Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα τῆς Τρίτης 29 Δεκεμβρίου

Ἀπόστολος: ( Ἐβρ. ιβ΄ 25 - 27 & ιγ΄ 22 - 25 )

Εβρ. 12,25         Βλέπετε μὴ παραιτήσησθε τὸν λαλοῦντα. εἰ γὰρ ἐκεῖνοι οὐκ ἔφυγον τὸν ἐπὶ τῆς γῆς παραιτησάμενοι χρηματίζοντα, πολλῷ μᾶλλον ἡμεῖς οἱ τὸν ἀπ᾿ οὐρανῶν ἀποστρεφόμενοι·

Εβρ. 12,25                Προσέχετε, λοιπόν, μήπως τυχόν και απαρνηθήτε τον πανάγαθον Θεόν, που σας ομιλεί· διότι εάν οι Εβραίοι της παλαιάς εποχής, που ηρνήθησαν να υπακούσουν στον Μωϋσέα, τον ομιλούντα εκ μέρους του Θεού, δεν εξέφυγαν την τιμωρίαν, πολύ περισσότερον δεν θα ξεφύγωμεν ημείς, που απαρνούμεθα τον Θεόν και αποστρέφομεν τον εαυτόν μας από εκείνος, που μας ομιλεί εκ των ουρανών.

Εβρ. 12,26         οὗ ἡ φωνὴ τὴν γῆν ἐσάλευσε τότε, νῦν δὲ ἐπήγγελται λέγων· ἔτι ἅπαξ ἐγὼ σείω οὐ μόνον τὴν γῆν, ἀλλὰ καὶ τὸν οὐρανόν.

Εβρ. 12,26                Αυτού δε του Θεού η φωνή συνεκλόνισε τότε την γην, τώρα δε έχει προαναγγείλει και υποσχεθή δια του προφήτου λέγων· “ακόμη μίαν φοράν εγώ θα σείσω όχι μόνον την γην, αλλά και τον ουρανόν”.

Εβρ. 12,27         τὸ δὲ ἔτι ἅπαξ δηλοῖ τῶν σαλευομένων τὴν μετάθεσιν ὡς πεποιημένων, ἵνα μείνῃ τὰ μὴ σαλευόμενα.

Εβρ. 12,27                Αυτό, το “μία ακόμη φοράν” που λέγει, δηλώνει την μετακίνησιν και αλλαγήν αυτών, που σαν κτίσματα φθαρτά μετακινούνται και αλλοιώνεται, δια να μείνουν τα αμετακίνητα και αιώνια, που υπάρχουν στους ουρανούς.

Εβρ. 13,22         Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, ἀνέχεσθε τοῦ λόγου τῆς παρακλήσεως· καὶ γὰρ διὰ βραχέων ἐπέστειλα ὑμῖν.

Εβρ. 13,22                Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, πάρετε με προθυμίαν και δεχθήτε μέσα στις καρδιές σας τα λόγια αυτά της προτροπής και παρηγορίας, που σας έγραψα, τα οποία άλλωστε δεν είναι πολλά, διότι με συντομίαν σας έγραψα.

Εβρ. 13,23         Γινώσκετε τὸν ἀδελφὸν Τιμόθεον ἀπολελυμένον, μεθ᾿ οὗ, ἐὰν τάχιον ἔρχηται, ὄψομαι ὑμᾶς.

Εβρ. 13,23                Μαθετε δε, ότι ο αδελφός Τιμόθεος είναι πλέον ελεύθερος. Θα σας ίδω δε μαζή με αυτόν, εάν έλθη σύντομα να με συναντήση, οπότε θα σας επισκεφθώμεν και οι δύο μαζή.

Εβρ. 13,24         Ἀσπάσασθε πάντας τοὺς ἡγουμένους ὑμῶν καὶ πάντας τοὺς ἁγίους. Ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ ἀπὸ τῆς Ἰταλίας.

Εβρ. 13,24                Διαβιβάσατε τους αδελφικούς μου χαιρετισμούς εις όλους τους προεστούς σας και εις όλους τους πιστούς. Οι αδελφοί της Ιταλίας σας ασπάζονται.

Εβρ. 13,25         Ἡ χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν· ἀμήν.

Εβρ. 13,25                Η χάρις του Θεού είθε να είναι μαζή με όλους σας. Αμήν. 

Εὐαγγέλιο: ( Μάρκ. β΄ 13 -23)

Μαρκ. 2,13         Καὶ ἐξῆλθε πάλιν παρὰ τὴν θάλασσαν· καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἤρχετο πρὸς αὐτόν, καὶ ἐδίδασκεν αὐτούς.

Μαρκ. 2,13               Και εβγήκεν ο Ιησούς από το σπίτι εκείνο πάλιν εις την παραλίαν. Και όλο το πλήθος ήρχετο προς αυτόν και τους εδίδασκε. (Τα θαύματα εγίνοντο εις θεραπείαν των ασθενών που είχαν πίστιν, αλλά και δια να εμπνεύσουν πίστιν και στους άλλους).

Μαρκ. 2,14         Καὶ παράγων εἶδε Λευΐν τὸν τοῦ Ἀλφαίου, καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον, καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι καὶ ἀναστὰς ἠκολούθησεν αὐτῷ·

Μαρκ. 2,14               Καθώς δε επερνούσε είδε τον Λευΐν, τον υιόν του Αλφαίου, να κάθεται στο μέρος όπου εισεπράττοντο οι φόροι και λέγει προς αυτόν· “ακολούθησέ με ως μαθητής μου”. Και εκείνος εσηκώθηκε πράγματι και τον ηκολούθησε.

Μαρκ. 2,15         καὶ ἐγένετο ἐν τῷ κατακεῖσθαι αὐτὸν ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ, καὶ πολλοὶ τελῶναι καὶ ἁμαρτωλοὶ συνανέκειντο τῷ Ἰησοῦ καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· ἦσαν γὰρ πολλοί, καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ.

Μαρκ. 2,15               Και συνέβη, όταν εκάθητο εις την τράπεζαν του φαγητού στο σπίτι του Λευϊ, πολλοί τελώναι και άλλοι αμαρτωλοί (όπως περιφρονητικώς τους έλεγαν οι Φαρισαίοι) εκάθηντο μαζή με τον Ιησούν και τους μαθητάς του. Διότι πολλοί ήσαν εκείνοι, που είχαν πληροφορηθή την πρόσκλησιν του Λευϊ και ηκολούθησαν τον Ιησούν στο σπίτι.

Μαρκ. 2,16         καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἰδόντες αὐτὸν ἐσθίοντα μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἔλεγον τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· τί ὅτι μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίει καὶ πίνει;

Μαρκ. 2,16               Οι δε γραμματείς και οι Φαρισαίοι, όταν είδαν αυτόν να τρώγη μαζή με τους τελώνας και τους αμαρτωλούς, έλεγαν στους μαθητάς του· “πως εξηγείται, ότι ο διδάσκαλός σας τρώγει και πίνει μαζή με τελώνας και αμαρτωλούς;”

Μαρκ. 2,17         καὶ ἀκούσας ὁ Ἰησοῦς λέγει αὐτοῖς· οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ᾿ οἱ κακῶς ἔχοντες· οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν.

Μαρκ. 2,17               Και όταν ήκουσεν ο Ιησούς αυτούς τους λόγους είπε· “δεν έχουν ανάγκην από ιατρόν οι υγιείς, αλλά οι ασθενείς· δεν ήλθα στον κόσμον, δια να καλέσω εκείνους που φαντάζονται ότι είναι δίκαιοι, αλλά ήλθα να καλέσω εις μετάνοιαν τους αμαρτωλούς”.

Μαρκ. 2,18         Καὶ ἦσαν οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ τῶν Φαρισαίων νηστεύοντες. καὶ ἔρχονται καὶ λέγουσιν αὐτῷ διατὶ οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ τῶν Φαρισαίων νηστεύουσιν, οἱ δὲ σοὶ μαθηταὶ οὐ νηστεύουσι;

Μαρκ. 2,18               Οι μαθηταί του Ιωάννου, όπως και οι μαθηταί των Φαρισαίων, ετηρούσαν και όσας άκομα νηστείας είχε καθιερώσει η παράδοσις των πρεσβυτέρων. Ερχονται λοιπόν μερικοί και λέγουν εις αυτόν· “διατί οι μαθηταί του Ιωάννου και οι μαθηταί των Φαρισαίων νηστεύουν, οι δε ιδικοί σου μαθηταί δεν νηστεύουν;”

Μαρκ. 2,19         καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· μὴ δύνανται οἱ υἱοὶ τοῦ νυμφῶνος, ἐν ᾧ ὁ νυμφίος μετ᾿ αὐτῶν ἐστι, νηστεύειν; ὅσον χρόνον μεθ᾿ ἑαυτῶν ἔχουσι τὸν νυμφίον, οὐ δύνανται νηστεύειν.

Μαρκ. 2,19               Και είπεν εις αυτούς ο Ιησούς· “μήπως είναι δυνατόν οι καλεσμένοι στον γάμον φίλοι του γαμβρού να νηστεύουν, καθ' ον χρόνον ο γαμβρός ευρίσκεται μαζή των; Οσον καιρόν έχουν μαζή των τον γαμβρόν δεν είναι δυνατόν να νηστεύουν, (διότι η νηστεία είναι και δείγμα πένθους και όχι χαράς).

Μαρκ. 2,20         ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι ὅταν ἀπαρθῇ ἀπ᾿ αὐτῶν ὁ νυμφίος, καὶ τότε νηστεύσουσιν ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις.

Μαρκ. 2,20              Θα έλθουν δε ημέραι, κατά τας οποίας θα πάρουν βιαίως ανάμεσα από αυτούς τον νυμφίον, δηλαδή εμέ τον Διδάσκαλόν των, και τότε θα πενθήσουν και θα νηστεύσουν.

Μαρκ. 2,21         οὐδεὶς ἐπίβλημα ῥάκους ἀγνάφου ἐπιῤῥάπτει ἐπὶ ἱματίῳ παλαιῷ· εἰ δὲ μήγε, αἴρει τὸ πλήρωμα αὐτοῦ, τὸ καινὸν τοῦ παλαιοῦ καὶ χεῖρον σχίσμα γίνεται.

Μαρκ. 2,21               Κανείς δεν ράπτει επάνω εις ένα παλαιό ένδυμα τεμάχιον από καινούργιο ύφασμα· εάν όμως και το ράψη, τότε το καινούργιο μπάλωμα, που ερράφτηκε στο παλαιό ένδυμα, μαζεύει και κάνει το σχίσιμο του παλαιού πολύ μεγαλύτερο. (Η νέα δηλαδή διδασκαλία μου δεν ημπορεί να υπαχθή στους παλαιούς εξωτερικούς τύπους. Αν κάτι τέτοιο γίνη, και οι τύποι θα φθαρούν και οι διδασκαλία μου θα νοθευθή).

Μαρκ. 2,22         καὶ οὐδεὶς βάλλει οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς· εἰ δὲ μή, ῥήσσει ὁ οἶνος ὁ νέος τοὺς ἀσκούς, καὶ ὁ οἶνος ἐκχεῖται καὶ οἱ ἀσκοὶ ἀπολοῦνται· ἀλλὰ οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς καινοὺς βλητέον.

Μαρκ. 2,22              Και κανείς δεν βάζει μούστον σε παλαιά ασκιά. Εάν δε τυχόν και κάμη κάτι τέτοιο, ο μούστος σπάζει τα ασκιά, έτσι δε και το κρασί χύνεται και τα ασκιά καταστρέφονται. Αλλά πρέπει να βάζη κανείς μούστον εις καινούργια, γέρα ασκιά. (Οι Φαρισαίοι και οι οπαδοί των είναι παλαιά ασκιά, που δεν ημπορούν να ανθέξουν εις την νέαν διδασκαλίαν μου. Αυτήν θα την παραλάβουν οι μαθηταί μου, νέοι και υγιείς κατά την ψυχήν και την καρδίαν).

Μαρκ. 2,23         Καὶ ἐγένετο παραπορεύεσθαι αὐτὸν ἐν τοῖς σάββασι διὰ τῶν σπορίμων, καὶ ἤρξαντο οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ὁδὸν ποιεῖν τίλλοντες τοὺς στάχυας.

Μαρκ. 2,23              Καποτε, εις ημέραν Σαββάτου, ωδοιπορούσε ο Κυριος ανάμεσα εις σπαρμένα χωράφια και οι μαθηταί του, καθώς ήρχισαν μαζή του να βαδίζουν, εμαδούσαν τα στάχυα και έτρωγαν τους κόκκους.

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

THE HUMILITY AND PIETY OF ST, PORPHYRIOS OF KAVSOKALYVIA

THE HUMILITY AND PIETY OF ST, PORPHYRIOS OF KAVSOKALYVIA

Commemorated on December 2nd.

On December 2nd the holy Orthodox Church commemorates the recently- glorified God-bearing elder of our times, St. Porphyries of Kavsokalyiva, who reposed on this day in 1991, He was known as a humble ascetic with the gift of foresight who always served the Divine Liturgy with compunction. In his memory we offer below his final letter.

While at the Holy Skete of Kavsokalvvia on Mt. Athos, the Elder Porphyries had given orders for his grave to be dug. Through a spiritual child of his, he dictated a farewell letter of advice and forgiveness to all his spiritual children.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/the-humility-and-piety-of-st-porphyrios.html

Ἅγιος Παΐσιος: «Γιὰ νὰ ζήσουμε τὰ θεία γεγονότα τῆς Γεννήσεως, πρέπει ὁ νοῦς νὰ εἶναι στὰ θεία νοήματα»

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Περὶ προσευχῆς», Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι ΣΤ΄. 

Ἐκδόσεις Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος» Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης

 

-Γέροντα, μετὰ τὴν Ἀγρυπνία τῶν Χριστουγέννων δὲν κοιμόμαστε;

-Χριστούγεννα καὶ νὰ κοιμηθοῦμε! Ἡ μητέρα μου ἔλεγε: «Ἀπόψε μόνον οἱ Ἑβραῖοι κοιμοῦνται». Βλέπεις, τὴν νύχτα ποὺ γεννήθηκε ὁ Χριστὸς οἱ ἄρχοντες κοιμόνταν βαθιά, καὶ οἱ ποιμένες «ἀγραυλοῦσαν». Φύλαγαν τὰ πρόβατα τὴν νύχτα παίζοντας τὴν φλογέρα. Κατάλαβες; Οἱ ποιμένες ποὺ ἀγρυπνοῦσαν εἶδαν τὸν Χριστό.

-Πῶς ἦταν Γέροντα, τὸ σπήλαιο;

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_984.html

Ἀποχριστιανισμός (Ἀπόστολος Παπαδημητρίου)

Τα Χριστούγεννα αποτελούν τη δεύτερη μεγάλη γιορτή του ορθοδόξου χριστιανικού κόσμου. Η Εκκλησία μας ορίζει, όπως και για κάθε μεγάλη γιορτή της, περίοδο προετοιμασίας. Αυτή για τα Χριστούγεννα διαρκεί σαράντα ημέρες και είναι γνωστή ως μικρή Σαρακοστή σε αντίθεση προς τη μεγάλη, την προ του Πάσχα. Κύριο γνώρισμα της προετοιμασίας είναι η νηστεία που υποβοηθά στην πνευματική ανάταση, ώστε να συλλάβουμε το νόημα της γιορτής. Βέβαια η Εκκλησία δεν επιβάλλει τη λήθη των βιοτικών αναγκών, γι’ αυτό και πολλά από τα έθιμα, τα συνυφασμένα με τις γιορτές της είχαν παλαιότερα βιοτικό χαρακτήρα. Αναφέρω ενδεικτικά τη «γουρνοχαρά», την οποία μάταια επιχειρούν να αναβιώσουν κάποιοι αυτοαποκαλούμενοι φίλοι της παράδοσης χωρίς όμως να καταβάλλουν προσπάθεια να τη συνδέσουν με το πνεύμα της γιορτής, στην οποία ήταν ενταγμένο το έθιμο.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_362.html 

Τό θαῦμα πού κατέγραψε ἕνας πρωθυπουργός...!!!

Του Σπύρου Συμεών για την Romfea.gr

---

Ήταν παραμονή του Αγίου Στεφάνου και στον πολιούχο της πόλεως του Μεσολογγίου, του Αγίου Σπυρίδωνα, μια οικογένεια παρακαλεί τον ιερέα να ξενυχτήσει το παράλυτο παιδί τους μέσα στην εκκλησία.
Με ικεσίες, παρακλήσεις και πολύ πίστη για ένα θαύμα.
Η αγάπη ενός γονιού για το παιδί του, εκεί που δεν το χωράει ο νούς του να βλέπει το παιδί του, το ίδιο του το σπλάχνο να μην μπορεί να περπατήσει και ειδικά εκείνες τις παλεές εποχές αυτό γινόταν πιο δύσκολο μιας και δεν μπορούσε να έχει ειδικές φροντίδες αυτό το παιδί από κανέναν πέραν αυτής, των γονιών του.
Και τι θα απογίνονταν αν οι γονείς έφευγαν από την ζωή; Ποιος θα διακονούσε με τόση αγάπη και υπομονή το παράλυτο παιδάκι τους; Ποιος;
Ο Ιερέας δέχεται και τους επιτρέπει να ''ξενυχτήσουν'' το παιδί μέσα στον ναό. Τους αποχαιρετά ευχόμενος να πιάσουν οι παρακλήσεις τους.
Όλη την νύχτα ξάγρυπνοι οι γονείς, γονατιστοί, με ικεσίες προς τον Πανάγαθο Θεό μπροστά στην εικόνα του Αγίου Σπυρίδωνος, του προστάτου της πόλεως τους, αυτουνού που άκουγε κάθε μέρα τα παρακάλια τους.
Του ζήταγαν για ακόμη μια φορά να μεσιτεύσει στον Θεό να κάνει καλά το παιδί τους.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_198.html

Γιατί ὁ Χριστός γεννήθηκε στήν ἀφάνεια καί μάλιστα σέ στάβλο;

Ο Χριστός δεν έγινε απλώς άνθρωπος, αλλά έγινε άνθρωπος για να πάρει τη θέση μας. Ο Μεσσίας γεννήθηκε από το Άγιο Πνεύμα και την Παρθένο μητέρα, για να μην κληρονομήσει τις συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος, και έτσι να γίνει «το νέο φύραμα», δηλαδή η νέα ζύμη της καινούριας ανθρωπότητας και να καταστεί το πιο καθαρό θύμα, που θα προσφερόταν στο Σταυρό, για να σηκώσει τις αμαρτίες των ανθρώπων (Ιωάν. 1,29, Ησαΐας 53,4-6, Εβραίους 9,28, Α’ Πέτρου 2,24, Αποκ. 5,9).

Έτσι ο Χριστός από το στάβλο της Γεννήσεως σήκωσε το Σταυρό Του, για να μας ξεπλύνει από την αμαρτία της αποστασίας. Μωρό ακόμη υποβάλλεται στις ταλαιπωρίες του δύσκολου και επικίνδυνου ταξιδιού στην ξένη χώρα, την Αίγυπτο.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_690.html

Ὀνόματα και χριστιανική ταυτότητα. 2

ONOMATA KAI XΡΙΣTIANIKH TAYTOTHTA Β´

τοῦ πρωτ. π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ ὁμοτ. Καθηγ. Πανεπ. Ἀθηνῶν

εἰδικῶς γραφὲν γιὰ τὴν «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ» ἀρ. φ. 68, ΙΟΥΛΙΟΣ-ΣΕΠΤ. 2015

.               2. Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία: Γιά τό β´συνθετικό εἲπαμε ἤδη. Μόνο ἡ Ὀρθόδοξη (ἀποστολικοπατερική) εἶναι καί Καθολική Ἐκκλησία. Τό ρωμαῖος/ρωμαϊκή δέν συνδέεται μόνο μέ τήν Παλαιά Ρώμη, πού καί αὐτή δημιούργημα τῶν Ἑλλήνων ὑπῆρξε (θυγατέρα τοῦ Ὀδυσσέως, Ρώμη=ἁλκή, δύναμη, ἰσχύς), ἀλλά ἀπό τό 330 (ἐγκαίνια τῆς νέας Πρωτεύουσας, 11 Μαΐου) τό ἀρχαῖο Βυζάντιο εἶναι ἡ Νέα Ρώμη. Αὐτό εἶναι τό ἀληθινό της ὄνομα.Τό «Κωνσταντινούπολς», πρός τιμήν τοῦ Μ. Κωνσταντίνου, ἐδόθη ἀργότερα καί δέν εἶναι συνεπῶς τό πρῶτο ὄνομά της. Γι’ αὐτό οἱ Πολίτες τῆς Πρωτεύουσας τοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτους ὀνομάζονται Ρωμαῖοι καί στήν ἁπλούστερη μορφή: Ρωμηοί, πού σημαίνει πολίτες τῆς Νέας Ρώμης.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/2_28.html 

Ἡ θεία Πρόνοια καί ὄχι τά ἄστρα ἤ ὁ τροχός τῆς τύχης ὁρίζουν τήν μοίρα τοῦ ἄνθρώπου Ἅγίου Μαξίμου Γραικοῦ)

Απόσπασμα από τον Λόγο ΙΖ΄  του Β΄ τόμου των απάντων του αγίου Μαξίμου του Γραικού.

Αφού διάβασα πολλά και διάφορα βιβλία- τόσο χριστιανικά όσο και θύραθεν σοφών- και έλαβα από εκεί αρκετό ψυχικό όφελος, το σημαντικότερο είναι ότι διδάχθηκα πως, όσες αρετές διαθέτουμε εμείς οι άνθρωποι, κάθε αρχή και κάθε εξουσία που έχουμε, δότης και ρυθμιστής είναι ο Κύριος και Δημιουργός των πάντων. Αυτό κατανόησα: «Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθεν εστι καταβαίνον από του πατρός των φώτων». Άλλο είναι η «δόσις αγαθή» και άλλο το «δώρημα τέλειον». Η «δόσις αγαθή» είναι οι αρετές της ψυχής, όπως ο νους, η ανδρεία, η δικαιοσύνη, η σωφροσύνη, η πραότητα και η ταπεινοφροσύνη καθώς και όσα αγαθά μας δίδει η υψίστη αγαθοσύνη του Θεού, τα οποία είναι απαραίτητα, για να ζούμε και μάλιστα για να ζούμε καλά.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_602.html

Ἡ ἑορτή τῆς Σύναξης τῆς Παναγίας μας ἄς γίνει ἀφορμή ἀπομάκρυνσης ἀπό τήν ἀπαράδεκτη “σύναξη” του Π.Σ.Ε

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΞΗΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ ΑΣ ΓΙΝΕΙ ΑΦΟΡΜΗ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ‘’ΣΥΝΑΞΗ’’ ΤΟΥ ΠΣΕ

 

Ο προφητικός λόγος της Παναγίας μας ‘’ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί’’ (Λουκ. α, 48) κριτήριο φυγής από τη βαβέλειο ‘’σύναξη’’ του  ΠΣΕ

 

Του   Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

 

Αντί άλλης προλογικής αναφοράς ας μεταφέρουμε  τους λόγους της αγίας απλότητας του Οσίου Παϊσίου.  Στην ερώτηση κάποιου ταλαιπωρημένου συνανθρώπου μας από τις προτεστάντικες ερινύες «Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι μόνο ο Ιησούς Χριστός σώζει.  Στην Ορθόδοξη Εκκλησία παρακαλούμε και την Παναγία να μας σώσει.  Είναι σωστό; », ο Όσιος Γέροντας της Παναγούδας απάντησε :

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_602.html

“Σύμφωνο Ἐλεύθερης Συμβίωσης”: Νομιμοποίηση τῆς ἀνευθυνότητας τώρα … καί τῆς διαστροφῆς (Ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Γ. Μύρου, Δρ Θ.)

Σε μία πολιτισμένη και ευνομούμενη κοινωνία θεωρείται αυτονόητο οι υπεύθυνοι άρχοντές της να νομοθετούν υπέρ του φυσιολογικού και αγαθού και εναντίον του παρά φύσιν και βλαβερού. Η διαχρονικά αναντίρρητη αυτή αρχή ανατρέπεται εκ βάθρων στην περίπτωση του λεγομένου «συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης». Το νομοθέτημα αυτό στην ουσία του δεν είναι τίποτε άλλο από μία υπεραπλουστευμένη καὶ πρὸς τὸ χείρον τείνουσα μορφή του γνωστού νομοθετήματος για τον πολιτικό γάμο, εφ όσον αντιμετωπίζει την συμβίωση με απόλυτη αδιαφορία για τον Θεό, τον δημιουργό του ανθρώπου, αρνείται τον μυστηριακό της χαρακτήρα, ανοίγει τον δρόμο για την αναγνώριση της ομοφυλοφιλίας ως φυσιολογικής σχέσεως και διευκολύνει ακόμη περισσότερο την διάλυση της οικογενείας στην αποδεκτή για αιώνες μορφή της.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_822.html

Ἐνοριακό ἀρχονταρίκι. Μητρ. Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος.

ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ. ΜΗΤΡ. ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ Κ. ΙΕΡΟΘΕΟΣ. 21/10/2015. ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2015
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2015/12/21102015-2015_6.html
 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_418.html

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ´ΛΟΥΚΑ Ἡ παραβολὴ τοῦ Μεγάλου Δείπνου-1 (Ἁγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς)

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ´ ΛΟΥΚΑ (Ἁγίων Προπατόρων)
Ἡ παραβολὴ τοῦ Μεγάλου Δείπνου (Λουκ. ιδ´ 16-24) (ΔΕΚΑΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ)

ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ὁμιλίες Ε´- Κυριακοδρόμιο Β´», Ἀθῆναι 2013, μετάφρ. Π. Μπότση, σελ. 63 ἑξ.

Πηγὴ ἠλ. κειμ.: «Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ»

(Λουκ. ιδ´ 16-24) (Ματθ. κβ´ 2-14)

.           Ὁ Θεὸς θέλει τὸν ἄνθρωπο νὰ πιστεύει σ’ Ἐκεῖνον, περισσότερο ἀπ’ ὁποιονδήποτε ἢ ὁτιδήποτε ἄλλο στὸν κόσμο.
.           Ὁ Θεὸς θέλει τὸν ἄνθρωπο νὰ ἐλπίζει σ’ Ἐκεῖνον, περισσότερο ἀπ’ ὁποιονδήποτε ἢ ὁτιδήποτε ἄλλο στὸν κόσμο.
.           Ὁ Θεὸς ζητάει ὅμως καὶ κάτι παραπάνω: θέλει ὁ ἄνθρωπος νὰ προσκολληθεῖ μὲ ἀγάπη μόνο σ’ Ἐκεῖνον. Καὶ τότε, μὲ τὴν ἀγάπη ποὺ θ’ ἀκτινοβολεῖ ἀπὸ μέσα του, θὰ γίνει ἕνα καὶ μὲ τὴν κτίση τοῦ Θεοῦ.
.           Αὐτὴ εἶναι ἡ ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό. Αὐτὴ εἶναι ἡ μνηστεία τῆς ψυχῆς μὲ τὸν Χριστό. Κάθε ἄλλη ἕνωση εἶναι μοιχεία καὶ πορνεία. Μόνο τέτοια στενὴ ἕνωση τῆς ψυχῆς μὲ τὸν Χριστό, ποὺ σ’ ἐμᾶς ἀπεικονίζεται πιὸ καθαρὰ μὲ τὸν ἐπίγειο γάμο, μπορεῖ νὰ κάνει τὴν ψυχὴ πλούσια καὶ καρποφόρα.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/1_28.html

Νά ἐπιζητεῖς τόν Κύριο στήν καρδιά σου

Να επιζητείς τον Κύριο στην οδό, δηλαδή στην καρδιά σου, με την τήρηση των εντολών.  Γιατί όταν ακούς τον Ιωάννη τον Πρόδρομο να φωνάζει και να παραγγέλλει σε όλους να ετοιμάσουν τις οδούς και να προστάζει να κάνουν ίσιους τους δρόμους, να θεωρείς οτι εννοεί την τήρηση των εντολών, την καθαρότητα των καρδιών και την ορθότητα των πράξεων.

(Όσιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης)


https://tistheosmegas.wordpress.com/page/4/
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_629.html

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 28 Δεκεμβρίου

Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική θεραπευτική
Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας

πού ἑορτάζουν σήμερα 28 Δεκεμβρίου ἐδῶ

http://www.hristospanagia.gr

28 Δεκεμβρίου Συναξαριστής. Των εν Νικομήδεια Δισμυρίων Μαρτύρων, Μνήμη των Αγίων Συγκλητικών, Δόμνας, Σεκούνδου, Βάβυλα Οσίου, Πλουτοδώρου, Σίμωνος του Μυροβλήτου, Στεφάνου Θαυματουργού.

Η Αγία Δόμνα

Η Αγία Δόμνα ήταν Ιέρεια των ειδώλων επί Μαξιμιανού στη Νικομήδεια και συγκεκριμένα στον ναό του Δωδεκάθεου. Οι επιστολές του Αποστόλου Παύλου, άνοιξαν τα πνευματικά της μάτια και βαπτίστηκε χριστιανή, μαζί με τον υπηρέτη της Ινδή, από τον επίσκοπο Νικομήδειας Κύριλλο. 
Από τότε έκανε συνειδητή χριστιανική ζωή, μοιράζοντας στους φτωχούς ότι είχε από την περιουσία της, αλλά και ότι έπαιρνε από το παλάτι.
Κάποτε όμως, το έμαθε αυτό ο αρχιυπηρέτης του παλατιού και όταν ήταν να τιμωρήσει τη Δόμνα, αυτή έκανε την τρελή και στάλθηκε στον επίσκοπο για θεραπεία. 
Έπειτα για να μη συλληφθεί, ντύθηκε ανδρικά και έθαβε τα λείψανα των μαρτύρων. Όταν όμως επέστρεψε ο Μαξιμιανός στη Νικομήδεια, ζήτησε τη Δόμνα και όταν έμαθε ότι έγινε χριστιανή, διέταξε να τη συλλάβουν.
Επειδή όμως δεν την βρήκε, διέταξε τον γενικό φόνο των χριστιανών, μεταξύ των οποίων αναγνωρίστηκε και η Δόμνα και έτσι την αποκεφάλισαν. (Συναξαριακή πηγή, μαζί με την μνήμη της Αγίας Δόμνας, αναφέρει και τη μνήμη των Αγίων Θεοφιλής της Παρθένου και Αγάπης της Προεστώσας).

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2010/12/28.html

Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα τῆς Δευτέρας 28 Δεκεμβρίου

Ἀπόστολος: ( Ἐβρ. ια΄ 17 - 31 )

Εβρ. 11,17         Πίστει προσενήνοχεν Ἀβραὰμ τὸν Ἰσαὰκ πειραζόμενος, καὶ τὸν μονογενῆ προσέφερεν ὁ τὰς ἐπαγγελίας ἀναδεξάμενος,

Εβρ. 11,17                 Ενεκα της μεγάλης του πίστεως επρόσφερε θυσίαν τον Ισαάκ ο Αβραάμ, όταν εδοκιμάζετο από τον Θεόν. Και αυτός ο οποίος προηγουμένως είχε δεχθή και πιστεύσει ολοψύχως εις τας υποσχέσστου Θεού, ότι δια του Ισαάκ θα εγεννάτο αναρίθμητος λαός, επρόφερε με πίστιν τον μονάκριβον υιόν του.

Εβρ. 11,18         πρὸς ὃν ἐλαλήθη ὅτι ἐν Ἰσαὰκ κληθήσεταί σοι σπέρμα,

Εβρ. 11,18                 Διότι εις αυτόν είχε λεχθή προηγουμένως, ότι γνήσιοι απόγονοι του θα ωνομάζοντο αυτοί, τους οποίους θα είχεν από τον Ισαάκ.

Εβρ. 11,19         λογισάμενος ὅτι καὶ ἐκ νεκρῶν ἐγείρειν δυνατὸς ὁ Θεός· ὅθεν αὐτὸν καὶ ἐν παραβολῇ ἐκομίσατο.

Εβρ. 11,19                 Εσκέφθη όμως, ότι ο Θεός είναι δυνατός και ικανός και εκ νεκρών να αναστήση τον Ισαάκ. Δια την πίστιν του ακριβώς αυτήν τον επήρε πάλιν, και μάλιστα κατά τρόπον, που ο Ισαάκ έγινε προεικόνισμα της θυσίας και της αναστάσεως του Χριστού, του μονογενούς Υιού του Θεού.

Εβρ. 11,20         Πίστει περὶ μελλόντων εὐλόγησεν Ἰσαὰκ τὸν Ἰακὼβ καὶ τὸν Ἠσαῦ.

Εβρ. 11,20                Επειδή επίστευσεν εις τας επαγγελίας του Θεού ο Ισαάκ, ευλόγησε τον Ιακώβ και τον Ησαύ, δι' όσα έμελλον να συμβούν.

Εβρ. 11,21         Πίστει Ἰακὼβ ἀποθνήσκων ἕκαστον τῶν υἱῶν Ἰωσὴφ εὐλόγησε, καὶ προσεκύνησεν ἐπὶ τὸ ἄκρον τῆς ῥάβδου αὐτοῦ.

Εβρ. 11,21                 Με πίστιν ο Ιακώβ, όταν επέθαινε, ευλόγησε τα δύο παιδιά του Ιωσήφ και τα προανήγγειλε ως αρχηγούς δύο φυλών και επροσκύνησε τον Θεόν, στηριζόμενος, καθό γέρων πλέον, στο άκρον της ράβδου του.

Εβρ. 11,22         Πίστει Ἰωσὴφ τελευτῶν περὶ τῆς ἐξόδου τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἐμνημόνευσε καὶ περὶ τῶν ὀστέων αὐτοῦ ἐνετείλατο.

Εβρ. 11,22                Χαρις εις την πίστιν του ο Ιωσήφ, όταν επέθαινε, ενεθυμήθη εκεί, εις την επιθανάτιον κλίνην του, την έξοδον των Ισραηλιτών από την Αίγυπτον προς την γην Χαναάν και έδωσεν εντολήν να παραλάβουν μαζή των και τα οστά του.

Εβρ. 11,23         Πίστει Μωϋσῆς γεννηθεὶς ἐκρύβη τρίμηνον ὑπὸ τῶν πατέρων αὐτοῦ, διότι εἶδον ἀστεῖον τὸ παιδίον, καὶ οὐκ ἐφοβήθησαν τὸ διάταγμα τοῦ βασιλέως.

Εβρ. 11,23                 Χαρις εις την πίστιν των γονέων του, όταν εγεννήθη ο Μωϋσής, εκρατήθη κρυμμένος από αυτούς επί τρεις μήνες, διότι είδαν ωραίον και χαριτωμένον το παιδίον των, και δεν εφοβήθησαν το διάταγμα του Φαραώ (που επέβαλλε να θανατώνωνται τα αρσενικά βρέφη των Εβραίων).

Εβρ. 11,24         Πίστει Μωϋσῆς μέγας γενόμενος ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱὸς θυγατρὸς Φαραώ,

Εβρ. 11,24                Ενεκα της πίστεως του ο Μωϋσής, όταν εμεγάλωσεν, ηρνήθη να ονομάζεται παιδί της θυγατρός του Φαραώ,

Εβρ. 11,25         μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν,

Εβρ. 11,25                 και επροτίμησε καλύτερον να ταλαιπωρήται και να κακοπαθή μαζή με τον λαόν του Θεού, παρά να έχη πρόσκαιρον απόλαυσιν μιας αμαρτωλής και τρυφηλής ζωής, σαν βασιλόπουλο εις τα ανάκτορα.

Εβρ. 11,26         μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ· ἀπέβλεπε γὰρ εἰς τὴν μισθαποδοσίαν.

Εβρ. 11,26                Και από τους θησαυρούς, από τα αγαθά και την δόξαν της Αιγύπτου, εθεώρησε μεγαλύτερον και πολυτιμότερον πλούτον το να χλευάζεται και να περιφρονήται, όπως βραδύτερον θα ωνειδίζετο ο Χριστός. Διότι είχε προσηλωμένα τα μάτια του και επερίμενε με πίστιν της ανταμοιβήν, που θα του έδιδεν ο Θεός στους ουρανούς.

Εβρ. 11,27         Πίστει κατέλιπεν Αἴγυπτον μὴ φοβηθεὶς τὸν θυμὸν τοῦ βασιλέως· τὸν γὰρ ἀόρατον ὡς ὁρῶν ἐκαρτέρησε.

Εβρ. 11,27                 Χαρις εις την πίστιν του εγκατέλειψε την Αίγυπτον, όταν, δια να υπερασπίση ένα Εβραίον, εφόνευσε τον Αιγύπτιον, χωρίς να φοβηθή τον θυμόν του Φαραώ. Και τούτο, διότι επερίμενε με πίστιν και εγκαρτέρησιν της βοήθειαν του Θεού του αοράτου, τον οποίον ησθάνετο παρόντα, σαν να τον έβλεπε με τα σωματικά του μάτια.

Εβρ. 11,28         Πίστει πεποίηκε τὸ πάσχα καὶ τὴν πρόσχυσιν τοῦ αἵματος, ἵνα μὴ ὁ ὀλοθρεύων τὰ πρωτότοκα θίγῃ αὐτῶν.

Εβρ. 11,28                Με την πίστιν έκαμε το Πασχα, την θυσίαν του αρνίου, με το αίμα του οποίου έχρισε τους παραστάτας των εξωτερικών θυρών των οικιών των Εβραίων, δια να μη εγγίση τα πρωτότοκα των Εβραίων ο εξολεθρευτής άγγελος.

Εβρ. 11,29         Πίστει διέβησαν τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν ὡς διὰ ξηρᾶς, ἧς πεῖραν λαβόντες οἱ Αἰγύπτιοι κατεπόθησαν.

Εβρ. 11,29                Με πίστιν εις την παντοδύναμον βοήθειαν του Θεού διέβησαν οι Εβραίοι την Ερυθράν θάλασσαν, σαν να επερνούσαν από ξηράν, ενώ οι Αιγύπτιοι, όταν επεχείρησαν να κάμουν το ίδιο, κατεποντίσθησαν και κατεπόθησαν από την θάλασσαν.

Εβρ. 11,30         Πίστει τὰ τείχη Ἱεριχὼ ἔπεσε κυκλωθέντα ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρας.

Εβρ. 11,30                 Δια της πίστεως έπεσαν τα ισχυρά τείχη της Ιεριχούς, αφού προηγουμένως επί επτά ημέρας τα περιτριγύριζαν κύκλω οι Ισραηλίται.

Εβρ. 11,31         Πίστει Ῥαὰβ ἡ πόρνη οὐ συναπώλετο τοῖς ἀπειθήσασι, δεξαμένη τοὺς κατασκόπους μετ᾿ εἰρήνης.

Εβρ. 11,31                 Χαρις εις την πίστιν της η Ραάβ, η πόρνη, δεν εξωλοθρεύθηκε μαζή με τους απειθείς συμπατριώτας της, διότι είχε δεχθή προηγουμένως με ειρήνην τους Ισραηλίτας κατασκόπους, τους οποίους είχε στείλει ο Ιησούς του Ναυή.

Εὐαγγέλιο: ( Μάρκ. ι΄ 46 - 52)

Μαρκ. 10,46       Καὶ ἔρχονται εἰς Ἱεριχώ· καὶ ἐκπορευομένου αὐτοῦ ἀπὸ Ἱεριχὼ καὶ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ ὄχλου ἱκανοῦ, ὁ υἱὸς Τιμαίου Βαρτίμαιος τυφλὸς ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν προσαιτῶν.

Μαρκ. 10,46            Και έρχονται εις την Ιεριχώ. Και καθώς έβγαινε από την Ιεριχώ αυτός και οι μαθηταί του και πολύς λαός, ένας τυφλός ο Βαρτίμαιος, δηλαδή το παιδί του Τιμαίου, εκάθητο παράπλευρα στον δρόμον και επαιτούσε.

Μαρκ. 10,47       καὶ ἀκούσας ὅτι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖός ἐστιν, ἤρξατο κράζειν καὶ λέγειν· υἱὲ Δαυΐδ Ἰησοῦ, ἐλέησόν με.

Μαρκ. 10,47            Και όταν ήκουσεν, ότι ο Ιησούς, ο Ναζωραίος είναι εκεί, ήρχισε να φωνάζη και να λέγη· “Ιησού, απόγονε του Δαυΐδ, ελέησέ με”.

Μαρκ. 10,48       καὶ ἐπετίμων αὐτῷ πολλοὶ ἵνα σιωπήσῃ· ὁ δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με.

Μαρκ. 10,48            Και πολλοί τον επέπληττον να σιωπήση. Αυτός όμως πολύ περισσότερον εφώναζε· “απόγονε του Δαυΐδ, ελέησέ με”.

Μαρκ. 10,49       καὶ στὰς ὁ Ἰησοῦς εἶπε· φωνήσατε αὐτόν· καὶ φωνοῦσι τὸν τυφλὸν λέγοντες αὐτῷ· θάρσει, ἔγειρε· φωνεῖ σε.

Μαρκ. 10,49            Εσταμάτησε ο Ιησούς και είπε· “καλέσατέ τον”. Και φωνάζουν τον τυφλόν και του λέγουν· “θάρρος, σήκω, σε καλεί ο Ιησούς”.

Μαρκ. 10,50       ὁ δὲ ἀποβαλὼν τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν Ἰησοῦν.

Μαρκ. 10,50            Αυτός δε επέταξε το εξωτερικόν του ένδυμα, εσηκώθηκε αμέσως και ήλθε στον Ιησούν.

Μαρκ. 10,51       καὶ ἀποκριθεὶς λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· τί σοι θέλεις ποιήσω; ὁ δὲ τυφλὸς εἶπεν αὐτῷ· ῥαββουνί, ἵνα ἀναβλέψω.

Μαρκ. 10,51             Ο Ιησούς απεκρίθη και του είπε· “τι θέλεις να σου κάμω;” (Τον ηρώτησε όχι διότι δεν εγνώριζε το αίτημά του, αλλά δια να του δώση αφορμήν να εκδηλώση εμπρός εις όλους την προς αυτόν θερμήν του πίστιν). Ο δε τυφλός είπεν εις αυτόν· “διδάσκαλε, θέλω να αποκτήσω πάλιν το φως των οφθαλμών μου”.

Μαρκ. 10,52       καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ὕπαγε, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε. καὶ εὐθέως ἀνέβλεψε, καὶ ἠκολούθει τῷ Ἰησοῦ ἐν τῇ ὁδῷ.

Μαρκ. 10,52            Και ο Ιησούς του είπε· “πήγαινε στο καλό· η πίστις σου σε έχει σώσει”. Και αμέσως εκείνος απέκτησε το φως των οφθαλμών του, έβλεπε καλά και ακολουθούσε τον Κυριον στον δρόμον προς την Ιερουσαλήμ.

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/