Ἀπόστολος: (Ἐφ. δ΄14- 17 )
Εφ. 4,14 ἵνα μηκέτι ὦμεν
νήπιοι, κλυδωνιζόμενοι καὶ περιφερόμενοι παντὶ ἀνέμῳ τῆς
διδασκαλίας, ἐν τῇ κυβείᾳ τῶν ἀνθρώπων, ἐν
πανουργίᾳ πρὸς τὴν μεθοδείαν τῆς πλάνης,
Εφ. 4,14 Δια να μη είμεθα πλέον νήπιοι από απόψεως
πνευματικής, άστατοι σαν τα κύματα τρικυμισμένης θαλάσσης, που ανεβοκατεβαίνουν
και ωθούνται εδώ κι' εκεί από την φοράν των ανέμων. Αυτήν δε την ακαταστασίαν
την προκαλεί σαν ορμητικός άνεμος η δολία απάτη της υπούλου διδασκαλίας των
πλανεμένων ανθρώπων, οι οποίοι με πανουργίαν χρησιμοποιούν τεχνάσματα, δια να
διαδώσουν την πλάνην των.
Εφ. 4,15 ἀληθεύοντες δὲ
ἐν ἀγάπῃ αὐξήσωμεν εἰς αὐτὸν τὰ
πάντα, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλή, ὁ Χριστός,
Εφ. 4,15 Ημείς όμως μένοντες σταθεροί και ακλόνητοι εις
την αλήθειαν του ευαγγελίου, συνοδευομένην πάντοτε από την αγάπην, ας αυξήσωμεν
και ας τελειοποιήσωμεν την πνευματικήν μας ζωήν, κατά πάντα, όπως θέλει ο
Χριστός και όπως μας έχει δώσει τον ευατόν του πρότυπον. Αυτός δε ο Χριστός είναι
η κεφαλή του σώματος της Εκκλησίας.
Εφ. 4,16 ἐξ οὗ πᾶν
τὸ σῶμα συναρμολογούμενον καὶ συμβιβαζόμενον διὰ πάσης ἁφῆς
τῆς ἐπιχορηγίας κατ᾿ ἐνέργειαν ἐν μέτρῳ ἑνὸς
ἑκάστου μέρους τὴν αὔξησιν τοῦ σώματος ποιεῖται εἰς
οἰκοδομὴν ἑαυτοῦ ἐν ἀγάπῃ.
Εφ. 4,16 Από αυτόν όλον το σώμα της Εκκλησίας
συναρμολογείται, συνδέεται αρμονικά και ενώνεται δια της στενής επαφής όλων των
μελών, ώστε να χορηγήται εις όλα η πνευματική ζωή και βοήθεια, την οποίαν
προσφέρει ο Χριστός, σύμφωνα με την προθυμίαν και την ενέργειαν ενός εκάστου
μέλους. Ετσι δε με την χορηγίαν και βοήθειαν του Χριστού το σώμα της Εκκλησίας,
ηνωμένον με τον Χριστόν, πραγματοποιεί με αγάπην την αύξησίν του προς οικοδομήν
των μελών και του ευατού του ως συνόλου.
Εφ. 4,17 Τοῦτο οὖν
λέγω καὶ μαρτύρομαι ἐν Κυρίῳ, μηκέτι ὑμᾶς
περιπατεῖν καθὼς καὶ τὰ λοιπὰ ἔθνη περιπατεῖ
ἐν ματαιότητι τοῦ νοὸς αὐτῶν,
Εφ. 4,17 Αυτό, λοιπόν, τονίζω και λέγω και διαμαρτύρομαι
ενώπιον του Κυρίου, να μη πορεύεσθε και συμπεριφέρεσθε πλέον σεις, όπως ζουν
και συμπεριφέρονται οι άλλοι εθνικοί, οι οποίοι πορεύονται σύμφωνα με τας
ψευδείς και επιβλαβείς επινοήσστου νου των.
Εὐαγγέλιο: ( Λουκ. ς΄12- 19 )
Λουκ.
6,12 Ἐγένετο δὲ ἐν
ταῖς ἡμέραις ταύταις ἐξῆλθεν εἰς τὸ ὄρος
προσεύξασθαι καὶ ἦν διανυκτερεύων ἐν τῇ προσευχῇ
τοῦ Θεοῦ.
Λουκ. 6,12 Κατά τας ημέρας δε αυτάς εβγήκεν ο Κυριος στο όρος να
προσευχηθή και διενυκτέρευσε προσευχόμενος προς τον Θεόν.
Λουκ.
6,13 καὶ ὅτε ἐγένετο
ἡμέρα, προσεφώνησε τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ, καὶ ἐκλεξάμενος
ἀπ᾿ αὐτῶν δώδεκα, οὓς καὶ ἀποστόλους ὠνόμασε,
Λουκ. 6,13 Και όταν έγινε ημέρα εκάλεσε κοντά του τους μαθητάς
του και εξέλεξε από αυτούς δώδεκα, τους οποίους ωνόμασε και Αποστόλους.
Λουκ.
6,14 Σίμωνα, ὃν καὶ ὠνόμασε
Πέτρον, καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ,
Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην, Φίλιππον καὶ Βαρθολομαῖον,
Λουκ. 6,14 Δηλαδή τον Σιμωνα, τον οποίον ωνόμασε Πετρον, και τον
Ανδρέα τον αδελφόν αυτού, τον Ιάκωβον και τον Ιωάννην, τον Φιλιππον και τον
Βαρθολομαίον,
Λουκ.
6,15 Ματθαῖον καὶ Θωμᾶν,
Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ἀλφαίου καὶ Σίμωνα τὸν
καλούμενον Ζηλωτήν,
Λουκ. 6,15 τον Ματθαίον και τον Θωμάν, τον Ιάκωβον, τον υιόν
του Αλφαίου και Σιμωνα τον ονομαζόμενον Ζηλωτήν,
Λουκ.
6,16 Ἰούδαν Ἰακώβου καὶ
Ἰούδαν Ἰσκαριώτην, ὃς καὶ ἐγένετο προδότης,
Λουκ. 6,16 Ιούδαν τον υιόν του Ιακώβου και Ιούδαν τον
Ισκαριώτην, ο οποίος κατόπιν έγινε προδότης.
Λουκ.
6,17 καὶ καταβὰς μετ᾿
αὐτῶν ἔστη ἐπὶ τόπου πεδινοῦ, καὶ ὄχλος
μαθητῶν αὐτοῦ, καὶ πλῆθος πολὺ τοῦ
λαοῦ ἀπὸ πάσης τῆς Ἰουδαίας καὶ Ἱερουσαλὴμ
καὶ τῆς παραλίου Τύρου καὶ Σιδῶνος, οἳ ἦλθον
ἀκοῦσαι αὐτοῦ καὶ ἰαθῆναι ἀπὸ
τῶν νόσων αὐτῶν,
Λουκ. 6,17 Και όταν κατέβηκε μαζή με αυτούς από το όρος
εστάθηκε εις τας υπωρείας του όρους, όπου ήρχιζε η πεδιάς. Και εκεί είχε
συγκεντρωθή πλήθος από μαθητάς και λαός πολύς από όλην την Ιουδαίαν και την
Ιερουσαλήμ και από τα παράλια Τυρου και Σιδώνος, οι οποίοι ήλθαν να τον
ακούσουν και να θεραπευθούν από τας ασθενείας των.
Λουκ.
6,18 καὶ οἱ ὀχλούμενοι
ἀπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, καὶ ἐθεραπεύοντο·
Λουκ. 6,18 Είχαν έλθει δε εκεί και πολλοί, που εταλαιπωρούντο
από ακάθαρτα πνεύματα και οι οποίοι με την δύναμιν του Χριστού εθεραπεύοντο.
Λουκ.
6,19 καὶ πᾶς ὁ ὄχλος
ἐζήτει ἅπτεσθαι αὐτοῦ, ὅτι δύναμις παρ᾿ αὐτοῦ
ἐξήρχετο καὶ ἰᾶτο πάντας.
Λουκ. 6,19 Και όλος ο λαός εζητούσε να τον εγγίση, διότι θεία
δύναμις έβγαινε από αυτόν και εθεράπευεν όλους, όσοι είχαν πίστιν εις αυτόν.