Γεν. 4,16 ἐξῆλθε δὲ
Κάϊν ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ καὶ ᾤκησεν ἐν
γῇ Ναὶδ κατέναντι Ἐδέμ.
Γεν. 4,16 Εφυγε δε τότε ο Καϊν από την περιοχήν, εις την
οποίαν μέχρι τότε ευρίσκετο και είχε την ευλογίαν του Θεού, και κατώκησεν εις
την χώραν Ναίδ, η οποία ευρίσκετο απέναντι από την Εδέμ.
Γεν. 4,17 Καὶ ἔγνω
Κάϊν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκε
τὸν Ἐνώχ. καὶ ἦν οἰκοδομῶν πόλιν καὶ ἐπωνόμασε
τὴν πόλιν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ υἱοῦ
αὐτοῦ, Ἐνώχ.
Γεν. 4,17 Ο Καϊν εγνώρισε τότε την σύζυγόν του, η οποία
έμεινεν έγκυος και εγέννησε τον Ενώχ. Εκτισε δε ο Καϊν μίαν πόλιν και ωνόμασεν
αυτήν με το όνομα του υιού του, Ενώχ.
Γεν. 4,18 ἐγεννήθη δὲ
τῷ Ἐνὼχ Γαϊδάδ, καὶ Γαϊδὰδ ἐγέννησε τὸν
Μαλελεήλ, καὶ Μαλελεὴλ ἐγέννησε τὸν Μαθουσάλα, καὶ
Μαθουσάλα ἐγέννησε τὸν Λάμεχ.
Γεν. 4,18 Από δε τον Ενώχ εγεννήθη ο Γαϊδάδ. Ο Γαϊδάδ
εγέννησε τον Μαλελεήλ, ο δε Μαλελεήλ εγέννησε τον Μαθουσάλα, και ο Μαθουσάλα
εγέννησε τον Λαμεχ.
Γεν. 4,19 καὶ ἔλαβεν
ἑαυτῷ Λάμεχ δύο γυναῖκας, ὄνομα τῇ μιᾷ Ἀδά,
καὶ ὄνομα τῇ δευτέρᾳ Σελλά.
Γεν. 4,19 Ελαβε δε ο Λαμεχ δύο συγχρόνως συζύγους. Η μία
ωνομάζετο Αδά και η δευτέρα Σελλά.
Γεν. 4,20 καὶ ἔτεκεν
Ἀδὰ τὸν Ἰωβήλ· οὗτος ἦν πατὴρ οἰκούντων
ἐν σκηναῖς κτηνοτρόφων.
Γεν. 4,20 Η Αδά εγέννησε τον Ιωβήλ. Αυτός η το γενάρχης των
κτηνοτρόφων, οι οποίοι περιφερόμενοι ανά τας διαφόρους βοσκησίμους περιοχάς δεν
είχον μόνιμον οικίαν, αλλά εζούσαν εις σκηνάς.
Γεν. 4,21 καὶ ὄνομα
τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ Ἰουβάλ· οὗτος ἦν
ὁ καταδείξας ψαλτήριον καὶ κιθάραν.
Γεν. 4,21 Αδελφός του Ιωβήλ ήτο ο Ιουβάλ. Αυτός ήτο συνθέτης
ύμνων και διδάσκαλος της μουσικής.
Γεν. 4,22 Σελλὰ δὲ
καὶ αὐτὴ ἔτεκε τὸν Θόβελ, καὶ ἦν
σφυροκόπος χαλκεὺς χαλκοῦ καὶ σιδήρου· ἀδελφὴ
δὲ Θόβελ Νοεμά.
Γεν. 4,22 Η Σελλά εγέννησε και αυτή τον Θοβελ, ο οποίος
κατειργάζετο τον χαλκόν και τον σίδηρον και κατεσκεύαζεν εργαλεία. Αδελφή δε
του Θοβελ ήτο η Νοεμά.
Γεν. 4,23 εἶπε δὲ
Λάμεχ ταῖς ἑαυτοῦ γυναιξίν· Ἀδὰ καὶ
Σελλά, ἀκούσατέ μου τῆς φωνῆς, γυναῖκες Λάμεχ, ἐνωτίσασθέ
μου τοὺς λόγους, ὅτι ἄνδρα ἀπέκτεινα εἰς τραῦμα
ἐμοὶ καὶ νεανίσκον εἰς μώλωπα ἐμοί·
Γεν. 4,23 Ο δε Λαμεχ καυχώμενος δια την αγριότητά του, είπεν
εις τας γυναίκας του· “Αδά και Σελλά, ακούσατε την φωνήν μου· γυναίκες Λαμεχ
ανοίξατε τα αυτιά σας δια να ακούσετε τους λόγους μου· εφόνευσα ένα άνδρα,
διότι με επλήγωσε, και ένα νεανίαν διότι με ετραυμάτισε.
Γεν. 4,24 ὅτι ἑπτάκις
ἐκδεδίκηται ἐκ Κάϊν, ἐκ δὲ Λάμεχ ἑβδομηκοντάκις ἑπτά.
Γεν. 4,24 Επτά φοράς ετιμωρήθη ο Καϊν δια τον φόνον του αδελφού
του, εβδομήκοντα φοράς επτά θα τιμωρώ εγώ ο Λαμεχ εκείνον, που θα τολμήση να με
θίξη”.
Γεν. 4,25 Ἔγνω δὲ Ἀδὰμ
Εὔαν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα
ἔτεκεν υἱόν, καὶ ἐπωνόμασε τὸ ὄνομα αὐτοῦ
Σήθ, λέγουσα· ἐξανέστησε γάρ μοι ὁ Θεὸς σπέρμα ἕτερον
ἀντὶ Ἄβελ, ὃν ἀπέκτεινε Κάϊν.
Γεν. 4,25 Ο δε Αδάμ εγνώρισε πάλιν την γυναίκα αυτού, η
οποία έμεινεν έγκυος και εγέννησεν υιόν, τον οποίον ωνόμασε Σηθ λέγουσα· “ο
Θεός μου έδωσε άλλο παιδί αντί του Αβελ, τον οποίον εφόνευσεν ο Καϊν”.
Γεν. 4,26 καὶ τῷ Σὴθ
ἐγένετο υἱός, ἐπωνόμασε δὲ τὸ ὄνομα αὐτοῦ
Ἐνώς· οὗτος ἤλπισεν ἐπικαλεῖσθαι τὸ ὄνομα
Κυρίου τοῦ Θεοῦ.
Γεν. 4,26 Ο δε Σηθ απέκτησεν υιόν, τον οποίον ωνόμασεν Ενώς.
Αυτός δε ο Ενώς επίστευεν και ήλπιζεν στον Θεόν, ελάτρευε και επεκαλείτο
πάντοτε το όνομα Κυρίου του Θεού.
Παρ. 5,15 πῖνε ὕδατα ἀπὸ
σῶν ἀγγείων καὶ ἀπὸ σῶν φρεάτων πηγῆς.
Παρ. 5,15 Παιδί μου, πίνε νερό από τα ιδικά σου δοχεία και
από το νερό, που βγαίνει από το ιδικόν σου φρέαρ. Ζήσε την ζωήν σου με
σωφροσύνην με την νόμιμον σύζυγόν σου.
Παρ. 5,16 μὴ ὑπερεκχείσθω
σοι ὕδατα ἐκ τῆς σῆς πηγῆς, εἰς δὲ σὰς
πλατείας διαπορευέσθω τὰ σὰ ὕδατα·
Παρ. 5,16 Ας μη υπερεκχειλίζουν και χύνωνται τα νερά της
ιδικής σου πηγής εις ξένας περιοχάς, αλλά εις τας ιδικάς σου πλατείας ας
περνούν και ας ποτίζουν τα νερά σου. Μη τρέχης εις ξένας γυναίκας, αλλά
απόλαυσε την χαράν της ζωής σου στο σπίτι σου με την νόμιμον σύζυγόν σου.
Παρ. 5,17 ἔστω σοι μόνῳ
ὑπάρχοντα, καὶ μηδεὶς ἀλλότριος μετασχέτω σοι·
Παρ. 5,17 Τα υπάρχοντά σου ας ανήκουν εις σε και μόνον,
κανένας δε άλλος ας μη γίνεται μέτοχος των αγαθών της οικογενειακής σου ζωής.
Πρόσεχε να μη σε εκμεταλλεύωνται φαύλαι γυναίκες και πονηροί άνθρωποι.
Παρ. 5,18 ἡ πηγή σου τοῦ
ὕδατος ἔστω σοι ἰδία, καὶ συνευφραίνου μετὰ
γυναικὸς τῆς ἐκ νεότητός σου.
Παρ. 5,18 Η πηγή του νερού σου ας ανήκη εις σε και μόνον και
να ευφραίνεσαι με την γυναίκα, που επήρες ως σύζυγον εκ νεότητός σου.
Παρ. 5,19 ἔλαφος φιλίας καὶ
πῶλος σῶν χαρίτων ὁμιλείτω σοι· ἡ δὲ ἰδία
ἡγείσθω σου καὶ συνέστω σοι ἐν παντὶ καιρῷ, ἐν
γὰρ τῇ ταύτης φιλίᾳ συμπεριφερόμενος πολλοστὸς ἔσῃ.
Παρ. 5,19 Ως προς αξιαγάπητον έλαφον και χαριτωμένον
πουλαράκι ας είναι η αγάπη σου και η αναστροφή σου προς αυτήν. Αυτήν και μόνην
να θεωρής ανωτέραν από οιανδήποτε άλλην και ας είναι μαζή σου εις όλας τας
περιστάσστου βίου σου, διότι ζων με τον σύνδεσμον της αγάπης σου προς αυτήν, θα
γίνης μέγας και ευτυχής.
Παρ. 5,20 μὴ πολὺς ἴσθι
πρὸς ἀλλοτρίαν, μηδὲ συνέχου ἀγκάλαις τῆς μὴ
ἰδίας·
Παρ. 5,20 Μη συναναστρέφεσαι και μη υποδουλώνεσαι εις άλλην
γυναίκα, μη καταδεχθής να σε σφίγγουν αι αγκάλαι γυναικός, που δεν σου ανήκει.
Παρ. 5,21 ἐνώπιον γάρ εἰσι
τῶν τοῦ Θεοῦ ὀφθαλμῶν ὁδοὶ ἀνδρός,
εἰς δὲ πάσας τὰς τροχιὰς αὐτοῦ σκοπεύει.
Παρ. 5,21 Διότι όλαι αι πράξεις και οι δρόμοι της ζωής του
κάθε ανδρός ευρίσκονται ολοφάνεροι ενώπιον των οφθαλμών του Θεού. Ο Θεός
παρατηρεί με ακρίβειαν όλας τας ενεργείας του κάθε ανθρώπου.
Παρ. 5,22 παρανομίαι ἄνδρα ἀγρεύουσι,
σειραῖς δὲ τῶν ἑαυτοῦ ἁμαρτιῶν ἕκαστος
σφίγγεται·
Παρ. 5,22 Αι παρανομίαι παγιδεύουν και συλλαμβάνουν, σαν μέσα
σε δίκτυον, τον κακόν άνδρα. Καθε δε πονηρός άνθρωπος περισφίγγεται συνεχώς από
τας επαναλαμβανομένας αμαρτίας του, αι οποίαι καταντούν δι' αυτόν τυραννικόν
πάθος.
Παρ. 5,23 οὗτος τελευτᾷ
μετὰ ἀπαιδεύτων, ἐκ δὲ πλήθους τῆς ἑαυτοῦ
βιότητος ἐξεῤῥίφη καὶ ἀπώλετο δι᾿ ἀφροσύνην.
Παρ. 5,23 Ο ανήθικος θα αποθάνη και θα συγκαταταχθή με τους
ακαλλιεργήτους ψυχικώς ανθρώπους. Εξ αιτίας δε του πλήθους των σφαλμάτων της
εξάλλου ζωής του ερρίφθη έξω από την μακαρίαν ζωήν και εχάθηκε δια την
αφροσύνην του.
Παρ. 6,1 Υἱέ, ἐὰν
ἐγγυήσῃ σὸν φίλον, παραδώσεις σὴν χεῖρα ἐχθρῷ·
Παρ. 6,1 Παιδί μου, εάν δώσης εγγύησιν δια κάποιο χρέος
φίλου σου η γνωστού σου, θα δώσης το χέρι σου στον εχθρόν σου, δια να σε πιάση.
Παρ. 6,,2 παγὶς γὰρ ἰσχυρὰ
ἀνδρὶ τὰ ἴδια χείλη, καὶ ἁλίσκεται χείλεσιν
ἰδίου στόματος.
Παρ. 6,2 Διότι παγίδα τρομερά γίνεται στον άνθρωπον το δικό
του το στόμα, με το οποίον έδωσε την εγγύησιν. Πιάνεται δε εις την παγίδα αυτήν
με τα χείλη του, τα οποία έδωσαν την υπόσχεσιν.
Παρ. 6,3 ποίει, υἱέ, ἃ
ἐγώ σοι ἐντέλλομαι, καὶ σώζου· ἥκεις γὰρ εἰς
χεῖρας κακῶν διὰ σὸν φίλον. ἴσθι μὴ ἐκλυόμενος,
παρόξυνε δὲ καὶ τὸν φίλον σου, ὃν ἐνεγγυήσω.
Παρ. 6,3 Πράττε, παιδί μου, αυτά, που εγώ σου παραγγέλλω,
και έτσι θα σώζης τον εαυτόν σου. Διότι άλλως θα έχης πέσει εις τα χέρια
κακοποιών εξ αιτίας της εγγυήσεως, που έδωσες δια τον φίλον σου. Μη χάνης όμως
το θάρρος σου και μη παραλύης εξ αιτίας της ακρίτου εγγυήσεώς σου, αλλά να
ενοχλής διαρκώς δια το χρέος τον φίλον σου, δια τον οποίον συ έδωσες εγγύησιν.
Ησ. ε΄16- 25
Ησ. 5,16 καὶ ὑψωθήσεται
Κύριος σαβαὼθ ἐν κρίματι, καὶ ὁ Θεὸς ὁ ἅγιος
δοξασθήσεται ἐν δικαιοσύνῃ.
Ησ. 5,16 Θα υψωθή όμως και θα δοξασθή ο Κυριος των
δυνάμεων με την δικαίαν αυτήν κρίσιν και τιμωρίαν· και ο Θεός ο άγιος θα υψωθή
εν τη δικαιοσύνη αυτού.
Ησ. 5,17 καὶ
βοσκηθήσονται οἱ διηρπασμένοι ὡς ταῦροι, καὶ τὰς ἐρήμους
τῶν ἀπειλημμένων ἄρνες φάγονται.
Ησ. 5,17 Και οι αιχμάλωτοι Ιουδαίοι θα βόσκουν στον τόπον
της εξοριας των, όπως τα ζώα, όπως οι ταύροι· εις δε τας ερήμους περιοχάς της
πατρίδος των θα βόσκουν αρνιά.
Ησ. 5,18 οὐαὶ οἱ
ἐπισπώμενοι τὰς ἁμαρτίας ὡς σχοινίῳ μακρῷ
καὶ ὡς ζυγοῦ ἱμάντι δαμάλεως τὰς ἀνομίας,
Ησ. 5,18 Αλλοίμονον εις εκείνους, οι οποίοι σύρουν επάνω
των, ως εις ατελείωτον σχοινίον, πολυάριθμους αμαρτίας, εις εκείνους οι οποίοι
πολλαπλασιάζουν και εκτείνουν, ως μακρόν λωρίον ζυγού δαμάλεως, τας αμαρτίας
των!
Ησ. 5,19 οἱ
λέγοντες· τὸ τάχος ἐγγισάτω ἃ ποιήσει, ἵνα ἴδωμεν,
καὶ ἐλθάτω ἡ βουλὴ τοῦ ἁγίου Ἰσραήλ, ἵνα
γνῶμεν.
Ησ. 5,19 Αλλοιμονον εις εκείνους, οι οποίοι καταφρονητικώς
λέγουν· “ας έλθουν, λοιπόν, σύντομα εκείνα, τα οποία ο Κυριος απειλεί να κάμη,
δια να τα ίδωμεν. Ας πραγματοποιηθ η απειλητική απόφασις του αγίου του Ισραήλ,
δια ν Α την γνωρίσωμεν”!
Ησ. 5,20 Οὐαὶ οἱ
λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν
πονηρόν, οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς
σκότος, οἱ τιθέντες τὸ πικρὸν γλυκὺ καὶ τὸ
γλυκὺ πικρόν.
Ησ. 5,20 Αλλοίμονον εις εκείνους, οι ποίοι λέγουν το κακόν
ως καλόν και το καλόν ως κακόν, και οι οποίοι με την ζωήν και την πράξιν των
παρουσιάζουν το σκότος ως φως και το φως ως σκότος! Αυτοί οι οποίοι προβάλλουν
απατηλώς το πικρόν ως γλυκύ και το γλυκύ ως πικρόν!
Ησ. 5,21 Οὐαὶ οἱ
συνετοὶ ἐν ἑαυτοῖς καὶ ἐνώπιον αὐτῶν
ἐπιστήμονες.
Ησ. 5,21 Αλλοιμονον εις εκείνους, οι οποίοι φρονούν ότι
είναι σοφοί και συνετοί, οι οποίοι αυτοπαρουσιάζονται εις τα μάτια των ως σοφοί
και επιστήμονες γνωρίζοντες τάχα ακριβώς τα πάντα!
Ησ. 5,22 οὐαὶ οἱ
ἰσχύοντες ὑμῶν, οἱ πίνοντες τὸν οἶνον καὶ
οἱ δυνάσται οἱ κεραννύντες τὰ σίκερα,
Ησ. 5,22 Αλλοίμονον στους άρχοντάς, σας, οι οποίοι πίνουν
τον οίνον καθ υπερβολήν! Αλλοίμονον εις αυτούς, που κυριαρχούν επάνω σας, και
σας καταδυναστεύουν και οι οποίοι κατασκευάζουν και συνθέτουν οινοπνευματώδη
μεθυστικά ποτά δια τον εαυτόν των!
Ησ. 5,23 οἱ δικαιοῦντες
τὸν ἀσεβῆ ἕνεκεν δώρων καὶ τὸ δίκαιον τοῦ
δικαίου αἴροντες.
Ησ. 5,23 Αλλοίμονον εις εκείνους, οι οποίοι κηρύσσουν τον
ασεβή και ένοχον ως αθώον, διότι έλαβον δώρα, και έτσι αφαιρούν και καταπατύύν
το δίκαιον από τον αθώον και ενάρετον.
Ησ. 5,24 διὰ τοῦτο
ὃν τρόπον καυθήσεται καλάμη ὑπὸ ἄνθρακος πυρὸς καὶ
συγκαυθήσεται ὑπὸ φλογὸς ἀνειμένης, ἡ ῥίζα
αὐτῶν ὡς χνοῦς ἔσται καὶ τὸ ἄνθος
αὐτῶν ὡς κονιορτὸς ἀναβήσεται· οὐ γὰρ
ἠθέλησαν τὸν νόμον Κυρίου σαβαώθ, ἀλλὰ τὸ λόγιον
τοῦ ἁγίου Ἰσραὴλ παρώξυναν.
Ησ. 5,24 Δια τούτο, όπως η καλαμιά κατακαίεται από
αναμμένον κάρβουνον, κατακαίεται και γίνεται στάκτη από αναμμένην φλόγα, έτσι
θα γίνη χνούδι και θα διασκορπισθή η ρίζα των ανθρώπων αυτών, και το άνθος των
θα ανεβή ως κονιορτός στον αέρα και θα εξαφανισθή. Θα πάθουν αυτά, διότι δεν
ηγάπησαν και δεν ηθέλησαν τον νόμον Κυρίου του παντοκράτορος, αλλά κατεφρόνησαν
τον λόγον του αγίου Θεού του Ισραήλ και προεκάλεσαν έτσι την οργήν του εναντίον
των.
Ησ. 5,25 καὶ ἐθυμώθη
ὀργῇ Κύριος σαβαὼθ ἐπὶ τὸν λαὸν αὐτοῦ,
καὶ ἐπέβαλε τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπ᾿
αὐτοὺς καὶ ἐπάταξεν αὐτούς, καὶ παρωξύνθη τὰ
ὄρη, καὶ ἐγενήθη τὰ θνησιμαῖα αὐτῶν ὡς
κοπρία ἐν μέσῳ ὁδοῦ. καὶ ἐν πᾶσι
τούτοις οὐκ ἀπεστράφη ὁ θυμὸς αὐτοῦ, ἀλλὰ
ἔτι ἡ χεὶρ ὑψηλή.
Ησ. 5,25 Και εθύμωσε με μεγάλην οργήν ο Κυριος των
δυνάμεων εναντίον του λαού του. Απλωσε την τιμωρόν χείρα του· τους εκτύπησε και
συνεκλονίσθησαν τα όρη από τον σεισμόν, τα δε πτώματα των φονευθέντων κατά τον
πόλεμον έγιναν ωσάν κοπριά, αποσυντεθειμένα στο μέσον των οδών. Και παρ' όλας
αυτάς τας τιμωρίας, διότι εκείνοι δεν μετενόησαν, δεν απεμακρύνθη ο θυμός του
Κυρίου, αλλά είναι ακόμη υψωμένη η παντοδύναμος χειρ του, δια να επιπέση
εναντίον των παρανόμων.
