Οἱ τρόποι ἐγκαταλείψεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

«Οἱ τρόποι ἐγκαταλείψεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ»

Εὐεργετινός, Ὁμιλία στίς 16-10-2010

Λέγαμε τίς προηγούμενες φορές, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, γιά τό πῶς φωτίζεται ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου καί πῶς παραμένει σ’ αὐτό τόν φωτισμό. Σήμερα θά ποῦμε πῶς σκοτίζεται ὁ νοῦς καί γιά ποιό λόγο ἀποσύρει ὁ Θεός τό φῶς Του καί κατά κάποιο τρόπο ἐγακαταλείπει ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ τόν ἄνθρωπο. Βέβαια ὁ Θεός ποτέ δέν ἐγκαταλείπει τόν ἄνθρωπο, πάντα τόν ἀγαπάει καί τίποτε δέν εἶναι ἱκανό νά σταματήσει τόν Θεό νά μᾶς ἀγαπάει. Ὁ Θεός πάντοτε εἶναι ἀγάπη καί ἀγαπάει ἀκόμα καί τούς κολασμένους. Παντοῦ εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτό λέει ὡραῖα ὁ ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος, μή νομίζεις ὅτι αὐτοί πού εἶναι στήν κόλαση στεροῦνται τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Δέν τήν στεροῦνται. Ἀλλά τί συμβαίνει; Ἐπειδή ἀκριβῶς ἔχουν ἀπορρίψει τόν Θεό, δέν ἀγαποῦν οἱ ἴδιοι τόν Θεό, αὐτή τήν ἀγάπη πού τούς στέλνει ὁ Θεός τήν αἰσθάνονται σάν φωτιά, σάν πῦρ, τό αἰσθάνονται σάν τιμωρία. Ἀλλά ὁ Θεός δέν τιμωρεῖ. Μόνοι μας τιμωρούμαστε, αὐτοτιμωρούμαστε, διότι ἀκριβῶς δέν ἀγαπᾶμε τόν Θεό, δέν ἔχουμε σχέση μέ τόν Θεό πού εἶναι ἡ ζωή, πού εἶναι τό φῶς, πού εἶναι ἡ ἀλήθεια, πού εἶναι ἡ ἀνάσταση, πού εἶναι ἡ χαρά καί ἡ εἰρήνη. Ὅταν λοιπόν δέν ἔχεις σχέση μαζί Του, τότε εἶσαι στό ἀντίθετο, εἶσαι στόν θάνατο, εἶσαι στό σκοτάδι, εἶσαι στήν ταραχή, στό ἄγχος, στήν ἀπελπισία... καί φυσικά ὅλο αὐτό τί εἶναι; Μιά τιμωρία τῆς ἐσχάτης μορφῆς, τοῦ ἐσχάτου εἴδους, ἀλλά τήν ὁποία ἐπιβάλλεις ἐσύ στόν ἑαυτό σου.

Γι’ αὐτό ὁ ἁμαρτωλός εἶναι ὁ πιό τραγικός ἄνθρωπος, γιατί μόνος του μπαίνει σ’ αὐτή τήν διαδικασία τῆς αὐτοεξουδένωσης καί τῆς αὐτοδιάλυσης, τῆς αὐτοκτονίας τῆς πνευματικῆς. Μποροῦμε νά τό παρομοιάσουμε μέ αὐτά τά νοσήματα στήν ἰατρική πού τά λένε αὐτοάνοσα. Ὑπάρχουν τέτοιες ἀρρώστιες, στίς ὁποῖες ἐπιτίθεται ὁ ἴδιος ὁ ὁργανισμός στόν ἑαυτό του. Φτιάχνει τά λεγόμενα ἀντισώματα, τά ὁποῖα κατατρώγουν τούς ἱστούς του, τούς μύς του, τόν συνδετικό ἱστό, τά νοσήματα τά λεγόμενα τοῦ κολλαγόνου. Ὁ ἴδιος ὁ ὀργανισμός καταστρέφει τόν ἑαυτό του. Γιατί τώρα; Τά ἐξηγεῖ ἡ ἰατρική, ὅσο μπορεῖ νά τά ἐξηγήσει... δέν τά ξέρουμε καί ἀκριβῶς.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα Παρασκευῆς 6 Ὀκτωβρίου

Ἀπόστολος: (Α΄Κορ. δ΄9- 16 )

Α Κορ. 4,9          δοκῶ γάρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις.

Α Κορ. 4,9                Αλλ' ημείς οι Απόστολοι κάθε άλλο παρά βασιλείαν και δόξαν έχομεν κερδήσει στον κόσμον αυτόν. Διότι νομίζω, ότι ο Θεός ημάς τους Αποστόλους μας έχει δείξει εις τα μάτια όλων των ανθρώπων σαν τους πιο τελευταίους, σαν καταδικασμένους εις θάνατον, που βαδίζουν στον τόπον της εκτελέσεως. Διότι εγίναμεν παράδοξον θέαμα εις όλον τον κόσμον, στους αγγέλους που θαυμάζουν, και στους ανθρώπους που χλευάζουν.

Α Κορ. 4,10        ἡμεῖς μωροὶ διὰ Χριστόν, ὑμεῖς δὲ φρόνιμοι ἐν Χριστῷ· ἡμεῖς ἀσθενεῖς, ὑμεῖς δὲ ἰσχυροί· ὑμεῖς ἔνδοξοι, ἡμεῖς δὲ ἄτιμοι.

Α Κορ. 4,10              Ημείς οι Απόστολοι θεωρούμεθα από τους ανθρώπους του κόσμου μωροί και ανόητοι δια το όνομα του Χριστού. Σεις όμως είσθε φρόνιμοι και συνετοί εν Χριστώ! Ημείς είμεθα ασθενείς και αδύνατοι. Σεις όμως είσθε ισχυροί και ακατανίκητοι! Σεις είσθε ένδοξοι, ημείς δε περιφρονημένοι και εξουθενωμένοι.

Α Κορ. 4,11        ἄχρι τῆς ἄρτι ὥρας καὶ πεινῶμεν καὶ διψῶμεν καὶ γυμνητεύομεν καὶ κολαφιζόμεθα καὶ ἀστατοῦμεν

Α Κορ. 4,11               Από την ημέραν που ελάβαμεν το αποστολικόν αξίωμα και μέχρις αυτής της ώρας, ζώμεν ανάμεσα στο πλήθος από ταλαιπωρίας και περιπετείας. Και πεινώμεν και διψώμε· και δεν έχομεν ρούχα δια να προφυλαχθώμεν από τας κακοκαιρίας και δεχόμεθα ραπίσματα και γρονθοκοπήματα, και συνεχώς μετακινούμεθα από τόπου εις τόπον, χωρίς να έχωμεν πουθενά σταθεράν παραμονήν.

Α Κορ. 4,12        καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσί· λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα,

Α Κορ. 4,12              Και κοπιάζομεν εργαζόμενοι με τα ίδια μας τα χέρια. Οταν οι άπιστοι μας εμπαίζουν και μας υβρίζουν ημείς τους ευλογούμεν και ευχόμεθα αγαθά δι' αυτούς. Οταν μας καταδιώκουν, δεικνύομεν μακροθυμίαν και υπομονήν απέναντί των.

Α Κορ. 4,13        βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι.

Α Κορ. 4,13               Οταν μας δυσφημούν και μας διαβάλλουν, ημείς προσπαθούμεν με λόγια καλωσύνης και αγάπης να τους καταπραΰνωμεν και τους ημερώσωμεν. Σαν τα πλέον ρυπαρά πράγματα του κόσμου έχομεν γίνει, σαν αποσπογγίσματα για πέταμα θεωρούμεθα εις τα μάτια όλων έως την στιγμήν αυτήν.

Α Κορ. 4,14        Οὐκ ἐντρέπων ὑμᾶς γράφω ταῦτα, ἀλλ᾿ ὡς τέκνα μου ἀγαπητὰ νουθετῶ.

Α Κορ. 4,14              Με αυτά που σας γράφω δεν θέλω να σας πικράνω και εντροπιάσω, αλλά σαν παιδιά μου αγαπητά σας συμβουλεύω.

Α Κορ. 4,15        ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ᾿ οὐ πολλοὺς πατέρας· ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα.

Α Κορ. 4,15               Διότι έστω και αν έχετε παρά πολλούς παιδαγωγούς και διδασκάλους κατά Χριστόν, δεν έχετε όμως πολλούς πατέρας. Ενας είναι ο πατέρας σας, εγώ. Διότι εγώ, με τον φωτισμόν και την δύναμιν του Χριστού, σας έχω γεννήσει πνευματικώς εις την νέαν ζωήν δια μέσου του Ευαγγελίου.

Α Κορ. 4,16        παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε.

Α Κορ. 4,16              Σας παρακαλώ, λοιπόν, σαν παιδιά μου αγαπημένα, να γίνεσθε μιμηταί μου.

Εὐαγγέλιο: ( Ίωάν. κ΄19- 31 )

Ιω. 20,19           Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν.

Ιω. 20,19                  Κατά την ημέραν εκείνην, την πρώτην της εβδομάδος, ενώ πλέον είχε βραδυάσει και αι θύραι του σπιτιού, όπου ευρίσκοντο συγκεντωμένοι οι μαθηταί, ήσαν κλεισμέναι δια τον φόβον των Ιουδαίων, ήλθεν έξαφνα ο Ιησούς, εστάθη στο μέσον και τους λέγει· “ειρήνη ας είναι εις σας”.

Ιω. 20,20           καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον.

Ιω. 20,20                  Και αφού είπε τούτο, έδειξεν εις αυτούς τα χέρια και την πλευράν του, δια να ίδουν τα σημάδια των πληγών και πιστεύσουν ότι αυτός είναι ο διδάσκαλός των. Και τότε οι μαθηταί, όταν είδαν τον Κυριον αναστημένον, εχάρησαν.

Ιω. 20,21           εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν· εἰρήνη ὑμῖν. καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς.

Ιω. 20,21                  Είπε, λοιπόν, τότε εις αυτούς ο Ιησούς· “ειρήνη εις σας. Οπως έστειλεν εμέ ο Πατήρ, δια να τελειώσω το έργον της σωτηρίας των ανθρώπων, έτσι και εγώ στέλνω σας, να μεταφέρετε στους ανθρώπους την σωτηρίαν”.

Ιω. 20,22           καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον·

Ιω. 20,22                  Και αφού είπε τούτο, εφύσησε εις τα πρόσωπα των την ζωογόνον πνοήν της νέας ζωής και τους είπε· “λάβετε Πνεύμα Αγιον.

Ιω. 20,23           ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται.

Ιω. 20,23                  Εις όποιους συγχωρείτε τις αμαρτίες, θα είναι συγχωρημένες και από τον Θεόν. Εις όποιους όμως τις κρατείτε άλυτες και ασυγχώρητες, θα μείνουν αιωνίως ασυγχώρητες”.

Ιω. 20,24           Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ᾿ αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς.

Ιω. 20,24                  Ο Θωμάς όμως, ένας από τους δώδεκα, ο οποίος ελέγετο εις την ελληνικήν Διδυμος, δεν ήτο μαζή τους, όταν ήλθε ο Ιησούς.

Ιω. 20,25           ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί· ἑωράκαμεν τὸν Κύριον. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω.

Ιω. 20,25                  Ελεγαν, λοιπόν, εις αυτόν οι άλλοι μαθηταί· “είδαμε τον Κυριον”. Εκείνος όμως τους είπε· “εάν δεν ίδω εις τα χέρια του το σημάδι των καρφιών και δεν βάλω το δάκτυλό μου στο σημάδι των καρφιών, και αν δεν βάλω το χέρι μου εις την πλευράν, που την ετρύπησε η λόγχη, δεν θα πιστεύσω”.

Ιω. 20,26           Καὶ μεθ᾿ ἡμέρας ὀκτὼ πάλιν ἦσαν ἔσω οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ Θωμᾶς μετ᾿ αὐτῶν. ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπεν· εἰρήνη ὑμῖν.

Ιω. 20,26                  Και έπειτα από οκτώ ημέρας ήσαν πάλιν οι μαθηταί μέσα στο σπίτι και ο Θωμάς μαζή με αυτούς. Ερχεται, λοιπόν, ο Ιησούς έξαφνα, ενώ οι πόρτες ήσαν κλεισμένες, εστάθηκε στο μέσον και είπε· “ειρήνη υμίν”.

Ιω. 20,27           εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός.

Ιω. 20,27                  Επειτα λέγει στον Θωμάν· “φέρε το δάκτυλό σου εδώ, ιδέ και με τα μάτια σου τα χέρια μου και φέρε το χέρι σου και βάλε το εις την πλευράν μου, ψηλάφησε και ιδέ τα σημάδια των καρφιών και της λόγχης, και μη γίνεσαι άπιστος, αλλά πιστός”.

Ιω. 20,28           καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου.

Ιω. 20,28                  Απήντησε τότε ο Θωμάς και είπε εις αυτόν· “Πιστεύω, Κυριε, ότι συ είσαι ο Κυριος μου και ο Θεός μου”.

Ιω. 20,29           λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες.

Ιω. 20,29                  Λεγει εις αυτόν ο Ιησούς· “επίστευσες, διότι με είδες· μακάριοι θα είναι απ' εδώ και πέρα στους αιώνας των αιώνων, εκείνοι οι οποίοι καίτοι δεν με είδαν, επίστευσαν”.

Ιω. 20,30           Πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἄλλα σημεῖα ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ἃ οὐκ ἔστι γεγραμμένα ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ·

Ιω. 20,30                  Εκτός από το θαύμα αυτό της αναστάσεως και από όσα άλλα θαύματα είχε κάμει προηγουμένως ο Ιησούς, έκαμε και πολλά άλλα, εμπρός στους μαθητάς του, τα οποία απεδείκνυαν την θεότητά του και το έργον του, και τα οποία δεν είναι γραμμένα στο ιερόν τούτο βιβλίον.

Ιω. 20,31           ταῦτα δὲ γέγραπται ἵνα πιστεύσητε ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἵνα πιστεύοντες ζωὴν ἔχητε ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ.

Ιω. 20,31                   Αυτά δε, που εξιστορήσαμεν, εγράφησαν, δια να πιστεύσετε ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού και ίνα πιστεύοντες αυτόν με φωτισμένην και ενεργόν πίστιν, έχετε, ως παντοτεινόν κτήμα σας, εν τω ονόματι αυτού, την αιωνίαν ζωήν”.

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἅγιος Παΐσιος: "Πολλές φορές, ἐκεῖ ποὺ λέω τὴν εὐχή, βλέπω μικρούτσικα παιδάκια, νὰ περνοῦν μπροστὰ μου θλιμμένα"

 

Τά βάσανα τοῦ Κόσμου 

Ἀτέλειωτα εἶναι τὰ βάσανα τοῦ κόσμου. Μία γενική ἀποσύνθεση, οἰκογένειες, μικροί-μεγάλοι. Κάθε μέρα ἡ καρδιά μου γίνεται κιμάς. Τὰ περισσότερα σπίτια εἶναι γεμάτα ἀπὸ στενοχώριες, ἀπὸ ἀγωνία, ἀπὸ ἄγχος. Μόνο στὰ σπίτια ποὺ ζοῦν κατὰ Θεόν εἶναι καλά οἱ ἄνθρωποι. Στὰ ἄλλα, διαζύγια, ἄλλοι χρεωκοπημένοι, ἄλλοι ἄρρωστοι, ἄλλοι τρακαρισμένοι, ἄλλοι μὲ ψυχοφάρμακα, μὲ ναρκωτικά!... Λίγο-πολύ ὅλοι, οἱ καημένοι, ἔχουν ἕναν πόνο. Ἰδίως τώρα, δουλειές δὲν ἔχουν, χρέη ἀπὸ 'δω, βάσανα ἀπὸ 'κει, τούς τραβοῦν οἱ Τράπεζες, τούς βγάζουν ἀπὸ τὰ σπίτια, ἕνα σωρό! Καὶ δὲν εἶναι μία καὶ δύο μέρες! Καὶ ἄν ἕνα-δύο παιδιά σὲ μία τέτοια οἰκογένεια εἶναι γερά, ἀρρωσταίνουν ἀπὸ αὐτήν τὴν κατάσταση. Πολλές οἰκογένειες ἀπὸ αὐτές μία μέρα νὰ εἶχαν τὸ ἀμέριμνο, τὴν ξενοιασιά τῶν μοναχῶν, θὰ εἶχαν τὸ καλύτερο Πάσχα...

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΕΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΥ ΑΓΙΟΒΑΡΝΑΒΙΤΗ .Ὁ πονηρός σταμάτησε τήν ἑσπερινή προσευχή.

Ό πονηρός σταμάτησε την έσπερινή προσευχή.

Στό Μοναστήρι του Αποστόλου Βαρνάβα οι Ακολουθίες γίνονταν στις τακτές ώρες πού όριζε το ημερήσιο πρόγραμμα. Ή τάξη είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της μοναστηριακής ζωής καί αυτήν προσπαθούσε να τηρεί στη ζωή του ό Γέροντας. Αυτή τήν τάξη τηρεί μέ συνέπεια καί ακρίβεια καί τό γυναικείο Ησυχαστήριο του Γέροντος στον Άγιο Βασίλειο του Κύκκου.

Ένα απόγευμα κάποιοι Σουηδοί στρατιώτες, πού είχαν ενημερώσει για επίσκεψη τους στο Μοναστήρι, άργησαν να φανούν. Τό πρόγραμμα, όμως, έπρεπε να τηρηθεί. Έτσι, μέ εισήγηση τού Ηγουμένου άρχισε ό Εσπερινός. Στά μισά όμως τής Ακολουθίας χτύπησε το κουδούνι καί οί επισκέπτες ήλθαν. Ό Ηγούμενος τότε, για να τούς καλωσορίσει, έβαλε «δι’ εύχών» καί βγήκε έξω.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, , Χάνεται ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη μπροστά στά μάτια μας. Τό χρέος τῆς Ἱεραρχίας

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, Ὁμότιμος Καθηγητὴς Α.Π.Θ.

ΧΑΝΕΤΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ

Τὸ χρέος τῆς Ἱεραρχίας

1. Θεομάχοι καὶ ἐκκλησιομάχοι ξερριζώνουν ἀξίες καὶ θεσμούς.

Ὁ τίτλος αὐτοῦ τοῦ ἄρθρου προῆλθε ἀπὸ τροποποίηση μιᾶς σοβαρῆς ἐκτίμησης ποὺ ἔκανε μητροπολίτης τοῦ λεκανοπεδίου τῆς Ἀττικῆς, βλέποντας τὸν κατήφορο ποὺ ἔχει πάρει ἡ χώρα μας, ὁ ὁποῖος δὲν πρόκειται νὰ σταματήσει, ἂν ὁ Θεὸς δὲν ἐπέμβει, γιὰ νὰ ἀνακόψει τὴν καταστροφικὴ αὐτὴ πορεία. 

Ὁ ἴδιος μητροπολίτης παλαιότερα εἶχε τιτλοφορήσει σχετικὸ ἄρθρο, ἐκφράζοντας τὴν ἴδια ἀγωνία, μὲ τὸ γνωστὸ ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Ἱστορία λατινικὸ λόγιο, τροποποιημένο ὡς πρὸς τὸν ἀποδέκτη τοῦ ἐρωτήματος, ὅπου ἀντὶ τοῦ ἐρωτώμενου ἀπὸ τὸν ἀπόστολο Πέτρο Χριστοῦ «Quo vadis Domine?», ἐρωτᾶ τώρα ὁ μητροπολίτης τὴν Ἑλλάδα «Quo vadis Graecia?», δηλαδή «Ποῦ πηγαίνεις Ἑλλάδα;»

Πρόκειται γιὰ τὸν μητροπολίτη Περιστερίου κ. Χρυσόστομο, ὁ ὁποῖος σύμφωνα μὲ τὴν εἰδησεογραφία τοῦ Διαδικτύου σὲ ὁμιλία ποὺ ἐξεφώνησε στὸν πανηγυρίζοντα Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στὰ Νέα Σεπόλια (26 Σεπτεμβρίου) εἶπε: «Ἡ πατρίδα μας χάνεται κάτω ἀπὸ τὰ πόδια μας. Μὴν τὰ ρίχνουμε ὅλα στοὺς ἄλλους, ἔχουμε καὶ ἐμεῖς εὐθύνη, νὰ τὰ ρίχνουμε στὴν ἀκηδία μας»[1].

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἡ ἐπιλογὴ Πνευματικοῦ

Ἡ συμμετοχὴ στὴ λατρεία καὶ τὰ μυστήρια τῆς ἐκκλησίας μας ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστο κομμάτι τῆς ζωῆς τοῦ κάθε συνειδητοῦ ὀρθόδοξου χριστιανοῦ. Κομβικὸ ρόλο σὲ αὐτὸ ποὺ ἐν συντομίᾳ ὀνομάζουμε «πνευματική ζωή» ἔχουν τὰ ἑξῆς δύο μυστήρια: αὐτὸ τῆς Μετάνοιας καὶ Ἐξομολόγησης καὶ ἐκεῖνο τῆς Θείας Κοινωνίας τοῦ Τιμίου Σώματος καὶ Αἵματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μὲ τὸ πρῶτο ὁ πιστός λαμβάνει τὴν ἄφεση τὸν ἁμαρτιῶν του, γεφυρώνοντας ἔτσι τὸ χάσμα ποὺ εἶχε ἀνοίξει ἀνάμεσα σ’ αὐτὸν καὶ τὸν Θεὸ, ἐνῷ μέ τὸ δεύτερο ἀνακαινίζει τὴν ἴδια του τὴν ὕπαρξη καθώς γίνεται κοινωνός τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι «ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή».

Σύμβουλος, ὁδηγὸς καὶ χειραγωγὸς στὴν πνευματικὴ ζωὴ εἶναι ὁ ἱερέας-πνευματικὸς, ποὺ ὡς ἰατρὸς τῆς ψυχῆς τὴν παρακολουθεῖ τακτικὰ καὶ τὴν προφυλάσσει ἀπὸ τὶς παγίδες τοῦ πονηροῦ. Κι ὅταν ξαναπέσει στὴν ἁμαρτία, τὴν ἀνορθώνει καὶ τὴν καθαρίζει μέσῳ τῆς χάριτος τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐξομολογήσεως. Ἔτσι, ὅπως εἶναι σημαντικὸ νὰ βρεῖ κάποιος ἕναν γιατρὸ γιὰ νὰ ἔχει καλὴ σωματικὴ ὑγεία, ἀντίστοιχα εἶναι....σημαντικὴ γιὰ τὴν πορεία τῆς πνευματικῆς ὑγείας ἡ εὕρεση τοῦ κατάλληλου πνευματικοῦ. Συνήθως, μάλιστα, ἡ ναζήηση ἑνὸ πνευματικοῦ εἶναι τὸ πρῶτο βῆμα στὴν πνευατικὴ ζωή.

 Ἔλεγε ὁ ἃγιος Παΐσιος:

 

«Σήμερα τὸ πιὸ ἀπαραίτητο εἶναι νὰ βροῦν οἱ ἄνθρωποι ἕναν πνευματικό, νὰ ἐξομολογοῦνται, νὰ τοῦ ἔχουν ἐμπιστοσύνη καὶ νὰ τὸν συμβουλεύονται. […] Τὸν πνευματικὸ ὁδηγὸ φυσικὰ κανεὶς θὰ τὸν διαλέξει. Δὲν θὰ ἐμπιστευθεῖ στὸν ὁποιονδήποτε τὴν ψυχὴ του.» Παρακάτω, λοιπόν, θὰ ἀναφέρουμε -ἐπιγραμματικὰ καὶ μὲ τὴ βοήθεια σύγχρονων Ἁγίων καὶ Πατέρων- ὁρισμένα στοιχεῖα ποὺ μπορεῖ νὰ λάβει ὑπόψη του ὁ πιστὸς, ὥστε νὰ κάνει μιὰ σωστὴ ἐπιλογή. Τὸ πρῶτο ἴσως ποὺ θὰ ἀξιολογήσει ὁ πιστὸς εἶναι τὸ πόσο τὸν ἀναπαύει ἡ προσωπικότητα ἑνὸς ἱερέα καθὼς καὶ ἡ ἐπικοινωνία μαζὶ του. Αὐτὸ μπορεῖ μὲν νὰ τὸ διαπιστώσει κάνοντας μία πρώτη ἐξομολόγηση σ’ αὐτὸν, εἶναι ὅμως προτιμότερο νὰ συμβουλευτεῖ πρῶτα κάποιο ἄτομο τῆς ἐμπιστοσύνης του, κληρικὸ ἤ λαϊκὸ, καὶ ἀκόμα καλύτερα ἐὰν διασταυρώσει μεταξὺ τους τὶς διάφορες πληροφορίες. Διηγεῖται πνευματικο παιδὶ τοῦ διακριτικοῦ ἁγίου Πορφυρίου: «Χρειάσθηκε μερικὲς φορὲς νὰ τὸν ρωτήσω γιὰ ἱερεῖς-πνευματικούς, διότι φιλικὰ πρόσωπα μοῦ ζητοῦσαν νὰ τοὺς πῶ τὴ γνώμη μου, προκειμένου νὰ ἐξομολογοῦνται σ’ αὐτούς. Ὁ Γέροντας πολλὲς φορὲς ἐκφραζόταν θετικά, λίγες φορές μοῦ ἀπάντησε: «Δέν ξέρω».»

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἅγιος Ἀντώνιος τῆς Ὄπτινα: "Δὲν ὑπάρχει οὔτε ἅγιος, ποὺ νὰ πέρασε στὴ ζωὴ τοῦ χωρὶς πόνο καὶ θλίψη, χωρὶς νὰ ὑποφέρει"

 Ἄκουσα, ὅτι ἡ οἰκογενειακή σας ζωή, τὸ σπίτι σας, δὲν εἶναι ἔξω ἀπὸ ἀρρώστιες καὶ ἀπὸ ἄλλες λυπηρὲς καταστάσεις, καὶ λυπήθηκα πολύ. Καὶ παρακάλεσα τὸν Κύριο, νὰ σᾶς ἐπισκεφθῆ μὲ εὐσπλαχνία καὶ ἔλεος καὶ νὰ θεραπεύσει τὶς ἀσθένειές σας. 

Τί νὰ κάμωμε; 

Ἔτσι τὸ θέλησε ὁ Κύριος: νὰ μὴ περνάει ἡ πρόσκαιρη αὐτὴ ζωὴ χωρὶς πίκρες καὶ θλίψεις. 

Ἡ ἁγία Γραφὴ λέγει: «πάσα κεφαλὴ εἰς πόνον καὶ πάσα καρδία εἰς λύπην» (Ἤσ. 1,5). Δηλαδή: Δὲν θὰ βρεῖς στὸν κόσμο κεφάλι χωρὶς σκοτοῦρες- καρδιὰ χωρὶς πόνο καὶ στενοχώριες.Καὶ αὐτὸ ἰσχύει ὄχι ἁπλὰ γιὰ κάθε ἄνθρωπο· ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς ἁγίους!Δὲν ὑπάρχει ἅγιος, ποὺ – ὅσο ἅγιος καὶ τέλειος καὶ ἂν ἦταν – νὰ πέρασε στὴ ζωὴ τοῦ χωρὶς πόνο καὶ θλίψη, χωρὶς νὰ ὑποφέρει. 

 

Γιατί ὅμως; γιατί; 

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Τό μαρτύριο τοῦ Ἁγ.Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου

 

Κα­τά τους χρόνους της βασιλείας του Δομιτιανού (81-96 μ.Χ.), πήγε στα μέρη της Δύσεως. Εκεί ο Άγιος επιτέλεσε πολλά θαύματα. Τελικά έφτασε και στο Παρίσι της Γαλ­λίας, όπου και αποκεφαλίστηκε και ανήλθε στεφανηφόρος στη βασιλεία των ουρανών.

Μετά τον αποκεφαλισμό του Αγίου συνέβη το έξης μέγιστο και πανθαύμαστο γεγονός: Ο Άγιος πήρε με τα ίδια του τα χέρια την αγία του κεφαλή και, κρατώντάς την, περπάτησε περίπου δύο μίλια, αφήνοντας κατάπληκτους όλους εκείνους που έβλεπαν το μέγιστο αυτό θαύμα. Και την αγία κεφαλή του δεν την άφησε από τα χέρια του, παρά όταν συνάντησε μία γυναίκα, ονόματι Κατούλα, και αφού στάθηκε κατά θεία Πρόνοια, την εναπόθεσε στις πα­λάμες της ως έναν πολύτιμο θησαυρό.

 Συγχρόνως με τον αποκεφαλισμό του αγίου Διονυσίου αποκεφαλίστηκαν και οι δύο μαθητές του, ο Ρουστικός και ο Ελευθέριος. 

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Φρόνημα ταπεινό....

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/09/blog-post_589.html?m=1

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

5 Οκτωβρίου Συναξαριστής. Χαριτίνης, Μαμέλχθας, Ἐρμογένους Ἱερομάρτυρα, Ἰωάννου Ἐπισκόπου, Εὐδοκίμου Νεοφανούς, Μεθοδίας Κιμώλου, Πέτρου, Ἀλεξίου καὶ Ἰωνὰ Θαυματουργῶν.

Ἡ Ἁγία Χαριτίνη

Ἔζησε στὰ χρόνια του Διοκλητιανοῦ (284 – 305).
Ἦταν χριστιανὴ καὶ δούλη ἑνὸς πλουσίου Ρωμαίου, τοῦ Κλαυδίου. Ὅταν ὁ κόμης Δομέτιος ἔμαθε τὴν πίστη τῆς Χαριτίνης ζήτησε ἀπὸ τὸν Κλαύδιο νὰ τοῦ τὴν στείλει γιὰ νὰ τὴν ἐξετάσει ὁ ἴδιος.
 Ἡ Ἁγία παρουσιάστηκε στὸν κόμη καὶ χωρὶς νὰ δειλιάσει ὁμολόγησε τὴν ἀληθινὴ πίστη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Δομέτιος ἐξοργισμένος ἀπὸ τὴν ὁμολογία πίστεως τῆς Χαριτίνης διέταξε τὸν βασανισμό της καὶ στὴν συνέχεια ζήτησε νὰ τὴν ρίξουν στὴ θάλασσα δένοντάς της μία πέτρα στὸ λαιμό.
Ὅμως μὲ τὴν βοήθεια τῆς Θείας Χάρης ἡ Ἁγία ἐπέζησε καὶ παρουσιάστηκε μπροστὰ στὸν Δομέτιο γιὰ νὰ τοῦ ἀποδείξει τὴν παντοδυναμία τοῦ Κυρίου. Παραταύτα ὁ Δομέτιος δὲν πείστηκε καὶ ἀπαίτησε τὸν βασανισμό της ξανά.
Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο ἡ Ἁγία Χαριτίνη παρέδωσε τὸ πνεῦμά της εἰς τὸν Κύριο.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείᾳ χάριτι, κραταιωθεῖσα, κράτος ᾔσχυνας, τῆς δυσσεβείας, Χαριτίνη ὑπὲρ φύσιν ἀθλήσασα· ὅθεν χαρίτων πηγὴν ἀδαπάνητον, ὡς γλυκασμὸν ἀναβλύζεις τοῖς κράζουσι. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 5 Ὀκτωβρίου

   Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική θεραπευτική
   Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας
  πού ἑορτάζουν σήμερα 5 Ὀκτωβρίου ἐδῶ

http://hristospanagia.gr