ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ Π. ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ-ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ (ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ) Σελ. 376. Σχῆμα 14Χ20,5. Τηλέφωνο παραγγελιῶν 6944577885.

 ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ Π. ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ:
1)ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ (Β΄ ΕΚΔΟΣΗ).
2)Γέροντας Εὐθύμιος Ἁγιορείτης- Ἕνας ἀπό τούς τελευταίους
3)Τό Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας κατά τόν Γέροντα Πορφύριο τόν Ἁγιορείτη .
4)Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ ΤΟΝ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗ (Β΄ ΕΚΔΟΣΗ ΕΠΗΥΞΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΣ ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΗ
5)Τά πάθη καί ἡ κατάθλιψη-Τί εἶναι καί πῶς θεραπεύονται (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου).
6)ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ: ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ (ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ)
 7) ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ, ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ (ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ)

  ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΤΕΡΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ:
1)ΒΙΒΛΙΟ: ΙΕΡΟΜ. ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ (Β΄ ΕΚΔΟΣΗ).

Στό βιβλίο ἀναλύεται τό τί εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία καί πῶς θά τήν ζήσουμε.
Τί πρέπει νά κάνουμε πρίν, στή διάρκεια καί μετά τήν Λειτουργία ὥστε νά τήν βιώνουμε ὅσον τό δυνατόν πληρέστερα.
Β΄ΕΚΔΟΣΙΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΕΛΛΙΟΥ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ , ΚΕΡΑΣΙΑ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2009.ΣΕΛΙΔΕΣ:162 (μικρό σχῆμα), ΤΙΜΗ:5€ 
ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΩΝ: 6944577885

E-mail:hristospanagia@yahoo.gr

2)ΒΙΒΛΙΟ: ΙΕΡΟΜΟΝ. ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, «ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ» ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

 

Ἡ ζωή ἐνός σύγχρονου ἁγιορείτου «διά Χριστόν σαλοῦ», πού διέπρεψε στήν νηστεία, τήν ἀγρυπνία, τήν προσευχή, τήν ἀκενοδοξία καί τήν ἀκτημοσύνη.
Γιά περισσότερα κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα

 ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ,

Γέροντας Εὐθύμιος Ἁγιορείτης- Ἕνας ἀπό τούς τελευταίους

ΕΚΔΟΣΙΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΕΛΛΙΟΥ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ , ΚΕΡΑΣΙΑ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2010.Σχῆμα 14Χ20.5, ΣΕΛΙΔΕΣ:96, ΤΙΜΗ:5€ 

ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΩΝ: 6944577885

E-mail:hristospanagia@yahoo.gr

3) ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ

Τί
εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Ποῖα εἶναι τά συστατικά της, πῶς λειτουργεῖ, πῶς
θεραπεύει τόν ἄνθρωπο, ποιά εἶναι τά θεραπευτικά της μέσα, πῶς παραμένει
ὁ ἄνθρωπος διά βίου ἐντός Της. Ποῖος εἶναι ὁ σκοπός τῆς Ἐκκλησίας.
Κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα γιά περισσότερα… 

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, Τό Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας κατά τόν Γέροντα Πορφύριο τόν Ἁγιορείτη . 

Σχῆμα 14Χ20.5, ΣΕΛΙΔΕΣ:192, ΤΙΜΗ:7€ 

ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΩΝ: 6944577885

E-mail:hristospanagia@yahoo.gr

4) Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ (Β΄ ΕΚΔΟΣΗ ΕΠΗΥΞΗΜΕΝΗ)

Τό δόγμα (ἡ διδασκαλία, ἡ θεραπευτική, ἡ θεολογία) καί τό ἦθος (ἡ ζωή καί ὁ ἑξαγιασμένος χαρακτήρας) τοῦ Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου) 

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ,
Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ ΤΟΝ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗ (Β΄ ΕΚΔΟΣΗ ΕΠΗΥΞΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΣ ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΗ  

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΙΕΡΟΥ ΚΕΛΛΙΟΥ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, ΚΕΡΑΣΙΑ-ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, 2010

Σχῆμα 14Χ20.5, ΣΕΛΙΔΕΣ:170, ΤΙΜΗ:7€

ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΩΝ: 6944577885

E-mail:hristospanagia@yahoo.gr

5)ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ: ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ-ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου)

Τά πάθη καί ἡ κατάθλιψη-Τί εἶναι καί πῶς θεραπεύονται (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου). ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΙΕΡΟΥ ΚΕΛΛΙΟΥ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, ΚΕΡΑΣΙΑ-ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, 2012

Σχῆμα 14Χ20.5 , Σελίδες: 282, Τιμή: 9€, Παραγγελίες στό τηλέφωνο 6944577885 ἤ στό e- mail: hristospanagia@yahoo.gr

6)ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ: ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ (ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ)

Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς εὐχές τοῦ Πνευματικοῦ μας πατρός κυκλοφορεῖ τό νέο μας βιβλίο:
Τό Μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου).
Ποιά εἶναι ἡ σωστή προετοιμασία γιά τό Ἱερό Μυστήριο· πῶς γίνεται ἡ ὁμολογία τῶν ἁμαρτιῶν μας· τί πρέπει νά προσέξουμε στή διάρκεια καί μετά τήν ἐξομολόγηση· συνήθη λάθη πού κάνουμε.
Σελίδες: 103, Σχῆμα: 14Χ20.5, τιμή: 6€, ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΩΝ: 6944577885

7)Τά ἀσκητικά τῆς ἐνορίας, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (νέο βιβλίο).

 

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ-ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ (ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ)
Σελ. 376. Σχῆμα 14Χ20,5. Εἰσαγωγικό προοίμιο ἀπό τόν κ. Λάμπρο Σιάσο καθηγητή τῆς Θεολογικῆς σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ.
Σύν Θεῷ κυκλοφορεῖ τό νέο μας βιβλίο «Τά ἀσκητικά τῆς ἐνορίας». Ἀπευθύνεται σέ ὅλους τούς εὐσεβεῖς ὀρθοδόξους χριστιανούς κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς καθώς καί σέ ὅσους θέλουν νά γνωρίσουν τήν ὀρθοδοξη χριστιανική ζωή.
Κατ' ἐξοχήν ἀπευθύνεται στούς ποιμένες τῶν ἐνοριῶν, τούς εὐλαβεῖς ἱερεῖς ἀλλά καί στό ποίμνιο καί μάλιστα στούς ἀγωνιζομένους γιά μία ὀρθόδοξη ζωή μέσα στήν οἰκογενειακή παλαίστρα.
Εἴθε μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς εὐχές ὅλων νά συμβάλλει ἔστω κατ' ἐλάχιστον στήν πνευματική οἰκοδομή ὅλων μας. Εἴθε νά γίνει ἀφορμή ὥστε νά ζήσουμε τό ἀληθινό πρωτοχριστιανικό πνεῦμα στίς ἐνορίες τοῦ κόσμου ἀλλά καί μέσα στίς καρδιές μας.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

 Πρίν ἀπό 10 περίπου αἰῶνες, ἕνας ἐκ τῶν ἀληθινῶν Θεολόγων τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος, ἀναφερόμενος στήν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, ἔλεγε: 

«Σέ ὅλα αὐτά (ἐνν. στούς λόγους τοῦ Εὐαγγελίου, στήν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ) πιστεύουμε μόνο μέ λόγια, ἐνῶ μέ τά ἔργα τά ἀρνούμαστε. Δέν ὁμολογεῖται παντοῦ ὁ Χριστός, στίς πόλεις, στά χωριά, στά κοινόβια, στά ὄρη; Κοίταξε ὅμως καί ἐρεύνησε ἄν τηροῦν τίς ἐντολές Του. Μετά βίας θά βρεῖς, μέσα σέ χιλιάδες καί μυριάδες, ἕναν πού νά εἶναι μέ ἔργα καί λόγια χριστιανός»[1].

Ἄν ζοῦσε σήμερα ὁ Ἅγιος Συμεών, πιθανότατα θά ἔλεγε τά ἴδια λόγια,  ἴσως καί χειρότερα, ἀπό αὐτά πού εἶπε πρίν ἀπό 1000 περίπου χρόνια,  ἀναφερόμενος στούς χριστιανούς τῆς ἐποχῆς του. 

«Μόνο ἕνας πνευματικά τυφλός καί ἀδιάφορος ἄνθρωπος θά ἀρνιόταν», σημειώνει ὁ π. Ἀλέξανδρος Σμέμαν, «ὅτι, παρά τήν σχετική της εὐημερία, ἐξωτερική καί ὑλική, αὐτό πού ἀπειλεῖ τήν Ἐκκλησία προέρχεται ἐκ τῶν ἔσω καί δέν εἶναι παρά ὁ κίνδυνος τῆς ἐκκοσμίκευσης, τῆς βαθιᾶς πνευματικῆς ἀποσύνθεσης»[2].

 Ἡ ἐκκοσμίκευση στήν Ἐκκλησία ὀφείλεται κυρίως στήν ἐκκοσμίκευση τῆς Ἐνορίας καί τῆς ἐνοριακῆς ζωῆς· διότι «στήν ὀρθόδοξη πραγματικότητα ἡ μικρότερη ἑνότητα ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς εἶναι ἡ Ἐνορία»[3]. Ἡ ἐκκοσμίκευση πάλι τῆς Ἐνορίας ἀντανακλᾶ τήν ἐκκοσμίκευση τῶν μελῶν της, τῶν ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, κληρικῶν καί λαϊκῶν, οἱ ὁποῖοι συγκροτοῦν τίς χριστιανικές οἰκογένειες.

 Ἡ μικρότερη ἐκκλησιαστική μονάδα εἶναι ἡ Ἐνορία. «Ὡς εὐχαριστιακή σύναξη τῶν πιστῶν ἐμφανίζεται ἡ (κάθε) Ἐνορία (σέ συνάρτηση βέβαια μέ τήν Ἐπισκοπή, στήν ὁποία ὀργανικά ἀνήκει) ὡς ἡ "καθολική Ἐκκλησία" στόν συγκεκριμένο τόπο καί χρόνο. Ὁ πιστός ζεῖ τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας στήν ζωή καί πράξη τῆς Ἐνορίας του, μέσα στήν ὁποία, ἁγιαζόμενος καί ἀγωνιζόμενος, ἑνώνεται μέ τόν Χριστό καί τούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς του, πραγματοποιώντας συνεχῶς τήν ἐν Χριστῷ ὕπαρξή του, τήν ἐκκλησιαστικότητά του»[4].

Ὅπως ἀποδεικνύεται μέσα ἀπό τήν Ἐκκλησιαστική μας ἱστορία, ἡ κοσμική Ἐνορία εἶχε ὡς πρότυπο τήν μοναστική καί προσπαθοῦσε νά τήν μιμηθεῖ. Ἡ μοναστική Ἐνορία πάλι εἶναι ἡ αὐθεντική συνέχεια τῆς Ἀποστολικῆς καί μεταποστολικῆς Ἐνορίας. Ἔτσι, ὅσο ἡ κοσμική Ἐνορία ἐμιμεῖτο τήν μοναστική, οὐσιαστικά ἐμιμεῖτο τήν Ἀποστολική ζωή, τήν ζωή τῶν πρώτων χριστιανῶν προσαρμοσμένη στίς ἑκάστοτε συνθῆκες.

Σήμερα, αὐτή ἡ προσπάθεια γιά μίμηση ἔχει ἐν πολλοῖς χαθεῖ. Γι’ αὐτό ἔχει χαθεῖ κατά ἕνα μεγάλο μέρος καί ἡ θεραπευτική ἀποτελεσματικότητα τῆς κοσμικῆς Ἐνορίας καί, ὡς ἐκ τούτου, ἡ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ζωή τῶν μελῶν της.

Ἡ ἐκκοσμικευμένη Ἐνορία ἔχασε τό πρότυπό της, πού εἶναι ἡ  πρώτη Ἀποστολική Ἐκκλησία καί τό μοναστηριακό κοινόβιο . Οἱ πιστοί πού ζοῦν στόν κόσμο ἔχασαν καί αὐτοί ἐν πολλοῖς τά πνευματικά τους πρότυπα, πού εἶναι οἱ πρῶτοι Χριστιανοί τῆς ἀρχαίας Ἀποστολικῆς Ἐνορίας τῶν δύο πρώτων αἰώνων καί οἱ μοναχοί πού συνέχισαν αὐτήν τήν Ἀποστολική ζωή 

Σύμφωνα μέ τόν Ὅσιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακος: «Φῶς γιά τούς κοσμικούς εἶναι οἱ μοναχοί»[5].

 Ὅταν ὁ κοινοβιακός μοναχισμός καί ἡ πρώτη Ἐκκλησία λειτουργοῦν ὡς πρότυπο γιά τήν ὀρθόδοξη Ἐνορία καί τούς πιστούς πού ζοῦν στό κόσμο, τότε ἐκπληρώνεται ὁ σωτηριολογικός προορισμός τῆς Ἐκκλησίας. Τότε ἡ Ἐνορία εἶναι ὑγιής, ζωντανή καί λειτουργεῖ θεραπευτικά[6] γιά τά μέλη της. Τότε ἡ κάθε χριστιανική οἰκογένεια εἶναι μία μικρή «κοινωνία θεώσεως» τῶν μελῶν της. Τότε ὁ κάθε μεμονωμένος πιστός εἶναι ἕνα εὐλογημένο πρόσωπο πού ἀπολαμβάνει μαζί μέ τούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς του τήν πνευματική ὑγεία, πού χαρίζει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία διά τῆς Ἐνορίας.

---

[1] Ὁσίου Συμεών  Νέου  Θεολόγου,  Ἁρπαγή στό Φῶς, ἐλεύθερη ἀπόδοση  τοῦ ΚΒ' Κατηχητικοῦ λόγου, ἔκδοση Ἱ. Μονῆς Ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου, Κάλαμος Ἀττικῆς.

[2] Πρωτοπρεσβυτέρου Ἀλεξάνδρου Σμέμαν, Ἐξομολόγηση καί Θεία Κοινωνία, περιοδικό Ἐπίγνωση,  τ. 86, Φθινόπωρο 2003.

[3] Πρωτοπρ. Γεωργίου Μεταλληνοῦ– Καθηγητοῦ,  Ἐνορία: Ὁ Χριστός ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν, 1990, σελ. 9.

[4] Ὅ.π. σελ. 9-10.

[5] Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου,  Κλῖμαξ, Λόγος ΚΣΤ', παρ. κγ', ἐκδ. “Ἀστήρ”, Ἀθήνα 1970, σ. 128: «Φῶς κοσμικοῖς μοναχοί».

[6] Βλάχου Ἱερόθεου, Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου, Ἡ Ἐνορία ὡς θεραπευτική κοινότητα, Ἀθήνα 1995.

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ

ΠΡΟΟΙΜΙΟ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Α΄. ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΓΓΑΜΟΣ ΒΙΟΣ

1.  Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΝΟΥ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

2.  Ο ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ

3.  Ο «ΚΟΣΜΙΚΟΣ»-ΕΓΓΑΜΟΣ ΒΙΟΣ

4.  Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΟ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΓΑΜΟ

Β΄ Η ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΚΑΙ Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΝΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

1.  Η ΠΡΩΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

2.  Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ- ΤΟ «ΒΥΖΑΝΤΙΟ».

3.  Η ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

Γ΄. ΕΚΚΛΗΣΙΑ – ΕΝΟΡΙΑ : ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

1.  Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

2.  Η ΕΝΟΡΙΑ ΩΣ ΚΥΤΤΑΡΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Δ΄. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥΣ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ

1.  ΑΣΚΗΣΗ

2.  ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΖΩΗ

3.  ΕΡΓΑ ΑΓΑΠΗΣ

4.  ΟΛΙΓΑΡΙΘΜΕΣ ΕΝΟΡΙΑΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ

5.  ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΙΣ ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΕΚΤΡΟΠΕΣ

ΕΠΙΛΟΓΙΚΑ

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΒΙΒΛΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ-ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ (ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ)
Σελ. 376. Σχῆμα 14Χ20,5.

Τιμή: 12€

Τηλέφωνο παραγγελιῶν 6944577885.

8)Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου, Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς κατά τόν Γέροντα Πορφύριο (Α΄ ἔκδοση)

Ἐκδόσεις  «Ὀρθόδοξος Κυψέλη»

«Ἀπό μικρό παιδί ὅλο στίς ἁμαρτίες ἤμουνα… Ἐκεῖ πού ἔβοσκα τά ζῶα, συλλαβιστά διάβαζα τό βίο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννουτοῦ Καλυβίτου καί πάρα πολύ ἀγάπησα τόν Ἅγιο Ἰωάννη καί ἔκανα πάρα πολλές προσευχές, σάν μικρό παιδί πού ἤμουνα… Θέλοντας νά τόν μιμηθῶ, μέ πολύ ἀγώνα, ἔφυγα ἀπό τούς γονεῖς μου κρυφά καί ἦλθα στά Καυσοκαλύβια τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί ὑποτάχθηκα σέ δύο Γέροντες αὐταδέλφους, Παντελεήμονα καί Ἰωαννίκιο… Τούς ἀγάπησα πάρα πολύ καί γι’ αὐτό μέ τήν εὐχή τους, τούς ἔκανα ἄκρα ὑπακοή. Αὐτό μέ βοήθησε πάρα πολύ, αἰσθάνθηκα καί μεγάλη ἀγάπη καί πρός τό Θεό καί πέρασα πάρα πολύ καλά. Μ’ αὐτά τά ἀπέριττα λόγια αὐτοβιογραφεῖται ἕνας ἀπό τούς μεγάλους τῆς Βασι­λείας τῶν οὐρανῶν: ὁ μακαριστός Ἅγιος Γέροντας Ἱερομόναχος Πορφύριος Καυσοκαλυ­βί­της (κατά κόσμον Εὐάγγελος Μπαϊρακτάρης, καταγόμενος ἀπό τό χωριό Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Εὐβοίας, 7/2/1906-2/12/1991). Ὁ μακαριστός Γέροντας μέ πλημμελή ἐγκύκλια παιδεία (μόλις στήν Α’ Δημοτικοῦ φοίτησε γιά λίγο) εἶναι ἀπό τούς κορυφαίους θεολόγους καί, στή συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας, ἁγίους τοῦ 20^ου αἰ. Ἡ ἀσκητική καί καθαρτική «πράξη»  τόν ὁδήγησε στήν «θεωρία»  καί τήν ἐμπειρική θεολογία. «Βούλει θεολόγος γενέσθαι ποτὲ͵ καὶ τῆς θεότητος ἄξιος; τὰς ἐντολὰς φύλασσε· διὰ τῶν προσταγμάτων ὅδευσον· πρᾶξις γὰρ ἐπίβασις θεωρίας·» μᾶς διδάσκει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος… «Εἰ θεολόγος εἶ͵ προσεύξῃ ἀληθῶς͵ καὶ εἰ ἀληθῶς προσεύξῃ͵ θεολόγος εἶ»… Ὁ π. Πορφύριος μέ τήν «χαρούμενη καί ἄκρα» ὑπακοή του καί τήν ἀδιάλειπτη προσευχή καθίσταται θεοδίδακτος, γεμίζει  μέ θεῖο ἔρωτα ἀλλά καί μέ ἀγάπη γιά τόν κάθε ἄνθρωπο… Θεολογεῖ ὀρθοδοξότατα διότι ζεῖ ὀρθόδοξα· καί ζεῖ ὀρθά διότι ζεῖ μυστηριακά καί μυστικά. Ἐξομολόγηση καί Θεία Κοινωνία, ἀδιάλειπτη προσευχή καί θεῖος ἔρως, θυσιαστική ἀνιδιοτελής ἀγάπη γιά ὅλους εἶναι οἱ ἄξονες τῆς ζωῆς του. Ὅλη ἡ ζωή του Χριστός. Τό πᾶν ὁ Χριστός. Δόγμα καί ἦθος, ἀλήθεια καί ζωή, πίστη καί ἔργα ἀλληλένδετα καί ἀξεχώριστα συνοψίζονται σέ μία λέξη: «Χριστός».

Σελίδες 120. Τιμή 4€ .ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΩΝ: 6944577885

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΣ ΒΙΒΛΙΑ:

 ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ: ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ-ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου)

Τά πάθη καί ἡ κατάθλιψη-Τί εἶναι καί πῶς θεραπεύονται (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου). 

 ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΙΕΡΟΥ ΚΕΛΛΙΟΥ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, ΚΕΡΑΣΙΑ-ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, 2012, Σχῆμα 14Χ20.5 , Σελίδες: 282, Τιμή: 9€, Παραγγελίες στό τηλέφωνο 6944577885 ἤ στό e- mail: hristospanagia@yahoo.gr

Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς εὐχές τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, πάντων τῶν
Ἁγίων, τοῦ Γέροντα καί ὅλων τῶν ἐν Χριστῷ πνευματικῶν ἀδελφῶν κυκλοφορεῖ
τό νέο μας βιβλίο: Τά πάθη καί ἡ κατάθλιψη-Τί εἶναι καί πῶς
θεραπεύονται (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου). Μέ τήν εὐχή νά εἶναι πρός
δόξαν τοῦ Ἁγίου μας Τριαδικοῦ Θεοῦ καί πρός πνευματική ὡφέλεια ὅλων μας
παραθέτουμε τόν Πρόλογο καί ἕνα ἀπόσπασμα.

Πρόλογος

Στήν
παροῦσα πτωχή ἐργασία θά ἀποπειραθοῦμε –μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς
εὐχές τοῦ Γέροντα– νά μιλήσουμε συνοπτικά γιά τήν ἁμαρτία καί τά πάθη ὡς
αἰτίες τῶν λεγομένων ψυχικῶν ἀλλά καί τῶν σωματικῶν πολλές φορές
παθήσεων. Στήν συνέχεια, θά παρουσιάσουμε τί λένε γιά τήν κατάθλιψη, γιά
τά αἴτια καί τήν θεραπεία της οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας.

 Οἱ λεγόμενες ψυχικές νόσοι, μέ κορυφαία τήν κατάθλιψη, εἶναι, σύμφωνα μέ
τούς Ἁγίους μας, στήν πραγματικότητα πνευματικές νόσοι. Ὀφείλονται στήν
ὑποταγή τοῦ ἀνθρώπου στά πάθη. Ὑποκινητές τῶν παθῶν εἶναι ὁ κόσμος, ὁ
παλαιός ἄνθρωπος καί ὁ διάβολος.
Ἀναλυτικώτερα, στό  παρόν μικρό πόνημα θά προσπαθήσουμε σύν Θεῷ, νά ἀνιχνεύσουμε τήν
ἀρχή τῶν παθῶν, τήν ταυτότητά τους, τόν τρόπο δημιουργίας τους καί τήν
ἀλληλογένεσή τους. Τέλος, θά δοῦμε τήν σύνδεσή τους μέ τίς σωματικές καί
τίς λεγόμενες ψυχικές νόσους καθώς καί τόν τρόπο θεραπείας τους.
Περισσότερο, βέβαια, θά ἐπικεντρωθοῦμε στήν κατάθλιψη, τήν νόσο πού οἱ Ἅγιοι Πατέρες
ὁρίζουν ὡς ἀκηδία, ἀθυμία, λύπη. Ὅπως θά ἐκθέσουμε στήν συνέχεια, ἡ
ριζική θεραπεία τῆς κατάθλιψης εἶναι, ἡ μετάνοια, ἡ καταπολέμηση τοῦ
ἐγωισμοῦ καί ἡ πρός τόν Θεό ἀγάπη.
Εἴθε, μέ τίς πρεσβεῖες τῆς ‘Υπεραγίας Θεοτόκου καί πάντων τῶν Ἁγίων, ἡ
παροῦσα ἐργασία νά ἀποτελέσει ἕνα ἐλάχιστο λιθαράκι στήν οἰκοδόμηση τῆς
ψυχοσωματικῆς μας ὑγείας,  πρός δόξαν τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ
Ἁγίου Πνεύματος.  Ἀμήν!

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Μικρό ἀπόσπασμα ἀπό τό Β΄ μέρος:

4) Ἀγάπη πρός τόν Θεό (Θεῖος Ἔρωτας)
4α) Ἡ θεραπεία τῶν παθῶν καί τῆς κατάθλιψης ἔγκειται στό νά ἀγαπήσουμε τόν Θεό «ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καί καρδίας καί διανοίας» .
«Εἶναι ἀπαίτηση τῆς ψυχῆς μας» , ἔλεγε ὁ Γέροντας, νά ἔχουμε τόν Θεῖο Ἔρωτα, νά ζοῦμε τήν θεία τρέλα.

Ὅσο ὁ ἄνθρωπος δέν ἱκανοποιεῖ αὐτήν τήν ἀπαίτηση τῆς ψυχῆς νά ζήσει τήν Ὀρθοδοξία, πού «εἶναι ἀγάπη, εἶναι ἔρωτας, εἶναι ἐνθουσιασμός, εἶναι τρέλα, εἶναι λαχτάρα τοῦ θείου» , παραμένει μόνιμα ἄρρωστος καί
ἀθεράπευτος, ἀγχωμένος, κενός, ἀνικανοποίητος, μέσα στήν μαυρίλα, στήν μελαγχολία, στήν κατάθλιψη. Ἡ ἐν Χριστῷ ἀγάπη, ἡ αὐταπάρνηση, ἡ «ἔξοδος» ἀπό τήν φιλαυτία, εἶναι τό ἀντίδοτο τοῦ ἐγωισμοῦ καί τῆς Κατάθλιψης.

Ὁ ἄνθρωπος καλεῖται νά ἀγαπήσει τόν Θεό, σύμφωνα μέ τήν πρώτη ἐντολή.
Καλεῖται ἐπίσης νά ἀγαπήσει τόν πλησίον του, «βγαίνοντας» ἀπό τήν
ἄρρωστη ἀγάπη πού ἔχει πρός τόν ἑαυτό του καί πρός τά κτίσματα. Τότε,
σύμφωνα μέ τόν σοφό ψυχ-ίατρο π. Πορφύριο, «βγαίνει» καί ἀπό τήν
κατάθλιψη.

Τόνιζε ὁ μακαριστός Γέροντας Πορφύριος ὅτι ἡ θεραπεία τῆς κατάθλιψης εἶναι ὁ Θεῖος Ἔρωτας : «Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό», ἔλεγε, «εἶναι τό μεγαλύτερο πράγμα»· εἶναι Θεία Ἐνέργεια ἡ ὁποία «αἰχμαλωτίζει τήν ψυχή», τήν γεμίζει πλήρως καί τήν θεραπεύει.

Ὁ Γέροντας εἶναι πολύ ἀκριβής θεολογικά. Μᾶς λέγει ὅτι, ὅταν ὁ ἄνθρωπος θελήσει νά κινηθεῖ πρός τόν Θεό καί νά Τόν ἀγαπήσει, τότε ἔρχεται ὁ Θεός καί γεμίζει τήν ψυχή αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου μέ τήν ἄκτιστη Θεία Ἐνέργειά Του, πού ὀνομάζεται Ἀγάπη πρός τόν Θεόν ἤ Θεῖος Ἔρωτας.

Τότε αἰχμαλωτίζεται ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν πρός τόν Θεόν ἀγάπη, ἐνῶ συνάμα ἐλευθερώνεται ἀπό τήν αἰχμαλωσία σέ μία ἰδέα (σ’ ἕναν λογισμό), ἡ ὁποία εἶναι τό βασικό στοιχεῖο-συστατικό-ὑπόβαθρο τῆς κατάθλιψης.

Ἡ κατάθλιψη εἶναι σκοτάδι δαιμονικό, στό ὁποῖο ὅμως συγκατατίθεται καί ὁ ἄνθρωπος καί συμβάλλει στήν δημιουργία καί ἀποδοχή του. «Τί νά λέω», διερωτᾶται ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, «γιά τά περί τῆς λύπης καί τῆς ἀκηδίας, τήν ὁποία ἐγώ ὀνομάζω σκοτάδι, τά εὑρήματα τοῦ νοῦ;».

Στήν κατάθλιψη, δίδασκε ὁ π. Πορφύριος, ἡ ψυχή εἶναι αἰχμάλωτη σέ μία ἰδέα (πού ὑποβάλλει βεβαίως ὁ πονηρός ἤ καί ἐφευρίσκει-δημιουργεῖ μόνος του ὁ ἐμπαθής ἄνθρωπος). Θά μπορούσαμε νά τίς ἀντιστοιχίσουμε μέ τίς γνωστές «ἔμμονες ἰδέες» ἤ «ἐμμονές» τῶν «λεγόμενων» ψυχιάτρων.
«Ὁ ἔρως μέ ἔρωτα νικᾶται» μᾶς λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Ἡ ἀρρωστημένη ἀγάπη πρός τόν ἑαυτό μας (φιλαυτία-ἐγωισμός), πού εἶναι ἡ ρίζα τῆς κατάθλιψης νικιέται ἀπό τήν ὑγιή ἀγάπη πρός τόν Θεό καί πρός τόν πλησίον.

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο: Τά πάθη καί ἡ κατάθλιψη-Τί εἶναι καί πῶς θεραπεύονται (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου). 

Σχῆμα 14Χ20.5 ,Σελίδες: 282, Τιμή: 9€, Παραγγελίες στό τηλέφωνο 6944577885 ἤ στό e- mail: hristospanagia@yahoo.gr

ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ: ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ (ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ)

Τό Μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου).
Ποιά εἶναι ἡ σωστή προετοιμασία γιά τό Ἱερό Μυστήριο· πῶς γίνεται ἡ ὁμολογία τῶν ἁμαρτιῶν μας· τί πρέπει νά προσέξουμε στή διάρκεια καί μετά τήν ἐξομολόγηση· συνήθη λάθη πού κάνουμε.
Σελίδες: 103, Σχῆμα: 14Χ20.5, τιμή: 6€

 ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΩΝ: 6944577885

Παραθέτουμε τά Περιεχόμενα, τήν εἰσαγωγή καί μικρό ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο.
Τό μυστήριο
τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως
Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΜΑΣ
Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΜΑΣ
ΣΗΜΕΙΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΟΥΜΕ
Εἰσαγωγικά
Ἡ ἀναγκαιότητα τοῦ Μυστηρίου
Α΄.  Πρίν τήν ἐξομολόγηση
1)    Προσευχή πρίν τήν αὐτοεξέταση
Μιά ἀνάλογη προσευχή, στὴν νεοελληνική
2)    Αὐτοεπίσκεψη καί αὐτοεξέταση
3)    Νοερά ἐξομολόγηση
Προσευχή
Β΄  Στήν ἐξομολόγηση
1)    Πῶς ἐπιλέγουμε τόν Πνευματικό μας Πατέρα
2)    Ἡ σχέση τοῦ Πνευματικοῦ τέκνου μέ τόν Πνευματικό του Πατέρα
3)    Τό ἀπόρρητο τῆς ἐξομολογήσεως γιά τόν Πνευματικό καί τόν ἐξομολογούμενο
4)    Περιμένοντας ἔξω ἀπό τό ἐξομολογητήριο
5)    Μέσα στό ἐξομολογητήριο
Μερικοί βασικοί κανόνες γιά μία σωστή ἐξομολόγηση
Μία σωστή ἐξομολόγηση ἔχει τά ἀκόλουθα δέκα ἰδιώματα
6)    Συνήθη λάθη, ἐπιπολαιότητες καί δαιμονικές παγίδες
7) Μερικά σημεῖα πού πρέπει νά προσέξουμε ἰδιαιτέρως
7.1  Εἶναι πολύ σημαντικό νά μήν ἀναβάλλουμε τήν ἐξομολόγηση. Ἐφ’ ὅσον ὑπάρχει κάποια σημαντική πτώση, θά πρέπει ἀμέσως νά τρέξουμε νά ὁμολογήσουμε ἐν μετανοίᾳ τό σφάλμα μας στόν Πνευματικό
7.2 Ἐπίσης, στήν ἐξομολόγηση θά πρέπει νά λέμε τά δικά μας σφάλματα καί μόνο αὐτά, χωρίς νά καθυστεροῦμε
7.3  Ὄχι στό συναίσθημα τῆς αὐταρέσκειας καί στήν ἰδέα ὅτι εἴμαστε καλοί ἤ ὅτι πᾶμε καλά
7.4  Ὅταν νομίζουμε ὅτι δέν ἔχουμε νά ποῦμε τίποτε, ὑπάρχει τό ἐνδεχόμενο νά μήν παρακολουθοῦμε σωστά τόν ἑαυτό μας
7.5 Προσοχή στά «μικρά»
7.6  Ὄχι γενικολογίες ἤ ἀοριστολογίες
7.7  Ὄχι «ἐξαπάτηση» τοῦ Πνευματικοῦ
7.8  Ἐκζήτηση συγγνώμης καί ἀγάπη μέ ὅλους
7.9  Ὄχι δικαιολόγηση τοῦ ἑαυτοῦ μας
7.10 Ὄχι ἀποχή ἀπό τήν ἐξομολόγηση μέ τήν δικαιολογία ὅτι «ἀφοῦ θά ξαναπέσω τί νά πάω;»
7.11 Ὄχι ἀπόκρυψη κάποιων ἁμαρτιῶν – Ἀπομάκρυνση τῆς δαιμονικῆς ντροπῆς
7.12  Ὄχι ἀπελπισία, ἀλλά οὔτε καί ἀδιαφορία
7.13 Προσοχή στήν διόγκωση τῶν σφαλμάτων πού κάνει ὁ πονηρός
7.14 Προσοχή στήν ὑπερευαισθησία
7.15 Προσοχή στήν αὐτομεμψία
Γ΄  Μετά τήν ἐξομολόγηση
1)      Δοξολογία, εὐχαριστία καί αἴτηση γιά ὁριστική διόρθωση
2)    Ὄχι ἐνθύμηση τῶν ἐξομολογηθέντων ἁμαρτιῶν
3)    Τήρηση μέ χαρά τοῦ κανόνα-ἐπιτιμίου καί τῶν συμβουλῶν-ἐντολῶν τοῦ Πνευματικοῦ
4)    Ὅχι συζήτηση μέ ἄλλους τῶν ὅσων εἰπώθηκαν στήν Ἐξομολόγηση
5)    Συχνή ἐξομολόγηση
6)    Γενική Ἐξομολόγηση
7)    Ὄχι μνησικακία
8)    Διόρθωση τῆς ζωῆς μας – παύση τῆς ἁμαρτίας – ἀληθινή μετάνοια
Ἐπίλογος
Ἁγιογραφικά χωρία
Βιβλιογραφία
Εἰσαγωγικά
 Ἡ ἀναγκαιότητα τοῦ Μυστηρίου
Εἶναι ἀπαραίτητη ἡ ἐξομολόγηση;
Πολλοί λένε «ἐγώ τά λέω στήν προσευχή μου, στίς εἰκόνες…».
Ὁ Θεός ὅμως δέν εἶπε νά ἐνεργοῦμε κατ’ αὐτόν τόν τρόπο, ἀλλά ἔδωσε ἐξουσία στούς Ἀποστόλους καί στούς διαδόχους τους, τούς Ἀρχιερεῖς καί τούς Ἱερεῖς-Πνευματικούς, νά συγχωροῦν τίς ἁμαρτίες τῶν μετανοούντων, καί, φυσικά, δέν ἔδωσε τέτοια ἐξουσία στίς εἰκόνες. Μετά τήν Ἀνάσταση φύσησε ὁ Κύριος στό πρόσωπο τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, δίνοντάς τους τό Ἅγιο Πνεῦμα, καί εἶπε: «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον. Ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται»  (δηλ. σὲ ὅποιους συγχωρήσετε τὶς ἁμαρτίες, τοὺς συγχωροῦνται αὐτὲς καὶ ἀπὸ τὸν Θεό· σὲ ὅποιους τὶς κρατεῖτε ἀσυγχώρητες, θὰ μείνουν γιὰ πάντα κρατημένες).
«Ὅποιος δέν προστρέξει στό σωτήριο (μυστήριο) τῆς μετανοίας», διδάσκει ὁ Στάρετς Σάββας, «θά ἀκούσει τήν φοβερή ἀπόφαση τοῦ Κυρίου: «Ἐάν μή μετανοῆτε, πάντες ὡσαύτως ἀπολεῖσθε»  (δηλ. ἐὰν δὲν μετανοήσετε, ὅλοι θὰ χαθεῖτε κατὰ τὸν ἴδιον τρόπο). Ἀλλά δέν καθαρίζονται ὅλοι, ὅσοι προστρέχουν στό μυστήριο τῆς μετανοίας, ἐπειδή ἀκριβῶς δέν προσέρχονται ὅλοι μέ τήν δέουσα προσοχή, ταπείνωση καί ὑπακοή ὁπότε καί δέν φθάνουν στήν ἀληθινή μετάνοια.
Ἀρχή τῆς μετανοίας εἶναι ἡ συναίσθηση τῶν ἁμαρτιῶν μας καί ἡ συντριβή γι’ αὐτές. «Ὅταν ἀποστραφείς στενάξῃς, τότε σωθήσῃ» . Δηλαδή: Ἐάν, μετά τήν ἀπομάκρυνσή σου ἀπό τόν δρόμο Μου, στενάξεις καί κλάψεις ἐν μετανοίᾳ, τότε μόνον θά σωθεῖς» .
«Μετανοεῖτε», εἶπε ὁ Κύριος.
Μετανοεῖτε συνεχῶς, ἐξακολουθητικά… Ἄς ἀλλάζετε, ἄς διορθώνεστε, ἄς προοδεύετε στήν ὁμοίωση σας μ΄ Ἐμένα· πορεύεσθε πρός τήν Βασιλεία Μου…
«Μετανοεῖτε»…
Δεν εἶπε μετανοεῖστε μία φορά μόνο, ἤ μόνο γιά μία ὥρα, ἤ γιά μία ἡμέρα, ἤ γιά ἕναν μῆνα, ἤ γιά ἕναν χρόνο, ἀλλά συνεχῶς! Τό ρῆμα εἶναι σέ χρόνο Ἐνεστῶτα.
«Μετανοεῖτε».
Ὄχι μόνο νά ἐξομολογηθεῖτε, ὄχι μόνο νά διηγηθεῖτε τά λάθη σας, ὄχι μόνο νά ἀπαριθμῆστε ψυχρά τίς πτώσεις σας, ὄχι μόνο νά καταθέσετε τήν ἁμαρτωλότητά σας, ἀλλά…
…Πονέσετε καρδιακά, κλάψετε, ἀλλάξετε νοῦ…
Μεταβληθεῖτε, μεταποιηθεῖτε, ἀποφασίστε καλλίτερα νά πεθάνετε παρά νά ξανααμαρτήσετε…
«Πολλοί ἐξομολογοῦνται, ἀλλά λίγοι μετανοοῦν», ἔλεγε κάποιος.
Ἐξομολογούμαστε ἐνδεχομένως τακτικά, συχνά…

•     Πόσο ὅμως μετανοοῦμε;
•     Ποσό «ὁλόκληρωμένη» εἶναι ἡ μετάνοιά μας;
•    Πόσο ἀνάλογη εἶναι ἡ μετάνοια μέ τό μέγεθος τῆς ἁμαρτωλότητάς μας;
•    Πόσο «ἐπίπονη» εἶναι ἡ ἀναζήτηση τῆς καρδιᾶς μας γιά τόν Κύριο;
•    Πόσο συντριμμένη καί τεταπεινωμένη καρδιά διαθέτουμε;
•    Πόσο ἀλλάζουμε μετά ἀπό κάθε ἐξομολόγηση;
•   Πόσο διορθωνόμαστε;

«Ἀρκετοί πιστοί ἀνταποκρίνονται θετικά στήν πρόσκληση τοῦ Πανάγαθου Θεοῦ γιά μετάνοια, ἐξομολογοῦνται εἰλικρινά καί, μέ αἰσθήματα πραγματικῆς ἀγάπης πρός τόν Κύριο, ἐναποθέτουν ὅλα τά ἁμαρτήματά τους ἐνώπιον τοῦ Πνευματικοῦ. Παρουσιάζονται σ’ αὐτόν ὡς μιά «ἐπιστολή… γινωσκομένη καί ἀναγινωσκομένη» .
῎Εχουν τήν ὀρθή πεποίθηση καί βαθιά πίστη πώς ὅσα ποῦν θά συγχωρηθοῦν, θά σβησθοῦν, θά ἐξαφανισθοῦν, ὡσάν νά μήν συνέβησαν ποτέ στήν ζωή τους…..
Γι’ αὐτό, μέσα στό Ἐξομολογητήριο ὁμολογοῦν μέ ταπείνωση καί συντριβή τήν ἐνοχή τους καί ἐξομολογοῦνται πλήρως καί τελείως ὅλα τά σφάλματά τους.
Μέ αὐτόν τόν τρόπο λαμβάνουν τήν ἄφεση ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν στις ὁποῖες ἔπεσαν μετά τό Ἅγιο Βάπτισμά τους καί ἐπανέρχονται στήν κατάσταση τῆς Χάριτος πλησίον τοῦ Θεοῦ, εἰρηνικοί καί ἀναπαυμένοι.
Ὑπάρχουν ὅμως, δυστυχῶς, καί κάποιοι πού δέν ἐξομολογοῦνται σωστά…
Τό μικρό αὐτό πόνημα ἔχει σκοπό –μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς πρεσβεῖες τῆς
Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί ὅλων τῶν Ἁγίων– νά ἀποτελέσει μία ἐλάχιστη συμβολή:
α)    στήν καλή προετοιμασία τῶν εὐσεβῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν πού προσέρχονται στό Ἱερώτατο Μυστήριο τῆς Μετανοίας καί Ἐξομολογήσεως,
β)    στήν σωστή ἐξομολόγηση ἐνώπιον τοῦ Πνευματικοῦ τους πατέρα (στο ἑξῆς: ὁ Πνευματικός) καί
γ) στήν μετά τήν ἐξομολόγηση σωστή πνευματική τους πορεία καί σχέση μέ τόν Πνευματικό.
Χωρίζεται σέ τρία μέρη :
Στό Α΄ μέρος παρουσιάζεται ἡ προετοιμασία γιά τήν ἐξομολόγηση, ἡ προσευχή πρίν τήν αὐτοεξέταση, καθώς καί ἕνα λιτό ἐνδεικτικό βοήθημα γιά τήν αὐτοεπίσκεψη τοῦ μετανοοῦντος πιστοῦ. Κλείνει μέ μία πρότυπη νοερά ἐξομολόγηση.
Στό Β΄ μέρος παρουσιάζονται θέματα πού σχετίζονται μέ τήν ἐξομολόγηση στόν Πνευματικό. Πῶς γίνεται μία σωστή ἐξομολόγηση, ποιά θά πρέπει νά εἶναι ἡ σχέση πνευματικοῦ παιδιοῦ καί Πνευματικοῦ, καθώς καί ποιοί κίνδυνοι, πειρασμοί καί παρεκτροπές μπορεῖ νά ὑπάρξουν στήν ὅλη πρακτική τοῦ Πανιερωτάτου Μυστηρίου τῆς Μετανοίας καί Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως.
Στό Γ΄ μέρος     παρουσιάζεται τό τί πρέπει νά κάνει ὁ πιστός μετά τήν ἐξομολόγηση, ὥστε –διά τῆς Θείας Χάριτος– νά ὁλοκληρωθεῖ ἡ πνευματική του θεραπεία καί νά παραμείνει ὑγιής.
Μικρό ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο:
Πῶς ἐπιλέγουμε τόν Πνευματικό μας Πατέρα.
Κατ’ ἀρχήν, πρέπει νά ποῦμε ὅτι ὅλοι οἱ ἱερεῖς –δυνάμει τῆς ἱερωσύνης τους– ἔχουν τήν ἐξουσία νά συγχωροῦν τίς ἁμαρτίες ὅσων ἐξομολογοῦνται σ’ αὐτούς. Ἑπομένως, ἀνεξάρτητα ἀπό τήν ποιότητα τοῦ ἱερέως, ὅταν κάποιος ἐξομολογεῖται σωστά, λαμβάνει τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν του ἀπό τόν ἱερέα-Πνευματικό. Ὁ ἱερέας ἔχει παρομοιαστεῖ μέ τόν ἀγωγό. Διά μέσου αὐτοῦ περνάει στόν ἐξομολογούμενο ἡ Θεία Χάρη. Δέν ἔχει σημασία ἡ ποιότητα τοῦ ἀγωγοῦ: ἄν εἶναι χρυσός ἤ ἀσημένιος ἤ μπακιρένιος. Τό Μυστήριο τό τελεῖ ὁ Χριστός καί πάντα εἶναι ἔγκυρο, ἐφ’ ὅσον βέβαια ὁ ἱερέας ἀνήκει στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἔχει σημασία ὅμως γιά τήν πνευματική καθοδήγηση καί γιά τήν θεραπεία τοῦ ἐξομολογουμένου ἡ πνευματική κατάσταση τοῦ Ἱερέως-Πνευματικοῦ-Γέροντος.
Ὅπως φροντίζουμε νά βροῦμε τόν καλό γιατρό γιά τό σῶμα μας, ἔτσι καί ἀκόμα πιό ἐπιμελημένα θά πρέπει νά ἀναζητήσουμε τόν σωστό Πνευματικό μας ἰατρό-ὁδηγό, πού θά συμβάλλει στήν πνευματική μας θεραπεία. Γιατί ἀλλιῶς… «τυφλός ἄν ὁδηγεῖ τυφλό, θά πέσουν κι οἱ δύο στό χαντάκι» .
«Χρειαζόμαστε», λέγει ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος, πολλὴ προσοχή, πολλὴ ἀγρυπνία, πολλές προσευχές γιὰ νὰ μὴν περιπέσουμε σέ κανέναν πλάνο ἢ ψεύστη ἢ ψευδαπόστολο ἢ ψευδόχριστο. Ἀντίθετα, πρέπει νὰ πετύχουμε ὁδηγὸ ἀληθινό, καὶ φιλόθεο, πού νὰ ἔχει τὸν Χριστὸ μέσα του καὶ νὰ γνωρίζει καταλεπτῶς τὸ κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων, τοὺς κανόνες καὶ τίς παραγγελίες τους καὶ τὰ δόγματα τῶν Πατέρων. Ἢ –νὰ εἰπῶ καλλίτερα– πού νὰ ξέρει τὰ θελήματα καὶ μυστήρια τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἰδίου τοῦ Δεσπότη καὶ Διδασκάλου τῶν Ἀποστόλων. Τέτοιον δάσκαλο πρέπει νὰ ζητοῦμε καὶ νὰ βρίσκουμε: ἕναν πού, πρῶτον μὲν, νὰ τὰ ἄκουσε αὐτὰ μὲ λόγο καὶ νὰ τὰ διδάχθηκε καὶ, ὕστερα δέ, νὰ τὰ διδάχθηκε μυστικὰ ἐν ἀληθείᾳ ἀπὸ τό ἴδιο τὸ παράκλητο Πνεῦμα, μὲ πράξη καὶ μὲ δοκιμή»
Περισσότερα θα δείτε στην παρακάτω διεύθυνση
  http://www.hristospanagia3.blogspot.gr/

Πότε κάνουμε το σταυρό μας στις ακολουθίες, αλλά και γενικά όταν βρισκόμαστε μέσα στην Εκκλησία;

Κάνουμε το σταυρό μας:

1. Μόλις ανάψουμε το κερί μας.

2. Όταν μπαίνουμε στους Ιερούς Ναούς και όταν βγαίνουμε από αυτούς.

3. Στην αρχή κάθε ακολουθίας.

4. Σε κάθε Τριαδική εκφώνηση.

Δηλαδή κάθε φορά πού θα λέγεται ή θα ψάλλεται το: «Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι»,ή όταν ακούγεται το «... του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος...».

5. Σε κάθε εκφώνηση της Παναγίας:

«Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας...» που υπάρχει στα Ειρηνικά, Πληρωτικά και Μικρές Συναπτές.

6. Στα Απολυτίκια ή Τροπάρια όταν και όπου ακούγεται το όνομα του Αγίου ή της Αγίας της ημέρας, του Ναού κλπ.

7. Στον Όρθρο, όταν ψάλλεται, επαναλαμβανόμενο, το Μεγαλυνάριο της Παναγίας: «Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ…». Το σταυρό μας είναι προτιμότερο να τον κάνουμε , όταν φθάνει η ψαλμωδία στο: «...την όντως Θεοτόκον ...», για να τονίζεται η πίστη ότι εγέννησε Θεόν.

8. Στη Μικρή και Μεγάλη Είσοδο, όταν περνούν από μπροστά μας το Ευαγγέλιο και τα Τίμια Δώρα.

9. Στον Τρισάγιο ύμνο: «Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς».

10. Στο «Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν...» το όποιο επαναλαμβάνεται τρις. Μαζί με το σταυρό μας σ' αυτήν την περίπτωση κάνουμε κάθε φορά και μία μικρή μετάνοια.

11. Πριν από το τέλος του Εσπερινού, όταν ο Ιερέας λέγει το «Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα, κατά τό ρήμα σου έν ειρήνη ότι είδον οί οφθαλμοί μου τό σωτήριόν σου…».

12. Στις απολύσεις των ακολουθιών (Εσπερινού, Όρθρου και λοιπών ακολουθιών),καθώς και στην απόλυση της Θείας Λειτουργίας.

13. Κάθε άλλη φορά, κατά τις διάφορες αιτήσεις του Ιερέα , έφ' όσον αυτό αναπαύει ή ευχαριστεί τον πιστό.

14. Όταν προσκυνούμε τις άγιες Εικόνες ή άγια Λείψανα.

15. Πριν κοινωνήσουμε και μετά τη Θεία Κοινωνία.

ΔΕΝ κάνουμε το σταυρό μας:

1. Όταν μας θυμιάζει ο Ιερέας. Στις περιπτώσεις αυτές αντί Σταυρού, κάνουμε μια υπόκλιση της κεφαλής ευχαριστούντες τον Ιερέα για την τιμή πού μας κάνει: Μετά τις άγιες Εικόνες να θυμιάζει και εμάς, ως εικόνες του Θεού! Εάν καθόμαστε , πρέπει να σηκωνόμαστε.

2. Όταν στην αρχή του Όρθρου αναγινώσκεται ο Εξάψαλμος.

Το σταυρό μας μπορούμε να κάνουμε στην αρχή και στο τέλος του Εξάψαλμου. Σ' όλη όμως τη διάρκεια αυτού, ακόμη και στο μέσον του, όταν λέγουμε τα «Δόξα... Και νυν... Αλληλούια...» ΔΕΝ κάνουμε το σταυρό μας, αλλά παρακολουθούμε «εν πάση σιωπή και κατανύξει» τον Αναγνώστη, ο όποιος «μετ' ευλάβειας και φόβου Θεού», διαβάζει τον Εξάψαλμο. Διότι ό χρόνος αυτός τής αναγνώσεως προεικονίζει το χρόνο τής Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου, κατά τη διάρκεια του οποίου με φόβο και τρόμο θα αναμένουμε την τελική κρίση Του για εμάς. Και, όπως τότε, έτσι και τώρα θα πρέπει σιωπώντες, όρθιοι, ακίνητοι, χωρίς μετακινήσεις ή, προπαντός, χωρίς και τούς παραμικρούς θορύβους, να παρακολουθούμε την ανάγνωση αυτή. (Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στις εσπερινές ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας, οι οποίες είναι ό Όρθρος της επομένης. Διότι τότε, αφηρημένοι, μπαίνουμε στους Ναούς χωρίς να προσέχουμε, εάν εκείνη την ώρα διαβάζεται ο Εξάψαλμος. Σ' αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να παραμένουμε ακίνητοι στην είσοδο του Κυρίως Ναού και μετά το πέρας της αναγνώσεως να μετακινούμαστε για να καταλάβουμε τη θέση μας).

3. Όταν φιλάμε το χέρι Ιερωμένου.

Η συνήθεια ορισμένων να κάνουν το σταυρό τους πριν φιλήσουν το χέρι του Επισκόπου ή Ιερέα ή οποιουδήποτε ρασοφόρου είναι λανθασμένη. Το σταυρό μας τον κάνουμε, όταν ασπαζόμαστε τις άγιες Εικόνες και όχι όταν ασπαζόμαστε το χέρι του Ιερωμένου. Όταν λοιπόν πρόκειται να επικοινωνήσουμε ή να συναντηθούμε με Ιερωμένο, μπορούμε να πούμε «Ευλόγησον, Δέσποτα ή Πάτερ» ή «Την ευχή σας, Σεβασμιώτατε ή Αγιε Καθηγούμενε ή Πάτερ και κάνοντας μία μικρή υπόκλιση της κεφαλής να ασπαστούμε το δεξί του χέρι, όποτε συνεχίζουμε το διάλογο μαζί του, όπως επιθυμεί ό καθένας. Το ίδιο κάνουμε και φεύγοντας από κοντά του. Λέμε, «Την ευχή σας ή Ευλογείτε, Πάτερ», κάνουμε μικρή υπόκλιση, προτείνοντας τις παλάμες μας σταυροειδώς, ασπαζόμαστε τη δεξιά του και φεύγουμε.

4. Όταν λαμβάνουμε το αντίδωρο από το χέρι του Ιερέα, το οποίο (χέρι) στη συνέχεια το ασπαζόμαστε.

του π. Γεωργίου Κουγιουμτζόγλου (από το :"Λατρευτικό Εγχειρίδιο" σελ. 168,171)

Πηγή:  http://panagiaalexiotissa.blogspot.com/2011/10/blog-post_5445.html#ixzz2qUtZ37QV

ΘΕΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΗΧΟΣ Γ΄ (+playlist)

Πηγή: π.Γεώργιος Θεοδωρίδης