Ἀπόστολος: (Ρωμ. α΄1- 7)
Ρωμ. 1,1 Παῦλος, δοῦλος
Ἰησοῦ Χριστοῦ, κλητὸς ἀπόστολος, ἀφωρισμένος
εἰς εὐαγγέλιον Θεοῦ
Ρωμ. 1,1 Εγώ ο Παύλος είμαι δούλος του Ιησού Χριστού,
αφωσιωμένος ψυχή και σώματι εις αυτόν, κεκλημένος από τον ίδιον στο αποστολικόν
αξίωμα, ξεχωρισμένος δια να κηρύττω το χαρμόσυνον μήνυμα της σωτηρίας, την
οποίαν ο Θεός προσφέρει στους ανθρώπους.
Ρωμ. 1,2 ὃ προεπηγγείλατο
διὰ τῶν προφητῶν αὐτοῦ ἐν γραφαῖς ἁγίαις
Ρωμ. 1,2 Αυτό το κήρυγμα, όπως φαίνεται από τας προφητείας,
που περιέχονται εις τας Αγίας Γραφάς, το είχεν υποσχεθή ο Θεός και
προαναγγείλει με τους προφήτας του·
Ρωμ. 1,3 περὶ τοῦ υἱοῦ
αὐτοῦ, τοῦ γενομένου ἐκ σπέρματος Δαυΐδ κατὰ
σάρκα,
Ρωμ. 1,3 αφορά δε τον μονογενή Υιόν του, ο οποίος
εγεννήθη, κατά το ανθρώπινον, από απόγονον του Δαυΐδ,
Ρωμ. 1,4 τοῦ ὁρισθέντος
υἱοῦ Θεοῦ ἐν δυνάμει κατὰ πνεῦμα ἁγιωσύνης
ἐξ ἀναστάσεως νεκρῶν, Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ
Κυρίου ἡμῶν,
Ρωμ. 1,4 απεδείχθη δε σαφώς, ότι ούτος είναι Υιός του Θεού
με υπερφυσικήν δύναμιν, που επήγαζε από το Πνεύμα, το οποίον μεταδίδει
αγιότητα· επεδείχθη δε Υιός του Θεού ο Κυριος ημών Ιησούς Χριστός ιδιαιτέρως με
την εκ νεκρών ανάστασιν του.
Ρωμ. 1,5 δι᾿ οὗ ἐλάβομεν
χάριν καὶ ἀποστολὴν εἰς ὑπακοὴν πίστεως ἐν
πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ,
Ρωμ. 1,5 Δια του Χριστού ελάβομεν, εγώ ο Παύλος και οι
άλλοι Απόστολοι, την χάριν και το αποστολικόν αξίωμα, δια να κηρύττωμεν μεταξύ
όλων των εθνών την νέαν πίστιν και την εις αυτήν υποταγήν, προς δόξαν του
ονόματός του.
Ρωμ. 1,6 ἐν οἷς ἐστε
καὶ ὑμεῖς κλητοὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ,
Ρωμ. 1,6 Μεταξύ δε των εθνικών συγκαταλέγεσθε και σεις, οι
οποίοι έχετε κληθή δια του Ιησού Χριστού.
Ρωμ. 1,7 πᾶσι τοῖς
οὖσι ἐν Ῥώμῃ ἀγαπητοῖς Θεοῦ, κλητοῖς
ἁγίοις· χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ
Θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ
Χριστοῦ.
Ρωμ. 1,7 Απευθύνομαι με την επιστολήν μου αυτήν εις όλους
τους πιστούς, που ευρίσκεσθε εις την Ρωμην και οι οποίοι είσθε ιδαιαιτέρως
αγαπητοί στον Θεόν και προσκεκλημένοι να γίνετε άγιοι, και εύχομαι να είναι
μαζή σας πάντοτε η χάρις και η ειρήνη από τον Θεόν πατέρα μας και από τον
Κυριον Ιησούν Χριστόν.
Ρωμ. 1,13 οὐ θέλω δὲ ὑμᾶς
ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, ὅτι πολλάκις προεθέμην ἐλθεῖν
πρὸς ὑμᾶς, καὶ ἐκωλύθην ἄχρι τοῦ δεῦρο,
ἵνα τινὰ καρπὸν σχῶ καὶ ἐν ὑμῖν
καθὼς καὶ ἐν τοῖς λοιποῖς ἔθνεσιν.
Ρωμ. 1,13 Θελω δε να γνωρίζετε καλά, αδελφοί, ότι πολλές
φορές εσκέφθην και απεφάσισα να έλθω πλησίον σας, αλλά συνήντησα εμπόδια μέχρι
τώρα. Ηθελα δε να έλθω, δια να έχω κάποιον πνευματικόν καρπόν και μεταξύ σας,
όπως έχω και μεταξύ των άλλων εθνών.
Ρωμ. 1,14 Ἕλλησί τε καὶ
βαρβάροις, σοφοῖς τε καὶ ἀνοήτοις ὀφειλέτης εἰμί·
Ρωμ. 1,14 Αισθάνομαι ότι είμαι υποχρεωμένος να κηρύξω το
Ευαγγέλιον και στους Ελληνας και στους βαρβάρους, και στους σοφούς και στους
αγραμμάτους.
Ρωμ. 1,15 οὕτω τὸ κατ᾿
ἐμὲ πρόθυμον καὶ ὑμῖν τοῖς ἐν Ῥώμῃ
εὐγγελίσασθαι.
Ρωμ. 1,15 Δι' αυτό, καθόσον εξαρτάται από εμέ, είμαι
πρόθυμος να κηρύξω το Ευαγγέλιον της σωτηρίας και εις σας, που ευρίσκεσθε εις
την Ρωμην.
Ρωμ. 1,16 οὐ γὰρ ἐπαισχύνομαι
τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ· δύναμις γὰρ Θεοῦ
ἐστιν εἰς σωτηρίαν παντὶ τῷ πιστεύοντι, Ἰουδαίῳ
τε πρῶτον καὶ Ἕλληνι.
Ρωμ. 1,16 Διότι δεν εντρέπομαι ποτέ το Ευαγγέλιον του
Χριστού, επειδή είναι δύναμις του Θεού, η οποία χαρίζει σωτηρίαν εις κάθε ένα
που πιστεύει ειλικρινώς, κατά πρώτον λόγον εις κάθε Ιουδαίον, έπειτα δε εις
κάθε Ελληνα και ειδωλολάτρην.
Ρωμ. 1,17 δικαιοσύνη γὰρ
Θεοῦ ἐν αὐτῷ ἀποκαλύπτεται ἐκ πίστεως εἰς
πίστιν, καθὼς γέγραπται· ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεως
ζήσεται.
Ρωμ. 1,17 Διότι φανερώνεται και προσφέρεται δια του
Ευαγγελίου η σωτηρία και η δικαίωσις εκ μέρους του Θεού προς τον άνθρωπον, ο
οποίος αρχίζει από την πίστιν και προχωρεί δια της πίστεως, σύμφωνα άλλωστε και
με εκείνο που έχει γραφή από τον προφήτην Αβακούμ. “Ο δίκαιος θα κερδήση την
αιώνιον ζωήν δια της πίστεώς του”.
Εὐαγγέλιο: ( Ματ. δ΄23- ε΄13 )
Ματθ. 4,23 Καὶ περιῆγεν ὅλην
τὴν Γαλιλαίαν ὁ Ἰησοῦς διδάσκων ἐν ταῖς
συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον
τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν
μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.
Ματθ. 4,23 Ο δε Ιησούς περιήρχετο τότε όλην την Γαλιλαίαν,
εδίδασκεν εις τας συναγωγάς (όπου κάθε Σαββατον εμαζεύοντο οι Εβραίοι) εκήρυσσε
το χαρμόσυνον άγγελμα της πνευματικής βασιλείας, που θα εγκαθίδρυε, και
εθεράπευε κάθε ασθένειαν και κάθε σωματικήν αδυναμίαν μεταξύ του λαού.
Ματθ. 4,24 καὶ ἀπῆλθεν
ἡ ἀκοὴ αὐτοῦ εἰς ὅλην τὴν
Συρίαν, καὶ προσήνεγκαν αὐτῷ πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας
ποικίλαις νόσοις καὶ βασάνοις συνεχομένους, καὶ δαιμονιζομένους καὶ
σεληνιαζομένους καὶ παραλυτικούς, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούς·
Ματθ. 4,24 Και εξεχύθη η φήμη αυτού εις όλην την Συρίαν. Και
έφεραν προς αυτόν όσους έπασχαν από διαφόρους ασθενείας και εβασανίζοντο από
πόνους, και τους δαιμονιζομένους και τους σεληνιαζομένους και τους
παραλυτικούς· και αυτός τους εθεράπευσεν όλους.
Ματθ. 4,25 καὶ ἠκολούθησαν
αὐτῷ ὄχλοι πολλοὶ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας
καὶ Δεκαπόλεως καὶ Ἱεροσολύμων καὶ Ἰουδαίας καὶ
πέραν τοῦ Ἰορδάνου.
Ματθ. 4,25 Εξ αιτίας δε της διδασκαλίας και των θαυμάτων που
έκανε, ηκολούθησαν αυτόν πολλά πλήθη από την Γαλιλαίαν και από τας δέκα
ελληνικάς πόλεις (που είχαν κυρίως κτισθή πέραν από την ανατολικήν όχθην του
Ιορδάνου), όπως επίσης τον ακολουθούσαν και πλήθη από τα Ιεροσόλυμα και την
Ιουδαίαν και από την περιοχήν, η οποία εκτείνεται εκείθεν από τον Ιορδάνην.
Ματθ. 5,1 Ἰδὼν δὲ
τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος, καὶ
καθίσαντος αὐτοῦ προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ
αὐτοῦ,
Ματθ. 5,1 Οταν δε είδεν ο Ιησούς τα πλήθη, που είχαν έλθει να
τον ακούσουν, ανέβη ολίγον εις την πλαγιάν του όρους και αφού εκάθισεν, ήλθαν
πλησίον οι μαθηταί του.
Ματθ. 5,2 καὶ ἀνοίξας
τὸ στόμα αὐτοῦ ἐδίδασκεν αὐτοὺς λέγων·
Ματθ. 5,2 Και ανοίξας το στόμα αυτού εδίδασκεν τους μαθητάς
και τα πλήθη και έλεγε·
Ματθ. 5,3 μακάριοι οἱ πτωχοὶ
τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν
οὐρανῶν.
Ματθ. 5,3 “Μακάριοι και τρισευτιχισμένοι είναι εκείνοι, που
συναισθάνονται την πνευματικήν πτωχείαν των (και εξαρτούν τον εαυτόν τους με
ταπείνωσιν και πίστιν από τον Θεόν), διότι ιδική των είναι η βασιλεία των
ουρανών.
Ματθ. 5,4 μακάριοι οἱ πενθοῦντες,
ὅτι αὐτοὶ παρακλήθησονται.
Ματθ. 5,4 Μακάριοι είναι όσοι πενθούν (δια τας αμαρτίας των
και δια το κακόν που επικρατεί στον κόσμον) διότι αυτοί θα παρηγορηθούν από τον
Θεόν.
Ματθ. 5,5 μακάριοι οἱ πραεῖς,
ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσι τὴν γῆν.
Ματθ. 5,5 Μακάριοι είναι οι πράοι και ειρηνικοί, διότι αυτοί
θα λάβουν ως κληρονομίαν την νέαν γην της επαγγελίας, την άνω Ιερουσαλήμ, την
βασιλείαν των ουρανών.
Ματθ. 5,6 μακάριοι οἱ πεινῶντες
καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην, ὅτι αὐτοὶ
χορτασθήσονται.
Ματθ. 5,6 Μακάριοι όσοι πεινούν και διψούν δια να αποκτήσουν
οι ίδιοι, να επικρατήση δε και στον κόσμον η δικαιοσύνη και η αρετή, διότι
αυτοί θα χορτάσουν.
Ματθ. 5,7 μακάριοι οἱ ἐλεήμονες,
ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται.
Ματθ. 5,7 Μακάριοι οι ευσπλαγχνικοί και ελεήμονες, που
συμπονούν και ελεούν τον πάσχοντα, διότι αυτοί θα ελεηθούν πλουσίως από τον
Θεόν.
Ματθ. 5,8 μακάριοι οἱ
καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν
ὄψονται.
Ματθ. 5,8 Μακάριοι όσοι έχουν καθαράν και αμόλυντον την
καρδίαν, διότι αυτοί θα ίδουν τον Θεόν εις την δόξαν του.
Ματθ. 5,9 μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί,
ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται.
Ματθ. 5,9 Μακάριοι όσοι έχουν ειρήνην μέσα των και προσπαθούν
να ειρηνεύουν τους ανθρώπους μεταξύ των, διότι αυτοί θα ανακηρυχθούν, εμπρός
στον ουράνιον και επίγειον κόσμον, υιοί του Θεού.
Ματθ. 5,10 μακάριοι οἱ
δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ
βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Ματθ. 5,10 Μακάριοι όσοι έχουν διωχθή ένεκα της αρετής και της
πίστεώς των, διότι εις αυτούς ανήκει η βασιλεία των ουρανών.
Ματθ. 5,11 μακάριοί ἐστε ὅταν
ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν
πονηρὸν ῥῆμα καθ᾿ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν
ἐμοῦ.
Ματθ. 5,11 Μακάριοι είσθε, όταν σας εμπαίξουν και σας υβρίσουν
οι άνθρωποι, και σας διώξουν και, ψευδόμενοι, είπουν παντός είδους κακολογίας
και κατηγορίας ενάντιον σας, επειδή πιστεύετε εις εμέ.
Ματθ. 5,12 χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε,
ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς
οὐρανοῖς· οὕτω γὰρ ἐδίωξαν τοὺς
προφήτας τοὺς πρὸ ὑμῶν.
Ματθ. 5,12 Χαίρετε και γεμίστε από αγαλλίασιν, διότι η ανταμοιβή
σας στους ουρανούς θα είναι μεγάλη και ανυπολόγιστος· έτσι κατεδίωξαν και τους
προφήτας τους οποίους ο Θεός είχε στείλει ενωρίτερα από σας, και οι οποίοι, δια
τους διωγμούς που υπέστησαν, είναι μακάριοι.
Ματθ. 5,13 Ὑμεῖς ἐστε
τὸ ἅλας τῆς γῆς· ἐὰν δὲ τὸ
ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται; εἰς οὐδὲν
ἰσχύει ἔτι εἰ μὴ βληθῆναι ἔξω καὶ
καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων.
Ματθ. 5,13 Σεις οι μαθηταί μου είσθε το άλατι της γης (επειδή με
το παράδειγμα και την διδασκαλίαν σας έχετε την δυνατότητα να νοστιμαίνετε την
ζωήν των ανθρώπων και να προλαμβάνετε την ηθικήν σαπίλαν). Αλλά εάν το άλατι
χάση αυτήν την ιδιότητά του, με τι άλλο θα αλατισθή, ώστε να αποκτήση πάλιν την
ουσίαν και δύναμίν του; Δεν έχει πλέον καμμίαν αξίαν και εις τίποτε άλλο δεν
χρειάζεται, παρά να πεταχθή στον δρόμον και να καταπατήται από τους ανθρώπους.