Συνομιλία τοῦ Ἁγίου Γέροντος Πορφυρίου μέ νέους πού εἶχαν ἑλκυσθῆ ἀπό τίς ἀνατολικές θρησκεῖες

 Συνομιλία:

- Γέροντας: Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γής, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων. Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων.

Φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα, οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι' οὗ τὰ πάντα ἐγένετο. Τὸν δι' ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν, καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα.

Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθόντα καὶ ταφέντα. Καὶ ἀναστάντα τῆ τρίτῃ ἡμέρᾳ κατὰ τὰς Γραφὰς. Καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός. Καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρίναι ζώντας καὶ νεκρούς, οὐ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος.

 

Αὐτόνε πιστεύομε. Λοιπόν, μέσα στὴν θρησκεία, λέει, ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ ἱδρυτὴς τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες δὲν εἶναι ὅσο εἶναι αὐτὴ ἡ θρησκεία. Μία θρησκεία μόνον εἶναι: Ἡ Ὀρθόδοξος Χριστιανικὴ θρησκεία καὶ τὸ πνεῦμα αὐτὸ τὸ ὀρθόδοξον εἶναι τὸ ἀληθές. Τὰ ἄλλα πνεύματα, εἶναι πνεύματα πλάνης καὶ οἱ διδασκαλίες εἶναι μπερδεμένες.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα Τρίτης 11 Ἰουλίου

Ἀπόστολος: (Β΄Κορ. ς΄1- 10 )

Β Κορ. 6,1          Συνεργοῦντες δὲ καὶ παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς

Β Κορ. 6,1                 Συνεργαζόμενοι δε με τον Θεόν δια να συμφιλιωθή με αυτόν ο κόσμος, σας παρακαλούμεν να προσέξετε, μήπως ματαίως και ανωφελώς δεχθήτε την χάριν του Θεού.

Β Κορ. 6,2          λέγει γάρ· καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι· ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας-

Β Κορ. 6,2                Αι ευκαιρίαι της σωτηρίας παρέρχονται. Διότι η Γραφή λέγει· “εις κατάλληλον και ευπρόσδεκτον καιρόν σε ήκουσα και σε εδέχθην και εις περίοδον, που προσφέρεται προς σωτηρίαν, σε εβοήθησα”. Ιδού τώρα είναι ο κατάλληλος και ευπρόσδεκτος καιρός, ιδού τώρα είναι η ημέρα της σωτηρίας.

Β Κορ. 6,3          μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία,

Β Κορ. 6,3                Τωρα και ημείς ως πρεσβευταί του Θεού μεσιτεύομεν και παρακαλούμεν να δεχθήτε την σωτηρίας, χωρίς να δίδωμεν εις κανένα ουδεμίαν αφορμήν προσκόμματος, δια να μη γίνη κατά κανένα τρόπον θέμα μομφής και εμπαιγμού η διακονία, που μας ανέθεσεν ο Κυριος.

Β Κορ. 6,4          ἀλλ᾿ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις,

Β Κορ. 6,4                Αλλά τουναντίον εις κάθε περίστασιν και με κάθε έργον συσταίνομεν και προβάλλομεν τους εαυτούς μας σαν γνησίους υπηρέτας του Θεού με πολλήν υπομονήν, με θλίψεις, με ανάγκας, με στενοχωρίας,

Β Κορ. 6,5          ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις,

Β Κορ. 6,5                με δαρμούς, με φυλακίσεις, με συνεχείς μετακινήσεις-είτε ένεκα των διωγμών είτε ένεκα των αναγκών του έργου μας-με κόπους, με αγρυπνίας, με νηστείας,

Β Κορ. 6,6          ἐν ἁγνότητι, ἐν γνώσει, ἐν μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ,

Β Κορ. 6,6                με αγνότητα από κάθε μολυσμόν, με την άδολον γνώσιν της αληθείας, με την μακροθυμίαν, με ημερότητα και καλωσύνην, με τας δωρεάς του Αγίου Πνεύματος, με αγάπην ειλικρινή και άδολον,

Β Κορ. 6,7          ἐν λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει Θεοῦ, διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν,

Β Κορ. 6,7                με το κήρυγμα, δια του οποίου εξαγγέλεται η αλήθεια, με την δύναμιν του Θεού, με τα όπλα της δικαιοσύνης τα δεξιά, σαν εκείνα που κρατούν οι επιτιθέμενοι κατά την μάχην, και με τα όπλα τα αριστερά, σαν εκείνα που κρατούν οι αμυνόμενοι με το αριστερόν των χέρι, όπως είναι η ασπίδα.

Β Κορ. 6,8          διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας, ὡς πλάνοι καὶ ἀληθεῖς,

Β Κορ. 6,8                Μαρτυρούμεν και βεβαιώνομεν επάνω εις τα πράγματα ποίοι είμεθα με την δόξαν, την οποίαν ο Θεός και οι πιστοί άνθρωποι μας αποδίδουν, αλλά και με την περιφρόνησιν εκ μέρους των απίστων, με την δυσφήμησιν εκ μέρους των διαβολέων, με τον έπαινον και την καλήν φήμην εκ μέρους των πιστών, με την κατηγορίαν εκ μέρους των απίστων ότι είμεθα απατεώνες και με την ομολογίαν εκ μέρους των πιστών ότι είμεθα ειλικρινείς.

Β Κορ. 6,9          ὡς ἀγνοούμενοι καὶ ἐπιγινωσκόμενοι, ὡς ἀποθνήσκοντες καὶ ἰδοὺ ζῶμεν, ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι,

Β Κορ. 6,9                Εργάται του Ευαγγελίου ημείς ζώμεν εν μέσω του κόσμου ως άγνωστοι δια την ασημότητα ημών, αλλά και ως πολύ καλά γνωστοί από τους πιστούς δια το έργον μας, ως κινδυνεύοντες κάθε ημέραν να αποθάνωμε, αλλ' ιδού ότι ζώμεν, ως βασανιζόμενοι και τιμωρούμενοι, αλλά και μη θανατούμενοι έως τώρα,

Β Κορ. 6,10        ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες.

Β Κορ. 6,10              ως άνθρωποι, που είμεθα συνεχώς βυθισμένοι εις την λύπην, ημείς οι οποίοι εν τούτοις εις την πραγματικότητα πάντοτε χαίρομεν, ως πτωχοί οι οποίοι κάμνομεν πολλούς άλλους πλουσίους, ως άνθρωποι ποι δεν έχομεν τίποτε και όμως κατέχομεν τα πάντα.

Εὐαγγέλιο: ( Λουκ. ζ΄36- 50 )

Λουκ. 7,36         Ἠρώτα δέ τις αὐτὸν τῶν Φαρισαίων ἵνα φάγῃ μετ᾿ αὐτοῦ· καὶ εἰσελθὼν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Φαρισαίου ἀνεκλίθη.

Λουκ. 7,36                Τον παρακαλούσε δε κάποιος από τους Φαρισαίους να φάγη μαζή του. Και αφού εισήλθεν στο σπίτι του Φαρισαίου, εξηπλώθη, κατά συνήθειαν που επικρατούσε τότε, πλησίον της τραπέζης του φαγητού.

Λουκ. 7,37         καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἐν τῇ πόλει ἥτις ἦν ἁμαρτωλός, καὶ ἐπιγνοῦσα ὅτι ἀνάκειται ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Φαρισαίου, κομίσασα ἀλάβαστρον μύρου

Λουκ. 7,37                Και ιδού μία γυναίκα της πόλεως αυτής, η οποία ήτο αμαρτωλή, όταν επληροφορήθη ότι ο Ιησούς τρώγει εις την οικίαν του Φαρισαίου, έφερε ένα αλαβάστρινον δοχείον γεμάτο μύρον.

Λουκ. 7,38         καὶ στᾶσα ὀπίσω παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ κλαίουσα, ἤρξατο βρέχειν τοὺς πόδας αὐτοῦ τοῖς δάκρυσι καὶ ταῖς θριξὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς ἐξέμασσε, καὶ κατεφίλει τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἤλειφε τῷ μύρῳ.

Λουκ. 7,38                Και αφού εστάθη πίσω, πλησίον στους πόδας του Ιησού, ανελύθη εις δάκρυα και ήρχισεν να βρέχη τους πόδας του με τα δάκρυά της, και να τους σπογγίζη με τας τρίχας της κεφαλής της. Συγρόνως δε εφιλούσε συνεχώς με βαθείαν ευλάβειαν τους πόδας του και τους ήλειφε με μύρον.

Λουκ. 7,39         ἰδὼν δὲ ὁ Φαρισαῖος ὁ καλέσας αὐτὸν εἶπεν ἐν ἑαυτῷ λέγων· οὗτος εἰ ἦν προφήτης, ἐγίνωσκεν ἂν τίς καὶ ποταπὴ ἡ γυνὴ ἥτις ἅπτεται αὐτοῦ, ὅτι ἁμαρτωλός ἐστι.

Λουκ. 7,39                Οταν δε ο Φαρισαίος, που τον είχε καλέσει στο γεύμα, είδε το γεγονός αυτό, είπε μέσα του· Εάν αυτός ήτο προφήτης, θα εγνώριζε ποίας διαγωγής είναι η γυναίκα αυτή που τον εγγίζει, θα εγνώριζε δηλαδή ότι είναι αμαρτωλή.

Λουκ. 7,40         καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Σίμων, ἔχω σοί τι εἰπεῖν, ὁ δέ φησι· διδάσκαλε, εἰπέ.

Λουκ. 7,40                Και ο Ιησούς απαντών στους διαλογισμούς αυτούς του Σιμωνος είπε· “Σιμων, έχω κάτι να σου πω”. Εκείνος δε είπε· “διδάσκαλε, λέγε”.

Λουκ. 7,41         δύο χρεωφειλέται ἦσαν δανειστῇ τινι. ὁ εἷς ὤφειλε δηνάρια πεντακόσια, ὁ δὲ ἕτερος πεντήκοντα.

Λουκ. 7,41                 “Ησαν δύο χρεωφειλέται προς κάποιον δανειστήν. Ο ένας του εχρεωστούσε πεντακόσια δηνάρια ο δε άλλος πενήντα.

Λουκ. 7,42         μὴ ἐχόντων δὲ αὐτῶν ἀποδοῦναι, ἀμφοτέροις ἐχαρίσατο· τίς οὖν αὐτῶν, εἰπέ, πλεῖον αὐτὸν ἀγαπήσει;

Λουκ. 7,42                Επειδή δε δεν είχαν αυτοί να εξοφλήσουν το χρέος των, ο δανειστής το εχάρισε και στους δύο. Πες μου. ποιός από τους δύο θα τον αγαπήση περισσότερον;”

Λουκ. 7,43         ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Σίμων εἶπεν· ὑπολαμβάνω ὅτι ᾧ τὸ πλεῖον ἐχαρίσατο. ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· ὀρθῶς ἔκρινας.

Λουκ. 7,43                Απεκρίθη δε ο Σιμων και είπε· νομίζω, ότι εκείνος στον οποίον εχάρισε το μεγαλύτερον χρέος”. Ο δε Ιησούς του είπε· “ορθή είναι η κρίσις σου”.

Λουκ. 7,44         καὶ στραφεὶς πρὸς τὴν γυναῖκα τῷ Σίμωνι ἔφη· βλέπεις ταύτην τὴν γυναῖκα; εἰσῆλθόν σου εἰς τὴν οἰκίαν, ὕδωρ ἐπὶ τοὺς πόδας μου οὐκ ἔδωκας· αὕτη δὲ τοῖς δάκρυσιν ἔβρεξέ μου τοὺς πόδας καὶ ταῖς θριξὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς ἐξέμαξε.

Λουκ. 7,44                Και αφού εγύρισε προς την γυναίκα, είπε στον Σιμωνα· “βλέπεις αυτήν την γυναίκα; Ηλθα στο σπίτι σου και δεν μου έδωσες νερό να δια το πλύσιμο των ποδιών μου. Αυτή όμως έβρεξε τα πόδια μου με τα δάκρυα της και τα εσπόγγισε με τας τρίχας της κεφαλής της.

Λουκ. 7,45         φίλημά μοι οὐκ ἔδωκας· αὕτη δὲ ἀφ᾿ ἧς εἰσῆλθεν οὐ διέλιπε καταφιλοῦσά μου τοὺς πόδας.

Λουκ. 7,45                Συ δεν μου έδωσες φίλημα, όπως συνηθίζουν δια τον κάθε φιλοξενούμενον· αυτή δε από την ώραν που εμπήκε στο σπίτι, δεν έπαυσε με πολλήν ευλάβειαν να καταφιλή τους πόδας μου.

Λουκ. 7,46         ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου οὐκ ἤλειψας· αὕτη δὲ μύρῳ ἤλειψέ μου τοὺς πόδας.

Λουκ. 7,46                Συ δεν μου άλειψες την κεφαλήν ούτε με απλό λάδι. Αυτή δε μου άλειψε τους πόδας με πανάκριβο μύρον.

Λουκ. 7,47         οὗ χάριν λέγω σοι, ἀφέωνται αἱ ἁμαρτίαι αὐτῆς αἱ πολλαί, ὅτι ἠγάπησε πολύ· ᾧ δὲ ὀλίγον ἀφίεται, ὀλίγον ἀγαπᾷ.

Λουκ. 7,47                Ενεκα δε τούτου ακριβώς σου λέγω ότι είναι συγχωρημέναι αι πολλαί αυτής αμαρτίαι, διότι ηγάπησε πολύ εμέ τον Λυτρωτήν, και επόθησε βαθύτατα την λύτρωσίν της. Εκείνος δε που νομίζει ότι ολίγον χρέος έχει απέναντι του Θεού, ολίγον αγαπά”.

Λουκ. 7,48         εἶπε δὲ αὐτῇ· ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι.

Λουκ. 7,48                Είπε δε προς αυτήν ο Ιησούς· “είναι συγχωρημέναι αι αμαρτίαι σου”

Λουκ. 7,49         καὶ ἤρξαντο οἱ συνανακείμενοι λέγειν ἐν ἑαυτοῖς· τίς οὗτός ἐστιν ὃς καὶ ἁμαρτίας ἀφίησιν;

Λουκ. 7,49                Και αυτοί, που παρεκάθηντο μαζή του στο τραπέζι ήρχισαν να σκέπτωνται και να λέγουν από μέσα των· “ποιός είναι αυτός, ο οποίος και αμαρτίας ακόμη συγχωρεί;”

Λουκ. 7,50         εἶπε δὲ πρὸς τὴν γυναῖκα· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην.

Λουκ. 7,50                Είπε δε προς την γυναίκα ο Ιησούς· “η πίστις σου σε έχει σώσει· πήγαινε με ειρηνική και καθαράν την καρδίαν σου στον δρόμον της ειρήνης”.

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἡ Θηβαϊδα τῆς Γαλατίας. Οἱ ἅγιοι Ρωμανό καί Λουπίσινος. Οἱ οἰκιστές τῆς ἐρήμου τῆς Γιούρα. Γαλλικό γεροντικό.1

  Η ΓΑΛΑΤΙΑ ΤΟΥ ΤΕΤΑΡΤΟΥ ΑΙΩΝΑ είχε τόν 'Άγ. Μαρτίνο με τά άσκητικά του θαύματα καί τά κοινόβια των αναχωρητών ή στροφή του νέου αιώνα είδε τήν ίδρυση τής νησιωτικής μονής του Λερόν, ή όποια έφερε τήν παράδοση των Πατέρων της Αίγυπτου στήν Γαλατία καί παρήγαγε πολλούς επισκόπους καί μοναστικούς ιδρυτές· οί πρώτες δεκαετίες του 5ου αιώνα είδαν την ίδρυση πολυάριθμων μοναστικών κοινοτήτων στά νότια τής Γαλατίας, συνήθως κοντά σέ πόλεις πού συχνά είχαν ιδρυθεί άπό έπισκόπους, και τήν έξάπλωση τού Ανατολικού μοναστικού κανόνα καθώς καί την διδασκαλία μέσα άπό τά συγγράμματα του Αγ. Κασσιανού. Μέχρι το τέλος τής ζωής του Αγ. Κασσιανού (434). ό Ορθόδοξος μοναχισμός ήταν ήδη μέ αύτόν τόν τρόπο καλά έδραιωμένος στήν Γαλατία.

Τότε συνέβη ένα φαινόμενο, τό όποιο μάς είναι οικείο άπό την μεταγενέστερη ιστορία τής «Βόρειας Θηβάΐδας» τής Ρωσίας άπό τον 14ο μέχρι τόν Ι7ο αιώνα: ή φυγή τών μοναχών καί τών υποψηφίων μοναχών, όχι μόνο άπό τίς πόλεις καί τά άλλα κατοικημένα κέντρα, αλλά άκόμη καί άπό καθιερωμένα μοναστήρια στήν άπόλυτη άπομόνωση της δασώδους ερήμου τής Γαλατίας. Αναμφισβήτητα, βιβλία όπως ό Ύμνος της Έρημου του Αγ. Εύχερίου έπηρέασαν αύτό τό κίνημα· άλλά ή κύρια παρόρμηση ήταν ή ίδια πού είχε παράγει τήν άρχική φυγή στήν έρημο τής Αίγύπτου έναν αιώνα νωρίτερα: ή στοιχειώδης Χριστιανική έμπνευση νά παραδώσει κανείς τά πάντα στόν Θεό, νά έγκαταλείψει όλα τα πράγματα καί τίς επιρροές αυτού του κόσμου γιά νά προετοιμάσει καλύτερα τόν έαυτό του γιά τήν Ούράνια Βασιλεία.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἡ τοιχογραφία τῆς Ἁγίας Κυριακῆς ἀπό ἐξωκκλήσι τῆς Ὀρμήδειας

 

by saminet

Με την ευκαιρία της  γιορτής της Αγίας Κυριακής, παρουσιάζουμε την τοιχογραφία της Αγίας από το εξωκκλήσι του Αγίου Γεωργίου της Αγκώνας που βρίσκεται δύο χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Ορμήδειας.

Ο ναος που συντηρήθηκε από το Τμήμα Αρχαιοτήτων αποτελείται από δύο μέρη, τον νάρθηκα-τρούλο του 12ου αιώνα και το ανατολικό μονόκλιτο μέρος με καμάρα, που αποτελεί μεταγενέστερη επέκταση του 15ου και του 16ου αιώνα.

Η εκκλησία διαθέτει κάποιες τοιχογραφίες όπως της Αγίας Παρασκευής, του Αγίου Νικολάου και της Αγίας Κυριακής. Οι τοιχογραφίες είναι του τέλους του 13ου αιώνα. Η καλύτερη τοιχογραφία είναι αυτή της Αγίας Κυριακής. Σ’ αυτήν κάνουν εντύπωση τα μεγάλα αμυγδαλωτά μάτια με το ακαθόριστο βλέμμα, τα κόκκινα περιγράμματα των ματιών, της μύτης και του στόματος, καθώς και τα στρογγυλά μεγάλα σκουλαρίκια που φορεί. Στη κεφαλή φέρει διάδημα που μοιάζει με βυζαντινό αυτοκρατορικό στέμμα, ενώ είναι ενδεδυμένη με βασιλικό φόρεμα.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Τί εἶναι οἱ ἐξορκισμοί; Πότε καί ἀπό ποιόν καί πῶς διαβάζονται οἱ εὐχές;

 

Όπως διαβάζουμε στα διάφορα ειδικά εγχειρίδια όταν μιλάμε για εξορκισμούς εννοούμε ότι πρόκειται για μιά αγιαστική πράξη της Εκκλησίας μας της κατηγορίας των αρνητικών καθιερώσεων.

Σκοπός δηλαδή του εξορκισμού είναι η εν ονόματι του Θεού απαλλαγή του ανθρώπου αλλά και των κτισμάτων Του από της δαιμονικής κατοχής ή επηρείας ή και αυτής της ροπής των δαιμονίων δυνάμεων, υπό την οποία βρίσκεται η λογική και άλογη φύση.

Γι’ αυτό και ο εξορκισμός έχει συνήθως επιτιμητικό ή προστακτικό χαρακτήρα. Ο Άγ. Ιουστίνος, φιλόσοφος και μάρτυς των αρχών του 2ου αι., τονίζει την αρχαιότατη πράξη της Εκκλησίας μας, η οποία έχει τις ρίζες της στην Καινή Διαθήκη. Αναφέρει στην Απολογία του: «πάν δαιμόνιον εξορκιζόμενον τη δυνάμει του Ιησού ονόματος νικάται και υποτάσσεται».

 

Ήδη ο Κύριος ενεργεί πολλά θαύματα θεραπείας και απαλλαγής ανθρώπων από τους δαίμονες (όπως του νέου στη χώρα των Γεργεσηνών), αλλά κατηγορείται από τους Φαρισαίους ότι «εν τώ άρχοντι των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια» (Ματθ. 9,34 και 12,24). Σε τέτοιες θεραπείες προβαίνουν στη συνέχεια και οι Απόστολοι, επικαλούμενοι βεβαίως το όνομα του Ιησού Χριστού· άλλωστε ο ίδιος ο Κύριος είπε για εκείνους· «εν τώ ονόματί μου δαιμόνια εκβαλούσι, γλώσσαις λαλήσουσι καιναίς, όφεις αρούσι, κάν θανάσιμόν τι πίωσιν, ου μη αυτούς βλάψει, επί αρρώστους χείρας επιθήσουσι και καλώς έξουσι» (Μάρκ. 16,17). Και ο ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρει το λόγο του Κυρίου: «εν τώ ονόματί μου δαιμόνια εκβάλλετε» (Ματθ. 10,18).

 

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Μακρυά ἀπό αὐτούς πού κατηγοροῦν καί κατακρίνουν!

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο να αγαπάει τα γέλια και να θέλει να γελοιοποιεί τους άλλους, να μην πιάνεις φιλία. Γιατί θα… σε κάνει να συνηθίσεις στην ψυχική ατονία. Σε κείνο πού ή ζωή του είναι διεφθαρμένη, μη δείχνεις ιλαρό πρόσωπο φυλάξου όμως καλά μήπως τον μισήσεις.

Και αν θελήσει να μετανοήσει, βοήθησε τον και φρόντισε τον, θυσιάζοντας ακόμη και τη ζωή σου, να σωθεί.

  Εάν όμως είσαι πνευματικά ασθενής, μην τολμήσεις να γίνεις γιατρός του.

Μπροστά σε άνθρωπο πού έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του και έχει την αρρώστια να προσέχεις πολύ πώς θα μιλήσεις.

Γιατί ενόσω μιλάς, αυτός εξηγεί μέσα του τα λόγια σου όπως αγαπά και από τα αγαθά σου λόγια παίρνει αφορμή και σκανδαλίζει τους άλλους. Και αλλάζει το νόημα των λόγων σου μέσα στο μυαλό του σύμφωνα με την πνευματική του αρρώστια.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἐάν δέν βρεῖς τόν Χριστό σέ αὐτήν τήν ζωή, δέν θά Τόν βρεῖς οὔτε στήν ἄλλη.

  Προσπαθούμε κάθε στιγμή για το μέλλον μας. Αγωνιούμε για την στιγμή που θα ζήσουμε. Χτίζουμε σπίτια, εργαζόμαστε, αποθηκεύουμε πράγματα, μεριμνούμε τόσο προσεκτικά για το μέλλον μας. 

Μιλούμε για τον Θεό και Τον θέλουμε Αρωγό για το μέλλον μας. Θέλουμε 

έναν Θεό που θα γεμίσει τις τσέπες μας, τις αποθήκες τροφίμων του σπιτιού μας, που θα εξασφαλίσει το αύριο των παιδιών μας. 

Και όλο ζητάμε. Και δεν χαιρόμαστε την στιγμή που ζούμε που περνά στο παρελθόν μας.

Φθάνει πια τόσα θελήματα. 

Φθάνει πια τόση κρίση και άγχος. 

Όποιος θέλει μπορεί να ζήσει το τώρα, το σήμερα, τον Ίδιο τον Θεό και να χαρεί, να ειρηνεύσει και να μην ανησυχεί για το αύριο. Να εργάζεται πιο ήρεμα, να ζει πιο όμορφα και ειρηνικά. Να ψάχνει για δουλειά με εμπιστοσύνη στον Θεό και με χαρά. 

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἀπό τό λεξιλόγιο τοῦ Ἁγίου Ὄρους: Κάτσιον καί κάτζιον

 Μεγάλο θυμιατήρι με το οποίο θυμιά μη ιερωμένος μοναχός, κατά την ώρα που ψάλλονται η Εκλογή ή τα Τυπικά.Το κάτζιο έχει λαβή στο μέσο του για να πιάνεται. Πάνω απ' αυτήν βρίσκεται το κοίλωμα, όπου τίθεται η καρβουνόσκονη (αυτή παρασκευάζεται από κληματόβεργες) και το μοσχολίβανο.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ὅποιος ἀγωνίζεται κατά τῆς ἁμαρτίας, γράφει τίς ωραιότερες σελίδες στό βιβλίο τοῦ Θεοῦ

 

Όποιος αγωνίζεται κατά της αμαρτίας, γράφει τις ωραιότερες σελίδες στο Βιβλίο του Θεού. Γιατί όλα γράφονται εκεί!

Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης -Εκοιμήθη στις 19/6/1995.

https://proskynitis.blogspot.gr/2017/06/blog-post_18.html?m=1

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

10 Ιουλίου Συναξαριστής. 45 Μαρτύρων, Βιάνωρ και Σιλουανού, Ανακομιδή Λειψάνων Αγίου Γρηγορίου Επισκόπου Άσσου, Τιθόη Μαρτυρα, Απολλωνίου από τις Σάρδεις, Των Αγίων Μυρίων της Νιτρίας, Σύναξις Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, Αντωνίου Οσίου.

Οἱ Ἅγιοι 45 Μάρτυρες ποὺ μαρτύρησαν στὴ Νικόπολη τῆς Ἀρμενίας

Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ μαρτύρησαν στὶς ἀρχὲς τοῦ 4ου αἰῶνα, ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Λικίνιος. Κορυφαῖοι ἀπ’ αὐτοὺς ἦταν ὁ Λεόντιος, ὁ Μαυρίκιος, ὁ Δανιὴλ καὶ ὁ Ἀντώνιος.
Ὅταν ὁ Λικίνιος ἐξέδωσε διάταγμα κατὰ τῶν χριστιανῶν, μόνοι τους ᾖλθαν στὸν δοῦκα καὶ φανέρωσαν ὅτι εἶναι χριστιανοί. Σὲ ἐρώτηση τοῦ Λυσία, ποιὸς τοὺς ἔπεισε νὰ μὴ θυσιάζουν στοὺς θεούς, αὐτοὶ ἀπάντησαν: «Ὁ Χριστὸς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ μᾶς δίδαξε καὶ μᾶς ἔπεισε νὰ μὴ λατρεύουμε θεοὺς ἀνύπαρκτους, καὶ νὰ μὴ προσκυνοῦμε τὰ εἴδωλά τους».
Ὀργισμένος ὁ δοῦκας, διέταξε καὶ τοὺς φυλάκισαν δεμένους χειροπόδαρα, χωρὶς νὰ τοὺς δίδεται καθόλου ψωμὶ καὶ νερό. Οἱ Ἅγιοι πέρασαν τὴ νύκτα προσευχόμενοι. Μεταξὺ ἄλλων, ἔλεγαν: "Εὐλογοῦμε, Κύριε, ἐσένα, τὸ βασιλιὰ τῆς δόξας. Διότι σὺ εἶσαι ἡ ἀληθινὴ ζωή, ποὺ θυσιάστηκες γιὰ μᾶς τοὺς ἁμαρτωλούς, ὁ Υἱὸς τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ἕνωσέ μας, Κύριε, ὥστε ὅλοι μαζὶ μὲ μιὰ ψυχὴ νὰ σὲ ὁμολογήσουμε καὶ ὅλοι μαζὶ νὰ πεθάνουμε».
Τὸ πρωὶ ὁ Λυσίας, ἀφοῦ τοὺς ἔβγαλε ἀπὸ τὴ φυλακή, τοὺς ρώτησε ἂν μετάνιωσαν καὶ ἐπανῆλθαν στοὺς θεοὺς τοῦ κράτους. Οἱ Ἅγιοι μὲ ἕνα στόμα ἀπάντησαν: «χριστιανοὶ ἐσμέν». Εἴμαστε χριστιανοί. Μὲ μανία τότε ὁ Λυσίας διέταξε καὶ τοὺς ἔκοψαν χέρια καὶ πόδια, καὶ ἔπειτα τοὺς ἔριξαν στὴ φωτιά.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 10 Ἰουλίου

   Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική θεραπευτική
   Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας
  πού ἑορτάζουν σήμερα 10 Ἰουλίου ἐδῶ

http://hristospanagia.gr