Ἀπόστολος: (Ἑβρ. ιγ΄17- 21 )
Εβρ. 13,17 Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις
ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν
ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες·
ἵνα μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ
στενάζοντες· ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖν τοῦτο.
Εβρ. 13,17 Να πείθεσθε και να υποτάσσεσθε με προθυμίαν, χωρίς
δισταγμούς και δυσφορίας, στους πνευματικούς προϊσταμένους σας. Διότι αυτοί
αγρυπνούν δια την σωτηρίαν των ψυχών σας, επειδή θα δώσουν λόγον δια σας στον
Χριστόν. Υπακούετε, λοιπόν, εις αυτούς με προθυμίαν, ώστε να εκτελούν το έργον
αυτό της πνευματικής καθοδηγήσεώς σας με χαράν και όχι με στεναγμούς· διότι το
να στενάζουν από την ιδικήν σας απείθειαν, είναι επιζήμιον εις σας τους ιδίους.
Θα φέρη επάνω σας την οργήν του Θεού.
Εβρ. 13,18 Προσεύχεσθε περὶ ἡμῶν·
πεποίθαμεν γὰρ ὅτι καλὴν συνείδησιν ἔχομεν, ἐν πᾶσι
καλῶς θέλοντες ἀναστρέφεσθαι.
Εβρ. 13,18 Προσεύχεσθε δι' ημάς· διότι έχομεν την πεποίθησιν,
ότι η συνείδησίς μας μας παρέχει την καλήν και δικαίαν πληροφορίαν ότι, όπως
στο παρελθόν έτσι και τώρα, θέλομεν πάντοτε και εις όλα να συμπεριφερώμεθα προς
όλους καλώς.
Εβρ. 13,19 περισσοτέρως δὲ
παρακαλῶ τοῦτο ποιῆσαι, ἵνα τάχιον ἀποκατασταθῶ
ὑμῖν.
Εβρ. 13,19 Σας παρακαλώ δε να κάμετε τούτο περισσότερον δι'
εμέ, να προσεύχεσθε ειδικώτερον περί εμού, δια να επανέλθω κοντά σας το
συντομώτερον.
Εβρ. 13,20 Ὁ δὲ Θεὸς
τῆς εἰρήνης, ὁ ἀναγαγὼν ἐκ νεκρῶν τὸν
ποιμένα τῶν προβάτων τὸν μέγαν ἐν αἵματι διαθήκης αἰωνίου,
τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν,
Εβρ. 13,20 Ο δε Θεός της ειρήνης, ο οποίος ανέστησεν εκ νεκρών
και ανέλαβεν στους ουρανούς εκ δεξιών του τον μεγάλον ποιμένα των λογικών
προβάτων, τον Κυριον ημών Ιησούν Χριστόν, ο οποίος προσέφερεν επί του σταυρού
ως λυτρωτικήν θυσίαν το αίμα του, δια να συνάψη και επικυρώση την αιωνίαν
διαθήκην,
Εβρ. 13,21 καταρτίσαι ὑμᾶς
ἐν παντὶ ἔργῳ ἀγαθῷ εἰς τὸ ποιῆσαι
τὸ θέλημα αὐτοῦ, ποιῶν ἐν ὑμῖν τὸ
εὐάρεστον ἐνώπιον αὐτοῦ διὰ Ἰησοῦ
Χριστοῦ, ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν
αἰώνων· ἀμήν.
Εβρ. 13,21 είθε να σας καταρτίση εις κάθε καλόν έργον, ώστε να
πράττετε πάντοτε το θέλημα αυτού· να ενεργήση και πραγματοποιήση εις τας
καρδίας σας κάθε τι, που είναι ευάρεστον ενώπιόν του, δια της μεσιτείας του
Ιησού Χριστού, προς τον οποίον ανήκει η δόξα στους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Εὐαγγέλιο: ( Λουκ. ς΄17- 23 )
Λουκ.
6,17 καὶ καταβὰς μετ᾿
αὐτῶν ἔστη ἐπὶ τόπου πεδινοῦ, καὶ ὄχλος
μαθητῶν αὐτοῦ, καὶ πλῆθος πολὺ τοῦ
λαοῦ ἀπὸ πάσης τῆς Ἰουδαίας καὶ Ἱερουσαλὴμ
καὶ τῆς παραλίου Τύρου καὶ Σιδῶνος, οἳ ἦλθον
ἀκοῦσαι αὐτοῦ καὶ ἰαθῆναι ἀπὸ
τῶν νόσων αὐτῶν,
Λουκ. 6,17 Και όταν κατέβηκε μαζή με αυτούς από το όρος
εστάθηκε εις τας υπωρείας του όρους, όπου ήρχιζε η πεδιάς. Και εκεί είχε
συγκεντρωθή πλήθος από μαθητάς και λαός πολύς από όλην την Ιουδαίαν και την
Ιερουσαλήμ και από τα παράλια Τυρου και Σιδώνος, οι οποίοι ήλθαν να τον
ακούσουν και να θεραπευθούν από τας ασθενείας των.
Λουκ.
6,18 καὶ οἱ ὀχλούμενοι
ἀπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, καὶ ἐθεραπεύοντο·
Λουκ. 6,18 Είχαν έλθει δε εκεί και πολλοί, που εταλαιπωρούντο
από ακάθαρτα πνεύματα και οι οποίοι με την δύναμιν του Χριστού εθεραπεύοντο.
Λουκ.
6,19 καὶ πᾶς ὁ ὄχλος
ἐζήτει ἅπτεσθαι αὐτοῦ, ὅτι δύναμις παρ᾿ αὐτοῦ
ἐξήρχετο καὶ ἰᾶτο πάντας.
Λουκ. 6,19 Και όλος ο λαός εζητούσε να τον εγγίση, διότι θεία
δύναμις έβγαινε από αυτόν και εθεράπευεν όλους, όσοι είχαν πίστιν εις αυτόν.
Λουκ.
6,20 Καὶ αὐτὸς ἐπάρας
τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τοὺς μαθητὰς
αὐτοῦ ἔλεγε· μακάριοι οἱ πτωχοί, ὅτι ὑμετέρα
ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Λουκ. 6,20 Και αυτός, αφού εσήκωσε τα μάτια του προς τους
μαθητάς, έλεγε· “μακάριοι είσθε σεις οι πτωχοί, που δεν έχετε δώσει την καρδία
σας εις τα πλούτη, αλλά στηρίζετε τας ελπίδας σας στον Θεόν, διότι ιδική σας
είναι η βασιλεία του Θεού.
Λουκ.
6,21 μακάριοι οἱ πεινῶντες
νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε. μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι
γελάσετε.
Λουκ. 6,21 Μακάριοι είσθε σεις, που πεινάτε και στερείσθε, χωρίς
να γογγύζετε, διότι θα χορτασθήτε με τας ανεκτιμήτους δωρεάς της βασιλείας των
ουρανών. Μακάριοι είσθε σεις, που κλαίετε δια τας αμαρτήματά σας και δια τας
άλλας θλίψεις, τας οποίας υπομένετε, διότι θα χαρήτε και θα γελάσετε.
Λουκ.
6,22 μακάριοί ἐστε ὅταν
μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅταν ἀφορίσωσιν
ὑμᾶς καὶ ὀνειδίσωσι καὶ ἐκβάλωσι τὸ ὄνομα
ὑμῶν ὡς πονηρὸν ἕνεκα τοῦ υἱοῦ
τοῦ ἀνθρώπου.
Λουκ. 6,22 Μακάριοι είσθε όταν σας μισήσουν οι άνθρωποι και όταν
διακόψουν κάθε σχέσιν με σας και σας απομονώσουν και σας υβρίσουν και διαβάλουν
το όνομά σας ως πονηρόν και κακόν, κάμουν δε όλα αυτά, διότι είσθε πιστοί
μαθηταί του υιού του ανθρώπου.
Λουκ.
6,23 χάρητε ἐν ἐκείνῃ
τῇ ἡμέρᾳ καὶ σκιρτήσατε· ἰδοὺ γὰρ
ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τῷ οὐρανῷ·
κατὰ τὰ αὐτὰ γὰρ ἐποίουν τοῖς
προφήταις οἱ πατέρες αὐτῶν.
Λουκ. 6,23 Χαρήτε κατά την ημέραν εκείνην, που θα υφίστασθε αυτά
και σκιρτήσατε από την μεγάλην χαράν. Διότι ιδού, η ανταμοιβή σας θα είναι μεγάλη
και ανεκτίμητος στον ουρανόν. Διότι τα ίδια έκαναν οι πατέρες αυτών και στους
προφήτας, οι οποίοι σήμερον τιμώνται και δοξάζονται στον ουρανόν.
