Β Κορ. 5,15 κρίναντας τοῦτο, ὅτι
εἰ εἷς ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν, ἄρα οἱ
πάντες ἀπέθανον· καὶ ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν, ἵνα
οἱ ζῶντες μηκέτι ἑαυτοῖς ζῶσιν, ἀλλὰ
τῷ ὑπὲρ αὐτῶν ἀποθανόντι καὶ ἐγερθέντι.
Β Κορ. 5,15 Εσχηματίσαμεν δε ακλόνητον το φρόνημα και την
πεποίθησιν, ότι εάν ένας, ο Χριστός, απέθανεν υπέρ όλων και ως αντιπρόσωπος
όλων, άρα όλοι απέθανον και απέθανεν υπέρ όλων ίνα, όσοι ζουν και ευρίσκονται
ακόμη εις την παρούσαν ζωήν, μη ζουν πλέον δια τον εαυτόν των, αλλά δι'
εκείνον, ο οποίος εθυσιάσθη επί του σταυρού και ανεστήθη προς χάριν αυτών.
Β Κορ. 5,16 Ὥστε ἡμεῖς
ἀπὸ τοῦ νῦν οὐδένα οἴδαμεν κατὰ
σάρκα· εἰ δὲ καὶ ἐγνώκαμεν κατὰ σάρκα
Χριστόν, ἀλλὰ νῦν οὐκέτι γινώσκομεν.
Β Κορ. 5,16 Ωστε ημείς από τότε που εσχηματίσαμεν αυτήν την
πεποίθησιν, δεν αναγνωρίζομεν και δεν εκτιμώμεν κανένα, κατά τα εξωτερικά του
προσόντα (όπως είναι η ευγενής κατά σάρκα καταγωγή του η τα αξιώματα του και η
σοφία του). Εάν δε και κάποτε είχαμεν γνωρίσει τον Χριστόν, εις την ταπείνωσιν
και ασημότητα της ανθρωπίνης του σαρκός, τώρα όμως δεν τον γνωρίζομεν πλέον
έτσι, αλλά ως τον Θεάνθρωπον λυτρωτήν.
Β Κορ. 5,17 ὥστε εἴ τις ἐν
Χριστῷ καινὴ κτίσις· τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν,
ἰδοὺ γέγονε καινὰ τὰ πάντα.
Β Κορ. 5,17 Κατά συνέπειαν όποιος είναι αναγεννημένος και ενωμένος
με τον Χριστόν είναι νέα δημιουργία, νέος άνθρωπος. Η αρχαία κατάστασις της
αμαρτίας και της καταδίκης επέρασεν. Ιδού όλα έχουν γίνει νέα.
Β Κορ. 5,18 τὰ δὲ πάντα ἐκ
τοῦ Θεοῦ τοῦ καταλλάξαντος ἡμᾶς ἑαυτῷ
διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ δόντος ἡμῖν τὴν
διακονίαν τῆς καταλλαγῆς,
Β Κορ. 5,18 Ολαι δε αυταί αι δωρεαί πηγάζουν από τον Θεόν, ο
οποίος μας συνεφιλίωσε με τον εαυτόν του δια του Ιησού Χριστού και έδωσεν εις
ημάς τους Αποστόλους το τιμητικόν έργον να υπηρετούμεν εις αυτήν την
συνδιαλλαγήν και συμφιλίωσιν του Θεού με τους ανθρώπους.
Β Κορ. 5,19 ὡς ὅτι Θεὸς
ἦν ἐν Χριστῷ κόσμον καταλλάσσων ἑαυτῷ, μὴ
λογιζόμενος αὐτοῖς τὰ παραπτώματα αὐτῶν, καὶ
θέμενος ἐν ἡμῖν τὸν λόγον τῆς καταλλαγῆς.
Β Κορ. 5,19 Διότι ο Θεός ήτο ενωμένος με τον Χριστόν, εις μίαν
θεανδρικήν υπόστασιν, συνδιαλλάσσων και συμφιλιώνων προς τον εαυτόν του τον
κόσμον, μη καταλογίζων πλέον στους ανθρώπους τα αμαρτήματα των, και αναθέσας
εις ημάς το ευαγγελικόν κήρυγμα της συμφιλιώσεως προς τον Θεόν.
Β Κορ. 5,20 Ὑπὲρ Χριστοῦ
οὖν πρεσβεύομεν ὡς τοῦ Θεοῦ παρακαλοῦντος δι᾿
ἡμῶν· δεόμεθα ὑπὲρ Χριστοῦ, καταλλάγητε τῷ
Θεῷ·
Β Κορ. 5,20 Είμεθα, λοιπόν, ημείς οι Απόστολοι πρεσβευταί του
Χριστού προς τους άλλους ανθρώπους· διότι ο Θεός δια μέσου ημών παρακαλεί.
Παρακαλούμεν, λοιπόν, και ημείς εξ ονόματος του Χριστού, συμφιλιωθήτε με τον
Θεόν. (Ο Απόστολος είναι θεόθεν εντεταλμένος να συνεχίζη το έργον του Χριστού
ως εκπρόσωπος αυτού. Οταν δε ομιλή είναι ως να ομιλή δι' αυτού ο Χριστός).
Β Κορ. 5,21 τὸν γὰρ μὴ
γνόντα ἁμαρτίαν ὑπὲρ ἡμῶν ἁμαρτίαν ἐποίησεν,
ἵνα ἡμεῖς γενώμεθα δικαιοσύνη Θεοῦ ἐν αὐτῷ.
Β Κορ. 5,21 Και είναι πλέον έργον εύκολον αυτή η συμφιλίωσις,
διότι τον Χριστόν, ο οποίος δεν εγνώρισε ποτέ από προσωπικήν πείραν καμμίαν
απολύτως αμαρτίαν, τον έκαμεν υπέρ ημών αμαρτίαν ο Θεός, του εφόρτωσε τας
ιδικάς μας αμαρτίας και τον αφήκε να κατακριθή ως αμαρτωλός χάριν ημών, δια να
δικαιωθώμεν ημείς δι' αυτού ενώπιον του Θεού.
Μαρκ. 1,16 Περιπατῶν δὲ
παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδε Σίμωνα καὶ Ἀνδρέαν
τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ τοῦ Σίμωνος, βάλλοντας ἀμφίβληστρον
ἐν τῇ θαλάσσῃ· ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς·
Μαρκ. 1,16 Ενώ δε περιπατούσε κοντά εις την θάλασσαν της
Γαλιλαίας είδε τον Σιμωνα και τον Ανδρέαν, τον αδελφόν του Σιμωνος, οι οποίοι
έριπταν το δίκτυον εις την θάλασσαν, διότι ήσαν ψαράδες.
Μαρκ. 1,17 καὶ εἶπεν αὐτοῖς
ὁ Ἰησοῦς· δεῦτε ὀπίσω μου, καὶ ποιήσω ὑμᾶς
γενέσθαι ἁλιεῖς ἀνθρώπων.
Μαρκ. 1,17 Και είπε προς αυτούς ο Ιησούς· “ελάτε κοντά μου και
εγώ θα σας κάμω ικανούς να γίνετε ψαράδες ανθρώπων” (να ελκύετε δηλαδή με το
θείον κήρυγμα τους ανθρώπους εις την βασιλείαν του Θεού).
Μαρκ. 1,18 καὶ εὐθέως ἀφέντες
τὰ δίκτυα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ.
Μαρκ. 1,18 Αμέσως δε εκείνοι (με πίστιν προς τον Διδάσκαλον και
ενθουσιασμόν δια το έργον στο οποίον τους εκαλούσε, καίτοι δεν ήσαν ακόμη εις
θέσιν να το εννοήσουν) αφήκαν τα δίκτυά των και τον ηκολούθησαν.
Μαρκ. 1,19 Καὶ προβὰς ἐκεῖθεν
ὀλίγον εἶδεν Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννην
τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, καὶ αὐτοὺς ἐν
τῷ πλοίῳ καταρτίζοντας τὰ δίκτυα,
Μαρκ. 1,19 Και προχωρήσας ολίγον από εκεί, είδε τον Ιάκωβον τον
υιόν του Ζεβεδαίου και τον Ιωάννην τον αδελφόν του, οι οποίοι ήσαν στο πλοίον
και ετοίμαζαν τα δίκτυα.
Μαρκ. 1,20 καὶ εὐθέως ἐκάλεσεν
αὐτούς. καὶ ἀφέντες τὸν πατέρα αὐτῶν Ζεβεδαῖον
ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ τῶν μισθωτῶν ἀπῆλθον
ὀπίσω αὐτοῦ.
Μαρκ. 1,20 Και αμέσως τους εκάλεσε. Εκείνοι δε αφήκαν τον πατέρα
των Ζεβεδαίον στο πλοίον με τους μισθωτούς εργάτας και τον ηκολούθησαν.
Μαρκ. 1,21 Καὶ εἰσπορεύονται
εἰς Καπερναούμ· καὶ εὐθέως τοῖς σάββασιν εἰσελθὼν
εἰς τὴν συναγωγὴν ἐδίδασκε.
Μαρκ. 1,21 Και επροχώρησαν και εισήλθαν εις την Καπερναούμ. Και
αμέσως κατά την ημέραν του Σαββάτου επήγεν εις την συναγωγήν και εδίδασκε.
Μαρκ. 1,22 καὶ ἐξεπλήσσοντο
ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ· ἦν γὰρ
διδάσκων αὐτοὺς ὡς ἐξουσίαν ἔχων, καὶ οὐχ
ὡς οἱ γραμματεῖς.
Μαρκ. 1,22 Και εθαύμαζαν πολύ δια την διδασκαλίαν του, διότι
εδίδασκεν ως διδάσκαλος που έχει πρωτοφανή σοφίαν και κύρος και όχι όπως οι
Γραμματείς (οι οποίοι εζητούσαν να στηρίξουν την διδασκαλίαν των στο κύρος
άλλων αρχαιοτέρων ραββίνων και εδίδασκαν συνήθως επουσιώδη, πολλές φορές δε
αντίθετα προς όσα είχαν γραφή από τους Προφήτας).
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
