La única salida del Papismo de sus impasses

 

La única salida del Papismo de sus impasses

Santa Metrópilis del Pireo 7-1-2016

No son pocas las veces que salen a la luz los escándalos económicos del Vaticano. Para nosotros el papismo una vez separado de la una e indivisible Iglesia de Cristo, en el siglo 11º, dejó de ser Iglesia y se transformó en un estado secular poderosísimo. Los bárbaros Francos, una vez que derrocaron el imperio romano occidental y se apoderaron definitivamente del respetuoso Patriarcado Ortodoxo de Occidente, en el año 1009, el ministerio o servicio espiritual lo han mutado y cambiado en estado secular mundano, reconstruyendo el imperio antiguo pagano de antes del cristianismo con centro el ocupado Patriarcado de Occidente. ¡Desde entonces el papismo dejó ya de ser una divina institución espiritual, sino que se convirtió en un organismo mundano que ejerce su poder político, mundano y religioso en la persona del líder absoluto, el Papa! ¡Además es conocida la larga lucha de los papas para consolidar la llamada “investidura” del poder de ellos, hasta que finalmente subyugaron todo el poder de Occidente y se convirtieron Señores de señores y Reyes de reyes!

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2016/01/la-unica-salida-del-papismo-de-sus.html

Ταπείνωση καί ταπεινοφροσύνη, μέρος δ΄

10. ΕΜΠΟΔΙΑ  ΣΤΗΝ  ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ

            Στή συ­νέ­χει­α θά ἐ­πι­ση­μά­νου­με δύ­ο με­γά­λα ἐ­μπό­δι­α πού δέν ἀ­φή­νουν τήν ἀ­ρε­τή τῆς τα­πει­νο­φρο­σύ­νης νά ρι­ζώ­σει στήν ψυ­χή τοῦ χρι­στι­α­νοῦ. Ἡ ἀ­να­φο­ρά αὐ­τή εἶ­ναι ἀ­να­γκαί­α ἐ­νη­μέ­ρω­ση, γι­ά νά προ­φυ­λά­ξει ὅ­λους μας, γι­α­τί τά ἐ­μπό­δι­α αὐ­τά εἶ­ναι πά­θη τοῦ ἁ­μαρ­τω­λοῦ ἑ­αυ­τοῦ μας καί δέν πρέ­πει νά τά ἀ­φή­σου­με νά ρι­ζώ­σουν στήν ψυ­χή, ἐ­πει­δή ἐ­ξα­φα­νί­ζουν κά­θε ἴ­χνος τα­πεί­νω­σης καί ἐ­γκα­θι­στοῦν στήν ψυ­χή τήν ὑ­ψη­λο­φρο­σύ­νη,  τή φι­λαυ­τί­α καί τόν ἐ­γω­ϊ­σμό.

            Σοβαρά ἐμπόδια γιά τήν ταπείνωση ὑπάρχουν πολλά, ἀλλά νομίζω ξεκινοῦν ὅλα  ἀπό  τό δίδυμο,  φιλαυτία καί μα­ται­ο­δο­ξία.

Ἡ φιλαυτία, ἡ ὑπερβολική ἀγάπη τοῦ ἑαυτοῦ μας τυφλώνει τά μάτια τῆς ψυχῆς καί ὁδηγεῖ στή ματαιοδοξία

            Μα­ται­ο­δο­ξί­α εἶ­ναι τό νά κυ­νη­γᾶ­με τή δό­ξα σέ πράγ­μα­τα πού στε­ροῦν­ται τῆς αἰ­ώ­νιας ἀ­ξί­ας ἤ πού ἡ ἀ­ξί­α τους εἶ­ναι μά­ται­α, προ­σω­ρι­νή καί ἐ­φή­με­ρη. Νά με­τα­χει­ρι­ζό­μα­στε κά­θε μέ­σο γιά νά  πά­ρου­με ἕ­να ἀ­ξί­ω­μα, νά κερ­δί­σου­με μιά θέ­ση παραγκωνίζοντας ἄλλους καλλίτερους μας.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2016/01/blog-post_21.html

Δημιουργική συνεργασία. Γέρων Εὐσέβιος Γιαννακάκης

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ.

Είχε πολύ καλή και δημιουργική συνεργασία όχι μόνο με το νοσηλευτικό αλλά και με το ιατρικό και το διοικητικό προσωπικό. Ή άμεμπτη πολιτεία του τον έκανε εξαρχής αποδεκτό και σεβαστό σε όλους.

Προσευχόταν όχι μόνο στην άγια Προσκομιδή και στις αιτήσεις τών καθημερινών ακολουθιών -«υπέρ των εργαζομένων αδελφών ημών εν τω ίδρύματι τούτω»- αλλά και στις κατ’ ιδίαν προσευχές του. Στις λιτανείες μέσα στο νοσοκομείο και στις διάφορες τελετές έκανε δέηση «υπέρ τού προέδρου, τού διοικητικού συμβουλίου, τών καθηγητών, υφηγητών και λοιπών ιατρών, τού διοικητικού και νοσηλευτικού προσωπικού». Απέδιδε τιμή σε όλους. Στην ονομαστική τους εορτή έβγαζε «ύψωμα» στο όνομά τους και το πήγαινε ο ίδιος στο γραφείο τους. Επίσης, όταν πανηγύριζε ό Ναός στη μνήμη τού Αγίου Λουκά και της Όσιας Ξένης, έστελνε σε όλα τά τμήματα άρτους από το γραφείο του διευθυντού μέχρι το θυρωρείο.

Κατά τις εορταστικές εκδηλώσεις στο αμφιθέατρο τού νοσοκομείου -κοπή βασιλόπιτας, εθνικές επέτειοι- στον ολιγόλεπτο χαιρετισμό του δεν παρέλειπε να τονίσει την άξια και το μέγεθος της αποστολής πού ασκούν οι εργαζόμενοι στον τραχύ τομέα του πόνου.

Την 1’Ιανουαρίου τού έτους 1960 είχε πει μεταξύ άλλων:

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2016/01/blog-post_95.html 

Ἡ Ρουμάνα χωρική καί τό ἄκτιστο φῶς . Γέροντας Κλεόπα Ἡλίε

Ένα χειμωνιάτικο πρωϊνὸ ὁ περίφημος ρουμάνος ασκητὴς Κλεόπας ᾿Ιλίε βρισκόταν στὸ ῾Ιερό ἑνὸς μοναστηριακού Ναού καὶ διάβαζε γονατιστὸς τὴν ᾿Ακολουθία τῆς Θείας Μεταλήψεως.

Μετά απὸ λίγη ὥρα μπῆκε στὴν ᾿Εκκλησία γιὰ νὰ προσευχηθή μιὰ γυναίκα ποὺ εἶχε ἔρθει στὸ Μοναστήρι απὸ τὸ βράδυ.

«Προσκυνούσε όλες τὶς εἰκόνες καὶ ἔκανε παντού μετάνοιες,διηγεῖται ὁ π. Κλεόπας. Δὲν γνώριζε ὅτι κάποιος ἦταν μέσα στὴν ᾿Εκκλησία. Την παρατηρούσα συνεχῶς απὸ τὴν ῾Ωραία Πύλη. ᾿Εκείνη, ἀφού προσκύνησε τὶς εἰκόνες, γονάτισε στὸ μέσον τῆς ᾿Εκκλησίας, ὕψωσε τὰ χέρια της καὶ ἔλεγε ἀπὸ τὴν καρδιά της αυτά τὰ λόγια:

— Κύριε, μὴ μὲ ἐγκαταλείπης! Κύριε, μὴ μὲ ἐγκαταλείπης!

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2016/01/blog-post_74.html

Σάββας Ἡλιάδης, Ὄχι, δέν καταλάβαμε τί ψηφίστηκε στή ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Όχι, δεν καταλάβαμε τι ψηφίστηκε

στη ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

 

Ηλιάδης Σάββας, δάσκαλος

 

Αν δεν  κατάλαβε ακόμη ο Έλληνας, η  πλειοψηφία του ελληνικού λαού, τι φοβερό κακό συνέβη τον καιρό αυτό στην πατρίδα μας, τότε  το πράγμα καθίσταται επιπλέον  οδυνηρό, θλιβερό και απογοητευτικό . Αν όμως κατάλαβε τι συνέβη μέσα στον ιερό χώρο, ο οποίος αποκαλείται «ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ», πρέπει  «ἐν σάκκῳ καὶ σποδῷ καθήμενος»   να κλαίει ασταμάτητα. Στη ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ και όχι στη βουλή των βουλευτών, των υπουργών, των διαφόρων αρχόντων, των διαφόρων ομάδων ηθικών, θρησκευτικών, φιλοσοφικών, οικονομικών, κοινωνικών και άλλων αποκλίσεων, αλλά στη ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

Η Βουλή είναι ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ. Δηλαδή όλων όσων έζησαν, ζουν και θα ζήσουν σ` αυτόν τον τόπο και θα αγωνίζονται να συνεχίζουν την ιστορία του και το πεπρωμένο του. Δεν είναι αίθουσα οιουδήποτε  συλλόγου ιδεολογικών πεποιθήσεων ή συνδικαλιστικών διεκδικήσεων ή οτιδήποτε άλλο, που κι αυτά βέβαια ακόμη έχουν την ιερότητά τους. Είναι, θα μπορούσαμε να πούμε, «ο ναός του ελληνικού ιστορικού γίγνεσθαι και υπάρχειν».

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2016/01/blog-post_27.html

Ὁ Ὅσιος Παΐσιος καί τό πρόσωπο τῆς ψυχῆς

ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

 – Συνάντηση με φοιτητές.

Ερχόμουνα για άλλη μια φορά στον Άγιον Όρος με συνοδεία φοιτητών μου του Αρχαιολογικού Ιωαννίνων. Στο πρόγραμμά μας ήταν και η επίσκεψη στον άγιο γέροντα Παΐσιο, που ασκήτευε στο Κουτλουμουσιανό κελλί «Παναγούδα». Έτσι κατεβήκαμε από την Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου στο πυκνό και καταπράσινο δάσος της χαράδρας. Σε κάποιο ξέφωτο μια φραγμένη περιοχή τεσσάρων-πέντε στρεμμάτων φιλοξενεί το απλό σπίτι του πατρός Παϊσίου. Σταθήκαμε έξω από την απλή σιδερένια πόρτα. Περιμέναμε χτυπώντας κατά διαστήματα το κουδουνάκι, τραβώντας το σχοινί. Ξέραμε ότι έπρεπε να περιμένουμε πολλή ώρα. Ο γέροντας δεν άνοιγε αμέσως. Εξασκούσε με τον τρόπο του στην υπομονή τους επισκέπτες του. Και τους δοκίμαζε και λιγάκι. Έτσι έγινε και με εμάς…

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2016/01/blog-post_94.html

Κυριακή πρό τῶν Φώτων (Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Μάρκ. α 1-8

Δεν υπάρχει αληθινή σοφία χωρίς αγάπη, ούτε και αληθινή αγάπη χωρίς σοφία. Σοφία χωρίς αγάπη είναι όπως η σοφία τού φιδιού, ιδιοτελής και φαρμακερή. Αγάπη χωρίς σοφία είναι μια νεροποντή, την ώρα που η άνυδρη γη αναζητά ένα ψέκασμα νερού. Πόσο αμέτρητη είναι η σοφία τού Θεού! Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί της, εκτός από τη θεϊκή αγάπη. Η αγάπη κι η σοφία τού Θεού, που αποκαλύφθηκαν στη δημιουργημένη φύση, είναι τα μέγιστα δώρα Του. Ακόμα κι αυτά όμως δεν είναι παρά σκιά, αν συγκριθούν με τη σοφία και την αγάπη που αποκάλυψε ο Θεός μέσω του Κυρίου Ιησού Χριστού, στο έργο τής σωτηρίας τού ανθρώπου. Πόσο μεγίστη είναι η σοφία κι η αγάπη τού Θεού που αποκαλύφθηκαν στην πρώτη Δημιουργία! Αυτή όμως ήταν η σοφία της δημιουργίας κάποιου που δεν υπήρχε, η αγάπη που δίνει σε κάποιον που δεν έχει γεννηθεί ακόμα. Η σοφία που αποκαλύφθηκε στη Νέα Κτίση, είναι η σοφία της θεραπείας κάποιου που είναι σοβαρά άρρωστος. Η αγάπη τής Νέας Κτίσης όμως, είναι η αγάπη τής αυτοθυσίας.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2016/01/blog-post_35.html

«Συμβουλές Γέροντος σέ χριστιανούς πού ζοῦν στόν κόσμο»

Νά μή θυμάστε μέ λύπη τό κακό πού σᾶς προξένησε ὁ ἀδελφός σας, γιά νά μή θυμηθεῖ καί ὁ Κύριος τίς δικές σας ἁμαρτίες γιά τίς ὁποῖες σᾶς συγχώρερε.
Τό κακό νά τό νικᾶτε μέ τό καλο. Τό κακό δέν διορθώνεται ποτέ μέ τό κακό (Πρβλ. Ρωμ. Ιβ΄ : 21). Πρίν πεῖτε ὁτιδήποτε, σκεφθεῖτε μήπως μέ τά λόγια σας προσβάλετε τό Θεό ἤ τόν πλησίον σας.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2016/01/blog-post_88.html

Ὁ Θεός δέν ἀπορρίπτει τίς προσευχές τῶν ἐκλεκτῶν Του…

Τι θα γινόταν, αν ο Θεός, πού όλα τα γνωρίζει, εκπλήρωνε τον κάθε μας πόθο; Εγώ νομίζω, χωρίς όμως να είμαι και σίγουρος γι’ αυτό, ότι τότε όλος ο κόσμος θα χανόταν! Ο Θεός δεν απορρίπτει τις προσευχές των εκλεκτών Του. Μα και δεν εκπληρώνει όλα τα αιτήματα τους.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2016/01/blog-post_13.html

12 Ιανουαρίου Συναξαριστής,Τατιανής Μάρτυρος, Πέτρου Αβεσαλαμίτου, Μερτίου Μάρτυρος, των Αγίων Οκτώ Μαρτύρων, Ευθασίας Μάρτυρος, Τιγρίου Πρεσβυτέρου και Ευτροπίου, των Αγίων Ζωτικού, Ρογάτου, Μοδεστού και Καστουλίου, Αρκαδίου Μάρτυρος, Φιλοθέου Μάρτυρος, Εϊλιανού εκ Ρώμης, Ηλιού Θαυματουργού, Ευπραξίας Οσίας, Μνήμη Ναού Αγίου Αλεξάνδρου, Βενεδίκτου, Μαρτινιανού Οσίου, Γαλακτίωνος Οσίου, Θεοδοσίου εκ Ρωσίας, Σύναξη Υπεραγίας Θεοτόκου της Μεσοπαντητίσσης εν Κρήτη, Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Γαλακτοτροφούσης, Σύναξη Υπεραγίας Θεοτόκου του Ακαθίστου, Βασιλείου Ιερομάρτυρος.

Η Αγία Τατιανή η Μάρτυς

Η Αγία Μάρτυς Τατιανή καταγόταν από τη Ρώμη και έζησε κατά την εποχή του αυτοκράτορα Αλεξάνδρου του Σεβήρου (222-235 μ.Χ.). Ο πατέρας της είχε διατελέσει ύπατος.
Η Αγία Τατιανή είχε το εκκλησιαστικό αξίωμα της διακόνισσας και στην υμνολογία παρίσταται ως μαθήτρια των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Η επισημότητα της καταγωγής της και ο ένθεος ζήλος με τον οποίο εκτελούσε τα διακονικά της καθήκοντα, έδωσαν στην Τατιανή περιφανή θέση μεταξύ των Χριστιανών. Και οι Εθνικοί όμως είχαν ακούσει περί αυτής και δεν μπορούσαν να δεχθούν το γεγονός ότι μια τέτοια γυναίκα καταφρονούσε τις κοσμικές βλέψεις και περιφρονούσε τα είδωλα, για να υπηρετεί με τόση αυταπάρνηση τους Χριστιανούς και να κηρύττει το Ευαγγέλιο του Κυρίου.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2016/01/12_12.html

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 12 Ἰανουαρίου

Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική θεραπευτική
Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας

πού ἑορτάζουν σήμερα 12 Ἰανουαρίου ἐδῶ

http://www.hristospanagia.gr/

Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα τῆς Τρίτης 12 Ἰανουαρίου

Ἀπόστολος: ( Ἰακ. γ΄ 1 - 10  )

Ιακ. 3,1             Μὴ πολλοὶ διδάσκαλοι γίνεσθε, ἀδελφοί μου, εἰδότες ὅτι μεῖζον κρῖμα ληψόμεθα·

Ιακ. 3,1                      Αδελφοί μου, μη ζηλεύετε και μη επιδιώκετε να γίνεσθε πολλοί διδάσκαλοι, διότι γνωρίζομεν καλά, ότι ημείς οι διδάσκαλοι έχομεν μεγαλυτέραν ευθύνην και εάν δεν αγωνιζώμεθα να εφαρμόζωμεν πιστώς όσα διδάσκομεν, θα λάβωμεν μεγαλυτέραν καταδίκην.

Ιακ. 3,2             πολλὰ γὰρ πταίομεν ἅπαντες. εἴ τις ἐν λόγῳ οὐ πταίει, οὗτος τέλειος ἀνήρ, δυνατὸς χαλιναγωγῆσαι καὶ ὅλον τὸ σῶμα.

Ιακ. 3,2                     Διότι όλοι μας βέβαια πταίομεν πολύ απέναντι του Θεού και πολύ περισσότερον μάλιστα και ευκολώτερα πταίομεν με τα λόγια μας. Εάν κανείς δεν πταίη εις τα λόγια του και ομιλή πάντοτε τα ορθά, αυτός είναι τέλειος άνθρωπος, έχων την ικανότητα να συγκρατήση και κυβερνήση ολόκληρον τον ευατόν του.

Ιακ. 3,3             ἴδε τῶν ἵππων τοὺς χαλινοὺς εἰς τὰ στόματα βάλλομεν πρὸς τὸ πείθεσθαι αὐτοὺς ἡμῖν, καὶ ὅλον τὸ σῶμα αὐτῶν μετάγομεν.

Ιακ. 3,3                      Ιδετε τι συμβαίνει με τους ίππους. Εις τα στόματα των ίππων βάζομεν το χαλινάρι, δια να υποτάσσωνται αυτοί εις ημάς και έτσι διευθύνομεν και καθοδηγούμεν, όπου θέλομεν, όλο το σώμα των.

Ιακ. 3,4             ἰδοὺ καὶ τὰ πλοῖα, τηλικαῦτα ὄντα καὶ ὑπὸ σκληρῶν ἀνέμων ἐλαυνόμενα, μετάγεται ὑπὸ ἐλαχίστου πηδαλίου ὅπου ἂν ἡ ὁρμὴ τοῦ εὐθύνοντος βούληται.

Ιακ. 3,4                     Ιδού και τα πλοία, καίτοι είναι τόσον μεγάλα και ωθούνται ισχυρώς από ορμητικούς ανέμους, κυβερνώνται εν τούτοις και διευθύνονται όπου η επιθυμία του πηδαλιούχου θέλει, από ένα μικρότατον πηδάλιον.

Ιακ. 3,5             οὕτω καὶ ἡ γλῶσσα μικρὸν μέλος ἐστὶ καὶ μεγαλαυχεῖ. ἰδοὺ ὀλίγον πῦρ ἡλίκην ὕλην ἀνάπτει!

Ιακ. 3,5                      Ετσι και η γλώσσα είναι μικρόν μέλος στο σώμα του ανθρώπου και εν τούτοις καυχάται με αλαζονείαν και με τας ακρισίας και δολιότητάς της προκαλεί μεγάλα κακα. Ιδού πως λίγη φωτιά ανάπτει τεραστίαν πυρκαϊάν εις απέραντα δάση.

Ιακ. 3,6             καὶ ἡ γλῶσσα πῦρ, ὁ κόσμος τῆς ἀδικίας. οὕτως ἡ γλῶσσα καθίσταται ἐν τοῖς μέλεσιν ἡμῶν ἡ σπιλοῦσα ὅλον τὸ σῶμα καὶ φλογίζουσα τὸν τροχὸν τῆς γενέσεως καὶ φλογιζομένη ὑπὸ τῆς γεέννης.

Ιακ. 3,6                     Και η γλώσσα είναι φωτιά, αιτία αναριθμήτων κακών, κόσμος ολόκληρος αδικίας και πάσης κακίας. Ετσι και η γλώσσα γίνεται μεταξύ των μελών μας η κατ' εξοχήν επικίνδυνος, η οποία μολύνει όλον το σώμα και ανάπτει πυρκαϊάν, που καταφλογίζει όλον τον κύκλον της ζωής, και καταφλέγεται έπειτα και αυτή από το πυρ της γεέννης δια τας παρεκτροπάς της.

Ιακ. 3,7             πᾶσα γὰρ φύσις θηρίων τε καὶ πετεινῶν ἑρπετῶν τε καὶ ἐναλίων δαμάζεται καὶ δεδάμασται τῇ φύσει τῇ ἀνθρωπίνῃ,

Ιακ. 3,7                      Μεγα κακόν η γλώσσα. Διότι κάθε φυσική αγριότης και θηρίων και πτηνών και ερπετών και θαλασσίων ζώων δαμάζεται από την θεόσδοτον επινοητικότητα και κυριαρχίαν του ανθρώπου.

Ιακ. 3,8             τὴν δὲ γλῶσσαν οὐδεὶς δύναται ἀνθρώπων δαμάσαι· ἀκατάσχετον κακόν, μεστὴ ἰοῦ θανατηφόρου.

Ιακ. 3,8                     Την γλώσσαν όμως κανείς από τους ανθρώπους δεν ημπορεί να την δαμάση. Είναι ασυγκράτητον κακόν, γεμάτη από θανατηφόρον δηλητήριον (που προκαλεί θανάτους σωματικούς και ψυχικούς).

Ιακ. 3,9             ἐν αὐτῇ εὐλογοῦμεν τὸν Θεὸν καὶ πατέρα, καὶ ἐν αὐτῇ καταρώμεθα τοὺς ἀνθρώπους τοὺς καθ᾿ ὁμοίωσιν Θεοῦ γεγονότας·

Ιακ. 3,9                     Εκτρέπεται εις τας μεγαλυτέρας αντινομίας και αντιθέσεις· διότι με αυτήν δοξολογούμεν τον Θεόν και Πατέρα, αλλά και με αυτήν καταρώμεθα τους ανθρώπους, που έχουν πλασθή καθ' ομοίωσιν Θεού.

Ιακ. 3,10            ἐκ τοῦ αὐτοῦ στόματος ἐξέρχεται εὐλογία καὶ κατάρα. οὐ χρή, ἀδελφοί μου, ταῦτα οὕτω γίνεσθαι.

Ιακ. 3,10                    Από το ίδιο στόμα βγαίνει ευλογία και καταρά. Αλλά, αδελφοί μου, δεν πρέπει να γίνωνται αυτά έτσι, διότι δεν είναι δυνατόν στο αυτό στόμα να αναμιγνύωνται κατάραι και ευλογίαι.

Εὐαγγέλιο: ( Ἰωάν. ι΄ 39 - 42 )

Ιω. 10,39           Ἐζήτουν οὖν πάλιν πιάσαι αὐτόν· καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τῆς χειρὸς αὐτῶν.

Ιω. 10,39                   Εζητούσαν και πάλιν οι Ιουδαίοι να τον πιάσουν, αλλά αυτός έφυγεν ανάμεσα από τα χέρια των.

Ιω. 10,40           Καὶ ἀπῆλθε πάλιν πέραν τοῦ Ἰορδάνου, εἰς τὸν τόπον ὅπου ἦν Ἰωάννης τὸ πρῶτον βαπτίζων, καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ.

Ιω. 10,40                  Και ανεχώρησε πάλιν πέρα από τον Ιορδάνην, εις τόπον, όπου κατ' αρχάς εβάπτιζεν ο Ιωάννης και έμεινεν εκεί.

Ιω. 10,41           καὶ πολλοὶ ἦλθον πρὸς αὐτὸν καὶ ἔλεγον ὅτι Ἰωάννης μὲν σημεῖον ἐποίησεν οὐδέν, πάντα δὲ ὅσα εἶπεν Ἰωάννης περὶ τούτου, ἀληθῆ ἦν.

Ιω. 10,41                   Και πολλοί ήλθαν προς αυτόν και έλεγαν μεταξύ των ότι ο Ιωάννης δεν έκαμε κανένα θαύμα, όλα δε όσα ο Ιωάννης είπε δι' αυτόν απεδείχθησαν αληθινά.

Ιω. 10,42           καὶ ἐπίστευσαν πολλοὶ ἐκεῖ εἰς αὐτόν.

Ιω. 10,42                  Και πολλοί επίστευσαν εις αυτόν.

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/