«Γιατί ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ Ἀλήθεια» Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ,Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Γιατί ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ Ἀλήθεια»

Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ

Ὁμιλία στίς 23-4-2017

«Μακάριοι οἱ μή ἰδόντες καί πιστεύσαντες» (Ἰω 20,29). Εἶναι μία διδαχή τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ, ἑνός Ρώσου Ἁγίου, Πατρός τῆς Ἐκκλησίας μας, νηπτικοῦ καί καθηγητοῦ τῆς νοερᾶς προσευχῆς. Ἔχει γράψει κι ἕνα ὡραιότατο βιβλίο «Υἱέ μου δός μοι σήν καρδίαν», τό ὁποῖο ὁμιλεῖ γιά τήν νοερά προσευχή. Ἡ διδαχή πού θά μελετήσουμε σήμερα μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, εἶναι διδαχή τῆς Κυριακῆς τοῦ Ἀντίπασχα γιά τόν χριστιανισμό. Δηλαδή γιά τήν σημερινή Κυριακή, πού εἶναι ὀχτώ ἡμέρες μετά τό Πάσχα καί εἶναι πάλι Πάσχα. Εἶναι καί ἡ ἀρχή ὅλων τῶν Κυριακῶν ὅλου τοῦ ἐνιαυτοῦ, ὅπου κάθε φορά γιορτάζουμε τήν Ἀνάσταση.

Μακάριοι, λοιπόν, οἱ μή ἰδόντες καί πιστεύσαντες, λέγει ὁ Κύριος. «Μακάριοι ἐκεῖνοι πού πιστεύουν χωρίς νά Μέ ἔχουν δεῖ. Αὐτά τά λόγια εἶπε ὁ Κύριος στόν μαθητή Του, πού ἀρνήθηκε νά πιστέψει στήν Ἀνάστασή Του, ὅταν οἱ ἀδελφοί του, οἱ Ἀπόστολοι, τοῦ τήν γνωστοποίησαν». Ἐκεῖνος ἦταν ἀπών καί τούς εἶπε ὅτι δέν θά πιστέψω, ἐάν δέν βάλω τά δάχτυλά μου στόν τύπο τῶν ἥλων καί τό χέρι μου στήν πλευρά Του (Ἰω. 20,25). Τά εἶπε αὐτά τά λόγια ὁ Κύριος στόν μαθητή Του πού εἶχε δηλώσει ὅτι δέν θά πίστευε στήν Ἀνάστασή Του, ὥσπου θά βεβαιωνόταν μέ τίς αἰσθήσεις του γιά αὐτό τό τόσο θαυμαστό καί τό τόσο σημαντικό γιά ὅλη τήν ἀνθρωπότητα γεγονός. «Εἴδαμε τόν Κύριο μέ τά μάτια μας» (Ἰω. 20,25), τοῦ εἶπαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι μέ χαρά.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα Τετάρτης 7 Ἰουνίου

Ἀπόστολος: (Ρωμ. α΄18- 27 )

Ρωμ. 1,18          Ἀποκαλύπτεται γὰρ ὀργὴ Θεοῦ ἀπ᾿ οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων τῶν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων,

Ρωμ. 1,18                  Ηυδόκησε δε ο Θεός να δώση την εκ πίστεως δικαίωσιν, καθόσον τα έργα του κόσμου είναι τέτοια, ώστε εξ αιτίας των φανερώνεται και ξεσπάει η οργή του Θεού από τον ουρανόν εναντίον κάθε ασεβείας και κάθε αδικίας των πονηρών ανθρώπων, οι οποίοι, ενώ γνωρίζουν και κατέχουν την αλήθειαν, ζουν μέσα εις την αδικίαν.

Ρωμ. 1,19          διότι τὸ γνωστὸν τοῦ Θεοῦ φανερόν ἐστιν ἐν αὐτοῖς· ὁ γὰρ Θεὸς αὐτοῖς ἐφανέρωσε.

Ρωμ. 1,19                  Επειδή η γνώσις περί του Θεού και του θελήματός του (όσην ημπορεί να χωρέση ο άνθρωπος) είναι φανερή και γνωστή εις αυτούς· ο ίδιος ο Θεός την έχει φανερώσει εις αυτούς.

Ρωμ. 1,20          τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται, ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης, εἰς τὸ εἶναι αὐτοὺς ἀναπολογήτους,

Ρωμ. 1,20                  Διότι από τότε που εκτίσθη ο κόσμος, αι αόρατοι τελειότητες του Θεού γίνονται καθαρά αισθηταί με την διάνοιαν δια μέσου των δημιουργημάτων, τόσον η αιωνία αυτού παντοδυναμία, όσον και κάθε θεία τελειότης του, εις τρόπον ώστε να μένουν αυτοί αναπολόγητοι δια τον αμαρτωλόν βίον των·

Ρωμ. 1,21          διότι γνόντες τὸν Θεὸν οὐχ ὡς Θεὸν ἐδόξασαν ἢ εὐχαρίστησαν, ἀλλ᾿ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία·

Ρωμ. 1,21                  διότι, ενώ εγνώρισαν δια μέσου της δημιουργίας τον πάνσοφον και πανάγαθον Θεόν, δεν τον εδόξασαν ως αληθινόν Θεόν δια τα μεγαλεία του και δεν τον ευχαρίστησαν δια τας αναριθμήτους ευεργεσίας του, αλλ' επλανήθησαν με τους μωρούς και ψευδείς συλλογισμούς των περί των ειδώλων και της αμαρτωλής ζωής και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών διάνοια·

Ρωμ. 1,22          φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν,

Ρωμ. 1,22                  και ενώ διακηρύττουν ότι είναι σοφοί, απεδείχθησαν μωροί και ανόητοι·

Ρωμ. 1,23          καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν.

Ρωμ. 1,23                  και αντικατέστησαν την άπειρον και μεγαλειώδη δόξαν του αφθάρτου Θεού με υλικά αγάλματα, με είδωλα, που εικονίζουν φθαρτούς ανθρώπους και πτηνά και τετράποδα και ερπετά.

Ρωμ. 1,24          Διὸ καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖς,

Ρωμ. 1,24                  Δια την ασέβειαν δε και την αποστασίαν των αυτήν απέσυρεν ο Θεός την χάριν του και έτσι παρεδόθησαν και υπεδουλώθησαν εις τας αμαρτωλάς επιθυμίας των καρδιών των, εις ηθικήν ακαθαρσίαν, ώστε να εξευτελίζωνται τα σώματα των από αυτούς τους ιδίους.

Ρωμ. 1,25          οἵτινες μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα, ὅς ἐστιν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

Ρωμ. 1,25                  Αυτοί αντήλλαξαν και αντικατέστησαν την αλήθειαν του Θεού με το ψεύδος της ειδωλολατρίας, εσεβάσθησαν δε και ελάτρευσαν την άψυχον και άλογον και πεπερασμένην κτίσιν, αντί του Δημιουργού, ο οποίος την έκτισε και πρέπει δια τούτο να ευλογήται και να δοξάζεται εις όλους τους αιώνας. Αμήν.

Ρωμ. 1,26          Διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας. αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν,

Ρωμ. 1,26                  Ακριβώς δε διότι ελάτρευσαν ψευδείς και φαύλους θεούς, παρεχώρησεν ο Θεός να παραδοθούν και υποδουλωθούν εις εξευτελιστικά πάθη. Διότι και αι γυναίκες των (χωρίς να εντραπούν και σεβασθούν ούτε τον ευατόν των) αλλάξαν την φυσικήν χρήσιν του φύλου των εις την παρά φύσιν και εξετράπησαν εις ακατανομάστους πράξεις.

Ρωμ. 1,27          ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες.

Ρωμ. 1,27                  Κατά παρόμοιον τρόπον και οι άρρενες αφήκαν την φυσικήν σχέσιν και χρήσιν της γυναικός και εφλογίσθησαν εις τας εμπαθείς ορέξεις μεταξύ των, ώστε άνδρες εις άνδρας να ενεργούν αναισχύντους και εξευτελιστικάς πράξεις και να λαμβάνουν τον μισθόν, που τους έπρεπε δια την πλάνην των, από τον ίδιον τον ευατόν των.

Εὐαγγέλιο: ( Ματ. ε΄20- 26 )

Ματθ. 5,20        λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι ἐὰν μὴ περισσεύσῃ ἡ δικαιοσύνη ὑμῶν πλεῖον τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.

Ματθ. 5,20               Διότι σας λέγω και τούτο· εάν η αρετή σας δεν ξεπεράση πολύ την επιφανειακήν και τυπικήν αρετήν των Γραμματέων και Φαρισαίων, δεν θα εισέλθετε εις την βασιλείαν των ουρανών.

Ματθ. 5,21        Ἠκούσατε ὅτι ἐῤῥέθη τοῖς ἀρχαίοις, οὐ φονεύσεις· ὃς δ᾿ ἂν φονεύσῃ, ἔνοχος ἔσται τῇ κρίσει.

Ματθ. 5,21               Ηκούσατε ότι ελέχθη από τον Θεόν στους αρχαίους, στους προγόνους σας· Δεν θα φονεύσης· εκείνος που θα φονεύση, θα είναι ένοχος και θα παραπεμθή στο μικρόν επταμελές συνέδριον, που λέγεται κρίσις.

Ματθ. 5,22        Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ ὀργιζόμενος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ εἰκῆ ἔνοχος ἔσται τῇ κρίσει· ὃς δ᾿ ἂν εἴπῃ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ῥακά, ἔνοχος ἔσται τῷ συνεδρίῳ· ὃς δ᾿ ἂν εἴπῃ μωρέ, ἔνοχος ἔσται εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός.

Ματθ. 5,22               Εγώ όμως σας λέγω ότι καθένας που οργίζεται αδίκως και χωρίς σοβαρόν πνευματικόν λόγον ενάντιον του αδελφού του, έχει την ιδίαν ενόχην, όπως εκείνος που δικάζεται δια φόνον στο επταμελές συνέδριον. Εκείνος δε που θα υβρίση τον αδελφόν του και θα του είπη με περιφρόνησιν “ανόητε, τιποτένιε”, είναι ένοχος εγκλήματος βαρυτέρου, από εκείνά που δικάζει το μεγάλο συνέδριον, το ανώτατον δηλαδή δικαστήριον των Εβραίων. Εκείνος δε που θα είπη με μίσος στον αδελφόν του “αμυαλε, τρελλέ”, είναι βαρύτατα ένοχος και άξιος να τιμωρηθή με την στον Αδην γέενναν του πυρός.

Ματθ. 5,23        Ἐὰν οὖν προσφέρῃς τὸ δῶρόν σου ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κἀκεῖ μνησθῇς ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἔχει τι κατὰ σοῦ,

Ματθ. 5,23               Εάν λοιπόν προσφέρης το δώρον σου στο θυσιαστήριον και εκεί ενθυμηθής ότι ο αδελφός σου έχει κάτι ενάντιόν σου εξ αιτίας της αδίκου και απρεπούς συμπεριφοράς σου,

Ματθ. 5,24        ἄφες ἐκεῖ τὸ δῶρόν σου ἔμπροσθεν τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ὕπαγε πρῶτον διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου, καὶ τότε ἐλθὼν πρόσφερε τὸ δῶρόν σου.

Ματθ. 5,24               άφησε εκεί το δώρον σου εμπρός στο θυσιαστήριον και πήγαινε πρώτον συμφιλιώσου με τον αδελφόν σου και έπειτα έλα να προσφέρης το δώρον σου στον Θεόν.

Ματθ. 5,25        Ἴσθι εὐνοῶν τῷ ἀντιδίκῳ σου ταχὺ ἕως ὅτου εἶ ἐν τῇ ὁδῷ μετ᾿ αὐτοῦ, μήποτέ σε παραδῷ ὁ ἀντίδικος τῷ κριτῇ καὶ ὁ κριτής σε παραδῷ τῷ ὑπηρέτη, καὶ εἰς φυλακὴν βληθήσῃ·

Ματθ. 5,25               Συμβιβάσου και συμφιλιώσου γρήγορα με τον αντίδικόν σου, εφ' όσον ευρίσκεσαι μάζή του στον δρόμον, που οδηγεί στο δικαστήριον. Πρόλαβε, μήπως σε παραδώση ο αντίδικος στον δικαστήν, και ο δικαστής σε παραδώση ως ένοχον στον εκτελεστήν των ποινών και ριφθής έτσι εις την φυλακήν.

Ματθ. 5,26        ἀμὴν λέγω σοι, οὐ μὴ ἐξέλθῃς ἐκεῖθεν ἕως οὗ ἀποδῷς τὸν ἔσχατον κοδράντην.

Ματθ. 5,26               Σε διαβεβαιώνω ότι δεν θα βγης από εκεί, έως ότου εξοφλήσης και το τελευταίον δίλεπτον.

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: «Λίγο φιλότιμο νά δῆ ὁ Θεός, λίγη καλή διάθεση, καί δίνει πλούσια τήν Χάρη Του»

- Γέροντα, πώς πληροφορείται κανείς ότι είναι συμφιλιωμένος με τον Θεό;

- Η εσωτερική χαρά, η θεία παρηγοριά, που νιώθει μέσα του είναι μια πληροφορία ότι είναι συμφιλιωμένος με τον Θεό.

- Μπορεί να αισθάνεται κανείς συμφιλιωμένος με τον Θεό και να μη νιώθη χαρά, θεία παρηγοριά;

- Δεν μπορεί, κάτι θα νιώθη. Μπορεί να ένιωσε μια φορά δυνατή παρηγοριά και μετά η παρηγοριά που νιώθει να είναι λιγώτερη και γι’ αυτό και γι’ αυτό να νομίζη ότι δεν νιώθει θεία παρηγοριά.

- Πώς γίνεται, Γέροντα, μερικές φορές, ενώ βρίσκεσαι σε μια καλή πνευματική κατάσταση και χαίρεσαι, ξαφνικά να χάνης αυτήν την χαρά;

- Σου στέλνει ο Θεός πνευματικές χαρές και χαίρεσαι. Τις παίρνει, κι εσύ μετά τις αναζητάς και καταβάλλεις περισσότερο αγώνα και προχωράς πιο πολύ πνευματικά.

- Γέροντα, τί χαρά είναι αυτή που νιώθω; Μήπως δεν έχω συναίσθηση της αμαρτωλότητός μου;

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἄμα ἐπιτρέψη ὁ Θεός νά γίνη τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, ἀμέσως μετά θά βασιλέψη ὁ ἀντίχριστος, τότε θά θυμηθοῦμε αὐτές τις μέρες. Δέν θά τίς ξαναβροῦμε, θά λέμε: «Ἄχ, αὐτές τίς μέρες πῶς τίς ἔχασα, αὐτή τή νύχτα πῶς τήν ἔχασα, νά μή προσευχηθῶ;». ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ

 Μεγάλη Τεσσαρακοστή- αυτές τις μέρες δέν ξέρουμε αν θά τις ξαναζήσουμε. Νά προσέξουμε την «ευχή», νά λέμε όλο καί περισσότερο την «ευχή»- διότι όσο πλησιάζουν τά χρόνια προς τό τέλος του κόσμου, τόσο θά απομακρύνεται ο άνθρωπος από τον Θεό. Ο όσιος Εφραίμ ο Σύρος έλεγε ότι όσο θά πλησιάζουμε στά χρόνια του αντιχρίστου, τόσο χειρότεροι θά γινώμαστε, μοναχοί καί κοσμικοί.

   Σήμερα δέν ύπάρχει οικογένεια πού δέν έχει προβλήματα, κυρίως από τά παιδιά τους- φοβερά προβλήματα. Φθάσαμε στήν κατάστασι πού ο ένας νά μη θέλη να δη τον άλλο. Ό διάβολος περιλαβαίνει καί τά Μοναστήρια. Έχει μία ουρά πού είναι απεριόριστη καί τυλίγεται στον καθένα καί του λέει: «Μή κάνης εκείνο, κάνε τό άλλο, μή κάνης προσευχή, μή κάνης αυτό, τό κάνεις μεθαύριο, κοιμήσου» καί φέρνει τη χαύνωσι. Εμείς λοιπόν νά κάνουμε υπακοή- η υπακοή στούς Προεστώτες είναι υπακοή στον Θεό. Οι Προεστώτες είναι ένα μέσο της σωτηρίας μας, δηλαδή είναι όπως μία φαγάνα πού αφαιρεί τά μεγάλα βράχια, γιά νά περάσουμε- τά υπόλοιπα όμως πρέπει νά τά βγάλουμε εμείς. ’Άν εμείς δέν κάνουμε υπακοή στον Θεό, δέν θα μας σκεπάζη η Χάρις Του. Τίποτε δέν γίνεται έτσι. Και νά προσεύχεται ένας άνθρωπος από τό πρωί μέχρι τό βράδυ γιά ένα άλλο άνθρωπο, αν δέν έχη εκείνος προαίρεσι, δέν τον βοηθάει η προσευχή. Γι’ αυτό θέλει λοιπόν νά έχουμε καλή προαίρεσι, νά θέλουμε τή σωτηρία μας καί νά θέλουμε νά αγωνιστούμε.

   Αγώνας! Πώς είναι σέ ένα γήπεδο, σέ ένα στάδιο πού αγωνίζονται νά κερδίσουν τό κύπελλο, έτσι και εμείς πρέπει νά τρέχουμε, νά λέμε τήν «ευχή» συνέχεια. Είναι κόπος;

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμης καί ὁ Ἐπίσκοπός της στά Πρακτικά καί στίς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων (Πρωτοπρ. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος)

   Διπλωματικὴ Ἐργασία στὸ Κανονικὸ Δίκαιο στὸ Τμῆμα Κοινωνικῆς Θεολογίας τοῦ Ἐθνικοῦ καὶ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.

Έκδοση Greek-Orthodox books

Εισαγωγή

Στα πρακτικά της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου έχουν καταγραφεί χαρακτηριστικές φράσεις με τις οποίες συνοδικοί Πατέρες ομολόγησαν την ορθοδοξία της πίστεώς τους λέγοντας: «κατ’ ίχνος βαίνω των αγίων Πατέρων» ή «εμάθομεν ακολουθείν τοις πατράσιν». Οι ρήσεις αυτές αναδιατυπωμένες έλαβαν και συνοδική επικύρωση καθώς εντάχθηκαν σε Όρους των Οικουμενικών Συνόδων: «επόμενοι τοις αγίοις Πατράσιν»1. Χωρίς αμφισβήτηση η συνοδική αυτή απόφαση αποτελεί την επιτομή της ορθόδοξης θεολογικής ερμηνευτικής και προσεγγίσεως όλων των ζητημάτων που προκύπτουν στη ζωή της Εκκλησίας μας.

Αυτή την προσέγγιση ακολουθούσε πάντοτε και οφείλει και σήμερα να ακολουθήσει η Εκκλησία μας και στις διαχριστιανικές και διαθρησκειακές της επαφές. Ως γνωστόν, στο διμερή Θεολογικό Διάλογο που διεξάγεται από το 1980 μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και των Ρωμαιοκαθολικών συζητείται το πλέον ακανθώδες ζήτημα, του πρωτείου του επισκόπου Ρώμης.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Προσευχή εἶναι νά πλησιάζεις τό κάθε πλάσμα τοῦ Θεοῦ μέ ἀγάπη καί νά ζεῖς μέ ὅλα, καί μέ τ’ ἄγρια ἀκόμη, ἐν ἁρμονία.

Απομαγνητοφωνημένοι λόγοι του γέροντος Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Προσευχή είναι νά πλησιάζεις τό κάθε πλάσμα τού Θεού  μέ αγάπη καί νά ζείς μέ όλα, καί μέ τ’ άγρια ακόμη·, έν αρμονία. Αυτό επιθυμώ καί προσπαθώ νά τό εφαρμόζω. Ακούστε νά σάς πώ κάτι πού έχει σχέση μ’ αυτό.
Κάποιος, πρίν άπό καιρό, μου χάρισε έναν παπαγάλο. Τίς πρώτες μέρες ήταν πολύ ατίθασος καί άγριος. Δέν μπο­ρούσες νά τόν πλησιάσεις· ήταν έτοιμος μέ τό ράμφος του νά σου κόψει τό χέρι. Θέλησα, λοιπόν, νά τόν ημερεύσω μέ τήν χάρι του Θεου καί μέ τήν ευχή. Έλεγα τό «Κύριε Ίη­σου Χριστέ, ελέησόν με» από μέσα μου ή καί απ’ έξω καί με μιά βεργίτσα ακουμπούσα πάνω στή ράχη του, ενώ ο παπαγάλος βρισκόταν μές στό κλουβί. Αυτή τήν κίνηση τήν έκανα τρείς φορές καί μέ προσοχή. Τό απόγευμα τής ίδιας μέρας επανέλαβα τό ίδιο. Τήν άλλη μέρα επίσης τό ίδιο. Μετά άπό λίγες μέρες ακουμπούσα τή βέργα πάνω απ’ τό κεφάλι του απαλά λέγοντας πάλι τό «Κύριε Ίησοῦ Χριστέ, ελέησόν με». Πάντα μέ προσοχή, μή θυμώσει τό πουλί. Αυτή τήν κίνηση δέν τήν έκανα πολλή ώρα. Μετά πάλι άπό λίγες μέρες τόν ακουμπούσα από πάνω απ’ τό κε­φάλι, συνέχιζα στή ράχη καί τόν έφθανα μέχρι τήν ουρά. Αφου δέν έβλεπα καμιά αντίδραση, άρχισα νά βάζω τή βέργα κάτω άπ’ τό λαιμό του σ’ όλο τό στήθος μέχρι κάτω μ’ έναν τρόπο απαλό, γιά νά μήν τόν εκνευρίσω, καί λέγον­τας πάντα τήν ευχή. Μετά πήρα θάρρος, άφησα τή βέργα, πήρα ένα μολύβι κι έκανα τίς ίδιες κινήσεις. Τέλος, άφησα τό μολύβι κι άρχισα νά χρησιμοποιώ τό χέρι μου.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

«Κύριος ποιμαίνει με καί οὐδέν με ὑστερήσει»

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

Ἄν ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε τόν ἴδιο Του τόν ἑαυτό, ἐάν κατοικεῖ μέσα μας καί ἐμεῖς σ Αὐτόν, σύμφωνα μέ τ᾿ ἀδιάψευστα λόγιαΤου, τότε τί θά μοῦ στερήσει, τί θά τσιγκουνευτεῖ γιά μένα, πῶς εἶναι δυνατό νά μ᾿ ἐγκαταλείψει; «Κύριος ποιμαίνει με καί οὐδέν με ὑστερήσει» (Ψαλμ. Κβ΄ : 1). «Πῶς οὐχί καί σύν αὐτῷ τά πάντα ἡμῖν χαρίσεται;» (Ρωμ. Η΄ : 32). Γι᾿ αὐτό, ψυχή μου, νά εἰρηνέψεις καί νά μήν ξέρεις τίποτ᾿ ἄλλο ἀπό τήν ἀγάπη. «Ταῦτα ἐντέλλομαι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» ( Ἰωάν. Ιε΄ : 17).

**

Μοῦ ἀρέσει νά κοιτῶ τήν εἰκόνα τοῦ ἀναστάντα Χριστοῦ μέ τά σύμβολα τῆς νίκης κατά τοῦ θανάτου καί ἐκείνου πού ἔχει τή δύναμη τοῦ θανάτου.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ὁ γέροντας Κλεόπας καί ὁ Ἅγ.Ἰωάννης ὁ Τραπεζούντιος

 

 Στην φωτογραφία ο γέροντας Κλεόπας.Πίσω του η εικόνα του Αγίου Ιωάννου της Σουτσεάβας (Τραπεζούντιου)

  

Κάποια φορά ο αδελφός Κωνσταντίνος (γέροντας Κλεόπας) πέρασε τα βουνά για να πάει να βρει την αδελφή του,την μοναχή Αικατερίνη,στην μονή Αγάπια Βέκε.

Στο δάσος,στον τόπο που ονομάζεται Ποιάνα Τράπεζεϊ, περικυκλώθηκε από ένα κοπάδι αγριόχοιρων πού όλο και τον πλησίαζαν απειλητικά.Ευρισκόμενος σε μεγάλο κίνδυνο άρχισε να ψάλλει το κοντάκιο του Αγίου Ιωάννη της Σουτσεάβα (Τραπεζούντιου)

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Σπάνιες φωτογραφίες μέ τόν γέροντα Ἐφραίμ Ἀριζονίτη

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

6 Ιουνίου Συναξαριστής. Ιλαρίωνος Οσίου, Αττάλου Οσίου, Των Αγίων 5 Παρθένων, Γελασίου, Ανούβ Οσίου, Φώτα Οσίου, Ιωνά Οσίου, Ἰωνᾶς Περμίας, Κουδβάλιος Οὐαλίας, Ρωμύλος, Ἀρχελαΐς, Θέκλα καὶ Σωσάνα, Ἀμοὺν, Ζαρλάθιος, Παΐσιος Οὔγκλιχ, Ἰωνᾶς Κλιμέζσκ, Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Ποιμένος ἐν Ρωσίᾳ, Μνήμη Θαύματος τοῦ Ἀρχεγγέλου Μιχαήλ

Ο Όσιος Ιλαρίων

Ο Όσιος Ιλαρίων καταγόταν από την Καππαδοκία και έζησε τον 9ον μ.Χ. αι. Οι γονείς του, Πέτρος και Θεοδοσία, ήταν ευσεβείς και ενάρετοι άνθρωποι και γαλούχησαν τον μικρό γιο τους με τα νάματα της ορθόδοξης πίστης. Όταν ενηλικιώθηκε, ποθώντας το δρόμο της αρετής και της άσκησης πήγε στο μοναστήρι της Ξηρονησίας, στην Κωνσταντινούπολη, όπου αφοσιώθηκε ψυχή τε και σώματι στην άσκηση, την αυστηρή νηστεία, τη σιωπή και την μελέτη των Θείων Γραφών.
Αργότερα πήγε στη Μονή Δαλμάτων, όπου και έγινε μεγαλόσχημος. Εκεί παρέμεινε μία δεκαετία και γρήγορα έγινε παράδειγμα άσκησης, ταπεινοφροσύνης και μεγαθυμίας για όλους τούς αδελφούς, οι οποίοι παμψηφεί τον ανέδειξαν ηγούμενο της Μονής.
Όταν ξέσπασε η θύελλα της Εικονομαχίας ο αυτοκράτορας Λέων ο Αρμένιος, με τον ασεβή πατριάρχη Θεόδοτο το Μελισσηνό, προσπάθησαν, ανεπιτυχώς, να κάμψουν το αγέρωχο φρόνημα του Οσίου. Εκείνος όρθωσε το πνευματικό του ανάστημα και στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Τότε άρχισε ο απηνής διωγμός του.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 6 Ἰουνίου

   Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική θεραπευτική
   Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας
  πού ἑορτάζουν σήμερα 6 Ἰουνίου ἐδῶ

http://hristospanagia.gr