Ο
άγιος Μηνάς μίλησε με πολλή παρρησία για τη δύναμη του Χριστού στον
έπαρχο Ερμογένη, ο οποίος τον δίκαζε και τον υπέβαλλε σε βασανιστήρια.
Τον διαβεβαίωνε δηλαδή ότι με την επίκληση του ονόματος του Χριστού όλα
μπορεί να τα κάνει, ακόμη και βαριές αρρώστιες και πάθη ανίατα να
θεραπεύσει, αλλά και εκείνα που μόνο ο Θεός μπορεί. Και ως μάρτυρα των
λόγων του έφερνε τον λαό που ήταν εκεί.
Ο έπαρχος του απάντησε: «Τώρα θα αποδείξω ότι λες φλυαρίες και καυχιέσαι
μάταια. Όταν δηλαδή κόψω ή κάψω ένα από τα μέλη σου και εσύ, που
προσκυνάς τον Χριστό, δεν μπορέσεις να το αποκαταστήσεις, πώς θα φανείς
ότι έδωσες στ’ αλήθεια σε άλλους αυτά που δεν μπορείς να χαρίσεις στον
εαυτό σου;» Ο άγιος τότε είπε: «Εύχομαι, έπαρχε, να διαπιστώσεις σ’
εμένα τη δύναμη του Χριστού· γιατί είμαι βέβαιος ότι θα απορρίψεις
αμέσως το αξίωμα που έχεις τώρα και θα γίνεις και εσύ ένας από αυτούς
που έχουν αρχηγό τον Χριστό».
Ο έπαρχος λοιπόν, θέλοντας να ικανοποιήσει την οργή του, αλλά και
ελπίζοντας ότι θα αποδείξει ψεύτη τον άγιο μπροστά σε όλους, διέταξε να
αφαιρέσουν με μαχαίρια όλο το σαρκώδες μέρος των πελμάτων του, επάνω στα
οποία στηρίζονται τα πόδια, και έπειτα να σταθεί πατώντας με γυμνά
κόκκαλα καθώς θα τον ρωτούσαν για τους θεούς, έτσι ώστε, από τους
αφόρητους πόνους που θα του τρυπούσαν την καρδιά, να δυσκολεύεται στις
απαντήσεις και στην αντίκρουση των επιχειρημάτων.
