Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα Δευτέρας 12 Ἰουνίου

Ἀπόστολος: (Ρωμ. β΄28- γ΄18 )

Ρωμ. 2,28          οὐ γὰρ ὁ ἐν τῷ φανερῷ Ἰουδαῖός ἐστιν, οὐδὲ ἡ ἐν τῷ φανερῷ ἐν σαρκὶ περιτομή,

Ρωμ. 2,28                 Διότι Ιουδαίος αληθινός και άξιος των δωρεών του Θεού δεν είναι εκείνος, που εξωτερικώς φαίνεται ως Ιουδαίος ούτε αληθινή περιτομή είναι εκείνη, που έχει γίνει και φαίνεται εις την σάρκαν.

Ρωμ. 2,29          ἀλλ᾿ ὁ ἐν τῷ κρυπτῷ Ἰουδαῖος, καὶ περιτομὴ καρδίας ἐν πνεύματι, οὐ γράμματι, οὗ ὁ ἔπαινος οὐκ ἐξ ἀνθρώπων, ἀλλ᾿ ἐκ τοῦ Θεοῦ.

Ρωμ. 2,29                 Αλλά πραγματικός και ευάρεστος στον Θεόν Ιουδαίος είναι εκείνος, που με το άγνωστος στους ανθρώπους και κρυφό εσωτερικόν του λατρεύει και υπακούει στον Θεόν. Και αληθινή περιτομή είναι η αποκοπή πάσης κακίας και ενοχής από την καρδίαν, η οποία γίνεται με την χάριν του Αγίου Πνεύματος και όχι με την τυπικήν και νεκράν πλέον διάταξιν του μωσαϊκού Νομου. Αυτός δε, ο αληθινά γνήσιος Ιουδαίος θα λάβη τον έπαινόν του, όχι εκ μέρους ανθρώπων, αλλά από τον ίδιον τον Θεόν.

Ρωμ. 3,1            Τί οὖν τὸ περισσὸν τοῦ Ἰουδαίου, ἢ τίς ἡ ὠφέλεια τῆς περιτομῆς;

Ρωμ. 3,1                    Τοτε λοιπόν, αφού ευάρεστος ενώπιον του Θεού είναι και ο απερίτμητος, αλλ' ευσεβής εθνικός, ποίον είναι το πλεονέκτημα του Ιουδαίου η ποία είναι η ωφέλεια από την περιτομήν;

Ρωμ. 3,2            πολὺ κατὰ πάντα τρόπον. πρῶτον μὲν γὰρ ὅτι ἐπιστεύθησαν τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ.

Ρωμ. 3,2                    Το πλεονέκτημα είναι πολύ και από όλας τας απόψεις. Πρώτον μεν, διότι στους Ιουδαίους ενεπιστεύθη ο Θεός τον Νομον του, τας προφητείας και τας υποσχέσστου.

Ρωμ. 3,3            τί γὰρ εἰ ἠπίστησάν τινες; μὴ ἡ ἀπιστία αὐτῶν τὴν πίστιν τοῦ Θεοῦ καταργήσει;

Ρωμ. 3,3                    Τι σημασίαν δε έχει, εάν μερικοί εφάνησαν άπιστοι; Μηπως η απιστία αυτών είναι δυνατόν ποτέ να καταργήση την αξιοπιστίαν και την φιλαλήθειαν του Θεού;

Ρωμ. 3,4            μὴ γένοιτο· γινέσθω δὲ ὁ Θεὸς ἀληθής, πᾶς δὲ ἄνθρωπος ψεύστης, καθὼς γέγραπται· ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε.

Ρωμ. 3,4                    Μη γένοιτο να είπη κανείς ποτέ τέτοιον λόγον· ας αποδεικνύεται δε, όπως και είναι πάντοτε, ο Θεός αληθινός και αξιόπιστος εις όλα όσα λέγει, κάθε δε άνθρωπος αντιθέτως φαίνεται ψεύστης και ασυνεπής εις τας υποσχέσεις και υποχρεώσστου, όπως άλλωστε είναι γραμμένον και στους ψαλμούς· “δια να αποδειχθής, συ ω Θεε, δίκαιος και αληθινός στους λόγους σου και να νικήσης, εάν ποτέ τολμήσουν οι άνθρωποι να σε κρίνουν”.

Ρωμ. 3,5            εἰ δὲ ἡ ἀδικία ἡμῶν Θεοῦ δικαιοσύνην συνίστησι, τί ἐροῦμεν; μὴ ἄδικος ὁ Θεὸς ὁ ἐπιφέρων τὴν ὀργήν; κατὰ ἄνθρωπον λέγω.

Ρωμ. 3,5                    Εάν δε η ιδική μας αδικία και ασυνέπεια καταδεικνύη και εξαίρη την δικαιοσύνην του Θεού, τι θα είπωμεν; Μηπως είναι άδικος ο Θεός, ο οποίος εκδηλώνει την οργήν του εναντίον μας δια την αδικίαν μας αυτήν; Αυτά τα λέγω, σαν άνθρωπος που σκέπτεται και κρίνει με τον ιδικόν του νουν.

Ρωμ. 3,6            μὴ γένοιτο· ἐπεὶ πῶς κρινεῖ ὁ Θεὸς τὸν κόσμον;

Ρωμ. 3,6                    Μη γένοιτο να είπωμεν ποτέ τον Θεόν άδικον· διότι πως είναι δυνατόν τότε να κρίνη με δικαιοσύνην όλον τον κόσμον;

Ρωμ. 3,7            εἰ γὰρ ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ἐμῷ ψεύσματι ἐπερίσσευσεν εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ, τί ἔτι κἀγὼ ὡς ἁμαρτωλὸς κρίνομαι,

Ρωμ. 3,7                    Καθε δε αμαρτωλός θα ημπορούσε πάλιν να είπη· Εάν η φιλαλήθεια του Θεού έλαμψε και επλεόνασε, προς δόξαν του αγίου του ονόματος χάρις εις την ιδικήν μου ψευδολογίαν και ασυνέπειαν, διατί τότε εγώ κρίνομαι και δικάζομαι ως αμαρτωλός, αφού έτσι έχω συντελέσει εις την δόξαν του Θεού;

Ρωμ. 3,8            καὶ μὴ καθὼς βλασφημούμεθα καὶ καθὼς φασί τινες ἡμᾶς λέγειν ὅτι ποιήσωμεν τὰ κακὰ ἵνα ἔλθῃ τὰ ἀγαθά; ὧν τὸ κρῖμα ἔνδικόν ἐστι.

Ρωμ. 3,8                    Και μήπως, όπως μερικοί μας συκοφαντούν ότι τάχα πιστεύομεν και λέγομεν, θα πράξωμεν τα κακά, δια να έλθουν εις ημάς τα αγαθά; Αυτών όμως, που μας συκοφαντούν, η καταδίκη εκ μέρους του Θεού είναι δικαία.

Ρωμ. 3,9            Τί οὖν; προεχόμεθα; οὐ πάντως· προῃτιασάμεθα γὰρ Ἰουδαίους τε καὶ Ἕλληνας πάντας ὑφ᾿ ἁμαρτίαν εἶναι,

Ρωμ. 3,9                    Λοιπόν, υπερέχομεν ημείς οι Ιουδαίοι από τους εθνικούς; Καθόλου και κατά κανένα τρόπον. Διότι κατηγορήσαμεν προηγουμένως και επεδείξαμεν ότι όλοι, Ιουδαίοι και Ελληνες, ευρίσκονται υπό την κυριαρχίαν της αμαρτίας.

Ρωμ. 3,10          καθὼς γέγραπται ὅτι οὐκ ἔστι δίκαιος οὐδὲ εἷς,

Ρωμ. 3,10                  Οπως ακριβώς έχει γραφή στους ψαλμούς, ότι “δεν υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων ούτε ένας δίκαιος,

Ρωμ. 3,11          οὐκ ἔστιν ὁ συνιῶν, οὐκ ἔστιν ὁ ἐκζητῶν τὸν Θεόν·

Ρωμ. 3,11                   δεν υπάρχει κανένας με φωτισμένον νουν και καθαράν την σκέψιν, που να γνωρίζη τον Θεόν, κανένας, που να αναζητή με πόθον ειλικρινή τον Θεόν.

Ρωμ. 3,12          πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν· οὐκ ἔστι ποιῶν χρηστότητα, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός.

Ρωμ. 3,12                  Ολοι παρεξέκλιναν από τον δρόμον του Θεού και συγχρόνως διεφθάρησαν· δεν υπάρχει κανείς, που να πράττη το αγαθόν, το σύμφωνον με το θέλημα του Θεού και το χρήσιμον στους ανθρώπους. Δεν υπάρχει ούτε ένας.

Ρωμ. 3,13          τάφος ἀνεῳγμένος ὁ λάρυγξ αὐτῶν, ταῖς γλώσσαις αὐτῶν ἐδολιοῦσαν, ἰὸς ἀσπίδων ὑπὸ τὰ χείλη αὐτῶν·

Ρωμ. 3,13                  Το στόμα των ομοιάζει με ανοικτόν τάφον, από τον οποίον αναδίδονται δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις. Με τας γλώσσας των ωμιλούσαν κατά ένα τρόπον πανούργον και δόλιον· δηλητήριον οχιάς υπάρχει κάτω από τα χείλη των· είναι έτοιμοι με τα λόγια των να πλήξουν κατά θανάσιμον τρόπον τους άλλους.

Ρωμ. 3,14          ὧν τὸ στόμα ἀρᾶς καὶ πικρίας γέμει·

Ρωμ. 3,14                  Το στόμα των ανθρώπων αυτών είναι γεμάτο από λόγους κατάρας και πικρίας.

Ρωμ. 3,15          ὀξεῖς οἱ πόδες αὐτῶν ἐκχέαι αἷμα,

Ρωμ. 3,15                  Είναι πολύ γρήγορα τα πόδια των, δια να φονεύσουν και χύσουν αίμα.

Ρωμ. 3,16          σύντριμμα καὶ ταλαιπωρία ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν,

Ρωμ. 3,16                  Εις τους δρόμους της ζωής των σκορπίζουν συντρίμματα και σωρεύουν δυστυχίας και θλίψεις εναντίον του πλησίον των.

Ρωμ. 3,17          καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν.

Ρωμ. 3,17                  Τον δρόμον της ειρήνης, δηλαδή ζωήν ειρήνης δια τον ευατόν των και τους άλλους, δεν εγνώρισαν και δεν εδοκίμασαν.

Ρωμ. 3,18          οὐκ ἔστι φόβος Θεοῦ ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν.

Ρωμ. 3,18                  Δεν υπάρχει καθόλου φόβος του Θεού εις τα μάτια της ψυχής των, εις τα βάθη της καρδίας των”.

Εὐαγγέλιο: ( Ματ. ς΄31- 34, ζ΄9- 11 )

Ματθ. 6,31        μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἢ τί πίωμεν ἢ τί περιβαλώμεθα;

Ματθ. 6,31               Λοιπόν μη κυριευθήτε ποτέ από την ανήσυχον μέριμναν και μη λέγετε συνεχώς, τι θα φάγωμεν η τι θα πίωμεν η τι θα ενδυθώμεν;

Ματθ. 6,32        πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων.

Ματθ. 6,32               Διότι οι ειδωλολάτραι (που δεν γνωρίζουν τα αιώνια αγαθά και την στοργικήν πρόνοιαν του Θεού), επιζητούν αποκλεστικά και μόνον αυτά τα φθαρτά αγαθά. Σεις όμως μην κυριεύεσθε από τέτοιες μέριμνες, διότι ο Πατήρ σας ο ουράνιος γνωρίζει ότι έχετε ανάγκην από όλα αυτά, και σαν πανάγαθος, που είναι, θα σας τα δώση.

Ματθ. 6,33        ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.

Ματθ. 6,33               Ζητείτε δε κατά πρώτον και κύριον λόγον την βασιλείαν του Θεού και την αρετήν που θέλει από σας ο Θεός, και όλα αυτά τα επίγεια αγαθά θα σας δοθούν μαζή με τα ανεκτίμητα αγαθά της βασιλείας των ουρανών.

Ματθ. 6,34        Μὴ οὖν μεριμνήσητε εἰς τὴν αὔριον· ἡ γὰρ αὔριον μεριμνήσει τὰ ἑαυτῆς· ἀρκετὸν τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς.

Ματθ. 6,34               Λοιπόν μη καταληφθήτε ποτέ από την ανήσυχον μέριμναν δια τας ανάγκας της αυριανής ημέρας. Διότι η αύριον θα φροντίση δι' όσα θα χρειασθήτε κατ' αυτήν. Εις κάθε ημέραν αρκούν αι ιδικαί της ασχολίαι και τα ιδικά της βάσανα.

Ματθ. 7,9          ἢ τίς ἐστιν ἐξ ὑμῶν ἄνθρωπος, ὃν ἐὰν αἰτήσῃ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἄρτον, μὴ λίθον ἐπιδώσει αὐτῷ;

Ματθ. 7,9                 (Παρετε ένα παράδειγμα, από όσα συμβαίνουν μεταξύ σας). Ποιός άνθρωπος από σας, που θα του ζητήση το παιδί του ψωμί, θα δώση εις αυτό πέτραν;

Ματθ. 7,10        καὶ ἐὰν ἰχθὺν αἰτήσῃ, μὴ ὄφιν ἐπιδώσει αὐτῷ;

Ματθ. 7,10               Και εάν του ζητήση ψάρι, μήπως θα του δώση φίδι;

Ματθ. 7,11        εἰ οὗν ὑμεῖς, πονηροὶ ὄντες, οἴδατε δόματα ἀγαθὰ διδόναι τοῖς τέκνοις ὑμῶν, πόσῳ μᾶλλον ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς δώσει ἀγαθὰ τοῖς αἰτοῦσιν αὐτόν;

Ματθ. 7,11                Εάν λοιπόν σεις οι άνθρωποι, που είσθε ατελείς και διεφθαρμένοι από την αμαρτίαν, ξέρετε να δίνετε ωφέλιμα πράγματα εις τα παιδιά σας, πόσον μάλλον ο ουράνιος και πανάγαθος Πατήρ σας θα δώση αγαθά, καλά και ωφέλιμα δώρα, εις εκείνους που του τα ζητούν;

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἀκηδία καί λύπη- Ἀπό τό βίο τῆς ἁγίας Συγκλητικῆς

Ν` ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΓΕΝΝΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΑΚΗΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΛΥΠΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΞΕΝΟΥΝ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ.

Από το βίο της αγίας Συγκλητικής

Η ΜΑΚΑΡΙΑ Συγκλητική είπε στις αδελφές, πού είχαν συγκεντρωθεί κοντά της:

Υπάρχει λύπη ωφέλιμη και λύπη βλαπτική. και ωφέλιμη είναι ή λύπη, όταν ο άνθρωπος θρηνεί για τις αμαρτίες του, όταν θλίβεται για την (πνευματική) άγνοια του πλησίον, όταν ανησυχεί μήπως ξεφύγει από το σκοπό του και όταν έχει αγωνία να κατακτήσει την τέλεια αρετή. Υπάρχει όμως και ή λύπη πού υποβάλλει ο εχθρός, κι αυτή είναι εντελώς παράλογη. Από μερικούς ονομάζεται και ακηδία. Τη λύπη αυτή πρέπει να την αποδιώχνουμε με την προσευχή κυρίως και την -ψαλμωδία, κάνοντας τη σκέψη, ότι στην παρούσα ζωή κανένας ασύνετος δεν είναι χωρίς (τέτοιες) λύπες.

Του άββά Ησαΐα

Αν αγωνίζεσαι εναντίον κάποιου πάθους, μη λιποψυχήσεις. Ρίξε τον εαυτό σου μπροστά στο Θεό, λέγοντας Του: “Κύριε, δεν έχω τη δύναμη να νικήσω αυτό το πάθος, βοήθησε με τον ταλαίπωρο” Έτσι πες μ’ όλη σου την καρδιά, και θα νιώσεις ανάπαυση. 

Του αββά Μάρκου

Αν στεναχωρηθείς με διάφορους τρόπους από την κακία και πέσεις σε ακηδία, συλλογίσου το θάνατό σου και τις φοβερές τιμωρίες. Καλύτερα να προσκολλάσαι ατό Θεό με προσευχή και ελπίδα (Ψαλμ. 72:28), παρά να έχεις εξωτερικές ενθυμήσεις, κι αν ακόμα είναι ωφέλιμες.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ὁ παπα-Φώτης καί ἡ ἐξομολόγηση τῆς γριᾶς ἱερόδουλης

 

«…Ο παπα Φώτης ο Λαυριώτης δε δίσταζε να πλησιάζει ακόμη και ιερόδουλες, για να τις μιλήσει για τη Μετάνοια και την Εξομολόγηση! 

 Είναι κλασική η περίπτωση που ο παπα-Φώτης εξομολόγησε και κοινώνησε μια γριά ιερόδουλη, την Ευλαμπία. Την επισκέφθηκε στον οίκο ανοχής, καθώς έμαθε πως ήταν ετοιμοθάνατη. Της μίλησε για την άλλη ζωή, για την αγάπη και τη φιλανθρωπία του Θεού. Αυτή συγκινήθηκε. Μετανόησε και εξομολογήθηκε στον παππούλη!

 Με την αύριο, πριν ακόμη χαράξει, ο παπα-Φώτης μαζί με ένα πνευματικό του παιδί λειτούργησε σε ένα παραπλήσιο με τους οίκους ανοχής, υπόγειο και σπηλαιώδες ναΰδριο του Κάστρου της πόλης μας, στην Παναγία τη Γαλατούσα. Πήρε στη συνέχεια το Άγιο Ποτήριο με το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, που συγχώρησε την πόρνη και έφυγε για να κοινωνήσει την ιερόδουλη. Μετά τη Θεία Κοινωνία η Ευλαμπία μετακόμισε στον Παράδεισο!...

Το πρόσωπο που τον διακόνησε σε αυτή τη Θεία Λειτουργία ήταν γνωστός μου και ενορίτης μου κι έτσι λίγες ημέρες μετά, το πληροφορήθηκα. Τον έψαξα τον παππούλη, τον βρήκα και τον ρώτησα σχετικά. Ο παπα-Φώτης τότε μου είχε πει:

«Κάτι τέτοια τα έχω κάνει πολλές φορές. Μια γυναίκα κοντά στην εκκλησία του Αγίου Συμεών μού δίνει τη σχετική πληροφορία κι εγώ πηγαίνω σ’ αυτές τις ψυχές.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

ἅγιος Ἐφραίμ ἔσωσε νεαρό πού οἱ γιατροί τόν θεωροῦσαν «κλινικά νεκρό»

 Πριν από 15 χρόνια ο Μιχάλης, που μόλις είχε «πατήσει» τα 18, έπεσε θύμα σοβαρού τροχαίου. Ενα αυτοκίνητο έπεσε με δύναμη στο 

μηχανάκι που οδηγούσε, στο χωριό Κουνάβοι, και ο άτυχος νεαρός εκτοξεύτηκε πολλά μέτρα μακριά, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά στο κεφάλι και να παραμείνει στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. 

 

Οι γιατροί τον θεωρούσαν «κλινικά νεκρό».

Ο θείος του, Μάρκος Βασιλάκης, έμπορος της κεντρικής λαχαναγοράς Ηρακλείου, διηγείται συγκινημένος στην «Espresso» πώς ο άγιος Εφραίμ έκανε το θαύμα που, όπως λέει, «έσωσε το παλικάρι μας και άλλαξε τη ζωή της οικογένειας»:

 

«Κλαίγαμε όλοι»

 

«Το παιδί είναι γιος της πρώτης μου ξαδέρφης. Οι γιατροί δεν του έδιναν ελπίδες κι εμείς είχαμε ετοιμάσει ακόμα και την κηδεία του, αφού είχαμε παραγγείλει φέρετρο και είχαμε βγάλει τα κηδειόσημα! Η μητέρα του σερνόταν σαν νεκροζώντανη στους διαδρόμους του Βενιζελείου και όλοι μας κλαίγαμε για τα χαμένα νιάτα του αγοριού. Μέχρι που ένα πρωινό είδα στον μεγάλο διάδρομο του νοσοκομείου μία ψηλή γυναίκα (γύρω στο 1.75 μ.), περίπου 70 ετών, με γκρίζα μαλλιά και ράσο. Το πρόσωπό της ήταν πολύ ευγενικό και καλοσυνάτο και στα χέρια της κρατούσε ένα μπουκαλάκι με λάδι. “Δώστε μου ένα κομμάτι βαμβάκι” μου είπε κι εγώ αποσβολωμένος έψαξα να βρω.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἀρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ἡ ἐνδυμασία τῆς γυναικός

Η ENΔΥΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΟΣ

Ἀρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ἱεροκήρυκος Ἱ. Μ. Πατρῶν- Δρος Θεολογίας

Ἡ ἄποψη ὅτι τὸ θέμα τῆς ἀμφίεσης τῆς γυναικός, μέσα στὰ πλαίσια τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἀγῶνος καὶ τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς, δὲν εἶναι καὶ τόσο σημαντικό, εἶναι λανθασμένη.

Ἀπὸ τὴν Ἀρχαιότητα ἀκόμη ὑπῆρχε ἡ γνώμη ὅτι ὅταν ἡ γυναίκα δὲν προσέξη τὴν σεμνὴ ἐνδυμασία ἀποβάλλει καὶ τὴν αἰδώ: «Ἅμα δὲ κιθῶνι (χιτῶνι) ἐκδυομένῳ συνεκδύεται καὶ τὴν αἰδῶ γυνή» (Ἡροδότου, Ἱστορία, 1, 8, 14).

Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη βλέπουμε ὅτι ὁ Ἴδιος ὁ Δημιουργός μας Θεὸς φρόντισε νὰ ἐνδύση τὰ γυμνὰ σώματα τῶν πρωτοπλάστων μετὰ τὴν πτώση τους: «Καὶ ἐποίησεν κύριος ὁ θεὸς τῷ Ἀδὰμ καὶ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ χιτῶνας δερματίνους καὶ ἐνέδυσεν αὐτούς» (Γέν. 3, 21). Ἡ ἐνδυμασία ἐδόθη στὸν ἄνθρωπο μετὰ τὴν παρακοή του, γιὰ νὰ καλύπτη τὸ σῶμα του καὶ νὰ ἐνθυμῆται τὴν πτώση του καὶ τὴν ἀπογύμνωσή του ἀπὸ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Κι αὐτὸ τὸ ἔκαμε ὁ Θεὸς «πρὸς τὸ μὴ γυμνοὺς εἶναι καὶ ἐνασχημονεῖν», κατὰ τὸν Ἱερὸ Χρυσόστομο (βλ. PG 53,149).

Στὴν Καινὴ Διαθήκη ἡ ἐνδυμασία ὑφίσταται ὡς κάλυψη τοῦ ναοῦ τοῦ Θεοῦ,  δηλαδή τοῦ σώματός μας (πρβλ. Α´ Κορ. 3, 16. 6, 19. Β´ Κορ. 6, 16),  ἀλλὰ καὶ ὡς σφραγίδα ἁγνότητος, συνεχοῦς νήψεως καὶ ὑγείας πνευματικῆς ( Πρβλ. Μάρκ. 5, 15. Λουκ. 8, 35).

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Δευτέρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: Στό Ἅγιο Πνεῦμα πού εἶναι σύνθρονο μέ τόν Χριστό, τόν αἰώνιο Βασιλιά, ἀπό τόν Ὁποῖον καί διά τοῦ Ὁποίου, ἀφοῦ κατέβηκε αὐτεξούσιο, χορήγησε στούς ἀνθρώπους τήν ὑιοθεσία (Λέων ὁ Αὐτοκράτορας καί Φιλόσοφος)

Λόγος ΙΓ’

Χθες έκαμνε την πανήγυρη με τον ερχομό Του ο Παράκλητος, και κάνοντας χαρούμενη την ημέρα και με το να προσκομίσει τη συμφιλίωση προς τον Θεό και Πατέρα, έκαμνε λαμπρή την παράσταση. Σήμερα συστήνουμε εμείς την πανήγυρη, σαν να απολαμβάνουμε κάποια υπόλοιπα της χθεσινής ιερής ηδονής. Χθες Εκείνος μας τιμούσε με την παρουσία Του, σήμερα τιμούμε εμείς τον ερχομό του Παρακλήτου. Χθες για εμάς υπόθεση της πανήγυρης ήταν η ευεργεσία που δεχτήκαμε, σήμερα αφορμή για να πανηγυρίζουμε είναι η δοξολογία του Πνεύματος. Ποια, λοιπόν, δοξολογία πρέπει να γίνει προς Εκείνο; Μα φυσικά η ομολογία της δόξας που αρμόζει στον Θεό. Για την οποία αποστέλλεται βέβαια από τον Υιό, αφού πραγματεύθηκε αυτό μ’ Αυτόν. Διότι Εκείνο ήλθε για να Τον δοξάσει (Ιω. ιστ’ 14) . Όμως έφτασε για να εμφανίσει στο πλάσμα Του και τη δική Του τιμή. Επειδή ακριβώς η τιμημένη Τριάδα και πριν ακόμη να υπάρξει ο κόσμος, έπρεπε επίσης να τιμάται και από όσους βρίσκονται στον κόσμο. Σήμερα, έχοντας την προθυμία αυτό να κάνει ο λόγος μου, αρχίζει με τον εξής τρόπο:

Υπάρχει ένας Θεός στον Πατέρα και τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, Τριάδα προσώπων, που ενώνεται σε μια μονάδα φύσεως, αυθύπαρκτη, υπερπλήρης, που πάντα υπάρχει και που χορηγεί την ύπαρξη στα όντα. Η προαιώνια δόξα του Πατέρα δεν μειώνεται από τον Υιό, που πριν δεν ήταν γνωστός και μετά φανερώθηκε με τη δόξα του Πατέρα. Ούτε ο Υιός, με το να λάμψει αργότερα, είναι κατώτερος από τον Πατέρα, ούτε το Άγιο Πνεύμα πήρε την ύπαρξή Του αργότερα αν και έχει τρίτη τάξη στη θεολογία. Αλλά και τα τρία Πρόσωπα υπάρχουν μαζί και δοξάζονται με την ίδια τιμή, αν και ο Πατέρας φέρεται ως η αρχή και η ρίζα, ο δε Υιός και το Πνεύμα σαν κάποιοι βλαστοί που προαιωνίως εκβλάστησαν μαζί.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἄγιος Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης Περί τῆς θεωρίας τῆς δι' ἐξελίξεως καταγωγῆς τοῦ ἀνθρώπου

Ως γνωστόν η θεωρία αυτή (όντως θεωρία, υπόθεσις και όχι αποδεδειγμένο συμπέρασμα) έχει υποστεί από της εμφανίσεώς της μέχρι σήμερα άπειρες αναθεωρήσεις. Εκείνο, όμως, που δεν μπορεί να γίνη ανεκτόν είναι το γεγονός ότι αρκετές φορές υπερβαίνοντας τα όριά της -και με όχι τίμια μέσα- προσπάθησε να περιβληθή τον τίτλο αποδεδειγμένης αρχής, και ως τοιαύτη -τό και χειρότερον- να γίνη υλικόν εκμεταλλεύσεως και όπλον στα χέρια αθέων και υλιστών, για να πολεμήσουν την σχετική αγιογραφική διδασκαλία.

Στις αρχές της δεκαετίας του '80, εξ αφορμής κάποιων ευρημάτων, αλλά και λόγω συμπληρώσεως εκατονταετίας από τον θάνατον του Καρόλου Δαρβίνου (1882), του πρώτου συστηματικού υποστηρικτού της, επανήλθε στο προσκήνιο και στην δημοσιότητα.

Στον Ελλαδικό χώρο την προπαγάνδιζε δυστυχώς κάποιος κληρικός, ο οποίος, ούτε λίγο ούτε πολύ, έφθανε να υποστηρίζη την εκ του πιθήκου δι' εξελίξεως καταγωγήν του ανθρώπου! Προσπάθησε μάλιστα, δια να αποφύγη τις αποδοκιμασίες των πιστών και την ενδεχομένην επίπληξιν ή και καταδίκην του από την Εκκλησίαν, με (παρ)ερμηνευτικά τεχνάσματα να συμβιβάση τις πεποιθήσεις του με την διήγησιν της Παλαιάς Διαθήκης.

     Ο μακαριστός Γέροντας Παΐσιος πόνεσε πολύ με το ολίσθημά του, αλλά και διότι, λόγω της ιδιότητός του και της σοφιστικής ικανότητός του, κινδύνευαν να οδηγηθούν εις την πλάνην αστήρικτες ψυχές. Αντέδρασε απαντώντας και ανασκευάζοντας τις παρερμηνείες, αλλά και προτρέποντας και άλλους αρμοδίους -κληρικούς, θεολόγους- να λάβουν θέσιν, ώστε να προφυλαχθούν οι πιστοί.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἡ θαυματουργή εὐχή τοῦ ἁγίου Λουκᾶ τοῦ Ἰατροῦ

 «Άγιε Ιεράρχα, ομολογητά, διδάσκαλε της αληθείας και ανάργυρε ιατρέ Λουκά, σοι κλίνομεν τα γόνατα της ψυχής και του σώματος και προσπίπτοντες τοις τιμίοις και ιαματικοίς λειψάνοις σου, σε παρακαλούμεν, ως τα τέκνα τους πατέρας αυτών.

Εισάκουσον ημών των αμαρτωλών, τίμιε πάτερ, και προσάγαγε την δέησιν ημών τω ελεήμονι και φιλανθρώπω Θεώ, ως εστώς ενώπιον αυτού μετά πάντων των αγίων.

 Πιστεύομεν ότι αγαπάς ημάς δια της αυτής αγάπης ην ηγάπησας τους αδελφούς σου κατά την εν τω κόσμω βιοτήν σου.

 Την τέχνην των ιατρών μετιών, των ασθενούντων τα αρρωστήματα, τη αρωγή της χάριτος, πλειστάκις εθεράπευσας.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

'Eνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr, τήν ἱστοσελίδα http:// hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr γιά τίς 26-5-2017 ἕως 10-6-2017

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί Εἴθε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός νά εὐλογεῖ τή ζωή μας καί ἐμεῖς νά λάμβάνουμε τήν εὐλογία Του ζώντας μέ ταπείνωση, ἀδιάλειπτη προσευχή καί ἀγάπη μέσα στήν μία καί μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία, τήν Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Λαμβάνετε αὐτό τό μήνυμα ὡς ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο  http:// hristospanagia3.blogspot.gr, τήν ἱστοσελίδα http:// hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr γιά τίς 26-5-2017 ἕως 10-6-2017 ▼  2017 (1929) ▼  Ιουνίου (105) ▼  10 Ιουν (6) Νέες διδασκαλίες τῶν "Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ" «Ἄν δέν μπορεῖτε νά ἀκούσετε ὄσα διαβάζονται στήν ... Ναυπάκτου Ἱερόθεος: Τό Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας Ἅγιοι Ἀλέξανδρος καί Ἀντωνίνα, 10 Ἰουνίου 100 + 3 = …200!!! 10 Ιουνίου Συναξαριστής Άγιοι Αλέξανδρος και Αντ... ▼  09 Ιουν (11) Ἀφορισμός καί ἀναθέματα. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Περί τῶν τελουμένων κατά τήν Θ. Λειτουργία Ποιός φταίει; Τά μῆλα ἤ ἡ μηλιά; Ὁ ποντικός καί ὁ καλόγερος

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/