Γέροντας Πορφύριος - προσευχή.mpg

https://www.youtube.com/watch?v=rvxzvCaHEYA
Προσευχή στον Άγιο Γέροντα Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη, τον διορατικό και θαυματουργό

Μικρά καί ὠφέλιμα: "Θλίβε τήν κοιλιά"

 "Θλίβε τήν κοιλιά καί ὁπωσδήποτε θά κλείσεις καί τό στόμα, γιατί ἡ γλώσσα ἰσχυροποιεῖται ἀπό τά πολλά φαγητά". 

Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος 
 Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιαστική θεραπευτική

Πῶς θά ἔχουμε πνευματική ὡφέλεια ἀπό τίς βιοτικές ἀσχολίες (Όσιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος)

ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟΣ από τον επίσκοπο Τύχωνα, συνέταξα και σου στέλνω την ακόλουθη εποικοδομητική διδαχή για το πώς το καθετί μπορεί να μεταβληθεί σε συνήγορο της θείας Αληθείας και να μας θυμίζει τον Θεό.
Μου έγραψες πως οι οικιακές ασχολίες αποσπούν την σκέψη σου από τον Θεό. Σου υπέδειξα τι να κάνεις, ώστε να μη συμβαίνει αυτό. Δεν αναφέρθηκες, ωστόσο, σε κάτι άλλο, που συνήθως απομακρύνει το νου από τον Θεό. Είναι το γεγονός ότι κάθε εξωτερικό πράγμα ενεργεί πάνω στις αισθήσεις, τραβάει την προσοχή μας και την αποσπά από τον Θεό. Υπάρχει κάποια μέθοδος, με την οποία μπορούμε όχι μόνο να αποτρέψουμε τη μαγνήτιση του νου από τα αισθητά αντικείμενα, αλλά και να κατορθώσουμε την αναγωγή του, μέσω των αντικειμένων, στον Θεό. Πώς; Αναθεωρώντας με πνευματική αίσθηση όλα όσα αντιλαμβανόμαστε με τις σωματικές αισθήσεις μας. Σύμφωνα με τη νέα θεώρηση των πραγμάτων, καθετί υλικό θα αποκαλύπτει στο νου σου μια πνευματική αλήθεια. Να μερικά παραδείγματα:

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/07/blog-post_70.html

Ἡ ἱστορία γιά τό μεγάλο θαῦμα τοῦ μακαριστοῦ ἐπισκόπου

Στην πόλη Μαντζουρία, στα σύνορα της ρωσικής Σιβηρίας και της Κίνας, όπου έζησε και πέθανε ο επί­σκοπος Ιωνάς, ζούσε μία ρωσική οικογένεια: Ο άντρας, που ήταν υπάλληλος στον ανατολικό σιδηρόδρομο, η γυναίκα του και ο γιός τους. Από τη στιγμή που ο πα­τέρας ήταν στη δούλεψη των κομμουνιστών, η οικο­γένεια αυτή δεν ενδιαφερόταν για την πίστη αλλά ούτε και για την εκκλησία. Όμως ο γιός τους αρρώστησε και ασθενούσε για πολλούς μήνες. Τα πόδια του είχαν παραλύσει και ήταν σαν κομμένα. Οι γονείς έκαναν ό,τι μπορούσαν, πληρώνοντας γιατρούς και χρησιμοποιών­τας φάρμακα. Όμως τίποτα δε βοήθησε. Τ’ αγόρι πήγαινε απ’ το κακό στο χειρότερο. Κάλεσαν και Ρώσους και Ιάπωνες γιατρούς, χρησιμοποίησαν ακτίνες X και όλα τα μέσα που μπορούσαν, αλλά τίποτα δε βοήθησε. Οι γονείς απελπισμένοι ανέμεναν το θάνατο του παι­διού τους.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/07/blog-post_45.html

Ἡ μελέτη τῶν ἔργων τῶν ἁγίων πατέρων

Ιδιαίτερη επίδραση ασκεί στην ψυχή ενός αν­θρώπου η γνωριμία και επικοινωνία του με άλ­λους ανθρώπους. Σοφία του χαρίζει η επικοινωνία του μ’ έναν σοφό, υψηλές σκέψεις και ωραία αισθήματα η επικοινωνία του μ’ έναν ποι­ητή, γεωγραφικές γνώσεις η επικοινωνία του μ’ έναν πε­ριηγητή. Και, βέβαια, η γνωριμία και επικοινωνία του με τους αγίους τον φέρνει κοντά στην αγιότητα, τον κάνει, αν το θέλει κι αυτός, άγιο. «Μαζί με τον όσιο», λέει ο ψαλμωδός, «θα είσαι κι εσύ όσιος, μαζί με τον αθώο άνθρω­πο θα είσαι κι εσύ αθώος και μαζί με τον εκλεκτό θα είσαι εκλεκτός».

Θέλεις να ανήκεις στην ουράνια κοινωνία των αγίων; Θέλεις να γίνεις μέτοχος της μακαριότητάς τους; Πλησίασέ τους και γνώρισέ τους από τώρα, από τη σύντομη επί­γεια ζωή, την οποία η Γραφή δεν ονομάζει καν ζωή αλλά προσωρινή διαμονή. Όταν βγεις από την πρόσκαιρη κατοικία σου, το σώμα, εκείνοι θα σε δεχθούν κοντά τους σαν γνώριμό τους και φίλο τους.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/07/blog-post_33.html

Μέσα ἀπό τήν πίστη ὁδηγεῖται ὁ ἄνθρωπος στήν ταπεινοφροσύνη

π. Γέροντας Ιωσήφ Διονυσιάτης

Μέσα από την πίστη οδηγείται ό άνθρωπος στην ταπεινοφροσύνη. Συνειδητοποιεί ότι δεν έχει λόγους να είναι υπερήφανος, γιατί τόσο ό ίδιος καθώς και όλα όσα έχει προέρχονται από τον Θεό και ανήκουν σε Εκείνον. Αντιλαμβάνεται τη δική του μικρότητα και τη μεγαλειότητα του Θεού Ό Θεός δημιούργησε όλη την κτίση από το μηδέν. Καταλαβαίνεις τώρα την άπειρη δύναμη του Θεού και τη δική σου μηδαμινότητα; Για ποιόν λόγο λοιπόν να έχεις αλαζονεία; Συνειδητοποιείς πώς ή υπερηφάνεια είναι απλά μία απάτη;Ό Κύριος Ιησούς Χριστός είπε: «Μακάριοι οί πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστίν ή βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. ε’ 3). Εκείνοι πού έχουν ταπεινό φρόνημα είναι αρεστοί στον Θεό.

Διαβάστε περισσότερα »
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/07/blog-post_10.html
 

Κύριέ μου, σήμερα ἤθελα νά Σοῦ πῶ πώς θέλω νά ἀνήκω σέ Σένα.

Κύριέ μου, σήμερα ἤθελα νά Σοῦ πῶ πώς θέλω νά ἀνήκω σέ Σένα.

Σοῦ τό ΄πα κι ἄλλες φορές. Τό ξέχασα ὅμως ἀρκετές φορές ἀπό τότε.
Σήμερα μέ βοηθεῖς νά Σοῦ τό ξαναζητήσω.
Σ΄εὐχαριστῶ καί Σέ παρακαλῶ, αὐτό τό δῶρο χάρισε τό στό παιδί Σου.
Βοήθησέ με, μέχρι τό βράδυ αὐτό νά σκέπτομαι.

Κύριε, Σύ ξέρεις τίς πληγές μου.
Ξέρεις ὅμως καί τήν προσπάθειά μου.
Τό ὄνομά Σου στά χείλη μου τό ἔχω συχνά.
Καί ἡ ἐπίκληση αὐτή κάνει θαύματα.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/07/blog-post_14.html 

Ὀρθόδοξοι Πνευματκοί Λόγοι:"Ἡ Ἐκκλησία εἶναι..."

  "Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ «χῶρος» καί ὁ «τρόπος» τῆς σωτηρίας· εἶναι τό «ζωντανό Σῶμα» ὅπου κανείς ζεῖ τήν ὄντως Ζωή δηλ. τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό".

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 Πηγή: Ἀπό τό βιβλίο:"ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ (ΑΓΙΟ) ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ", Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου, σελ.10
 http://hristospanagiapsavvas.blogspot.gr/

Μικρά καί ὠφέλιμα:"Ἄς γίνη τό θέλημά Σου"

 "Ἄς γίνη τό θέλημά Σου, ὅπως στόν οὐρανό, ἔτσι καί στήν γῆ".

(Ματθ. 6, 10)
 Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιαστική θεραπευτική

Ὀρθόδοξοι Γέροντες : Ἐφραίμ Κατουνακιώτης

 

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/07/blog-post_25.html

Oἱ τρεῖς τάξεις τῆς Χάριτος (Γέρoντος Ἰωσήφ τοῦ Ἡσυχαστή)

 

Σε τρεις τάξεις διαιρείται η χάρις: Καθαρτική, φωτιστική, τελειωτική. Σε τρεις και η ζωή μας: Κατά φύσιν, υπέρ φύσιν, παρά φύσιν. Σε αυτές τις τρεις τάξεις ανέρχεται και κατέρχεται. Τρία είναι και τα μεγάλα χαρίσματα, που λαμβάνει: Θεωρία, αγάπη, απάθεια.
Λοιπόν στην «πράξιν» συνεργεί χάρις καθαρτική, η οποία βοηθά στην κάθαρση. Και κάθε ένας, που μετανόησε, η χάρις είναι που τον προτρέπει στη μετάνοια.
Και όσα κάνει της χάριτος είναι, αν και δεν το γνωρίζει αυτός που την έχει, όμως αυτή τον τροφοδοτεί και τον οδηγεί. Και ανάλογα με την προκοπή του, ανέρχεται ή κατέρχεται ή μένει στην ιδία κατάσταση.
Εάν έχει ζήλο και αυταπάρνηση ανεβαίνει σε θεωρία, την οποία διαδέχεται φωτισμός θείας γνώσεως και λίγη απάθεια. Εάν ψυχρανθεί ο ζήλος, η προθυμία, τότε συστέλλεται και η ενέργεια της χάριτος.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/05/o-o.html

Περὶ προσευχῆς. Καὶ περὶ γαστριμαργίας Χ.Μ.Π.: Κάποια φορὰ εἶχα πάρει μὲ τὸ αὐτοκίνητό μου στὸ Γέροντα Πορφύριο ἕνα Ἁγιορείτη μοναχό, πολὺ πνευματικὸ ἀσκητή. Ἡ συνομιλία τους, στὴν ὁποία ἤμουν κι ἐγὼ παρών, περιεστράφη γύρω ἀπὸ τὸ θέμα τῆς προσευχῆς. Ὁ μοναχὸς ρώτησε τὸ Γέροντα Πορφύριο πῶς πρέπει νὰ προσευχόμαστε. Ὁ Γέροντας ρώτησε μὲ τὴ σειρά του τὸ μοναχὸ πῶς προσεύχεται ἐκεῖνος. Ὁ μοναχὸς τοῦ ἀπάντησε: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλό». Ρώτησε κι ἐμένα πῶς προσεύχομαι. «Τὸ ἴδιο κι ἐγώ», τοῦ ἀπάντησα. Μᾶς εἶπε τότε ὁ Γέροντας: — Ἐγὼ ὅταν προσεύχομαι καὶ λέω αὐτά, ποὺ λέτε κι ἐσεῖς, τοὺς δίνω περισσότερο χρῶμα. Λέω μία-μία λέξη, ἀργά-ἀργὰ καὶ τονίζω περισσότερο τὸ «ἐλέησόν με». Γιατί; Διότι καὶ ὁ Χριστὸς εἶναι ἕνα πρόσωπο. Κι ὅταν συνομιλεῖς μαζί του, ὀφείλεις νὰ γνωρίζεις ὅτι δὲν μιλᾶς στὰ σύννεφα οὔτε σὲ μία ἀφηρημένη ἔννοια ἢ κατάσταση. Ὁμιλεῖς στὸ Χριστό, ὁ ὁποῖος σ’ ἀκούει. Καὶ συνέχισε: — Ὅταν μιλᾶς μὲ τὸν ἐπίγειο πατέρα σου, δὲν τοῦ λές, γιὰ παράδειγμα, μὲ ἄγριο καὶ ἐπιτακτικὸ τρόπο «πατέρα, δῶσε μου ἕνα χιλιάρικο», διότι αὐτὸ δὲν θ’ ἀρέσει στὸν πατέρα σου καὶ θὰ σοῦ πεῖ «γιατί, παιδί μου, μιλᾶς μ’ αὐτὸ τὸ ὕφος;» Ἐνῶ, ἂν τὸ παιδὶ πεῖ μὲ ὡραῖο τρόπο «καλέ μου πατέρα, σὲ παρακαλῶ πολύ, δῶσε μου ἕνα χιλιάρικο, ποὺ τὸ χρειάζομαι», ὁ πατέρας θὰ πεῖ: «Γιατί, παιδί μου, νὰ σοῦ δώσω ἕνα μόνο χιλιάρικο, ἐσένα ποὺ εἶσαι τόσο καλὸ καὶ τόσο συνετὸ παιδί; Θὰ σοῦ δώσω πέντε χιλιάρικα». Κ. Ι.: Πολὺ ὡραῖο αὐτὸ τὸ παράδειγμα. Χ.Μ.Π.: Ὁ Γέρων Πορφύριος συνέδεε τὸ θέμα τῶν πνευματικῶν ἀγώνων μὲ τὴ γαστριμαργία καὶ τὴ λαιμαργία. Ἔλεγε δὲ πώς, ἂν ὁ ἄνθρωπος καταφέρει νὰ τρώει μὲ πρόγραμμα καὶ μὲ λογική, τότε ὁ Θεὸς ἀναλαμβάνει νὰ τοῦ συμπληρώσει ὅλες τὶς ἄλλες ἀτέλειες. Ἐξαιτίας τῆς λαιμαργίας τοῦ ἀνθρώπου, ἔλεγε, ὁ διάβολος τοῦ πῆρε τὴν ἐξουσία καὶ τὸν ἔβγαλε ἀπὸ τὸν παράδεισο. Κι ὁ Θεὸς καλεῖ τὸν ἄνθρωπο νὰ κάνει ἀγώνα, γιὰ νὰ πάρει πίσω αὐτὴ τὴ χαμένη ἐξουσία. Ὁ ἄνθρωπος ἦταν ὁ ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου καί, μετὰ τὴν πτώση τοῦ ἀνθρώπου, ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου ἔγινε ὁ διάβολος. «Κάνε του, λοιπόν, ἄνθρωπε, πόλεμο νὰ πάρεις πίσω τὴν ἐξουσία, πού σοῦ πῆρε», μᾶς ἔλεγε. Τὸν ρώτησα τότε: — Τόσο σπουδαῖος, λοιπόν, εἶναι ὁ ἀγώνας κατὰ τῆς λαιμαργίας; Καὶ μοῦ ἀπάντησε ὡς ἑξῆς: — Εἶναι τόσο σημαντικὸς ὁ ἀγώνας αὐτὸς γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας συνήθιζαν, τὴν ὥρα ποὺ ἔφτιαχναν τὸ φαγητό τους, νὰ ρίχνουν μέσα κι ἕνα ποτήρι πικράδι, ὥστε νὰ μὴ νιώθουν τὴν παραμικρὴ ἡδονὴ τὴν ὥρα ποὺ ἔτρωγαν. — Καὶ τί βγαίνει μ’ αὐτό, Γέροντα; — Τί βγαίνει; Ἄκουσε νὰ σοῦ ἐξηγήσω. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος κάνει τέτοιο ἀγώνα, δὲν προλαμβάνει νὰ σηκώσει τὰ χέρια του στὴν προσευχὴ κι ἀμέσως κατεβαίνει ἡ χάρις καὶ κάθεται ἐπάνω του. Γεροντικὸ τοῦ 20οῦ αἰῶνος ---------------------------- Πληροφορίες γιὰ τοὺς τίτλους τῶν Ἐκδόσεων τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου μπορεῖτε νὰ βρεῖτε ἐδῶ Post navigation ← Ὁ Γέροντας βρίσκει καὶ διαβάζει τὸν ψαλμὸ ἀπὸ τὸ βιβλίο ποὺ κρατοῦσε ἄλλος, τρία μέτρα μακριά του Dio non punisce →

Άγιος Πορφύριος http://www.porphyrios.net/%cf%80%ce%b5%cf%81%e1%bd%b6-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%b5%cf%85%cf%87%e1%bf%86%cf%82-%ce%ba%ce%b1%e1%bd%b6-%cf%80%ce%b5%cf%81%e1%bd%b6-%ce%b3%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%bc%ce%b1%cf%81%ce%b3/

Περὶ προσευχῆς. Καὶ περὶ γαστριμαργίας Χ.Μ.Π.: Κάποια φορὰ εἶχα πάρει μὲ τὸ αὐτοκίνητό μου στὸ Γέροντα Πορφύριο ἕνα Ἁγιορείτη μοναχό, πολὺ πνευματικὸ ἀσκητή. Ἡ συνομιλία τους, στὴν ὁποία ἤμουν κι ἐγὼ παρών, περιεστράφη γύρω ἀπὸ τὸ θέμα τῆς προσευχῆς. Ὁ μοναχὸς ρώτησε τὸ Γέροντα Πορφύριο πῶς πρέπει νὰ προσευχόμαστε. Ὁ Γέροντας ρώτησε μὲ τὴ σειρά του τὸ μοναχὸ πῶς προσεύχεται ἐκεῖνος. Ὁ μοναχὸς τοῦ ἀπάντησε: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλό». Ρώτησε κι ἐμένα πῶς προσεύχομαι. «Τὸ ἴδιο κι ἐγώ», τοῦ ἀπάντησα. Μᾶς εἶπε τότε ὁ Γέροντας: — Ἐγὼ ὅταν προσεύχομαι καὶ λέω αὐτά, ποὺ λέτε κι ἐσεῖς, τοὺς δίνω περισσότερο χρῶμα. Λέω μία-μία λέξη, ἀργά-ἀργὰ καὶ τονίζω περισσότερο τὸ «ἐλέησόν με». Γιατί; Διότι καὶ ὁ Χριστὸς εἶναι ἕνα πρόσωπο. Κι ὅταν συνομιλεῖς μαζί του, ὀφείλεις νὰ γνωρίζεις ὅτι δὲν μιλᾶς στὰ σύννεφα οὔτε σὲ μία ἀφηρημένη ἔννοια ἢ κατάσταση. Ὁμιλεῖς στὸ Χριστό, ὁ ὁποῖος σ’ ἀκούει. Καὶ συνέχισε: — Ὅταν μιλᾶς μὲ τὸν ἐπίγειο πατέρα σου, δὲν τοῦ λές, γιὰ παράδειγμα, μὲ ἄγριο καὶ ἐπιτακτικὸ τρόπο «πατέρα, δῶσε μου ἕνα χιλιάρικο», διότι αὐτὸ δὲν θ’ ἀρέσει στὸν πατέρα σου καὶ θὰ σοῦ πεῖ «γιατί, παιδί μου, μιλᾶς μ’ αὐτὸ τὸ ὕφος;» Ἐνῶ, ἂν τὸ παιδὶ πεῖ μὲ ὡραῖο τρόπο «καλέ μου πατέρα, σὲ παρακαλῶ πολύ, δῶσε μου ἕνα χιλιάρικο, ποὺ τὸ χρειάζομαι», ὁ πατέρας θὰ πεῖ: «Γιατί, παιδί μου, νὰ σοῦ δώσω ἕνα μόνο χιλιάρικο, ἐσένα ποὺ εἶσαι τόσο καλὸ καὶ τόσο συνετὸ παιδί; Θὰ σοῦ δώσω πέντε χιλιάρικα». Κ. Ι.: Πολὺ ὡραῖο αὐτὸ τὸ παράδειγμα. Χ.Μ.Π.: Ὁ Γέρων Πορφύριος συνέδεε τὸ θέμα τῶν πνευματικῶν ἀγώνων μὲ τὴ γαστριμαργία καὶ τὴ λαιμαργία. Ἔλεγε δὲ πώς, ἂν ὁ ἄνθρωπος καταφέρει νὰ τρώει μὲ πρόγραμμα καὶ μὲ λογική, τότε ὁ Θεὸς ἀναλαμβάνει νὰ τοῦ συμπληρώσει ὅλες τὶς ἄλλες ἀτέλειες. Ἐξαιτίας τῆς λαιμαργίας τοῦ ἀνθρώπου, ἔλεγε, ὁ διάβολος τοῦ πῆρε τὴν ἐξουσία καὶ τὸν ἔβγαλε ἀπὸ τὸν παράδεισο. Κι ὁ Θεὸς καλεῖ τὸν ἄνθρωπο νὰ κάνει ἀγώνα, γιὰ νὰ πάρει πίσω αὐτὴ τὴ χαμένη ἐξουσία. Ὁ ἄνθρωπος ἦταν ὁ ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου καί, μετὰ τὴν πτώση τοῦ ἀνθρώπου, ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου ἔγινε ὁ διάβολος. «Κάνε του, λοιπόν, ἄνθρωπε, πόλεμο νὰ πάρεις πίσω τὴν ἐξουσία, πού σοῦ πῆρε», μᾶς ἔλεγε. Τὸν ρώτησα τότε: — Τόσο σπουδαῖος, λοιπόν, εἶναι ὁ ἀγώνας κατὰ τῆς λαιμαργίας; Καὶ μοῦ ἀπάντησε ὡς ἑξῆς: — Εἶναι τόσο σημαντικὸς ὁ ἀγώνας αὐτὸς γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας συνήθιζαν, τὴν ὥρα ποὺ ἔφτιαχναν τὸ φαγητό τους, νὰ ρίχνουν μέσα κι ἕνα ποτήρι πικράδι, ὥστε νὰ μὴ νιώθουν τὴν παραμικρὴ ἡδονὴ τὴν ὥρα ποὺ ἔτρωγαν. — Καὶ τί βγαίνει μ’ αὐτό, Γέροντα; — Τί βγαίνει; Ἄκουσε νὰ σοῦ ἐξηγήσω. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος κάνει τέτοιο ἀγώνα, δὲν προλαμβάνει νὰ σηκώσει τὰ χέρια του στὴν προσευχὴ κι ἀμέσως κατεβαίνει ἡ χάρις καὶ κάθεται ἐπάνω του. Γεροντικὸ τοῦ 20οῦ αἰῶνος ---------------------------- Πληροφορίες γιὰ τοὺς τίτλους τῶν Ἐκδόσεων τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου μπορεῖτε νὰ βρεῖτε ἐδῶ Post navigation ← Ὁ Γέροντας βρίσκει καὶ διαβάζει τὸν ψαλμὸ ἀπὸ τὸ βιβλίο ποὺ κρατοῦσε ἄλλος, τρία μέτρα μακριά του Dio non punisce →

Άγιος Πορφύριος http://www.porphyrios.net/%cf%80%ce%b5%cf%81%e1%bd%b6-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%b5%cf%85%cf%87%e1%bf%86%cf%82-%ce%ba%ce%b1%e1%bd%b6-%cf%80%ce%b5%cf%81%e1%bd%b6-%ce%b3%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%bc%ce%b1%cf%81%ce%b3/

Περὶ προσευχῆς. Καὶ περὶ γαστριμαργίας Χ.Μ.Π.: Κάποια φορὰ εἶχα πάρει μὲ τὸ αὐτοκίνητό μου στὸ Γέροντα Πορφύριο ἕνα Ἁγιορείτη μοναχό, πολὺ πνευματικὸ ἀσκητή. Ἡ συνομιλία τους, στὴν ὁποία ἤμουν κι ἐγὼ παρών, περιεστράφη γύρω ἀπὸ τὸ θέμα τῆς προσευχῆς. Ὁ μοναχὸς ρώτησε τὸ Γέροντα Πορφύριο πῶς πρέπει νὰ προσευχόμαστε. Ὁ Γέροντας ρώτησε μὲ τὴ σειρά του τὸ μοναχὸ πῶς προσεύχεται ἐκεῖνος. Ὁ μοναχὸς τοῦ ἀπάντησε: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλό». Ρώτησε κι ἐμένα πῶς προσεύχομαι. «Τὸ ἴδιο κι ἐγώ», τοῦ ἀπάντησα. Μᾶς εἶπε τότε ὁ Γέροντας: — Ἐγὼ ὅταν προσεύχομαι καὶ λέω αὐτά, ποὺ λέτε κι ἐσεῖς, τοὺς δίνω περισσότερο χρῶμα. Λέω μία-μία λέξη, ἀργά-ἀργὰ καὶ τονίζω περισσότερο τὸ «ἐλέησόν με». Γιατί; Διότι καὶ ὁ Χριστὸς εἶναι ἕνα πρόσωπο. Κι ὅταν συνομιλεῖς μαζί του, ὀφείλεις νὰ γνωρίζεις ὅτι δὲν μιλᾶς στὰ σύννεφα οὔτε σὲ μία ἀφηρημένη ἔννοια ἢ κατάσταση. Ὁμιλεῖς στὸ Χριστό, ὁ ὁποῖος σ’ ἀκούει. Καὶ συνέχισε: — Ὅταν μιλᾶς μὲ τὸν ἐπίγειο πατέρα σου, δὲν τοῦ λές, γιὰ παράδειγμα, μὲ ἄγριο καὶ ἐπιτακτικὸ τρόπο «πατέρα, δῶσε μου ἕνα χιλιάρικο», διότι αὐτὸ δὲν θ’ ἀρέσει στὸν πατέρα σου καὶ θὰ σοῦ πεῖ «γιατί, παιδί μου, μιλᾶς μ’ αὐτὸ τὸ ὕφος;» Ἐνῶ, ἂν τὸ παιδὶ πεῖ μὲ ὡραῖο τρόπο «καλέ μου πατέρα, σὲ παρακαλῶ πολύ, δῶσε μου ἕνα χιλιάρικο, ποὺ τὸ χρειάζομαι», ὁ πατέρας θὰ πεῖ: «Γιατί, παιδί μου, νὰ σοῦ δώσω ἕνα μόνο χιλιάρικο, ἐσένα ποὺ εἶσαι τόσο καλὸ καὶ τόσο συνετὸ παιδί; Θὰ σοῦ δώσω πέντε χιλιάρικα». Κ. Ι.: Πολὺ ὡραῖο αὐτὸ τὸ παράδειγμα. Χ.Μ.Π.: Ὁ Γέρων Πορφύριος συνέδεε τὸ θέμα τῶν πνευματικῶν ἀγώνων μὲ τὴ γαστριμαργία καὶ τὴ λαιμαργία. Ἔλεγε δὲ πώς, ἂν ὁ ἄνθρωπος καταφέρει νὰ τρώει μὲ πρόγραμμα καὶ μὲ λογική, τότε ὁ Θεὸς ἀναλαμβάνει νὰ τοῦ συμπληρώσει ὅλες τὶς ἄλλες ἀτέλειες. Ἐξαιτίας τῆς λαιμαργίας τοῦ ἀνθρώπου, ἔλεγε, ὁ διάβολος τοῦ πῆρε τὴν ἐξουσία καὶ τὸν ἔβγαλε ἀπὸ τὸν παράδεισο. Κι ὁ Θεὸς καλεῖ τὸν ἄνθρωπο νὰ κάνει ἀγώνα, γιὰ νὰ πάρει πίσω αὐτὴ τὴ χαμένη ἐξουσία. Ὁ ἄνθρωπος ἦταν ὁ ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου καί, μετὰ τὴν πτώση τοῦ ἀνθρώπου, ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου ἔγινε ὁ διάβολος. «Κάνε του, λοιπόν, ἄνθρωπε, πόλεμο νὰ πάρεις πίσω τὴν ἐξουσία, πού σοῦ πῆρε», μᾶς ἔλεγε. Τὸν ρώτησα τότε: — Τόσο σπουδαῖος, λοιπόν, εἶναι ὁ ἀγώνας κατὰ τῆς λαιμαργίας; Καὶ μοῦ ἀπάντησε ὡς ἑξῆς: — Εἶναι τόσο σημαντικὸς ὁ ἀγώνας αὐτὸς γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας συνήθιζαν, τὴν ὥρα ποὺ ἔφτιαχναν τὸ φαγητό τους, νὰ ρίχνουν μέσα κι ἕνα ποτήρι πικράδι, ὥστε νὰ μὴ νιώθουν τὴν παραμικρὴ ἡδονὴ τὴν ὥρα ποὺ ἔτρωγαν. — Καὶ τί βγαίνει μ’ αὐτό, Γέροντα; — Τί βγαίνει; Ἄκουσε νὰ σοῦ ἐξηγήσω. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος κάνει τέτοιο ἀγώνα, δὲν προλαμβάνει νὰ σηκώσει τὰ χέρια του στὴν προσευχὴ κι ἀμέσως κατεβαίνει ἡ χάρις καὶ κάθεται ἐπάνω του. Γεροντικὸ τοῦ 20οῦ αἰῶνος ---------------------------- Πληροφορίες γιὰ τοὺς τίτλους τῶν Ἐκδόσεων τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου μπορεῖτε νὰ βρεῖτε ἐδῶ Post navigation ← Ὁ Γέροντας βρίσκει καὶ διαβάζει τὸν ψαλμὸ ἀπὸ τὸ βιβλίο ποὺ κρατοῦσε ἄλλος, τρία μέτρα μακριά του Dio non punisce →

Άγιος Πορφύριος http://www.porphyrios.net/%cf%80%ce%b5%cf%81%e1%bd%b6-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%b5%cf%85%cf%87%e1%bf%86%cf%82-%ce%ba%ce%b1%e1%bd%b6-%cf%80%ce%b5%cf%81%e1%bd%b6-%ce%b3%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%bc%ce%b1%cf%81%ce%b3/

Περὶ προσευχῆς. Καὶ περὶ γαστριμαργίας Χ.Μ.Π.: Κάποια φορὰ εἶχα πάρει μὲ τὸ αὐτοκίνητό μου στὸ Γέροντα Πορφύριο ἕνα Ἁγιορείτη μοναχό, πολὺ πνευματικὸ ἀσκητή. Ἡ συνομιλία τους, στὴν ὁποία ἤμουν κι ἐγὼ παρών, περιεστράφη γύρω ἀπὸ τὸ θέμα τῆς προσευχῆς. Ὁ μοναχὸς ρώτησε τὸ Γέροντα Πορφύριο πῶς πρέπει νὰ προσευχόμαστε. Ὁ Γέροντας ρώτησε μὲ τὴ σειρά του τὸ μοναχὸ πῶς προσεύχεται ἐκεῖνος. Ὁ μοναχὸς τοῦ ἀπάντησε: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλό». Ρώτησε κι ἐμένα πῶς προσεύχομαι. «Τὸ ἴδιο κι ἐγώ», τοῦ ἀπάντησα. Μᾶς εἶπε τότε ὁ Γέροντας: — Ἐγὼ ὅταν προσεύχομαι καὶ λέω αὐτά, ποὺ λέτε κι ἐσεῖς, τοὺς δίνω περισσότερο χρῶμα. Λέω μία-μία λέξη, ἀργά-ἀργὰ καὶ τονίζω περισσότερο τὸ «ἐλέησόν με». Γιατί; Διότι καὶ ὁ Χριστὸς εἶναι ἕνα πρόσωπο. Κι ὅταν συνομιλεῖς μαζί του, ὀφείλεις νὰ γνωρίζεις ὅτι δὲν μιλᾶς στὰ σύννεφα οὔτε σὲ μία ἀφηρημένη ἔννοια ἢ κατάσταση. Ὁμιλεῖς στὸ Χριστό, ὁ ὁποῖος σ’ ἀκούει. Καὶ συνέχισε: — Ὅταν μιλᾶς μὲ τὸν ἐπίγειο πατέρα σου, δὲν τοῦ λές, γιὰ παράδειγμα, μὲ ἄγριο καὶ ἐπιτακτικὸ τρόπο «πατέρα, δῶσε μου ἕνα χιλιάρικο», διότι αὐτὸ δὲν θ’ ἀρέσει στὸν πατέρα σου καὶ θὰ σοῦ πεῖ «γιατί, παιδί μου, μιλᾶς μ’ αὐτὸ τὸ ὕφος;» Ἐνῶ, ἂν τὸ παιδὶ πεῖ μὲ ὡραῖο τρόπο «καλέ μου πατέρα, σὲ παρακαλῶ πολύ, δῶσε μου ἕνα χιλιάρικο, ποὺ τὸ χρειάζομαι», ὁ πατέρας θὰ πεῖ: «Γιατί, παιδί μου, νὰ σοῦ δώσω ἕνα μόνο χιλιάρικο, ἐσένα ποὺ εἶσαι τόσο καλὸ καὶ τόσο συνετὸ παιδί; Θὰ σοῦ δώσω πέντε χιλιάρικα». Κ. Ι.: Πολὺ ὡραῖο αὐτὸ τὸ παράδειγμα. Χ.Μ.Π.: Ὁ Γέρων Πορφύριος συνέδεε τὸ θέμα τῶν πνευματικῶν ἀγώνων μὲ τὴ γαστριμαργία καὶ τὴ λαιμαργία. Ἔλεγε δὲ πώς, ἂν ὁ ἄνθρωπος καταφέρει νὰ τρώει μὲ πρόγραμμα καὶ μὲ λογική, τότε ὁ Θεὸς ἀναλαμβάνει νὰ τοῦ συμπληρώσει ὅλες τὶς ἄλλες ἀτέλειες. Ἐξαιτίας τῆς λαιμαργίας τοῦ ἀνθρώπου, ἔλεγε, ὁ διάβολος τοῦ πῆρε τὴν ἐξουσία καὶ τὸν ἔβγαλε ἀπὸ τὸν παράδεισο. Κι ὁ Θεὸς καλεῖ τὸν ἄνθρωπο νὰ κάνει ἀγώνα, γιὰ νὰ πάρει πίσω αὐτὴ τὴ χαμένη ἐξουσία. Ὁ ἄνθρωπος ἦταν ὁ ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου καί, μετὰ τὴν πτώση τοῦ ἀνθρώπου, ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου ἔγινε ὁ διάβολος. «Κάνε του, λοιπόν, ἄνθρωπε, πόλεμο νὰ πάρεις πίσω τὴν ἐξουσία, πού σοῦ πῆρε», μᾶς ἔλεγε. Τὸν ρώτησα τότε: — Τόσο σπουδαῖος, λοιπόν, εἶναι ὁ ἀγώνας κατὰ τῆς λαιμαργίας; Καὶ μοῦ ἀπάντησε ὡς ἑξῆς: — Εἶναι τόσο σημαντικὸς ὁ ἀγώνας αὐτὸς γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας συνήθιζαν, τὴν ὥρα ποὺ ἔφτιαχναν τὸ φαγητό τους, νὰ ρίχνουν μέσα κι ἕνα ποτήρι πικράδι, ὥστε νὰ μὴ νιώθουν τὴν παραμικρὴ ἡδονὴ τὴν ὥρα ποὺ ἔτρωγαν. — Καὶ τί βγαίνει μ’ αὐτό, Γέροντα; — Τί βγαίνει; Ἄκουσε νὰ σοῦ ἐξηγήσω. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος κάνει τέτοιο ἀγώνα, δὲν προλαμβάνει νὰ σηκώσει τὰ χέρια του στὴν προσευχὴ κι ἀμέσως κατεβαίνει ἡ χάρις καὶ κάθεται ἐπάνω του. Γεροντικὸ τοῦ 20οῦ αἰῶνος ---------------------------- Πληροφορίες γιὰ τοὺς τίτλους τῶν Ἐκδόσεων τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου μπορεῖτε νὰ βρεῖτε ἐδῶ Post navigation ← Ὁ Γέροντας βρίσκει καὶ διαβάζει τὸν ψαλμὸ ἀπὸ τὸ βιβλίο ποὺ κρατοῦσε ἄλλος, τρία μέτρα μακριά του Dio non punisce →

Άγιος Πορφύριος http://www.porphyrios.net/%cf%80%ce%b5%cf%81%e1%bd%b6-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%b5%cf%85%cf%87%e1%bf%86%cf%82-%ce%ba%ce%b1%e1%bd%b6-%cf%80%ce%b5%cf%81%e1%bd%b6-%ce%b3%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%bc%ce%b1%cf%81%ce%b3/

Ποια ώρα γεμίζουν οι εκκλησίες με αγγέλους ( Γεροντισσα Λαμπρινή )

 
Στην θεία Λειτουργία και όταν κοινωνούσε είχε εμπειρίες και κάποιες από αυτές τις εκμυστηρεύτηκε ως έξης: «Όλα αυτά που προσφέρουμε στην Προσκομιδή, κρασιά, κεριά και τα ονόματα, τα παίρνουν Άγγελοι και τα πηγαίνουν απάνω. Μια φορά είχα πάει στην αγία Αικατερίνη.


Είχαν μνήμη (εορτή αγίου) εκεί και έδωκα το χαρτάκι μου με τα ονόματα. Το πρωΐ υστέρα πού είχε τελειώσει η Λειτουργία, είδα κατά γης το χαρτάκι στο Ιερό μπροστά. Στενοχωρήθηκα και είπα: «Αχ, Θεέ μου, αγία Αικατερίνη, ήρθα εδώ και δεν διαβάστηκαν τα ονόματά μου».


Τη νύχτα στον ύπνο μου ήρθε μία νέα ωραία (αγία Αικατερίνη) και μου είπε: «Φοβήθηκες, παιδί μου, μήπως δεν διαβάστηκαν τα ονόματα; Τα διάβασα εγώ, ας μην τα διάβασε ο παπάς».
Στα χέρια της κρατούσε ένα χαρτί. Μου το έδειξε. Είδα ότι ήταν το χαρτί πού είχα γράψει τα ονόματα και το είχα δώσει στον παπά για να τα μνημονεύσει στην Προσκομιδή.


«Όταν ξεκινά το πρωί η Λειτουργία μας, εκεί όλα είναι πολύ ωραία.

Όταν όμως έρχεται η ώρα της μεταδόσεως τότε είναι όλη η Εκκλησία γεμάτη από τα αγγελικά πνεύματα. Τώρα τα βλέπω έτσι σαν αστραπή. Περνάνε Άγγελοι με τα φτερά τους, όμορφα τα πρόσωπα τους, όπως είμαστε οι άνθρωποι. Αυτοί είναι ψηλά, και μείς χαμηλά. Φωνάζει ο παπάς από δω, ο ψάλτης από κει, βγαίνουν όλοι εκεί και κουλουριάζουν (κυκλώνουν) τον παπά γύρω-γύρω.

Μετά βγαίνει η μετάδοση, βλέπεις στην Ωραία Πύλη ακέραιος ο Χριστός, βλέπεις που λέει ο παπάς «Μετά φόβου...». Αυτός λέει: «Εδώ εγώ είμαι» και δείχνει το Άγιο Ποτήριο, ότι δηλαδή είναι μέσα. Παίρνομε τότε πραγματικά κρέας από το Σώμα του Κυρίου. Μέσα στο Άγιο Ποτήριο είναι αλήθεια Αυτός. Γίνεται όλος τόσο δα παιδάκι μικρό - μικρό με κεφαλάκι, χεράκια, ποδαράκια, ακέραιος Χριστός, άνθρωπος δηλαδή, και το δίνει σ' εμένα, το δίνει σ' εσένα και στον άλλον, με το κουταλάκι (Αγία λαβίδα). Το κουταλάκι μέσα έχει ένα ανθρωπάκι».

Πώς να το πάρεις αυτό το πράγμα; Και το παίρναμε κάτι αμαρτωλοί, κακομαγαρισμένοι, καταπονηρεμένοι, κακός κόσμος, φονιάδες, σκοτώνουν τον άλλον και τον θάβουν.


Όταν πηγαίνεις να μεταλάβεις, θα πηγαίνεις με το κεφάλι σκυφτό και θα σκέφτεσαι Ποιον θα βρεις μπροστά σου. Ποιόν θα ιδείς τώρα εσύ. Μην κοιτάς τον έναν και τον άλλον και τι κάνει αυτός και εκείνος. Θα κοιτάζεις μόνο το Άγιο Ποτήριο. Ποιος είναι στο Άγιο Ποτήριο. Εκεί είναι ο ίδιος ο Χριστός που στο δείχνει, αυτού δεν είναι ο παπάς, αυτό το τόσο δα πραγματάκι το δίνει ο Χριστός.
Αυτός παρατηράει ποιος είναι ικανός να το πάρει. Όποιος δεν είναι άξιος σ' αυτόν δεν το δίνει.


Νομίζεις πως παίρνουν όλοι μετάδοση εκείνη την ώρα; Δεν παίρνουν. Παίρνει εκείνος πού είναι ετοιμασμένος. Και κείνη την ώρα που πας να μεταλάβεις πρέπει να δεις τον Χριστό. Δεν είναι ανάγκη να τον δεις πραγματικά, αλλά βάλτον με τον νου σου. Μετά έρχεται το «Δι’ ευχών» και βλέπεις φεύγουν όλοι πριν το «Δι’ ευχών» από την Εκκλησία. Κάτσε λίγο να πάρεις την ευχή.

Μετά δεν κάνει να γυρίσεις (επισκεφτείς) σπίτι ξένο, γιατί θα χάσεις την ευχή. Δεν είναι καλά να βγεις έξω, να πας, ξέρω 'γώ, στην αγορά. Και αν είναι μεγάλη ανάγκη πες σε κάποιον πού πάει στην αγορά να σου ψωνίσει. Και αν βγεις, σκύψε το κεφαλάκι σου, κάνε την δουλειά σου και γύρισε στο σπίτι.
«Για να κοινωνήσουμε πρέπει να προετοιμαστούμε καμιά βδομάδα από νηστεία και από άλλα πράγματα».


Η γιαγιά Λαμπρινή είχε παρρησία στην προσευχή της. Οι άνθρωποι στις δυσκολίες τους, της ζητούσαν να προσεύχεται και μετά έβλεπαν τα αποτελέσματα. Κάποιος εξάδελφός της ήταν ετοιμοθάνατος και δεν παράδινε το πνεύμα του (πέθαινε). Βασανιζόταν γιατί ενώ φαινόταν ότι πέθαινε, μετά πάλι επανερχόταν. Πήγε η γυναίκα του και παρεκάλεσε την γιαγιά να πάει στον ασθενή να κάνη προσευχή. Δίσταζε γιατί θεωρούσε ότι θα τον πεθάνει αυτή. Πήγε τελικά, συζήτησε μαζί του, ήταν καλός αλλά έπινε. Του είπε να εξομολογηθεί και μετά ενώ προσευχόταν η γιαγιά, παρέδωσε την ψυχή του ήσυχα.


Το εγγονάκι της, πέντε χρόνων, ήταν άρρωστο. Δυο φορές το είχαν πάει στην Ρωσσία και ετοιμάζονταν να πάνε και τρίτη φορά να το ξαναχειρουργήσουν. Η γιαγιά Λαμπρινή δεν ήθελε να πάνε γιατί ήξερε ότι και να ζήσει, δεν θα γινόταν καλά. Το τελευταίο βράδυ πήγε στο κελλί της και ξέσπασε σε προσευχή με δάκρυα παρακαλώντας τον Θεό: «Να το πάρεις στον θρόνο Σου στους Ουρανούς αντί για την Ρωσσία. Αυτό είναι άγγελος. Και εκεί να με αξιώσεις και μένα, Θεέ μου, να σηκωθεί το εγγονάκι μου από τον θρόνο να με πάρει και μένα».

Άκουσε το «ναι» στην προσευχή της και μετά ευχαριστούσε τον Χριστό. Μέχρι τις τρεις μετά τα μεσάνυχτα τελείωσε το παιδί. Έκλαιγε από χαρά και πήρε το αλεύρι να ζυμώσει πρόσφορο.
Η γιαγιά Λαμπρινή κατά την διάρκεια της ζωής της δεν ξέχασε τον μοναχικό της πόθο. Έτσι μετά την κοίμηση του συζύγου της παίρνει την απόφαση να πραγματοποιήσει το όνειρό της.

Σε ηλικία 70 ετών περίπου πηγαίνει σε μοναστήρι της περιοχής, όπου σύμφωνα με τον κανόνα που της έβαλε ο γέροντας, θα έμενε 50 μέρες για το Πάσχα, 40 για τα Χριστούγεννα και 15 για τον Δεκαπενταύγουστο. Η ίδια μετά ζήτησε να μείνει μόνιμα στο μοναστήρι, αλλά εν τω μεταξύ ο γέροντας κοιμήθηκε και οι μοναχές εξέφρασαν αντίρρηση για την παραμονή της. Πάλι η γιαγιά Λαμπρινή με υπακοή - υπομονή δέχθηκε αυτή τους την απόφαση και ειρηνικά επέστρεψε στο σπίτι της, όπου συνέχισε τους αγώνες της και προετοιμαζόταν πλέον για την κοίμηση της.

Γεροντισσα Λαμπρινή

http://agapienxristou.blogspot.ca/2013/06/blog-post_249.html