Ρωμ. 2,28 οὐ γὰρ ὁ
ἐν τῷ φανερῷ Ἰουδαῖός ἐστιν, οὐδὲ
ἡ ἐν τῷ φανερῷ ἐν σαρκὶ περιτομή,
Ρωμ. 2,28 Διότι Ιουδαίος αληθινός και άξιος των δωρεών του
Θεού δεν είναι εκείνος, που εξωτερικώς φαίνεται ως Ιουδαίος ούτε αληθινή
περιτομή είναι εκείνη, που έχει γίνει και φαίνεται εις την σάρκαν.
Ρωμ. 2,29 ἀλλ᾿ ὁ
ἐν τῷ κρυπτῷ Ἰουδαῖος, καὶ περιτομὴ
καρδίας ἐν πνεύματι, οὐ γράμματι, οὗ ὁ ἔπαινος οὐκ
ἐξ ἀνθρώπων, ἀλλ᾿ ἐκ τοῦ Θεοῦ.
Ρωμ. 2,29 Αλλά πραγματικός και ευάρεστος στον Θεόν Ιουδαίος
είναι εκείνος, που με το άγνωστος στους ανθρώπους και κρυφό εσωτερικόν του
λατρεύει και υπακούει στον Θεόν. Και αληθινή περιτομή είναι η αποκοπή πάσης
κακίας και ενοχής από την καρδίαν, η οποία γίνεται με την χάριν του Αγίου Πνεύματος
και όχι με την τυπικήν και νεκράν πλέον διάταξιν του μωσαϊκού Νομου. Αυτός δε,
ο αληθινά γνήσιος Ιουδαίος θα λάβη τον έπαινόν του, όχι εκ μέρους ανθρώπων,
αλλά από τον ίδιον τον Θεόν.
Ρωμ. 3,1 Τί οὖν τὸ
περισσὸν τοῦ Ἰουδαίου, ἢ τίς ἡ ὠφέλεια τῆς
περιτομῆς;
Ρωμ. 3,1 Τοτε λοιπόν, αφού ευάρεστος ενώπιον του Θεού
είναι και ο απερίτμητος, αλλ' ευσεβής εθνικός, ποίον είναι το πλεονέκτημα του
Ιουδαίου η ποία είναι η ωφέλεια από την περιτομήν;
Ρωμ. 3,2 πολὺ κατὰ
πάντα τρόπον. πρῶτον μὲν γὰρ ὅτι ἐπιστεύθησαν τὰ
λόγια τοῦ Θεοῦ.
Ρωμ. 3,2 Το πλεονέκτημα είναι πολύ και από όλας τας
απόψεις. Πρώτον μεν, διότι στους Ιουδαίους ενεπιστεύθη ο Θεός τον Νομον του,
τας προφητείας και τας υποσχέσστου.
Ρωμ. 3,3 τί γὰρ εἰ ἠπίστησάν
τινες; μὴ ἡ ἀπιστία αὐτῶν τὴν πίστιν τοῦ
Θεοῦ καταργήσει;
Ρωμ. 3,3 Τι σημασίαν δε έχει, εάν μερικοί εφάνησαν
άπιστοι; Μηπως η απιστία αυτών είναι δυνατόν ποτέ να καταργήση την αξιοπιστίαν
και την φιλαλήθειαν του Θεού;
Ρωμ. 3,4 μὴ γένοιτο·
γινέσθω δὲ ὁ Θεὸς ἀληθής, πᾶς δὲ ἄνθρωπος
ψεύστης, καθὼς γέγραπται· ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν
τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε.
Ρωμ. 3,4 Μη γένοιτο να είπη κανείς ποτέ τέτοιον λόγον· ας
αποδεικνύεται δε, όπως και είναι πάντοτε, ο Θεός αληθινός και αξιόπιστος εις
όλα όσα λέγει, κάθε δε άνθρωπος αντιθέτως φαίνεται ψεύστης και ασυνεπής εις τας
υποσχέσεις και υποχρεώσστου, όπως άλλωστε είναι γραμμένον και στους ψαλμούς·
“δια να αποδειχθής, συ ω Θεε, δίκαιος και αληθινός στους λόγους σου και να
νικήσης, εάν ποτέ τολμήσουν οι άνθρωποι να σε κρίνουν”.
Ρωμ. 3,5 εἰ δὲ ἡ
ἀδικία ἡμῶν Θεοῦ δικαιοσύνην συνίστησι, τί ἐροῦμεν;
μὴ ἄδικος ὁ Θεὸς ὁ ἐπιφέρων τὴν ὀργήν;
κατὰ ἄνθρωπον λέγω.
Ρωμ. 3,5 Εάν δε η ιδική μας αδικία και ασυνέπεια
καταδεικνύη και εξαίρη την δικαιοσύνην του Θεού, τι θα είπωμεν; Μηπως είναι
άδικος ο Θεός, ο οποίος εκδηλώνει την οργήν του εναντίον μας δια την αδικίαν
μας αυτήν; Αυτά τα λέγω, σαν άνθρωπος που σκέπτεται και κρίνει με τον ιδικόν
του νουν.
Ρωμ. 3,6 μὴ γένοιτο·
ἐπεὶ πῶς κρινεῖ ὁ Θεὸς τὸν κόσμον;
Ρωμ. 3,6 Μη γένοιτο να είπωμεν ποτέ τον Θεόν άδικον· διότι
πως είναι δυνατόν τότε να κρίνη με δικαιοσύνην όλον τον κόσμον;
Ρωμ. 3,7 εἰ γὰρ ἡ
ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ἐμῷ ψεύσματι ἐπερίσσευσεν
εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ, τί ἔτι κἀγὼ ὡς
ἁμαρτωλὸς κρίνομαι,
Ρωμ. 3,7 Καθε δε αμαρτωλός θα ημπορούσε πάλιν να είπη· Εάν
η φιλαλήθεια του Θεού έλαμψε και επλεόνασε, προς δόξαν του αγίου του ονόματος
χάρις εις την ιδικήν μου ψευδολογίαν και ασυνέπειαν, διατί τότε εγώ κρίνομαι
και δικάζομαι ως αμαρτωλός, αφού έτσι έχω συντελέσει εις την δόξαν του Θεού;
Ρωμ. 3,8 καὶ μὴ καθὼς
βλασφημούμεθα καὶ καθὼς φασί τινες ἡμᾶς λέγειν ὅτι
ποιήσωμεν τὰ κακὰ ἵνα ἔλθῃ τὰ ἀγαθά; ὧν
τὸ κρῖμα ἔνδικόν ἐστι.
Ρωμ. 3,8 Και μήπως, όπως μερικοί μας συκοφαντούν ότι τάχα
πιστεύομεν και λέγομεν, θα πράξωμεν τα κακά, δια να έλθουν εις ημάς τα αγαθά;
Αυτών όμως, που μας συκοφαντούν, η καταδίκη εκ μέρους του Θεού είναι δικαία.
Ρωμ. 3,9 Τί οὖν;
προεχόμεθα; οὐ πάντως· προῃτιασάμεθα γὰρ Ἰουδαίους
τε καὶ Ἕλληνας πάντας ὑφ᾿ ἁμαρτίαν εἶναι,
Ρωμ. 3,9 Λοιπόν, υπερέχομεν ημείς οι Ιουδαίοι από τους
εθνικούς; Καθόλου και κατά κανένα τρόπον. Διότι κατηγορήσαμεν προηγουμένως και
επεδείξαμεν ότι όλοι, Ιουδαίοι και Ελληνες, ευρίσκονται υπό την κυριαρχίαν της
αμαρτίας.
Ρωμ. 3,10 καθὼς γέγραπται ὅτι
οὐκ ἔστι δίκαιος οὐδὲ εἷς,
Ρωμ. 3,10 Οπως ακριβώς έχει γραφή στους ψαλμούς, ότι “δεν
υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων ούτε ένας δίκαιος,
Ρωμ. 3,11 οὐκ ἔστιν ὁ
συνιῶν, οὐκ ἔστιν ὁ ἐκζητῶν τὸν
Θεόν·
Ρωμ. 3,11 δεν υπάρχει κανένας με φωτισμένον νουν και καθαράν
την σκέψιν, που να γνωρίζη τον Θεόν, κανένας, που να αναζητή με πόθον ειλικρινή
τον Θεόν.
Ρωμ. 3,12 πάντες ἐξέκλιναν,
ἅμα ἠχρειώθησαν· οὐκ ἔστι ποιῶν χρηστότητα,
οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός.
Ρωμ. 3,12 Ολοι παρεξέκλιναν από τον δρόμον του Θεού και
συγχρόνως διεφθάρησαν· δεν υπάρχει κανείς, που να πράττη το αγαθόν, το σύμφωνον
με το θέλημα του Θεού και το χρήσιμον στους ανθρώπους. Δεν υπάρχει ούτε ένας.
Ρωμ. 3,13 τάφος ἀνεῳγμένος
ὁ λάρυγξ αὐτῶν, ταῖς γλώσσαις αὐτῶν ἐδολιοῦσαν,
ἰὸς ἀσπίδων ὑπὸ τὰ χείλη αὐτῶν·
Ρωμ. 3,13 Το στόμα των ομοιάζει με ανοικτόν τάφον, από τον
οποίον αναδίδονται δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις. Με τας γλώσσας των ωμιλούσαν
κατά ένα τρόπον πανούργον και δόλιον· δηλητήριον οχιάς υπάρχει κάτω από τα
χείλη των· είναι έτοιμοι με τα λόγια των να πλήξουν κατά θανάσιμον τρόπον τους
άλλους.
Ρωμ. 3,14 ὧν τὸ στόμα
ἀρᾶς καὶ πικρίας γέμει·
Ρωμ. 3,14 Το στόμα των ανθρώπων αυτών είναι γεμάτο από λόγους
κατάρας και πικρίας.
Ρωμ. 3,15 ὀξεῖς οἱ
πόδες αὐτῶν ἐκχέαι αἷμα,
Ρωμ. 3,15 Είναι πολύ γρήγορα τα πόδια των, δια να φονεύσουν
και χύσουν αίμα.
Ρωμ. 3,16 σύντριμμα καὶ
ταλαιπωρία ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν,
Ρωμ. 3,16 Εις τους δρόμους της ζωής των σκορπίζουν
συντρίμματα και σωρεύουν δυστυχίας και θλίψεις εναντίον του πλησίον των.
Ρωμ. 3,17 καὶ ὁδὸν
εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν.
Ρωμ. 3,17 Τον δρόμον της ειρήνης, δηλαδή ζωήν ειρήνης δια τον
ευατόν των και τους άλλους, δεν εγνώρισαν και δεν εδοκίμασαν.
Ρωμ. 3,18 οὐκ ἔστι
φόβος Θεοῦ ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν.
Ρωμ. 3,18 Δεν υπάρχει καθόλου φόβος του Θεού εις τα μάτια της
ψυχής των, εις τα βάθη της καρδίας των”.
Ματθ. 6,31 μὴ οὖν
μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἢ τί πίωμεν ἢ τί περιβαλώμεθα;
Ματθ. 6,31 Λοιπόν μη κυριευθήτε ποτέ από την ανήσυχον μέριμναν
και μη λέγετε συνεχώς, τι θα φάγωμεν η τι θα πίωμεν η τι θα ενδυθώμεν;
Ματθ. 6,32 πάντα γὰρ ταῦτα
τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ
ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων.
Ματθ. 6,32 Διότι οι ειδωλολάτραι (που δεν γνωρίζουν τα αιώνια
αγαθά και την στοργικήν πρόνοιαν του Θεού), επιζητούν αποκλεστικά και μόνον
αυτά τα φθαρτά αγαθά. Σεις όμως μην κυριεύεσθε από τέτοιες μέριμνες, διότι ο
Πατήρ σας ο ουράνιος γνωρίζει ότι έχετε ανάγκην από όλα αυτά, και σαν
πανάγαθος, που είναι, θα σας τα δώση.
Ματθ. 6,33 ζητεῖτε δὲ πρῶτον
τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ,
καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.
Ματθ. 6,33 Ζητείτε δε κατά πρώτον και κύριον λόγον την βασιλείαν
του Θεού και την αρετήν που θέλει από σας ο Θεός, και όλα αυτά τα επίγεια αγαθά
θα σας δοθούν μαζή με τα ανεκτίμητα αγαθά της βασιλείας των ουρανών.
Ματθ. 6,34 Μὴ οὖν
μεριμνήσητε εἰς τὴν αὔριον· ἡ γὰρ αὔριον
μεριμνήσει τὰ ἑαυτῆς· ἀρκετὸν τῇ ἡμέρᾳ
ἡ κακία αὐτῆς.
Ματθ. 6,34 Λοιπόν μη καταληφθήτε ποτέ από την ανήσυχον μέριμναν
δια τας ανάγκας της αυριανής ημέρας. Διότι η αύριον θα φροντίση δι' όσα θα
χρειασθήτε κατ' αυτήν. Εις κάθε ημέραν αρκούν αι ιδικαί της ασχολίαι και τα
ιδικά της βάσανα.
Ματθ. 7,9 ἢ τίς ἐστιν ἐξ
ὑμῶν ἄνθρωπος, ὃν ἐὰν αἰτήσῃ ὁ
υἱὸς αὐτοῦ ἄρτον, μὴ λίθον ἐπιδώσει αὐτῷ;
Ματθ. 7,9 (Παρετε ένα παράδειγμα, από όσα συμβαίνουν μεταξύ
σας). Ποιός άνθρωπος από σας, που θα του ζητήση το παιδί του ψωμί, θα δώση εις
αυτό πέτραν;
Ματθ. 7,10 καὶ ἐὰν
ἰχθὺν αἰτήσῃ, μὴ ὄφιν ἐπιδώσει αὐτῷ;
Ματθ. 7,10 Και εάν του ζητήση ψάρι, μήπως θα του δώση φίδι;
Ματθ. 7,11 εἰ οὗν ὑμεῖς,
πονηροὶ ὄντες, οἴδατε δόματα ἀγαθὰ διδόναι τοῖς
τέκνοις ὑμῶν, πόσῳ μᾶλλον ὁ πατὴρ ὑμῶν
ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς δώσει ἀγαθὰ τοῖς
αἰτοῦσιν αὐτόν;
Ματθ. 7,11 Εάν λοιπόν σεις οι άνθρωποι, που είσθε ατελείς και
διεφθαρμένοι από την αμαρτίαν, ξέρετε να δίνετε ωφέλιμα πράγματα εις τα παιδιά
σας, πόσον μάλλον ο ουράνιος και πανάγαθος Πατήρ σας θα δώση αγαθά, καλά και ωφέλιμα
δώρα, εις εκείνους που του τα ζητούν;
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
