Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου 2017

Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης: Οἱ κατὰ σάρκα καὶ πνεῦμα πατέρες καὶ ἡ εὐθύνη τῆς πνευματικῆς καρποφορίας τῶν τέκνων τους


 Ἀπὸ τὸ βιβλίο «ΝΕΑ ΚΛΙΜΑΞ»: Ἑρμηνεία τοῦ Ὄγδοου Ἀναβαθμοῦ τοῦ Γ΄ ἤχου: «Κύκλω τῆς τραπέζης σου εὐφράνθητι, καθορῶν σου Ποιμενάρχα, τὰ ἔκγονα φέροντα, κλάδους αγαθοεργίας»
 
Ἀπόδοση στὴν Νεοελληνικὴ: Σάββας Ἠλιάδης - Δάσκαλος
Αὐτὸν τὸν Ἀναβαθμὸ τὸν δανείστηκε ὁ μελωδὸς ἀπὸ τὸν 127ο Ψαλμὸ τοῦ Δαβίδ, ὅπως καὶ τὸν προηγούμενο Ἀναβαθμό. Ἐκεῖ γράφεται τὸ ἑξῆς, γὶ` αὐτὸν ποὺ ἔχει φόβο Θεοῦ: «μακάριος εἰ, καὶ καλῶς σοὶ ἔσται. ἡ γυνή σου ὡς ἄμπελος εὐθηνοῦσα ἐν τοῖς κλίτεσι τῆς οἰκίας σου· οἱ υἱοί σου ὡς νεόφυτα ἐλαιῶν κύκλω τῆς τραπέζης σου» (Ψάλμ. 127,3). Καὶ αὐτὰ μὲν τὰ ἀγαθὰ δόθηκαν ὡς εὐλογίες στὸν σωματικὸ καὶ κατὰ σάρκα Ἰσραὴλ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Στὸν δὲ νοητὸ καὶ κατὰ πνεῦμα νέο Ἰσραήλ, δηλαδὴ στὸν χριστιανικὸ λαό, δόθηκαν ἄλλες εὐλογίες πνευματικές, κατὰ τὸν Κάλλιστο καὶ τὸν Εὐθύμιο. Δηλαδή, ὡς γυναίκα μὲν ἐννοεῖται ἡ ψυχή, ἡ ὁποία συνυπάρχει μέσα στὸ σῶμα καὶ ἀνθοφορεῖ μὲ τὶς ἀρετές, σὰν τὸ ἀμπέλι. Ὡς σπίτι δέ, δόθηκε σ` αὐτὸν (τὸν νέο Ἰσραὴλ) τὸ σῶμα, τὸ ὁποῖο εἶναι καθαρὸ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ στολισμένο μὲ τὶς καλὲς πράξεις. Ὡς παιδιά, τέλος, τοῦ δόθηκαν οἱ μαθητεύοντες σ` αὐτόν, οἱ ὁποῖοι εἶναι καὶ οἱ διάδοχοι τῶν ἀρετῶν του καὶ ἀναφύονται σὰν τὰ τρυφερὰ νέα φυτὰ τῶν ἐλαιῶν καὶ αὐξάνουν κατὰ τὴν πνευματικὴ ἡλικία καὶ τὸν περικυκλώνουν, ὅταν τοὺς διδάσκει καὶ τοὺς φιλεύει μὲ τὰ ἄφθαρτα φαγητὰ τῶν θείων λόγων. Ἀπευθύνεται δὲ ὁ Ἀναβαθμὸς αὐτὸς ἰδιαιτέρως στοὺς Ποιμένες, Ἀρχιερεῖς καὶ Πνευματικοὺς καὶ Διδασκάλους. Γὶ` αὐτὸ καὶ λέει ὁ μελωδός, μεταποιώντας τὰ παραπάνω λόγια του Δαβίδ: «Ὢ ποιμενάρχα, δηλαδή, ποιμένα καὶ πρόεδρε καὶ διδάσκαλε τῆς κάθε μητροπόλεως καὶ ἐπισκοπῆς καὶ ἐκκλησίας` βλέποντας ἐσὺ τὰ τὰ ἔκγονά σου, δηλαδὴ τὰ παιδιά, τὰ ὁποία γεννήθηκαν καὶ μεγάλωσαν ἀπὸ σένα, μέσα στὴν εὐσέβεια καὶ στὸν ἐνάρετο τρόπο ζωῆς, βλέποντας τὰ λέω αὐτά, νὰ βρίσκονται γύρω ἀπὸ τὸ τραπέζι σου καὶ νὰ πεινοῦν καὶ νὰ ζητοῦν ἀπὸ σένα τὴν ἀθάνατη καὶ λογικὴ τροφὴ τῆς θείας διδασκαλίας, νὰ χαίρεσαι καὶ νὰ εὐφραίνεσαι πνευματικά. Διότι, τὸ νὰ πεινοῦν τὰ πνευματικά σου παιδιὰ καὶ νὰ σὲ περικυκλώνουν ζητώντας τροφὴ πνευματική, αὐτὸ εἶναι σημάδι πὼς βρίσκονται σὲ καλὴ πνευματικὴ κατάσταση.

Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα Παρασκευῆς 8 Δεκεμβρίου


Ἀπόστολος: (Β΄Τιμ. α΄1- 2, 8-18 )
Β Τιμ. 1,1           Παῦλος, ἀπόστολος Χριστοῦ Ἰησοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ κατ᾿                           ἐπαγγελίαν ζωῆς τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,
Β Τιμ. 1,1                   Εγώ, ο Παύλος, που εκλήθην απόστολος του Ιησού Χριστού με το θέλημα του Θεού δια να κηρύττω προς τους άλλους, δια να κερδήσω και εγώ ο ίδιος σύμφωνα με την θείαν υπόσχεσιν την αιωνίαν ζωήν, η οποία αποκτάτε δια του Ιησού Χριστού,
Β Τιμ. 1,2           Τιμοθέῳ ἀγαπητῷ τέκνῳ· χάρις, ἔλεος, εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς καὶ Χριστοῦ Ἰησοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν.
Β Τιμ. 1,2                  στον Τιμόθεον, το αγαπητόν μου πνευματικόν τέκνον, είθε να είναι η χάρις, το έλεος, η ειρήνη από τον Θεόν πατέρα και από τον Κυριον ημών Ιησούν Χριστόν.Β Τιμ. 1,8           μὴ οὖν ἐπαισχυνθῇς τὸ μαρτύριον τοῦ Κυρίου ἡμῶν μηδὲ ἐμὲ τὸν δέσμιον αὐτοῦ, ἀλλὰ συγκακοπάθησον τῷ εὐαγγελίῳ κατὰ δύναμιν Θεοῦ,
Β Τιμ. 1,8                  Και, λοιπόν, μη δειλιάσης ποτέ και μη εντραπής να ομολογής την καλήν μαρτυρίαν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού· μη εντραπής ακόμη και εμέ, τον δέσμιον και φυλακισμένον δια την ομολογίαν του Χριστού, αλλά κακοπάθησε μαζή μου προς χάριν του Ευαγγελίου, σύμφωνα με την δύναμιν, που δίδει ο Θεός.
Β Τιμ. 1,9           τοῦ σώσαντος ἡμᾶς καὶ καλέσαντος κλήσει ἁγίᾳ, οὐ κατὰ τὰ ἔργα ἡμῶν, ἀλλὰ κατ᾿ ἰδίαν πρόθεσιν καὶ χάριν, τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ πρὸ χρόνων αἰωνίων,
Β Τιμ. 1,9                  Αυτός ο Θεός μας έσωσε και μας εκάλεσε με κλήσιν αγίαν, όχι δια την αξίαν των έργων μας, αλλά σύμφωνα με την ιδικήν του αγαθήν θέλησιν και χάριν, η οποία μας εδόθη δια του Ιησού Χριστού, πριν ακόμη λάβη ύπαρξιν ο κόσμος (εφ' όσον προαιωνίως είχεν αποφασίσει ο Θεός την σωτηρίαν μας).
Β Τιμ. 1,10         φανερωθεῖσαν δὲ νῦν διὰ τῆς ἐπιφανείας τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καταργήσαντος μὲν τὸν θάνατον, φωτίσαντος δὲ ζωὴν καὶ ἀφθαρσίαν διὰ τοῦ εὐαγγελίου,
Β Τιμ. 1,10                Εφανερώθη δε αυτή η χάρις τώρα με την ενανθρώπησιν και εμφάνησιν εν μέσω των ανθρώπων του σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, ο οποίος κατήργησε μεν τον θάνατον και με το θείον του φως έκαμε να λάμψη η αιωνία ζωή και η αφθαρσία, δια μέσου των αληθειών του Ευαγγελίου.
Β Τιμ. 1,11         εἰς ὃ ἐτέθην ἐγὼ κήρυξ καὶ ἀπόστολος καὶ διδάσκαλος ἐθνῶν.
Β Τιμ. 1,11                 Εις αυτό το Ευαγγέλιον και εγώ έχω κληθή και τεθή από τον Θεόν κήρυξ και Απόστολος και διδάσκαλος των εθνών.
Β Τιμ. 1,12         δι᾿ ἣν αἰτίαν καὶ ταῦτα πάσχω, ἀλλ᾿ οὐκ ἐπαισχύνομαι· οἶδα γὰρ ᾧ πεπίστευκα, καὶ πέπεισμαι ὅτι δυνατός ἐστι τὴν παραθήκην μου φυλάξαι εἰς ἐκείνην τὴν ἡμέραν.
Β Τιμ. 1,12                Ακριβώς δε διότι είμαι κήρυξ του Ευαγγελίου, πάσχω αυτάς τας ταλαιπωρίας, αλλά δεν εντρέπομαι (ούτε δια τα δεσμά ούτε δια την φυλάκισίν μου), διότι γνωρίζω ποίος είναι αυτός, στον οποίον έχω απολύτως εμπιστευθή τον ευατόν μου, και είμαι απολύτως πεπεισμένος, ότι είναι ικανός και δυνατός να φυλάξη έως την μεγάλην εκείνην ημέρα της Δευτέρας παρουσίας τον θησαυρόν του αποστολικού μου έργου, τον οποίον αυτός μου έχει εμπιστευθή.
Β Τιμ. 1,13         ὑποτύπωσιν ἔχε ὑγιαινόντων λόγων ὧν παρ᾿ ἐμοῦ ἤκουσας, ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ·
Β Τιμ. 1,13                 Ως υπόδειγμα υγιούς και ανοθεύτου διδασκαλίας πρέπει να έχης και να κρατής στερεά τους λόγους, τους οποίους από εμέ ήκουσες περί της πίστεως και της αγάπης, που δίδει και καλλιεργεί εις τας καρδίας μας ο Χριστός.
Β Τιμ. 1,14         τὴν καλὴν παραθήκην φύλαξον διὰ Πνεύματος Ἁγίου τοῦ ἐνοικοῦντος ἐν ἡμῖν.
Β Τιμ. 1,14                Τον καλόν και ανεκτίμητον θησαυρόν της ευαγγελικής διδασκαλίας, που σου ενεπιστεύθη ο Θεός, φύλαξέ τον ανόθευτον και ακέραιον με την δύναμιν και την χάριν του Αγίου Πνεύματος, το οποίον κατοικεί μέσα μας.
Β Τιμ. 1,15         Οἶδας τοῦτο, ὅτι ἀπεστράφησάν με πάντες οἱ ἐν τῇ Ἀσίᾳ, ὧν ἐστι Φύγελλος καὶ Ἑρμογένης.
Β Τιμ. 1,15                 Γνωρίζστούτο, ότι δηλαδή με εγκατέλειψαν και έφυγαν μακρυά όλοι αυτοί, που ευρίσκονται τώρα εις την Ασίαν, μεταξύ των οποίων είναι ο Φυγελλος και ο Ερμογένης.
Β Τιμ. 1,16         δῴη ἔλεος ὁ Κύριος τῷ Ὀνησιφόρου οἴκῳ, ὅτι πολλάκις με ἀνέψυξε καὶ τὴν ἅλυσίν μου οὐκ ἐπῃσχύνθη,
Β Τιμ. 1,16                Είθε να δώση ο Κυριος έλεος εις την οικογένειαν του Ονησιφόρου, διότι πολλές φορές μου έδωσεν αναψυχήν, άνεσιν και ξεκούρασμα, και δεν εντράπηκεν ο Ονησίφορος την αλυσίδα, με την οποίαν είμαι δεμένος.
Β Τιμ. 1,17         ἀλλὰ γενόμενος ἐν Ῥώμῃ σπουδαιότερον ἐζήτησέ με καὶ εὗρε·
Β Τιμ. 1,17                 Αλλά, όταν ήλθεν εις την Ρωμην, με ανεζήτησε με πολύν ζήλον και δραστηριότητα και με εύρε.
Β Τιμ. 1,18         δῴη αὐτῷ ὁ Κύριος εὑρεῖν ἔλεος παρὰ Κυρίου ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ· καὶ ὅσα ἐν Ἐφέσῳ διηκόνησε, βέλτιον σὺ γινώσκεις.
Β Τιμ. 1,18                Είθε ο Κυριος να δώση να εύρη έλεος εκ μέρους του Κυρίου κατά την μεγάλην εκείνην ημέραν της Δευτέρας Παρουσίας. Τα όσα δε αυτός μου προσέφερε και το πόσον με εξυπηρέτησεν εις την Εφεσον, το γνωρίζεις συ καλύτερα.
Εὐαγγέλιο: ( Λουκ. κα΄37- κβ΄8 )
Λουκ. 21,37        Ἦν δὲ τὰς ἡμέρας ἐν τῷ ἱερῷ διδάσκων, τὰς δὲ νύκτας                                   ἐξερχόμενος ηὐλίζετο εἰς τὸ ὄρος τὸ καλούμενον ἐλαιῶν·
Λουκ. 21,37              Τας ημέρας δε εκείνας εδίδασκε όπως πρώτα ο Κυριος στο ιερόν, κατά δε την νύκτα έβγαινεν από την Ιερουσαλήμ και έμενε στο όρος, που εκαλείτο “όρος των Ελαιών”.
Λουκ. 21,38        καὶ πᾶς ὁ λαὸς ὤρθριζε πρὸς αὐτὸν ἐν τῷ ὄρει ἀκούειν αὐτοῦ.
Λουκ. 21,38              Και όλος ο λαός πρωϊ-πρωϊ ήρχετο εις αυτόν μέσα προς τας αυλάς του ναού, δια να τον ακούη.
Λουκ. 22,1         Ἤγγιζε δὲ ἡ ἑορτὴ τῶν ἀζύμων ἡ λεγομένη πάσχα.
Λουκ. 22,1                Επλησίαζε δε η εορτή, κατά την οποίαν οι Ισραηλίται επί επτά ημέρας έτρωγαν ψωμί άζυμο και η οποία ελέγετο πάσχα.
Λουκ. 22,2         καὶ ἐζήτουν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς τὸ πῶς ἀνέλωσιν αὐτόν· ἐφοβοῦντο γὰρ τὸν λαόν.
Λουκ. 22,2                Και εζητούσαν οι αρχιερείς και οι γραμματείς, με ποιόν τρόπον να τον φονεύσουν, χωρίς να εκτεθούν· διότι εφοβούντο τον λαόν.
Λουκ. 22,3         Εἰσῆλθε δὲ ὁ σατανᾶς εἰς Ἰούδαν τὸν ἐπικαλούμενον Ἰσκαριώτην, ὄντα ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν δώδεκα,
Λουκ. 22,3                Εμπήκε δε ο σατανάς στον Ιούδα, τον επονομαζόμενον Ισκαριώτην, ο οποίος ήτο ένας από τους δώδεκα Αποστόλους.
Λουκ. 22,4         καὶ ἀπελθὼν συνελάλησε τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι καὶ στρατηγοῖς τὸ πῶς αὐτὸν παραδῶ αὐτοῖς.
Λουκ. 22,4                Και αυτός επήγε και συνενοήθηκε με τους αρχιερείς και τους γραμματείς και τους στρατηγούς της φρουράς του ναού, πως θα παρέδιδε εις αυτούς ασφαλώς τον Χριστόν.
Λουκ. 22,5         καὶ ἐχάρησαν, καὶ συνέθεντο αὐτῷ ἀργύρια δοῦναι·
Λουκ. 22,5                Και εχάρησαν αυτοί, διότι ένας από τους δώδεκα σαν προδότης θα τους βοηθούσε στο έγκλημά των, και συνεφώνησαν να του δώσουν χρήματα.
Λουκ. 22,6         καὶ ἐξωμολόγησε, καὶ ἐζήτει εὐκαιρίαν τοῦ παραδοῦναι αὐτὸν αὐτοῖς ἄτερ ὄχλου.
Λουκ. 22,6                Και αυτός τους διαβεβαίωσε με όλην του την καρδιά, να τους βοηθήση. Και εζητούσε κατάλληλον ευκαιρίαν να παραδώση εις αυτούς τον Χριστόν κρυφά από τον λαόν.
Λουκ. 22,7         Ἦλθε δὲ ἡ ἡμέρα τῶν ἀζύμων, ἐν ᾗ ἔδει θύεσθαι τὸ πάσχα,
Λουκ. 22,7                Ηλθε η ημέρα των αζύμων, η οποία ήρχιζε από την δύσιν της Μ.Πεμπτης και ετελείωνε με την δύσιν της Μ.Παρασκευής. Κατ' αυτήν έπρεπε οι Εβραίοι να ετοιμάσουν τα άζυμα ψωμιά, να θυσιάσουν δε και να ψήσουν τον πασχάλιον αμνόν, ώστε να είναι έτοιμος μετά την δύσιν της Παρασκευής, που θα ήρχιζε η μεγάλη ημέρα του Πασχα.
Λουκ. 22,8         καὶ ἀπέστειλε Πέτρον καὶ Ἰωάννην εἰπών· πορευθέντες ἑτοιμάσατε ἡμῖν τὸ πάσχα ἵνα φάγωμεν.
Λουκ. 22,8                Και έστειλε ο Ιησούς κατά το απόγευμα της Μ.Πεμπτης τον Πετρον και τον Ιωάννην και τους είπε· “πηγαίνετε και ετοιμάσατέ μας το Πασχα, δια να φάγωμεν”.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

«Πῶς εἶναι δυνατόν νά πέταξε ἀπό τόσο μακρυά; Τί; Πουλί εἶναι ὁ Γέροντας;»


 
Μαρτυρία π. Παύλου Τσουκνίδα: Τον Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη τον γνώρισα από έναν Ιερομόναχο το έτος 1987, τον έκανα Πνευματικό και πήγαινα, ως λαϊκός που ήμουν τότε, με το αυτοκίνητό μου απ’ την Καρδίτσα στο μοναστήρι του Οσίου Δαυϊδ, γιατί αναπαυόμουνα πολύ με την εξομολόγηση στον μακαριστό Γέροντα.
~ Μια μέρα που πήγα με τον ιερομόναχο στην Ιερά Μονή να μείνουμε μερικές μέρες και να εξομολογηθούμε, καθ’ οδόν ενώ ταξιδεύαμε, πριν φθάσουμε στις Ροβιές μετά την Λίμνη Ευβοίας, ο ιερομόναχος που ήταν στην θέση του συνοδηγού, μου λέει:
 «Ο Ηγούμενος, ο π. Ιάκωβος, έμαθα ότι πετάει, ξέρω ένα περιστατικό και είναι αλήθεια, το άκουσα από πνευματικούς ανθρώπους, αλλά και άλλα παρόμοια απ’ τους μοναχούς της Μονής.

Καί ἅγιος καί κλέφτης;


Αποτέλεσμα εικόνας για φιλάργυρη
Ζούσε στην Αλεξάνδρεια μια ανύπαντρη Χριστιανή γυναίκα που φαινόταν ταπεινή, στην πραγμα- τικότητα όμως ήταν περήφανη και πολύ φιλάργυρη. Ήταν μάλλον φιλόχρυση, παρά φιλόχριστη. Δεν είχε προσφέρει ποτέ κάτι από την περιουσία της, ούτε σε ξένο, ούτε σε φτωχό, ούτε σε καταπιεσμένο, ούτε σε μοναχό, ούτε σε φτωχό κορίτσι... 
Αυτή τη γυναίκα, που μόνο στο όνομα ήταν παρθένα κι όχι στον τρόπο ζωής, ο αγιότατος Μακάριος, ο πρεσβύτερος και προϊστάμενος του λεπροκομείου, θέλησε - κατά κάποιον τρόπο - να την εγχειρίσει σα γιατρός για να την ανακουφίσει από την πλεονεξία, και επινόησε το εξής τέχνασμα...


ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ LORD JESUS CHRIST 3. ΑΡΧ. ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

«Θεία Ψυχανάλυση». Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Κανὼν Ἱκετήριος εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν

Ὁ Μέγας Παρακλητικὸς Κανὼν τῆς Παναγίας

Παρακλητικός Κανών Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Παρακλητικός Κανών Οσίου Αρσενίου - Βατοπαίδι Χαλκιδικής