Πραξ. 11,19 Οἱ μὲν οὖν
διασπαρέντες ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ
Στεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας,
μηδενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον εἰ μὴ μόνον Ἰουδαίοις.
Πραξ. 11,19 Προηγουμένως οι Χριστιανοί, που είχαν διασκορπισθή,
ένεκα του διωγμού εξ αιτίας του Στεφάνου, επέρασαν έως την Φοινίκην και την
Κυπρον και την Αντιόχειαν και δεν εκήρυτταν τον λόγον του Θεού, παρά μόνον
στους Ιουδαίους, επειδή δεν είχαν εννοήσει ακόμη ότι το Ευαγγέλιον προωρίζετο
και δια τους εθνικούς.
Πραξ. 11,20 Ἦσαν δέ τινες ἐξ
αὐτῶν ἄνδρες Κύπριοι καὶ Κυρηναῖοι, οἵτινες
εἰσελθόντες εἰς Ἀντιόχειαν ἐλάλουν πρὸς τοὺς
Ἑλληνιστάς, εὐαγγελιζόμενοι τὸν Κύριον Ἰησοῦν.
Πραξ. 11,20 Μερικοί δε από αυτούς ήσαν Ιουδαίοι την καταγωγήν,
γεννημένοι όμως εις την Κυπρον και την Κυρήνην της Λιβύης. Αυτοί, όταν ήλθαν
εις την Αντιόχειαν, εδίδασκαν προς τους Ελληνιστάς Εβραίους, κηρύττοντες το
Ευαγγέλιον της σωτηρίας δια του Ιησού Χριστού.
Πραξ. 11,21 καὶ ἦν χεὶρ
Κυρίου μετ᾿ αὐτῶν, πολύς τε ἀριθμὸς πιστεύσας ἐπέστρεψεν
ἐπὶ τὸν Κύριον.
Πραξ. 11,21 Και το χέρι του Κυρίου ήτο μαζή των και έτσι με την
θείαν δύναμιν πολύς αριθμός από τους Ιουδαίους αυτούς ελληνιστάς επέστρεψεν
στον Κυριον.
Πραξ. 11,22 Ἠκούσθη δὲ ὁ
λόγος εἰς τὰ ὦτα τῆς ἐκκλησίας τῆς ἐν
Ἱεροσολύμοις περὶ αὐτῶν, καὶ ἐξαπέστειλαν
Βαρνάβαν διελθεῖν ἕως Ἀντιοχείας·
Πραξ. 11,22 Εφθασε δε εις τα αυτιά της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων η
πληροφορία αυτή δια την διάδοσιν του Ευαγγελίου και έστειλαν τον Βαρνάβαν να
υπάγη έως την Αντιόχειαν.
Πραξ. 11,23 ὃς παραγενόμενος καὶ
ἰδὼν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ ἐχάρη, καὶ
παρεκάλει πάντας τῇ προθέσει τῆς καρδίας προσμένειν τῷ Κυρίῳ,
Πραξ. 11,23 Αυτός, όταν ήλθε και είδε την χάριν και την ευλογίαν
αυτήν του Κυρίου, εχάρηκε παρά πολύ, παρακαλούσε δε και παρακινούσε όλους
αυτούς, που είχαν πιστεύσει, να μένουν με όλην τους την καρδιά πιστοί και
αφωσιωμένοι στον Κυριον.
Πραξ. 11,24 ὅτι ἦν ἀνὴρ
ἀγαθὸς καὶ πλήρης Πνεύματος Ἁγίου καὶ πίστεως καὶ
προσετέθη ὄχλος ἱκανὸς τῷ Κυρίῳ.
Πραξ. 11,24 Εδικίμασε δε αυτήν την πνευματικήν χαράν και αγαλλίασιν
ο Βαρνάβας, διότι ήτο άνθρωπος αγαθός, γεμάτος Πνεύμα Αγιον και πίστιν. Από την
διδασκαλίαν δε και το παράδειγμα του Βαρνάβα προσετέθη πολύς λαός εις την
Εκκλησίαν του Κυρίου.
Πραξ. 11,25 ἐξῆλθε δὲ
εἰς Ταρσὸν ὁ Βαρνάβας ἀναζητῆσαι Σαῦλον, καὶ
εὑρὼν αὐτὸν ἤγαγεν αὐτὸν εἰς Ἀντιόχειαν.
Πραξ. 11,25 Επήγε δε ο Βαρνάβας εις Ταρσόν, δια να ζητήση τον
Παύλον ως βοηθόν του. Και αφού τον ευρήκε, τον έφερε εις την Αντιόχειαν.
Πραξ. 11,26 ἐγένετο δὲ αὐτοὺς
ἐνιαυτὸν ὅλον συναχθῆναι ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ
καὶ διδάξαι ὄχλον ἱκανόν, χρηματίσαι τε πρῶτον ἐν
Ἀντιοχείᾳ τοὺς μαθητὰς Χριστιανούς.
Πραξ. 11,26 Επί ένα δε ολόκληρον έτος οι δύο αυτοί Απόστολοι
συμετείχαν εις τας συγκεντρώσεις των πιστών της εκεί Εκκλησίας και εδίδασκαν
πλήθος πολύ. Εκεί δε εις την Αντιόχειαν, δια πρώτη φοράν, ωνομάσθησαν οι
μαθηταί του Χριστού, Χριστιανοί.
Πραξ. 11,27 Ἐν ταύταις δὲ
ταῖς ἡμέραις κατῆλθον ἀπὸ Ἱεροσολύμων προφῆται
εἰς Ἀντιόχειαν·
Πραξ. 11,27 Κατά τας ημέρας δε αυτάς ήλθαν εις την Αντιόχειαν από
τα Ιεροσόλυμα μερικοί προφήται.
Πραξ. 11,28 ἀναστὰς δὲ
εἷς ἐξ αὐτῶν ὀνόματι Ἄγαβος ἐσήμανε
διὰ τοῦ Πνεύματος λιμὸν μέγαν μέλλειν ἔσεσθαι ἐφ᾿
ὅλην τὴν οἰκουμένην· ὅστις καὶ ἐγένετο
ἐπὶ Κλαυδίου Καίσαρος.
Πραξ. 11,28 Ενας δε από αυτούς, ονόματι Αγαβος, εσηκώθηκε και,
φωτισμένος από το Πνεύμα το Αγιον, προανήγγειλε ότι έμελλε να γίνη μεγάλη πείνα
εις όλην την οικουμένην. Αυτή δε η πείνα έγινε πράγματι επί της αυτοκρατορίας
του Κλαυδίου Καίσαρος.
Πραξ. 11,29 τῶν δὲ μαθητῶν
καθὼς ηὐπορεῖτό τις, ὥρισαν ἕκαστος αὐτῶν
εἰς διακονίαν πέμψαι τοῖς κατοικοῦσιν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ
ἀδελφοῖς·
Πραξ. 11,29 Ολοι δε οι Χριστιανοί, ανάλογα έκαστος με τας
οικονομικάς του δυνατότητας, απεφάσισαν να στείλουν βοηθήματα δια την
εξυπηρέτησιν των αδελφών, που κατοικούσαν εις την Ιουδαίαν.
Πραξ. 11,30 ὃ καὶ ἐποίησαν
ἀποστείλαντες πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους διὰ χειρὸς
Βαρνάβα καὶ Σαύλου.
Πραξ. 11,30 Αυτό πράγματι και το έκαμαν και έστειλαν με τον
Βαρνάβαν και τον Σαύλον τας εισφοράς των προς τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας
των Ιεροσολύμων.
Ιω. 4,5 ἔρχεται οὖν
εἰς πόλιν τῆς Σαμαρείας λεγομένην Συχάρ, πλησίον τοῦ χωρίου ὃ
ἔδωκεν Ἰακὼβ Ἰωσὴφ τῷ υἱῷ αὐτοῦ·
Ιω. 4,5 Ερχεται, λοιπόν, εις πόλιν της Σαμαρείας, η
οποία ελέγετο Συχάρ, πλησίον στο μέρος που είχε δώσει ο Ιακώβ στον υιόν του τον
Ιωσήφ.
Ιω. 4,6 ἦν δὲ ἐκεῖ
πηγὴ τοῦ Ἰακώβ. ὁ οὖν Ἰησοῦς κεκοπιακὼς
ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ἐκαθέζετο οὕτως ἐπὶ
τῇ πηγῇ· ὥρα ἦν ὡσεὶ ἕκτη.
Ιω. 4,6 Υπήρχε δε εκεί το πηγάδι του Ιακώβ. Ο Ιησούς,
λοιπόν, κουρασμένος καθώς ήτο από την οδοιπορίαν, εκάθισε με απλότητα κοντά στο
πηγάδι. Η ώρα δε ήτο εξ από την ανατολήν του ηλίου, δηλαδή δώδεκα μεσημέρι.
Ιω. 4,7 ἔρχεται γυνὴ
ἐκ τῆς Σαμαρείας ἀντλῆσαι ὕδωρ. λέγει αὐτῇ
ὁ Ἰησοῦς· δός μοι πιεῖν.
Ιω. 4,7 Την ώραν εκείνην έρχεται μία γυναίκα από την
Σαμάρειαν, να βγάλη νερό. Της είπε ο Ιησούς· “δος μου να πιώ”.
Ιω. 4,8 οἱ γὰρ
μαθηταὶ αὐτοῦ ἀπεληλύθεισαν εἰς τὴν πόλιν ἵνα
τροφὰς ἀγοράσωσι.
Ιω. 4,8 Διότι οι μαθηταί του, που θα εφρόντιζαν να
βγάλουν νερό από το πηγάδι, είχαν υπάγει εις την πόλιν, δια να αγοράσουν
τροφάς.
Ιω. 4,9 λέγει οὖν αὐτῷ
ἡ γυνὴ ἡ Σαμαρεῖτις· πῶς σὺ Ἰουδαῖος
ὢν παρ᾿ ἐμοῦ πιεῖν αἰτεῖς, οὔσης
γυναικὸς Σαμαρείτιδος; οὐ γὰρ συγχρῶνται Ἰουδαῖοι
Σαμαρείταις.
Ιω. 4,9 Λεγει τότε εις αυτόν η Σαμαρείτις· “πως συ,
που είσαι Ιουδαίος, ζητείς νερό να πιής από εμέ, η οποία είμαι Σαμαρείτισσα;”
Είπε δε αυτό, διότι οι Ιουδαίοι εμισούσαν και απεστρέφοντο τους Σαμαρείτας και
δεν ήθελαν να έχουν καμμίαν επικοινωνίαν και σχέσιν με αυτούς.
Ιω. 4,10 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς
καὶ εἶπεν αὐτῇ· εἰ ᾔδεις τὴν
δωρεὰν τοῦ Θεοῦ, καὶ τίς ἐστιν ὁ λέγων σοι,
δός μοι πιεῖν, σὺ ἂν ᾔτησας αὐτόν, καὶ ἔδωκεν
ἄν σοι ὕδωρ ζῶν.
Ιω. 4,10 Απήντησεν ο Ιησούς και της είπε· “εάν εγνώριζες
την δωρεάν, την οποίαν ο Θεός δίδει στους ανθρώπους, και ποιός είναι αυτός που
σου λέγει, δος μου να πιώ, συ θα εζητούσες από αυτόν και θα σου έδιδε πηγαίο
νερό, που δεν στειρεύει ποτέ (τας ανεκτιμήτους δωρεάς του Αγίου Πνεύματος, που
καθαρίζουν, δροσίζουν και ζωογονούν την ψυχήν και την κάμνουν να ανθίζη και να
καρποφορή τον πλούτον των αρετών και των καλών έργων, τους πολυτίμους και
ευαρέστους στον Θεόν πνευματικούς καρπούς)”.
Ιω. 4,11 λέγει αὐτῷ
ἡ γυνή· Κύριε, οὔτε ἄντλημα ἔχεις, καὶ τὸ
φρέαρ ἐστὶ βαθύ· πόθεν οὖν ἔχεις τὸ ὕδωρ
τὸ ζῶν;
Ιω. 4,11 Λεγει εις αυτόν η γυναίκα· “Κυριε, ούτε δοχείον
έχεις, δια να βγάλης νερό, και το πηγάδι είναι βαθύ. Από που λοιπόν έχεις, και
μάλιστα την ώρα αυτήν, το δροσερό νερό;
Ιω. 4,12 μὴ σὺ
μείζων εἶ τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἰακώβ, ὃς ἔδωκεν
ἡμῖν τὸ φρέαρ, καὶ αὐτὸς ἐξ αὐτοῦ
ἔπιε καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ τὰ
θρέμματα αὐτοῦ;
Ιω. 4,12 Μηπως συ είσαι ανώτερος από τον πατέρα μας τον
Ιακώβ, ο οποίος έδωκε το πηγάδι εις ημάς, και από το νερό του οποίου έπιε και
αυτός και τα παιδιά του και όλα τα ζώα που έβοσκε;”
Ιω. 4,13 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς
καὶ εἶπεν αὐτῇ· πᾶς ὁ πίνων ἐκ
τοῦ ὕδατος τούτου διψήσει πάλιν·
Ιω. 4,13 Απήντησεν ο Ιησούς και της είπε· “καθένας, που
πίνει από το νερό αυτό, θα διψάση πάλιν.
Ιω. 4,14 ὃς δι᾿ ἂν
πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ,
οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ
τὸ ὕδωρ ὃ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ
πηγὴ ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον.
Ιω. 4,14 Εκείνος όμως που θα πιή από το νερό, το οποίον
εγώ θα του δώσω, δεν θα διψάση ποτέ, αλλά το νερό, που εγώ θα του δώσω, θα
μεταβληθή μέσα του εις αστείρευτον πηγήν πνευματικού ύδατος, που θα αναβλύζη
πάντοτε και θα του χαρίζη αιωνίαν ζωήν”.
Ιω. 4,15 λέγει πρὸς αὐτὸν
ἡ γυνή· Κύριε, δός μοι τοῦτο τὸ ὕδωρ, ἵνα μὴ
διψῶ μηδὲ ἔρχωμαι ἐνθάδε ἀντλεῖν.
Ιω. 4,15 Λεγει προς αυτόν η γυναίκα· “Κυριε, δος μου αυτό
το νερό, για να μη διψώ και να μη έρχωμαι εδώ, να βγάζω νερό”.
Ιω. 4,16 λέγει αὐτῇ
ὁ Ἰησοῦς· ὕπαγε φώνησον τὸν ἄνδρα σου
καὶ ἐλθὲ ἐνθάδε.
Ιω. 4,16 Τοτε είπε προς αυτήν ο Ιησούς· “πήγαινε, φώναξε
τον άνδρα σου και έλα εδώ μαζή με αυτόν”.
Ιω. 4,17 ἀπεκρίθη ἡ
γυνὴ καὶ εἶπεν· οὐκ ἔχω ἄνδρα. λέγει αὐτῇ
ὁ Ἰησοῦς· καλῶς εἶπας ὅτι ἄνδρα
οὐκ ἔχω·
Ιω. 4,17 Απεκρίθη η γυναίκα και είπε· “δεν έχω άνδρα”.
Λεγει εις αυτήν ο Ιησούς· “καλά είπες ότι, δεν έχω άνδρα.
Ιω. 4,18 πέντε γὰρ ἄνδρας
ἔσχες, καὶ νῦν ὃν ἔχεις οὐκ ἔστι σου ἀνήρ·
τοῦτο ἀληθὲς εἴρηκας.
Ιω. 4,18 Διότι πέντε συζύγους τον ένα κατόπιν του άλλου
επήρες και τώρα αυτόν που έχεις δεν είναι νόμιμος σύζυγός σου· τούτο που είπες
αληθινό είναι”.
Ιω. 4,19 λέγει αὐτῷ
ἡ γυνή· Κύριε, θεωρῶ ὅτι προφήτης εἶ σύ.
Ιω. 4,19 Λεγει εις αυτόν η γυναίκα· “Κυριε, από όσα μου
εφανέρωσες, βλέπω ότι συ είσαι προφήτης. Θα επωφεληθώ από αυτήν την ευκαιρίαν
να σε ρωτήσω δι' ένα πολύ σοβαρόν θρησκευτικόν ζήτημα.
Ιω. 4,20 οἱ πατέρες ἡμῶν
ἐν τῷ ὄρει τούτῳ προσεκύνησαν· καὶ ὑμεῖς
λέγετε ὅτι ἐν Ἱεροσολύμοις ἐστὶν ὁ τόπος ὅπου
δεῖ προσκυνεῖν.
Ιω. 4,20 Οι πατέρες μας ελάτρευσαν τον Θεόν στούτο εδώ το
όρος, το Γαριζίν. Σεις όμως οι Ιουδαίοι λέγετε ότι εις τα Ιεροσόλυμα είναι ο
τόπος, όπου πρέπει να λατρεύωμεν τον Θεόν”.
Ιω. 4,21 λέγει αὐτῇ
ὁ Ἰησοῦς· γύναι, πίστευσόν μοι ὅτι ἔρχεται ὥρα
ὅτε οὔτε ἐν τῷ ὄρει τούτῳ οὔτε ἐν
Ἱεροσολύμοις προσκυνήσετε τῷ πατρί.
Ιω. 4,21 Λεγει εις αυτήν ο Ιησούς· “πίστευσέ με, γυναίκα,
ότι έρχεται πολύ σύντομα καιρός, που ούτε στο όρος τούτο ούτε εις τα Ιεροσόλυμα
μόνον θα λατρεύσετε τον ουράνιον Πατέρα.
Ιω. 4,22 ὑμεῖς
προσκυνεῖτε ὃ οὐκ οἴδατε, ἡμεῖς προσκυνοῦμεν
ὃ οἴδαμεν· ὅτι ἡ σωτηρία ἐκ τῶν Ἰουδαίων
ἐστίν.
Ιω. 4,22 Σεις οι Σαμαρείται, που έχετε απορρίψει τα
περισσότερα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, προσκυνείτε εκείνο, το οποίον πολύ
ολίγον γνωρίζετε. Ημείς οι Ιουδαίοι προσκυνούμεν εκείνο που περισσότερον από
σας και από τους άλλους λαούς γνωρίζομεν. Διότι ο Μεσσίας, ο οποίος θα δώση την
σωτηρίαν εις όλους τους λαούς, προέρχεται από τους Ιουδαίου.
Ιω. 4,23 ἀλλ᾿ ἔρχεται
ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ
προσκυνηταὶ προσκυνήσουσι τῷ πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ
ἀληθείᾳ· καὶ γὰρ ὁ πατὴρ τοιούτους
ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν.
Ιω. 4,23 Αλλά έρχεται πλέον ώρα, και μάλιστα τώρα ήλθε,
οπότε οι γνήσιοι και πραγματικοί προσκυνηταί θα τιμήσουν και θα λατρεύσουν τον
ουράνιον Πατέρα με το φωτισμένον και καθαρόν πλέον πνεύμα των και με λατρείαν
όχι τυπικήν και συμβολικήν, αλλά αληθινήν και σαφή. Διότι και ο Πατήρ ζητεί
τέτοιοι να είναι, φωτισμένοι τον νουν και καθαροί κατά την καρδίαν, αυτοί που
θα τον λατρεύουν.
Ιω. 4,24 πνεῦμα ὁ
Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν
πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν.
Ιω. 4,24 Ο Θεός είναι Πνεύμα, πανυπερτέλειον και πανταχού
παρόν και δεν κατοικεί εις ωρισμένους μόνον τόπους. Και εκείνοι, οι οποίοι τον
λατρεύουν πρέπει να τον προσκυνούν με όλην των την ψυχήν, με αφωσιωμένην την
καρδίαν και την διάνοιάν των εις αυτόν, με φωτισμένην και αληθινήν γνώσιν περί
αυτού και της λατρείας, που του ταιριάζει”.
Ιω. 4,25 λέγει αὐτῷ
ἡ γυνή· οἶδα ὅτι Μεσσίας ἔρχεται ὁ λεγόμενος
Χριστός· ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνος, ἀναγγελεῖ
ἡμῖν πάντα.
Ιω. 4,25 Λεγει προς αυτόν η γυναίκα· “γνωρίζω ότι έρχεται
ο Μεσσίας, που ελληνικά λέγεται Χριστός. Οταν έλθη εκείνος, θα μας τα αναγγείλη
όλα”.
Ιω. 4,26 λέγει αὐτῇ
ὁ Ἰησοῦς· ἐγώ εἰμι ὁ λαλῶν σοι.
Ιω. 4,26 Λεγει εις αυτήν ο Ιησούς· “εγώ είμαι ο Χριστός, ο
οποίος αυτήν την στιγμήν σου ομιλώ”.
Ιω. 4,27 καὶ ἐπὶ
τούτῳ ἦλθον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, καὶ ἐθαύμασαν
ὅτι μετὰ γυναικὸς ἐλάλει· οὐδεὶς
μέντοι εἶπε, τί ζητεῖς ἢ τί λαλεῖς μετ᾿ αὐτῆς;
Ιω. 4,27 Και αυτήν ακριβώς την ώρα ήλθαν οι μαθηταί του
και ηπόρησαν, διότι ο διδάσκαλός των συνωμιλούσε με γυναίκα εις δημόσιον τόπον
(πράγμα το οποίον απηγόρευαν οι ραββίνοι των Ιουδαίων). Αλλά κανείς δεν είπε·
τι ζητείς από αυτήν η δια ποίον θέμα συζητείς μαζή της.
Ιω. 4,28 Ἀφῆκεν οὖν
τὴν ὑδρίαν αὐτῆς ἡ γυνὴ καὶ ἀπῆλθεν
εἰς τὴν πόλιν, καὶ λέγει τοῖς ἀνθρώποις·
Ιω. 4,28 Η δε γυναίκα αφήκε από την μεγάλην της συγκίνησιν
την στάμνα της στο πηγάδι και έφυγε δια την πόλιν, όπου και είπεν στους ανθρώπους·
Ιω. 4,29 δεῦτε ἴδετε
ἄνθρωπον ὃς εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα· μήτι
οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός;
Ιω. 4,29 “ελάτε να ιδήτε ένα άνθρωπον, ο οποίος μου είπε
όλα όσα έχω κάμει. Μηπως αυτός είναι ο Χριστός;”
Ιω. 4,30 ἐξῆλθον
οὖν ἐκ τῆς πόλεως καὶ ἤρχοντο πρὸς αὐτόν.
Ιω. 4,30 Εβγήκαν, λοιπόν, από την πόλιν οι άνθρωποι και
ήρχοντο προς αυτόν.
Ιω. 4,31 Ἐν δὲ τῷ
μεταξὺ ἠρώτων αὐτὸν οἱ μαθηταὶ
λέγοντες· ῥαββί, φάγε.
Ιω. 4,31 Εν τω μεταξύ οι μαθηταί παρακαλούσαν τον
διδάσκαλον και έλεγαν· “ραββί, φάγε”.
Ιω. 4,32 ὁ δὲ εἶπεν
αὐτοῖς· ἐγὼ βρῶσιν ἔχω φαγεῖν, ἣν
ὑμεῖς οὐκ οἴδατε.
Ιω. 4,32 Αυτός δε απορροφημένος από το υψηλόν πνευματικόν
έργον του και αδιάφορος δια το υλικόν φάγητον, τους είπε· “εγώ έχω φάγητον να
φάγω, που σεις δεν το ξέρετε”.
Ιω. 4,33 ἔλεγον οὖν
οἱ μαθηταὶ πρὸς ἀλλήλους· μή τις ἤνεγκεν αὐτῷ
φαγεῖν;
Ιω. 4,33 Ελεγαν τότε μεταξύ των οι μαθηταί· “μήπως του
έφερε κανείς να φάγη;”
Ιω. 4,34 λέγει αὐτοῖς
ὁ Ἰησοῦς· ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα
ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶ τελειώσω αὐτοῦ
τὸ ἔργον.
Ιω. 4,34 Λεγει εις αυτούς ο Ιησούς· “ιδικόν μου
πολυτιμότατον φαγητόν είναι να πράττω το θέλημα Εκείνου, ο οποίος με έστειλε
και να αποπερατώσω στον τέλειον βαθμόν και με τον τέλειον τρόπον το έργον του,
δηλαδή την σωτηρία των ανθρώπων.
Ιω. 4,35 οὐχ ὑμεῖς
λέγετε ὅτι ἔτι τετράμηνός ἐστι καὶ ὁ θερισμὸς
ἔρχεται; ἰδοὺ λέγω ὑμῖν, ἐπάρατε τοὺς
ὀφθαλμοὺς ὑμῶν καὶ θεάσασθε τὰς χώρας, ὅτι
λευκαί εἰσι πρὸς θερισμὸν ἤδη.
Ιω. 4,35 Δεν λέγετε σεις, ότι τετράμηνος είναι ακόμη και
ο θερισμός έρχεται; Εκτός όμως από τον υλικόν θερισμόν, υπάρχει και ο
πνευματικός. Ιδού σας λέγω, σηκώσατε τα μάτια σας και κυττάξατε τους
Σαμαρείτας, που έρχονται, και τας άλλας χώρας και θα ιδήτε ότι είναι έτοιμοι
πλέον δια τον θερισμόν, όπως, όταν από πράσινα σιτηρά ωριμάσουν και φαίνωνται
λευκά τα στάχυα, είναι έτοιμα προς θερισμόν.
Ιω. 4,36 καὶ ὁ
θερίζων μισθὸν λαμβάνει καὶ συνάγει καρπὸν εἰς ζωὴν
αἰώνιον, ἵνα καὶ ὁ σπείρων ὁμοῦ χαίρῃ
καὶ ὁ θερίζων.
Ιω. 4,36 Και εκείνος, που θερίζει στον πνευματικόν αυτόν
αγρόν, παίρνει τον μισθόν του και χαίρει, διότι προσκαλεί και συγκεντρώνει τους
ανθρώπους δια την αιώνιον ζωήν. Ετσι και εις την πνευματικήν καλλιέργειαν και
εκείνος που σπείρει, δηλαδή εγώ, χαίρει, όπως επίσης χαίρετε και σεις που θα
θερίσετε.
Ιω. 4,37 ἐν γὰρ
τούτῳ ὁ λόγος ἐστὶν ὁ ἀληθινός, ὅτι ἄλλος
ἐστὶν ὁ σπείρων καὶ ἄλλος ὁ θερίζων.
Ιω. 4,37 Και εις την περίστασιν αυτήν εφαρμόζεται η
αληθινή παροιμία, που λέγει ότι άλλος έχει σπείρει και άλλος θερίζει. Εγώ
έσπειρα, σεις και οι διάδοχοί σας θα θερίσετε.
Ιω. 4,38 ἐγὼ ἀπέστειλα
ὑμᾶς θερίζειν ὃ οὐχ ὑμεῖς κεκοπιάκατε·
ἄλλοι κεκοπιάκασι, καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν κόπον
αὐτῶν εἰσεληλύθατε.
Ιω. 4,38 Εγώ σας έστειλα δια να θερίσετε εκείνο, δια το
οποίον σεις δεν έχετε κοπιάσει. Αλλοι, εγώ και οι προ εμού προφήται, εκοπίασαν,
και σεις έχετε εισέλθει στους κόπους των, δια να θερίσετε.
Ιω. 4,39 Ἐκ δὲ τῆς
πόλεως ἐκείνης πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν
τῶν Σαμαρειτῶν διὰ τὸν λόγον τῆς γυναικός,
μαρτυρούσης ὅτι εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα.
Ιω. 4,39 Από δε την πόλιν εκείνην πολλοί Σαμαρείται
επίστευσαν εις αυτόν από τα λόγια της γυναικός εκείνης, που επεβεβαίωνε ότι μου
είπε όλα όσα έκανα.
Ιω. 4,40 ὡς οὖν ἦλθον
πρὸς αὐτὸν οἱ Σαμαρεῖται, ἠρώτων αὐτὸν
μεῖναι παρ᾿ αὐτοῖς· καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ
δύο ἡμέρας.
Ιω. 4,40 Οταν, λοιπόν, ήλθον εις αυτόν οι Σαμαρείται, τον
παρακαλούσαν να μείνη μαζή τους· και έμεινε εκεί δύο ημέρας.
Ιω. 4,41 καὶ πολλῷ
πλείους ἐπίστευσαν διὰ τὸν λόγον αὐτοῦ,
Ιω. 4,41 Και από την διδασκαλίαν, που τους έκαμε,
επίστευσαν πολύ περισσότεροι εις αυτόν.
Ιω. 4,42 τῇ τε γυναικὶ
ἔλεγον ὅτι οὐκέτι διὰ τὴν σὴν λαλιὰν
πιστεύομεν· αὐτοὶ γὰρ ἀκηκόαμεν, καὶ οἴδαμεν
ὅτι οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ σωτὴρ τοῦ
κόσμου ὁ Χριστός.
Ιω. 4,42 Και εις την γυναίκα έλεγαν ότι “στον Ιησούν δεν
πιστεύομεν πλέον από όσα συ μας είπες περί αυτού, αλλά διότι ημείς, οι ίδιοι
τον έχομεν ακούσει και γνωρίζομεν καλά ότι πράγματι αυτός είναι ο Σωτήρ του
κόσμου, ο Χριστός”.
