ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

 

ΠΗΓΗ: http://agiameteora.net/radio/

Ὁ Ἅγιος Γέροντας Παΐσιος γιά τόν ἀγώνα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς

Γέροντα, πώς θά μπορέσω τήν Σαρακοστή νά αγωνισθώ περισσότερο στήν εγκράτεια;

- Οι κοσμικοί τώρα τήν Σαρακοστή προσέχουν κατά κάποιον τρόπο τήν εγκράτεια, ενώ εμείς οι μοναχοί πάντα πρέπει νά προσέχουμε. Τό κυριώτερο όμως πού πρέπει νά προσέξει κανείς είναι τά ψυχικά πάθη καί μετά τά σωματικά. Γιατί, άν δώσει προτεραιότητα στή σωματική άσκηση καί δέν κάνει αγώνα, γιά νά ξεριζωθούν τά ψυχικά πάθη, τίποτε δέν κάνει. 

Πήγε μία φορά σέ ένα μοναστήρι ένας λαϊκός στήν αρχή τής Σαρακοστής καί κάποιος μοναχός τού φέρθηκε απότομα, σκληρά. Εκείνος όμως ο καημένος είχε καλό λογισμό καί τόν δικαιολόγησε. Ήρθε μετά καί μού είπε:

«Δέν τόν παρεξηγώ, Πάτερ. Ήταν βλέπεις από τό τριημέρι!». Άν τό τριημέρι πού έκανε ήταν πνευματικό θά είχε μία γλυκύτητα πνευματική καί θά μιλούσε στόν άλλο μέ λίγη καλοσύνη. Αλλά αυτός ζόριζε εγωϊστικά τόν εαυτό του νά κάνει Τριήμερο, καί γι’ αυτό όλα τού έφταιγαν.

- Γέροντα, τί νά σκέφτομαι τήν Σαρακοστή;

  - Τό Πάθος, τήν θυσία τού Χριστού νά σκέφτεσαι. Άν καί εμείς οι μοναχοί πρέπει συνέχεια νά ζούμε τό Πάθος τού Χριστού, γιατί... μάς βοηθούν σ’ αυτό κάθε μέρα τά διάφορα τροπάρια, όλες οι Ακολουθίες. 

Πηγή 

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Τι σημαίνει μετα-νοώ; Αλλάζω νουν....

Από ομιλία του Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτου 
στον Ι. Ν. Αγίου Νικολάου Νικαίας, βασισμένη στον:
Λόγο πέμπτο «Περί μετανοίας» Τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τῆς Κλίμακος
 "Πάθος εἶναι μία ἁμαρτία πού τήν κάνουμε συνέχεια, ὁπότε γίνεται κακή συνήθεια, κακή ἕξις.  Ἕνας πού θυμώνει συνέχεια ἀποκτάει τό πάθος τοῦ θυμοῦ. Γίνεται θυμώδης. Ἕνας πού ὑποκύπτει γιά μία, δύο, τρεῖς φορές στό πάθος τοῦ φθόνου καί τῆς ζήλιας, σιγά  σιγά ἀποκτάει αὐτόν τόν χαρακτήρα καί γίνεται φθονερός, γίνεται ζηλόφθονος καί βασανίζεται. Ἔτσι γίνεται μ’ ὅλα τά πάθη.  
Δέν ἔχουμε τά πάθη ἐγκατεστημένα ἐξ’ ἀρχῆς μέσα μας. Ἔχουμε κάποιες ροπές, τίς ὁποῖες  κληρονομοῦμε ἀπό τούς γονεῖς μας, ἀπό τούς προγόνους μας. Ἄν λοιπόν δέν ἀγωνιστοῦμε σωστά, δέν μᾶς δείξουν οἱ γονεῖς μας τόν δρόμο τόν σωστό, σιγά σιγά ἀρχίζουμε νά ἁμαρτάνουμε, ὑποκύπτουμε σ’ αὐτές τί ροπές καί ἀποκτοῦμε αὐτά τά πάθη.  Καί φτάνουμε σέ κάποια ἡλικία, πού καταλαβαίνουμε τί ἔχουμε κάνει: ὅτι ἔχουμε καταστρέψει τή ζωή μας καί ἔχουμε θάψει αὐτή τή Χάρη.  Καί τότε ἀποφασίζουμε νά μετανοήσουμε.
Καί στήν ἐποχή μας σπάνια βλέπεις ἀνθρώπους, πού ἀπό μικρά παιδιά νά ἔχουνε φυλάξει καθαρό τόν ἑαυτό τους – βέβαια ἀπόλυτα καθαρό κανένας- ἀλλά τέλος πάντως νά ἔχουν μία σταθερή πορεία μές στήν Ἐκκλησία ἀπό τήν παιδική ἡλικία. Συνήθως ἔχουμε ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι ἴσως στήν ἀρχή πήρανε κάποια μαθήματα χριστιανικά, μετά ξέφυγαν στήν ἐφηβεία καί ξαναέρχονται γύρω στά τριάντα στά τριανταπέντε στήν Ἐκκλησία.

Διαβάστε περισσότερα   

πηγή: http://hristospanagia3.blogspot.gr