Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα Παρασκευῆς 8 Σεπτεμβρίου

Ἀπόστολος: (Φιλ. β΄5- 11 )

Φιλιπ. 2,5           τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,

Φιλιπ. 2,5                 Διότι πρέπει στούτον να μιμηθήτε τον Κυριον· να καλλιεργήσετε δηλαδή το φρόνημα της ταπεινοφροσύνης απέναντι των άλλων και της αγάπης προς τους άλλους, το οποίον υπήρχε και στον Ιησούν Χριστόν.

Φιλιπ. 2,6           ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ,

Φιλιπ. 2,6                 Ο Χριστός δηλαδή καίτοι είχε την αυτήν ουσίαν και τα αυτά άπειρα ιδιώματα με τον Θεόν και ως ζωντανή, αυτουσία και απαράλλακτος εικών του Θεού υπήρχε εν μορφή Θεού, δεν εθεώρησε, ότι έχει εξ αρπαγής το να είναι ίσος με τον Θεόν. (Δι' αυτό δε και δεν εφοβήθη να αποθέση κατά συγκατάβασιν και οικονομίαν δι' ημάς την δόξαν της θεότητός του),

Φιλιπ. 2,7           ἀλλ᾿ ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος,

Φιλιπ. 2,7                 αλλά άδειασε, τρόπον τινά, τον εαυτόν του και εμίκρυνε μόνος του την άπειρον δόξαν της θεότητός του προσκαίρως και έλαβε μορφήν δούλου, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους.

Φιλιπ. 2,8           καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ.

Φιλιπ. 2,8                 Και ευρέθη έτσι κατά το σχήμα και την εμφάνισιν σαν απλούς άνθρωπος, ενώ δεν έπαυσε ούτε επί στιγμήν να είναι και τέλειος Θεός, και εταπείνωσε τον ευατόν του γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου και μάλιστα θανάτου σταυρικού, του πλέον φρικτού και ταπεινωτικού.

Φιλιπ. 2,9           διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα,

Φιλιπ. 2,9                 Δι' αυτήν του δε την ταπείνωσιν και υπακοήν τον ύψωσε και τον εδόξασε με το παραπάνω ο Θεός και ως άνθρωπον και του εχάρισε το όνομα Κυριος, που είναι ανώτερον από κάθε άλλο όνομα του ουρανού και της γης.

Φιλιπ. 2,10         ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων,

Φιλιπ. 2,10               Και τον υπερύψωσε, δια να καμφθή στο όνομα του Ιησού κάθε γόνατον με ευλάβειαν και σεβασμόν και να προσκυνήσουν τον Ιησούν οι επουράνιοι άγγελοι και οι επίγειοι άνθρωποι και αυτά ακόμη τα πονηρά πνεύματα, που είναι εις τα καταχθόνια, να υποταχθούν με φόβον και τρόμον ενώπιον της θείας του δυνάμεως και δόξης.

Φιλιπ. 2,11         καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός.

Φιλιπ. 2,11                Και έτσι κάθε γλώσσα να διαλαλήση με όλην της την δύναμιν, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κυριος του ουρανού και της γης· και η διακήρυξις αυτή θα γίνεται εις δόξαν του Θεού και Πατρός (ο οποίος έτσι εσχεδίασε την σωτηρίαν των ανθρώπων και την δόξαν του ενανθρωπήσαντος Υιού του).

Εὐαγγέλιο: ( Λουκ. ι΄38- 42, ια΄27-28 )

Λουκ. 10,38        Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτοὺς καὶ αὐτὸς εἰσῆλθεν εἰς κώμην τινά. γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.

Λουκ. 10,38              Καθώς δε ο Κυριος με τους μαθητάς του επήγαιναν προς την Ιερουσαλήμ, εμπήκε ο Ιησούς εις ένα χωριό. Καποια δε γυναίκα, ονόματι Μαρθα, τον υπεδέχθη στο σπίτι της.

Λουκ. 10,39        καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία, ἣ καὶ παρακαθίσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ.

Λουκ. 10,39              Είχε δε αυτή και αδελφήν, ονόματι Μαρίαν, η οποία εκάθισε κοντά εις τα πόδια του Ιησού και ήκουε την διδασκαλίαν του.

Λουκ. 10,40        ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονεῖν; εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται.

Λουκ. 10,40              Η δε Μαρθα, από την μεγάλην της επιθυμίαν και προθυμίαν να περιποιηθή αξίως τον διδάσκαλον, απερροφάτο από τας πολλάς ασχολίας. Εις κάποιαν στιγμήν εστάθη κοντά στον Ιησούν και είπε· “Κυριε, δεν σε μέλει που η αδελφή μου με αφήκε μονήν να ετοιμάσω τα του φαγητού δια σε και τους μαθητάς σου; Πες της λοιπόν να με βοηθήση”.

Λουκ. 10,41        ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά·

Λουκ. 10,41               Απήντησε δε ο Ιησούς και είπε· “Μαρθα, Μαρθα, εφορτώθηκες πολλές φροντίδες, ταλαιπωρείσαι και κουράζεσαι δια να ετοιμάσης πολλά.

Λουκ. 10,42        ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾿ αὐτῆς.

Λουκ. 10,42              Ενα όμως είναι το χρησιμώτερον και απαραίτητον, η πνευματική τροφή, την οποίαν προσφέρω εγώ. Η δε Μαρία εδιάλεξε την καλήν μερίδα, την πνευματικήν, η οποία και δεν θα της αφαιρεθή ποτέ από κανένα. Διότι αι ωφέλειαι από την πνευματικήν τροφήν είναι αιώνιαι και αναφαίρετοι”.

Λουκ. 11,27        Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας.

Λουκ. 11,27               Ενώ δε έλεγε αυτά, κάποια γυναίκα από το πλήθος ενθουσιασμένη από την διδασκαλίαν του, έβγαλε φωνήν μεγάλην και είπε· “μακαρία η κοιλία που σε εβάσταξε και οι μαστοί, τους οποίους εθήλασες. Μακαρία η μητέρα, που σε εγέννησε και σε έθρεψε”.

Λουκ. 11,28        αὐτὸς δὲ εἶπε· μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν.

Λουκ. 11,28               Και αυτός είπε· “βεβαίως μακαρία είναι η μητέρα μου, αλλά επίσης μακάριοι είναι όλοι όσοι ακούουν τον λόγον του Θεού και τον φυλάσσουν”.

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Λόγος εἰς τὀ Γενέθλιον τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας (Ἁγ. Λουκᾶς ἀρχιεπ. Κριμαίας)

Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, εκατομμύρια και δισεκατομμύρια άνθρωποι, είναι άνθρωποι κοινοί, τους οποίους η Αγία Γραφή ονομάζει «λαόν της γης» (Δ’ Βασ. 15, 5). Γιατί τους ονομάζει έτσι; Γιατί αυτοί μοιάζουν με γκρίζο χορτάρι ή με χαμόκλαδα. Δεν έχουν στη ζωή τους κάποιους ανώτερους σκοπούς και επιδιώξεις, ο νους τους είναι πολύ επιπόλαιος και ασχολείται μόνο με τις βιοτικές μέριμνες, τα γήινα αγαθά και τα καθημερινά προβλήματα. 

Αλλά όπως στους λόφους και στα βουνά, που είναι σκεπασμένα με χόρτα και χαμόκλαδα, φυτρώνουν κάπου κάπου μεγάλοι κέδροι και τεράστιες βελανιδιές, έτσι και μεταξύ του λαού της γης αναδεικνύει Κύριος ο Θεός κάποιους ανθρώπους πολύ μεγάλους, οι οποίοι έχουν υψηλή διάνοια, σκέψη πολύ βαθιά και ο λόγος τους έχει μεγάλη δύναμη. Έχουν θέληση πολύ ισχυρή και κατέχουν όλη την επιστημονική γνώση. Τέτοιοι άνθρωποι δημιουργούν μία νέα πιο τέλεια ζωή και αλλάζουν τις σχέσεις μεταξύ των κρατών και των λαών.

Αυτό βέβαια είναι πολύ σημαντικό, αλλά ασύγκριτα πιο σημαντικές είναι εκείνες οι ριζικές αλλαγές, τις οποίες πραγματοποιεί ο Θεός μέσω των πιο μεγάλων ανθρώπων, μέσω των μεγάλων ασκητών της ευσέβειας και της δικαιοσύνης, μέσω των μεγάλων ιεραρχών, των θαυματουργών και των οσίων. Στα έργα των μεγάλων φιλοσόφων υπάρχουν πολλές αντιφάσεις και συχνά οι άνθρωποι, οι οποίοι νομίζουν ότι μπορούν σ’ αυτούς να βρουν απάντηση σε μία παμπάλαια ερώτηση: «τί είναι η αλήθεια», απογοητεύονται. Η ιστορία της επιστήμης γνωρίζει πολλές περιπτώσεις όταν οι επιστημονικές θεωρίες, οι οποίες θεωρούνταν ασάλευτες, έχαναν τη σπουδαιότητά τους μπροστά στα νέα επιτεύγματα της επιστήμης.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

«Ἀναβλύζει ἰάσεις παντοδαπάς» ὁ Ἅγιος Νεκτάριος!

 Βρισκόμαστε στο 1904 -λίγο μετά το Πάσχα- και ο Άγιος Νεκτάριος ταξιδεύει για πρώτη φορά στην Αίγινα, με σκοπό να δει την περιοχή όπου υπάρχει μια εγκαταλελειμμένη μονή, την οποία σκοπεύει να επαναλειτουργήσει. Πρόκειται για την μετέπειτα μονή της Αγίας Τριάδας στην οποία πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Πριν ακόμα φτάσει στο λιμάνι το πλοίο με το οποίο ταξίδευε ο Άγιος, ένα δαιμονισμένο παιδί -ο Σπύρος Αλυφαντής- δεκαπέντε ετών κυλιόταν στο έδαφος και φώναζε: 

«Έρχεται, έρχεται ο δεσπότης. Τρέξτε να τον ανταμώσετε. Έρχεται ο Άγιος που θα σώσει το νησί... Έρχεται ο δεσπότης από τη Ριζάρειο. Ο Θεός λυπήθηκε τον τόπο, έρχεται ο Πενταπόλεως».

Όταν αποβιβάστηκε ο Άγιος Νεκτάριος στην Αίγινα, του είπαν τα περί του δαιμονισμένου νέου και εκείνος ζήτησε να τον πάνε κοντά του. Ο δαιμονισμένος εξακολουθούσε να φωνάζει: «Έρχεται ο δεσπότης. Έρχεται να σώσει τον τόπο. Θα φτιάξει εκκλησία, θα φτιάξει το πιο μεγάλο μοναστήρι».

Ο Άγιος βλέποντας τον άρχισε να προσεύχεται και άγγιξε με την άκρη της αρχιερατικής του ράβδου, το στόμα του παιδιού λέγοντας: «Το πνεύμα του Πύθωνος, το πονηρόν και ακάθαρτον, σε επιτάσσω εν ονόματι του Χριστού του Εσταυρωμένου, να εξέλθεις από τον νέον τούτον».

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Νά πᾶς νά τόν κοιτάξεις τόν πόνο πού ἔχεις ἐδῶ γιατί δέν εἶναι καλός»

                                     Πρωτοπρεσβύτερος Χριστόδουλος Χατζηθανάσης

Ξέρουμε όλοι την ιστορία με τη Γαλλίδα που μιλούσε ο π. Πορφύριος ελληνικά και η Γαλλίδα γαλλικά χωρίς ο ένας να ξέρει γαλλικά και χωρίς ο άλλος να ξέρει ελληνικά. Αυτή είναι γλωσσολαλία, αν θέλουνε να μάθουνε οι Προτεστάντες για γλωσσολαλίες κ.λπ. 

Έτσι μου είχε εξηγήσει τη γλωσσολαλία του Αγίου Πνεύματος την Πεντηκοστή. Οι Απόστολοι μιλούσαν στη γλώσσα τους και οι άλλοι καταλάβαιναν στη δικιά τους γλώσσα. Το ίδιο έκανε και ο π. Πορφύριος.

Αυτή είναι η γλωσσολαλία και όχι αυτά τα ουρλιάγματα που κάνουν οι Προτεστάντες και που τά ’χουμε ακούσει και συμβαίνουν κάθε τόσο.

 Ξέρουμε επίσης ότι ο π. Πορφύριος είχε και το άλλο. Μπορούσε κι έβλεπε τα πάντα στο παρόν, στο παρελθόν και στο μέλλον, μέσα στη γη και στον ουρανό και παντού είτε ήταν αρχαία είτε ήταν διαμάντια είτε ήταν πετρέλαιο. Το μόνο που έλεγε ήταν το νερό. Ξέρετε γιατί έλεγε το νερό; Γιατί το θεωρούσε ευλογία το νερό. Θα σας πω μια πολύ σύντομη ιστορία: Είχε πάει σε κάποιο χωριό να εξομολογήσει ένα πνευματικό του παιδί.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ὁ πνευματικός μας πατέρας (Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς Ι΄ Ἐπιστολῶν)

  (Α’ Κορ. δ΄, 9-16)

Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς Ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις. 

Ἡμεῖς μωροὶ διὰ Χριστόν, ὑμεῖς δὲ φρόνιμοι ἐν Χριστῷ· ἡμεῖς ἀσθενεῖς, ὑμεῖς δὲ ἰσχυροί· ὑμεῖς ἔνδοξοι, ἡμεῖς δὲ ἄτιμοι. 

Ἄχρι τῆς ἄρτι ὥρας καὶ πεινῶμεν καὶ διψῶμεν καὶ γυμνητεύομεν καὶ κολαφιζόμεθα καὶ ἀστατοῦμεν καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσίν· λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, δυσφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα, ἕως ἄρτι. Οὐκ ἐντρέπων ὑμᾶς γράφω ταῦτα, ἀλλ᾽ ὡς τέκνα μου ἀγαπητὰ νουθετῶ. ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ᾽ οὐ πολλοὺς πατέρας· ἐν γὰρ Χριστῷ ᾽Ιησοῦ διὰ τοῦ Εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα. Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε.

---------------------

Μέσα στην Εκκλησία μας υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι, που έχουν μια παρεξηγημένη αντίληψη γύρω από τον θεσμό του πνευματικού πατέρα. Άλλοι τον παραδέχονται, άλλοι τον αρνούνται κι άλλοι έχουν προσωπικές ιδέες γύρω από το θέμα αυτό. Ας δούμε πολύ απλά μέσα από την Αγία Γραφή και τους πατέρες της Εκκλησίας μας πως υφίσταται ο θεσμός αυτός, δηλ. του πνευματικού πατέρα.

 

Η πνευματική πατρότητα

Την έννοια του πνευματικού πατέρα μπορούμε να τη βρούμε εν σπέρματι ακόμη και στην Παλαιά Διαθήκη. Στο βιβλίο των Κριτών π.χ. (17,10), ο βασιλεύς Μιχαίας λέγει σ’ έναν προφήτη· κάθισε μαζί μου «καὶ γίνου μοι εἰς πατέρα», δηλ. θα πάρεις τη θέση του πνευματικού μου πατέρα και θα γίνεις και ιερέας μου κιεγώ θα σου δώσω δέκα αργύρια την ημέρα και ιματισμό κι όλα τα απαραίτητα για τη ζωή.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

«Προσοχή στίς παγίδες»,Ἁρχ. Σεραφείμ Δημόπουλος

“ΛΟΓΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ” Τόμος γ΄
Ἀρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλος
«Προσοχή στίς παγίδες»

Εἰς τήν Ἰάβα ζεῖ ἕνα εἶδος ἀράχνης πού λέγεται «ὠχρόκερως τῆς Ἰάβας». Ἡ ἀράχνη αὐτή ἐκκρύει ἕνα ὑγρό τό ὁποῖο, ὅταν στεγνώση, σχηματίζει μιά γραμμή. Ἡ γραμμή αὐτή ἔχει μιά μυρωδιά πολύ μεθυστική καί μιά πολύ γλυκιά γεῦσι. Συγχρόνως ὅμως ἔχει καί ναρκωτική δύναμι. Τά ζωύφια ἑλκύονται ἀπό τό μεθυστικό ἄρωμα αὐτοῦ τοῦ ὑγροῦ, τό τρώγουν καί ναρκώνονται. Ἔτσι ἡ ἀράχνη μέ τήν ἡσυχία της ἔπειτα κατασπαράσσει τό θῦμα της. Ἔχουν μιά μεγάλη ἑλκυστικότητα. Φέρουν μιά πρόσκαιρη χαρά.

Οἱ νέοι νομίζουν ὅτι ἐδῶ ὑπάρχει τό νόημα τῆς ζωῆς. Οἱ ἡδονές, οἱ ὁλονύκτιες διασκεδάσεις, εἶναι τό ὡραιότερο περιεχόμενο τῆς ζωῆς.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: «Στις δυσκολίες δίνει ἐξετάσεις ὁ ἄνθρωπος. Ἐκεῖ φαίνεται ἄν ἔχη πραγματική ἀγάπη, θυσία»

 Στις δυσκολίες δίνει εξετάσεις ο άνθρωπος. Εκεί φαίνεται αν έχη πραγματική αγάπη, θυσία. Και όταν λέμε ότι ένας έχει θυσία, εννοούμε ότι την ώρα του κινδύνου δεν υπολογίζει τον εαυτό του και σκέφτεται τους άλλους. 

Βλέπεις,και η παροιμία λέει «ο καλός φίλος στην ανάγκη φαίνεται». Θεός φυλάξοι, αν λ.χ. τώρα έπεφταν βόμβες, θα φαινόταν ποιός σκέφτεται τον άλλον και ποιός σκέφτεται τον εαυτό του.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

...Ὁ Ἰούδας ἦταν μέ τό μέρος τῶν μαθητῶν καί ὁ ληστής μέ τό μέρος τῶν φονιάδων....

...Ὁ Ἰούδας ἦταν μέ τό μέρος τῶν μαθητῶν καί ὁ ληστής μέ τό μέρος τῶν φονιάδων....Καί....ὧ τοῦ θαύματος.. ,,σέ μιά στιγμή πῶς ἄλλαξαν θέση...

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/07/blog-post_253.html

 

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

7 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Προεόρτια Γεννέσεως Ὑπεραγίας Θεοτόκου, Σώζωντος, Εὐόδου καὶ Ὀνησιφόρου Ἀποστόλων, Εὐψυχίου, Πέτρου Ὁσίου, Λουκᾶ Ὁσίου, Κασιανῆς Ὁσίας, Ἰωάννου Θαυματουργοῦ.

Προεόρτια Γεννέσεως Ὑπεραγίας Θεοτόκου

Παραμονὴ τῆς μεγάλης Ἑορτῆς.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Κατεπλάγη Ἰωσήφ.
Ἐκ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί, καὶ ἐξ ὀσφύος τοῦ Δαβίδ, ἡ Θεόπαις Μαριάμ, τίκτεται σήμερον ἡμῖν· διὸ καὶ χαίρει ἡ σύμπασα καὶ καινουργεῖται· συγχαίρει τε ὁμού, ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ. Αἰνέσατε αὐτὴν, αἱ πατριαὶ τῶν ἐθνῶν· Ἰωακεὶμ εὐφραίνεται, καὶ Ἄννα πανηγυρίζει κραυγάζουσα· Ἡ στεῖρα τίκτει, τὴν Θεοτόκον, καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν.
Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἡ Παρθένος σήμερον, καὶ Θεοτόκος Μαρία, ἡ παστὰς ἡ ἄλυτος, τοῦ οὐρανίου Νυμφίου, τίκτεται, ἀπὸ τῆς στείρας θεοβουλήτως, ὄχημα, τοῦ Θεοῦ Λόγου εὐτρεπισθῆναι· εἰς τοῦτο γὰρ καὶ προωρίσθη, ἡ θεία πύλη, καὶ Μήτηρ τῆς ὄντως ζωῆς.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 7 Σεπτεμβρίου

   Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική θεραπευτική
   Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας
  πού ἑορτάζουν σήμερα 7 Σεπτεμβρίου ἐδῶ

http://hristospanagia.gr