Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα Πέμπτης 23 Νοεμβρίου

Ἀπόστολος: (Β΄Θεσ. β΄13- γ΄5 )

Β Θεσ. 2,13        Ἡμεῖς δὲ ὀφείλομεν εὐχαριστεῖν τῷ Θεῷ πάντοτε περὶ ὑμῶν, ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι ὑπὸ Κυρίου, ὅτι εἵλετο ὑμᾶς ὁ Θεὸς ἀπ᾿ ἀρχῆς εἰς σωτηρίαν ἐν ἁγιασμῷ Πνεύματος καὶ πίστει ἀληθείας,

Β Θεσ. 2,13               Ημείς όμως, αδελφοί, οφείλομεν να ευχαριστούμεν τον Θεόν πάντοτε δια σας, που έχετε αγαπηθή από τον Κυριον, διότι σας εξέλεξεν ο Θεός απ' αρχής, δια να δεχθήτε την σωτηρίαν με τον αγιασμόν, που χορηγεί το Αγιον Πνεύμα, και την πίστιν και την παραδοχήν της αληθείας του Θεού.

Β Θεσ. 2,14        εἰς ὃ ἐκάλεσεν ὑμᾶς διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἡμῶν εἰς περιποίησιν δόξης τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Β Θεσ. 2,14               Εις την σωτηρίαν δε αυτήν σας εκάλεσε με το Ευαγγέλιον που ημείς κηρύττομεν, δια να αποκτήσετε έτσι ως μόνομον ιδικόν σας θησαυρόν την δόξαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Β Θεσ. 2,15        Ἄρα οὖν, ἀδελφοί, στήκετε, καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε εἴτε διὰ λόγου εἴτε δι᾿ ἐπιστολῆς ἡμῶν.

Β Θεσ. 2,15               Αρα, λοιπόν, αδελφοί, σταθήτε στερεοί και αμετακίνητοι και κρατείτε σφικτά τας παραδόσεις, που έχετε διδαχθη είτε με το προφορικόν μας κήρυγμα, είτε με επιστολήν μας.

Β Θεσ. 2,16        Αὐτὸς δὲ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ ἡμῶν, ὁ ἀγαπήσας ἡμᾶς καὶ δοὺς παράκλησιν αἰωνίαν καὶ ἐλπίδα ἀγαθὴν ἐν χάριτι,

Β Θεσ. 2,16               Αυτός δε ο Κυριος ημών Ιησούς Χριστός και ο Θεός και Πατήρ ημών, ο οποίος τόσον πολύ μας ηγάπησε και έδωκε παρηγορίαν αιωνίαν και ανεξάντλητον και μας εχορήγησε με την χάριν του την ελπίδα των αγαθών του ουρανού,

Β Θεσ. 2,17        παρακαλέσαι ὑμῶν τὰς καρδίας καὶ στηρίξαι ὑμᾶς ἐν παντὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ ἀγαθῷ.

Β Θεσ. 2,17               είθε να παρηγορήση τας καρδίας σας και να στηρίξη εις κάθε διδασκαλίαν του και εις κάθε έργον αγαθόν.

Β Θεσ. 3,1         Τὸ λοιπόν, προσεύχεσθε, ἀδελφοί, περὶ ἡμῶν, ἵνα ὁ λόγος τοῦ Κυρίου τρέχῃ καὶ δοξάζηται, καθὼς καὶ πρὸς ὑμᾶς,

Β Θεσ. 3,1                 Εν τέλει, αδελφοί, σς λέγομεν τούτο· προσεύχεσθε για μας, δια να απλώνεται παντού, χωρίς εμπόδια, ο λόγος του Κυρίου και να δοξάζεται από τους ανθρώπους, καθώς απλώνεται και δοξάζεται και μεταξύ σας.

Β Θεσ. 3,2         καὶ ἵνα ῥυσθῶμεν ἀπὸ τῶν ἀτόπων καὶ πονηρῶν ἀνθρώπων· οὐ γὰρ πάντων ἡ πίστις.

Β Θεσ. 3,2                 Προσεύχεσθε ακόμη να απαλλαγώμεν και γλυτώσωμεν από τους αδίκους και πονηρούς ανθρώπους. Διότι, η πίστις δεν γίνεται από όλους δεκτή, αλλ' από εκείνους που έχουν την αγαθήν διάθεσιν.

Β Θεσ. 3,3         πιστὸς δέ ἐστιν ὁ Κύριος, ὃς στηρίξει ὑμᾶς καὶ φυλάξει ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Β Θεσ. 3,3                 Είναι δε αξιόπιστος ο Κυριος, ο οποίος θα σας στηρίξη εις την ορθήν πίστιν, και θα σας προφυλάξη από τας δολίας επιβουλάς του πονηρού.

Β Θεσ. 3,4         Πεποίθαμεν δὲ ἐν Κυρίῳ ἐφ᾿ ὑμᾶς ὅτι ἃ παραγγέλλομεν ὑμῖν καὶ ποιεῖτε καὶ ποιήσετε.

Β Θεσ. 3,4                 Εχομεν δε δια σας πεποίθησιν, την οποίαν μας εμπνέει ο Κυριος, ότι εκείνα, που σας παραγγέλλομεν, και τώρα τα εφαρμόζετε και στο μέλλον θα τα εφαρμόζετε.

Β Θεσ. 3,5         Ὁ δὲ Κύριος κατευθύναι ὑμῶν τὰς καρδίας εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς τὴν ὑπομονὴν τοῦ Χριστοῦ.

Β Θεσ. 3,5                 Είθε δε ο Κυριος να καθοδηγή τας καρδίας σας εις την αγάπην προς τον Θεόν και εις την υπομονήν, την οποίαν ο Χριστός μας έχει παρουσιάσει.

Εὐαγγέλιο: ( Λουκ. ιη΄31- 34 )

Λουκ. 18,31        Παραλαβὼν δὲ τοὺς δώδεκα εἶπε πρὸς αὐτούς· ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ τελειωθήσεται πάντα τὰ γεγραμμένα διὰ τῶν προφητῶν τῷ υἱῷ τοῦ ἀνθρώπου.

Λουκ. 18,31               Επήρε τότε ιδιαιτέρως τους δώδεκα και τους είπε· “ιδού αναβαίνομεν τώρα εις Ιεροσόλημα και θα πραγματοποιηθούν πλήρως όλα όσα έχουν γραφή από τους προφήτας δια τον υιόν του ανθρώπου.

Λουκ. 18,32        παραδοθήσεται γὰρ τοῖς ἔθνεσι καὶ ἐμπαιχθήσεται καὶ ὑβρισθήσεται καὶ ἐμπτυσθήσεται,

Λουκ. 18,32              Διότι ο υιός του ανθρώπου θα παραδοθή από τους άρχοντας των Ιουδαίων στους εθνικούς και ειδωλολάτρας και θα τον εμπαίξουν και θα τον υβρίσουν και θα τον φτύσουν.

Λουκ. 18,33        καὶ μαστιγώσαντες ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ ἀναστήσεται.

Λουκ. 18,33              Και αφού τον μαστιγώσουν, θα τον φονεύσουν· και την τρίτην ημέρα από του θανάτου του θα αναστηθή”.

Λουκ. 18,34        καὶ αὐτοὶ οὐδὲν τούτων συνῆκαν, καὶ ἦν τὸ ῥῆμα τοῦτο κεκρυμμένον ἀπ᾿ αὐτῶν, καὶ οὐκ ἐγίνωσκον τὰ λεγόμενα.

Λουκ. 18,34              Αυτοί όμως τίποτε δεν εκατάλαβαν από αυτά και έμεινε κρυμμένος και ακατάληπτος από αυτούς ο λόγος αυτός του διδασκάλου και δεν εγνώριζαν ποίαν σημασίαν είχαν τα λεγόμενα του.

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Λόγος Θεοδώρου Παλλαδᾶ (πατρός τοῦ ἁγίου Γερασίμου) στούς 10 Κρῆτες Μάρτυρες

 Έλενα Χατζόγλου-Μπαλτά, Θεολόγος – Δρ Φιλολογίας

ΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 

ΔΕΚΑ ΚΡΗΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ

(ΧΑΝΔΑΚΑΣ, 1633)

Οι άγιοι αυτοί μαρτύρησαν, κατά τον συντάκτη του λόγου, επί αυτοκράτορα Δεκίου και κατάγονταν από διάφορα μέρη της Κρήτης, οι πέντε από τη Γορτύνη και οι υπόλοιποι από άλλα μέρη, όπως Κνωσσό, Πάνορμο, Κυδωνία, Χανιά και Ηράκλειο. 

Στην άρνησή τους να προσκυνήσουν τους ειδωλολατρικούς βωμούς έτυχαν φυλακίσεως και βασανιστηρίων, τα οποία αντιμετώπισαν με παραδειγματική καρτερία. Αρνούμενοι σθεναρά και μέχρι τέλους να αλλαξοπιστήσουν αποκεφαλίστηκαν πάνω σε πέτρα τίμια, αφού δέχτηκε τέτοια μαρτυρική θυσία για χάρη του Χριστού. 

Οι δε Μάρτυρες ως άλλα μυρίπνοα άνθη προετοιμάζουν τη Γέννηση του Σωτήρα εορταζόμενοι την 23η Δεκεμβρίου και περιποιούν τιμή όχι μόνο στην ένδοξη Κρήτη, αλλά και σε όλο τον χριστανικό κόσμο.

 

Η ανάδειξη της αγιότητάς τους καθίσταται ιδιαιτέρως τιμητική για όλους τους Κρήτες συμπατριώτες τους. Αξία επίσης έχει και ο αριθμός δέκα τον οποίο αντιπροσωπεύουν, καθώς διαθέτει ιερότητα και συμβολικό περιεχόμενο, όπως διαφαίνεται διαχρονικά και με την προσήκουσα μέσα στο κείμενο αγιογραφική θεμελίωση.

 

Ο Θεόδωρος Παλλαδάς ήταν πρωτοπαπάς του ενετοκρατούμενου Χάνδακα, ο προτελευταίος πριν από την άλωση της Κρήτης από τους Τούρκους, το έτος 1669, ύστερα από την εικοσιπεντάχρονη σχεδόν πολιορκία της. Τελευταίος ήταν ο πρωτότοκος γιός του Θεοδώρου Στέφανος Παλλαδάς, ο οποίος διαδέχθηκε τον πατέρα του μετά τον θάνατό του, λίγο πριν από την πτώση του Χάνδακα.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Εἰς τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου,π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

21-11-1982

Εις τα Εισόδια της Θεοτόκου

«Το γεγονός της εορτής και τα εξ αυτού συμπεράσματα»

«Την θεόπαιδα Παρθένον καί Θεοτόκον ἐν ναῷ Κυρίου προσαγομένην εὐσεβῶς ἀνευφημήσωμεν…»

Σήμερα, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας γιορτάζει την Είσοδον της Υπεραγίας Θεοτόκου εις τον ναόν του Σολομώντος εις τα Άγια των Αγίων. Είναι γνωστό ότι οι γονείς της Υπεραγίας Θεοτόκου, Ιωακείμ και Άννα, ήσαν στείροι. Δηλαδή δεν έκαναν παιδιά. Και είχαν φθάσει σε μία προχωρημένη ηλικία, και παιδί δεν είχαν. Επειδή δε εθεωρείτο όνειδος, κυρίως εις την γυναίκα που δεν έκανε παιδιά, γι’ αυτό το λόγο νυχθημερόν παρακαλούσαν τον Κύριο να τους δώσει ένα παιδί. Και ο Κύριος εισήκουσε την προσευχή τους. Και τους έδωκε ένα κορίτσι. Την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Και στις προσευχές τους μέσα, είχαν τάξει εις τον Θεόν να προσφέρουν τα παιδί εις τον ναόν. Ό,τι δηλαδή είχε κάνει παλιότερα η Άννα, η γυναίκα του Ελκανά η δεύτερη, που δεν είχε παιδιά, κι εκεί παρακαλούσε τον Θεό, στον ναό να της δώσει παιδί. Διότι η άλλη γυναίκα είχε πολλά παιδιά, και ησθάνετο πολύ δύσκολα, ησθάνετο όνειδος, όπως σας είπα, ντροπή· γι’ αυτόν τα λόγο, παρακαλούσε θερμά τον Θεό, και είπε: «Θεέ μου, δώσε μου ένα παιδί, και θα σου το αφιερώσω». Και πράγματι, έκανε τον Σαμουήλ. Και τριών ετών τον έφερε εις τον ναόν και τον αφιέρωσε τότε επί αρχιερέως Ηλί. Και έμενε εις τον ναόν. Εκεί εκοιμάτο, εκεί έτρωγε, εκεί έμενε ο Σαμουήλ.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ὁ Ἅγιος Ραφαήλ καί τά συλλείτουργα τῶν ἡμερῶν μας

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

Δεκατρία χρόνια μετά τήν προδοτική ψευτοσύνοδο τῆς Φερράρας, ὁ συνυπογραφείς ἑνωτικός ὅρος ἐφαρμόζεται πλέον καί στήν πράξη: Ἀπεσταλμένοι τοῦ πάπα ἔρχονται στήν Κωνσταντινούπολη καί στίς 12 Δεκεμβρίου 1452 (πέντε μῆνες πρίν ἀπό τήν Ἅλωση) συλλειτουργοῦν μέ τούς δικούς μας μέσα στήν Ἁγιά Σοφιά.

Ἡ ὑβριστική αὐτή ἑνωτική λειτουργία σήμανε καί τό τέλος τῆς χιλιόχρονης Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας. Ἡ προδοσία τῆς Πίστεως, ὅπως μαθαίνουμε ἀπό τά Βιβλία μας τά Ἱερά, ποτέ δέν μένει ἀτιμώρητη. Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ σηκώθηκε ἀπό τήν Πόλη καί ἀντ’ αὐτῆς ἐγκαταστάθηκε ἡ χατζάρα τοῦ Τούρκου.

Στήν συγκεκριμμένη, ὅμως, ἀποστασία (συλλείτουργο μέ αἱρετικούς), κάποια παλληκάρια τῆς Πίστεώς μας διαμαρτυρήθηκαν καί ἀντέδρασαν σθεναρά. Ἀνάμεσά τους καί ὁ γνωστός σέ ὅλους μας θαυματουργός Ἁγιος τῆς νήσου Λέσβου, ὁ Ἅγιος Ραφαήλ.

Ὁ Ἅγιος Ραφαήλ ἦταν διορισμένος ἀπό τόν ἵδιο τόν Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο ὡς σύμβουλός του καί πρωτόπαπας. Στήν κρίσιμη, ὅμως, ὥρα (τήν ὥρα τοῦ προδοτικοῦ συλλείτουργου) δέν ὑπολόγισε οὔτε ἀξιώματα οὕτε φιλίες αὐτοκρατορικές. Κινούμενος στήν ἴδια ἐκκλησιολογική καί πνευματική γραμμή μέ τόν Γεννάδιο, συμβουλεύει τόν αὐτοκράτορα νά σταματήσουν κάθε σχέση μέ τούς παπικούς. Προτείνει στόν βασιλιᾶ νά ἀγωνιστοῦν γιά τήν σωτηρία τῆς Πόλης καταφεύγοντας ὅχι στήν δῆθεν βοήθεια τοῦ ἀντίχριστου Βατικανοῦ, ἀλλά στήν δοκιμασμένη κραταιά προστασία τῆς Παναγιᾶς μας.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἡ νηστεία μας ἀπαλλάσσει ἀπό τήν τυραννία τῶν παθῶν

 Iερός Χρυσόστομος

Πολλοί χριστιανοί, αγνοώντας τη μεγάλη ωφέλεια της νηστείας, την τηρούν με δυσφορία ή και την αθετούν. Και όμως, τη νηστεία πρέπει να τη δεχόμαστε με χαρά, όχι με βαρυγγώμια ή φόβο. Γιατί δεν είναι σ’ εμάς φοβερή, αλλά στους δαίμονες. 

Φέρτε την μπροστά σ’ έναν δαιμονισμένο, και θα παγώσει από το φόβο, θα μείνει ακίνητος σαν πέτρα, θα δεθεί με δεσμά αόρατα, όταν μάλιστα δει να τη συνοδεύει η αδελφή της και αχώριστη συντρόφισσά της, η προσευχή. Γι’ αυτό και ο Χριστός είπε: «Το δαιμονικό γένος δεν βγαίνει από τον άνθρωπο, στον οποίο έχει μπει, παρά μόνο με προσευχή και νηστεία» (Ματθ. 17:21) Αφού λοιπόν, η νηστεία διώχνει μακριά τους εχθρούς της σωτηρίας μας και είναι τόσο φοβερή στους δυνάστες της ζωής μας, πρέπει να την αγαπάμε και όχι να τη φοβόμαστε. Αν κάτι πρέπει να φοβόμαστε, αυτό είναι η πολυφαγία, προπαντός όταν συνδυάζεται με τη μέθη. Γιατί αυτή μας δένει πισθάγκωνα και μας σκλαβώνει στα τυραννικά πάθη, ενώ η νηστεία, απεναντίας, μας απαλλάσσει από την τυραννία των παθών και μας χαρίζει την πνευματική ελευθερία. Όταν, λοιπόν, και εναντίον των εχθρών μας πολεμάει κι από τη δουλεία μας λυτρώνει και στην ελευθερία μας ξαναφέρνει, ποιάν άλλη απόδειξη της αγάπης της χρειαζόμαστε;

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Πῶς μπορεῖ νά τελεσθεῖ τό Εὐχέλαιο κατά τήν ἀκολουθία τοῦ ἑσπερινοῦ ἤ τοῦ ὄρθρου στό ναό; Ἀποτελεῖ ἰδιαίτερη ἀκολουθία;

Η ακολουθία του Ευχελαίου όπως άπαντα στη χειρόγραφη λειτουργική παράδοση εντοπίζεται συνδεδεμένη και με την ακολουθία του εσπερινού και την αντίστοιχη του όρθρου. Σε ορισμένα χειρόγραφα έχουμε ακολουθία εσπερινού με ειδικά στιχηρά στο "Κύριε εκέκραξα..." καθώς και ειδικά απόστιχα. Κατ’ ανάλογο τρόπο έχουμε και ακολουθία του όρθρου συνδεδεμένη με το ευχέλαιο με ειδικά τροπάρια, κανόνα και αίνους. 

Ο καθηγητής της Λειτουργικής Ιω. Φουντούλης μας δίνει ένα σχεδιάγραμμα συνδέσεως του ιερού μυστηρίου του Ευχελαίου με εσπερινό και όρθρο, ως εξής¹:
α', Εις τον Εσπερινόν

Εις το• "Κύριε εκέκραξα..." ιστώμεν στίχους στ' και ψάλλομεν στιχηρά προσόμοια του αγίου ελαίου γ'. Ήχος δ'. Έδωκας σημείωσιν.
- "Έδωκας την χάριν σου...":
- "Βλέψον ακατάληπτε...".
- "Χρίσει του ελέους σου...".
Και του Μηναίου γ'. Δόξα και νυν Θεοτοκίον ή Σταυροθεοτοκίον. Εις τον στίχον ψάλλομεν στιχηρά προσόμοια. Ήχος δ'. Ήθελον δάκρυσιν εξαλείψαι.
- "Ανάστησον, Κύριε, τω εν ττλήθει...".
Στίχ. Κύριε, μη τω θυμό σου ελέγξης με...
- "Δέξαι τον δούλον σου προσδραμόντα...". 

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Πατήρ Ἰωάννης Ρωμανίδης: «Ἐάν οἱ Ὀρθόδοξοι στήν Τουρκοκρατία ἦταν αὐτοί πού εἶναι σήμερα, θά εἶχε σβήσει ἡ Ὀρθοδοξία»

 http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/11/blog-post_2.html

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

22 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Φιλήμωνα Αποστόλου και των συν αυτώ Αρχίππου, Ονησίμου και Απφία, των Αγίων Κικιλίας, Βαλεριανού και Τιβουρτίου, Μαξίμου Καπιτουλάριου, των Αγίων Μάρκου Στεφάνου και Μάρκου, Προκοπίου Παλαιστινίου, Μενίγνου του Κναφέα, Αββά Οσίου, Καλλίστου Οσίου, Χριστοφόρου και Ευφημίας, Θαλλαλαίου και Ανθίμου, Θαδαίου, Αγαπίωνος Ρωμαίου, Αγαπίου, Σισινίου Ιερομάρτυρα, Κλήμη Θαυματουργού, Γερμανού Οσίου.

Ὁ Ἅγιος Φιλήμων ὁ Ἀπόστολος καὶ οἱ σὺν αὒτῷ Ἄρχιππος, Ὀνήσιμος καὶ Ἀπφία

Καὶ γιὰ τοὺς τέσσερις Ἁγίους ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Φιλήμονα ἐπιστολή του.
Ὁ Φιλήμων καὶ ἡ σύζυγός του Ἀπφία ἦταν χριστιανοὶ στὴν πόλη τῶν Κολοσσῶν, μὲ ἀνεπτυγμένο αἴσθημα φιλανθρωπίας. Χρησιμοποιοῦσαν δὲ τὰ πλούτη τους μὲ προθυμία γιὰ τὴν ἀνακούφιση φτωχῶν, ἀσθενῶν καὶ γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ. Στὸ χριστιανισμὸ προσῆλθαν διὰ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὅταν αὐτὸς εἶχε ἔλθει στὴν πόλη τους.
Μάλιστα, γιὰ τὶς ἀγαθοεργίες τοῦ Φιλήμονα γράφει συγκεκριμένα: «Χάριν ἔχομεν πολλὴν καὶ παράκλησιν ἐπὶ τῇ ἀγάπῃ σου ὅτι τὰ σπλάγχνα τῶν ἁγίων ἀναπέπαυται διὰ σοῦ, ἀδελφέ». Δηλαδή, ἔχουμε πολλὴ χαρὰ καὶ παρηγοριὰ γιὰ τὴν ἀγάπη σου, διότι οἱ καρδιὲς τῶν ἀδελφῶν χριστιανῶν ἔχουν βρεῖ ἀνάπαυση μὲ τὶς εὐεργεσίες καὶ ἀγαθοεργίες σου, ἀδελφέ.
Γιὰ τὸν Ἄρχιππο λέγεται ὅτι ἦταν συγγενής, ἴσως καὶ γιὸς τοῦ Φιλήμονα καὶ τῆς Ἀπφίας. Ὁ Παῦλος, ἐπειδὴ ὁ Ἄρχιππος εἶχε μεγάλη ἀφοσίωση στὴν διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου, στὴν πρὸς Φιλήμονα ἐπιστολή του τὸν ὀνομάζει στρατιώτη.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 22 Νοεμβρίου

Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική θεραπευτική
Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας
πού ἑορτάζουν σήμερα 22 Νοεμβρίου   ἐδῶ

http://www.hristospanagia.gr