Παρασκευή 14 Αυγούστου 2015

Ὀρθόδοξοι Πνευματικοί Λόγοι: "Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ ἑνότητα τῶν πάντων"

  "Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ ἑνότητα τῶν πάντων καί μέσα στήν Ἐκκλησία -ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστός ὅσιος Πορφύριος- εἴμαστε ὅλοι. Εἴμαστε ὅλοι «δυνάμει»· μακάρι νά γίνουμε καί «ἐνεργείᾳ», δηλαδή νά μποῦμε (ὅλος ὁ κόσμος νά μπεῖ) στήν Ἐκκλησία μέ τήν θέλησή μας ".

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης 

Συνεχίζεται...
Ἀπό τό βιβλίο: "Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ", Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου, σελ. 29-30   http://hristospanagiapsavvas.blogspot.gr/

www.hristospanagia.gr

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν  π. Σάββα Ἁγιορείτη γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει.

Ἀγαπίου Λάνδου: Περί ἐκείνου πού εἶδε τήν Παναγία νά κοινωνεῖ τούς κοπιῶντες ἀδελφούς οὐράνιο ἄρτο (ἀπό τό Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία)

Τον καιρό του αγίου Σάββα ζούσαν στην Λαύρα του πολλοί και ενάρετοι μοναχοί και υπηρετούσαν τον Κύριο. Πήγε, λοιπόν, και ένας άρχοντας ευγενής και πλούσιος να μονάσει, τον οποίο υποδέχτηκε με χαρά ο άγιος.
Και επειδή δεν ήταν μαθημένος στον κόπο, τον φρόντιζε και δεν τον άφηνε να πηγαίνει με τους άλλους στις βαριές γεωργικές εργασίες. Εκεί δούλευαν μέχρι την ενάτη ώρα, και τότε έρχονταν και διάβαζαν από κοινού την ακολουθία, και μετά τον εσπερινό έτρωγαν, μία φορά τη μέρα κοινοβιακά.
Επειδή αυτός δεν μπορούσε να τα κάνει αυτά, γιατί ήταν αρχάριος, τον πρόσταξε να αγωνίζεται στο μοναστήρι όσο μπορεί και να νηστεύει ωσότου επιστρέφουν όλοι οι αδελφοί, και να τρώνε μαζί σύμφωνα με την τάξη.
Αυτός όμως ούτε καν αυτή την εντολή δεν τηρούσε αλλά έτρωγε στο κελί του, γιατί του έφερναν οι συγγενείς του διάφορα φαγητά.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/08/blog-post_837.html#more

ΥΜΝΟΙ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - ΣΤΑΝΙΤΣΑΣ

https://www.youtube.com/watch?v=By7rQc3UBus

Θεαρχίω νεύματι


https://www.youtube.com/watch?v=4dgmQd5zVPk

Απολυτίκιο Προφήτου Μιχαίου - 14 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ


https://www.youtube.com/watch?v=1YP9SoTgffo

Ἡ Παναγία κατά τήν ὀρθόδοξη ἀντίληψη

Σκεπη του κόσμου ist
Κοίμησις τῆς Θεοτόκου Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΑΝΤΙΛΗΨΙ

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, μὲ ἰδιαιτέρα συγκίνησι ἔρχομαι ν᾿ ἀποδώσω εὐχαριστία στὴν ὑπεραγία Θεοτόκο, τὴν ὁποία σέβομαι καὶ ἀγαπῶ ἀπὸ τὴν παιδική μου ἡλικία. Διότι εἶμαι ἀπὸ ἕνα νησὶ τοῦ Αἰγαίου, ἀπὸ τὴν Πάρο, ὅπου, ὕστερα ἀπὸ τὴν Τῆνο, ἡ Θεοτόκος τιμᾶται ὅλως ἰδιαιτέρως καὶ ἔχει εἰκόνα ἱστορική, τῆς Παναγίας τῆς Ἑκατονταπυλιανῆς.
Τί νὰ ποῦμε; Νὰ ὑμνήσουμε τὴν Παναγία; Δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ μᾶς. Τὴν ὕμνησαν ἄγγελοι, ὑμνογράφοι, πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Τί νὰ προσθέσουμε ἐμεῖς; Ἀλλ᾿ ἐπειδὴ δὲν πρέπει νὰ γίνεται ἀκολουθία χωρὶς κήρυγμα, ἂν θέλουμε νὰ ἔχουμε ἐκκλησία ζῶσα, θὰ τολμήσω νὰ πῶ λίγες λέξεις πρὸς τιμήν της.
Θ᾿ ἀπαντήσω στὸ ἐρώτημα· τί εἶναι ἡ Παναγία; Αὐτὸ σχετίζεται μὲ ἕνα ἄλλο θεμελιῶδες ἐρώτημα, ποὺ ἔθεσε ὁ Χριστὸς στοὺς μαθητάς του· «Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι;» (Ματθ. 16,13), τί ἰδέα ἔχουν οἱ ἄνθρωποι γιὰ μένα; Διότι ἡ ἰδέα ποὺ ἔχει κανεὶς γιὰ τὴν Παναγία εἶναι σχετικὴ μὲ τὴν ἰδέα ποὺ ἔχει γιὰ τὸ Χριστό.

“ Ἄξιον καί δίκαιον “,μέρος α΄


Στήν προτροπή τοῦ ἱερέως “Εὐχαριστήσωμεν τῷ Κυρίῳ” οἱ πιστοί ἀπαντοῦν: Αὐτό εἶναι ἄξιο καί δίκαιο”.
Κατά τόν Ἱερό Χρυσόστομο ἀπάντησις τῶν πιστῶν Ἄξιον καί δίκαιον φανερώνει τήν ἑνότητα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἱσότητα τοῦ λειτουργοῦ καί τῶν πιστῶν ἐνώπιον τῶν θείων δωρεῶν. Μπροστά στίς θεῖες δωρεές εἴμεθα ὅλοι ἴσοι. εὐχαριστία πρός τόν Θεό εἶναι κοινή, διότι δέν εὐχαριστεῖ μόνος του ἱερεύς, ἀλλά καί ὅλος λαός. Ἀφοῦ ἀρχίσει ἱερεύς, συμφωνοῦν ὅλοι ὅτι αὐτή γίνεται ἄξια καί δικαιολογημένα. Καί τότε ἱερεύς ἀρχίζει τή Θεία Εὐχαριστία.Καί λαός ὁλόκληρος συμμετέχει σ᾿ αὐτήν καί συμπορεύεται μέ τόν Λειτουργό1.
Ἀπό τό Ἄξιον καί δίκαιον τῶν ἱεροψαλτῶν καί πρίν ἀπό τήν ἐκφώνησι τοῦ ἱερέως Τόν ἐπινίκιον ὕμνον ᾄδοντα, βοῶντα, κεκραγότα καί λέγοντα...διαβάζεται ἀπό τόν Λειτουργό Εὐχή τῆς Εὐχαρισίας Εὐχαριστήριος Εὐχή :

Η Κοίμηση της Θεοτόκου. Μετάβαση προς την Ζωή. Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

Η Κοίμηση της Θεοτόκου


Κάθε φορά που εορτάζουμε την Κοίμηση της Θεοτόκου είναι σαν να έχουμε Πάσχα· το Πάσχα του καλοκαιριού. Πάσχα μάς ετοιμάζει η Κυρία Θεοτόκος. Διάβαση ένδοξη «εκ του θανάτου εις την ζωήν». Δεύτερο Πάσχα, άγιο, άμωμο, ζωοποιό για το ανθρώπινο γένος, γιατί πράγματι σήμερα «νενίκηνται της φύσεως οι όροι».

«Πώς η πηγή της ζωής πηγαίνει προς την ζωή περνώντας από τον θάνατο!», αναφωνεί ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Ο θάνατος της «ζωαρχικής Μητρός» του Κυρίου υπερβαίνει την έννοια του θανάτου, ώστε δεν ονομάζεται κάν θάνατος, αλλά «κοίμησις» και «θεία μετάστασις» και εκδημία ή ενδημία προς τον Κύριο. Και αν ακόμη λεχθεί θάνατος, όμως είναι θάνατος ζωηφόρος, αφού μεταβιβάζει σε ουράνια και αθάνατη ζωή.
Η μετάσταση της Θεοτόκου ως ένα γεγονός αναμφισβήτητο, που διασώθηκε από την ιερά Παράδοση, έχει ενσωματωθεί στην διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας και δεν έχει σχέση με τις ευσεβιστικές δοξασίες των Δυτικών περί ασπόρου συλλήψεως και άνευ θανάτου ζωής της Θεοτόκου.

ΑΡΚΕΙ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ

cf80ceb1cebdceb1ceb3ceb9ceb145

Πόση παρηγοριά παίρνει ο πονεμένος και μόνο μια ματιά να ρίξει με ελπιδα σε μια εικόνα του Χριστού και της Παναγίας.

Πόση ευλάβεια πρέπει να έχουμε στις εικόνες! Ένας μοναχός ετοίμασε μία εικόνα του Αγίου Νικολάου, για να την δώσει ευλογία σε κάποιον. Την τύλιξε με καλό χαρτί και την έβαλε σε ένα ντουλάπι, μέχρι να την δώσει. Αλλά χωρίς να τα προσέξει, την έβαλε ανάποδα. Σε λίγο άρχισε να ακούγεται μέσα στο δωμάτιο ένας κρότος.
Κοίταζε ο μοναχός από δω, αποκεί, να δει από πού ερχόταν αυτός ο κρότος. Που να πάει ο νούς του ότι ερχόταν από το ντουλάπι! Ο κρότος συνέχιζε για αρκετή ώρα, «τακ-τακ-τακ»· δεν τον άφηνε να ησυχάσει. Τελικά όταν πήγε κοντά στο ντουλάπι, κατάλαβε ότι ο κρότος έβγαινε από εκεί. Το ανοίγει και βλέπει ότι ο κρότος έβγαινε από την εικόνα. «Τι να έχει η εικόνα; λέει· για να δώ». Μόλις την ξετύλιξε, είδε πως ήταν ανάποδα. Την έστησε όρθια και αμέσως σταμάτησε ο κρότος. Ο ευλαβής ιδιαίτερα ευλαβείται τις εικόνες. Και όταν λέμε «ευλαβείται τις εικόνες», εννοούμε ότι ευλαβείται το εικονιζόμενο πρόσωπο. Όταν έχει κανείς μια φωτογραφία του πατέρα του, της μάνας του, του παππού του, της γιαγιάς του, του αδελφού του, δεν μπορεί να την σχίσει ή να την πατήσει, πόσο μάλλον μια εικόνα! Οι Ιεχωβάδες δεν έχουν εικόνες. Την τιμή που αποδίδουμε στις εικόνες την θεωρούν ειδωλολατρία.
Είπα σε έναν Ιεχωβά μια φορά: «Εσείς δεν έχετε φωτογραφίες στα σπίτια σας;».
«Έχουμε», μου λέει.
«Έ, καλά, η μάνα, όταν το παιδί της λείπει μακριά, δεν φιλάει την φωτογραφία του παιδιού της;».
«Την φιλάει», μου λέει.
«Το χαρτί φιλάει ή το παιδί της;».
«Το παιδί της», μου λέει.
«Έ, όπως εκείνη, όταν φιλάει την φωτογραφία του παιδιού της, του λέω, φιλάει το παιδί της και όχι το χαρτί, έτσι και εμείς τον Χριστό φιλούμε· δεν φιλούμε το χαρτί ή το σανίδι».
– Γέροντα, και αν ένα σανίδι κάποτε είχε επάνω την εικόνα του Χριστού, της Παναγίας ή κάποιου Αγίου και έσβησαν τα χρώματα από τον καιρό, και πάλι δεν πρέπει να το ασπαζόμαστε;
– Ναι, βέβαια! Όταν ασπάζεται ο άνθρωπος με ευλάβεια και θερμή αγάπη τις άγιες εικόνες, παίρνει τα χρώματα από αυτές και ζωγραφίζονται οι Άγιοι μέσα του. Οι Άγιοι χαίρονται, όταν ξεσηκώνονται από τα χαρτιά ή από τα σανίδια και τυπώνονται στις καρδιές των ανθρώπων.
Όταν ασπάζεται ο Χριστιανός με ευλάβεια τις άγιες εικόνες και ζητάει βοήθεια από τον Χριστό, την Παναγία, τους Αγίους, με τον ασπασμό που κάνει με την καρδιά του, ρουφάει μέσα στην καρδιά του όχι μόνον τη χάρη του Χριστού, της Παναγίας ή των Αγίων, αλλά και τον Χριστό ολόκληρο ή την Παναγία ή τον Άγιο, και τοποθετούνται πιά στο τέμπλο του Ναού του. «Ναός του Αγίου Πνεύματος είναι ο άνθρωπος» (Α΄ Κορ. 3,16 και 6,19).

ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ «Μπήκαμε στό λούκι, ἀλλά οἱ πολλοί δέν τό πήραμε ἀκόμα εἴδηση. Σέ λίγο, ὅμως, θά δεῖς τί θά γίνει. Εἴμαστε μέσα στήν ἀποστασία. Ἡ νεολαία, τελευταῖα, ζητοῦν νά μάθουν γιά τόν ἀντίχριστο ἔχουν μία περιέργεια ἤ νομίζουν ὅτι θά τούς ἀναδείξει. Ὅμως ἔφυγε ἡ νεολαία, ἔφυγες ἐσύ καί ἐγώ.


      Η πίστη των πατέρων μας
  Την πίστη των πατέρων μας τη στραγγαλίσαμε εμείς και τρέχουμε ακατάσχετα μέσα στην απώλεια. Δεν φυλάγουμε τίποτα από εκείνα πού μάς διατάσσει ο Κύριος. Τίποτα! Ούτε οι μικροί ούτε οι μεγάλοι. Από τόσο δα παιδάκι. Να, ετούτο εδώ, ρώτησέ το κάτι, έχει άγνοια. Δεν ξέρει να σου πει τίποτα, ενώ έπρεπε να είναι ρήτορας μέσα στα εκκλησιαστικά πράγματα. Κι άμα πάει δεκαεπτά χρόνων, από εκεί τον έχασες εσύ, δεν τον ξαναβρίσκεις. Πάει και ποτίζεται, αντί όπως το λουλούδι μέσα στο νερό το δροσερό, μέσα στην κακία.

  Ποιος δίδαξε τη νεολαία; Εμείς οι ιερείς και όλοι όσοι είναι χριστιανοί δεν είπαμε σ’ ένα κήρυγμα: «Πρόσεξε, ο δρόμος αυτός είναι της καταστροφής! Συνέχεια

π. Μάξιμος Βατοπαιδινός - Αναβόησον Δαυίδ | Κοίμησις της Θεοτόκου


https://www.youtube.com/watch?v=DZZ8MNWiC54

Όλα υπό το πρίσμα της αιωνιότητος... (+ Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)


«Όλα τα γεγονότα της ζωής μας πρέπει να τα βλέπουμε υπό το πρίσμα της αιωνιότητος. Τότε μπορούμε να διακρίνουμε τις πραγματικές τους διαστάσεις».
+Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος

«Στῶμεν καλῶς στῶμεν μετά φόβου»

«Στώμεν καλώς  στώμεν μετά φόβου»

Η ανθρώπινη αντοχή δεν επιτρέπει στην ψυχή και στο σώμα συνεχή ένταση.  Αυτό η Εκκλησία ως μάνα το γνωρίζει καλά.

Κάποιες όμως φορές χρειάζεται η έντονη προσοχή, η προσεκτική ακρόαση και θέαση των τελουμένων. Μια τέτοια στιγμή είναι, κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, η Αγία Αναφορά. Το μέρος εκείνο που αρχίζει μετά το «Πιστεύω..» και τελειώνει με το «Άξιον Εστίν…»

ΗΧΗΤΙΚΟ ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ 14 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

«Τόν ἀναλλοίωτον Θεόν ἡ τετοκυῖα ἀλλοιουμένην εἰς ἀεί τῇ ἁμαρτίᾳ...»





Δόξα. Καί νῦν. Θεοτοκίον


«Τόν ἀναλλοίωτον Θεόν ἡ τετοκυῖα ἀλλοιουμένην εἰς ἀεί τῇ ἁμαρτίᾳ,

ταῖς προσβολαῖς τοῦ δολίου καί τῇ ραθυμίᾳ, στερέωσον τήν καρδίαν μου,

Ἀγαθή, πρεσβείαις ταῖς μητρικαῖς σου, ὅπως κἀγώ εὐχαρίστως δοξάζω σε,

θεογεννῆτορ Μαριάμ, ἐλέησον τήν ποίμνην σου, ἥν ἐκτήσω Πανάμωμε»


Μεσονυκτικόν Κυριακῆς
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/08/blog-post_898.html

14 Αυγούστου Συναξαριστής. Προεόρτια Κοιμήσεως Θεοτόκου, Μιχαία Προφήτου, Μάρκελλου Ιερομάρτυρα, Ανακομιδή Τιμίου Σταυρού στο Παλάτι, Ουρσικίου, Λουκίου Στρατιώτη, Συμεών Τραπεζούντιου, Ανακομιδή Λειψάνων Οσίου Θεοδοσίου, Ταρσίζιος ὁ Μάρτυρας.

Προεόρτια (παραμονή) τῆς κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου


Παραμονή της μεγάλης εορτής 

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Λαοὶ προσκιρτήσατε, χεῖρας κροτοῦντες πιστῶς, καὶ πόθω ἀθροίσθητε, σήμερον χαίροντες, καὶ φαιδρῶς ἀλαλάζοντες, πάντες ἐν εὐφροσύνη· τοῦ Θεοῦ γὰρ ἡ Μήτηρ, μέλλει τῶν ἐπιγείων, πρὸς τὰ ἄνω ἀπαίρειν, ἐνδόξως· ἣν ἐν ὕμνοις ἀεί, ὡς Θεοτόκον δοξάζομεν.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Τῇ ἐνδόξῳ μνήμῃ σου ἡ οἰκουμένη, προσκιρτῶσα σήμερον, μετ’ εὐφροσύνης μυστικῶς, Θεοκυῆτορ κραυγάζει σοι· χαῖρε Παρθένε Χριστιανῶν τὸ καύχημα.

Μεγαλυνάριον.
Ἄνωθεν χορεῖαι Ἀγγελικαί, καὶ ἀπὸ περάτων, Ἀποστόλων θεία πληθύς, σπεύσατε προθύμως Γεθσημανῇ χωρίῳ, κηδεῦσαι ἐπαξίως, τὴν Θεομήτορα.

«Υἱέ μου δός μοι σήν καρδίαν» _mp3+κείμενο

ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ
ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ

Π. Σάββας 2011-10-13_ ''ΥΙΕ ΜΟΥ ΔΟΣ ΜΟΙ ΣΗΝ ΚΑΡΔΙΑ''_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 13-10-2011 (Συνάξεις Κυκλαρχισσῶν-Σύναξη Α΄ 2011-2012).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

ΚΕΙΜΕΝΟ:

Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα τῆς Παρασκευῆς 14 Αὐγούστου

 
Ἀπόστολος (Β΄ Κορινθ. δ΄13-18) 
13 χοντες δ τ ατ πνεμα τς πστεως κατ τ γεγραμμνον, πστευσα, δι λλησα, κα μες πιστεομεν, δι κα λαλομεν,
14 εδτες τι γερας τν Κριον ησον κα μς δι ησο γερε κα παραστσει σν μν.
15 Τ γρ πντα δι᾿ μς, να χρις πλεονσασα δι τν πλεινων τν εχαρισταν περισσεσ ες τν δξαν το Θεο.
16 Δι οκ κκακομεν, λλ᾿ ε κα ξω μν νθρωπος διαφθερεται, λλ᾿ σωθεν νακαινοται μρ κα μρ.
17 Τ γρ παραυτκα λαφρν τς θλψεως μν καθ᾿ περβολν ες περβολν αἰώνιον βρος δξης κατεργζεται μν, 
18 μ σκοποντων μν τ βλεπμενα, λλ τ μ βλεπμενα. Τ γρ βλεπμενα πρσκαιρα, τ δ μ βλεπμενα αἰώνια.
  ΕΡΜΗΝΕΙΑ
13 Ἀλλ’ ἐπειδὴ ἔχομεν τὸ ἴδιο πνεῦμα τῆς πίστεως σύμφωνα πρὸς ὅ,τι εἶναι γραμμένον, Ἐπίστεψα καὶ διὰ τοῦτο ἐμίλησα, καὶ ἐμεῖς πιστεύομεν, διὰ τοῦτο καὶ μιλᾶμε,
14 διότι γνωρίζομεν ὅτι ἐκεῖνος ποὺ ἀνέστησε τὸν Κύριον Ἰησοῦν θὰ ἀναστήσῃ καὶ ἐμᾶς διὰ τοῦ Ἰησοῦ καὶ θὰ μᾶς στήσῃ μαζὶ μ’ ἐσᾶς ἐνώπιόν του.
15 Ὅλα γίνονται πρὸς χάριν σας, ὥστε καθὼς ἡ χάρις ἐπεκτείνεται εἰς περισσοτέρους, νὰ προκαλέσῃ πλουσίαν τὴν εὐχαριστίαν πρὸς δόξαν τοῦ Θεοῦ.  
16 Διὰ τοῦτο δὲν χάνομεν τὸ θάρρος μας, ἀλλὰ ἂν καὶ ὁ ἐξωτερικός μας ἄνθρωπος φθείρεται, ὁ ἐσωτερικὸς ὅμως ἀνακαινίζεται μέρα μὲ τὴν ἡμέρα.
17 Διότι ἡ στιγμιαία ἐλαφρὴ θλῖψίς μας προετοιμάζει γιὰ μᾶς αἰώνιον βάρος δόξης, ποὺ ὑπερβαίνει κάθε μέτρον, 
18 ἐπειδὴ τὸ βλέμμα μας προσηλώνεται ὄχι σ’ ἐκεῖνα ποὺ βλέπονται ἀλλὰ σ’ ἐκεῖνα ποὺ δὲν βλέπονται, διότι ἐκεῖνα ποὺ βλέπονται εἶναι πρόσκαιρα· ἐκεῖνα ποὺ δὲν βλέπονται, εἶναι αἰώνια.
Εὐαγγέλιο (Ματθ. κδ΄27-33 & 42-51) 
27 σπερ γρ στραπ ξρχεται π νατολν κα φανεται ως δυσμν, οτως σται κα παρουσα το υο το νθρπου·
28 που γρ ἐὰν τ πτμα, κε συναχθσονται ο ετο.
29 Εθως δ μετ τν θλψιν τν μερν κενων λιος σκοτισθσεται κα σελνη ο δσει τ φγγος ατς, κα ο στρες πεσονται π το ορανο, κα α δυνμεις τν ορανν σαλευθσονται.
30 Κα ττε φανσεται τ σημεον το υο το νθρπου ν τ οραν, κα ττε κψονται πσαι α φυλα τς γς κα ψονται τν υἱὸν το νθρπου ρχμενον π τν νεφελν το ορανο μετ δυνμεως κα δξης πολλς.
31 Κα ποστελε τος γγλους ατο μετ σλπιγγος φωνς μεγλης, κα πισυνξουσι τος κλεκτος ατο κ τν τεσσρων νμων π᾿ κρων ορανν ως κρων ατν.
32 π δ τς συκς μθετε τν παραβολν. ταν δη κλδος ατς γνηται παλς κα τ φλλα κφύῃ, γινσκετε τι γγς τ θρος·
33 οτω κα μες ταν δητε τατα πντα, γινσκετε τι γγς στιν π θραις.
42 Γρηγορετε ον, τι οκ οδατε ποίᾳ ρ Κριος μν ρχεται.
43 κενο δ γινσκετε τι ε δει οκοδεσπτης ποίᾳ φυλακ κλπτης ρχεται, γρηγρησεν ν κα οκ ν εασε διορυγναι τν οκαν ατο.
44 Δι τοτο κα μες γνεσθε τοιμοι, τι ρ ο δοκετε υἱὸς το νθρπου ρχεται.
45 Τς ρα στν πιστς δολος κα φρνιμος, ν κατστησεν κριος ατο π τς θεραπεας ατο το διδναι ατος τν τροφν ν καιρ;
46 Μακριος δολος κενος ν λθν κριος ατο ερσει ποιοντα οτως.
47 μν λγω μν τι π πσι τος πρχουσιν ατο καταστσει ατν.
48 Ἐὰν δ επ κακς δολος κενος ν τ καρδίᾳ ατο, χρονζει κρις μου λθεν,
49 κα ρξηται τπτειν τος συνδολους ατο, σθίῃ δ κα πν μετ τν μεθυντων,
50 ξει κριος το δολου κενου ν μρ ο προσδοκ κα ν ρ ο γινσκει, 
51 κα διχοτομσει ατν, κα τ μρος ατο μετ τν ποκριτν θσει· κε σται κλαυθμς κα βρυγμς τν δντων.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
27 Διότι ὅπως ἡ ἀστραπὴ βγαίνει ἀπὸ τὴν ἀνατολὴν καὶ φαίνεται ἕως τὴν δύσιν, ἔτσι θὰ εἶναι καὶ ἡ ἔλευσις τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου.
28 Ὅπου εἶναι τὸ πτῶμα, ἐκεῖ θὰ μαζευθοῦν οἱ ἀετοί.
29 Ἀμέσως δὲ ὕστερα ἀπὸ τὴν θλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων ὁ ἥλιος θὰ σκοτεινιάσῃ καὶ ἡ σελήνη δὲν θὰ φωτίζῃ καὶ τὰ ἄστρα θὰ πέσουν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ αἱ οὐράνιαι δυνάμεις θὰ σαλευθοῦν.
30 Καὶ τότε θὰ φανῇ εἰς τὸν οὐρανὸν τὸ σημεῖον τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τότε θὰ θρηνήσουν ὅλαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς, καὶ θὰ ἰδοῦν τὸν Υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου νὰ ἔρχεται ἐπάνω εἰς τὰ σύννεφα τοῦ οὐρανοῦ μὲ πολλὴν δύναμιν καὶ δόξαν.
31 Καὶ θὰ στείλῃ τοὺς ἀγγέλους του μὲ μεγάλην σάλπιγγα καὶ θὰ συναθροίσουν τοὺς ἐκλεκτούς του ἀπὸ τοὺς τέσσερις ἀνέμους, ἀπὸ τὸ ἕνα ἄκρον τῶν οὐρανῶν ἕως τὸ ἄλλο ἄκρον». 
32 «Ἀπὸ τὴν συκιὰ θὰ καταλάβετε τὴν παραβολήν. Ὅταν ὁ κλάδος της γίνῃ ἤδη ἁπαλὸς καὶ βλαστήσουν τὰ φύλλα, καταλαβαίνετε ὅτι πλησιάζει τὸ καλοκαίρι.
33 Ἔτσι καὶ σεῖς, ὅταν ἰδῆτε ὅλα αὐτά, νὰ γνωρίζετε ὅτι εἶναι πλησίον, εἰς τὴν πόρτα.
42 Νὰ εἶσθε λοιπὸν ἄγρυπνοι, διότι δὲν ξέρετε ποιὰν ὥρα ἔρχεται ὁ Κύριός σας.
43 Ξέρετε ὅμως τοῦτο: ὅτι ἐὰν ἤξερε ὁ οἰκοδεσπότης ποιὰν ὥρα τὴν νύχτα θὰ ἐρχότανε ὁ κλέφτης, θὰ ἀγρυπνοῦσε καὶ δὲν θὰ ἄφηνε νὰ διαρρήξουν τὸ σπίτι του.
44 Διὰ τοῦτο καὶ σεῖς νὰ εἶσθε ἕτοιμοι, διότι τὴν ὥρα ποὺ δὲν περιμένετε, θὰ ἔλθῃ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου». 
45 «Ποιὸς λοιπὸν εἶναι ὁ ἔμπιστος καὶ φρόνιμος δοῦλος, τὸν ὁποῖον ὁ κύριός του διώρισε ἐπιστάτην τῶν ὑπηρετῶν του, διὰ νὰ φροντίζῃ νὰ τοὺς δίνῃ τροφὴν τὴν κατάλληλη ὥρα;
46 Μακάριος εἶναι ὁ δοῦλος ἐκεῖνος, πού, ὅταν ἔλθῃ ὁ κύριός του, θὰ τὸν βρῇ νὰ κἀνῃ τὸ ἔργον του.
47 Ἀλήθεια σᾶς λέγω, θὰ τὸν διορίσῃ ἐπιστάτην εἰς ὅλα τὰ ὑπάρχοντά του.
48 Ἀλλ’ ἐὰν πῇ ὁ κακὸς ἐκεῖνος δοῦλος μέσα του, «Ἀργεῖ νὰ ἔλθῃ ὁ κύριος»,
49 καὶ άρχίζῃ νὰ κτυπᾷ τοὺς συνδούλους του, νὰ τρώγῃ καὶ νὰ πίνῃ μὲ μεθύσους,
50 θὰ ἔλθῃ ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου τὴν ἡμέραν ποὺ δὲν περιμένει καὶ τὴν ὥραν ποὺ δὲν γνωρίζει
51 καὶ θὰ τὸν σχίσῃ εἰς δύο καὶ θὰ τὸν βάλῃ μαζὶ μὲ τοὺς ὑποκριτάς. Ἐκεῖ θὰ εἶναι τὸ κλάμα καὶ τὸ τρίξιμο τῶν δοντιῶν».

ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ LORD JESUS CHRIST 3. ΑΡΧ. ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

«Θεία Ψυχανάλυση». Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Κανὼν Ἱκετήριος εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν

Ὁ Μέγας Παρακλητικὸς Κανὼν τῆς Παναγίας

Παρακλητικός Κανών Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Παρακλητικός Κανών Οσίου Αρσενίου - Βατοπαίδι Χαλκιδικής