Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα Σαββάτου 17 Δεκεμβρίου

Ἀπόστολος: (Ἑβρ. ια΄33- ιβ΄2 )

Εβρ. 11,33         οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων,

Εβρ. 11,33                 Αυρτοί, χάρις εις την πίστιν των, ηγωνίσθησαν και κατενίκησαν βασίλεια, ήσκησαν δικαιοσύνην, επέτυχαν την πραγματοποίησιν των υποσχέσεων του Θεού, έφραξαν τα στόματα των αγρίων λεόντων, όπως ο Δανιήλ,

Εβρ. 11,34         ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων·

Εβρ. 11,34                 έσβησαν την φοβεράν δύναμιν της φωτιάς, όπως οι τρεις παίδες, διέφυγαν τον κίνδυνον να σφαγούν με μαχαίρια, όπως ο Ηλίας, εδυναμώθησαν και έγιναν καλά από αρρώστιες, ανεδείχθησαν κραταιοί και δυνατοί στον πόλεμον, έκαμψαν και έτρεψαν εις φυγήν πολυάριθμα στρατεύματα ξένων εχθρών.

Εβρ. 11,35         ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τούς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν·

Εβρ. 11,35                 Μερικές γυναίκες, χάρις εις αυτήν την πίστιν, επήραν πάλιν ζωντανούς, δια της αναστάσεως τους νεκρούς των. Αλλοι δε εδέθησαν στο τύμπανον, στο φοβερά βασανιστικόν εκείνον όργανον, χωρίς να δεχθούν την απελευθέρωσιν, που τους επρότειναν οι βασανισταί των, εάν ηρνούντο την πίστιν των, και υπέμειναν το φοβερόν μαρτύριον μέχρι θανάτου, δια να επιτύχουν και πάρουν ανάστασιν ασυγκρίτως καλυτέραν από την παρούσαν ζωήν.

Εβρ. 11,36         ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς·

Εβρ. 11,36                 Αλλοι δε εδοκίμασαν εμπαιγμούς και μαστιγώσεις, ακόμη δε δεσμά και φυλακήν.

Εβρ. 11,37         ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι,

Εβρ. 11,37                 Ελιθοβολήθησαν, επριονίσθησαν, επέρασαν μέσα από πολλούς πειρασμούς, απέθαναν σφαγέντες με μάχαιραν, περιήρχοντο εδώ και εκεί φορούντες, αντί για ενδύματα, προβιές και δέρματα γιδιών, στερούμενοι, θλιβόμενοι, υποβαλλόμενοι εις πολλάς κακουχίας.

Εβρ. 11,38         ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς.

Εβρ. 11,38                 Τετοιους αγίους δεν ήτο άξιος να τους έχη ο αμαρτωλός κόσμος. Επεριπλανώντο εις τις ερημίες, εις τα όρη, εις τα σπήλαια, εις τις τρύπες της γης.

Εβρ. 11,39         Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν,

Εβρ. 11,39                 Και όλοι αυτοί, μολονότι έλαβαν την καλήν και τιμίαν μαρτυρίαν, ότι ευηρέστησαν στον Θεόν χάρις εις την πίστιν των, δεν απήλαυσαν πλήρως την υπόσχεσιν της λυτρώσεως και της ουρανίου βασιλείας.

Εβρ. 11,40         τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.

Εβρ. 11,40                Διότι ο Θεός επρόβλεψε δι' ημάς κάτι καλύτερον· δηλαδή να μη απολαύσουν αυτοί πλήρη την τελείωσιν και την μακαριότητα χωρίς ημάς (αλλ' όλοι μαζή σαν ένα πνευματικόν σώμα να απολαύσωμεν κατά την δευτέραν παρυσίαν την μακαριότητα της βασιλείας των ουρανών). 

Εβρ. 12,1           Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι᾿ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα,

Εβρ. 12,1                   Δια τούτο, λοιπόν, και ημείς, αφού έχομεν ολόγυρά μας τόσον μεγάλο νέφος αναριθμήτων αγίων, που εμαρτύρησαν και εμαρτυρήθησαν δια την πίστιν των, ας πετάξωμεν μακρυά από επάνω μας κάθε βάρος από τας καταθλιπτικάς μερίμνας του βίου και προπαντός την αμαρτίαν, η οποία από όλα τα σημεία κατά τρόπον δελεαστικόν και προκλητικόν εύκολα μας περιβάλλει, και ας τρέχωμεν με επιμονήν και υπομονήν τον αγώνα, που ευρίσκεται ενώπιον μας.

Εβρ. 12,2           ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν, ὃς ἀντὶ τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν.

Εβρ. 12,2                  Δια να αντλούμεν δε θάρρος και δύναμιν, ας έχωμεν προσηλωμένα με πίστιν τα βλέμματά μας στον Χριστόν, τον αρχηγόν και ιδρυτήν της πίστεώς μας, ο οποίος με την χάριν του μας χειραγωγεί στον δρόμον της τελειότητος. Αυτός αντί της μακαριότητος, την οποίαν είχε πάντοτε εμπρός του ως Θεός και αντί της χαράς την οποίαν εδικαιούτο να απολαμβάνη και ως άνθρωπος αναμάρτητος ευαρεστήσας κατά πάντα στον Πατέρα, επροτίμησε και υπέμεινε τον σταυρικόν θάνατον και κατεφρόνησε την εντροπήν και τον εξευτελισμόν προς χάριν ημών. Και δια τούτο έχει καθίσει τώρα εις τα δεξιά του θρόνου του Θεού.

Εὐαγγέλιο: (Λουκ. ιδ΄1- 11 )

Λουκ. 14,1         Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐλθεῖν αὐτὸν εἰς οἶκόν τινος τῶν ἀρχόντων τῶν Φαρισαίων σαββάτῳ φαγεῖν ἄρτον, καὶ αὐτοὶ ἦσαν παρατηρούμενοι αὐτόν.

Λουκ. 14,1                 Οταν ο Κυριος εις ημέραν Σαββάτου ήλθεν στο σπίτι ενός από τους άρχοντας των Φαρισαίων να φάγη άρτον, αυτοί τον παρατηρούσαν με προσοχήν, μήπως πη η πράξη κάτι το παράνομον.

Λουκ. 14,2         καὶ ἰδοὺ ἄνθρωπός τις ἦν ὑδρωπικὸς ἔμπροσθεν αὐτοῦ.

Λουκ. 14,2                Και ιδού ένας υδρωπικός άνθρωπος εστέκετο εμπρός του.

Λουκ. 14,3         καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς τοὺς νομικοὺς καὶ Φαρισαίους λέγων· εἰ ἔξεστι τῷ σαββάτῳ θεραπεύειν; οἱ δὲ ἡσύχασαν.

Λουκ. 14,3                 Ελαβε ο Ιησούς τον λόγον και είπε στους νομικούς και Φαρισαίους· “επιτρέπεται άρά γε κατά την ημέραν του Σαββάτου να θεραπεύη κανείς αρρώστους;” Εκείνοι εσίγησαν και δεν ετόλμησαν να απαντήσουν τίποτε.

Λουκ. 14,4         καὶ ἐπιλαβόμενος ἰάσατο αὐτὸν καὶ ἀπέλυσε.

Λουκ. 14,4                Και ο Ιησούς αφού επιασε τον υδρωπικόν, τον εθεράπευσε και τον αφήκε ελεύθερον να φύγη.

Λουκ. 14,5         καὶ ἀποκριθεὶς πρὸς αὐτοὺς εἶπε· τίνος ὑμῶν υἱὸς ἢ βοῦς εἰς φρέαρ ἐμπεσεῖται, καὶ οὐκ εὐθέως ἀνασπάσει αὐτὸν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου;

Λουκ. 14,5                 Βλεπών δε τους πονηρούς διαλογισμούς των Φαρισαίων απήντησε και είπε εις αυτούς· “ποιός από σας, όταν το παιδί του η το βώδι του πέση εις πηγάδι, δεν θα καταβάλη κάθε προσπάθειαν να το ανασύρη αμέσως, έστω και αν είναι ημέρα Σαββάτου;”

Λουκ. 14,6         καὶ οὐκ ἴσχυσαν ἀνταποκριθῆναι αὐτῷ πρὸς ταῦτα.

Λουκ. 14,6                Και δεν ημπόρεσαν να του δώσουν καμμίαν απάντησιν, διότι καταλάβαιναν πολύ καλά, ότι το άδικον ήτο με το μέρος των.

Λουκ. 14,7         Ἔλεγε δὲ πρὸς τοὺς κεκλημένους παραβολήν, ἐπέχων πῶς τὰς πρωτοκλισίας ἐξελέγοντο, λέγων πρὸς αὐτούς·

Λουκ. 14,7                 Ελεγε δε προς τους καλεσμένους και μίαν παραβολήν, δια να τους κάμη να προσέξουν τον εγωϊσμόν των, με τον οποίον αυτοί εδιάλεγαν τας πρώτας θέσεις στο τραπέζι. Και τους είπε·

Λουκ. 14,8         ὅταν κληθῇς ὑπό τινος εἰς γάμους, μὴ κατακλιθῇς εἰς τὴν πρωτοκλισίαν, μήποτε ἐντιμότερός σου ᾖ κεκλημένος ὑπ᾿ αὐτοῦ,

Λουκ. 14,8                “όταν προσκληθής από κάποιον εις γάμον, μη καθίσεις μόνος σου εις την πρώτην θέσιν, μήπως κάποιος άλλος, προσκεκλημένος από τον οικοδεσπότην, είναι ανώτερος από σε.

Λουκ. 14,9         καὶ ἐλθὼν ὁ σὲ καὶ αὐτὸν καλέσας ἐρεῖ σοι· δὸς τούτῳ τόπον· καὶ τότε ἄρξῃ μετ᾿ αἰσχύνης τὸν ἔσχατον τόπον κατέχειν.

Λουκ. 14,9                Και θα έλθη αυτός που εκάλεσε σε και αυτόν και θα σου πη· Δώσε την θέσιν αυτήν, διότι δεν ανήκει εις σε. Και τότε θα αρχίσης με εντροπήν να ζητής άλλην θέσιν. Και έπειδή όλοι θα έχουν καθίσει και κανείς δεν θα προθυμοποιήται να σηκωθή προς χάριν σου, θα αναγκασθής τότε να καταλάβης την τελευταία θέσιν.

Λουκ. 14,10        ἀλλ᾿ ὅταν κληθῇς, πορευθεὶς ἀνάπεσε εἰς τὸν ἔσχατον τόπον, ἵνα ὅταν ἔλθῃ ὁ κεκληκώς σε εἴπῃ σοι· φίλε, προσανάβηθι ἀνώτερον· τότε ἔσται σοι δόξα ἐνώπιον τῶν συνανακειμένων σοι.

Λουκ. 14,10               Αλλά όταν προσκληθής, πήγαινε και κάθισε εις την τελευταίαν θέσιν, ώστε όταν έλθη αυτός που σε εκάλεσε να σου πη· Φιλε, ανέβα παραπάνω εις θέσιν τιμητικωτέραν. Και τότε θα είναι για σένα μεγάλη τιμή εμπρός εις όσους παρακάθηνται μαζή με σε στο τραπέζι.

Λουκ. 14,11        ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται καὶ ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.

Λουκ. 14,11               Διότι εκείνος που υψώνει τον εαυτόν του και ζητεί τιμάς και πρωτοκαθεδρίας θα ταπεινωθή. Και καθένας που ταπεινώνει τον ευατόν του, θα υψωθή”.

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ὁ ἄνθρωπος τῆς χάριτος σύμφωνα μέ τόν ἅγιο Μακάριο. Πῶς ἀποκτάει κανείς ἀποφασιστικότητα στόν ἀγῶνα γιά μιάν ἐνάρετη ζωή. (Ὅσιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος)

ΕΙΜΑΙ ανυπόμονος. Πιάνω την πένα μου και αρχίζω αμέσως να σου γράφω πάλι για την ομορφιά, τη θελκτικότητα, τη γλυκύτητα της θείας χάριτος και της θεοχαρίτωτης ψυχής. Το κάνω για ν’ αυξήσω τη γνώμη σου γύρω απ’ αυτό το θέμα, για να ενισχύσω τον ιερό πόθο σου και για να φουντώσω τον ένθεο ζήλο σου. Αυτή τη φορά, όμως, δεν θα χρησιμοποιήσω λόγια δικά μου, αλλά κάποιου θεόσοφου αγίου του Μεγάλου Μακαρίου, ο οποίος στη δέκατη όγδοη ομιλία του αναφέρει τα εξής: «Αν ένας άνθρωπος στον κόσμο τούτο είναι πολύ πλούσιος κι έχει στην κατοχή του κρυμμένο θησαυρό, με το θησαυρό και τον πλούτο του αποκτάει όλα όσα θέλει. Έτσι κι αυτοί που έχουν βρει και κατέχουν τον επουράνιο θησαυρό του Πνεύματος (δηλαδή τη θεία χάρη), αποκτούν κάθε αρετή απ’ αυτόν τον θησαυρό και μαζεύουν με τη δύναμή του περισσότερο ουράνιο πλούτο. Ο απόστολος λέει: «Εμείς, που έχουμε το θησαυρό τούτο, είμαστε σαν πήλινα δοχεία» (Β΄ Κορ. 4:7)∙ ενώ, δηλαδή, είμαστε ακόμα ενωμένοι με τη σάρκα, αξιωθήκαμε ν’ αποκτήσουμε μέσα μας το θησαυρό αυτό, που είναι η αγιαστική δύναμη του Αγίου Πνεύματος.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Σέ ἀγρυπνία τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου εἶπε ὁ π. Γεράσιμος: “Ὑπάρχει κι ἕνας ἄλλος Ἰάκωβος, ἀδελφοί μου, πού γιορτάζει σήμερα. Κάνει δαιμονισμένους καλά ...”

"Υπάρχει κι ένας άλλος Ιάκωβος, αδελφοί μου, που γιορτάζει σήμερα. Κάνει δαιμονισμένους καλά ..."

 

“Ο Γεράσιμος Φωκάς μάς γνώρισε την κρυμμένη Ελλάδα, αυτή την Ελλάδα που δεν φαίνεται στους πολλούς. Μας γνώρισε τότε τον Άγιο Παϊσιο στο Άγιον Όρος, τον Άγιο Πορφύριο στον Ωρωπό, τον Γέροντά μας Ιάκωβο στην Εύβοια, στον Όσιο Δαυίδ, τον π. Ευμένιο στο Λοιμωδών Νόσων και όλη την παρέα των λεπρών, που το χαρακτήριζε Άγιον Όρος”.

“Εδώ, παιδάκι μου, να έρχεσαι, γιατί είναι το σύγχρονο Άγιο Όρος”, έλεγε στον Όμηρο, νεαρό φοιτητή τότε και τώρα Μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτο.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Κάποιος μοναχός πολύ ἀσκητικός εἶπε σ’ ἕναν ἅγιο γέροντα: — Ἡ ψυχή μου ἐπιθυμεῖ τόν θάνατο.

Κάποιος μοναχός πολύ ασκητικός είπε σ’ έναν άγιο γέροντα:

—      Η ψυχή μου επιθυμεί τον θάνατο.

Καί τού λέει ο γέροντας:

—      Αυτό συμβαίνει επειδή η ψυχή σου αποφεύγει τή θλίψη καί δεν ξέρει ότι η μέλλουσα θλίψη είναι πολύ χειρότερη από την εδώ.

Παρόμοια καί κάποιος άλλος ρώτησε έναν γέροντα:

—      Γιατί μου συμβαίνει να αισθάνομαι ακηδία, όταν κάθομαι στο κελί;

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Ἡ ἀπομύθευση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Η ΑΠΟΜΥΘΕΥΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

 

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

 

 Ό εικοστός αιώνας στο χώρο του Χριστιανισμού χαρακτηρίσθηκε ως αιώνας του Οικουμενισμού, γιατί ποτέ άλλοτε στα προηγούμενα έτη δεν αναλήφθηκε τόσο εργώδης και εκτεταμένη προσπάθεια για την αποκατάσταση της ενότητας του χριστιανικού κόσμου. Κατά την πρώτη χιλιετία ή Εκκλησία σε Ανατολή και Δύση, παρά την εμφάνιση αιρέσεων και σχισμάτων, διατήρησε την ενότητα της. 

Στις οικουμενικές συνόδους, πού εκφράζουν το αληθές οικουμενικό πνεύμα του Ευαγγελίου, την γνήσια οικουμενικότητα, υπήρχε ή δυνατότητα για την έγκαιρη και αποτελεσματική θεραπεία και αποκατάσταση των τραυμάτων πού προκαλούσαν οι παρανοήσεις και παραχαράξεις του χριστιανικού δόγματος και ή διασάλευση της εκκλησιαστικής τάξεως. Μέσα στο θεσμό της πενταρχίας των πατριαρχών, που περιελάμβανε τους θρόνους Ρώμης, Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων, ό πάπας λειτουργούσε ως πρώτος μεταξύ ίσων, και μολονότι είχαν φυτρώσει οι τάσεις και προβάλλονταν συχνά οι διεκδικήσεις για παγκόσμια δικαιοδοσία, για πρωτείο εξουσίας, αντί του προηγουμένου πρωτείου τιμής, εν τούτοις οι ιστορικές συγκυρίες και ή εκκλησιολογική ευαισθησία απέτρεπαν την διαίρεση Ανατολής και Δύσεως, ή οποία σχεδιαζόταν και τότε και ήταν εμφανής στο εκκλησιαστικό γίγνεσθαι.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ὁ Διάβολος καί ἡ Μαγεία (Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου)

Υπό Βενεδίκτου Ιερομονάχου Αγιορείτου 
Έκδοσις: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου  Νέα Σκήτη Αγίου Όρους (2010) 
Έκδοσις 14η 
Αποσπάσματα 
Κείμενο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Πρέπει να προσευχόμαστε συνέχεια για να συντριβή ο διάβολος κάτω από τα πόδια μας. Διότι είναι αδιάντροπος και άχρηστος πνευματικά (είναι παράδειγμα προς αποφυγή για όλους μας, όμως η ύπαρξή του μας ευεργετεί, όπως θα δούμε παρακάτω), και βέβαια, αγωνίζεται από κάτω. Αλλ’όμως και έτσι νικάει. Και η αιτία είναι, ότι δεν προσπαθούμε εμείς να βρεθούμε πιο ψηλά από τα κτυπήματά του. Διότι δεν μπορεί να σηκωθή ψηλά, αλλά σέρνεται. Και ο τύπος του διαβόλου είναι το φίδι. Και αν έτσι τον όρισε από την αρχή (από τον Παράδεισο ακόμα) ο Θεός, πολύ περισσότερο αυτό ισχύει τώρα (που ο Θεός έγινε Άνθρωπος, για να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία και να τον κάνει θεό κατά Χάρη).  Τι σημαίνει όμως το ότι αγωνίζεται από κάτω;

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Περί θανάτου τίς ἡμέρες τῶν ἀγαπημένων ἁγίων

Περί θανάτου τίς ημέρες των αγαπημένων άγίων

Ο Άγιος Αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μέγας Κωνσταντίνος, κόπιαζε πολύ γιά την αληθή διδαχή της Αγίας Τριάδας. Κοιμήθηκε ανήμερα της Αγίας Τριάδας τό 337 μ.Χ. Με παρόμοιο τρόπο ο Άγιος Κλήμης της Αχρίδας αγαπούσε πολύ τόν Άγιο μεγαλομάρτυρα Παντελεήμονα. Στήν μνήμη του έχτισε ναό στήν Αχρίδα. Κοιμήθηκε λοιπόν ο Άγιος Κλήμης ανήμερα του Αγίου Παντελεήμονα στις 27 Ιουλίου (σύμφωνα με τό ορθόδοξο ημερολόγιο).

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

«Ἀρκεῖ νά μήν εἶσαι δύσπιστος............»

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

Ἡ Ἁγία Παρθένος, ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ, χάρη στήν ἕνωσή Της μέ τό Θεό καί τή θαυμαστή ὑπηρεσία Της στόν Κύριο, γίνεται στή στιγμή τά πάντα σέ κείνους πού ἐπικαλοῦνται μέ πίστη καί ἀγάπη τό ὄνομά Της. Τούς λυτρώνει ἀπό κάθε κακό καί τούς χαρίζει «πάντα τά πρός σωτηρίαν αἰτήματα».

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Διδαχές καί ἀναμνήσεις ἀπό τόν Γεωργιανό Ἅγιο Γέροντα Γαβριήλ τόν Ὁμολογητή καί διά Χριστόν σαλό

   

ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΑΝΟ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ

ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟ

Ο Γέροντας Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός (1929-1995), πλήρης χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, απολάμβανε μεγάλου σεβασμού στη Γεωργία. Ήταν ασυμβίβαστος με κάθε αντίχριστη πολιτική και πρακτική.

    Την Πρωτομαγιά του 1965 έκαψε ένα 12μετρο πορτρέτο του Λένιν που κρεμόταν στο κτίριο του ανωτάτου Σοβιέτ στην Τιφλίδα, πρωτεύουσα της Γεωργίας. Συνελήφθη από την Κα-Γκε-Μπέ. Στην ερώτηση του ανακριτή γιατί το έκανε απάντησε:

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

16 Δεκεμβρίου Συναξαριστής. Αγγαίου προφήτου, Μαρίνου, Πρόμου και Ιλαρίου, Μέμνωνος Αρχιεπισκόπου, Μοδέστου Αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων, Συμεών Αρχιεπισκόπου, Θεοφανούς της Θαυματουργής, Νικολάου Χρυσοβέργη.

Ὁ Προφήτης Ἀγγαῖος

Καταγόταν ἀπὸ τὴν ἱερατικὴ φυλὴ τοῦ Λευΐ καὶ εἶναι ὁ 10ος τῶν μικρῶν λεγόμενων προφητῶν. Γεννήθηκε στὴν Βαβυλώνα, ὅταν διαρκοῦσε ἡ αἰχμαλωσία τῶν Ἰουδαίων. Ὁ Ἀγγαῖος ἦταν αὐτός, ποὺ μαζὶ μὲ τὸν Προφήτη Ζαχαρία ἀναθέρμαναν τὸν ζῆλο τῶν Ἰουδαίων γιὰ τὴν ἀνοικοδόμηση τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος.
Τὸ προφητικὸ βιβλίο τοῦ Ἀγγαίου εἶναι χωρισμένο σὲ δύο κεφάλαια καὶ ἔχει ἁπλὸ καὶ αὐστηρὸ ὕφος. Ἐπειδὴ ὁ Ἀγγαῖος καταγόταν ἀπὸ λευϊτικὴ οἰκογένεια, ὅταν πέθανε, τάφηκε στὰ μνήματα τῶν ἱερέων.
Νὰ ὅμως καὶ τί συμβουλεύει στοὺς ἱερεῖς: «Οὕτως πάντα τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτῶν, καὶ ὃς ἐὰν ἐγγίση ἐκεῖ, μιανθήσεται ἕνεκεν τῶν λημάτων αὐτῶν τῶν ὀρθρινῶν». Ἔτσι, λέει ὁ Ἀγγαῖος, συμβαίνει μὲ ὅλα τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτῶν.
Ὅποιος Ἱερέας δηλαδή, εἶναι μολυσμένος ἀπὸ δωροδοκίες ποὺ πῆρε πρωὶ – πρωί, ἢ ἀπὸ ἄλλες ἁμαρτίες καὶ παρακοὲς ποὺ διέπραξε, ἂν ἀγγίξει τὸ θυσιαστήριο θὰ τὸ μολύνει. Ἡ προσφορά του δηλαδή, θὰ θεωρηθεῖ μολυσμός.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 16 Δεκεμβρίου

   Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική θεραπευτική
   Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας
  πού ἑορτάζουν σήμερα 16 Δεκεμβρίου ἐδῶ

http://hristospanagia.gr