Γιατί παραχωρεί ο Θεός στο διάβολο να μας πολεμά;

Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής απαριθμεί πέντε αιτίες για τις οποίες παραχωρεί ο Θεός τη δυνατότητα στον διάβολο να πολεμά τους ανθρώπους: Πρώτη αιτία, είναι για να μάθουμε να διακρίνουμε την αρετήν από την κακίαν μέσα από την εμπειρία αυτού του πολέμου. Δεύτερη αιτία, είναι για να «εξαναγκαστούμε» τρόπον τινά, να προσκολληθούμε με βεβαιότητα και ακλόνητα στην αρετή. Τρίτη αιτία, για να μην υπερηφανευόμαστε όταν προκόπτουμε στην αρετή, αλλά να συνειδητοποιήσουμε εκ της εμπειρίας του πνευματικού αυτού αγώνα ότι κάθε προκοπή είναι δωρεά του Θεού. Τέταρτη αιτία, για να ταπεινωθούμε και για να συνειδητοποιήσουμε και μισήσουμε και ομολογήσουμε (εξομολόγησις) και εγκαταλείψουμε τις αμαρτίες μας, που γίνονται αιτία πειρασμών. Πέμπτη αιτία, για να μην ξεχάσουμε την ιδική μας ασθένεια και την του Θεού δύναμη, όταν προοδεύοντας στον πνευματικό αγώνα αξιωθούμε και φθάσουμε σε κάποιαν αρετή. Μέσα στις πιο πάνω αιτίες διαφαίνεται η Αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπον. Ας μην ξεχνούμε ότι και οι θλίψεις και οι πειρασμοί είναι δώρα της φιλανθρωπίας του Θεού γιατί μέσα στις δοκιμασίες αυτές μπορούμε -αν το θελήσουμε- να συναντήσουμε τον πάσχοντα και σταυρωμένο Χριστό μας, και Αυτός θα μας αναστήση στην αιώνια ζωή. Σε τελευταία ανάλυση, ο διάβολος με όλα τα τεχνάσματά του και παρ’ όλες τις μηχανουργίες του εναντίον μας, εν τούτοις αυτοκαταστρέφεται και θριαμβεύει η θεία φιλανθρωπία! Όπως η σταυρική παγίδα, που έστησεν ο διάβολος στον Χριστόν, απέβη τελικά η συντριβή του ίδιου του διαβόλου και η νίκη του Ιησού, (για αυτό και ο Σταυρός είναι από τότε το φοβερότερον όπλο κατά του διαβόλου), έτσι και κάθε παγίδα που στήνει ο διάβολος και σε μας, μπορεί να αποβή ήττα του Σατανά και αφορμή για τη σωτηρία μας. Με μίαν όμως απαραίτητη προϋπόθεση: ότι θα αντιμετωπίζουμε τους εκάστοτε πειρασμούς με κόψιμο του δικού μας θελήματος (δηλαδή του εγωισμού μας) και υπακοή «άνευ όρων» στο θέλημα του Θεού. Πηγή: Διαχρονικές Λυτρωτικές Αλήθειες Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη" http://www.impantokratoros.gr/3CAC4532.el.aspx

Νηστεύει αὐτός πού τρώει δύο πιάτα ἀνάλαδη φασολάδα ἤ αὐτός πού τρώει ἕνα αὐγό σφικτό;

- Ποιος νηστεύει καλύτερα, πάτερ, σε περίοδο νηστείας, αυτός που τρώει δυο πιάτα ανάλαδη φασουλάδα, χαλβά κ.λπ., ή αυτός που τρώει ένα αυγό σφικτό; Χωρίς περιστροφές ο Γέροντας απάντησε: -Ο πρώτος! Ο δεύτερος κάνει απλώς δίαιτα. Και το αιτιολογούσε:-Η νηστεία έχει δύο στόχους: την άσκηση εγκρατείας στο σώμα δια του περιορισμού των πλούσιων σε θρεπτικές ουσίες τροφών, και τη συμμόρφωση στις εντολές της Εκκλησίας, που αποτελεί άσκηση για την ψυχή. Αυτός ο οποίος τρώει ένα αυγό σε περίοδο νηστείας, χωρίς να υπάρχουν λόγοι υγείας, οπωσδήποτε αθετεί την εντολή της Εκκλησίας. Σαν αυτούς που επιδιώκοντας να έχουν για λόγους καλής διατροφής ένα ποικίλο διαιτολόγιο τρώνε Τρίτη και Πέμπτη όσπρια και λαχανικά, ενώ Τετάρτη και Παρασκευή αρτύσιμα. Η περιφρόνηση αυτή προς την Εκκλησία είναι προκλητική, δεδομένου ότι η συμμόρφωση προς τα καθιερωθέντα από αυτήν είναι και ανέξοδη και εύκολη. Να τρώνε δηλαδή Τρίτη και Πέμπτη αρτύσιμα και Τετάρτη και Παρασκευή τα νηστίσιμα. Έτσι και το αποτέλεσμα από απόψεως διατροφής θα ήταν το ίδιο και δεν θα γινόταν καταπάτηση της νηστείας. Είναι προφανές ότι υπάρχει παχυλή άγνοια και αδιαφορία για ό,τι έχει θεσπίσει η Εκκλησία, αν δεν υπάρχει το ακόμη χειρότερο, εωσφορική οίηση. Εννοείται ότι ο Γέροντας δεν ευνοούσε την πολυφαγία σε νηστήσιμες τροφές ή τα πολυτελή και εξεζητημένα εδέσματα κατά της περιόδους της νηστείας, έστω κι αν αυτά κατατάσσονται στις νηστίσιμες τροφές. Πάντοτε συνιστούσε λιτότητα, ανεξαρτήτως αν υπήρχε νηστεία ή όχι, και σε μοναχούς και σε λαικούς. Προέβαλλε μάλιστα συχνά προς έλεγχον τον βασανιστικό αυτοπεριορισμό περί το φαγητό, στον οποίο υποβάλλονται τακτικά κοσμικοί άνθρωποι για να διατηρούν τη σιλουέττα τους, και βέβαια όχι από λόγους υγείας αλλά επιδείξεως. Νηστεία και ονομαστικές εορτές Είχε τεθεί συχνά το θέμα αν επιτρέπεται να προσφέρεται αρτύσιμο φαγητό σε περιπτώσεις ονομαστικών εορτών, εξαιρετικών γεγονότων, συναντήσεως φίλων κ.λπ. κατά τη διάρκεια των νηστειών. Ο Γέροντας έλεγε ότι η περιποίηση ανθρώπων είναι μεγάλη αρετή, η εξάσκηση της οποίας δεν μπορεί να αναστέλλεται κατά τις νηστίσιμες περιόδους. Στο τραπέζι όμως θα παρατίθενται απαραιτήτως νηστίσιμα φαγητά. Μέσα σε κάποια όρια μπορεί να είναι πιο περιποιημένα ή πιο νόστιμα αν θέλουμε να τιμήσουμε κάποιους, απαραιτήτως όμως νηστίσιμα. Νηστεία και φιλοξενία Επικρατεί σε πολλούς η άποψη ότι για λόγους φιλοξενίας επιτρέπεται η κατάλυση της νηστείας. Ως παράδειγμα από την ιστορία της Εκκλησίας προβάλλεται η τακτική των Πατέρων της ερήμου που σταματούσαν τη νηστεία τους προκειμένου να φιλοξενήσουν κάποιον ή να φιλοξενηθούν από κάποιον αδελφό, όταν πήγαιναν ταξίδι. Ο Γέροντας ξεκαθάριζε τα πράγματα: - Πουθενά στο Γεροντικό, έλεγε, δεν επαινείται κάποιος ασκητής και δεν προβάλλεται ως παράδειγμα επειδή κατέλυσε τη νηστεία για λόγους φιλοξενίας. Αυτό που αναφέρεται είναι ότι οι άγιοι εκείνοι ερημίτες και ασκητές κατέλυαν την προσωπική τους ασκητική νηστεία, που ήταν πολύ αυστηρότερη απ’ ό,τι όριζε η Εκκλησία. Έτρωγαν π.χ. λίγα άβραστα, μουσκεμένα όσπρια ή ωμά χόρτα ή λίγο μουσκεμένο παξιμάδι κι αυτό όχι κάθε μέρα, αλλά κάθε δυό-τρεις μέρες ή και ακόμη αραιότερα. Αν τύχαινε, λοιπόν, να φιλοξενήσουν κάποιον, τότε έβραζαν τα όσπρια ή τα χόρτα και αν ήταν μέρα με κατάλυση οινελαίου έριχναν λίγο λάδι ή έπιναν και λίγο κρασί. Μπορεί ακόμη να πρόσθεταν λίγο κόπο παραπάνω για να περιποιηθούν αυτό το λιτό φαγητό και να τιμήσουν έτσι τον φιλοξενούμενό τους. Με ταπείνωση δε εδέχοντο και οι ίδιοι παρόμοια φιλοξενία τις ελάχιστες φορές κατά τις οποίες έβγαιναν από το ασκητήριό τους. Μόλις οι λόγοι της φιλοξενίας εξέλειπαν, αυτοί επανέρχονταν στην αυστηρή νηστεία τους ή και σε ακόμη αυστηρότερη για να ανακτήσουν το χαμένο έδαφος, μήπως δηλ. τους ξεγελάσει ο εαυτός τους και βρουν τη φιλοξενία ως πρόσχημα για να χαλαρώσουν τη νηστεία τους. Όταν κάποιος ερημίτης, συνέχιζε ο γέροντας, οδοιπορώντας επισκεπτόταν άλλους ασκητές στην έρημο, αυτοί τον κέρναγαν λίγο κρασί (είτε επειδή υπήρχε κατάλυση οίνου είτε διότι εφάρμοζαν οικονομία για τον κόπο της οδοιπορίας). Αυτός το έπινε ευχαριστώντας ευγενικά, αλλά όταν επέστρεφε στο κελλί του, έμενε τόσες μέρες χωρίς νερό όσα ποτήρια κρασί είχε δεχθεί κατά το ταξίδι του. Ο υποτακτικός του, που τον λυπόταν, όταν ταξίδευαν μαζί, παρακαλούσε κρυφά τους φιλοξενούντες να μην του προσφέρουν κρασί. πηγή : Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ από τη διδασκαλία του πατρός Επιφανίου» – Έκδοσις Ιερού Ησυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζήνας (σελ. 127-130) http://orthodoxanswers.gr http://agathan.wordpress.com http://www.hristospanagia.gr/?p=19979

Αὐτοί πού ἔζησαν κοντά στόν νέο ἅγιο Πορφύριο

Τι διηγούνται στη «δημοκρατία» ο Αρχιεπίσκοπος (και ηγούμενος της μονής) Σινά και οι μοναχές στη Χρυσοπηγή Χανίων Κρήτης! Του Βασίλη Σπυρόπουλου, από το Σαββατιάτικο ένθετο της «δημοκρατίας» για την ορθοδοξία Ο απλός και ταπεινός βίος του αγίου Πορφυρίου και ο τρόπος με τον οποίο αγκάλιαζε όλους αδιακρίτως τους ανθρώπους έχουν μείνει χαραγμένα στη μνήμη όσων είχαν την ευλογία (γιατί περί αυτού πρόκειται) να τον γνωρίσουν από κοντά, έστω και για μια φορά. Ο ηγούμενος της Μονής Σινά, ο σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊθώ κ. Δαμιανός, είχε πνευματικό του τον άγιο Πορφύριο. «Τον γνώρισα όταν ήλθε στη Μονή Σινά τέλη του ’72, αρχές του ’73 και έμεινε για ενάμιση μήνα. Ανέβηκε στο Ορος, όπου κοκάλωσε, γιατί ένιωθε ιδιαίτερη Χάρη να αναβλύζει» τονίζει ο κ. Δαμιανός, αποκαλύπτοντας την έκπληξη που είχε προκαλέσει σε όλους η αντίδρασή του: «Θαυμάζαμε, χωρίς να ξέρουμε, το βάθος και το πλάτος των διορατικών του ικανοτήτων».Ο άγιος Πορφύριος «ένιωθε Σιναΐτης» μας λέει ο Αρχιεπίσκοπος Σινά. Τον χειροτόνησε ιερέα ο μακαριστός ηγούμενος της Μονής Σινά Πορφύριος Γ΄ (από την Κύμη), ο οποίος διέκρινε το διορατικό του χάρισμα, δίνοντάς του το όνομα «Πορφύριος». Ο κ. Δαμιανός μάς εκμυστηρεύεται ότι ο άγιος του είχε ζητήσει ένα χαρτί που να αναφέρει ότι ήταν μέλος της Σιναϊτικής Αδελφότητας. «Του έδωσα ένα χαρτί που έλεγε ότι είναι από παλαιά εγγεγραμμένος στη μονή, ώστε να δικαιούται να αγοράσει κελί στο Αγιον Ορος» σημειώνει. Εχοντας το διορατικό και προορατικό χάρισμα, ο άγιος Πορφύριος προέβλεψε την εκλογή του κ. Δαμιανού ως ηγουμένου της Μονής Σινά! «Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τότε την αξία των λόγων του γέροντα» υπογραμμίζει ο Αρχιεπίσκοπος Σινά, προσθέτοντας ότι ο άγιος Πορφύριος πίστευε και έλεγε συνέχεια: «Ο Χριστός είναι όλος αγάπη, η αγάπη είναι το παν». Οσον αφορά την αμαρτία, ο άγιος Πορφύριος πίστευε ότι υπάρχει μεν, αλλά είναι ξεδοντιασμένη με τον Χριστό, δεν μπορεί να δαγκάσει. Τον άγιο Πορφύριο γνώριζαν πολύ καλά και οι μοναχές της Μονής Χρυσοπηγής, στα Χανιά της Κρήτης. Οπως μας είπαν, «με το χάρισμα που του έδωσε ο Θεός, ο άγιος Πορφύριος είχε βαθιά γνώση της ανθρώπινης ψυχής. Κοντά του έβρισκαν θεραπεία, πνευματική καθοδήγηση, παράκληση και χαρά άνθρωποι κάθε ηλικίας, εθνικότητας, καταγωγής και τάξης. Ηταν δοσμένος ολόψυχα στον λαό του Θεού, στους εγγύς και τους μακράν, στους πιστούς και τους αρνητές, στους χριστιανούς και τους αγνοούντας τον λόγο του Θεού, στους πάντες». Οι μοναχές κάνουν ξεχωριστή μνεία στο πώς ο άγιος γέροντας πλησίαζε όλους τους ανθρώπους, προσπαθώντας να τους πείσει να ακολουθήσουν τον δρόμο του Θεού, μέσα από το δικό του παράδειγμα και τη δική του ζωή: «Ολους ανεξαιρέτως τους αγκάλιαζε με απέραντη αγάπη και ευσπλαχνία, παρακινώντας τους με τη διδασκαλία και το παράδειγμα του αγίου βίου του να αγαπήσουν τον Χριστό». Άλλωστε, όπως υπογραμμίζουν, δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι ευεργετήθηκαν στη ζωή τους με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο από τη συναναστροφή τους μαζί του, αλλά και μόνο από την ανάγνωση των λόγων του. «Χιλιάδες άνθρωποι στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο είχαν την ευλογία να γνωρίσουν και να συναναστραφούν τον άγιο Πορφύριο, ευεργετήθηκαν από τις θαυματουργικές επεμβάσεις του και με την καθοδήγησή του ανακάλυψαν την πνευματική ζωή. Αλλά και ακόμη περισσότεροι είναι οι άνθρωποι που διάβασαν τους λόγους του, πληροφορήθηκαν για τις θαυμαστές ενέργειές του και, χωρίς να τον έχουν γνωρίσει από κοντά, ένιωσαν την αγία παρουσία του στη ζωή τους». ____________ Η εικόνα του Οσίου Γέροντος Πορφυρίου φιλοτεχνήθηκε στην Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής Χανίων http://www.amen.gr http://agathan.wordpress.com http://www.hristospanagia.gr/?p=19994