Un regalo de Navidad, por el traductor xX jJ, para los creyentes que por cualquier motivo no pueden ir en la Iglesia a participar de los Divinos Misterios en esta Navidad.

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

La guerra invisible, san Nicodemo el Aghiorita

SEGUNDA PARTE

Capítulo B. 4

La Comunión Espiritual y mental, es decir, como se comulga y se conecta con el nus espiritual y mentalmente con el Cristo.

Kοινωνία (kinonía) comunión, conexión y unión con Cristo y la energía increada de Dios Trinitario.

Nus espíritu y energía perceptiva del corazón psicosomático de la psique-alma, (siendo corazón esencia, nus energía, percepción interior y atención y psique naturaleza espiritual humana que contiene el nus (corazón) y el logos).

Aunque mistéricamente o sacramentalmente no podemos recibir a nuestro Señor más que una vez al día, en cambio espiritualmente con el nus (nuestro espíritu del corazón) y mentalmente podemos estar recibiéndole cada momento y cada hora mediante el trabajo de todas las virtudes, aplicación de los logos (mandamientos) y especialmente con la divina oración sobre todo con la oración monologa del corazón o de Jesús (99).

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/un-regalo-de-navidad-por-el-traductor.html

Γιά τό ὅτι δέν πρέπει κανείς νά ἐμπιστεύεται στή φρόνησή του

 Ε΄ Διδασκαλία

ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΤΑΙ

ΣΤΗ ΦΡΟΝΗΣΗ ΤΟΥ

Ἀββᾶ Δωροθέου ἔργα ἀσκητικά

Στήν Παλαιά Διαθήκη, στό βιβλίο τῶν Παροιμιῶν, διδάσκεται ὅτι: «Οἱ ἄνθρωποι πού δέν ἔχουν ἰσχυρή καί συνετή διακυβέρνηση πέφτουν σάν τά μαραμένα φύλλα. Ἡ δέ σωτηρία ἐξασφαλίζεται μετά ἀπό φρόνιμη καί θεόπνευστη καθοδήγηση», (Παροιμ. ΙΑ΄: 14). Καταλαβαίνετε τή δύναμη πού κρύβουν αὐτά τά λόγια, ἀδελφοί μου, βλέπετε τί μᾶς διδάσκει ἡ Ἁγ. Γραφή. Μᾶς κάνει προσεκτικούς νά μήν ἐμπιστευόμαστε τούς ἑαυτούς μας, νά μήν τούς θεωροῦμε συνετούς, νά μήν πιστεύουμε ὅτι μποροῦμε νά κυβερνοῦμε τόν ἑαυτό μας. Ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό βοήθεια, ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό ἀνθρώπους πού, μετά ἀπό τό Θεό, θά μᾶς κυβερνοῦν. Δέν ὑπάρχει τίποτα πιό ἄθλιο καί πιό εὐκολοθήρευτο γιά τόν ἐχθρό ἀπό ἐκείνους πού δέν ἔχουν κάποιο καθοδηγητή στό δρόμο τοῦ Θεοῦ. Γιατί λέει, «ἐκεῖνοι πού δέν ἔχουν κάποιον νά τούς κατευθύνει, πέφτουν σάν τά μαραμένα φύλλα»;

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_837.html

Ἑρμηνεία τῶν Μακαρισμῶν ἀπό τόν Γέροντα Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο. Μακαρισμός τρίτος (Μέρος A΄)

Kά­πο­τε ρώ­τη­σαν κάποιον πνευ­μα­τι­κό ἄν­θρω­πο πῶς θά ἀναγνώ­ρι­ζε ἕ­ναν ἅ­γιο, καί ἐ­κεῖ­νος ἀ­πά­ντη­σε: «Ἀ­πό τήν πρα­ό­τη­τά του»! Πραγ­μα­τι­κά, ἡ πρα­ό­τη­τα εἶ­ναι τό φυ­σι­κό ἀ­πο­τέ­λε­σμα τῶν δύ­ο πρώ­των μα­κα­ρι­σμῶν. Ἔ­τσι, μέ τή βο­ή­θεια τοῦ Θε­οῦ, προ­χω­ροῦ­με στόν τρίτο μα­κα­ρι­σμό, πού λέ­ει: «Μα­κά­ριοι οἱ πραεῖς, ὅ­τι αὐ­τοὶ κλη­ρο­νο­μή­σου­σι τὴν γῆν»^[1], δηλαδή εὐ­τυ­χι­σμέ­νοι εἶ­ναι οἱ πρᾶ­οι ἄνθρωποι, για­τί αὐ­τοί θά κλη­ρο­νο­μή­σουν τή γῆ.

Ἡ πραότητα εἶ­ναι ὁ καρ­πός τῆς τα­πει­νο­φρο­σύ­νης, ἡ συ­ναί­σθη­ση τῆς ἀ­θλι­ό­τη­τος καί ἡ λύ­πη γιά τήν ἁμαρ­τωλότητά μας. Δη­λα­δή ὁ ἄν­θρω­πος ὅ­ταν βλέ­πει ποι­ός πραγατικά εἶ­ναι, ὅ,τι καί νά κά­νει ὁ συνάνθρωπός του, δέν μπο­ρεῖ νά ση­κώ­σει φω­νή ἤ νά τόν ἐ­λέγ­ξει ἄ­γρια. Εἶναι κατά κάποιον τρό­πο σάν νά ἀ­να­κλᾶται ὁ ἑ­αυ­τός του στόν ἄλ­λο ἄν­θρω­πο, καί ὅ­ταν βλέ­πει ποι­ός εἶ­ναι, τοῦ φέρεται ἤρεμα καί ταπεινά, μέ­νει σέ πρα­ό­τη­τα. Βλέ­πε­τε λοι­πόν ὅ­τι, πράγ­μα­τι, ὁ τρίτος μακαρισμός εἶ­ναι ὁ καρ­πός τῶν δύ­ο πρώ­των, τῆς πτωχείας καί τοῦ πένθους. Ἄν βλέ­πουμε τόν ἑ­αυ­τό μας στόν ἄλ­λο ἄν­θρω­πο, δέν θυ­μώ­νουμε, ἀλλά μέ­νουμε σέ μιά κα­τά­στα­ση πρα­ό­­τη­τος.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/a.html

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἕναντι τῶν αἱρέσεων (Μοναχός Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης)

Το στόμα του Χρυσορρήμονος Ιωάννου και η γραφίδα του θα χρειαζόταν για να εγκωμιάσουμε επαξίως τον μέγα Απόστολο Παύλο, το στόμα του Χριστού. Επειδή μας λείπουν και τα δύο αυτά, θα δανεισθούμε λόγους του ίδιου του Αποστόλου για να παρουσιάσουμε το θέμα μας. Φυσικά την αντιμετώπιση των αιρέσεων, θέμα τόσο σημαντικό στην ποιμαντική διακονία της Εκκλησίας, δεν θα μπορούσε να την αμελήσει αυτός που είχε την μέριμναν πασών των εκκλησιών1, ο Απόστολος των Εθνών Παύλος.

Ας ξεκινήσουμε όμως από το πως βλέπει ο Απόστολος την υγιαίνουσα διδασκαλία. Τι είναι, δηλαδή, αυτό που σήμερα ονομάζουμε Ορθοδοξία, τι είναι η σωστή πίστη, για να την αντιδιαστείλουμε κατόπιν προς την αίρεση. Υιοί Θεού, λέγει ο Απόστολος, είναι όσοι κινούνται και καθοδηγούνται από το Άγιο Πνεύμα (Ρωμ. 8, 14), οι πνευματέμφοροι, δηλαδή οι Άγιοι. Αυτοί είναι οι πραγματικοί Χριστιανοί.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_242.html

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ - ΛΟΓΟΣ ΑΓ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ (ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ).mp3

ΠΩΣ Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ ΤΗΝ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ

Π. Σάββας 2007-12-30 ΛΟΓΟΣ ΑΓ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ (ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ_ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗ ΣΥΝΑΞΗ ΓΟΝΕΩΝ).mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 30-12-2007 (Σύναξη Γονέων).

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_246.html

« Ἡ καλλιέργεια τῆς ψυχῆς μας »

Ἡ ἄσκηση εἶναι ἡ μητέρα τοῦ ἁγιασμοῦ. Ἀπ᾿ αὐτήν γεννιέται ἡ πρώτη γεύση τῶν μυστηρίων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ψυχή πού μολύνθηκε ἀπό τά σαρκικά πάθη, δέν μπορεῖ ν᾿ ἀνέβει στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, οὔτε μπορεῖ νά συναριθμηθεῖ μέ τούς ἁγίους. Τά δάκρυα καί οἱ νηστεῖες δημιουργοῦν τήν ὀμορφιά τῆς ψυχῆς , πού στόλισμά της εἶναι οἱ ἀρετές. Οἱ θλίψεις καί οἱ στενοχώριες βοηθοῦν τήν ψυχή στήν πρόοδο τήν πνευματική καί στήν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν . Ὅλοι οἱ ἅγιοι πέρασαν ἀπό τό καμίνι τῶν θλίψεων κι ἔτσι ἀπέκτησαν τίς ἀρετές.

Ν΄ ἀγωνίζεσαι μ᾿ ὅλες τίς δυνάμεις σου, μιμούμενος τό πάθος τοῦ Χριστοῦ, γιά νά μπορέσεις νά γευθεῖς τήν δόξα Του. Γιατί ἄν σταυρωθοῦμε μαζί μέ τόν Χριστό καί ὅπως ὁ Χριστός θά δοξασθοῦμε μαζί Του.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_246.html

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης γιά τή Γιόγκα

...Άλλη φορά, ενώ ο Γέροντας μιλούσε με κόσμο, τον πλησίασε ένας δάσκαλος της γιόγκα, για να πάρει την ευχή του. Ξαφνικά ο Όσιος άλλαξε· έγινε πολύ αυστηρός και έριξε στον άνθρωπο αυτόν ένα επιτιμητικό βλέμμα. Εκείνος αυτομάτως, σαν να τον χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα, τινάχθηκε λίγα μέτρα πίσω. 

 Κάθισε σε μια άκρη κατακόκκινος και άκουγε τον Γέροντα, ο οποίος άλλαξε κουβέντα και άρχισε να μιλάει για τον ινδουισμό και την γιόγκα. Έλεγε ότι όσοι ασχολούνται με αυτά, δίνουν δικαιώματα στον διάβολο, δέχονται δαιμονικές 
επιδράσεις και καταστρέφονται. 

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_119.html

Ἡ μεγάλη δόξα τῆς ἐκκλησίας μας.Αὐτό εἶναι.Νά ἀκούσουμε τό «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία»

Ἡ μεγάλη δόξα της Ἐκκλησίας μας· αυτό εἶναι.Νὰ ἀκούσουμε το «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία».

Πόσες φορὲς το εἶπα ἐγὼ (σὰν ἱερεύς).Ὅταν το λέει ο παπάς, μοῦ ἔρχεται νὰ κλάψω, να κλάψω.
Αυτός εἶναι ὁ Πατέρας μας.Αὐτή εἶναι ἡ προσδοκία μας.Ἐκεί θα πάμε ὅλοι.

Διαβάστε περισσότερα »

http://www.hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_636.html

«Ναός Θεοῦ φωτοστόλιστος, ἐδείχθης Θεοτόκε Πανάχραντε,...»

Η Γέννηση του Χριστού από τον Άγιο Νικόλαο Ορφανό,

Θεσσαλονίκη 1310-1320 μ.Χ.

Καταβασία.

Κανών. Θεοτοκίον.

ᾠδή στ΄. Τήν θείαν ταύτην,

Ναός Θεοῦ φωτοστόλιστος, ἐδείχθης Θεοτόκε Πανάχραντε,

αὐτόν κυήσασα, ἐκ τῶν ἀχράντων αἱμάτων σου·

διό κἀμέ δοχεῖον, δεῖξον τῆς χάριτος.

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

http://www.hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_402.html

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 22 Δεκεμβρίου

Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική θεραπευτική
Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας

πού ἑορτάζουν σήμερα 22 Δεκεμβρίου ἐδῶ

http://www.hristospanagia.gr

22 Δεκεμβρίου Συναξαριστής. Αναστασίας Φαρμακολυτρίας, Χρυσογόνου, Θεοδότης και των τέκνων της, Ζωΐλου, Μνήμη Θυρανοιξίων, Το Φωτοδρόμιο της Μεγάλης του Θεού Εκκλησίας, Άγιος Ναούμ.

Η Αγία Αναστασία (Εορτή Αναστασία)

Η Αγία Αναστασία είχε πατέρα τον Πατρίκιο, ο οποίος ήταν Ρωμαίος. Διακρινόταν για το υπέροχο κάλος, την παιδεία και την κοσμιότητά της. Παντρεύτηκε σε νεαρή ηλικία τον Ποπλίωνα, άρχοντα των Ρωμαίων και φανατικό ειδωλολάτρη.
Η Αναστασία όμως, κατηχήθηκε στο λόγο του Χριστού και έλαβε το Θείο Βάπτισμα. Επειδή δεν φανέρωσε δημόσια, λόγω του ανδρός της, την χριστιανική της πίστη βοηθούσε κρυφά όσους είχαν ανάγκη από ένα χέρι βοηθείας ή ένα λόγο παρηγοριάς.
Ντυνόταν πενιχρά και μετέβαινε στις φυλακές πηγαίνοντας τροφή και χρήματα. Όταν έμαθε ο Ποπλίωνας την δράση της Αγίας, εξοργίστηκε. Αρχικά προσπάθησε να την μεταπείσει με συμβουλές. όμως, η Αναστασία παρέμενε ακλόνητη στην πίστη της ακόμα και όταν την κακοποίησε.
Αυτή η επιμονή της, εξόργισε τον Ποπλίωνα και την κατέδωσε στον αυτοκράτορα Διοκλητιανό, ο οποίος διέταξε την φυλάκισή της. Επειδή εξακολουθούσε να υμνολογεί τον Κύριο, ο Διοκλητιανός διέταξε τον βασανισμό της. Τελικά η αγία Αναστασία παρέδωσε το πνεύμα της στην πυρά.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://www.hristospanagia3.blogspot.gr/2014/12/22_22.html

 

Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα τῆς Τρίτης 22 Δεκεμβρίου

Ἀπόστολος: ( Ἐβρ. θ΄ 8 - 23)

Εβρ. 9,8            τοῦτο δηλοῦντος τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, μήπω πεφανερῶσθαι τὴν τῶν Ἁγίων ὁδόν, ἔτι τῆς πρώτης σκηνῆς ἐχούσης στάσιν·

Εβρ. 9,8                    Με αυτήν δε την απαγόρευσιν εδήλωνε συμβολικώς το Πνεύμα το Αγιον, ότι δεν είχεν ακόμη φανερωθή και ήτο απρόσιτος στους ανθρώπους ο δρόμος, που ωδηγούσεν εις τα αληθινά Αγια, δηλαδή εις την βασιλείαν των ουρανών, διότι ήτο ακόμη στημένη και είχε κύρος η παλαιά σκηνή.

Εβρ. 9,9            ἥτις παραβολὴ εἰς τὸν καιρὸν τὸν ἐνεστηκότα, καθ᾿ ὃν δῶρά τε καὶ θυσίαι προσφέρονται μὴ δυνάμεναι κατὰ συνείδησιν τελειῶσαι τὸν λατρεύοντα,

Εβρ. 9,9                    Αυτή δε ήτο αλληγορία και σύμβολον αυτών, που πραγματοποιούνται στον παρόντα καιρόν, εις την εποχήν της χάριτος· κατά την οποίαν εποχήν εξακολουθούν εν τούτοις να προσφέρωνται από τους Εβραίους δώρα και θυσίαι, που ώριζεν ο παλαιός Νομος, τα οποία όμως δεν είχαν και δεν έχουν την δύναμιν να δώσουν την ηθικήν τελείωσιν στον λατρεύοντα και να καθαρίσουν την συνείδησιν από την ενοχήν και την τύψιν της αμαρτίας.

Εβρ. 9,10           μόνον ἐπὶ βρώμασι καὶ πόμασι καὶ διαφόροις βαπτισμοῖς καὶ δικαιώμασι σαρκός, μέχρι καιροῦ διορθώσεως ἐπικείμενα.

Εβρ. 9,10                  Ολα τα τελούμενα εις την σκηνήν αναφέροντο κυρίως στο σώμα και απέβλεπαν μόνον εις διακρίσεις επιτρεπομένων και μη επιτρεπομένων φαγητών και ποτών, εις διαφόρους πλύσεις και καθαρμούς και εις παραγγέλματα, που εκαθάριζαν το σώμα και ήσαν προσωρινά μέχρι του καιρού, κατά τον οποίον θα επραγματοποιείτο από τον Χριστόν η ριζική διόρθωσις και μεταβολή.

Εβρ. 9,11           Χριστὸς δὲ παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς, οὐ χειροποιήτου, τοῦτ᾿ ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως,

Εβρ. 9,11                   Και πράγματι ο Χριστός, όταν ήλθεν ως Αρχιερεύς των αγαθών, τα οποία δια την Π. Διαθήκην ήσαν μέλλοντα, εισήλθε δια της μεγαλυτέρας και τελειοτέρας σκηνής, που δεν είχε κατασκευασθή από ανθρώπινα χέρια, δηλαδή όχι δια μέσου των υλικών κτισμάτων, αλλά με το άγιον και τίμιον σώμα δια της αειπαρθένου Μαρίας. (Αυτό το σώμα ήτο η μεγαλυτέρα και τελειοτέρα σκηνή του Θεού).

Εβρ. 9,12           οὐδὲ δι᾿ αἵματος τράγων καὶ μόσχων, διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ Ἅγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος.

Εβρ. 9,12                  Εισήλθε δε άπαξ δια παντός εις τα επουράνια Αγια προσφέρων θυσίαν όχι αίμα τράγων και μόσχων, αλλά το ιδικόν του αίμα, και επέτυχε έτσι δι' ημάς τους αμαρτωλούς την αιωνίαν απολύτρωσιν και σωτηρίαν.

Εβρ. 9,13           εἰ γὰρ τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων καὶ σποδὸς δαμάλεως ῥαντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα,

Εβρ. 9,13                  Διότι εάν το αίμα των ταύρων και των τράγων και η ανακατωμένη με νερό στάκτη της δαμάλεως, που εκαίετο ολόκληρος στο θυσιαστήριον, ραντίζουσα τους μολυσμένους, τους δίδη καθαρισμόν και κάποιον αγιασμόν ως προς την καθαριότητα του σώματος

Εβρ. 9,14           πόσῳ μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὃς διὰ Πνεύματος αἰωνίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ Θεῷ, καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι;

Εβρ. 9,14                  πόσω μάλλον το αίμα του Χριστού, ο οποίος με το ηνωμένον μαζή του αιώνιον Αγιον Πνεύμα προσέφερε θυσίαν τον εαυτόν του, τον τελείως καθαρόν και αμόλυντον και από την παραμικροτέραν ακόμη αμαρτίαν, θα καθαρίση την συνείδησίν σας από τα έργα της αμαρτίας, που οδηγούν στον αιώνιον θάνατον και θα σας δώση την παρρησίαν και την δύναμιν να λατρεύετε ορθώς τον ζώντα Θεόν;

Εβρ. 9,15           Καὶ διὰ τοῦτο διαθήκης καινῆς μεσίτης ἐστίν, ὅπως, θανάτου γενομένου εἰς ἀπολύτρωσιν τῶν ἐπὶ τῇ πρώτῃ διαθήκῃ παραβάσεων, τὴν ἐπαγγελίαν λάβωσιν οἱ κεκλημένοι τῆς αἰωνίου κληρονομίας.

Εβρ. 9,15                  Και δια τούτο ακριβώς ο Χριστός έγινε μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων, δια να συσταθή η νέα διαθήκη. Ετσι δε αφού θα επραγματοποιείτο ο σταυρικός θάνατος του μεσίτου Χριστού δια την απολύτρωσιν και συγχώρησιν των παραβάσεων, που έγιναν κατά την πρώτην διαθήκην, να λάβουν οι προσκεκλημένοι από τον Θεόν πιστοί την αιωνίαν κληρονομίαν.

Εβρ. 9,16           ὅπου γὰρ διαθήκη, θάνατον ἀνάγκη φέρεσθαι τοῦ διαθεμένου·

Εβρ. 9,16                  Διότι όπου υπάρχει διαθήκη, δια να τεθή αυτή εις ισχύν και πράξιν, πρέπει προηγουμένως να αναγγελθή και βεβαιωθή ο θάνατος του διαθέτου.

Εβρ. 9,17           διαθήκη γὰρ ἐπὶ νεκροῖς βεβαία, ἐπεὶ μήποτε ἰσχύει ὅτε ζῇ ὁ διαθέμενος.

Εβρ. 9,17                  Επειδή, ως γνωστόν, η διαθήκη είναι έγκυρος και υποχρεωτικώς εκτελεστή επί ανθρώπων, οι οποίοι έχουν πλέον αποθάνει. Διότι εφ' όσον χρόνον ζη ο διαθέτης, ουδέποτε ισχύει η διαθήκη.

Εβρ. 9,18           Ὅθεν οὐδ᾿ ἡ πρώτη χωρὶς αἵματος ἐγκεκαίνισται·

Εβρ. 9,18                  Εκ τούτου δε εξηγείται το γεγονός, ότι και η πρώτη διαθήκη, που συνήψεν ο Θεός με τους Εβραίους, εγκαινιάσθηκε και απέκτησε κύρος, αφού είχε χυθή αίμα.

Εβρ. 9,19           λαληθείσης γὰρ πάσης ἐντολῆς κατὰ τὸν νόμον ὑπὸ Μωϋσέως παντὶ τῷ λαῷ, λαβὼν τὸ αἷμα τῶν μόσχων καὶ τράγων μετὰ ὕδατος καὶ ἐρίου κοκκίνου καὶ ὑσσώπου, αὐτό τε τὸ βιβλίον καὶ πάντα τὸν λαὸν ἐῤῥάντισε

Εβρ. 9,19                  Διότι, όταν εδόθη δια μέσου του Μωϋσέως και ανεπτύχθη εις όλον τον λαόν κάθε εντολή του Νομου, τότε αφού επήρε ο Μωϋσής το αίμα των θυσιασθέντων μόσχων και τράγων ανακατεμένο μαζή με το νερό, και με μαλλί κόκκινο και με κλωναράκια υσσώπου ερράντισε και αυτό το βιβλίον του Νομου και όλον τον λαόν

Εβρ. 9,20           λέγων· τοῦτο τὸ αἷμα τῆς διαθήκης ἧς ἐνετείλατο πρὸς ὑμᾶς ὁ Θεός.

Εβρ. 9,20                 λέγων· ότι “αυτό το αίμα είναι δια την επικύρωσιν της διαθήκης, την οποίαν διέταξε και συνήψε προς σ·ας ο Θεός”.

Εβρ. 9,21           καὶ τὴν σκηνὴν δὲ καὶ πάντα τὰ σκεύη τῆς λειτουργίας τῷ αἵματι ὁμοίως ἐῤῥάντισε.

Εβρ. 9,21                  Και ερράντισεν επίσης με το αίμα ο Μωϋσής την σκηνήν του μαρτυρίου, τον φορητόν δηλαδή ναόν, και όλα τα σκεύη τα προωρισμένα δια την λατρευτικήν υπηρεσίαν.

Εβρ. 9,22           καὶ σχεδὸν ἐν αἵματι πάντα καθαρίζεται κατὰ τὸν νόμον, καὶ χωρὶς αἱματεκχυσίας οὐ γίνεται ἄφεσις.

Εβρ. 9,22                 Και σχεδόν όλα όσα έχουν ανάγκην καθαρισμού, πρόσωπα και πράγματα, καθαρίζονται, σύμφωνα με τας διατάξεις του Νομου, με αίμα. Και χωρίς να γίνη δια θυσίας χύσιμο αίματος, δεν δέδεται άφεσις.

Εβρ. 9,23           Ἀνάγκη οὖν τὰ μὲν ὑποδείγματα τῶν ἐν τοῖς οὐρανοῖς τούτοις καθαρίζεσθαι, αὐτὰ δὲ τὰ ἐπουράνια κρείττοσι θυσίαις παρὰ ταύτας.

Εβρ. 9,23                  Ετσι, λοιπόν, είναι ανάγκη όλα αυτά της Π. Διαθήκης, που ήσαν τύπος και σύμβολα εκείνων που υπάρχουν στους ουρανούς, να καθαρίζωνται με αυτάς τας θυσίας των ζώων. Οσον όμως αφορά τα επουράνια, έπρεπε να επιτευχθούν και να γίνουν κτήμα των ανθρώπων με θυσίας ασυγκρίτως ανωτέρας από τας θυσίας της Π. Διαθήκης.

Εὐαγγέλιο: ( Μάρκ. ι΄ 2 - 12)

Μαρκ. 10,2         καὶ προσελθόντες οἱ Φαρισαῖοι ἐπηρώτων αὐτὸν εἰ ἔξεστιν ἀνδρὶ γυναῖκα ἀπολῦσαι, πειράζοντες αὐτόν.

Μαρκ. 10,2               Και προσελθόντες οι Φαρισαίοι τον ερωτούσαν, εάν επιτρέπεται στον άνδρα να διώξη και να δώση διαζύγιον εις την γυναίκα του. (Του απηύθηναν αυτήν την ερώτησιν με πονηράν διάθεσιν, διότι ήλπιζαν να λάβουν παρεξηγήσιμον απάντησιν, ώστε να έχουν αφορμήν να τον κατηγορήσουν).

Μαρκ. 10,3         ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· τί ὑμῖν ἐνετείλατο Μωϋσῆς;

Μαρκ. 10,3               Αυτός δε απήντησεν και τους είπε· “ποίαν εντολήν σας έδωσε ο Μωϋσής;”

Μαρκ. 10,4         οἱ δὲ εἶπον· ἐπέτρεψε Μωϋσῆς βιβλίον ἀποστασίου γράψαι καὶ ἀπολῦσαι.

Μαρκ. 10,4               Εκείνοι δε είπον· “ο Μωϋσής επέτρεψεν στον άνδρα να δώση γραπτόν διαζύγιον εις την γυναίκα και να την απολύση”.

Μαρκ. 10,5         καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· πρὸς τὴν σκληροκαρδίαν ὑμῶν ἔγραψεν ὑμῖν τὴν ἐντολὴν ταύτην·

Μαρκ. 10,5               Και αποκριθείς ο Ιησούς τους είπεν· “ο Μωϋσής ένεκα της σκληροκαρδίας σας και της βαρβαρότητός σας (δια να προλάβη χειρότερα εγκλήματα, που ημπορούσατε να κάμετε εις βάρος της συζύγου σας) συγκατέβη και έδωσε αυτήν την εντολήν.

Μαρκ. 10,6         ἀπὸ δὲ ἀρχῆς κτίσεως ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτοὺς ὁ Θεός·

Μαρκ. 10,6               Από δε την αρχήν της δημιουργίας ένα άνδρα και μίαν γυναίκα έπλασε ο Θεός (δια να συγκρατηθή ισόβιον ανδρόγυνον, χωρίς δυνατότητα διαζυγίου).

Μαρκ. 10,7         ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα, καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν.

Μαρκ. 10,7               Δι' αυτό, σύμφωνα με τους λόγους της Αγίας Γραφής, θα εγκαταλείψη ο άνθρωπος τον πατέρα και την μητέρα αυτού και θα προσκολληθή εις την μίαν και μονήν γυναίκα του και οι δύο σύζυγοι θα είναι πλέον ένα σώμα.

Μαρκ. 10,8         ὥστε οὐκέτι εἰσὶ δύο, ἀλλὰ μία σάρξ·

Μαρκ. 10,8               Ωστε δεν είναι πλέον δύο, όπως προηγουμένως, αλλά ένα σώμα.

Μαρκ. 10,9         ὃ οὖν ὁ Θεὸς συνέζευξεν, ἄνθρωπος μὴ χωριζέτω·

Μαρκ. 10,9               Αυτό λοιπόν το ανδρόγυνον, το οποίον εις ένα σώμα έχει συνδέσει ο Θεός, ο άνθρωπος ας μη το χωρίζη”.

Μαρκ. 10,10       καὶ εἰς τὴν οἰκίαν πάλιν οἱ μαθηταὶ περὶ τούτου ἐπηρώτων αὐτόν,

Μαρκ. 10,10             Και εις την οικίαν πάλιν οι μαθηταί του τον ερωτούσαν δια το θέμα αυτό.

Μαρκ. 10,11       καὶ λέγει αὐτοῖς· ὃς ἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ γαμήσῃ ἄλλην, μοιχᾶται ἐπ᾿ αὐτήν·

Μαρκ. 10,11              Και εκείνος τους είπε· “Οποιος χωρίσει την γυναίκα του και νυμφευθή άλλην, διαπράττει μοιχείαν εις βάρος της νομίμου συζύγου του.

Μαρκ. 10,12       καὶ ἐὰν γυνὴ ἀπολύσασα τὸν ἄνδρα γαμηθῇ ἄλλῳ, μοιχᾶται.

Μαρκ. 10,12             Και εάν μία γυναίκα χωρίση τον άνδρα της και υπανδρευθή άλλον, διαπράττει μοιχείαν”.

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/