Ὁμιλία περί πίστεως1

Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου

1. Διά τήν φιλόθεον ψυχήν, τό νά ἐνθυμῆται συνεχῶς τόν Θεόν εἶναι πρᾶγμα εὐσεβές καί πού δέν ἔχει κόρον. Διά τῶν λόγων ὅμως εἶναι πρᾶγμα τολμηρόν νά περιγράψῃ αὐτά πού ἔχουν σχέσιν μέ τόν Θεόν. Διότι ἡ διάνοια πέφτει πολύ ἔξω ἀπό τήν ἀξίαν τῶν πραγμάτων καί ὁ λόγος ἐπίσης παρουσιάζει μέ ἀσάφειαν αὐτά πού ἔχουν κατανοηθῆ. Ἐάν λοιπόν ἡ διάνοιά μας ὑπολείπεται πάρα πολύ ἀπό τό μέγεθος τῶν πραγμάτων, ὁ δέ λόγος εἶναι κατώτερος καί ἀπό τήν ἰδίαν τήν διάνοιαν, πῶς δέν εἶναι ἀναγκαία ἡ σιωπή διά νά μή νομισθῇ ὅτι ἐξ αἰτίας τῆς κατωτερότητος τῶν λόγων διατρέχει κίνδυνον τό θαῦμα τῆς θεολογίας; Εἰς ὅλα τά λογικά ὄντα λοιπόν ἐκ φύσεως ὑπάρχει μέσα τούς ἡ ἐπιθυμία νά δοξάζουν τόν Θεόν, ὅλοι ὅμως ἐξ ἴσου ὑστεροῦν εἰς τό νά ὁμιλήσουν ἐπαξίως διά τόν Θεόν. Καί ἀκόμη ὁ ἕνας διαφέρει ἀπό τόν ἄλλον ὡς πρός τόν πόθον τῆς εὐσεβείας. 

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/11/1.html

Ὁ προσκυνητής τοῦ Θεού, Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ

     Είναι δύσκολο κανείς να περιγράψει τη ζωή ενός τόσο μεγάλου αγίου, ειδικά όταν δεν έχει τα ίδια βιώματα. Θα προσπαθήσουμε απλώς να σκιαγραφήσουμε τη βιογραφία του, αντλώντας πληροφορίες από τα έργα του, κι από γνήσια πνευματικά του τέκνα. Ο Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ ήταν Ρώσος Ορθόδοξος Ιερομόναχος, που ξεκίνησε τη μοναχική του ζωή στο Άγιο Όρος, στη Ρωσική Μονή του Αγίου Παντελεήμονος και θεωρείται από την ορθόδοξη παράδοση ως ένας από τους χαρισματικότερους μοναχούς του 20ου  αιώνα.

Γεννήθηκε στη Μόσχα το 1896 και ήταν τέκνο εννεαμελούς οικογένειας. Το κοσμικό όνομά του ήταν Σέργιος, και έδειχνε από μικρός ιδιαίτερη θεολογική κλίση. Αρχικά ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με τον Βουδισμό και τον Ινδουισμό. Όταν απογοητεύτηκε από τη φιλοσοφία των ανατολικών θρησκειών, στράφηκε προς τον Χριστιανισμό και πιο συγκεκριμένα την Ορθοδοξία.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/11/blog-post_84.html

" Ψαλῶ τῷ Θεῷ μου ἕως ὑπάρχω '.Πνευματικά λόγια τῆς μακαριστῆς γερόντισσας Χαριθέας ἡγουμένη τῆς Ἱ. Μ. Ἠρακλείδου Λευκωσίας

ΨΑΛΩ ΤΩ ΘΕΩ ΜΟΥ ΕΩΣ ΥΠΑΡΧΩ

Σε όλες τις ακολουθίες, συμμετείχε με πολλή κατάνυξη και προσοχή. Στον ναό, μάς συμβούλευε ότι πρέπει να κινούμαστε με άκρα ησυχία και προσοχή και να προσέχουμε ακόμη και την κάθε μας κίνηση. Έκανε παρατηρήσεις σε άσκοπες μετακινήσεις μας και μάς ομολογούσε ότι η ίδια πολλές φορές, ακόμη και. σε θέματα πρώτης ανάγκης, βίαζε τον εαυτό της, για να μην φύγει από την ακολουθία. 

Μάς συνιστούσε να αναλογιζόμαστε πάντα, ότι ή εκκλησία είναι ό οίκος τού Θεού και απαιτείται εκ μέρους μας σεβασμός και δέος να έχουμε με υπόψη μας, όταν ό νους σκορπίζεται και δεν μαζεύεται στην προσευχή, το χαρακτηριστικό τροπάριο: Εν τώ ναω έστώτες της δόξης σου  εν ουρανώ εστάναι νομίζομεν. Έτσι, όταν θέσουμε με αυτό τον λογισμό τον εαυτό μας έναντι τού Θεού, δεν μπορεί να μην παρακινηθεί στην προσευχή, γιατί και ή προσευχή είναι μια εσωτερική ανάγκη τού ανθρώπου και ό άνθρωπος αναπαύεται όταν προσεύχεται.

Στην περισσότερη ώρα της ακολουθίας, ακόμη και στην ανάγνωση των κανόνων, πού είθισται να κάθονται οι μοναχοί, η Γερόντισσα στεκόταν στύλος ακλόνητος- όρθια σχεδόν σε όλη την ακολουθία. Και δεν ήταν πλέον 30 ή 40 χρόνων, ήταν 80.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/11/blog-post_77.html

Ἀρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ἡ ἔννοια τῆς ἁμαρτίας

Η έννοια της αμαρτίας

 

Του Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πατρών, Δρος Θεολογίας

 

Η έννοια της αμαρτίας, κυρίως στην σημερινή κοινωνία, έχει (εσκεμμένα;) αλλοιωθή. Και τούτο για τον λόγο ότι παραμείναμε στην επιφανειακή ερμηνεία της λέξεως (αποτυχία, αστοχία κ.τ.ό.) και χάσαμε το βαθύτερο νόημά της.

Για την Ορθόδοξη Εκκλησία και Θεολογία η αμαρτία δεν είναι νομικό γεγονός. Δεν συνιστά μια απλή παράβαση, αλλά παρακοή στο αιώνιο «θέλω» του Θεού. Γι᾽ αυτό και είναι γεγονός υπαρκτικό. Είναι έμπρακτη άρνηση του ανθρώπου σε αυτό που οντολογικά είναι, δηλαδή εικόνα του Θεού.

Οχυρώθηκε ο της παρακοής άνθρωπος στην βιολογική και ψυχολογική του ατομικότητα. Επαυσε να είναι πρόσωπο, ώστε να έχη κοινωνία με τον Δημιουργό του Θεό και τον συνάνθρωπο και πορεύεται μακρυά από το «θέλω» του Θεού.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/11/blog-post_80.html

«Δόξα τῷ Θεῷ!»

* Ἀνύμφευτε Παρθένε, ἡ τόν Θεόν ἀφράστως

συλλαβοῦσα σαρκί,

Μήτηρ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, σῶν οἰκετῶν

παρακλήσεις δέχου, Πανάμωμε, ἡ πᾶσι χορηγοῦσα

καθαρισμόν τῶν πταισμάτων·

νῦν τάς ἡμῶν ἱκεσίας προσδεχομένη,

δυσώπει σωθῆναι πάντας ἡμᾶς.

Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ

Δόξα τῷ Θεῷ!

Δόξα τῷ Θεῷ!

Δόξα τῷ Θεῷ!

Γιά ὅλα ὅσα βλέπω μέσα μου, γιά ὅλα ὅσα βλέπω σέ ὅλους, γιά ὅλα ὅσα βλέπω σέ ὅλα, δόξα τῷ Θεῷ!

Τί βλέπω μέσα μου; Βλέπω τήν ἁμαρτία, τήν ἑδραιωμένη ἁμαρτία. Βλέπω τή συνεχή ἀθέτηση τῶν ἁγίων ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, τοῦ Πλάστη καί Λυτρωτῆ μου. Ἀλλά καί ὁ Θεός βλέπει τό ἀναρίθμητο πλῆθος τῶν ἁμαρτημάτων μου. Φρίκη μοῦ προκαλοῦν μέ τήν ποσότητα καί τή βαρύτητά τους αὐτά τά ἁμαρτήματα, ὅταν τά ἀναλογιστῶ ἐγώ, ἕνας ἄνθρωπος ἀσήμαντος, μιά ὕπαρξη ἀδύναμη καί ἐφήμερη σάν τό χορτάρι καί τό ἀγριολούλουδο. Τί ἐντύπωση νά προκαλοῦν, ἄραγε, στόν μεγάλο, τόν πανάγιο, τόν ὑπερτέλειο Θεό;

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/11/blog-post_63.html

'' Ἡ εἰκόνα τῆς Θεοτόκου καί τό χάρισμα τῆς Νοερᾶς Προσευχῆς"

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ
ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΡΗΓΟΡΙΟ ΤΟΝ ΣΙΝΑΪΤΗ

...Ὁ δὲ θεῖος Γρήγοριος εἶπε:

Λέγε μου σὲ παρακαλῶ, κρατεῖς τὴν νοερὰν προσευχὴν τιμιώτατε Πάτερ;

Καὶ ἐκεῖνος ἐχαμογέλασε ὀλίγον καὶ τοῦ λέγει:

Δὲν θέλω σοῦ κρύψω Πάτερ μου τὸ θαῦμα τῆς Θεοτόκου ὁποὺ ἔγινε εἰς ἐμέ.

Ἐγὼ ἐκ νεότητός μου εἶχον πολλὴν πίστιν εἰς τὴν Κυρίαν Θεοτόκον καὶ τὴν ἐπαρακαλοῦσα μετὰ δακρύων νὰ μοῦ δώσῃ αὐτὴν τὴν χάριν τῆς νοερᾶς προσευχῆς. Μιὰν δὲ τῶν ἡμερῶν πηγαίνοντας εἰς τὸν ναόν της, καθὼς εἶχα συνήθεια, τὴν ἐπαρακαλοῦσα πάλιν μὲ ἄμετρον θερμότητα τῆς καρδίας μου.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/11/blog-post_38.html

Τί ἀπομένει;

    Εκείνος που δεν αγαπά τον Θεό, όχι μόνον τον Θεό δεν αγαπά αλλά και οτιδήποτε είναι εκ του Θεού: ούτε την ομορφιά των άστρων αγαπά, ούτε την αρμονική τάξη των θαλασσών και των ορέων, ούτε τη ζώσα δύναμη που βρίσκεται μέσα στα ζώα και στα φυτά. Εκείνος που δεν αγαπά τον Θεό, αφαιρεί νοερά και απομακρύνει από τη φύση τον Θεό Δημιουργό. Τί απομένει τότε; Μόνο νεκρή σκόνη, άμορφη, σκοτεινή, μόνον θάνατος.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/11/blog-post_46.html

«...Γεννιοῦνται ἀπό τά πολλά χρήματα»

«Οἱ ἀπολαύσεις καί οἱ ἁμαρτωλές ἡδονές καί τά ἀναρίθμητα κακά γεννιοῦνται ἀπό τά πολλά χρήματα».

Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος

http://orthodoxtherapy.blogspot.gr/

9 Nοεμβρίου Συναξαριστής. Ὀνησιφόρου καὶ Πορφυρίου, Ματρώνας Ὁσίας, Θεοκτίστης Λεσβίας, Εὐστολίας καὶ Σωπάτρας, Συμεὼν Μεταφραστή, Ἀντωνίου, Χριστοφόρου καὶ Μαύρας, Ναρσὴ καὶ Ἀρτέμωνα, Ἰωάννη Κολοβοῦ, Ἑλλαδίου Ὁσίου, Εὐθυμίου καὶ Νεοφύτου, Νεκταρίου Πενταπόλεως, Νικηφόρου Ὁσίου.

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος Μητροπολίτης Πενταπόλεως Αἰγύπτου

Γεννήθηκε τὴν 1η Ὀκτωβρίου τοῦ 1846 στὴ Σηλυβρία τῆς Θράκης ἀπὸ τὸν Δῆμο καὶ τὴν Βασιλικὴ Κεφάλα καὶ ἦταν τὸ πέμπτο ἀπὸ τὰ ἕξι παιδιά τους. Τὸ κοσμικό του ὄνομα ἦταν Ἀναστάσιος.
Μικρός, 14 ἐτῶν, πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ἐργάστηκε ὡς ὑπάλληλος καὶ κατόπιν ὡς παιδονόμος στὸ σχολεῖο τοῦ Μετοχίου τοῦ Παναγίου Τάφου.
Κατόπιν πῆγε στὴν Χίο, ὅπου, ἀπὸ τὸ 1866 μέχρι τὸ 1876 χρημάτισε δημοδιδάσκαλος στὸ χωριὸ Λίθειο. Τὸ 1876 ἐκάρη μοναχὸς στὴ Νέα Μονὴ Χίου μὲ τὸ ὄνομα Λάζαρος καὶ στὶς 15 Ἰανουαρίου 1877 χειροτονήθηκε διάκονος, ὀνομασθεῖς Νεκτάριος, ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Χίου, Γρηγόριο (1860 – 1877), καὶ ἀνέλαβε τὴν Γραμματεία τῆς Μητροπόλεως.
Τὸ 1881 ἦλθε στὴν Ἀθήνα, ὅπου μὲ ἔξοδα τοῦ Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Σωφρονίου Δ’ (1870 – 1899), σπούδασε Θεολογία καὶ πῆρε τὸ πτυχίο του τὸ 1885.
Ἔπειτα, ὁ ἴδιος προαναφερόμενος Πατριάρχης, τὸν χειροτόνησε τὸ 1886 πρεσβύτερο καὶ τοῦ ἔδωσε τὰ καθήκοντα τοῦ γραμματέα καὶ Ἱεροκήρυκα τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 9 Νοεμβρίου

Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική θεραπευτική
Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας
πού ἑορτάζουν σήμερα 9 Νοεμβρίου   ἐδῶ

http://www.HristosPanagia.gr

Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα τῆς Δευτέρας 9 Νοεμβρίου

Ἀπόστολος: ( Α΄ Θεσ. β΄ 20 - γ΄ 8)

Α Θεσ. 2,20        ὑμεῖς γάρ ἐστε ἡ δόξα ἡμῶν καὶ ἡ χαρά.

Α Θεσ. 2,20              Διότι σεις πράγματι είσθε η δόξα μας και η χαρά μας.

Α Θεσ. 3,1         Διὸ μηκέτι στέγοντες εὐδοκήσαμεν καταλειφθῆναι ἐν Ἀθήναις μόνοι,

Α Θεσ. 3,1                 Επειδή τόσον πολύ σας έχομεν αγαπήσει και σας επεθυμήσαμεν, δεν υπεφέραμεν πλέον να μένωμεν χωρισμένοι από σας και δι' αυτό επροτιμήσαμεν με όλην μας την καρδιά να μείνωμεν μόνοι εις τας Αθήνας.

Α Θεσ. 3,2         καὶ ἐπέμψαμεν Τιμόθεον, τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν καὶ διάκονον τοῦ Θεοῦ καὶ συνεργὸν ἡμῶν ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ, εἰς τὸ στηρίξαι ὑμᾶς καὶ παρακαλέσαι ὑμᾶς περὶ τῆς πίστεως ὑμῶν,

Α Θεσ. 3,2                 Και εστείλαμεν εις σας τον Τιμόθεον τον αδελφόν μας και διάκονον του Θεού και συνεργάτην μας στο έργον του Ευαγγελίου, δια να σας στηρίξη, να σας παρηγορήση και ενισχύση εις την πίστιν σας,

Α Θεσ. 3,3         τὸ μηδένα σαίνεσθαι ἐν ταῖς θλίψεσι ταύταις. αὐτοὶ γὰρ οἴδατε ὅτι εἰς τοῦτο κείμεθα·

Α Θεσ. 3,3                 ώστε κανείς να μη κλονίζεται και να μη ταράσσεται εις τας θλίψεις αυτάς. Διότι και σεις οι ίδιοι γνωρίζετε ότι δι' αυτό υπάρχομεν και έχομεν ταχθή (δια να υποφέρωμεν δηλαδή με υπομονήν και πίστιν τας θλίψεις και να προοδεύωμεν έτσι εις την κατά Χριστόν ζωήν).

Α Θεσ. 3,4         καὶ γὰρ ὅτε πρὸς ὑμᾶς ἦμεν, προελέγομεν ὑμῖν ὅτι μέλλομεν θλίβεσθαι, καθὼς καὶ ἐγένετο καὶ οἴδατε.

Α Θεσ. 3,4                 Αυτό δε το γνωρίζετε, διότι, όταν ήμεθα μαζή σας, σας επρολέγαμεν, ότι μέλλομεν να υποστώμεν θλίψεις, όπως και πράγματι έγινε και σστο γνωρίζετε.

Α Θεσ. 3,5         διὰ τοῦτο κἀγὼ μηκέτι στέγων ἔπεμψα εἰς τὸ γνῶναι τὴν πίστιν ὑμῶν, μήπως ἐπείρασεν ὑμᾶς ὁ πειράζων καὶ εἰς κενὸν γένηται ὁ κόπος ἡμῶν.

Α Θεσ. 3,5                 Εξ αιτίας των θλίψεών σας ακριβώς αυτών εγώ δεν ημπορούσα πλέον να μένω ήσυχος και έστειλα τον Τιμόθεον, δια να μάθω μέσω αυτού περί της πίστεως σας και να κατατοπισθώ, μήπως σας εδημιούργησε πειρασμούς ισχυρούς και σας εκλόνισεν ο πονηρός, ο οποίος ως έργον του έχει να πειράζη τους ανθρώπους, και μήπως έτσι ο κόπος μας αποδειχθή μάταιος και ανωφελής.

Α Θεσ. 3,6         Ἄρτι δὲ ἐλθόντος Τιμοθέου πρὸς ἡμᾶς ἀφ᾿ ὑμῶν καὶ εὐαγγελισαμένου ἡμῖν τὴν πίστιν καὶ τὴν ἀγάπην ὑμῶν, καὶ ὅτι ἔχετε μνείαν ἡμῶν ἀγαθήν, πάντοτε ἐπιποθοῦντες ἡμᾶς ἰδεῖν καθάπερ καὶ ἡμεῖς ὑμᾶς,

Α Θεσ. 3,6                 Τωρα δε, όταν ήλθεν ο Τιμόθεος και μου έφερεν από σας χαρμοσύνους πληροφορίας δια την πίστιν και την αγάπην σας και μας εβεβαίωσεν ότι διατηρείτε σταθερά καλήν την ανάμνησίν μας, ποθούντες πολύ πάντοτε να μας ιδήτε, όπως ακριβώς και ημείς ποθούμεν να σας ίδωμεν,

Α Θεσ. 3,7         διὰ τοῦτο παρεκλήθημεν, ἀδελφοί, ἐφ᾿ ὑμῖν ἐπὶ πάσῃ τῇ θλίψει καὶ ἀνάγκῃ ἡμῶν διὰ τῆς ὑμῶν πίστεως·

Α Θεσ. 3,7                 δια τούτο, (δια τας καλάς δηλαδή πληροφορίας, που είχαμεν σχετικώς με την σταθεράν και ζωντανήν πίστιν σας) επαρηγορήθημεν και ημείς, εξ αιτίας σας, εις όλην την θλίψις και την ταλαιπωρίαν μας.

Α Θεσ. 3,8         ὅτι νῦν ζῶμεν, ἐὰν ὑμεῖς στήκετε ἐν Κυρίῳ.

Α Θεσ. 3,8                 Διότι, όπως και προηγουμένως έτσι και τώρα, ζώμεν, εάν σεις στέκεσθε σταθεροί και ακλόνητοι εν Κυρίω.

Εὐαγγέλιο: ( Λουκ. ιβ΄  13 - 15 & 22 -  31  )

Λουκ. 12,13        Εἶπε δέ τις αὐτῷ ἐκ τοῦ ὄχλου· διδάσκαλε, εἰπὲ τῷ ἀδελφῷ μου μερίσασθαι τὴν κληρονομίαν μετ᾿ ἐμοῦ.

Λουκ. 12,13               Καποιος δε από τον λαόν του είπε· “διδάσκαλε, πες στον αδελφόν μου να μοιρασθή με εμέ την κληρονομίαν”.

Λουκ. 12,14        ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· ἄνθρωπε, τίς με κατέστησε δικαστὴν ἢ μεριστὴν ἐφ᾿ ὑμᾶς;

Λουκ. 12,14               Ο Ιησούς όμως του είπε· “άνθρωπε, ποιός με έκαμε δικαστήν μεταξύ σας η μοιραστήν;”

Λουκ. 12,15        εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· ὁρᾶτε καὶ φυλάσσεσθε ἀπὸ πάσης πλεονεξίας· ὅτι οὐκ ἐν τῷ περισσεύειν τινὶ ἡ ζωὴ αὐτοῦ ἐστιν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτοῦ.

Λουκ. 12,15               Είπε δε τότε ο Κυριος προς αυτούς, που τον ήκουσαν· “προσέχετε και προφυλάσσεσθε από κάθε πλεονεξίαν, διότι η ζωή του ανθρώπου δεν εξαρτάται και δεν διατηρείται από τα πολλά πλούτη και τα υπάρχοντα αυτού”.

Λουκ. 12,22        Εἶπε δὲ πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ· διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε.

Λουκ. 12,22              Είπε δε προς τους μαθητάς του· “δια τούτο σας λέγω, μη ταλαιπωρείσθε από βασανιστικές φροντίδες δια την ζωήν σας, μη μεριμνάτε τι θα φάτε ούτε και δια το σώμα σας τι θα ενδυθήτε.

Λουκ. 12,23        οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος;

Λουκ. 12,23              Η ζωή δεν είναι ανωτέρα από την τροφήν και το σώμα από το ένδυμα; Ο Θεός που σας έδωσε το ανώτερον, δεν θα σας δώση και το κατώτερον;

Λουκ. 12,24        κατανοήσατε τοὺς κόρακας, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν, οἷς οὐκ ἔστι ταμεῖον οὐδὲ ἀποθήκη, καὶ ὁ Θεὸς τρέφει αὐτούς· πόσῳ μᾶλλον ὑμεῖς διαφέρετε τῶν πετεινῶν;

Λουκ. 12,24              Παρατηρήστε με προσοχή και καταλάβετε, τι συμβαίνει με τους κόρακας ότι δηλαδή αυτοί ούτε σπείρουν ούτε θερίζουν και δεν έχουν ούτε κελλάρι ούτε αποθήκην· και όμως ο Θεός τους τρέφει. Ποσω μάλλον θα θρέψη σας, οι οποίοι είσθε ασυγκρίτως ανώτεροι από τα πτηνά;

Λουκ. 12,25        τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα;

Λουκ. 12,25              Ποιός δε από σας ημπορεί, έστω και αν καταβάλη πολλάς και μεγάλας φροντίδας, να προσθέση στο ανάστημά του έναν πήχυν;

Λουκ. 12,26        εἰ οὖν οὔτε ἐλάχιστον δύνασθε, τί περὶ τῶν λοιπῶν μεριμνᾶτε;

Λουκ. 12,26              Εάν λοιπόν ούτε κάτι το ελάχιστον δεν ημπορείτε να κάμετε, διατί ταλαιπωρείσθε με καταθλιπτικές φροντίδες δια τα άλλα, επί των οποίων μηδαμινήν η και καμμίαν εξουσίαν έχετε;

Λουκ. 12,27        κατανοήσατε τὰ κρίνα πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει· λέγω δὲ ὑμῖν, οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων.

Λουκ. 12,27              Προσέξτε και διδαχθήτε από τα κρίνα, πως μεγαλώνουν.Δεν κοπιάζουν ούτε γνέθουν και όμως, σας διαβεβαιώνω ότι ούτε ο σοφός Σολομών με όλην αυτού την δόξαν και μεγαλοπρέπειαν δεν εφόρεσε ποτέ ένα τόσον λαμπρόν ένδυμα, ώσαν αυτό που φορεί ένα από τα κρίνα του αγρού.

Λουκ. 12,28        εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσι, πόσῳ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι;

Λουκ. 12,28              Εάν δε το χορτάρι του χωραφιού, που σήμερα υπάρχει και αύριο ρίπτεται στον φούρνο, ο Θεός τόσον ωραία το ενδύη, πόσω μάλλον θα ενδύση σας, ολιγόπιστοι;

Λουκ. 12,29        καὶ ὑμεῖς μὴ ζητεῖτε τί φάγητε καὶ τί πίητε, καὶ μὴ μετεωρίζεσθε·

Λουκ. 12,29              Και σεις μη ζητάτε με ανήσυχον φροντίδα, τι θα φάτε και τι θα πιήτε και μη περισπάσθε εδώ και εκεί με τις ανήσυχες αυτές φροντίδες.

Λουκ. 12,30        ταῦτα γὰρ πάντα τὰ ἔθνη τοῦ κόσμου ἐπιζητεῖ· ὑμῶν δὲ ὁ πατὴρ οἶδεν ὅτι χρῄζετε τούτων·

Λουκ. 12,30              Διότι όλα αυτά τα ζητούν και αγωνίζονται να τα αποκτήσουν οι ειδωλολάτραι εθνικοί, που δεν έχουν γνωρίσει τον αληθινόν και πανάγαθον Θεόν, αλλά έχουν ως θεούς προστάτας τα είδωλα. Ο ιδικός σας όμως Πατήρ γνωρίζει πολύ καλά, ότι έχετε ανάγκην από αυτά και θα σας τα δώση.

Λουκ. 12,31        πλὴν ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.

Λουκ. 12,31               Μονον σεις να ζητήτε προ παντός την βασιλείαν του Θεού, και τότε όλα τα επίγεια αγαθά θα σας δοθούν μαζή με τα πνευματικά και ουράνια. 

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2011/02/blog-post_4551.html