Ἀπόστολος: (Ἑβρ. ε΄11- ς΄8 )
Εβρ. 5,11 Περὶ οὗ
πολὺς ἡμῖν ὁ λόγος καὶ δυσερμήνευτος λέγειν, ἐπεὶ
νωθροὶ γεγόνατε ταῖς ἀκοαῖς.
Εβρ. 5,11 Δι' αυτόν δε τον Μελχισεδέκ, τον τύπον και το
προεικόνισμα της αρχιερωσύνης του Χριστού, πολλά ημπορούμεν να είπωμεν, τα
οποία όμως δύσκολα ερμηνεύονται, μάλιστα δε εις σαν, επειδή έχετε γίνει βραδείς
και δυσκίνητοι στο να ακούετε και να εννοήτε τας μεγάλας αληθείας της πίστεως.
Εβρ. 5,12 καὶ γὰρ ὀφείλοντες
εἶναι διδάσκαλοι διὰ τὸν χρόνον, πάλιν χρείαν ἔχετε τοῦ
διδάσκειν ὑμᾶς τίνα τὰ στοιχεῖα τῆς ἀρχῆς
τῶν λογίων τοῦ Θεοῦ, καὶ γεγόνατε χρείαν ἔχοντες
γάλακτος καὶ οὐ στερεᾶς τροφῆς.
Εβρ. 5,12 Και ενώ σεις θα έπρεπε να είσθε διδάσκαλοι των
άλλων, αφού επί τόσον χρόνον ακούετε τα λόγια του Χριστού, εν τούτοις έχετε
ανάγκην να σας διδάσκουν ποίαι είναι αι στοιχειώδεις και θεμελιώδεις αλήθειαι
των λόγων του Θεού, αι οποίαι διδάσκονται στους νεοφωτίστους κατά την αρχήν της
πίστεώς των στον Χριστόν. Και έτσι παρουσιάζεσθε σαν νήπια, που έχουν ανάγκην
από γάλα και δεν είναι εις θέσιν να πάρουν και να αφομοιώσουν στερεάν τροφήν.
Είσθε νήπιοι κατά την πίστιν και όχι ώριμοι.
Εβρ. 5,13 πᾶς γὰρ ὁ
μετέχων γάλακτος ἄπειρος λόγου δικαιοσύνης· νήπιος γάρ ἐστι·
Εβρ. 5,13 Διότι καθένας που τρέφεται με γάλα, που
εξακολουθεί δηλαδή να παίρνη μόνον τας στοιχειώδεις αληθείας της πίστεως, δεν
έχει λάβει ακόμη πείραν και δεν γνωρίζει την διδασκαλίαν, η οποία οδηγεί εις
την δικαίωσιν και την ενάρετον ζωήν. Είναι ακόμη από πνευματικής απόψεως
νήπιον.
Εβρ. 5,14 τελείων δέ ἐστιν
ἡ στερεὰ τροφή, τῶν διὰ τὴν ἕξιν τὰ αἰσθητήρια
γεγυμνασμένα ἐχόντων πρὸς διάκρισιν καλοῦ τε καὶ κακοῦ.
Εβρ. 5,14 Η στερεά τροφή, η βαθεία και φωτισμένη πνευματική
διδασκαλία, είναι δια τους τελείους, δι' εκείνους οι οποίοι έχουν με την
πνευματικήν εργασίαν και συνήθειαν γυμνασμένα και ικανά τα αισθητήρια της
ψυχής, ώστε να διακρίνουν εύκολα μεταξύ καλού και κακού.
Εβρ. 6,1 Διὸ ἀφέντες
τὸν τῆς ἀρχῆς τοῦ Χριστοῦ λόγον ἐπὶ
τὴν τελειότητα φερώμεθα, μὴ πάλιν θεμέλιον καταβαλλόμενοι μετανοίας
ἀπὸ νεκρῶν ἔργων, καὶ πίστεως ἐπὶ
Θεόν,
Εβρ. 6,1 Επειδή, λοιπόν, από τόσον καιρόν έχετε ακούσει
την διδασκαλίαν του Χριστού και δεν πρέπει πλέον να μένετε νήπιοι πνευματικώς,
ας αφήσωμεν τας στοιχειώδεις και απλουστάτας διδασκαλίας περί του Χριστού και
ας προχωρήσωμεν προς τας τελειοτέρας. Και ας μη θέτωμεν πάλιν ως θεμέλιον της
εν Χριστώ ζωής σας εκείνα, από τα οποία ηρχίσαμεν, δηλαδή να μη αρχίσωμεν από
την μετάνοιαν εκ των νεκρών έργων της αμαρτίας και από την πίστιν στον Θεόν·
Εβρ. 6,2 βαπτισμῶν διδαχῆς,
ἐπιθέσεώς τε χειρῶν, ἀναστάσεώς τε νεκρῶν καὶ
κρίματος αἰωνίου.
Εβρ. 6,2 από την διδασκαλίαν περί της τεραστίας διαφοράς
μεταξύ του χριστιανικού βαπτίσματος και των Ιουδαϊκών βαπτισμών και πλύσεων,
από την επίθεσιν των χειρών, που γίνεται μετά το βάπτισμα δια την μετάδοσιν των
χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, από την διδασκαλίαν περί της αναστάσεως των
νεκρών και της μελλούσης κρίσεως, από την οποίαν θα εξαρτηθή το αιώνιον μέλλον
μας. Αυτά τα είπομεν εις την αρχην.
Εβρ. 6,3 καὶ τοῦτο
ποιήσομεν, ἐάνπερ ἐπιτρέπῃ ὁ Θεός.
Εβρ. 6,3 Και, Θεού θέλοντος, θα πραγματοποιήσωμεν τώρα
αυτήν την πρόοδον και θα προχωρήσωμεν εις την ανωτέραν πνευματικήν διδασκαλίαν
και ζωήν.
Εβρ. 6,4 ἀδύνατον γὰρ
τοὺς ἅπαξ φωτισθέντας γευσαμένους τε τῆς δωρεᾶς τῆς
ἐπουρανίου καὶ μετόχους γενηθέντας Πνεύματος Ἁγίου
Εβρ. 6,4 Πρέπει δε πάντοτε να προχωρούμεν, διότι άλλως
υπάρχει φόβος καταστρεπτικής οπισθοδρομήσεως. Διότι είναι αδύνατον εκείνοι, οι
οποίοι κατηχήθησαν τον λόγον του Θεού, έλαβον το άπαξ τελούμενον δια τον καθένα
άγιον βάπτισμα και εγεύθησαν την απερίγραπτον γλυκύτητα και χάριν των ουρανίων
δωρεών του Θεού και έγιναν μέτοχοι των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος
Εβρ. 6,5 καὶ καλὸν
γευσαμένους Θεοῦ ῥῆμα δυνάμεις τε μέλλοντος αἰῶνος,
Εβρ. 6,5 και έλαβαν προσωπικήν πείραν πόσον καλός,
ευεργετικός και ειρηνοποιός είναι ο λόγος του Θεού και εγνώρισαν τας
υπερφυσικάς δυνάμεις και τα θαύματα, που πραγματοποιούνται εν τω ονόματι του
Χριστού, θα εκδηλωθούν δε εις όλην των την λαμπρότητα κατά τον μέλλοντα αιώνα,
Εβρ. 6,6 καὶ
παραπεσόντας, πάλιν ἀνακαινίζειν εἰς μετάνοιαν, ἀνασταυροῦντας
ἑαυτοῖς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ καὶ
παραδειγματίζοντας.
Εβρ. 6,6 αυτοί οι πιστοί, που τόσον έχουν προοδεύσει, εάν
ξεπέσουν από όλα αυτά και τα αρνηθον, είναι αδύνατον να ανακαινίζωνται και να
οδηγούνται πάλιν εις μετάνοιαν, διότι αυτοί με την άρνησίν των και την
σκληροκαρδίαν των ξανασταυρώνουν τον Υιόν του Θεού, και, όπως απεσκληρυμμένοι
άρχοντες του Ισραήλ τότε, τον διαπομπεύουν τώρα και αυτοί εις τα μάτια των ανθρώπων.
Εβρ. 6,7 γῆ γὰρ ἡ
πιοῦσα τὸν ἐπ᾿ αὐτῆς πολλάκις ἐρχόμενον
ὑετὸν καὶ τίκτουσα βοτάνην εὔθετον ἐκείνοις δι᾿
οὓς καὶ γεωργεῖται, μεταλαμβάνει εὐλογίας ἀπὸ
τοῦ Θεοῦ·
Εβρ. 6,7 Ας δεχώμεθα, λοιπόν, με ευλάβειαν και προς
καρποφορίαν τας δωρεάς του Θεού, διότι η γη που πίνει πάντοτε την βροχήν, η
οποία συχνά κατά διαστήματα πίπτει εις αυτήν, και αναβλαστάνει χόρτον και
λαχανικά και καρπούς δι' εκείνους από τους οποίους και καλλιεργείται, παίρνει
ευλογίαν από τον Θεόν.
Εβρ. 6,8 ἐκφέρουσα δὲ
ἀκάνθας καὶ τριβόλους, ἀδόκιμος καὶ κατάρας ἐγγύς,
ἧς τὸ τέλος εἰς καῦσιν.
Εβρ. 6,8 Οταν όμως βγάζη αγκάθια και τριβόλια, τότε
γίνεται ακατάλληλος και άχρηστος, πλησιάζει δε και κινδυνεύει να γίνη
κατηραμένη, το δε τέλος της θα είναι φωτιά, η οποία θα κάψη τα αγκάθια και τα
τριβόλια. (Οι πιστοί, που δέχονται την χάριν του Θεού και προδεύουν εις την
αρετήν, παίρνουν ολονέν και περισσοτέρας θείας ευλογίας· όσοι όμως εκτρέπονται
εις έργα φαύλα και μοχθηρά και μένουν αμετανοήτως εις αυτά, γίνονται ένοχοι της
κατάρας του Θεού).
