτῆς δούλους συγκαλοῦσα μετὰ ὑψηλοῦ
κηρύγματος ἐπὶ κρατῆρα λέγουσα·
Παρ. 9,3 Και αφού τα πάντα ητοιμάσθησαν, έστειλε τους
υπηρέτας της, τους κήρυκας της αληθείας, προσκαλούσα με μεγαλειώδες έντονον
κήρυγμα να προσέλθουν, όσοι ήθελαν, να πίουν από τον έκλεκτον οίνον του
οινοδοχείου της. Και έλεγεν·
Παρ. 9,4 ὅς ἐστιν ἄφρων,
ἐκκλινάτω πρός με· καὶ τοῖς ἐνδεέσι φρενῶν εἶπεν·
Παρ. 9,4 “εκείνος, που δεν έχει αποκτήσει σοφίαν και
σύνεσιν, ας έλθη προς εμέ”. Και εις εκείνους, οι οποίοι είναι πτωχοί από
απόψεως νοητικών ικανοτήτων, είπεν·
Παρ. 9,5 ἔλθετε φάγετε τῶν
ἐμῶν ἄρτων καὶ πίετε οἶνον, ὃν ἐκέρασα
ὑμῖν·
Παρ. 9,5 “ελάτε να φάγετε από τους άρτους μου και να πίετε
από το κρασί, το οποίον εγώ σας έχω κεράσει,
Παρ. 9,6 ἀπολείπετε ἀφροσύνην,
ἵνα εἰς τὸν αἰῶνα βασιλεύσητε, καὶ ζητήσατε
φρόνησιν, καὶ κατορθώσατε ἐν γνώσει σύνεσιν.
Παρ. 9,6 Αφήσατε την ανοησίαν και απερισκεψίαν, εις την
οποίαν σας προσκαλεί η αμαρτία, και ελάτε μαζή μου, δια να βασιλεύσετε με εμέ
αιωνίως. Ζητήσατε και επιδιώξατε την φρόνησιν, που εγώ παρέχω, και αγωνισθήτε,
δια να επιτύχετε να γίνετε εν γνώσει συνετοί.
Παρ. 9,7 Ὁ παιδεύων κακοὺς
λήψεται ἑαυτῷ ἀτιμίαν· ἐλέγχων δὲ τὸν ἀσεβῆ
μωμήσεται ἑαυτόν.
Παρ. 9,7 Εκείνος που θα θελήση να παιδαγωγήση τους
αμετανοήτως κακούς, θα εξευτελισθή και θα υβρισθή από αυτούς. Εκείνος που θέλει
να υποδείξη τα σφάλματα και να ελέγξη τον κακόν, θα επισύρη συκοφαντίας και
αδίκους κατηγορίας εναντίον του.
Παρ. 9,8 μὴ ἔλεγχε
κακούς, ἵνα μὴ μισήσωσί σε· ἔλεγχε σοφόν, καὶ ἀγαπήσει
σε.
Παρ. 9,8 Μη ελέγχης, λοιπόν, τους κακούς, δια να μη σε
μισήσουν. Ελεγχε και υπόδειξε το ορθόν στον συνετόν και μυαλωμένον, και αυτός
θα σε αγαπήση.
Παρ. 9,9 δίδου σοφῷ ἀφορμήν,
καὶ σοφώτερος ἔσται· γνώριζε δικαίῳ, καὶ προσθήσει
τοῦ δέχεσθαι.
Παρ. 9,9 Με τας υποδείξεις σου δίδε στον σοφόν αφορμήν
διορθώσεώς του και βελτιώσεως, και θα γίνη σοφώτερος και συνετώτερος. Καμε
γνωστάς στον δίκαιον τας ατελείας του και αυτός ευγνωμόνως θα δέχεται ακόμη
προθυμότερον τας συμβουλάς σου.
Παρ. 9,10 ἀρχὴ σοφίας
φόβος Κυρίου, καὶ βουλὴ ἁγίων σύνεσις, τὸ δὲ γνῶναι
νόμον διανοίας ἐστὶν ἀγαθῆς·
Παρ. 9,10 Αρχή και θεμέλιον της αληθινής σοφίας είναι η
ευλάβεια και ο φόβος του Κυρίου. Ποθος δε και θέλησις των αγίων είναι η κατά
Θεόν σύνεσις. Η δε κατανόησις του θείου νόμου είναι δείγμα καλοπροαίρετου και
φωτισμένης διανοίας.
Παρ. 9,11 τούτῳ γὰρ τῷ
τρόπῳ πολὺν ζήσεις χρόνον, καὶ προστεθήσεταί σοι ἔτη ζωῆς
σου.
Παρ. 9,11 Με αυτόν τον τρόπον, με την ευλάβειαν και υπακοήν
σου προς τον Θεόν, θα ζήσης πολύν χρόνον και θα προστεθούν εις σε εκ μέρους του
Θεού πολλά χρόνια ζωής.
Παρ. 9,12 υἱέ, ἐὰν
σοφὸς γένῃ σεαυτῷ, σοφὸς ἔση καὶ τοῖς
πλησίον· ἐὰν δὲ κακὸς ἀποβῇς, μόνος ἂν
ἀντλήσεις κακά. ὃς ἐρείδεται ἐπὶ ψεύδεσιν, οὗτος
ποιμαίνει ἀνέμους, ὁ δ᾿ αὐτὸς διώξεται ὄρνεα
πετόμενα· ἀπέλιπε γὰρ ὁδοὺς τοῦ ἑαυτοῦ
ἀμπελῶνος, τοὺς δὲ ἄξονας τοῦ ἰδίου
γεωργίου πεπλάνηται· διαπορεύεται δὲ δι᾿ ἀνύδρου ἐρήμου
καὶ γῆν διατεταγμένην ἐν διψώδεσι, συνάγει δὲ χερσὶν
ἀκαρπίαν.
Παρ. 9,12 Παιδί μου, εάν γίνης κατά Θεόν σοφός, θα είσαι καλός
δια τον εαυτόν σου, καλός δε και δια τον πλησίον σου. Εάν όμως γίνης κακός, τας
συνεπείας και τας οδύνας της κακίας σου θα τας συσσωρεύης μόνος σου επάνω σου.
Οποιος στηρίζεται στο ψεύδος, ποιμαίνει ανέμους, ματαιοπονεί. Αυτός είναι σαν
να κυνηγά πουλιά, που πετούν στον αέρα και είναι άπιαστα. Αδίκως κοπιάζει. Ο
οκνηρός και ασύνετος, που εγκατέλειψε τον δρόμον, ο οποίος οδηγεί στο αμπέλι
του, και περιεπλανήθη μακράν των δρόμων, που οδηγούν στον ιδικόν του αγρόν,
όπου είχε καθήκον να εργασθή, αυτός βαδίζει ετσι δια μέσου μιας ερήμου και
ανύδρου περιοχής, δια μέσου ενός τόπου, που ευρίσκεται εις ξηράς και διψασμένος
περιοχάς, μαζεύει με τα χέρια του ακαρπίαν, δηλαδή το τίποτε.
Παρ. 9,13 Γυνὴ ἄφρων
καὶ θρασεῖα ἐνδεὴς ψωμοῦ γίνεται, ἣ οὐκ
ἐπίσταται αἰσχύνην.
Παρ. 9,13 Η ασύνετος, η διεφθαρμένη και η αδιάντροπος γυναίκα
φθάνει μέχρι του σημείου να στερήται και από αυτό το ψωμί της και να πεινάς.
Αυτή δεν ξέρει, τι θα πη εντροπή και σεμνότης.
Παρ. 9,14 ἐκάθισεν ἐπὶ
θύραις τοῦ ἑαυτῆς οἴκου, ἐπὶ δίφρου ἐμφανῶς
ἐν πλατείαις,
Παρ. 9,14 Εκάθησεν εμπρός από την θύραν του σπιτιού της, επάνω
εις υψηλόν κάθισμα, ώστε να φαίνεται από τους άνδρας, που ευρίσκονται εις τας
πλατείας,
Παρ. 9,15 προσκαλουμένη τοὺς
παριόντας καὶ κατευθύνοντας ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν·
Παρ. 9,15 προσκαλεί αυτούς, που διέρχονται και βαδίζουν κατ'
ευθείαν τον δρόμον των, λέγουσα·
Παρ. 9,16 ὅς ἐστιν ὑμῶν
ἀφρονέστατος, ἐκκλινάτω πρός με καὶ τοῖς ἐνδεέσι
φρονήσεως παρακελεύομαι λέγουσα·
Παρ. 9,16 “όποιος από σας είναι ανοητότατος και ηλίθιος, ας
έλθη κοντά μου. Και αυτούς, οι οποίοι στερούνται και της στοιχειώδους συνέσεως
και γνώσεως προτρέπω και τους λέγω·
Παρ. 9,17 ἄρτων κρυφίων ἡδέως
ἅψασθε καὶ ὕδατος κλοπῆς γλυκεροῦ.
Παρ. 9,17 πιάστε και πάρτε στα χέρια σας το κρυφό ψωμί μου
και τα απηγορευμένα φαγητά μου. Πιέτε το νοστιμώτατο κλεμμένο νερό μου”!
Παρ. 9,18 ὁ δὲ οὐκ
οἶδεν ὅτι γηγενεῖς παρ᾿ αὐτῇ ὄλλυνται,
καὶ ἐπὶ πέταυρον ᾅδου συναντᾷ.
Παρ. 9,18 Ο άνδρας, που ελκύεται από τα λόγια της και πηγαίνει
κοντά της, δεν γνωρίζει ότι οι υλόφρονες και σαρκολάτραι ευρίσκουν εκεί την
απώλειαν, και ότι η συνάντησίς της είναι παγίδα, η οποία οδηγεί εις τας
εισοδους του άδου.
Ησ. θ΄9- ι΄ 4
Ησ. 9,9 καὶ γνώσονται
πᾶς ὁ λαὸς τοῦ Ἐφραὶμ καὶ οἱ ἐγκαθήμενοι
ἐν Σαμαρείᾳ ἐφ᾿ ὕβρει καὶ ὑψηλῇ
καρδίᾳ λέγοντες·
Ησ. 9,9 Θα μάθουν και θα αισθανθούν από προσωπικήν των
πλέον πείραν την τιμωρίαν αυτήν όλοι οι πολίται του βασιλείου του Ισραήλ, αυτοί
που κατοικούν εις την Σαμά-ρειαν, οι οποίοι με αυθάδειαν και υψηλόφρονα την
ικαρδίαν λέγουν·
Ησ. 9,10 πλίνθοι πεπτώκασιν, ἀλλὰ
δεῦτε λαξεύσωμεν λίθους καὶ ἐκκόψωμεν συκαμίνους καὶ
κέδρους καὶ οἰκοδομήσωμεν ἑαυτοῖς πύργον.
Ησ. 9,10 Εάν κρημνισθούν αι πλινθόκτιστοι οικίαι μας από
τους εχθρούς μας, ημείς θα είπωμεν ο ενας προς τον άλλον· ελάτε να πελεκήσωμεν
λίθους και να κόψωμεν συκαμίνους και κέδρους και να οικοδομήσωμεν δια τον
εαυτόν μας όχι απλάς οικίας, αλλά πύργους.
Ησ. 9,11 καὶ ῥάξει
ὁ Θεὸς τοὺς ἐπανισταμένους ἐπὶ ὄρος
Σιὼν ἐπ᾿ αὐτοὺς καὶ τοὺς ἐχθροὺς
αὐτῶν διασκεδάσει,
Ησ. 9,11 Ο Κυριος θα κατασυντρίψη τους εχθρούς, οι οποίοι
επέρχονται εναντίον της Ιερουσαλήμ, αυτούς τους εχθρούς θα τους διασκόρπιση.
Ησ. 9,12 Συρίαν ἀφ᾿
ἡλίου ἀνατολῶν καὶ τοὺς Ἕλληνας ἀφ᾿
ἡλίου δυσμῶν, τοὺς κατεσθίοντας τὸν Ἰσραὴλ ὅλῳ
τῷ στόματι. ἐπὶ πᾶσι τούτοις οὐκ ἀπεστράφη ὁ
θυμός, ἀλλ᾿ ἔτι ἡ χεὶρ ὑψηλή.
Ησ. 9,12 Θα συντρίψη και θα διασκόρπιση την Συρίαν από
ανατολάς και τους Ελληνας, δηλαδή τους Φιλισταίους, από δυσμάς, αυτούς οι
οποίοι κατατρώγουν με όλον των το στόμα τον Ισραηλιτικόν λαόν. Παρ' όλην δε την
σκληράν αυτήν τιμωρίαν ο θυμός του Κυρίου δεν θα αποστραφή και δεν θα
καταπαύση. Και δια τούτο η χειρ του είναι ακόμη υψωμένη, ετοίμη να αποστείλη
και νέας τιμωρίας.
Ησ. 9,13 καὶ ὁ λαὸς
οὐκ ἀπεστράφη, ἕως ἐπλήγη, καὶ τὸν Κύριον οὐκ
ἐξεζήτησαν.
Ησ. 9,13 Παρ' όλον όμως τούτο ο λαός δεν μετενόησε, καίτοι
ετιμωρήθη, δεν ανεζήτησεν εν μετάνοια τον Κυριον.
Ησ. 9,14 καὶ ἀφεῖλε
Κύριος ἀπὸ Ἰσραὴλ κεφαλὴν καὶ οὐράν,
μέγαν καὶ μικρὸν ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ, πρεσβύτην καὶ
τοὺς τὰ πρόσωπα θαυμάζοντας (αὕτη ἡ ἀρχὴ)
καὶ προφήτην διδάσκοντα ἄνομα (οὗτος ἡ οὐρά).
Ησ. 9,14 Δια τούτο ο Κυριος αφήρεσεν από τον Ισραηλιτικόν
λαόν κεφαλήν και ουράν, μεγάλους και μικρούς, εις μίαν και την αυτήν ημέραν,
ασυνέτους πρεσβύτας και προσωπολήπτας, που θαυμάζουν τα μεγάλα, αλλά άδικα,
πρόσωπα, (αυτοί αποτελούν την κεφαλήν), και ψευοοπροφήτας, οι οποίοι διδάσκουν
παρανομίας (αυτοί αποτελούν την ουράν) .
Ησ. 9,15 καὶ ἔσονται
οἱ μακαρίζοντες τὸν λαὸν τοῦτον πλανῶντες καὶ
πλανῶσιν, ὅπως καταπίωσιν αὐτούς.
Ησ. 9,15 Αυτοί δέ, οι οποίοι κολακεύουν τον λαόν και τον
αποκοιμίζουν με ψευδείς ελπίδας, τον πλανούν συνεχώς, δια να τον
εκμεταλλεύονται, μέχρις ότου τον καταβροχθίσουν.
Ησ. 9,16 διὰ τοῦτο
ἐπὶ τοὺς νεανίσκους αὐτῶν οὐκ εὐφρανθήσεται
ὁ Κύριος καὶ τοὺς ὀρφανοὺς αὐτῶν καὶ
τὰς χήρας αὐτῶν οὐκ ἐλεήσει, ὅτι πάντες ἄνομοι
καὶ πονηροί, καὶ πᾶν στόμα λαλεῖ ἄδικα. ἐπὶ
πᾶσι τούτοις οὐκ ἀπεστράφη ὁ θυμός, ἀλλ᾿ ἔτι
ἡ χεὶρ ὑψηλή.
Ησ. 9,16 Εξ αιτίας της διαφθοράς του λαού δεν θα
ευαρεστηθή ο Κυριος ούτε εις τα νεαρά αυτών τέκνα, και δεν θα ελεήση τους
ορφανούς αυτών και τας χήρας αυτών, διότι όλοι είναι άνομοι και πονηροί. Καθε
στόμα λαλεί αδικίας. Παρ' όλην δε την τυμωρίαν, που θα αποστείλη ο Κυριος
εναντίον των, αυτοί δεν θα μετανοήσουν και δια τούτο η τιμωρός χειρ του θα
είναι ακόμη ετοίμη να καταπέση εναντίον των.
Ησ. 9,17 καὶ καυθήσεται ὡς
πῦρ ἡ ἀνομία καὶ ὡς ἄγρωσις ξηρὰ
βρωθήσεται ὑπὸ πυρός· καὶ καυθήσεται ἐν τοῖς
δάσεσι τοῦ δρυμοῦ, καὶ συγκαταφάγεται τὰ κύκλῳ τῶν
βουνῶν πάντα.
Ησ. 9,17 Η παρανομία των θα ανάψη και θα γίνη δι' αυτούς
πυρκαϊά. Θα γίνουν ωσάν την ξηράν αγριάδα, η οποία κατατρώγεται από το πυρ. Θα
καή η παρανομία, όπως η πυρκαϊά κατακαίει και κατατρώγει τα δένδρα του δάσους
και τελευταία όλα τα γύρω από τα βουνά.
Ησ. 9,18 διὰ θυμὸν
ὀργῆς Κυρίου συγκέκαυται ἡ γῆ ὅλη, καὶ ἔσται
ὁ λαὸς ὡς κατακεκαυμένος ὑπὸ πυρός· ἄνθρωπος
τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ οὐκ ἐλεήσει,
Ησ. 9,18 Εξ αιτίας της μεγάλης οργής του Κυρίου έχει
ανάψει η Παλαιστίνη και καίονται όλοι αυτής οι κάτοικοι. Μέσα εις την μεγάλην
συμφοράν ο άνθρωπος δεν θα ευσπλαγχνιζεται τον συνάνθρωπόν του.
Ησ. 9,19 ἀλλὰ ἐκκλινεῖ
εἰς τὰ δεξιά, ὅτι πεινάσει καὶ φάγεται ἐκ τῶν
ἀριστερῶν, καὶ οὐ μὴ ἐμπλησθῇ ἄνθρωπος
ἔσθων τὰς σάρκας τοῦ βραχίονος αὐτοῦ.
Ησ. 9,19 Η θλίψις και η πείνα θα είναι τόσον μεγάλη, που
θα στρέφεται ο καθένας εις τα δεξιά, χωρίς να ευρίσκη εκεί τροφήν, και διότι θα
πεινά, θα στρέφεται και θα τρώγη εις τα αριστερά και δεν θα χορταίνη. Οι
άνθρωποι θα κατατρώγουν ο ένας τον άλλον, και πάλιν θα πεινούν.
Ησ. 9,20 φάγεται γὰρ
Μανασσῆς τοῦ Ἐφραὶμ καὶ Ἐφραὶμ τοῦ
Μανασσῆ, ὅτι ἅμα πολιορκήσουσι τὸν Ἰούδαν. ἐπὶ
τούτοις πᾶσιν οὐκ ἀπεστράφη ὁ θυμός, ἀλλ᾿ ἔτι
ἡ χείρ ὑψηλή.
Ησ. 9,20 Διότι η φυλή του Μανασσή θα καταφάγη εις εμφύλιον
πόλεμον την φυλήν του Εφραίμ, και η φυλή του Εφραίμ θα καταφάγη τας σάρκας της
φυλής Μανασσή. Και αι δύο συγχρόνως φυλαί αλλόφρονες θα πολιορκήσουν την φυλήν
του Ιούδα. Παρ' όλας όμως αυτάς τας συμφοράς, ο θυμός του Κυρίου δεν ανεστάλη,
η τιμωρός χειρ του Θεού είναι ακόμη υψωμένη, δια να αποστείλη και νέας τιμωρίας
εναντίον των.
Ησ. 10,1 Οὐαὶ τοῖς
γράφουσι πονηρίαν· γράφοντες γὰρ πονηρίαν γράφουσιν
Ησ. 10,1 Αλλοίμονον στους ναμοθέτας, οι οποίοι γράφουν
και θεσπίζουν πονηρούς νόμους. Αυτοί επιμόνως γράφουν και ξαναγράφουν αδίκους
νόμους.
Ησ. 10,2 ἐκκλίνοντες
κρίσιν πτωχῶν, ἁρπάζοντες κρίμα πενήτων τοῦ λαοῦ μου, ὥστε
εἶναι αὐτοῖς χήραν εἰς διαρπαγὴν καὶ ὀρφανὸν
εἰς προνομήν.
Ησ. 10,2 Διαστρέφουν την δικαιοσύνην εις βάρος των πτωχών,
αρπάζουν το δίκαιον των πενήτων του λαού μου, ώστε η χήρα να είναι το θύμα της
διαρπαγής των, και τα ορφανά να είναι αντικείμενον της λεηλασίας των.
Ησ. 10,3 καὶ τί
ποιήσουσιν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς ἐπισκοπῆς;
ἡ γὰρ θλῖψις ὑμῖν πόῤῥωθεν ἥξει·
καὶ πρὸς τίνα καταφεύξεσθε τοῦ βοηθηθῆναι; καὶ ποῦ
καταλείψετε τὴν δόξαν ὑμῶν
Ησ. 10,3 “Τι θα κάμουν όμως αυτοί, λέγει ο Θεός, όταν έλθη
η ημέρα, που θα επισκεφθώ αυτούς και τον λαόν μου; Η τιμωρία σας και η θλίψις
θα έλθη από μακράν· και τότε προς ποίον σεις θα καταφύγετε, δια να επιτύχετε
βοήθειαν; Που θα αφήσετε την δόξαν και την δύναμίν σας,
Ησ. 10,4 τοῦ μὴ ἐμπεσεῖν
εἰς ἐπαγωγήν; ἐπὶ πᾶσι τούτοις οὐκ ἀπεστράφη
ὁ θυμός, ἀλλ᾿ ἔτι ἡ χεὶρ ὑψηλή.
Ησ. 10,4 ώστε να μη περιπέσετε εις αιχμαλωσίαν και
εξοριαν;” Παρ' όλας δε αυτάς τας συμφοράς και τυμωρίας δεν επραΰνθη ο θυμός του
Κυρίου, αλλά η τιμωρός δεξιά του είναι ετοίμη, να επιπέση εναντίον των πονηρών.
