Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα τῆς Παρασκευῆς 25 Μαρτίου

Ἀπόστολος: ( Έβρ. β΄11- 18 )

Εβρ. 2,11           ὅ τε γὰρ ἁγιάζων καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι ἐξ ἑνὸς πάντες· δι᾿ ἣν αἰτίαν οὐκ ἐπαισχύνεται ἀδελφοὺς αὐτοὺς καλεῖν,

Εβρ. 2,11                   Διότι ο Χριστός που μας αγιάζει, και ημείς που αγιαζόμεθα, καταγόμεθα από ένα Πατέρα. Δι' αυτήν ακριβώς την αιτίαν και ο Χριστός δεν εντρέπεται να ονομάζη αυτούς, που καλεί εις σωτηρίαν, αδελφούς του,

Εβρ. 2,12           λέγων· ἀπαγγελῶ τὸ ὄνομά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου, ἐν μέσῳ ἐκκλησίας ὑμνήσω σε·

Εβρ. 2,12                  λέγων· “θα διαλαλήσω και θα ομολογήσω το όνομά σου, ω Θεέ και Πατέρα, στους αδελφούς μου· εν μέσω συγκεντρώσεως των αδελφών μου θα σε ανυμνήσω και θα σε δοξάσω”.

Εβρ. 2,13           καὶ πάλιν· ἐγὼ ἔσομαι πεποιθὼς ἐπ᾿ αὐτῷ· καὶ πάλιν· ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία ἅ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός.

Εβρ. 2,13                  Και πάλιν λέγει· “εγώ ο Μεσσίας ως άνθρωπος θα έχω στηρίξει την πεποίθησίν μου στον Θεόν και Πατέρα·” Και άλλου πάλιν λέγει· “ιδού εγώ και τα παιδιά, που μου έδωκεν ο Θεός”.

Εβρ. 2,14           ἐπεὶ οὖν τὰ παιδία κεκοινώνηκε σαρκὸς καὶ αἵματος, καὶ αὐτὸς παραπλησίως μετέσχε τῶν αὐτῶν, ἵνα διὰ τοῦ θανάτου καταργήσῃ τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοῦτ᾿ ἔστι τὸν διάβολον,

Εβρ. 2,14                  Επειδή δε τα παιδιά του Θεού, έχουν πάρει όλα την ασθενή και φθαρτήν ανθρωπίνην φύσιν, σάρκα και αίμα, δια τούτο και αυτός κατά παρόμοιον τρόπον επήρε σάρκα και αίμα, την ανθρωπίνην φύσιν, χωρίς όμως καμμίαν αμαρτίαν· έγινεν άνθρωπος, δια να εξουδετερώση με τον θάνατόν του και καταργήση τον διάβολον, ο οποίος μέχρι προ ολίγου είχε την δύναμιν και την εξουσίαν να ρίπτη τους ανθρώπους, εξ αιτίας των αμαρτιών των στον θάνατον,

Εβρ. 2,15           καὶ ἀπαλλάξῃ τούτους, ὅσοι φόβῳ θανάτου διὰ παντὸς τοῦ ζῆν ἔνοχοι ἦσαν δουλείας.

Εβρ. 2,15                  και να απαλλάξη αυτούς, οι οποίοι ένεκα του φόβου του θανάτου εκυριαρχούντο καθ' όλον το διάστημα της ζωής των από την καταθλιπτικήν δουλείαν της αγωνίας και του τρόμου απέναντι του θανάτου.

Εβρ. 2,16           οὐ γὰρ δήπου ἀγγέλων ἐπιλαμβάνεται, ἀλλὰ σπέρματος Ἀβραὰμ ἐπιλαμβάνεται.

Εβρ. 2,16                  Επρεπε δε να ενανθρωπήση ο Υιός, διότι δεν αναλαμβάνει βέβαια να βοηθήση και στηρίξη εις την σωτηρίαν αΰλους αγγέλους (επειδή τότε δεν θα υπήρχεν ανάγκη να γίνη άνθρωπος), αλλ' έρχεται να βοηθήση τους απογόνους του Αβραάμ.

Εβρ. 2,17           ὅθεν ὤφειλε κατὰ πάντα τοῖς ἀδελφοῖς ὁμοιωθῆναι, ἵνα ἐλεήμων γένηται καὶ πιστὸς ἀρχιερεὺς τὰ πρὸς τὸν Θεόν, εἰς τὸ ἱλάσκεσθαι τὰς ἁμαρτίας τοῦ λαοῦ.

Εβρ. 2,17                  Επομένως έπρεπε να γίνη άνθρωπος, όμοιος καθ' όλα με τους αδελφούς του-πλην βέβαια της αμαρτίας-δια να γίνη έτσι εύσπλαγχνος και αξιόπιστος Αρχιερεύς, που θα προσέφερε ευπρόσδεκτον θυσίαν και μεσιτείαν στον Θεόν, δια την εξιλέωσιν και συγχώρησιν των αμαρτιών του λαού.

Εβρ. 2,18           ἐν ᾧ γὰρ πέπονθεν αὐτὸς πειρασθείς, δύναται τοῖς πειραζομένοις βοηθῆσαι.

Εβρ. 2,18                  Ακριβώς διότι ο ίδιος έχει πάθει και εδοκίμασε πειρασμούς, ημπορεί και θέλει με απεριόριστον αγάπην και συμπάθειαν να βοηθήση αυτούς, που πειράζονται και ταλαιπωρούνται.

Εὐαγγέλιο: ( Λουκ. α΄ 24 - 38)

Λουκ. 1,24         Μετὰ δὲ ταύτας τὰς ἡμέρας συνέλαβεν Ἐλισάβετ ἡ γυνὴ αὐτοῦ, καὶ περιέκρυβεν ἑαυτὴν μῆνας πέντε,

Λουκ. 1,24                Επειτα δε από τας ημέρας αυτάς έμεινεν έγκυος η γυναίκα του η Ελισάβετ και έκρυπτε επιμελώς τον εαυτόν της επί πέντε μήνας.

Λουκ. 1,25         λέγουσα ὅτι οὕτω μοι πεποίηκεν ὁ Κύριος ἐν ἡμέραις αἷς ἐπεῖδεν ἀφελεῖν τὸ ὄνειδός μου ἐν ἀνθρώποις.

Λουκ. 1,25                 Και όταν το γεγονός έγινε πλέον φανερόν, έλεγεν η Ελισάβετ ότι “έτσι μου έχει κάμει το καλό αυτό ο Κυριος εις τας ημέρας της γεροντικής μου ηλικίας, κατά τας οποίας επέβλεψε με καλωσύνην και ευδόκησε να μου αφαιρέση την εντροπήν της ατεκνίας μου μεταξύ των ανθρώπων”.

Λουκ. 1,26         Ἐν δὲ τῷ μηνὶ τῷ ἕκτῳ ἀπεστάλη ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ εἰς πόλιν τῆς Γαλιλαίας, ᾗ ὄνομα Ναζαρέτ,

Λουκ. 1,26                Κατά δε τον έκτον μήνα από τότε που είχε μείνει έγκυος η Ελισάβετ, εστάλη από τον Θεόν ο άγγελος Γαβριήλ εις μίαν πόλιν της Γαλιλαίας, ονόματι Ναζαρέτ,

Λουκ. 1,27         πρὸς παρθένον μεμνηστευμένην ἀνδρί, ᾧ ὄνομα Ἰωσήφ, ἐξ οἴκου Δαυΐδ, καὶ τὸ ὄνομα τῆς παρθένου Μαριάμ.

Λουκ. 1,27                 προς μίαν παρθένον, μνηστευομένην με άνδρα ονόματι Ιωσήφ, η οποία κατήγετο από το γένος Δαυίδ. Και η παρθένος ωνομάζετο Μαριάμ.

Λουκ. 1,28         καὶ εἰσελθὼν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτὴν εἶπε· χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν.

Λουκ. 1,28                Αφού δε ο άγγελος εισήλθεν στο σπίτι, είπε προς αυτήν· “χαίρε συ, που έλαβες μεγάλας και εξαιρετικάς χάριτας από τον Θεόν· ο Κυριος είναι μαζή σου. Είσαι συ ευλογημένη όσον καμμία άλλη μεταξύ των γυναικών”.

Λουκ. 1,29         ἡ δὲ ἰδοῦσα διεταράχθη ἐπὶ τῷ λόγῳ αὐτοῦ, καὶ διελογίζετο ποταπὸς εἴη ὁ ἀσπασμὸς οὗτος.

Λουκ. 1,29                Αυτή δε, όταν είδε τον άγγελον, εταράχθη πολύ από τα λόγια του και εσκέπτετο μέσα της τι σημαίνει και ποίον σκοπόν έχει αυτός ο χαιρετισμός.

Λουκ. 1,30         καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος αὐτῇ· μὴ φοβοῦ, Μαριάμ· εὗρες γὰρ χάριν παρὰ τῷ Θεῷ.

Λουκ. 1,30                 Και είπεν ο άγγελος προς αυτήν· “μη φοβάσαι, Μαριάμ, διότι ευρήκες εξαιρετικήν εύνοιαν και ευλογίαν εκ μέρους του Θεού.

Λουκ. 1,31         καὶ ἰδοὺ συλλήψῃ ἐν γαστρὶ καὶ τέξῃ υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν.

Λουκ. 1,31                 Και ιδού θα συλλάβης και θα γεννήσης υιόν και θα καλέσης το όνομα αυτού Ιησούν.

Λουκ. 1,32         οὗτος ἔσται μέγας καὶ υἱὸς ὑψίστου κληθήσεται, καὶ δώσει αὐτῷ Κύριος ὁ Θεὸς τὸν θρόνον Δαυΐδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ,

Λουκ. 1,32                 Αυτός θα είναι μέγας δια την αγιότητα και το έργον του. Και θα ονομασθή ο κατ' εχοχήν Υιός του υψίστου. Και θα δώση εις αυτόν Κυριος ο Θεός τον θρόνον του προπάτορός του Δαυίδ.

Λουκ. 1,33         καὶ βασιλεύσει ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰακὼβ εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος.

Λουκ. 1,33                 Και θα βασιλεύση στους αιώνας ως αιώνιος βασιλεύς εις όλας τας γενεάς των πιστών, που θα αποτελούν την νέαν πνευματικήν οικογένειαν του Ιακώβ. Και η βασιλεία του δεν θα λάβη τέλος”.

Λουκ. 1,34         εἶπε δὲ Μαριὰμ πρὸς τὸν ἄγγελον· πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω;

Λουκ. 1,34                 Είπε δε η Μαριάμ προς τον άγγελον· “πως θα γίνη το πρωτάκουστον τούτο, να γεννήσω υιόν, αφού δεν γνωρίζω άνδρα;

Λουκ. 1,35         καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῇ· Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διὸ καὶ τὸ γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱὸς Θεοῦ.

Λουκ. 1,35                 Και απεκρίθη ο άγγελος και της είπε· “το Πνεύμα το Αγιον που θα σε απαλλάξη από το προπατορικόν αμάρτημα και θα σε εξαγιάση, θα έλθη εις σε και η δημιουργική δύναμις του Υψίστου θα σε περικαλύψη και θα σε διαποτίση. Δι' αυτό και το απολύτως άγιον και αναμάρτητον βρέφος, το οποίον κατά τον υπερφυσικόν αυτόν τρόπον θα γεννηθή από σε, θα κληθή, διότι θα είναι, ο Υιός του Θεού.

Λουκ. 1,36         καὶ ἰδοὺ Ἐλισάβετ ἡ συγγενής σου καὶ αὐτὴ συνειληφυῖα υἱὸν ἐν γήρει αὐτῆς, καὶ οὗτος μὴν ἕκτος ἐστὶν αὐτῇ τῇ καλουμένῃ στείρᾳ·

Λουκ. 1,36                 Ιδού δε ότι και η Ελισάβετ η συγγενής σου έχει συλλάβει και αυτήν υιόν εις την γεροντικήν της ηλικίαν. Και ο μήνας αυτός είναι ο έκτος της εγκυμοσύνης εις αυτήν, την οποίαν έως τώρα έλεγαν στείραν.

Λουκ. 1,37         ὅτι οὐκ ἀδυνατήσει παρὰ τῷ Θεῷ πᾶν ῥῆμα.

Λουκ. 1,37                 Διότι δεν είναι αδύνατον στον Θεόν κάθε τι θαυμαστόν και υπερφυσικόν”.

Λουκ. 1,38         εἶπε δὲ Μαριάμ· ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου. καὶ ἀπῆλθεν ἀπ᾿ αὐτῆς ὁ ἄγγελος.

Λουκ. 1,38                 Είπε δε η Μαριάμ· “ιδού η δούλη του Κυρίου πρόθυμος να υποταχθώ εις την θείαν βουλήν. Ας γίνη σύμφωνα με τον λόγον σου”. Και ανεχώρησεν από αυτήν ο άγγελος.

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Λόγος εἰς τόν Εὐαγγελισμόν τῆς Θεοτόκου

ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΝΔΡΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΡΗΤΗΣ

Λόγος εις τον Ευαγγελισμόν της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου

Έφθασε σήμερα η χαρά όλων των ανθρώπων και καταργεί την πρώτη κατάρα. Έφθασε Αυτός που ευρίσκεται παντού, για να τα γεμίση όλα με χαρά. Πώς ήλθε όμως; Χωρίς να περιβάλλεται από δορυφόρους, χωρίς να σύρη πίσω του τις στρατιές των αγγέλων, δίχως μεγαλοπρεπή προσέλευσι, αλλά ήσυχα και ήρεμα. Και το έκανε αυτό, για να διαφύγη την προσοχή του άρχοντος του σκότους, για να παγιδεύση με το σοφό αυτό τέχνασμα τον όφι, να εξαπα­τήση τον δράκοντα, τον Ασσύριο που έθεσε υπό την εξουσία του όλη την ανθρώπινη ευγένεια, και έτσι τελικά να αρπάξη το λάφυρο. Διότι δεν ανέχθηκε η άπειρη ευσπλαγχνία Του να υποστή καταστροφή αυτό το τόσο σπουδαίο έργο, ο άνθρωπος, για χάρι του οποίου Εκείνος έστησε τους ουρανούς σαν καμάρα, στερέωσε την γη, σκόρπισε τον αέρα, άπλωσε την θάλασσα και κατεσκεύασε ολόκληρη την ορατή κτίσι. Γι’ αυτό ο Θεός κατέβηκε στην γη, βγήκε έξω από τον ουρανό, ήλθε ανάμεσα στους ανθρώπους, κυοφορήθηκε από Παρθένο, αυτός που δεν τον χωρεί ολόκληρο το σύμπαν.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἄς καταλάβουν ὅλοι οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ πώς ἡ πίστη μας εἶναι θεμελιωμένη ὄχι σέ ἀνθρώπινη σοφία ἀλλά στή δύναμη τοῦ Θεοῦ. ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΟΥΡΣΚ. (1889-.1938) ΜΕΡΟΣ 5

Στις 5 Νοεμβρίου του 1926 η ΓκεΠεΟυ αποφάσισε να εξορίσει τον επίσκοπο Ονούφριο για τρία χρόνια στα Ουράλια.

«Από την πολύβουη πόλη τού Χάρκωφ», έγραφε ο ιεράρχης, «μεταφέρθηκα στο απόμακρο χωριό Κουντιμκάρ. Ας γίνει το θέλημα του Θεού! Η ανάμνηση, πάντως, των φίλων πού άφησα στο Χάρκωφ, προξενεί θλίψη στην ψυχή μου• δεν πρέπει να τούς σκέφτομαι. Θα μπορέσουμε, άραγε, να συναντηθούμε ξανά; Από τον Κύριο εξαρτάται οπωσδήποτε, βέβαια, θα συναντηθούμε στη ζωή πού ακολουθεί τον θάνατο... Τώρα πρέπει να διακονήσω τον Θεό και τούς ανθρώπους κάτω από τις συνθήκες πού όρισε η Θεία πρόνοια...

»Ποιά είναι η σκοπιμότητα της εγκαταστάσεως μου στο χωριό Κουντιμκάρ; Εδώ βρίσκομαι, θαρρείς, σε μιάν απλόχωρη φυλακή. Δεν μου επιτρέπεται ούτε να ιερουργώ ούτε να κηρύσσω ούτε να δέχομαι επισκέψεις πιστών... Γιατί το παραχώρησε αυτό ο Κύριος; Δεν θα ήταν άραγε καλύτερα να μέ άφηνε στο Χάρκωφ, όπου, έστω και μέ εμπόδια, θα μπορούσα να επιτελώ το άγιο έργο Του, να λειτουργώ, να κηρύσσω στούς ναούς, να διδάσκω στα σπίτια, να διοικώ όλη την εκκλησιαστική επαρχία της Οδησσού; Γιατί βρίσκονται και τόσοι άλλοι επίσκοποι στα δεσμό.;...

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

«Πρέπει νά ὑπακοῦμε μέχρι θανάτου σέ αὐτούς πού μᾶς καθοδηγοῦν στό ὄνομα τοῦ Κυρίου, καί νά τούς ἀγαποῦμε καί νά τούς σεβόμαστε» μέρος α΄

Ὑπόθεση ΛΔ΄(34)

«ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ

ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ»

Τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Διαλόγου

Κάποτε πού ὁ ἅγιος Βενέδικτος ἡσύχαζε στό κελλί του, ὁ μαθητής του Πλάκιδος πῆγε στόν λεγόμενο Λάκκο γιά νά πάρει νερό. Ἡ στάμνα ὅμως, μέ τήν ὁποία πῆγε νά πάρει νερό, τοῦ ἔπεσε ἀπό τό χέρι, καί τήν πῆρε τό ρεῦμα. Θέλοντας ὁ ἀδελφός νά ἁρπάξει τή στάμνα ἀπό τό νερό, γλίστρησε καί ἔπεσε καί ὁ ἴδιος στά νερά, καί παρασύρθηκε ἀπό τό δυνατό ρεῦμα στό ἐσωτερικό τοῦ Λάκκου σέ ἀπόσταση περίπου ὅσο πάει ἕνα βέλος.

Τό γεγονός αὐτό φανερώθηκε στόν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ πού ἡσύχαζε, ὅπως εἴπαμε, στό κελλί του. Φώναξε τότε τόν μαθητή του Μαῦρο καί τοῦ εἶπε: «Ἀδελφέ Μαῦρε, τρέξε, γιατί ὁ ἀδελφός Πλάκιδος ἔπεσε μέσα στό Λάκκο καί τό ρεῦμα τόν παρέσυρε σέ ἀρκετή ἀπόσταση».

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

ΜΑΘΕ ΓΙΑ ΤΗ “ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ”:ΜΙΚΤΟΙ ΓΑΜΟΙ = ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΗΣ (ΑΙΡΕΤΙΚΗΣ) ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ. Ἐὰν ἡ “Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος” ἐγκρίνει νὰ τελοῦνται μικτοὶ γάμοι μεταξὺ ὀρθοδόξων καὶ ἄλλων χριστιανῶν (καθολικῶν, διαμαρτυρομένων), αὐτὸ δὲν εἰσάγει οὐσιαστικὰ τὴν “βαπτισματικὴ θεολογία” στὴν Ἐκκλησία μας;

Τὴν Πεντηκοστὴ 2016 συγκαλεῖται στὸ Κολυμπάρι Χανίων “ἡ Ἁγία και Μεγάλη Σύνοδος”.  

Ἤδη ἀνακοινώθηκαν τὰ θέματα  ποὺ θὰ συζητηθοῦν καὶ ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας διαλέγεται περὶ αὐτῶν. Μεγάλος λοιπόν εἶναι ὁ προβληματισμὸς μεταξὺ τῶν πιστῶν της Ἐκκλησίας γιὰ ὅλα τὰ παραπάνω. Ἔτσι ἄλλωστε καλλιεργεῖται ἡ “γρηγοροῦσα συνείδηση”  τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ ὁ λαὸς πρέπει νὰ μάθει καὶ νὰ μιλήσει. Ἀλλιῶς, πῶς ὁ κάθε ἐπιχώριος Ἐπίσκοπος θὰ μεταφέρει στή Σύνοδο τὸ φρόνημα τῆς Ἐκκλησίας του;

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Πειρασμοί.Ὄνειρα καί πλάνη-Ἡ πειρασμική θλίψη

«ΠEIΡΑΣΜΟΙ»

Ἀπό τό βιβλίο «ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ»

Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου

Ὄνειρα καί πλάνη

«Στό γράμμα πού μοῦ στείλατε τήν Μ. Τεσσαρακοστή, μέ ρωτᾶτε ἄν μποροῦμε νά πιστεύουμε στά ὄνειρα. Καλύτερα νά μήν πιστεύουμε. Ἐάν ὁ ἐχθρός στόν ξύπνιο φέρνει πολλές ἀνόητες καί ἐπιβλαβεῖς φαντασίες, πόσο μᾶλλον στόν κοιμισμένο.

Μιά ἄσχημη σκέψι εἶναι ἕνα ἐχθρικό βέλος. Τό ρίχνει ὁ διάβολος κυρίως στήν ὥρα τῆς προσευχῆς γιά ν᾿ ἀποσπάση τόν νοῦ ἀπό τόν Θεό καί νά τόν ἀπασχολήση μέ κάτι τό ἁμαρτωλό. Ὅταν ἡ προσοχή προσηλωθῆ σ᾿ αὐτό, τότε ὁ ἐχθρός θά πλησιάσει καί θ᾿ ἀρχίσει ἕνα συστηματικό ἔργο μέσα στόν νοῦ καί στήν καρδιά.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἡ ἀρρώστια εἶναι τιμωρία ἤ εὐεργεσία;

Τι είναι η αρρώστια για μας; Καλό ή κακό; Θα μας ωφελήσει ή θα μας βλάψει; Τη στέλνει ο Θεός για να δοκιμάσει την πίστη μας ή είναι θλιβερό αποτέλεσμα των αμαρτιών μας, όπως γράφει ο υμνογράφος στην Παράκληση: «Από των πολλών μου αμαρτιών ασθενεί το σώμα, ασθενεί μου και η ψυχή»;

Και τα δυό μπορεί να συμβαίνουν. Η αρρώστια μας είναι σταλμένη από τον Θεό και αποβλέπει στην πνευματική μας ωφέλεια, στον εξαγνισμό μας, στη σωτηρία μας. Γι’ αυτό ο Παύλος λέει ότι οι δοκιμασίες στέλνονται στον πιστό Χριστιανό «εις το μεταλαβείν της αγιότητος αυτού» (Εβρ. Ιβ΄ 10), για να γίνουμε δηλαδή εμείς που δοκιμαζόμαστε μέτοχοι της αγιότητας και της μακαριότητας του Χριστού.

Μπορεί όμως να συμβαίνει και κάτι άλλο.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Τί εἶναι ὁ παράδεισος;

Ο παράδεισος είναι η Βασιλεία του Θεού, η πανευτυχής κατάσταση αυτών που θα σωθούν στην αιωνιότητα.

Η χαρά τους θα είναι η επικοινωνία με το Θεό. Όπως στη ζωή αυτή η αγάπη των δικών μας, η στοργή και το ενδιαφέρον τους, έτσι και στην άλλη ζωή θα «ζούμε» απολαμβάνοντας την αγάπη του Θεού. Θα βλέπουμε το Θεό και τους αγγέλους και θα δοξολογούμε το Θεό για τη δόξα Του, για τα μεγαλεία Του.

Ο Χριστός δε μας περιέγραψε τη δόξα του παραδείσου, γιατί τα ουράνια Μυστήρια δεν τα καταλαβαίνει ο ανθρώπινος νους.

Διαβάστε περισσότερα »

http://www.hristospanagia3.blogspot.gr/

«Κρίνε με Κύριε σύμφωνα μέ τήν ἀρετή μου καί τήν ἀκακία μου». (Ψαλμ. Ζ΄: 9)

 «Νά ἀγρυπνεῖτε στίς προσευχές (Α΄ Πέτρ. Δ΄ : 7)»

«Τίποτα δέν κάνει τόν ἄνθρωπο τόσο ἀχώριστο σύντροφο μέ τό Θεό, ὅσο ἡ καθαρή προσευχή. Αὐτή ξέρει νά ἑνώνει μέ τόν Χριστό ἐκεῖνον πού προσεύχεται ἀπερίσπαστα, μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».

Ἁγίου Νικήτα Στηθάτου,

Δευτέρα φυσικῶν κεφαλαίων ἑκατοντάς,

κεφ. ζθ΄: Φιλοκαλίατ. Γ΄)

Διαβάστε περισσότερα »

http://www.hristospanagia3.blogspot.gr/

24 Μαρτίου Συναξαριστής. Προεόρτια τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, Ἀρτέμονος Ἐπισκόπου Σελευκείας, Ρωμύλου καὶ Σεκούνδου αὐταδέλφων Μαρτύρων, Ἀρτέμονος Ἱερομάρτυρα, Τιμολάου Μάρτυρα καὶ τῶν σὺν αὐτῶ ἑπτὰ Μαρτύρων, Ζαχαρίου Ὁσίου ἐν Χαρσικίῳ, Μαρτίνου Θηβαίου, Ἀβραὰμ Ὁσίου, Ζαχαρίου Ὁσίου, Πέτρου καὶ Στεφάνου Μαρτύρων, Παρθενίου Ἱερομάρτυρα, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Ὄρους τοῦ Συννέφου, Ἀνάμνηση Θαύματος ἐν τὴ Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου

Προεόρτια τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

Παραμονὴ τῆς μεγάλης ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Ἀπολυτίκιον Προεόρτιον. Ἦχος δ’.
Σήμερον τῆς παγκοσμίου χαρᾶς τὰ προοίμια, τὴν προεόρτιον ἄσαι προτρέπεται, ἰδοὺ γὰρ Γαβριὴλ παραγίνεται, καὶ πρὸς αὐτὴν ἐκβοήσεται, Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ.

Κοντάκιον Προεόρτιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ἐπελεύσει Πνεύματος τοῦ Παναγίου, τοῦ Πατρὸς τὸν σύνθρονον, καὶ ὁμοούσιον φωνή, τοῦ Ἀρχαγγέλου συνέλαβες, Θεοκυῆτορ, Ἀδὰμ ἡ ἀνάκλησις.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://www.hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 24 Μαρτίου

  Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική θεραπευτική
   Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας
  πού ἑορτάζουν σήμερα 24 Μαρτίου ἐδῶ

http://hristospanagia.gr