Ἀπόστολος: ( Ρωμ. η΄ 28 - 39 )
Ρωμ. 8,28 Οἴδαμεν δὲ ὅτι
τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς
ἀγαθόν, τοῖς κατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσιν·
Ρωμ. 8,28 Τους στεναγμούς μας δια τας θλίψεις της παρούσης
ζωής τους απαλύνει και το γεγονός, ότι γνωρίζομεν πως εις εκείνους που αγαπούν
τον Θεόν όλα υποβοηθούν και συνεργάζονται δια το καλόν των· εις αυτούς δηλαδή,
οι οποίοι σύμφωνα με την προαιώνιον πρόθεσιν του Θεού έχουν κληθή και έχουν
δεχθή την σωτηρίαν.
Ρωμ. 8,29 ὅτι οὓς
προέγνω, καὶ προώρισε συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ υἱοῦ
αὐτοῦ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν πρωτότοκον ἐν
πολλοῖς ἀδελφοῖς·
Ρωμ. 8,29 Διότι εκείνους τους οποίους ο Θεός έχει προγνωρίσει
ως αξίους σωτηρίας δια την καλήν των διάθεσιν, τους προώρισε να γίνουν
ομοιόμορφοι προς την ένδοξον εικόνα του Υιού του, ώστε να είναι ο Υιός του Θεού
πρωτοτόκος μεταξύ πολλών αδελφών, που θα είναι όμοιοί του.
Ρωμ. 8,30 οὓς δὲ
προώρισε, τούτους καὶ ἐκάλεσε, καὶ οὓς ἐκάλεσε,
τούτους καὶ ἐδικαίωσεν, οὓς δὲ ἐδικαίωσε, τούτους
καὶ ἐδόξασε.
Ρωμ. 8,30 Εκείνους δε που προώρισε δια την δόξαν της ομοιώσεώς
των προς τον Χριστόν, αυτούς και εκάλεσε· και αυτούς που εκάλεσε και εδέχθησαν
την κλήσιν, τους κατέστησε δικαίους· και εκείνους που εδικαίωσε, αυτούς και
εδόξασε εις την Βασιλείαν των ουρανών.
Ρωμ. 8,31 Τί οὖν ἐροῦμεν
πρὸς ταῦτα; εἰ ὁ Θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν,
τίς καθ᾿ ἡμῶν;
Ρωμ. 8,31 Τι λοιπόν, θα είπωμεν και τι συμπεράσματα θα
βγάλωμεν δια τας μεγάλας αυτάς δωρεάς, που μας εχάρισεν ο Θεός; Το συμπέρασμα
είναι ότι, εάν ο Θεός μας αγαπά και είναι υπερασπιστής μας, ποίος θα τολμήση να
εναντιωθή προς ημάς και να μας βλάψη;
Ρωμ. 8,32 ὅς γε τοῦ ἰδίου
υἱοῦ οὐκ ἐφείσατο, ἀλλ᾿ ὑπὲρ ἡμῶν
πάντων παρέδωκεν αὐτόν, πῶς οὐχὶ καὶ σὺν αὐτῷ
τὰ πάντα ἡμῖν χαρίσεται;
Ρωμ. 8,32 Αυτός, ο οποίος δεν ελυπήθη ούτε τον μονογενή Υιόν
του, αλλά τον παρέδωκεν στον σταυρικόν θάνατον υπέρ όλων ημών, πως μαζή με
αυτόν δεν θα μας χαρίση και κάθε άλλην εύνοιαν και όλα τα άλλα, που μας
χρειάζονται; (Αφού μας εδώρισε το απείρως ανώτερον, δεν θα μας χαρίση και τα
άλλα αγαθά;)
Ρωμ. 8,33 τίς ἐγκαλέσει κατὰ
ἐκλεκτῶν Θεοῦ; Θεὸς ὁ δικαιῶν·
Ρωμ. 8,33 Ποίος θα τολμήση να παρουσιασθή επικριτής και
κατήγορος εναντίον των εκλεκτών του Θεού; Κανείς· διότι “αυτός ο ίδιος ο Θεός
σβήνει και εξαλείφει τας αμαρτίας μας και μας κάμνει δικαίους”.
Ρωμ. 8,34 τίς ὁ κατακρίνων;
Χριστὸς ὁ ἀποθανών, μᾶλλον δὲ καὶ ἐγερθείς,
ὃς καί ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ, ὃς καὶ
ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν.
Ρωμ. 8,34 “Ποίος θα τολμήση να μας κατακρίνη και να μας
καταδικάση”; Κανένας· διότι ο Χριστός είναι εκείνος, που απέθανε δι' ημάς,
μάλλον δε και ανεστήθη δια την δικαίωσίν μας, ο οποίος και ευρίσκεται πάντοτε ένδοξος
εις τα δεξιά του Θεού και μεσιτεύει προς τον Πατέρα δι' ημάς.
Ρωμ. 8,35 τίς ἡμᾶς
χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις
ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ
κίνδυνος ἢ μάχαιρα;
Ρωμ. 8,35 Ποιός, λοιπόν, θα ημπορέση ποτέ να μας χωρίση από
την αγάπην του Χριστού; Θλίψις η εσωτερική στενοχωρία η διωγμός εκ μέρους των
απίστων η πείνα η γυμνότης η οιοσδήποτε κίνδυνος η μαχαίρα, που να μας απειλή
με σφαγήν;
Ρωμ. 8,36 καθὼς γέγραπται ὅτι
ἕνεκά σου θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν· ἐλογίσθημεν
ὡς πρόβατα σφαγῆς.
Ρωμ. 8,36 Αντικρύζομεν βέβαια και αυτόν τον κίνδυνον της
σφαγής, όπως άλλωστε έχει προφητευθή και στους ψαλμούς ότι· “ένεκά σου, Κυριε,
εκτιθέμεθα εις κίνδυνον θανάτου όλην την ημέραν. Εθεωρήθημεν από τους διώκτας
μας σαν πρόβατα, προωρισμένα εις σφαγήν”.
Ρωμ. 8,37 ἀλλ᾿ ἐν
τούτοις πᾶσιν ὑπερνικῶμεν διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος
ἡμᾶς.
Ρωμ. 8,37 Αλλά εις όλας αυτάς τας δυσκολίας και τας απειλάς
βγαίνομεν με το παραπάνω νικηταί, δια της βοηθείας του Χριστού, ο οποίος τόσον
πολύ μας έχει αγαπήσει.
Ρωμ. 8,38 πέπεισμαι γὰρ ὅτι
οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ
οὔτε δυνάμεις οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα
Ρωμ. 8,38 Διότι έχω απόλυτον πεποίθησιν και βεβαιότητα, ότι
ούτε ο θάνατος, με τον οποίον μας απειλούν, ούτε αι τέρψεις και αι απολαύσεις
της ζωής, τας οποίας μας υπόσχονται, ούτε αι υπερκόσμιαι δυνάμεις, τα εν
ουρανοίς τάγματα των αγγέλων και των αρχών και των δυνάμεων, ούτε αι
περιστάσεις και τα γεγονότα του παρόντος ούτε τα μελλοντικά γεγονότα
Ρωμ. 8,39 οὔτε ὕψωμα
οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς
χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν
Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.
Ρωμ. 8,39 ούτε ύψος δόξης ούτε βάθος ταπεινώσεως και
περιφρονήσεως ούτε καμμιά άλλη κτίσις διαφορετική απ' αυτήν που βλέπομεν, θα
ημπορέση ποτέ να μας χωρίση από την αγάπην του Θεού, όπως μας την εφανέρωσεν ο
ίδιος δια μέσου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Εὐαγγέλιο: ( Μαρκ. ε΄ 24 - 34 )
Μαρκ. 5,24 καὶ ἀπῆλθε
μετ᾿ αὐτοῦ· καὶ ἠκολούθει αὐτῷ ὄχλος
πολύς, καὶ συνέθλιβον αὐτόν.
Μαρκ. 5,24 Και ανεχώρησε μαζή του. Λαός δε πολύς τον ακολουθούσε
και οι άνθρωποι τον εστρύμωχναν.
Μαρκ. 5,25 Καὶ γυνή τις οὖσα
ἐν ῥύσει αἵματος ἔτη δώδεκα,
Μαρκ. 5,25 Και μια γυναίκα, η οποία έπασχεν επί δώδεκα έτη από
αιμορραγίαν
Μαρκ. 5,26 καὶ πολλὰ
παθοῦσα ὑπὸ πολλῶν ἰατρῶν καὶ
δαπανήσασα τὰ παρ᾿ ἑαυτῆς πάντα, καὶ μηδὲν ὠφεληθεῖσα,
ἀλλὰ μᾶλλον εἰς τὸ χεῖρον ἐλθοῦσα,
Μαρκ. 5,26 και είχε ταλαιπωρηθή πολύ από πολλούς ιατρούς, είχε δε
εξοδεύσει όλα τα υπάρχοντά της, χωρίς να ίδη καμμίαν ωφέλειαν, αλλά μάλλον είχε
έλθει στο χειρότερον,
Μαρκ. 5,27 ἀκούσασα περὶ
τοῦ Ἰησοῦ, ἐλθοῦσα ἐν τῷ ὄχλῳ
ὄπισθεν ἥψατο τοῦ ἱματίου αὐτοῦ·
Μαρκ. 5,27 όταν ήκουσε δια τα θαύματα που έκανε ο Ιησούς, ανεμίχθη
με το πλήθος, ήλθε πίσω από τον Ιησούν και ήγγισε το ένδυμά του.
Μαρκ. 5,28 ἔλεγε γὰρ ἐν
ἑαυτῇ ὅτι ἐὰν ἅψωμαι κἂν τῶν ἱματίων
αὐτοῦ, σωθήσομαι.
Μαρκ. 5,28 Διότι έλεγε μέσα της, ότι “εάν και μόνον εγγίσω τα
ενδύματά του, θα σωθώ”.
Μαρκ. 5,29 καὶ εὐθέως ἐξηράνθη
ἡ πηγὴ τοῦ αἵματος αὐτῆς, καὶ ἔγνω
τῷ σώματι ὅτι ἴαται ἀπὸ τῆς μάστιγος.
Μαρκ. 5,29 Και αμέσως εξηράθηκε και έκλεισεν η πηγή, από την
οποίαν έτρεχε το αίμα της, και αντελήφθη από την βελτίωσίν που ήλθε στο σώμα
της, ότι ιατρεύθη από το βάσανον εκείνο.
Μαρκ. 5,30 καὶ εὐθέως ὁ
Ἰησοῦς ἐπιγνοὺς ἐν ἑαυτῷ τὴν ἐξ
αὐτοῦ δύναμιν ἐξελθοῦσαν, ἐπιστραφεὶς ἐν
τῷ ὄχλῳ ἔλεγε· τίς μου ἥψατο τῶν ἱματίων;
Μαρκ. 5,30 Και αμέσως ο Ιησούς αντελήφθη πολύ καλά, ως
παντογνώστης, την δύναμιν που εβγήκεν από αυτόν και στραφείς στο πλήθος έλεγε·
“ποιός ήγγισε τα ενδύματά μου;
Μαρκ. 5,31 καὶ ἔλεγον αὐτῷ
οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· βλέπεις τὸν ὄχλον
συνθλίβοντά σε, καὶ λέγεις τίς μου ἥψατο;
Μαρκ. 5,31 Και έλεγον εις αυτόν οι μαθηταί του· “βλέπστον όχλον
να σε σπρώχνη από όλα τα σημεία και ερωτάς ποιός σε ήγγισε;”
Μαρκ. 5,32 καὶ περιεβλέπετο ἰδεῖν
τὴν τοῦτο ποιήσασαν.
Μαρκ. 5,32 Ο Ιησούς όμως περιέφερε γύρω το βλέμμα του, δια να ίδη
αυτήν, που είχε κάμει αυτό.
Μαρκ. 5,33 ἡ δὲ γυνὴ
φοβηθεῖσα καὶ τρέμουσα, εἰδυῖα ὃ γέγονεν ἐπ᾿
αὐτῇ, ἦλθε καὶ προσέπεσεν αὐτῷ καὶ εἶπεν
αὐτῷ πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν.
Μαρκ. 5,33 Η δε γυναίκα φοβισμένη και τρέμουσα, επειδή είχε πλέον
αντιληφθή πολύ καλά την θεραπείαν, που της είχε γίνει, ήλθε και έπεσεν εις τα
γόνατα εμπρός του και του είπεν όλην την αλήθειαν.
Μαρκ. 5,34 ὁ δὲ εἶπεν
αὐτῇ· θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· ὕπαγε
εἰς εἰρήνην, καὶ ἴσθι ὑγιὴς ἀπὸ
τῆς μάστιγός σου.
Μαρκ. 5,34 Εκείνος δε της είπε· “κόρη μου, η πίστις σου σε έχει
σώσει· πήγαινε με ειρήνην εις την ψυχήν σου και να είσαι για πάντα υγιής και
απηλλαγμένη από την βασανιστικήν ασθένειάν σου”.