(Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης)
Ποια είναι η δύναμις της προσευχής και περί του μακαρίου Ιεροθέου και περί της ευλάβειας και της θεολογικής συγγραφής του.
- Αν τώρα το θεωρείς σωστό, ας εξετάσωμε πρώτη την αγαθωνυμία που εκφράζει τέλεια και αποκαλυπτικά όλες τις προόδους του Θεού, αφού επικαλεσθούμε την αγαθαρχική και υπεράγαθη Τριάδα που αποκαλύπτει όλες τις αγαθές πρόνοιές της.
Διότι σ' αυτήν πρέπει να ανεβαίνωμε πρώτα με τις ευχές, ως αγαθαρχία που
είναι, και πλησιάζοντάς την περισσότερο, να μυούμαστε στα πανάγαθα δώρα
που είναι τοποθετημένα γύρω της. διότι αυτή μεν είναι παρούσα σε όλα,
δεν είναι όμως όλα παρόντα σ' αυτήν. Όταν όμως την επικαλούμαστε με
πάναγνες ευχές, με αθόλωτο νου και με κατάλληλη για τη θεία ένωση
διάθεση, τότε είμαστε κι εμείς παρόντες σ' αυτήν(1). διότι η αγαθότης
δεν ευρίσκεται καν σε τόπο, ώστε ν' απουσιάσει από κάποιον ή να μεταβεί
από άλλους σε άλλους. Αλλά και το να ειπούμε από το άλλο μέρος ότι η
αγαθότης ευρίσκεται μέσα σε όλα τα όντα, αυτό απέχει από την απειρία που
είναι επάνω από όλα και περιλαμβάνει όλα.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν ν' ανυψωθούμε με τις ευχές προς την υψηλότερη
κορυφή των θείων και αγαθών αιτίων. Τότε θα συμβεί ό,τι συμβαίνει στην
περίπτωση μιας πολύφωτης αλυσίδας που είναι κρεμασμένη από την ουράνια
κορυφή και κατεβαίνει έως εδώ. εμείς, πιάνοντάς την με τα χέρια, το ένα
μετά το άλλο προς τα εμπρός, θα ενομίζαμε ότι κατεβάζομε εκείνη, που
είναι παρούσα και άνω και κάτω, αλλ' ανεβαίνομε εμείς οι ίδιοι προς τις
υψηλότερες μαρμαρυγές των πολυφώτων ακτίνων. Ή ό,τι συμβαίνει στην
περίπτωση που θα εμβαίναμε σε πλοίο.