Γεν. 4,8 καὶ εἶπε
Κάϊν πρὸς Ἄβελ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ·
διέλθωμεν εἰς τὸ πεδίον. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ
εἶναι αὐτοὺς ἐν τῷ πεδίῳ, ἀνέστη Κάϊν
ἐπὶ Ἄβελ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ
ἀπέκτεινεν αὐτόν.
Γεν. 4,8 Σκυθρωπός και φθονερός ο Καϊν είπε στον αδελφόν
του τον Αβελ “ας περάσωμεν εις την πεδιάδα”. Οταν δε έφθασαν εις την πεδιάδα, ο
Καϊν επετέθη αιφνιδίως και με ορμήν εναντίον του Αβελ, του αδελφού του, και τον
εφόνευσεν.
Γεν. 4,9 καὶ εἶπε
Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς Κάϊν· ποῦ ἐστιν Ἄβελ
ὁ ἀδελφός σου; καὶ εἶπεν· οὐ γινώσκω· μὴ
φύλαξ τοῦ ἀδελφοῦ μου εἰμὶ ἐγώ;
Γεν. 4,9 Ο Κυριος και Θεός ηρώτησε τον Καϊν· “που είναι ο
αδελφός σου ο Αβελ;” Και εκείνος απήντησε· “δεν γνωρίζω· μήπως εγώ είμαι
φύλακας του αδελφού μου;”
Γεν. 4,10 καί εἶπε
Κύριος· τί πεποίηκας; φωνὴ αἵματος τοῦ ἀδελφοῦ
σου βοᾷ πρός με ἐκ τῆς γῆς.
Γεν. 4,10 Είπε δε ο Κυριος· “τι είναι αυτό που έκαμες; Η
φωνή του αίματος του φονευθέντος αδελφού σου υψώνεται από την γην στον ουρανόν
προς εμέ και βοά ζητούσα την τιμωρίαν σου.
Γεν. 4,11 καὶ νῦν ἐπικατάρατος
σὺ ἀπὸ τῆς γῆς, ἣ ἔχανε τὸ
στόμα αὐτῆς δέξασθαι τὸ αἷμα τοῦ ἀδελφοῦ
σου ἐκ τῆς χειρός σου·
Γεν. 4,11 Και τώρα θα είσαι συ κατηραμένος και σαν ξένος
από την γην αυτήν, η οποία ήνοιξε το στόμα της και κατέπιε το αίμα του αδελφού
σου, τον οποίον συ με το εγκληματικόν σου χέρι εφόνευσες.
Γεν. 4,12 ὅτε ἐργᾷ
τὴν γῆν, καὶ οὐ προσθήσει τὴν ἰσχὺν αὐτῆς
δοῦναί σοι· στένων καὶ τρέμων ἔσῃ ἐπὶ
τῆς γῆς.
Γεν. 4,12 Οταν εργάζεσαι και καλλιεργής την γην αυτήν, δεν
θα παρέχη την δύναμίν της να αποδώση εις σε τους καρπούς της. Συ δε θα
ευρίσκεσαι συνεχώς εις κατάστασιν στεναγμών και τρόμων, και σαν καταδιωκόμενος
θα περιπλανάσαι επάνω εις την γην αυτήν”.
Γεν. 4,13 καὶ εἶπε
Κάϊν πρὸς Κύριον τὸν Θεόν· μείζων ἡ αἰτία μου τοῦ
ἀφεθῆναί με·
Γεν. 4,13 Εκραξε τότε ο Καϊν απηλπισμένος και αναστατωμένος
προς τον Θεόν· “το έγκλημα και η ενόχη μου είναι μεγαλυτέρα από την θείαν
συγγνώμην.
Γεν. 4,14 εἰ ἐκβάλλεις
με σήμερον ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς καὶ ἀπὸ
τοῦ προσώπου σου κρυβήσομαι, καὶ ἔσομαι στένων καὶ
τρέμων ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἔσται πᾶς ὁ
εὑρίσκων με, ἀποκτενεῖ με.
Γεν. 4,14 Εάν όμως με διώξης από την περιοχήν αυτήν, όπου
σήμερον ευρίσκομαι, και αποστρέψης το πρόσωπόν σου από εμέ και θα είμαι σαν
κρυμμένος από την θείαν σου παρουσίαν, θα περιφέρωμαι στενάζων και τρέμων εις
την γην, και τότε ο πρώτος τυχών, που θα με συναντήση, θα με φονεύση”.
Γεν. 4,15 καὶ εἶπεν
αὐτῷ Κύριος ὁ Θεός· οὐχ οὕτως, πᾶς ὁ
ἀποκτείνας Κάϊν ἑπτὰ ἐκδικούμενα παραλύσει. καὶ ἔθετο
Κύριος ὁ Θεὸς σημεῖον τῷ Κάϊν τοῦ μὴ ἀνελεῖν
αὐτὸν πάντα τὸν εὑρίσκοντα αὐτόν.
Γεν. 4,15 Είπε δε προς αυτόν ο Θεός· “δεν θα συμβή κάτι
τέτοιο· διότι εκείνος ο οποίος θα φονεύση τον Καιν, θα επισύρη εναντίον του
πολύ περισσοτέρας τιμωρίας και θα παραλύση κάτω από το βάρος αυτών”. Εθεσε δε ο
Θεός κάποιο σημάδι στον Καϊν, ώστε κανείς από όσους θα τον συναντούσαν, να μη
τον φονεύση.
Παρ. 5,1 Υἱέ, ἐμῇ
σοφίᾳ πρόσεχε, ἐμοῖς δὲ λόγοις παράβαλλε σὸν οὗς,
Παρ. 5,1 Παιδί μου, δώσε προσοχήν εις τας ίδικάς μου σοφάς
συμβουλάς. Κλίνε και τέντωσε το αυτί σου εις τα λόγια μου,
Παρ. 5,2 ἵνα φυλάξῃς
ἔννοιαν ἀγαθήν· αἴσθησις δὲ ἐμῶν
χειλέων ἐντέλλεταί σοι.
Παρ. 5,2 δια να πάρης έτσι και διατηρήσης ορθήν και
ωφέλιμον γνώσιν. Η ορθή και ωφέλιμος αυτή γνώσις, που εξέρχεται από τα χείλη
μου, σου δίδει την εντολήν·
Παρ. 5,3 μὴ πρόσεχε φαύλῃ
γυναικί· μέλι γὰρ ἀποστάζει ἀπὸ χειλέων γυναικὸς
πόρνης, ἣ πρὸς καιρὸν λιπαίνει σὸν φάρυγγα,
Παρ. 5,3 Μη δίδης προσοχήν εις φαύλην και ανήθικον γυναίκα,
διότι από τα δόλια χείλη της πόρνης γυναικός στάζει μέλι, το οποίον προς
στιγμήν μόνον γλυκαίνει τον φάρυγγά σου·
Παρ. 5,4 ὕστερον μέντοι
πικρότερον χολῆς εὑρήσεις καὶ ἠκονημένον μᾶλλον
μαχαίρας διστόμου.
Παρ. 5,4 έπειτα όμως θα εύρης αυτό πικρότερον από την χολήν
και ακονισμένον περισσότερον από δίκοπον μαχαίρι, ώστε να σφάζη τους ασυνέτους.
Παρ. 5,5 τῆς γὰρ ἀφροσύνης
οἱ πόδες κατάγουσι τοὺς χρωμένους αὐτῇ μετὰ
θανάτου εἰς τὸν ᾅδην, τὰ δὲ ἴχνη αὐτῆς
οὐκ ἐρείδεται·
Παρ. 5,5 Διότι τα πόδια των αφρόνων εκείνων, οι οποίοι
συγχρωτίζονται με την γυναίκα αυτήν, τους οδηγούν στον θάνατον και στον άδην.
Τα βήματά των δεν είναι ασφαλή, αλλά διαρκώς γλυστρούν στον κατήφορον του
κακού.
Παρ. 5,6 ὁδοὺς γὰρ
ζωῆς οὐκ ἐπέρχεται, σφαλεραὶ δὲ αἱ τροχιαὶ
αὐτῆς καὶ οὐκ εὔγνωστοι.
Παρ. 5,6 Διότι η αφροσύνη δεν ακολουθεί και δεν οδηγεί εις
δρόμους ζωής και σωτηρίας. Τα δε μονοπάτια της είναι εις εσφαλμένας
κατευθύνσεις, δυσδιάκριτα δε από εκείνους, που τα ακολουθούν.
Παρ. 5,7 νῦν οὖν, υἱέ,
ἄκουέ μου καὶ μὴ ἀκύρους ποιήσῃς ἐμοὺς
λόγους.
Παρ. 5,7 Συ, λοιπόν, παιδί μου, άκουσε τώρα τας σύμβουλάς
μου· μη θεωρήσης και μη καταφρονήσης ως αναξίους προσοχής και σημασίας τους
λόγους μου.
Παρ. 5,8 μακρὰν ποίησον ἀπ᾿
αὐτῆς σὴν ὁδόν, μὴ ἐγγίσῃς πρὸς
θύραις οἴκων αὐτῆς,
Παρ. 5,8 Απομάκρυνε από την πονηράν αυτήν γυναίκα την
πορείαν σου. Μη πλησίασης ποτέ εις τας θύρας του οίκου της,
Παρ. 5,9 ἵνα μὴ πρόῃ
ἄλλοις ζωήν σου καὶ σὸν βίον ἀνελεήμοσιν·
Παρ. 5,9 δια να μη παραδώσης την ζωήν σου εις ξένους και
την περιουσίαν σου εις τα χέρια ασπλάγχνων.
Παρ. 5,10 ἵνα μὴ
πλησθῶσιν ἀλλότριοι σῆς ἰσχύος, οἱ δὲ σοὶ
πόνοι εἰς οἴκους ἀλλοτρίων ἔλθωσι
Παρ. 5,10 Δια να μη πλουτήσουν και χορτάσουν ξένοι από την
ιδικήν σου δύναμιν και να μη περιέλθουν οι καρποί των κόπων σου εις οίκον ξένων
ανθρώπων.
Παρ. 5,11 καὶ μεταμεληθήσῃ
ἐπ᾿ ἐσχάτων, ἡνίκα ἂν κατατριβῶσι σάρκες σώματός
σου,
Παρ. 5,11 Και δια να μη μεταμεληθής ανωφελώς στο τέλος της
ζωής σου, όταν πλέον θα έχουν κατατριβή και φθαρή αι σάρκες του σώματός σου από
την παραστρατημένην ζωήν.
Παρ. 5,12 καὶ ἐρεῖς·
πῶς ἐμίσησα παιδείαν, καὶ ἐλέγχους ἐξέκλινεν ἡ
καρδία μου;
Παρ. 5,12 Και θα ευρεθής τότε εις την ανάγκην να είπης· “πως
εμίσησα την παιδαγωγίαν του Κυρίου και η καρδία μου παρεξέκλινεν από τους
δικαίους και σωτηρίους ελέγχους;
Παρ. 5,13 οὐκ ἤκουον
φωνὴν παιδεύοντός με καὶ διδάσκοντός με, οὐδὲ
παρέβαλλον τὸ οὖς μου·
Παρ. 5,13 Δεν ήκουα και δεν υπήκουα εις την φωνήν του
παιδαγωγού μου και του διδασκάλου μου. Δεν έκλινα και δεν επλησίαζα το αυτί μου
εις τας συμβουλάς του.
Παρ. 5,14 παρ᾿ ὀλίγον
ἐγενόμην ἐν παντὶ κακῷ ἐν μέσῳ ἐκκλησίας
καὶ συναγωγῆς.
Παρ. 5,14 Ολίγον έλλειψε να φθάσω εις την πληρότητα όλων των
κακών, να εκτεθώ εις την αποδοκιμασίαν ενώπιον συναθροίσεως πολλού λαού,εν μέσω
συναγωγής ανθρώπων”!
Παρ. 5,15 πῖνε ὕδατα ἀπὸ
σῶν ἀγγείων καὶ ἀπὸ σῶν φρεάτων πηγῆς.
Παρ. 5,15 Παιδί μου, πίνε νερό από τα ιδικά σου δοχεία και
από το νερό, που βγαίνει από το ιδικόν σου φρέαρ. Ζήσε την ζωήν σου με
σωφροσύνην με την νόμιμον σύζυγόν σου.
Ησ. ε΄7- 16
Ησ. 5,7 ὁ γὰρ ἀμπελῶν
Κυρίου σαβαὼθ οἶκος τοῦ Ἰσραήλ ἐστι καὶ ἄνθρωπος
τοῦ Ἰούδα νεόφυτον ἠγαπημένον· ἔμεινα τοῦ
ποιῆσαι κρίσιν, ἐποίησε δὲ ἀνομίαν καὶ οὐ
δικαιοσύνην, ἀλλὰ κραυγήν.
Ησ. 5,7 Ο αμπελών αυτός του Κυρίου των δυνάμεων είναι ο
ισραηλιτικος λαός. Είναι οι άνθρωποι της φυλής του Ιούδα, νέα γενεά ηγαπημένη.
Επερίμενα από αυτήν να καρποφορήση δικαιοσύνην και αρετήν, αυτή όμως έκαμε
παρανομίαν και όχι δικαιοσύνην, με αποτέλεσμα να ακούεται εκεί κραυγή
αδικουμένων.
Ησ. 5,8 Οὐαὶ οἱ
συνάπτοντες οἰκίαν πρὸς οἰκίαν καὶ ἀγρὸν πρὸς
ἀγρὸν ἐγγίζοντες, ἵνα τοῦ πλησίον ἀφέλωνταί
τι. μὴ οἰκήσετε μόνοι ἐπὶ τῆς γῆς;
Ησ. 5,8 Αλλοίμονον εις εκείνους, οι οποίοι συνδέουν την
οικίαν των εις την οικίαν του άλλου και τον αγρόν των με τον αγρόν του άλλου,
δια να αφαιρέσουν κάτι από την ιδιοκτηοίαν του πλησίον! Μηπως πρόκειται να
κατοικήσετε μόνοι σεις και δια παντός επάνω εις την γην;
Ησ. 5,9 ἠκούσθη γὰρ
εἰς τὰ ὦτα Κυρίου σαβαὼθ ταῦτα· ἐὰν
γὰρ γένωνται οἰκίαι πολλαί, εἰς ἔρημον ἔσονται
μεγάλαι καὶ καλαί, καὶ οὐκ ἔσονται οἱ ἐνοικοῦντες
ἐν αὐταῖς.
Ησ. 5,9 Αι πονηρίαι και αι αδικίαι αυταί έφθασαν εις τα
ώτα Κυρίου του παντοκράτορος, ο οποίος και είπε· “και εάν ακόμη οικοδομηθούν
πολλαί και περισσότεραι οικίαι, μεγάλαι και ωραίαι, θα προορισθούν δια την
καταστροφήν και την ερήμωσιν. Κανείς δεν θα υπάρχη, που θα κατοική εις αυτάς!
Ησ. 5,10 οὗ γὰρ ἐργῶνται
δέκα ζεύγη βοῶν, ποιήσει κεράμιον ἕν, καὶ ὁ σπείρων ἀρτάβας
ἓξ ποιήσει μέτρα τρία.
Ησ. 5,10 Αγρός, τον οποίον ώργωσαν δέκα ζεύγη βοϊδιών, θα
αποδώση καρπόν, ο οποίος μόλις και θα γεμίζη μίαν μόνην στάμναν. Και εκείνος ο
οποίος στους αγρούς του έσπειρεν εξ αρτάβας, θα λάβη ως απόδοσιν το ήμισυ
αυτών, τρία μέτρα.
Ησ. 5,11 Οὐαὶ οἱ
ἐγειρόμενοι τὸ πρωΐ, καὶ τὰ σίκερα διώκοντες, οἱ
μένοντες τὸ ὀψέ· ὁ γὰρ οἶνος αὐτοὺς
συγκαύσει.
Ησ. 5,11 Αλλοίμονον εις εκείνους, οι οποίοι εξυπνούν
πρωϊ-πρωϊ και επιζητούν τα οινοπνευματώδη ποτά, και εις εκείνους, οι οποίοι
μένουν αργά το βράδυ πίνοντες οίνον· ο οίνος θα τους κατακαύση.
Ησ. 5,12 μετὰ γὰρ
κιθάρας καὶ ψαλτηρίου καὶ τυμπάνων καὶ αὐλῶν τὸν
οἶνον πίνουσι, τὰ δὲ ἔργα Κυρίου οὐκ ἐμβλέπουσι
καὶ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ οὐ
κατανοοῦσι.
Ησ. 5,12 Πινουν το κρασί των με τον ήχον της κιθάρας και
της ναύλας και των τύμπανων και των αυλών· τας εντολάς όμως του Κυρίου τας
παραβλέπουν και δεν προσέχουν να εννοήσουν τα έργα του Θεού.
Ησ. 5,13 τοίνυν αἰχμάλωτος
ὁ λαός μου ἐγενήθη διὰ τὸ μὴ εἰδέναι αὐτοὺς
τὸν Κύριον, καὶ πλῆθος ἐγενήθη νεκρῶν διὰ
λιμὸν καὶ δίψος ὕδατος.
Ησ. 5,13 Δια την ασωτίαν, λοιπόν, αυτήν και ασέβειάν του
ο λαός θα γίνη αιχμάλωτος και πολλοί από αυτούς θα πεθάνουν, άλλοι μεν από την
έλλειψιν ψωμιού και άλλοι από την έλλειψιν ύδατος.
Ησ. 5,14 καὶ ἐπλάτυνεν
ὁ ᾅδης τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ διήνοιξε τὸ
στόμα αὐτοῦ τοῦ μὴ διαλιπεῖν, καὶ
καταβήσονται οἱ ἔνδοξοι καὶ οἱ μεγάλοι καὶ οἱ
πλούσιοι καὶ οἱ λοιμοὶ αὐτῆς.
Ησ. 5,14 Ηυφράνθη η ψυχή του άδου, ήνοιξεν αυτός το στόμα
του, ώστε να μη σταματήση καταβροχθίζων. Εκεί θα κατεβούν οι ένδοξοι της γης,
οι μεγάλοι, οι πλούσιοι, οι πονηροί και διεφθαρμένοι άνθρωποι αυτής της πόλεως.
Ησ. 5,15 καὶ
ταπεινωθήσεται ἄνθρωπος, καὶ ἀτιμασθήσεται ἀνήρ, καὶ
οἱ ὀφθαλμοὶ οἱ μετέωροι ταπεινωθήσονται.
Ησ. 5,15 Θα ταπεινωθή ο κάθε αμαρτωλός άνθρωπος, θα
εξευτελισθή ο επίσημος ανήρ, θα ταπεινωθούν τα υπερήφανα ματία, που με
αλαζονείαν εκύταζαν υψηλά.
Ησ. 5,16 καὶ ὑψωθήσεται
Κύριος σαβαὼθ ἐν κρίματι, καὶ ὁ Θεὸς ὁ ἅγιος
δοξασθήσεται ἐν δικαιοσύνῃ.
Ησ. 5,16 Θα υψωθή όμως και θα δοξασθή ο Κυριος των
δυνάμεων με την δικαίαν αυτήν κρίσιν και τιμωρίαν· και ο Θεός ο άγιος θα υψωθή
εν τη δικαιοσύνη αυτού.
