Βιβλία! Παντού βιβλία!
Εκατομμύρια εκατομμυρίων οι τίτλοι, μυριάδες μυριάδων οι συγγραφείς,
χιλιάδες χιλιάδων οι εκδοτικοί οργανισμοί!
Και ο κόσμος; Ποιος είναι ο κόσμος; Πώς είναι; Πού πάει; Πόσο
ωφελείται; Πώς διαμορφώνεται; Είναι ανάλογο το αποτέλεσμα αυτής της
συγγραφικής, «πνευματικής» οιστρηλασίας, με την κατάσταση που βιώνει η
ανθρωπότητα, σ` ό,τι αφορά την ηθική της και, απλώς ειπείν, τον
ανθρωπισμό της;
Στον πρώτο τόμο του έργου του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου: «Ερμηνεία
εις τους 150 Ψαλμούς του Προφητάνακτος Δαβίδ» και στο εισαγωγικό
κείμενο: «Τοις εντευξομένοις Ορθοδόξοις», ο Ανώνυμος επιμελητής της Α΄
εκδόσεως, γράφει:
«Η εκτύπωση και η έκδοση των διαφόρων συγγραμμάτων, τότε πρέπει
να θεωρείται αναγκαία και να πραγματοποιείται, όταν η χρήση τους είναι
απαραίτητη και η ωφέλεια που θα πάρουμε απ` αυτά πολύ ξεκάθαρη. Τα
υπόλοιπα, που εκδίδονται με κάθε άλλο τρόπο, θα ήταν καλύτερο να
παραδίνονταν στη φωτιά, παρά προς έκδοση. Από εδώ γίνεται φανερό, ότι
μόνο τα βιβλία εκείνα κρίνονται άξια, για να δουν το φως της
δημοσιότητας, όσα καθίστανται αιτία για σωματική και ψυχική ωφέλεια. Όσα
προτείνουν την ασφαλή και αλάνθαστη φιλοσοφία. Όσα καλλιεργούν τον νου
των ανθρώπων με την αληθινή εξιστόρηση των παρελθόντων γεγονότων και όσα
τελειοποιούν τον νου με την άμεμπτη διδασκαλία της ορθής ηθικής.
