Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα Τετάρτης 14 Ἰουνίου

Ἀπόστολος: (Ρωμ. δ΄13- 25 )

Ρωμ. 4,13          οὐ γὰρ διὰ νόμου ἡ ἐπαγγελία τῷ Ἀβραὰμ ἢ τῷ σπέρματι αὐτοῦ, τὸ κληρονόμον αὐτὸν εἶναι τοῦ κόσμου, ἀλλὰ διὰ δικαιοσύνης πίστεως.

Ρωμ. 4,13                  Διότι η υπόσχεσις, που εδόθη στον Αβραάμ, ότι με την πνευματικήν βασιλείαν του κατά σάρκα απογόνος του Ιησού Χριστού, θα γίνη αυτός κληρονόμος του κόσμου, δεν του εδόθη δια μέσου κανενός νόμου, αλλά δια μέσου της δικαιώσεως, που έλαβε από την πίστιν.

Ρωμ. 4,14          εἰ γὰρ οἱ ἐκ νόμου κληρονόμοι, κεκένωται ἡ πίστις καὶ κατήργηται ἡ ἐπαγγελία·

Ρωμ. 4,14                  Διότι, εάν κληρονόμοι του πνευματικού κόσμου γίνωνται αυτοί μόνον που έλαβαν και τηρούν τον Νομον, τότε έχει γίνει αδειανή και ανωφελής η πίστις και έχει καταργηθή πλέον η υπόσχεσις του Θεού, ότι η κληρονομία αυτή θα δοθή δωρεάν δια της πίστεως στον Χριστόν.

Ρωμ. 4,15          ὁ γὰρ νόμος ὀργὴν κατεργάζεται· οὗ γὰρ οὐκ ἔστι νόμος, οὐδὲ παράβασις.

Ρωμ. 4,15                  (Η παράβασις του Νομου του Θεού είναι αμαρτία. Ως τοιαύτη δε συνεπάγεται την οργήν του Θεού και την καταδίκην του αμαρτωλού). Ο Νομος, επειδή βέβαια δεν τηρείται από τους ανθρώπους, επιφέρει ως συνέπειαν την οργήν του Θεού εναντίον των παραβατών, τους οποίους φυσικά και αποξενώνει από τας πνευματικάς δωρεάς, Οπου όμως δεν υπάρχει νόμος, εκεί φυσικόν είναι να μη υπάρχη ούτε παράβασις.

Ρωμ. 4,16          διὰ τοῦτο ἐκ πίστεως, ἵνα κατὰ χάριν, εἰς τὸ εἶναι βεβαίαν τὴν ἐπαγγελίαν παντὶ τῷ σπέρματι, οὐ τῷ ἐκ τοῦ νόμου μόνον, ἀλλὰ καὶ τῷ ἐκ πίστεως Ἀβραάμ, ὅς ἐστι πατὴρ πάντων ἡμῶν,

Ρωμ. 4,16                  Δια τούτο η σωτηρία και η κληρονομία των αγαθών δίδεται δια μέσου της πίστεως δωρεάν και κατά χάριν και όχι ως ανταμοιβή έργων του Νομου. Ετσι δε είναι σταθερά και ασφαλής η υπόσχεσις του Θεού περί δικαιώσεως εις όλους τους απογόνους του Αβραάμ· όχι μόνον εις εκείνους, είχαν τον Νομον, αλλά και εις εκείνους, που χωρίς τον Νομον είχαν την πίστιν του Αβραάμ, ο οποίος κατ' αυτόν τον τρόπον είναι πατέρας όλων μας, των Εβραίων και των εθνικών, εφ' όσον έχουν την πίστιν.

Ρωμ. 4,17          καθὼς γέγραπται ὅτι πατέρα πολλῶν ἐθνῶν τέθεικά σε, κατέναντι οὗ ἐπίστευσε Θεοῦ τοῦ ζωοποιοῦντος τοὺς νεκροὺς καὶ καλοῦντος τὰ μὴ ὄντα ὡς ὄντα·

Ρωμ. 4,17                  Αλλωστε έτσι έχει γραφή και στο θεόπνευστον βιβλίον της Γενέσεως· ότι δηλαδή “πατέρα πολλών εθνών σε έχω θέσει” ενώπιον του Θεού, στον οποίον επίστευσε και ο οποίος δίδει ζωήν στους νεκρούς, καλεί δε εκ του μηδενός και ονομάζει και εκείνα τα οποία δεν έλαβαν ακόμη ύπαρξιν, ως εάν υπάρχουν ήδη εις την πραγματικότητα.

Ρωμ. 4,18          ὃς παρ᾿ ἐλπίδα ἐπ᾿ ἐλπίδι ἐπίστευσεν, εἰς τὸ γενέσθαι αὐτὸν πατέρα πολλῶν ἐθνῶν κατὰ τὸ εἰρημένον· οὕτως ἔσται τὸ σπέρμα σου·

Ρωμ. 4,18                  Ο Αβραάμ, καίτοι λόγω της γεροντικής του ηλικίας δεν είχε καμμίαν ελπίδα κατά το ανθρώπινον να αποκτήση τέκνον, εν τούτοις ήλπισεν εις την παντοδυναμίαν του Θεού και επίστευσεν εις ότι θα εγίνετο αυτός “πατέρας πολλών εθνών”, σύμφωνα με τον λόγον του Θεού, ο οποίος του είπεν ότι οι απόγονοί σου θα είναι πολυάριθμοι ωσάν την άμμον και λαμπροί ωσάν τ' αστέρια.

Ρωμ. 4,19          καὶ μὴ ἀσθενήσας τῇ πίστει οὐ κατενόησε τὸ ἑαυτοῦ σῶμα ἤδη νενεκρωμένον, ἑκατονταέτης που ὑπάρχων, καὶ τὴν νέκρωσιν τῆς μήτρας Σάῤῥας·

Ρωμ. 4,19                  Και επειδή δεν έδειξεν αδυναμίαν η κλονισμόν εις την πίστιν του, δεν έλαβε υπ' όψιν του το σώμα του, το οποίον ήτο πλέον νεκρόν δια παιδοποιΐαν, αφού ήτο περίπου εκατό ετών ούτε και εσυλλογίσθη την νέκρωσιν της μήτρας της Σαρρας.

Ρωμ. 4,20          εἰς δὲ τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ Θεοῦ οὐ διεκρίθη τῇ ἀπιστίᾳ, ἀλλ᾿ ἐνεδυναμώθη τῇ πίστει, δοὺς δόξαν τῷ Θεῷ

Ρωμ. 4,20                 Εις την υπόσχεσιν δε αυτήν, που του έδωσεν ο Θεός, δεν εκλονίσθη από αμφιβολίας της απιστίας, αλλά τουναντίον επήρε δύναμιν δια της πίστεως και εδόξασεν έτσι τον Θεόν, ωσάν νε είχε γίνει πραγματικότης η υπόσχεσις αυτή.

Ρωμ. 4,21          καὶ πληροφορηθεὶς ὅτι ὃ ἐπήγγελται δυνατός ἐστι καὶ ποιῆσαι.

Ρωμ. 4,21                  Και έλαβε βεβαίαν και ακλόνητον την εσωτερικήν πληροφορίαν, ότι ο Θεός είναι δυνατός να πραγματοποιήση αυτό, το οποίον υπεσχέθη.

Ρωμ. 4,22          διὸ καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην.

Ρωμ. 4,22                 Δια τούτο η ακλόνητος και σταθερά αυτή πίστις του, του κατελογίσθη ως δικαίωσις.

Ρωμ. 4,23          Οὐκ ἐγράφη δὲ δι᾿ αὐτὸν μόνον ὅτι ἐλογίσθη αὐτῷ,

Ρωμ. 4,23                 Δεν εγράφη δε εις την Αγίαν Γραφήν δι' αυτόν μόνον, ότι η πίστις του κατελογίσθη εις δικαίωσιν,

Ρωμ. 4,24          ἀλλὰ καὶ δι᾿ ἡμᾶς οἷς μέλλει λογίζεσθαι, τοῖς πιστεύουσιν ἐπὶ τὸν ἐγείραντα Ἰησοῦν τὸν Κύριον ἡμῶν ἐκ νεκρῶν,

Ρωμ. 4,24                 αλλ' εγράφη και δι' ημάς, στους οποίους μέλλει να καταλογισθή εις δικαίωσίν μας, δι' ημάς οι οποίοι πιστεύομεν στον Θεόν Πατέρα, ο οποίος ανέστησεν εκ νεκρών τον Κυριον μας Ιησούν Χριστόν.

Ρωμ. 4,25          ὃς παρεδόθη διὰ τὰ παραπτώματα ἡμῶν καὶ ἠγέρθη διὰ τὴν δικαίωσιν ἡμῶν.

Ρωμ. 4,25                 Αυτόν, ο οποίος παρεδόθη εις σταυρικόν λυτρωτικόν θάνατον, δια τα αμαρτήματα ημών και ανεστήθη, δια να μας δώση την δικαίωσιν και την σωτηρίαν.

Εὐαγγέλιο: ( Λουκ. δ΄22- 30 )

Λουκ. 4,22         καὶ πάντες ἐμαρτύρουν αὐτῷ καὶ ἐθαύμαζον ἐπὶ τοῖς λόγοις τῆς χάριτος τοῖς ἐκπορευομένοις ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ ἔλεγον· οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς Ἰωσήφ;

Λουκ. 4,22                Και όλοι επεβεβαίωναν δι' αυτόν, ότι εκήρυττε με πολλήν δύναμιν και εθαύμαζαν δια τα λόγια τα γεμάτα χάριν, που έβγαιναν από το στόμα του και έλεγαν· “δεν είναι αυτός ο υιός του γνωστού μας Ιωσήφ, ο μαραγκός;”

Λουκ. 4,23         καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· πάντως ἐρεῖτέ μοι τὴν παραβολὴν ταύτην· ἰατρέ, θεράπευσον σεαυτόν· ὅσα ἠκούσαμεν γενόμενα ἐν τῇ Καπερναούμ, ποίησον καὶ ὧδε ἐν τῇ πατρίδι σου.

Λουκ. 4,23                Και είπε προς αυτούς· “ασφαλώς θα μου πήτε την γνωστήν παροιμίαν· ιατρέ, θεράπευσε τον εαυτόν σου· δείξε την δύναμίν σου εδώ εις την πατρίδα σου, κάμε και εδώ τα θαύματα, που ηκούσαμεν ότι έκαμες εις την Καπερναούμ”.

Λουκ. 4,24         εἶπε δέ· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς προφήτης δεκτός ἐστιν ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ.

Λουκ. 4,24                Αλλά ο Ιησούς τους είπε· “αλήθεια σας λέγω, ότι κανείς προφήτης δεν έγινε δεκτός με την πρέπουσαν τιμήν εις την πατρίδα του.

Λουκ. 4,25         ἐπ᾿ ἀληθείας δὲ λέγω ὑμῖν πολλαὶ χῆραι ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις Ἠλιοὺ ἐν τῷ Ἰσραήλ, ὅτε ἐκλείσθη ὁ οὐρανὸς ἐπὶ ἔτη τρία καὶ μῆνας ἕξ, ὡς ἐγένετο λιμὸς μέγας ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν,

Λουκ. 4,25                Σας υπενθυμίζω δε και αυτήν την αλήθειαν, ότι πολλαί χήραι εζούσαν μεταξύ του Ισραηλιτικού λαού κατά την εποχήν του Ηλιού, όταν εκλείσθη ο ουρανός και δεν έβρεξε επί τρία έτη και εξ μήνας, τότε που απλώθηκε μεγάλη πείνα εις όλην την χώραν της Παλαιστίνης.

Λουκ. 4,26         καὶ πρὸς οὐδεμίαν αὐτῶν ἐπέμφθη Ἠλίας εἰ μὴ εἰς Σάρεπτα τῆς Σιδωνίας πρὸς γυναῖκα χήραν.

Λουκ. 4,26                Και εις καμμίαν από τας πτωχάς χήρας των Ιουδαίων δεν εστάλη από τον Θεόν ο Ηλίας, ει μη μόνον εις τα Σαρεπτα της Σιδωνίας προς κάποιαν άγνωστον και άσημον χήραν γυναίκα.

Λουκ. 4,27         καὶ πολλοὶ λεπροὶ ἦσαν ἐπὶ Ἐλισαίου τοῦ προφήτου ἐν τῷ Ἰσραήλ, καὶ οὐδεὶς αὐτῶν ἐκαθαρίσθη εἰ μὴ Νεεμὰν ὁ Σύρος.

Λουκ. 4,27                Και πολλοί λεπροί ήσαν κατά την εποχήν του προφήτου Ελισαίου στο ισραηλιτικόν έθνος και κανείς από αυτούς δεν εθεραπεύθη, ει μη μόνον ο Νεεμάν, που κατήγετο από την Συρίαν”.

Λουκ. 4,28         καὶ ἐπλήσθησαν πάντες θυμοῦ ἐν τῇ συναγωγῇ ἀκούοντες ταῦτα,

Λουκ. 4,28                Και όλοι μέσα εις την συναγωγήν, όταν ήκουσα αυτά, κατελήφθησαν από ασυγκράτητον οργήν (διότι ενόμισαν ότι ο Κυριος τους θέτει εις κατωτέραν θέσιν από τους ειδωλολάτρας).

Λουκ. 4,29         καὶ ἀναστάντες ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω τῆς πόλεως καὶ ἤγαγον αὐτὸν ἕως ὀφρύος τοῦ ὄρους, ἐφ᾿ οὗ ἡ πόλις αὐτῶν ᾠκοδόμητο, εἰς τὸ κατακρημνίσαι αὐτόν.

Λουκ. 4,29                Εσηκώθησαν, τον ήρπασαν και τον έβγαλαν έξω από την πόλιν, τον έφεραν έως το χείλος ενός κρημνού του όρους, επάνω στο οποίον είχεν οικοδομηθή η πόλις των, με τον σκοπόν να τον κρημνίσουν κάτω.

Λουκ. 4,30         αὐτὸς δὲ διελθὼν διὰ μέσου αὐτῶν ἐπορεύετο.

Λουκ. 4,30                Αυτός όμως επέρασε ανάμεσα από αυτούς κατά ένα τρόπον θαυμαστόν και έφυγε.

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Διήγηση π. Θεοδοσίου Ἁγιοπαυλίτου γιά τόν Ἅγιο Παΐσιο

 Κάποιος Ἱερέας ἐξ ἐγγάμων πού διακονοῦσε στό ἐξωτερικό, ὀνόματι παπα–Μανώλης, θέλησε νά γίνη μοναχός στό Ἅγιον Ὄρος.

Ἀφοῦ ἔλαβε γραπτῶς τήν συγκατάθεση τῆς πρεσβυτέρας του, ξεκίνησε γιά τό Ἅγιον Ὄρος. 

Μόλις ἔφθασε στή Δάφνη, ἀγόρασε ἕναν καλογερικό σκοῦφο.

Τόν φόρεσε καί μέ τά μακρυά γένεια καί μαλλιά πού ποτέ δέν τά ἔκοβε, φαινόταν σάν καλόγερος. 

Ἀποφάσισε νά συμβουλευτῆ τόν φημισμένο γιά τήν ἀρετή του καί ἐν ζωῇ τότε, γέροντα Παΐσιο. 

Κατηφόρισε ἀπό τό Κουτλουμούσι γιά τήν «Παναγούδα», τό Κελλί τοῦ γέροντος Παϊσίου καί χτύπησε τήν πόρτα. Ὅταν βγῆκε ὁ Γέροντας, τοῦ λέει ὁ παπα–Μανώλης: 

― Γέροντα, ἦρθα νά ἐξομολογηθῶ.

Καί ὁ Γέροντας πού πρώτη φορά τόν ἔβλεπε, τοῦ λέει: 

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἕνα κομποσχοίνι γλύτωσε μία ψυχή ἀπό τήν κόλαση!

 *Διηγείται ο άγιος Γέρων παπα-Χαράλαμπος Διονυσιάτης, απαντώντας σε ερώτηση αν ωφελούν οι προσευχές μας τους άλλους.

-Αφού παιδί μου ενδιαφέρεσαι, να σου πω και κάτι για το κομποσχοίνι πιο φοβερό, γύρω από την ζωή του Γέροντά μου (Ιωσήφ). 

Ο Γέροντάς μου, είχε στον κόσμο μια ξαδέλφη. Αν και η ζωή της δεν ήταν τόσο καλή, ο Γέροντας όμως την αγαπούσε πολύ. Κάποτε τον ειδοποίησαν ότι η ξαδέλφη του πέθανε και μάλιστα όχι καλά.

Έκαμνε διάφορους μορφασμούς, θεατρινισμούς∙ μιλούσε άσχημα κ.λπ. και σ’ αυτά τα χάλια πάνω ξεψύχησε. Μόλις το μαθαίνει ο Γέροντας, άρχισε τα κλάματα. Εγώ παραξενεύτηκα· τόση ευαισθησία· να κλαίει τόσον πολύ. Όμως κατάλαβε ο ίδιος τον λογισμό μου και με προλαβαίνει:

 –«Εγώ δεν κλαίω παιδί μου που πέθανε αλλά κλαίω γιατί κολάστηκε».

 Ωστόσο απ’ εκείνην την ημέρα ο Γέροντας δώστου συνέχεια νηστεία και προσευχή για την ξαδέλφη του. Ύστερα από αρκετές ημέρες, βλέπω τον Γέροντα πολύ χαρούμενο.

 -«Τι συμβαίνει Γέροντα;» .

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ναυπάκτου Ἱερόθεος: Τό κριτήριο τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας

Τό κριτήριο τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας

τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου

Τελευταῖα, διάβασα κείμενα ἀκαδημαϊκῶν διδασκάλων, οἱ ὁποῖοι διδάσκουν σέ διάφορες Θεολογικές Σχολές τοῦ ἐξωτερικοῦ καί τοῦ ἐσωτερικοῦ, γιά ἐκκλησιολογικά θέματα, γιά τό τί εἶναι ἡ Ἐκκλησία, γιά τό ἄν ταυτίζωνται τά χαρισματικά μέ τά κανονικά ὅρια, γιά τό ἄν ὑπάρχουν «Ἐκκλησίες» ἔξω ἀπό τήν Μία Ἐκκλησία.

 Κατάλαβα ὅτι διαπράττονται δύο βασικά λάθη.

Τό πρῶτον ὅτι συγχέουν τήν ὕπαρξη μερικῶν Χριστιανῶν ἐκτός τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, πού ἔχουν προσευχή καί ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ, μέ τό πλαίσιο τῶν ἑτεροδόξων Ὁμολογιῶν, στό ὁποῖο ἀνήκουν. Δηλαδή, ὑπάρχουν διάφοροι Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι ἀνήκουν σέ Χριστιανικές Ὁμολογίες καί διακρίνονται γιά τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό, ἔχουν αἴσθηση τῆς μετανοίας, μελετοῦν τήν Ἁγία Γραφή, προσεύχονται καί γενικά ἀναζητοῦν τήν σωτηρία τους. Ὅπως, ὑπάρχουν καί ’Ορθόδοξοι Χριστιανοί πού δέν ζοῦν σύμφωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Καί φυσικά, ὁ Θεός ἔχει τήν πλήρη ἁρμοδιότητα νά σώση καί ἀνθρώπους πού εἶναι ἐκτός τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅπως καί νά καταδικάση Ὀρθοδόξους Χριστιανούς πού δέν ζοῦν σύμφωνα μέ τίς ἐντολές Του.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Γιά ἐθνικότητα , ἐθνικισμό καί γιά τό ἔθνος

Γιά εθνικότητα καί εθνικισμό

   

Κάποιοι ταυτίζουν εθνικότητα καί πίστη καί από τήν ταύτιση αυτή υποφέρει τόσο η εθνικότητα όσο καί η πίστη. Κάποιοι ταυτίζουν τήν επαναστατικότατα μέ τά βάναυσα μέσα του ταξικού αγώνα, πράγμα πού συσκοτίζει τό εθνικό ιδεώδες καί παρασύρει τούς άνθρώπους σέ υποκατάστατα. Ετσι, κάποιος μπορεί νά είναι εθνικιστής, μολονότι ολόψυχα περιφρονεί τό έθνος του καί φοβάται τήν επαφή μέ τήν λαϊκή ψυχή σάν άλλη επιδημία.

  Τέλος, κάποιοι ζουν μέ τήν ψευδαίσθηση πώς μπορεί νά υπάρξει αγαθός καί προοδευτικός εθνικισμός, δίχως την ηθική καί τήν ωραιότητα. Τίποτα στόν κόσμο, τό όποιο δέν δύναται νά χαρακτηριστεί από τήν ηθική καί την ωραιότητα δέν θά μπορέσει νά περάσει τήν πύλη τής αιωνιότητας καί τής αθανασίας.

 

 

Ο εθνικισμός οφείλει νά έχει καί ηθική καί ωραιότητα: βαθιά καί ιερή ηθική καθώς καί υψηλή, κοσμική ωραιότητα.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἄνθιμος Ἀρεθιώτης, ἕνας ἅγιος πού πρόσφατα ἀνακαλύψαμε!

  Η μνήμη της ανακομιδής των λειψάνων του τιμάται στις 25 Μαΐου

«Όστις γαρ όλον τον νόμον τηρήση, πταίση δε εν ενί, γέγονε πάντων ένοχος» (Ιάκ. β 10), σημειώνει ο θείος Ιάκωβος. Σε ένα να πταίσεις, είναι σαν να έπταισες σε όλα. Είσαι παραβάτης σε όλα. Και η ζημία είναι αφάνταστη! Χάνεις την αιωνιότητα, δηλαδή το παν. Έτσι συνέβη με το νέο του Ευαγγελίου, όπως και με τόσους άλλους στη ζωή. Ο διάβολος δένει τους ανθρώπους με πολλά σχοινιά. Είτε, όμως, είμαστε δεμένοι με ένα είτε είμαστε δεμένοι με πολλά, είμαστε δεμένοι με το διάβολο. Πέστε ότι μας δένει ο πονηρός με εκατό σχοινιά παθών και κατορθώνουμε με αγώνες να λύσουμε τα ενενήντα εννέα. Δεν ελευθερωνόμαστε. Πάλι δεμένοι είμαστε έστω και με ένα. Για να απαλλαγούμε από τα δεσμά χρειάζεται να κόψουμε και τα εκατό σχοινιά, και φυσικά όχι μόνοι μας, αλλά με τη θεία συνέργεια. Και όταν πάλι τα κόψουμε όλα να λέμε, ότι είμαστε δούλοι αχρείοι Κυρίου, «δούλοι αχρείοί εσμεν» (Λουκ. ιζ 10), όπως ο αφανής Όσιος Γέρων, Άνθιμος ο Αρεθιώτης, ο ασκητής του Μοναστηριού της Παναγίας, στα Ρέθα του Βάλτου, γιατί η ταπείνωση στεφανώνει κάθε αγώνα μας.

Ο μακαριστός Γέροντας Άνθιμος ως τηρητής όλων των εντολών ήταν ελεύθερος, είχε μεγάλη παρρησία στο Θεό, που έσπευδε να του ικανοποιήσει κάθε ευγενική επιθυμία, που του ζητούσε μέσα από την προσευχή. Ήταν ελεύθερος παθών και αγωνιζόταν για την ελευθερία του ακούγοντας την προτροπή του Παύλου: «Τη ελευθερία ουν, η Χριστός ημάς ηλευθέρωσε, στήκετε, και μη πάλιν ζυγώ δουλείας ενέχεσθε» (Γαλ. ε 1).

Για όλες του τις ανάγκες ο ισάγγελος Γέροντας Άνθιμος, ο Αρεθιώτης, αισθανόταν την απάντηση του ουρανού.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

''Δόξα Σοι, Κύριε''

Ἅγιος Σεραφείμ Ρομάντσιωφ τῆς Μονῆς Γκλίνσκ.

Όλα πρέπει να τα περνάμε με παιδική υπακοή και τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα και για όλα να δοξάζουμε τον Καλό Θεό. 

Για παράδειγμα, ήλθε μιά θλίψη ή αρρώστια. Θα πούμε: ''Δόξα Σοι, Κύριε''. Πολλαπλασιάστηκαν οι θλίψεις ή οι ασθένειες, πάλι: ''Δόξα Σοι, Κύριε''. 

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Πάντοτε νά ἔχεις στή μνήμη σου τόν Θεό...

Πάντοτε να έχεις στη μνήμη σου τον Θεό,ο νούς σου θα γίνει ουρανός

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος

https://proskynitis.blogspot.gr/2017/06/blog-post_36.html?m=1

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

13 Ιουνίου Συναξαριστής. Ακυλίνας, Άννας Οσίας Ιωάννου, Ιακώβου Οσίου, Αντίπατρου, Ευλογίου, Μυρίων Μαρτύρων, Διοδώρου, Τριφυλλίου, Φηλικούλα, Ἀνδρόνικος , Ἀλέξανδρος, Ἄνθιμος

Ο Άγιος Τριφύλλιος

Ένα από τα πρώτα γνωρίσματα κάθε αληθινού χριστιανού είναι η αγάπη του προς τον Θεό Πατέρα. Αγάπη από όλη την ψυχή, όλη την καρδιά κι όλη τη διάνοια.
Αγάπη ακόμη και προς «τον πλησίον», ίδια με την αγάπη που τρέφουμε προς τον εαυτό μας.
Πλούτη και δόξες και τιμές ανθρώπινες πρέπει να είναι, κι είναι για τον πιστό χριστιανό, πράγματα χωρίς περιεχόμενο κι αξία, και συνεπώς αδιάφορα. Κι ο λόγος εύκολος, απλός.
Τα εγκόσμια πράγματα είναι όλα προσωρινά και μάταια. «Ο κόσμος παράγεται και η επιθυμία αυτού, ο δε ποιών το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα» (Α' Ιωάν. 6', 17), φωνάζει κι ο ευαγγελιστής της αγάπης.
Ναι! ο μάταιος κι αμαρτωλός αυτός κόσμος παρέρχεται, όπως κι οι επιθυμίες που γεννούν οι δελεαστικές και προκλητικές του τέρψεις κι απολαύσεις.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 13 Ἰουνίου

   Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική θεραπευτική
   Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας
  πού ἑορτάζουν σήμερα 13 Ἰουνίου ἐδῶ

http://hristospanagia.gr