Ἀπόστολος: ( Α΄Πέτρ. ε΄6- 14 )
Α Πε. 5,6 Ταπεινώθητε οὖν ὑπὸ
τὴν κραταιὰν χεῖρα τοῦ Θεοῦ, ἵνα ὑμᾶς
ὑψώσῃ ἐν καιρῷ.
Α Πε. 5,6 Τπεινωθήτε, λοιπόν, κάτω από το παντοδύναμον χέρι
του Θεού, δια να σας υψώση και σας δοξάση κατά τον καιρόν της Δευτέρας αυτού
Παρουσίας.
Α Πε. 5,7 πᾶσαν τὴν
μέριμναν ὑμῶν ἐπιῤῥίψαντες ἐπ᾿ αὐτόν,
ὅτι αὐτῷ μέλει περὶ ὑμῶν,
Α Πε. 5,7 Ολην σας δε την φροντίδα, είτε δια τα καθημερινά
σας προβλήματα είτε δια την αντιμετώπισιν των δυσκολιών και των διωγμών,
αναθέσατέ την με εμπιστοσύνην στον Κυριον, διότι αυτός ενδιαφέρεται και
φροντίζει δια σας.
Α Πε. 5,8 νήψατε,
γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς
λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ.
Α Πε. 5,8 Εγκρατευθήτε και σωφρονήσατε, αγρυπνείτε και
προσέχετε· διότι ο αντίπαλος σας και κατήγορος διάβολος, σαν λιοντάρι που
ωρύεται, περιπατεί με μανίαν ζητών ποιόν να καταπιή (παρασύρων αυτόν εις την
αμαρτίαν και τον αιώνιον θάνατον).
Α Πε. 5,9 ᾧ ἀντίστητε
στερεοὶ τῇ πίστει, εἰδότες τὰ αὐτὰ τῶν
παθημάτων τῇ ἐν κόσμῳ ὑμῶν ἀδελφότητι ἐπιτελεῖσθαι.
Α Πε. 5,9 Εναντίον αυτού του αντιπάλου αντισταθήτε
στηριγμένοι εις την πίστιν, γνωρίζοντες, ότι οι ίδιοι πειρασμοί και τα ίδια
παθήματα γίνονται εις όλους τους αδελφούς σας, που είναι διασκορπισμένοι μέσα
στον κόσμον.
Α Πε. 5,10 Ὁ δὲ Θεὸς
πάσης χάριτος, ὁ καλέσας ὑμᾶς εἰς τὴν αἰώνιον
αὐτοῦ δόξαν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ὀλίγον
παθόντας, αὐτὸς καταρτίσει ὑμᾶς, στηρίξει, σθενώσει,
θεμελιώσει·
Α Πε. 5,10 Ο δε Θεός που είναι η πηγή και ο χορηγός κάθε δωρεάς
και σας εκάλεσεν εις την αιώνιον αυτού δόξαν δια του Ιησού Χριστού, αφού επί
ολίγον διάστημα υποστήτε παροδικάς θλίψεις, αυτός θα σας καταρτίση, θα σας
στηρίξη, θα σας ενδυναμώση, θα σας θεμελιώση ακλονήτους.
Α Πε. 5,11 αὐτῷ ἡ
δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν
αἰώνων· ἀμήν.
Α Πε. 5,11 Εις αυτόν ανήκει η δόξα και η εξουσία και η
κυριαρχία στους αιώνας των αιώνων· αμήν.
Α Πε. 5,12 Διὰ Σιλουανοῦ
ὑμῖν τοῦ πιστοῦ ἀδελφοῦ, ὡς
λογίζομαι, δι᾿ ὀλίγων ἔγραψα, παρακαλῶν καὶ ἐπιμαρτυρῶν
ταύτην εἶναι ἀληθῆ χάριν τοῦ Θεοῦ, εἰς ἣν
ἑστήκατε.
Α Πε. 5,12 Δια του Σιλουανού, του αξιοπίστου και εμπίστου
αδελφού, σας έγραψα δι' ολίγων, όπως εγώ νομίζω, προτρέπων και παρακαλών και
βεβαιώνων ότι αυτά, που σας έγραψα, είναι η αληθής και πραγματική χάρις και
δωρεά του Θεού, εις την οποίαν και στέκεσθε σταθεροί.
Α Πε. 5,13 Ἀσπάζεται ὑμᾶς
ἡ ἐν Βαβυλῶνι συνεκλεκτὴ καὶ Μᾶρκος ὁ
υἱός μου.
Α Πε. 5,13 Σας στέλλει χαιρετισμούς η εν Βαβυλώνι Εκκλησία, που
είναι μαζή και με την ιδικήν σας Εκκλησίαν εκλεκτή ενώπιον του Θεού, και ο
Μάρκος, ο πνευματικός μου υιός.
Α Πε. 5,14 ἀσπάσασθε ἀλλήλους
ἐν φιλήματι ἀγάπης. Εἰρήνη ὑμῖν πᾶσι τοῖς
ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· ἀμήν.
Α Πε. 5,14 Χαιρετίσατε ο ένας τον άλλον με φίλημα αγίας αγάπης.
Είθε να είναι η ειρήνη του Θεού εις όλους σας, που πιστεύετε και ανήκετε στον
Ιησούν Χριστόν. Αμήν.
Εὐαγγέλιο: ( Λουκ. κδ΄12- 35 )
Λουκ.
24,12 ὁ δὲ Πέτρος ἀναστὰς
ἔδραμεν ἐπὶ τὸ μνημεῖον, καὶ παρακύψας
βλέπει τὰ ὀθόνια κείμενα μόνα, καὶ ἀπῆλθε πρὸς
ἑαυτὸν θαυμάζων τὸ γεγονός.
Λουκ. 24,12 Ο δε Πετρος εσηκώθηκε και έτρεξεν στο μνημείον. Και
αφού έσκυψεν από την είσοδον, βλέπει τις λωρίδες από σινδόνι, με τις οποίες
είχε τυλιχθή το σώμα του Κυρίου να είναι κάτω στο μνημείον μόνες, χωρίς το σώμα
και επέστρεψεν στο σπίτι θαυμάζων το γεγονός.
Λουκ.
24,13 Καὶ ἰδοὺ
δύο ἐξ αὐτῶν ἦσαν πορευόμενοι ἐν αὐτῇ
τῇ ἡμέρᾳ εἰς κώμην ἀπέχουσαν σταδίους ἑξήκοντα
ἀπὸ Ἱερουσαλήμ, ᾗ ὄνομα Ἐμμαούς.
Λουκ. 24,13 Και ιδού, δύο από τους μαθητάς επήγαιναν αυτήν την
ημέραν εις κάποιο χωριό, που απείχε από την Ιερουσαλήμ ένδεκα περίπου
χιλιόμετρα και το οποίον ελέγετο Εμμαούς.
Λουκ.
24,14 καὶ αὐτοὶ ὡμίλουν
πρὸς ἀλλήλους περὶ πάντων τῶν συμβεβηκότων τούτων.
Λουκ. 24,14 Και αυτοί συνωμιλούσαν μεταξύ των δι' όλα αυτά τα
γεγονότα.
Λουκ.
24,15 καὶ ἐγένετο ἐν
τῷ ὁμιλεῖν αὐτοὺς καὶ συζητεῖν καὶ
αὐτὸς ὁ Ἰησοῦς ἐγγίσας συνεπορεύετο αὐτοῖς·
Λουκ. 24,15 Και ενώ αυτοί συνωμιλούσαν και συζητούσαν περί του
Ιησού, ο ίδιος ο Ιησούς τους επλησίασε και επήγαινε μαζή των.
Λουκ.
24,16 οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ
αὐτῶν ἐκρατοῦντο τοῦ μὴ ἐπιγνῶναι
αὐτόν.
Λουκ. 24,16 Τα δε μάτια των εμποδίζοντο από κάποια υπερφυσικήν
δύναμιν, δια να μη τον αναγνωρίσουν.
Λουκ.
24,17 εἶπε δὲ πρὸς
αὐτούς· τίνες οἱ λόγοι οὗτοι οὓς ἀντιβάλλετε
πρὸς ἀλλήλους περιπατοῦντες καί ἐστε σκυθρωποί;
Λουκ. 24,17 Είπε δε προς αυτούς· “ποίοι είναι αυτοί οι λόγοι και
ποιά είναι τα θέματα, τα οποία καθώς περιπατείτε, συζητείτε ματαξύ σας και
είσθε σκυθρωποί;”
Λουκ.
24,18 ἀποκριθεὶς δὲ
ὁ εἷς, ᾧ ὄνομα Κλεόπας, εἶπε πρὸς αὐτόν·
σὺ μόνος παροικεῖς ἐν Ἱερουσαλὴμ καὶ οὐκ
ἔγνως τὰ γενόμενα ἐν αὐτῇ ἐν ταῖς ἡμέραις
ταύταις;
Λουκ. 24,18 Απεκρίθη δε ο ένας, που ελέγετο Κλεόπας και είπε προς
αυτόν· “συ μόνος σαν προσκυνητής κατοικείς τον καιρόν αυτόν εις την Ιερουσαλήμ
και δεν έμαθες όσα έγιναν εις αυτήν κατά τας ημέρας αυτάς;”
Λουκ.
24,19 καὶ εἶπεν αὐτοῖς·
ποῖα; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· τὰ περὶ
Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου, ὃς ἐγένετο ἀνὴρ
προφήτης δυνατὸς ἐν ἔργῳ καὶ λόγῳ ἐναντίον
τοῦ Θεοῦ καὶ παντὸς τοῦ λαοῦ,
Λουκ. 24,19 Και είπεν εις αυτούς· “ποία;” Εκείνοι δε του είπαν· “τα
περί του Ιησού του Ναζωραίου, ο όποιος ανεδείχθη προφήτης ενώπιον του Θεού και
όλου του λαού, δυνατός εις έργα θαυμαστά και εις διδασκαλίαν πρωτάκουστον.
Λουκ.
24,20 ὅπως τε παρέδωκαν αὐτὸν
οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ἄρχοντες ἡμῶν
εἰς κρῖμα θανάτου καὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν.
Λουκ. 24,20 Δεν έμαθες και πως τον παρέδωκαν οι αρχιερείς και οι
άρχοντες μας εις θανατικήν καταδίκην και τον εσταύρωσαν;
Λουκ.
24,21 ἡμεῖς δὲ ἠλπίζομεν
ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ μέλλων λυτροῦσθαι τὸν Ἰσραήλ·
ἀλλά γε σὺν πᾶσι τούτοις τρίτην ταύτην ἡμέραν ἄγει
σήμερον ἀφ᾿ οὗ ταῦτα ἐγένετο.
Λουκ. 24,21 Και όμως ημείς ηλπίζαμεν, ότι αυτός είναι ο Μεσσίας,
που θα ελευθέρωνε τον Ισραήλ. Αλλά μαζή με όλα αυτά, που σου είπαμε, ιδού ότι
είναι η τρίτη ημέρα σήμερα από τότε που έγιναν αυτά, και δεν είδαμε ακόμη
τίποτε, που να δικαιολογή τας ελπίδας μας.
Λουκ.
24,22 ἀλλὰ καὶ
γυναῖκές τινες ἐξ ἡμῶν ἐξέστησαν ἡμᾶς
γενόμεναι ὄρθριαι ἐπὶ τὸ μνημεῖον,
Λουκ. 24,22 Αλλά και κάτι άλλο συνέβη· μερικαί δηλαδή γυναίκες από
τον κύκλον μας μας εξέπληξαν, διότι επήγαν κατά τα χαράματα στο μνημείον
Λουκ.
24,23 καὶ μὴ εὑροῦσαι
τὸ σῶμα αὐτοῦ ἦλθον λέγουσαι καὶ ὀπτασίαν
ἀγγέλων ἑωρακέναι, οἳ λέγουσιν αὐτὸν ζῆν.
Λουκ. 24,23 και επειδή δεν εύρον εκεί το σώμα του, ήρθαν και είπαν
ότι είδαν και οπτασία αγγέλων, οι οποίοι λέγουν ότι ο Ιησούς ζη.
Λουκ.
24,24 καὶ ἀπῆλθόν
τινες τῶν σὺν ἡμῖν ἐπὶ τὸ μνημεῖον,
καὶ εὗρον οὕτω καθὼς καὶ αἱ γυναῖκες
εἶπον, αὐτὸν δὲ οὐκ εἶδον.
Λουκ. 24,24 Επήγαν επίσης στο μνημείον και μερικοί από αυτούς, που
είναι μαζή μας, και ευρήκαν τα πράγματα, όπως τα είχαν είπει αι γυναίκες· είδαν
ανοικτόν μεν το μνημείον, όχι όμως και τον Ιησούν”.
Λουκ.
24,25 καὶ αὐτὸς εἶπε
πρὸς αὐτούς· ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῇ
καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἐλάλησαν
οἱ προφῆται!
Λουκ. 24,25 Και τότε ο Ιησούς είπε προς αυτούς· “ω ανόητοι, που
έχετε βραδυκίνητη την καρδιά στο να πιστεύετε όλα όσα ελάλησαν οι προφήται.
Λουκ.
24 ,26 οὐχὶ ταῦτα ἔδει
παθεῖν τὸν Χριστὸν καὶ εἰσελθεῖν εἰς
τὴν δόξαν αὐτοῦ;
Λουκ. 24,26 Αυτά δεν έπρεπε, σύμφωνα με την βουλήν του Θεού, να πάθη
ο Χριστός και να εισέλθη κατόπιν εις την δόξαν του, η οποία και ήρχισε με την
ανάστασίν του;”
Λουκ.
24,27 καὶ ἀρξάμενος ἀπὸ
Μωϋσέως καὶ ἀπὸ πάντων τῶν προφητῶν διηρμήνευεν αὐτοῖς
ἐν πάσαις ταῖς γραφαῖς τὰ περὶ ἑαυτοῦ.
Λουκ. 24,27 Και αφού ήρχισε από τον Μωϋσέα και εν συνεχεία από όλους
τους προφήτας, εξηγούσε λεπτομερώς εις αυτούς όλας τας προφητείας των Γραφών,
που ανεφέρεντο εις αυτόν.
Λουκ.
24,28 Καὶ ἤγγισαν εἰς
τὴν κώμην οὗ ἐπορεύοντο, καὶ αὐτὸς
προσεποιεῖτο ποῤῥωτέρω πορεύεσθαι·
Λουκ. 24,28 Και επλησίασαν στο χωρίον, όπου οι δύο μαθηταί επήγαιναν
και αυτός εφαίνετο ότι προχωρούσε μακρύτερα.
Λουκ.
24,29 καὶ παρεβιάσαντο αὐτὸν
λέγοντες· μεῖνον μεθ᾿ ἡμῶν, ὅτι πρὸς ἑσπέραν
ἐστὶ καὶ κέκλικεν ἡ ἡμέρα. καὶ εἰσῆλθε
τοῦ μεῖναι σὺν αὐτοῖς.
Λουκ. 24,29 Αυτοί όμως με τις επίμονες παρακλήσεις των τον ηνάγκασαν
να μείνη, λέγοντες· “μείνε μαζή μας, διότι πλησιάζει η εσπέρα και η ημέρα έχει
προχωρήσει προς την δύσιν”. Και εμπήκε στο σπίτι να μείνη μαζή τους.
Λουκ.
24,30 καὶ ἐγένετο ἐν
τῷ κατακλιθῆναι αὐτὸν μετ᾿ αὐτῶν λαβὼν
τὸν ἄρτον εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἐπεδίδου αὐτοῖς.
Λουκ. 24,30 Και ενώ εξηπλώθη κοντά στο τραπέζι του φαγητού μαζή με
αυτούς, επήρε τον άρτον, τον ευλόγησε ευχαριστών τον Θεόν, όπως συνήθιζε να
κάνη προ του φαγητού, και αφού τον έκοψε εις κομμάτια, έδιδε εις αυτούς.
Λουκ.
24,31 αὐτῶν δὲ
διηνοίχθησαν οἱ ὀφθαλμοί, καὶ ἐπέγνωσαν αὐτόν·
καὶ αὐτὸς ἄφαντος ἐγένετο ἀπ᾿ αὐτῶν.
Λουκ. 24,31 Την στιγμήν αυτήν, όταν είδαν τον τρόπον της ευλογίας
και του τεμαχισμού του άρτου, ήνοιξαν με θείον φωτισμόν τα μάτια των και
ανεγνώρισαν αμέσως τον διδάσκαλον των. Αλλά αυτός έγινε αμέσως άφαντος από
αυτούς.
Λουκ.
24,32 καὶ εἶπον πρὸς
ἀλλήλους· οὐχὶ ἡ καρδία ἡμῶν καιομένη ἦν
ἐν ἡμῖν, ὡς ἐλάλει ἡμῖν ἐν τῇ
ὁδῷ καὶ ὡς διήνοιγεν ἡμῖν τὰς γραφάς;
Λουκ. 24,32 Και είπαν μεταξύ των· “η καρδία μας δεν εφλογίζετο έντος
ημών από θείον ενθουσιασμόν, καθώς μας ωμιλούσε στον δρόμον και μας εφανέρωνε
τα δυσκολονόητα για μας νοήματα των Γραφών;”
Λουκ.
24,33 Καὶ ἀναστάντες αὐτῇ
τῇ ὥρᾳ ὑπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλήμ, καὶ
εὗρον συνηθροισμένους τοὺς ἕνδεκα καὶ τοὺς σὺν
αὐτοῖς,
Λουκ. 24,33 Και αφού εσηκώθησαν αμέσως αυτήν την ώρα, εγύρισαν εις
την Ιερουσαλήμ και ευρήκαν συγκεντρωμένους τους ένδεκα Αποστόλους και τους
άλλους, που ήσαν μαζή των.
Λουκ.
24,34 λέγοντας ὅτι ἠγέρθη
ὁ Κύριος ὄντως καὶ ὤφθη Σίμωνι.
Λουκ. 24,34 Ολοι δε έλεγαν, ότι πραγματικά αναστήθηκε ο Κυριος και
παρουσιάσθηκε στον Σιμωνα.
Λουκ.
24,35 καὶ αὐτοὶ ἐξηγοῦντο
τὰ ἐν τῇ ὁδῷ καὶ ὡς ἐγνώσθη αὐτοῖς
ἐν τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου.
Λουκ. 24,35 Και οι δύο αυτοί διηγούντο λεπτεμερώς όσα συνέβησαν
στον δρόμον και πως ανεγνωρίσθη από αυτούς ο Κυριος την ώραν που έκοπτε τον
άρτον.