Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα τῆς Δευτέρας 7 Δεκεμβρίου

Ἀπόστολος: ( Β΄ Τιμ. β΄ 20 - 26 )

Β Τιμ. 2,20         ἐν μεγάλῃ δὲ οἰκίᾳ οὐκ ἔστι μόνον σκεύη χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ, ἀλλὰ καὶ ξύλινα καὶ ὀστράκινα, καὶ ἃ μὲν εἰς τιμήν, ἃ δὲ εἰς ἀτιμίαν.

Β Τιμ. 2,20               Εις ένα δε μεγάλο σπίτι δεν υπάρχουν μόνον σκεύη χρυσά και αργυρά, αλλά και σκεύη ξύλινα και πήλινα· και άλλα μεν είναι προωρισμένα δια χρήσιν τιμητικήν, αλλά δε δι' ασήμαντον και ευτελή.

Β Τιμ. 2,21         ἐὰν οὖν τις ἐκκαθάρῃ ἑαυτὸν ἀπὸ τούτων, ἔσται σκεῦος εἰς τιμήν, ἡγιασμένον καὶ εὔχρηστον τῷ δεσπότῃ, εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἡτοιμασμένον.

Β Τιμ. 2,21                Εάν, λοιπόν, καθαρίσή κανείς τον εαυτόν του και τον προφυλάξη από τας πλάνας και τα πάθη, που είπα παραπάνω, θα είναι σκεύος εις τιμητικήν χρήσιν, αγιασμένον και εύχρηστον στον δεσπότην, ετοιμασμένον δια κάθε αγαθόν έργον.

Β Τιμ. 2,22         τὰς δὲ νεωτερικὰς ἐπιθυμίας φεῦγε, δίωκε δὲ δικαιοσύνην, πίστιν, ἀγάπην, εἰρήνην μετὰ τῶν ἐπικαλουμένων τὸν Κύριον ἐκ καθαρᾶς καρδίας.

Β Τιμ. 2,22               Τας δε ακρίτους και επιβλαβείς επιθυμίας, αι οποίαι παρατηρούνται συνήθως μεταξύ των νεωτέρων κατά την ηλικίαν, απόφευγέ τας. Επεδίωκε δε να αποκτήσης δικαιοσύνην, πίστιν, αγάπην, ειρήνην με εκείνους που επικαλούνται τον Κυριον με καθαράν και αγνήν καρδίαν.

Β Τιμ. 2,23         τὰς δὲ μωρὰς καὶ ἀπαιδεύτους ζητήσεις παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι γεννῶσι μάχας·

Β Τιμ. 2,23               Μη δίνης σημασίαν, αλλά απόφευγε τας ανοήτους και ανικάνους να μορφώσουν τον άνθρωπον συζητήσεις, γνωρίζων, ότι αυταί δημιουργούν και αναπτύσσουν φιλονεικίας και αντιπαθείας.

Β Τιμ. 2,24         δοῦλον δὲ Κυρίου οὐ δεῖ μάχεσθαι, ἀλλ᾿ ἤπιον εἶναι πρὸς πάντας, διδακτικόν, ἀνεξίκακον,

Β Τιμ. 2,24               Ο δούλος δε του Κυρίου δεν πρέπει να φιλονεική και να ερίζη, αλλά να είναι ήπιος προς όλους, διδακτικός, ανεξίκακος,

Β Τιμ. 2,25         ἐν πρᾳότητι παιδεύοντα τοὺς ἀντιδιατιθεμένους, μήποτε δῷ αὐτοῖς ὁ Θεὸς μετάνοιαν εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας,

Β Τιμ. 2,25               και να παιδαγωγή με πραότητα εκείνους, που αντιτίθενται εις την αλήθειαν, μήπως και ο Θεός τους δώση κάποτε μετάνοιαν, δια να γνωρίσουν έτσι καλά την αλήθειαν,

Β Τιμ. 2 ,26        καὶ ἀνανήψωσιν ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου παγίδος, ἐζωγρημένοι ὑπ᾿ αὐτοῦ εἰς τὸ ἐκείνου θέλημα.

Β Τιμ. 2,26               και εξυπνήσουν και συνέλθουν από την παγίδα του διαβόλου, από τον οποίον έχουν συλληφθή ως δούλοι, δια να πράττουν το θέλημά του.

Εὐαγγέλιο: ( Λουκ. κ΄ 27 - 44  )

Λουκ. 20,27        Προσελθόντες δέ τινες τῶν Σαδδουκαίων, οἱ λέγοντες μὴ εἶναι ἀνάστασιν, ἐπηρώτησαν αὐτὸν

Λουκ. 20,27             Επλησίασαν τότε τον Ιησούν μερικοί από τους Σαδδουκαίους, οι οποίοι έλεγαν ότι δεν υπάρχει ανάστασις νεκρών και τον ηρώτησαν

Λουκ. 20,28        λέγοντες· διδάσκαλε, Μωϋσῆς ἔγραψεν ἡμῖν, ἐάν τινος ἀδελφὸς ἀποθάνῃ ἔχων γυναῖκα, καὶ οὗτος ἄτεκνος ἀποθάνῃ, ἵνα λάβῃ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ τὴν γυναῖκα καὶ ἐξαναστήσῃ σπέρμα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ.

Λουκ. 20,28             λέγοντες· “διδάσκαλε, ο Μωϋσής έγραψε για μας στον νόμον του, ότι εάν ο αδελφός κάποιου αποθάνη και έχη γυναίκα και αυτός αποθάνη άτεκνος, πρέπει ο αδελφός του να λάβη σύζυγον την γυναίκα και να γεννήση απόγονον στον αδελφόν του.

Λουκ. 20,29        ἑπτὰ οὖν ἀδελφοὶ ἦσαν· καὶ ὁ πρῶτος λαβὼν γυναῖκα ἀπέθανεν ἄτεκνος·

Λουκ. 20,29             Ησαν λοιπόν επτά αδελφοί· και ο πρώτος αφού ενυμφεύθη μίαν γυναίκα απέθανε άτεκνος.

Λουκ. 20,30        καὶ ἔλαβεν ὁ δεύτερος τὴν γυναῖκα, καὶ οὗτος ἀπέθανεν ἄτεκνος·

Λουκ. 20,30             Και επήρε ο δεύτερος την γυναίκα αυτήν, αλλά και αυτός απέθανε άτεκνος.

Λουκ. 20,31        καὶ ὁ τρίτος ἔλαβεν αὐτὴν ὡσαύτως· ὡσαύτως δὲ καὶ οἱ ἑπτά· οὐ κατέλιπον τέκνα, καὶ ἀπέθανον·

Λουκ. 20,31              Και ο τρίτος επήρε επίσης αυτήν. Το ίδιο και οι επτά· και δεν αφήκαν τέκνα και απέθανον.

Λουκ. 20,32        ὕστερον δὲ πάντων καὶ ἡ γυνὴ ἀπέθανεν.

Λουκ. 20,32             Υστερα δε από όλους απέθανε και η γυναίκα.

Λουκ. 20,33        ἐν τῇ ἀναστάσει οὖν τίνος αὐτῶν γίνεται γυνή; οἱ γὰρ ἑπτὰ ἔσχον αὐτὴν γυναῖκα.

Λουκ. 20,33              Κατά την ανάστασιν λοιπόν των νεκρών εις ποίον από τους επτά αδελφούς θα είναι σύζυγος η γυναίκα αυτή; Διότι και οι επτά την είχαν νόμιμον σύζυγον”.

Λουκ. 20,34        καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· οἱ υἱοὶ τοῦ αἰῶνος τούτου γαμοῦσι καὶ ἐκγαμίζονται·

Λουκ. 20,34             Και αποκριθείς ο Ιησούς τους είπεν· “οι άνθρωποι της παρούσης ζωής νυμφεύονται και δίδονται εις γάμον.

Λουκ. 20,35        οἱ δὲ καταξιωθέντες τοῦ αἰῶνος ἐκείνου τυχεῖν καὶ τῆς ἀναστάσεως τῆς ἐκ νεκρῶν οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται·

Λουκ. 20,35              Εκείνοι όμως που θα αξιωθούν να απολαύσουν την μέλλουσαν ζωήν και την εκ νεκρών ανάστασιν ούτε νυμφεύονται ούτε δίδονται εις γάμον.

Λουκ. 20,36        οὔτε γὰρ ἀποθανεῖν ἔτι δύνανται· ἰσάγγελοι γάρ εἰσι καὶ υἱοί εἰσι τοῦ Θεοῦ, τῆς ἀναστάσεως υἱοὶ ὄντες.

Λουκ. 20,36             Διότι ούτε και να αποθάνουν πλέον δύνανται, επειδή τα σώματα των είναι άφθαρτα και αιώνια. Είναι όμοιοι με τους αγγέλους και υιοί του Θεού, υιοί που δεν προέρχονται από φυσικήν γέννησιν, αλλά από την ανάστασιν, που ο Θεός θα διατάξη και θα πραγματοποιήση.

Λουκ. 20,37        ὅτι δὲ ἐγείρονται οἱ νεκροί, καὶ Μωϋσῆς ἐμήνυσεν ἐπὶ τῆς βάτου, ὡς λέγει Κύριον τὸν Θεὸν Ἀβραὰμ καὶ τὸν Θεὸν Ἰσαὰκ καὶ τὸν Θεὸν Ἰακώβ.

Λουκ. 20,37              Οτι δε ανασταίνονται οι νεκροί το ανήγγειλε και ο Μωϋσής εκεί εις την βάτον, όταν δηλαδή ονομάζη τον Κυριον ως τον Θεόν του Αβραάμ και τον Θεόν του Ισαάκ και τον Θεόν του Ιακώβ.

Λουκ. 20,38        Θεὸς δὲ οὐκ ἔστι νεκρῶν, ἀλλὰ ζώντων· πάντες γὰρ αὐτῷ ζῶσιν.

Λουκ. 20,38             Μαθετε δε ότι ο Θεός δεν είναι Θεός νεκρών, αλλά ζωντανών. Διότι όλοι, όσοι έχουν φύγει από την γην και είναι δι' ημάς νεκροί, δια τον Θεόν είναι ζωντανοί, ζουν πλησίον αυτού εις επικοινωνίαν με αυτόν”.

Λουκ. 20,39        ἀποκριθέντες δέ τινες τῶν γραμματέων εἶπον· διδάσκαλε, καλῶς εἶπας.

Λουκ. 20,39             Μερικοί δε από τους γραμματείς, αντίθετοι των Σαδδουκαίων, έλαβαν τον λόγον τότε και είπαν· “Διδάσκαλε, πολύ καλά ωμίλησες”.

Λουκ. 20,40        οὐκέτι δὲ ἐτόλμων ἐπερωτᾶν αὐτὸν οὐδέν.

Λουκ. 20,40             Δεν ετολμούσαν δε πλέον να τον ερωτούν κατά τρόπον δόλιον εις τίποτε, διότι έβγαιναν νικημένοι και εντροπιασμένοι.

Λουκ. 20,41        Εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· πῶς λέγουσι τὸν Χριστὸν υἱὸν Δαυΐδ εἶναι;

Λουκ. 20,41              Είπε δε προς αυτούς· “πως λέγουν ότι ο Χριστός είναι απόγονος του Δαυΐδ;

Λουκ. 20,42        καὶ αὐτὸς Δαυΐδ λέγει ἐν βίβλῳ τῶν ψαλμῶν· εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου, κάθου ἐκ δεξιῶν μου

Λουκ. 20,42             Ενώ ο ίδιος ο Δαυίδ στο βιβλίον των ψαλμών λέγει· είπεν ο Κυριος και Θεός στον Κυριον μου Χριστόν, κάθισε εις τα δεξιά μου επί του θρόνου,

Λουκ. 20,43        ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου.

Λουκ. 20,43             έως ότου βάλω τους εχθρούς σου υποπόδιον εις τα πόδια σου.

Λουκ. 20,44        Δαυΐδ οὖν αὐτὸν Κύριον καλεῖ· καὶ πῶς υἱὸς αὐτοῦ ἐστιν;

Λουκ. 20,44             Ο Δαυίδ λοιπόν ονομάζει αυτόν Κυριον, και πως είναι δυνατόν να είναι μόνον απόγονός του; Η προσφώνησις αυτή εκ μέρους του Δαυΐδ, φανερώνει ότι ο Μεσσίας δεν είναι μόνον απόγονος του Δαυΐδ, αλλά Κυριος και Θεός”.

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

“ Γιατί χάνουμε τή χαρά μας”. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 11-01-2015

(Στόν Ἱ. Ν. Ἁγίων Πέτρου καί Παύλου, Γιαννιτσῶν)

Ἀκοῦστε ἐδῶ τήν ὁμιλία:Γιατί χάνουμε τή χαρά μας. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Καλησπέρα σας.

Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐχή τοῦ Σεβασμιοτάτου, θά προσπαθήσουμε νά ποῦμε γιατί χάνουμε τή χαρά μας. Ἐπιτρέψτε μου ν’ ἀρχίσω μέ κάποια γραπτά κείμενα τοῦ π. Παϊσίου, τοῦ ἀειμνήστου καί μακαριστοῦ ὁσίου Γέροντος, τά ὁποῖα δέν τά ἔγραψε ὁ ἴδιος, ἀλλά τά κατέγραψαν, ὅπως αὐτός τά δίδαξε.

- Γιατί χάνουμε τή χαρά μας;

Ὁ ἅγιος π. Παΐσιος ἔλεγε ὅτι μία αἰτία πού ὁ ἄνθρωπος σήμερα δέν ἔχει χαρά εἶναι τό γεγονός ὅτι δέν θυσιάζεται. Δέν ἔχει ἀποφασίσει νά βγεῖ ἀπό τόν ἑαυτό του καί ἀπό τή φιλαυτία του. Στήν ἐποχή μας σπανίζει ἡ θυσία.

«’Ζαλούρα εἶναι τά παιδιά’ μοῦ εἶπε μιά γυναίκα, πού τά εἶχε ὅλα, ἀλλά χαρά δέν εἶχε. Βαριέται νά ἔχει παιδιά. Ὅταν μιά μάνα σκέφτεται ἔτσι εἶναι ἕνα ἄχρηστο πράγμα, λέει ὁ π. Παΐσιος. Γιατί οἱ μανάδες κανονικά ἔχουν ἀγάπη καί ἡ ἀγάπη ἔχει μέσα της καί τή χαρά».

Ἡ χαρά, νά τό ποῦμε αὐτό ἐξ’ ἀρχῆς, εἶναι στοιχεῖο τοῦ καρποῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. «Ὁ καρπός τοῦ Πνεύματος ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια» (Γαλ. 5,22), αὐτά μᾶς λέει ὁ ἀπόστολος Παύλος. Ἡ ἀληθινή χαρά λοιπόν εἶναι στοιχεῖο τοῦ καρποῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δηλαδή εἶναι δῶρο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Δέ μπορεῖ κανείς νά ἔχει χαρά ἄν δέν ἔχει ἐνεργό μέσα του τό Ἅγιο Πνεῦμα.

- Πῶς χάνουμε ὅμως τό Ἅγιο Πνεῦμα; Πῶς ἀπενεργοποιοῦμε πιό σωστά τό Ἅγιο Πνεῦμα;

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_6.html

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΟΤΟΒΙΛΩΦ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ. ΠΩΣ ΒΙΩΣΑ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΑΥΤΗ.«Ἔτσι ἔπλασα Ἐγώ τόν Μοτοβίλωφ, ὥστε νά μπορέσει νά τά ἀντέξει ὅλα».

«Έτσι έπλασα Εγώ τον Μοτοβίλωφ, ώστε να μπορέσει να τά αντέξει όλα».

Δεν τελείωσαν όμως εδώ τά βάσανά μου, τά όποια η πρόνοια του Θεού μου έδωσε να δοκιμάσω για να καταλάβω τί είναι τά αιώνια βάσανα. Μετά από τρεις ή τέσσερις ημέρες, της γλυκύτατης Θείας παρηγοριάς και ανακούφισης, ήλθε και ή τρίτη δοκιμασία - το ακοίμητο σκουλήκι. Αυτό κράτησε μόνο τριάντα έξι ώρες και όμως αυτό το βάσανο ήταν χίλιες φορές χειρότερο από τά δύο προηγούμενα. Και μέχρι τώρα δεν μπορώ να καταλάβω πώς το άντεξα, αν και είχα την βοήθεια του Θεού. Αυτό το βάσανο είναι το χειρότερο απ’ όλα τά βάσανα στον κόσμο. Και αν αυτό, τότε, πού κράτησε περίπου τριάντα έξι ώρες ή λίγο παραπάνω, πάντως όχι πάνω από πενήντα, μου φάνηκε τόσο ανυπόφορο, τότε τί να πω για εκείνη την κατάσταση πού θα υπάρχει στην κόλαση, στο αιώνιο σκότος, όπου δεν υπάρχει ή βοήθεια του Θεού και οι ψυχές ξέρουν ότι αυτή ή κατάστασή τους είναι αιώνια και δεν μπορεί να αλλάξει!!!

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_19.html

Ἐμφάνιση Ἁγίου Φιλουμένου σέ νοσοκομεῖο στήν Ἀγγλία

Του Προϊσταμένου Ιερέως π. Κοσμά Παυλίδη

Την Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015 και ώρα Αγγλίας 1:00 μ.μ., ως Προϊστάμενος του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου και Αγίου Ανδρέα Μπέρμιγχαμ Αγγλίας, όπου φιλοξενούμε το Ιερό Λείψανο του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου μαζί με το Πετραχήλι του Αγίου Φιλουμένου που μαρτύρησε στο Φρέαρ του Ιακώβ στα Ιεροσόλυμα, μαζί με τον Γέροντα Νεκτάριο Μουλατσιώτη πήραμε το Πετραχήλι του Αγίου Φιλουμένου και επισκεφθήκαμε το νοσοκομείο “Queen Elisabeth” για να σταυρώσουμε την ασθενή Κυριακή πνευματικό μου παιδί.

Όταν ανεβήκαμε στον έβδομο όροφο ο Γέροντας Νεκτάριος κρατούσε μέσα στην Λειψανοθήκη το Άγιο Πετραχήλι του Αγίου Φιλουμένου, εγώ απευθύνθηκα στην νοσοκόμα και ζήτησα την άδεια να περάσουμε στο δωμάτιο 35 για να σταυρώσει ο Γέροντας την ασθενή.
Η νοσοκόμα δεν μας επέτρεπε την είσοδο. Την ρωτώ:

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_38.html

Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ
Πρωτοπρεσβυτέρου Καθηγητού Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Α'. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ
ΣΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ;

1. Έληξε για την έρευνα η παλαιά προβληματικήΗ συζήτηση για το αν υπάρχουν δυτικές, ρωμαιοκαθολικές κυρίως, επιδράσεις στα συγγράμματα και στη διδασκαλία του Αγίου Νικοδήμου απασχολεί τους ερευνητάς εδώ και ένα αιώνα περίπου. Στο κέντρο αυτής της προβληματικής βρίσκονται βασικά δύο συγγράμματα του Αγίου, τα «Πνευματικά Γυμνάσματα» και ο «Αόρατος Πόλεμος»1. Όταν αποκαλύφθηκε ότι υπάρχουν στην Δύση όμοια έργα με τον ίδιο τίτλο και το ίδιο ακριβώς περιεχόμενο, από την σύγκριση δε που έγινε προέκυψε ότι τα έργα του Αγίου αποτελούν κατά μεγάλο μέρος επί λέξει μετάφραση των δυτικών, τότε θα λέγαμε ότι οι Νικοδημόφιλοι ερευνηταί βρέθηκαν στριμωγμένοι στη γωνιά, γιατί δεν μπορούσαν να παραβλέψουν όσα η σύγκριση οφθαλμοφανώς παρουσιάζει και να αρνηθούν το γεγονός. Πολύ περισσότερο μάλιστα καθ' όσον ήδη επί της εποχής του Αγίου είχε εκτοξευθή εναντίον του η ίδια κατηγορία, στα πλαίσια της αντιπαλότητος που είχε δημιουργήσει, η Κολλυβαδική έρις, από τον αντικολλυβά λόγιο Θεοδώρητο, ο οποίος είχε πικράνει πολύ τον Άγιο, ιδιαίτερα με την νόθευση των ερμηνευτικών σημειώσεων και σχολίων του «Πηδαλίου».

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_20.html

 

Περί Ἐκκλησίας (Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)

Η Εκκλησία είναι άναρχη, ατελεύτητη, αιώνια, όπως ο ιδρυτής της, ο Τριαδικός Θεός, είναι άναρχος, ατελεύτητος, αιώνιος. Η Εκκλησία είναι άκτιστη, όπως και ο Θεός είναι άκτιστος. Υπήρχε προ των αιώνων, προ των αγγέλων, προ της δημιουργίας του κόσμου. Είναι θείο καθίδρυμα και σ’ αυτήν «κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος». Είναι το μυστήριο των μυστηρίων. Υπήρξε αφανέρωτο και εφανερώθη «επ’ εσχάτων των χρόνων». Η Εκκλησία παραμένει απαρασάλευτη, γιατί είναι ριζωμένη στην αγάπη και στη σοφή πρόνοια του Θεού. Την αιώνια Εκκλησία αποτελούν τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος…

Η αγάπη του Θεού μας έπλασε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν Του. Μας συμπεριέλαβε στην Εκκλησία παρ’ ότι εγνώριζε την αποστασία μας. Μας έδωσε τα πάντα, για να μας κάνει κι εμάς θεούς κατά χάριν και δωρεάν. Εν τούτοις εμείς, κάνοντας κακή χρήση της ελευθερίας μας, εχάσαμε το αρχέγονον κάλλος, την αρχέγονη δικαιοσύνη και αποκοπήκαμε απ’ την Εκκλησία. Έξω απ’ την Εκκλησία, μακριά απ’ την Αγία Τριάδα, εχάσαμε τον Παράδεισο, το παν.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_80.html

Διαφορές δαιμονικοῦ καί Θεϊκοῦ φωτός. Στοιχεῖα διάκρισης

 

π. Ιωάννη Ρωμανίδη

Στην πολύμορφη αυτή πολεμική του διαβόλου πρέπει να μάθει ο άνθρωπος να διακρίνει τους απλούς λογισμούς από τους σύνθετους λογισμούς, την ενέργεια του Θεού από τις δαιμονικές ενέργειες, την εμφάνιση του Φωτός του Θεού από το φως του διαβόλου.

«Ένα πράγμα, το οποίο μπορεί κανείς από Ορθοδόξου απόψεως να το θεωρεί δαιμονικό, από μιας άλλης απόψεως μπορεί να θεωρείται ότι είναι υγιεινό. Αυτό το οποίο, για την Ορθόδοξη θεολογία, μπορεί να θεωρείται ότι είναι από τον διάβολο, για την "Απογευματινή", "Ελευθεροτυπία" μπορεί να θεωρείται ότι είναι για το καλό του ανθρώπου.

Το πρόβλημα για τον Ορθόδοξο είναι το κριτήριο, τι θα είναι;».

«Και κυρίως, πρέπει να μάθει κανείς να διακρίνει από τις ενέργειες του διαβόλου, για να μπορεί να διακρίνει ποια ενέργεια που τον επηρεάζει είναι από τον Θεό και ποια ενέργεια είναι από τα λοιπά κτίσματα και, κυρίως, από τον διάβολο.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_60.html

Κυριακή Ι' Λουκᾶ: Εὐαγγέλιο-Ὁμιλία γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΙΓ´ 10 - 17

¹⁰ Ἦν δὲ διδάσκων ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι. ¹¹ καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακύψαι εἰς τὸ παντελές. ¹² ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ Ἰησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου· ¹³ καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν. ¹⁴ ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτῳ ἐθεράπευσεν ὁ Ἰησοῦς, ἔλεγε τῷ ὄχλῳ· Ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι· ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε, καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου. ¹⁵ ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ ὁ Κύριος καὶ εἶπεν· Ὑποκριτά· ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει;

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_70.html

«Αὕτη ἡ πύλη κεκλεισμένη ἔσται, οὐδείς οὐ μή διέλθῃ δι᾿ αὐτῆς, εἰμή μόνος Κύριος ὁ Θεός Ἰσραήλ, ὁ ἔχων τό μέγα ἔλεος»

Θεοτοκίον Δογματικόν.

Ἦχος β΄.

Ὤ τοῦ μεγίστου μυστηρίου! βλέπων τά θαύματα, ἀνακηρύττω τήν Θεότητα, οὐκ ἀρνοῦμαι τήν ἀνθρωπότητα·

ὁ γάρ Ἐμμανουήλ, φύσεως, μέν πύλας ἤνοιξεν, ὡς φιλάνθωπος·

παρθενίας δέ κλεῖθρα οὐ διέῤῥηξεν, ὡς Θεός, ἀλλ᾿ οὕτως ἐκ μήτρας προῆλθεν, ὡς δι᾿ ἀκοῆς εἰσῆλθεν·

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_62.html

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 6 Δεκεμβρίου

Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική θεραπευτική
Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας
πού ἑορτάζουν σήμερα 6 Δεκεμβρίου ἐδῶ

http://www.hristospanagia.gr

6 Δεκεμβρίου Συναξαριστής. Νικολάου Αρχιεπισκόπου Μύρων, Νίσερ μάρτυρα, Αέρου Επισκόπου, Νικολάου Νεομάρτυρα, Αντωνίου του Νέου και Θαυματουργού, Νείλου Οσίου.

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Θαυματουργός Ἀρχιεπίσκοπος Μύρων τῆς Λυκίας

Ὁ Κύριος, στὴν ἐπὶ τοῦ Ὄρους ὁμιλία του, εἶπε: «Γίνεσθε οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστι» (Λουκᾶ, στ’ 36). Νὰ γίνεσθε δηλαδή, σπλαγχνικοὶ πρὸς τὸν πλησίον καὶ συμπονετικοὶ στὶς δυστυχίες του καὶ τὶς ἀνάγκες του, καθὼς καὶ ὁ οὐράνιος Πατέρας σας εἶναι εὐσπλαχνικὸς πρὸς ὅλους. Μιὰ τέτοια προσωποποίηση τῆς χριστιανικῆς εὐσπλαχνίας ὑπῆρξε καὶ ὁ Ἅγιος Νικόλαος.
Ἔδρασε τὴν ἐποχὴ τῶν αὐτοκρατόρων Διοκλητιανοῦ, Μαξιμιανοῦ καὶ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Στὴν ἀρχὴ ἀφιερώθηκε στὸν ἀσκητικὸ βίο, λόγω ὅμως τῆς ξεχωριστῆς ἀρετῆς του τιμήθηκε, χωρὶς νὰ τὸ ἐπιδιώξει, μὲ τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀρχιεπισκόπου Μύρων.
Ἀπὸ τὴν θέση αὐτὴ καθοδηγοῦσε μὲ ἀγάπη τὸ ποίμνιό του καὶ ὁμολογοῦσε μὲ παρρησία τὴν ἀλήθεια.
Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ συνελήφθη ἀπὸ τοὺς τοπικοὺς ἄρχοντες καὶ ρίχτηκε στὴν φυλακή. Ὅταν ὅμως ἀνῆλθε στὸν αὐτοκρατορικὸ θρόνο ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἐλευθερώθηκαν ὅλοι οἱ χριστιανοὶ καὶ ἔτσι ὁ Νικόλαος ἐπανῆλθε στὸ ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο. Μάλιστα ἔλαβε μέρος στὴν Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ὅπου ξεχώρισε γιὰ τὴΝ σοφία καὶ τὴν ἠθική του τελειότητα.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2014/12/6.html