Ρωμ. 13,11 Καὶ τοῦτο, εἰδότες
τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου
ἐγερθῆναι· νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν
ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν.
Ρωμ. 13,11 Και αυτά θα τα πράττωμεν, έχοντες υπ' όψιν μας την
προσωρινότητα και βραχύτητα της παρούσης ζωής· και ότι ακόμη είναι πλέον ώρα να
εξυπνήσωμεν από τον ύπνον της πνευματικής ραθυμίας, που μας κάνει νωθρούς δια
τα καλά έργα. Διότι τώρα είναι πιο κοντά η ημέρα της σωτηρίας και απολυτρώσεώς
μας, παρ' όσον ήτο τότε που επιστεύσαμεν.
Ρωμ. 13,12 ἡ νὺξ
προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα οὖν
τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα
τοῦ φωτός.
Ρωμ. 13,12 Η νύχτα, δηλαδή η παρούσα ζωη, που ομοιάζει με νύχτα,
έχει πλέον προχωρήσει· η δε ημέρα της μελλούσης ζωής και της εκδημίας μας προς
τον ουρανόν επλησίασε. Ας αποθέσωμεν, λοιπόν, και ας πετάξωμεν από την ψυχήν
μας και την ζωήν μας τα έργα του σκότους και ας ενδυθώμεν, σαν φωτεινά όπλα, τα
έργα της αρετής.
Ρωμ. 13,13 ὡς ἐν ἡμέρᾳ
εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ
κοίτας καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ,
Ρωμ. 13,13 Ας ζώμεν και ας φερώμεθα με ευπρέπειαν και σεμνότητα,
όπως εκείνος, που περιπατεί κατά το διάστημα της ημέρας και τον βλέπουν οι
άνθρωποι. Οχι με αμαρτωλά φαγοπότια και μέθας, ούτε με πράξεις αισχράς και
εξευτελιστικάς ούτε με φιλονεικίας και ζηλοφθονίας.
Ρωμ. 13,14 ἀλλ᾿ ἐνδύσασθε
τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς
πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας.
Ρωμ. 13,14 Αλλά, σαν πολυτιμότατον φέρεμα της ψυχής σας,
ενδυθήτε τον Κυριον Ιησούν Χριστόν, ώστε να ζήτε εν τω Χριστώ και ο Χριστός να
ζη εις σας· και μη φροντίζετε δια τας ικανοποιήσεις των ατάκτων και παρανόμων
επιθυμιών της σαρκός.
Ρωμ. 14,1 Τὸν δὲ ἀσθενοῦντα
τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε, μὴ εἰς διακρίσεις διαλογισμῶν.
Ρωμ. 14,1 Εκείνον τον αδελφόν, που είναι αδύνατος κατά την
πίστιν (και προσέχει περισσότερον τους εξωτερικούς τύπους, όπως είναι π,χ. η
διάκρισις των φαγητών σύμφωνα με τον μωσαϊκόν Νομον) πρέπει να τον δέχεσθε και
να τον αγκαλιάζετε με στοργήν, χωρίς να συζητήτε και να επικρίνετε τας
αντιλήψστου.
Ρωμ. 14,2 ὃς μὲν
πιστεύει φαγεῖν πάντα, ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει.
Ρωμ. 14,2 Αλλος μεν πιστεύει, ότι έχει το δικαίωμα να τρώγη
όλα τα φαγητά· ο ασθενής όμως κατά την πίστιν τρώγει λάχανα, διότι φοβείται
μήπως μολυνθή από τα άλλα φαγητά και χάση την ψυχήν του.
Ρωμ. 14,3 ὁ ἐσθίων τὸν
μὴ ἐσθίοντα μὴ ἐξουθενείτω, καὶ ὁ μὴ ἐσθίων
τὸν ἐσθίοντα μὴ κρινέτω· ὁ Θεὸς γὰρ αὐτὸν
προσελάβετο.
Ρωμ. 14,3 Εκείνος που έχει φωτισμένην πίστιν και τρώγει από
όλα, ας μη καταφρονή και εξευτελίζη ως ολιγόπιστον και στενοκέφαλον τον άλλον.
Και εκείνος πάλιν που δεν τρώγει από όλα, ας μη κατακρίνη τον άλλον· διότι και
αυτόν ο Θεός τον έχει δεχθή και προσλάβει εις την Εκκλησίαν του.
Ρωμ. 14,4 σὺ τίς εἶ ὁ
κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ
στήκει ἢ πίπτει· σταθήσεται δέ· δυνατὸς γάρ ἐστιν ὁ
Θεὸς στῆσαι αὐτόν.
Ρωμ. 14,4 Επειτα συ ποίος είσαι που κατακρίνεις ξένον δούλον;
Εάν στέκεται η εάν πίπτη, είναι υπεύθυνος απέναντι του Κυρίου του. Συ τον
κατακρίνεις, αυτός όμως (εάν καταφύγη στον Θεόν) θα σταθή. Διότι ο Θεός έχει
την δύναμιν να στήση και να στερεώση αυτόν εις την πίστιν.
Λουκ.
1,1 Ἐπειδήπερ πολλοὶ
ἐπεχείρησαν ἀνατάξασθαι διήγησιν περὶ τῶν
πεπληροφορημένων ἐν ἡμῖν πραγμάτων,
Λουκ. 1,1 Επειδή πολλοί επεχείρησαν να
συντάξουν διήγησιν περί των διδασκαλιών και των γεγονότων, τα οποία εις ημάς
τους πιστούς είναι γνωστά με ακρίβειαν και βεβαιότητα,
Λουκ.
1,2 καθὼς παρέδοσαν ἡμῖν
οἱ ἀπ᾿ ἀρχῆς αὐτόπται καὶ ὑπηρέται
γενόμενοι τοῦ λόγου,
Λουκ. 1,2 όπως μας τα παρέδωσαν προφορικώς εκείνοι, οι
οποίοι υπήρξαν από την αρχήν του μεσσιανικού έργου του Σωτήρος αυτόπται
μάρτυρες αυτού και υπηρέται του κηρύγματός του,
Λουκ.
1,3 ἔδοξε κἀμοί,
παρηκολουθηκότι ἄνωθεν πᾶσιν ἀκριβῶς, καθεξῆς σοι
γράψαι, κράτιστε Θεόφιλε,
Λουκ. 1,3 εφάνηκε καλόν και εις εμέ, ο οποίος έχω
παρακολουθήσει από την αρχήν, με προσοχήν και ακρίβειαν, όσα αναφέρονται εις
την ζωήν και το έργον του Σωτήρος, να σου τα γράψω με την σειράν των,
ευγενέστατε Θεόφιλε.
Λουκ.1,4 ἵνα ἐπιγνῷς περὶ
ὧν κατηχήθης λόγων τὴν ἀσφάλειαν.
Λουκ. 1,4 Και τούτο, δια να γνωρίσης με σαφήνειαν και
ακρίβειαν την ασφαλή και βεβαίαν αλήθειαν της διδασκαλίας, την οποίαν
προφορικώς έχεις διδαχθή.
Λουκ.
1,5 Ἐγένετο ἐν ταῖς
ἡμέραις Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως τῆς Ἰουδαίας ἱερεύς
τις ὀνόματι Ζαχαρίας ἐξ ἐφημερίας Ἀβιά, καὶ ἡ
γυνὴ αὐτοῦ ἐκ τῶν θυγατέρων Ἀαρών, καὶ
τὸ ὄνομα αὐτῆς Ἐλισάβετ.
Λουκ. 1,5 Εζούσε κατάς ημέρας του Ηρώδου, του βασιλέως της
Ιουδαίας, ένας ιερεύς, ονόματι Ζαχαρίας, ο οποίος ανήκε εις την ιερατικήν
τάξιν, που είχε το όνομα του ιερέως Αβιά και η γυναίκα του, η οποία ελέγετο
Ελισάβετ, κατήγετο από τους απογόνους του Ααρών, δηλαδή από ιερατικήν τάξιν.
Λουκ.
1,6 ἦσαν δὲ δίκαιοι ἀμφότεροι
ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, πορευόμενοι ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς
καὶ δικαιώμασι τοῦ Κυρίου ἄμεμπτοι.
Λουκ. 1,6 Ησαν δε και οι δύο ενάρετοι ενώπιον του Θεού και
εζούσαν σύμφωνα με όλας τας εντολάς και τα παραγγέλματα του Κυρίου, άμεμπτοι
εις όλα και ανεπίληπτοι.
Λουκ.
1,7 καὶ οὐκ ἦν
αὐτοῖς τέκνον, καθότι ἡ Ἐλισάβετ ἦν στεῖρα,
καὶ ἀμφότεροι προβεβηκότες ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῶν
ἦσαν.
Λουκ. 1,7 Δεν υπήρχε όμως εις αυτούς τέκνον, διότι η Ελισάβετ
ήτο στείρα και οι δύο ήσαν αρκετά προχωρημένοι εις τας ημέρας της ζωής των.
Λουκ.
1,8 Ἐγένετο δὲ ἐν
τῷ ἱερατεύειν αὐτὸν ἐν τῇ τάξει τῆς ἐφημερίας
αὐτοῦ ἔναντι τοῦ Θεοῦ,
Λουκ. 1,8 Καθώς δε ο Ζαχαρίας υπηρετούσε ως ιερεύς ενώπιον
του Θεού στον ναόν, όταν είχε έλθει η σειρά της ιερατικής τάξεως εις την οποίαν
ανήκε,
Λουκ.
1,9 κατὰ τὸ ἔθος
τῆς ἱερατείας ἔλαχε τοῦ θυμιᾶσαι εἰσελθὼν
εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου·
Λουκ. 1,9 του έλαχε με κλήρον, σύμφωνα με την κρατούσα
συνήθειαν μεταξύ των ιερέων, να εισέλθη στον ναόν, δηλαδή εις τα άγια και να
προσφέρη την θυσίαν του θυμιάματος.
Λουκ.
1,10 καὶ πᾶν τὸ
πλῆθος ἦν τοῦ λαοῦ προσευχόμενον ἔξω τῇ ὥρᾳ
τοῦ θυμιάματος.
Λουκ. 1,10 Και όλον το πλήθος του λαού ήτο κατά την ώραν της
προσφοράς του θυμιάματος έξω εις την αυλήν του ναού και προσηύχετο.
Λουκ.
1,11 ὤφθη δὲ αὐτῷ
ἄγγελος Κυρίου ἑστὼς ἐκ δεξιῶν τοῦ
θυσιαστηρίου τοῦ θυμιάματος.
Λουκ. 1,11 Παρουσιάσθη δε εις αυτόν άγγελος Κυρίου, όρθιος εις
τα δεξιά του θυσιαστηρίου, επάνω στο οποίον έκαιε το θυμίαμα.
Λουκ.
1,12 καὶ ἐταράχθη
Ζαχαρίας ἰδών, καὶ φόβος ἐπέπεσεν ἐπ᾿ αὐτόν.
Λουκ. 1,12 Και εταράχθη ο Ζαχαρίας όταν τον είδε και φόβος
έπεσε επάνω του.
Λουκ.
1,13 εἶπε δὲ πρὸς
αὐτὸν ὁ ἄγγελος· μὴ φοβοῦ,
Ζαχαρία· διότι εἰσηκούσθη ἡ δέησίς σου, καὶ ἡ γυνή
σου Ἐλισάβετ γεννήσει υἱόν σοι, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα
αὐτοῦ Ἰωάννην·
Λουκ. 1,13 Είπε δε προς αυτόν ο άγγελος· “μη φοβήσαι, Ζαχαρία·
διότι η δέησίς σου έγινε ακουστή από τον Θεόν και η γυναίκα σου Ελισάβετ θα σου
γεννήση παιδί και θα καλέσης το όνομά του Ιωάννην.
Λουκ.
1,14 καὶ ἔσται χαρά
σοι καὶ ἀγαλλίασις, καὶ πολλοὶ ἐπὶ τῇ
γεννήσει αὐτοῦ χαρήσονται.
Λουκ. 1,14 Και θα είναι αυτό το γεγονός χαρά και αγαλλίασις δια
σε, και πολλοί, όταν αργότερα ακούσουν το κήρυγμα του, θα χαρούν δια την
γέννησίν του.
Λουκ.
1,15 ἔσται γὰρ μέγας ἐνώπιον
τοῦ Κυρίου, καὶ οἶνον καὶ σίκερα οὐ μὴ πίῃ
καὶ Πνεύματος Ἁγίου πλησθήσεται ἔτι ἐκ κοιλίας μητρὸς
αὐτοῦ,
Λουκ. 1,15 Διότι αυτός θα αναδειχθή μέγας ενώπιον του Κυρίου
και δεν θα πιή ποτέ οίνον η άλλο οινοπνευματώδες ποτόν. Και από τον καιρόν ακόμη,
που θα ευρίσκεται εις την κοιλίαν της μητρός του, θα λάβη πλούσια τα χαρίσματα
του Αγίου Πνεύματος.
Λουκ.
1,16 καὶ πολλοὺς τῶν
υἱῶν Ἰσραὴλ ἐπιστρέψει ἐπὶ Κύριον τὸν
Θεὸν αὐτῶν·
Λουκ. 1,16 Και πολλούς από τους απογόνους του Ισραήλ θα
επαναφέρη μετανοημένους στον Κυριον και Θεόν των.
Λουκ.
1,17 καὶ αὐτὸς
προελεύσεται ἐνώπιον αὐτοῦ ἐν πνεύματι καὶ
δυνάμει Ἠλιού, ἐπιστρέψαι καρδίας πατέρων ἐπὶ τέκνα καὶ
ἀπειθεῖς ἐν φρονήσει δικαίων, ἑτοιμάσαι Κυρίῳ λαὸν
κατεσκευασμένον.
Λουκ. 1,17 Και αυτός θα προηγηθή ολίγον χρόνον ενωρίτερον
εμπρός από τον Μεσσίαν, με το προφητικόν πνεύμα και την δύναμιν του Ηλιού. Δια
να ξαναγυρίση τις σκληρυμμένες καρδιές των πατέρων, γεμάτες τώρα στοργήν, προς
τα τέκνα των, και τους απειθείς να τους επαναφέρη εις την σύνεσιν και τα
φρονήματα των δικαίων και να ετοιμάση έτσι στον Κυριον λαόν προπαρασκευασμένον
δια να υποδεχθή τον Σωτήρα.
Λουκ.
1,18 καὶ εἶπε Ζαχαρίας
πρὸς τὸν ἄγγελον· κατὰ τί γνώσομαι τοῦτο; ἐγὼ
γάρ εἰμι πρεσβύτης καὶ ἡ γυνή μου προβεβηκυῖα ἐν
ταῖς ἡμέραις αὐτῆς.
Λουκ. 1,18 Και είπεν ο Ζαχαρίας προς τον άγγελον· “κατά ποίον
τρόπον θα γνωρίσω με βεβαιότητα αυτό, που μου λέγεις; Διότι εγώ είμαι γέρων και
η γυναίκα μου έχει προχωρήσει πλέον εις την ηλικίαν της”.
Λουκ.
1,19 καὶ ἀποκριθεὶς
ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῷ· ἐγώ εἰμι
Γαβριὴλ ὁ παρεστηκὼς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καὶ
ἀπεστάλην λαλῆσαι πρός σε καὶ εὐαγγελίσασθαί σοι ταῦτα.
Λουκ. 1,19 Και αποκριθείς ο άγγελος του είπεν· “εγώ είμαι ο
Γαβριήλ που παρίσταμαι ενώπιον του Θεού και απεστάλην από αυτόν να σου ομιλήσω
και να σου αναγγείλω τας χαρμοσύνους ταύτας ειδήσεις.
Λουκ.
1,20 καὶ ἰδοὺ ἔσῃ
σιωπῶν καὶ μὴ δυνάμενος λαλῆσαι ἄχρι ἧς ἡμέρας
γένηται ταῦτα, ἀνθ᾿ ὧν οὐκ ἐπίστευσας τοῖς
λόγοις μου, οἵτινες πληρωθήσονται εἰς τὸν καιρὸν αὐτῶν.
Λουκ. 1,20 Και εφ' όσον ζητείς σημείον, δια να πιστεύσης, ιδού
θα είσαι βωβός και δεν θα ημπορής να ομιλήσης μέχρι την ημέραν, που θα
πραγματοποιηθούν αυτά. Και τούτο, διότι δεν επίστευσες στους λόγους μου, οι
οποίοι οπωσδήποτε θα πραγματοποιηθούν στον καιρόν των”.
Λουκ.
1,21 καὶ ἦν ὁ λαὸς
προσδοκῶν τὸν Ζαχαρίαν, καὶ ἐθαύμαζον ἐν τῷ
χρονίζειν αὐτὸν ἐν τῷ ναῷ.
Λουκ. 1,21 Ο δε λαός εξακολουθούσε να περιμένη τον Ζαχαρίαν και
απορούσαν όλοι δια την αργοπορίαν μέσα στον ναόν.
Λουκ.
1,22 ἐξελθὼν δὲ
οὐκ ἠδύνατο λαλῆσαι αὐτοῖς, καὶ ἐπέγνωσαν
ὅτι ὀπτασίαν ἑώρακεν ἐν τῷ ναῷ· καὶ
αὐτὸς ἦν διανεύων αὐτοῖς, καὶ διέμενε
κωφός.
Λουκ. 1,22 Οταν δε αυτός εβγήκε, δεν ημπορούσε να ομιλήση προς
αυτούς και εκατάλαβαν ότι είχεν ιδεί κάποιαν οπτασίαν μέσα στον ναόν. Και αυτός
έκανε συνεχώς νοήματα προς αυτούς και έμενε κωφός και άλαλος.
Λουκ.
1,23 καὶ ἐγένετο ὡς
ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τῆς λειτουργίας αὐτοῦ,
ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ.
Λουκ. 1,23 Και όταν ετελείωσαν αι ημέραι της υπηρεσίας του στον
ναόν ανεχώρησε και ήλθεν στο σπίτι του.
Λουκ.
1,24 Μετὰ δὲ ταύτας τὰς
ἡμέρας συνέλαβεν Ἐλισάβετ ἡ γυνὴ αὐτοῦ, καὶ
περιέκρυβεν ἑαυτὴν μῆνας πέντε,
Λουκ. 1,24 Επειτα δε από τας ημέρας αυτάς έμεινεν έγκυος η
γυναίκα του η Ελισάβετ και έκρυπτε επιμελώς τον εαυτόν της επί πέντε μήνας.
Λουκ.
1,25 λέγουσα ὅτι οὕτω
μοι πεποίηκεν ὁ Κύριος ἐν ἡμέραις αἷς ἐπεῖδεν
ἀφελεῖν τὸ ὄνειδός μου ἐν ἀνθρώποις.
Λουκ. 1,25 Και όταν το γεγονός έγινε πλέον φανερόν, έλεγεν η
Ελισάβετ ότι “έτσι μου έχει κάμει το καλό αυτό ο Κυριος εις τας ημέρας της
γεροντικής μου ηλικίας, κατά τας οποίας επέβλεψε με καλωσύνην και ευδόκησε να
μου αφαιρέση την εντροπήν της ατεκνίας μου μεταξύ των ανθρώπων”.
Λουκ.
1,57 Τῇ δὲ Ἐλισάβετ
ἐπλήσθη ὁ χρόνος τοῦ τεκεῖν αὐτήν, καὶ ἐγέννησεν
υἱόν.
Λουκ. 1,57 Εις δε την Ελισάβετ συνεπληρώθη ο χρόνος να γεννήση
και εγέννησε υιόν.
Λουκ.
1,58 καὶ ἤκουσαν οἱ
περίοικοι καὶ οἱ συγγενεῖς αὐτῆς ὅτι ἐμεγάλυνε
Κύριος τὸ ἔλεος αὐτοῦ μετ᾿ αὐτῆς, καὶ
συνέχαιρον αὐτῇ.
Λουκ. 1,58 Και ήκουσαν οι γείτονες και οι συγγενείς της ότι
έδειξε μέγα και θαυμαστόν το έλεός του ο Κυριος εις αυτήν, με το να της χαρίση
εις τέτοιαν ηλικίαν υιόν, και όλοι έχαιρον μαζή της.
Λουκ.
1,59 Καὶ ἐγένετο ἐν
τῇ ὀγδόῃ ἡμέρᾳ ἦλθον περιτεμεῖν τὸ
παιδίον, καὶ ἐκάλουν αὐτὸ ἐπὶ τῷ ὀνόματι
τοῦ πατρὸς αὐτοῦ Ζαχαρίαν.
Λουκ. 1,59 Και κατά την ογδόην ημέραν ήλθαν πάλιν οι συγγενείς
και οι γείτονες, δια να κάμουν περιτομήν στο παιδίον. Και ωνόμαζαν αυτό
Ζαχαρίαν, με το όνομα του πατρός του.
Λουκ.
1,60 καὶ ἀποκριθεῖσα
ἡ μήτηρ αὐτοῦ εἶπεν· οὐχί, ἀλλὰ
κληθήσεται Ἰωάννης.
Λουκ. 1,60 Η μητέρα όμως του παιδιού, φωτισμένη από το Πνεύμα
του Θεού, είπεν· “όχι Ζαχαρίας, αλλά Ιωάννης θα ωνομασθή”.
Λουκ.
1,61 καὶ εἶπον πρὸς
αὐτὴν ὅτι οὐδείς ἐστιν ἐν τῇ συγγενείᾳ
σου ὃς καλεῖται τῷ ὀνόματι τούτῳ·
Λουκ. 1,61 Και είπαν εκείνοι εις αυτήν ότι κανείς μεταξύ των
συγγενών σου δεν ονομάζεται με το όνομα αυτό.
Λουκ.
1,62 ἐνένευον δὲ τῷ
πατρὶ αὐτοῦ τὸ τί ἂν θέλοι καλεῖσθαι αὐτόν.
Λουκ. 1,62 Ερωτούσαν δε με νεύματα τον πατέρα του, τι όνομα
θέλει να δώσουν εις αυτό.
Λουκ.
1,63 καὶ αἰτήσας
πινακίδιον ἔγραψε λέγων· Ἰωάννης ἐστὶ τὸ ὄνομα
αὐτοῦ· καὶ ἐθαύμασαν πάντες.
Λουκ. 1,63 Και Εκείνος, αφού εζήτησε μίαν μικράν πλάκαν, έγραψε
τας λέξεις· “Ιωάννης είναι το όνομά του”. Και όλοι εθαύμασαν.
Λουκ.
1,64 ἀνεῴχθη δὲ
τὸ στόμα αὐτοῦ παραχρῆμα καὶ ἡ γλῶσσα
αὐτοῦ, καὶ ἐλάλει εὐλογῶν τὸν Θεόν.
Λουκ. 1,64 Αμέσως δε ήνοιξε το στόμα του Ζαχαρίου και ελύθη η
γλώσσα του και ωμιλούσε ελεύθερα, δοξολογών τον Θεόν.
Λουκ.
1,65 καὶ ἐγένετο ἐπὶ
πάντας φόβος τοὺς περιοικοῦντας αὐτούς, καὶ ἐν ὅλῃ
τῇ ὀρεινῇ τῆς Ἰουδαίας διελαλεῖτο πάντα τὰ
ῥήματα ταῦτα,
Λουκ. 1,65 Και έπεσεν φόβος εις όλους αυτούς, που κατοικούσαν
γύρω και διεδόθησαν όλα αυτά τα θαυμαστά γεγονότα εις όλην την ορεινήν εκείνην
περιοχήν της Ιουδαίας.
Λουκ.
1,66 καὶ ἔθεντο πάντες
οἱ ἀκούσαντες ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῶν
λέγοντες· τί ἄρα τὸ παιδίον τοῦτο ἔσται; καὶ
χεὶρ Κυρίου ἦν μετ᾿ αὐτοῦ.
Λουκ. 1,66 Και όσοι τα ήκουσαν, τα έβαλαν μέσα εις την καρδιά
των και έλεγαν· “τι άραγε θα γίνη το παιδί αυτό;” Η δε προστατευτική και
παντοδύναμον χειρ του Κυρίου ήτο μαζή του.
Λουκ.
1,67 Καὶ Ζαχαρίας ὁ
πατὴρ αὐτοῦ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου καὶ
προεφήτευσε λέγων·
Λουκ. 1,67 Και ο Ζαχαρίας, ο πατέρας αυτού, εγέμισε με Πνεύμα
Αγιον και επροφήτευσε, λέγων·
Λουκ.
1,68 Εὐλογητὸς Κύριος,
ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ὅτι ἐπεσκέψατο καὶ
ἐποίησε λύτρωσιν τῷ λαῷ αὐτοῦ,
Λουκ. 1,68 “Ας είναι ευλογημένος και δοξασμένος ο αληθινός Θεός
και προστάτης του Ισραήλ, διότι επεσκέφθη τον λαόν του και επραγματοποίησε την
απελευθέρωσιν αυτού από τους διαφόρους εχθρούς του.
Λουκ.
1,76 Καὶ σύ, παιδίον,
προφήτης ὑψίστου κληθήσῃ· προπορεύσῃ γὰρ πρὸ
προσώπου Κυρίου ἑτοιμάσαι ὁδοὺς αὐτοῦ,
Λουκ. 1,76 Και συ, παιδίον, θα αναδειχθής και θα ονομασθής
προφήτης του Υψίστου. Διότι θα προηγηθής από τον Θεάνθρωπον Λυτρωτήν, δια να
προετοιμάσης τους δρόμους του έργου του, δηλαδή να προπαρασκευάσης τας καρδίας
των ανθρώπων δια την υποδοχήν του,
Λουκ.
1,80 Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε
καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι, καὶ ἦν ἐν ταῖς
ἐρήμοις ἕως ἡμέρας ἀναδείξεως αὐτοῦ πρὸς
τὸν Ἰσραήλ.
Λουκ. 1,80 Το δε παιδίον εμεγάλωνε σωματικώς και εδυνάμωνε
ηθικώς και διανοητικώς με τον φωτισμόν και την ενίσχυσιν του Αγίου Πνεύματος.
Και έμενεν εις τας ερήμους μέχρι της ημέρας που, σύμφωνα με το θείον σχέδιον,
θα ανεδεικνύετο προφήτης και απεσταλμένος του Θεού στον Ισραηλιτικόν λαόν.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
