Ἀπόστολος: (Α΄Κορ. ιδ΄20- 25 )
Α Κορ. 14,20 Ἀδελφοί, μὴ
παιδία γίνεσθε ταῖς φρεσίν, ἀλλὰ τῇ κακίᾳ
νηπιάζετε, ταῖς δὲ φρεσὶ τέλειοι γίνεσθε.
Α Κορ. 14,20 Αδελφοί, μη γίνεσθε σαν μικρά παιδιά κατά τον νουν και
κατά την σκέψιν, αλλά να γίνεσθε απονήρευτοι και αθώοι σαν τα νήπια κατά την
κακίαν. Κατά δε τον νουν και την σύνεσιν και την ορθοφροσύνην να γίνεσθε
τέλειοι.
Α Κορ. 14,21 ἐν τῷ νόμῳ
γέγραπται ὅτι ἐν ἑτερογλώσσοις καὶ ἐν χείλεσιν ἑτέροις
λαλήσω τῷ λαῷ τούτῳ, καὶ οὐδ᾿ οὕτως εἰσακούσονταί
μου, λέγει Κύριος.
Α Κορ. 14,21 Εις την Παλαιάν Διαθήκην έχει γραφή, ότι “θα ομιλήσω
στον λαόν τούτον, τον ιουδαϊκόν, δια μέσου ανθρώπων που ομιλούν ξένας γλώσσας
και με χείλη ξένων λαών, αλλ' ακόμη ούτε με τον τρόπον αυτόν, τον θαυμαστόν και
υπερφυσικόν, θα με ακούσουν”, λέγει ο Κυριος.
Α Κορ. 14,22 ὥστε αἱ γλῶσσαι
εἰς σημεῖόν εἰσιν οὐ τοῖς πιστεύουσιν, ἀλλὰ
τοῖς ἀπίστοις, ἡ δὲ προφητεία οὐ τοῖς ἀπίστοις,
ἀλλὰ τοῖς πιστεύουσιν.
Α Κορ. 14,22 Ωστε αι ξέναι γλώσσαι δίδονται δια να είναι υπερφυσικόν
σημείον όχι στους πιστεύοντας, αλλ' στους απίστους, μήπως και επιστρέψουν εις
την πίστιν. Το δε χάρισμα της προφητείας και διδασκαλίας υπάρχει όχι δια τους
απίστους, αλλά δια τους πιστούς, ώστε να προοδεύουν και να ενισχύωνται εις την
πνευματικήν ζωήν.
Α Κορ. 14,23 Ἐὰν οὖν
συνέλθῃ ἡ ἐκκλησία ὅλη ἐπὶ τὸ αὐτὸ
καὶ πάντες γλώσσαις λαλῶσιν, εἰσέλθωσι δὲ ἰδιῶται
ἢ ἄπιστοι, οὐκ ἐροῦσιν ὅτι μαίνεσθε;
Α Κορ. 14,23 Εάν, λοιπόν, συγκεντρωθούν στο αυτό μέρος οι πιστοί και
όλοι ομιλούν ξένας γλώσσας, εισέλθουν δε άνθρωποί που δεν έχουν χαρίσματα η
είναι και εντελώς άπιστοι, δεν θα πουν ότι είσθε έξαλλοι και τρελλοί;
Α Κορ. 14,24 ἐὰν δὲ
πάντες προφητεύωσιν, εἰσέλθῃ δέ τις ἄπιστος ἢ ἰδιώτης,
ἐλέγχεται ὑπὸ πάντων, ἀνακρίνεται ὑπὸ
πάντων,
Α Κορ. 14,24 Εάν όμως όλοι διδάσκουν με απλότητα και σαφήνειαν, έλθη
δε στον τόπον της συγκεντρώσεώς σας ένας άπιστος η κάποιος απλοϊκός χωρίς
πνευματικόν χάρισμα, αποκαλύπτεται τότε με τον τρόπον αυτόν από όλους οποίος
πράγματι είναι αυτός και ερευνάται η καρδία του από όλους·
Α Κορ. 14,25 καὶ οὕτω τὰ
κρυπτὰ τῆς καρδίας αὐτοῦ φανερὰ γίνεται· καὶ
οὕτω πεσὼν ἐπὶ πρόσωπον προσκυνήσει τῷ Θεῷ,
ἀπαγγέλλων ὅτι ὁ Θεὸς ὄντως ἐν ὑμῖν
ἐστι.
Α Κορ. 14,25 και έτσι τα κρυπτά της καρδίας του γίνονται φανερά· και
ως αποτέλεσμα θα έλθη ότι αυτός θα πέση με το πρόσωπον εις την γην, θα
προσκυνήση τον Θεόν και θα ομολογήση δημοσία με συναίσθησιν και μετάνοιαν, ότι
“πράγματι ο Θεός είναι μεταξύ σας”.
Εὐαγγέλιο: ( Λουκ. ε΄17- 26 )
Λουκ.
5,17 Καὶ ἐγένετο ἐν
μιᾷ τῶν ἡμερῶν καὶ αὐτὸς ἦν
διδάσκων, καὶ ἦσαν καθήμενοι Φαρισαῖοι καὶ
νομοδιδάσκαλοι, οἳ ἦσαν ἐληλυθότες ἐκ πάσης κώμης τῆς
Γαλιλαίας καὶ Ἰουδαίας καὶ Ἱερουσαλήμ· καὶ
δύναμις Κυρίου ἦν εἰς τὸ ἰᾶσθαι αὐτούς.
Λουκ. 5,17 Συνέβη δε μίαν από τας ημέρας εκείνας, και αυτός
εδίδασκε. Και εκάθηντο εκεί κοντά Φαρισαίοι και νομοδιδάσκαλοι, οι οποίοι είχαν
έλθει από κάθε χωρίον της Γαλιλαίας και της Ιουδαίας και από την Ιερουσαλήμ.
Και δύναμις Κυρίου υπήρχε πάντοτε στον Ιησούν, ώστε να θεραπεύη τους ασθενείς.
Λουκ.
5,18 καὶ ἰδοὺ ἄνδρες
φέροντες ἐπὶ κλίνης ἄνθρωπον ὃς ἦν παραλελυμένος
καὶ ἐζήτουν αὐτὸν εἰσενεγκεῖν καὶ θεῖναι
ἐνώπιον αὐτοῦ.
Λουκ. 5,18 Και ιδού μερικοί άνδρες έφεραν επάνω εις κρεββάτι
κάποιον άνθρωπον, που ήτο παράλυτος, και προσπαθούσαν να τον μπάσουν μέσα στο
σπίτι και να τον θέσουν εμπρός του.
Λουκ.
5,19 καὶ μὴ εὑρόντες
ποίας εἰσενέγκωσιν αὐτὸν διὰ τὸν ὄχλον, ἀναβάντες
ἐπὶ τὸ δῶμα διὰ τῶν κεράμων καθῆκαν αὐτὸν
σὺν τῷ κλινιδίῳ εἰς τὸ μέσον ἔμπροσθεν τοῦ
Ἰησοῦ.
Λουκ. 5,19 Επειδή όμως, λόγω του συνωστισμού του πλήθους, δεν
ευρήκαν από ποίαν είσοδον να τον βάλουν, ανέβηκαν εις την στέγην και από τα
κεραμίδια τον κατέβασαν μαζή με το μικρό του κρεββάτι στο μέσον της αιθούσης,
εμπρός στον Ιησούν.
Λουκ.
5,20 καὶ ἰδὼν τὴν
πίστιν αὐτῶν εἶπεν αὐτῷ· ἄνθρωπε, ἀφέωνταί
σοι αἱ ἁμαρτίαι σου.
Λουκ. 5,20 Και ο Κυριος, όταν είδε την πίστιν αυτών, είπεν στον
παραλυτικόν· “άνθρωπε, σου συγχωρούνται αι αμαρτίαι, αι οποίαι είναι και η
αιτία της ασθενείας σου”.
Λουκ.
5,21 καὶ ἤρξαντο
διαλογίζεσθαι οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι
λέγοντες· τίς ἐστιν οὗτος ὃς λαλεῖ
βλασφημίας· τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ
μόνος ὁ Θεός;
Λουκ. 5,21 Και ήρχισαν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι να
σκέπτωνται μέσα των και να λέγουν· “ποιός είναι αυτός που εκστομίζει τέτοιες
βλασφημίες; Ποιός άλλος ημπορεί να συγχωρή αμαρτίας ει μη μόνον ο Θεός; Πως
αυτός αρπάζει θεία δικαιώματα;”
Λουκ.
5,22 ἐπιγνοὺς δὲ
ὁ Ἰησοῦς τοὺς διαλογισμοὺς αὐτῶν ἀποκριθεὶς
εἶπε πρὸς αὐτούς· τί διαλογίζεσθε ἐν ταῖς
καρδίαις ὑμῶν;
Λουκ. 5,22 Ο δε Ιησούς αντελήφθη με την θείαν του παντογνωσίαν
ολοκάθαρα τους διαλογισμούς των και αποκριθείς τους είπε· “τι συλλογίζεσθε μέσα
εις τας καρδίας σας;
Λουκ.
5,23 τί ἐστιν εὐκοπώτερον,
εἰπεῖν, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου, ἢ εἰπεῖν,
ἔγειρε καὶ περιπάτει;
Λουκ. 5,23 Τι είναι ευκολώτερον να είπη κανείς, σου συγχωρούνται
αι αμαρτίαι η να του είπη, σήκω επάνω υγιής και περιεπάτει; (Του πρώτου το
αποτέλεσμα δεν φένεται, του δευτέρου φαίνεται).
Λουκ.
5,24 ἵνα δὲ εἰδῆτε
ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου
ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας -εἶπε τῷ
παραλελυμένῳ· σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἄρας τὸ
κλινίδιόν σου πορεύου εἰς τὸν οἶκόν σου.
Λουκ. 5,24 Δια να μάθετε λοιπόν και σεις, ότι ο υιός του
ανθρώπου, ο Μεσσίας, έχει εξουσίαν εδώ εις την γην να συγχωρή αμαρτίας, θα κάμω
και την θαυμαστήν θεραπείαν, η οποία, καθ' ο θαύμα, θα επικυρώνη την αλήθειαν
των λόγων μου-είπε στον παραλυτικόν· εις σε λέγω, σήκω όρθιος και υγιής, πάρε
το μικρό κρεββάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου”.
Λουκ.
5,25 καὶ παραχρῆμα ἀναστὰς
ἐνώπιον αὐτῶν, ἄρας ἐφ᾿ ὃ κατέκειτο ἀπῆλθεν
εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ δοξάζων τὸν Θεόν.
Λουκ. 5,25 Και αμέσως εσηκώθη τελείως υγιής εμπρός εις τα μάτια
των, επήρε το κρεββάτι, επάνω στο οποίον ήτο έως τότε κατάκοιτος και έφυγε δια
το σπίτι του δοξάζων τον Θεόν.
Λουκ.
5,26 καὶ ἔκστασις ἔλαβεν
ἅπαντας καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν, καὶ ἐπλήσθησαν
φόβου λέγοντες ὅτι εἴδομεν παράδοξα σήμερον.
Λουκ. 5,26 Και κατέλαβεν όλους μεγάλην έκπληξις και βαθύς
θαυμασμός και εδόξασαν τον Θεόν, και εκυριεύθησαν από φόβον λέγοντες ότι·
“παράδοξα και πρωτοφανή γεγονότα είδομεν σήμερον”.
