Τά βάσανα τοῦ Κόσμου
Ἀτέλειωτα εἶναι τὰ βάσανα τοῦ κόσμου. Μία γενική ἀποσύνθεση,
οἰκογένειες, μικροί-μεγάλοι. Κάθε μέρα ἡ καρδιά μου γίνεται κιμάς. Τὰ
περισσότερα σπίτια εἶναι γεμάτα ἀπὸ στενοχώριες, ἀπὸ ἀγωνία, ἀπὸ ἄγχος.
Μόνο στὰ σπίτια ποὺ ζοῦν κατὰ Θεόν εἶναι καλά οἱ ἄνθρωποι. Στὰ ἄλλα,
διαζύγια, ἄλλοι χρεωκοπημένοι, ἄλλοι ἄρρωστοι, ἄλλοι τρακαρισμένοι,
ἄλλοι μὲ ψυχοφάρμακα, μὲ ναρκωτικά!... Λίγο-πολύ ὅλοι, οἱ καημένοι,
ἔχουν ἕναν πόνο. Ἰδίως τώρα, δουλειές δὲν ἔχουν, χρέη ἀπὸ 'δω, βάσανα
ἀπὸ 'κει, τούς τραβοῦν οἱ Τράπεζες, τούς βγάζουν ἀπὸ τὰ σπίτια, ἕνα
σωρό! Καὶ δὲν εἶναι μία καὶ δύο μέρες! Καὶ ἄν ἕνα-δύο παιδιά σὲ μία
τέτοια οἰκογένεια εἶναι γερά, ἀρρωσταίνουν ἀπὸ αὐτήν τὴν κατάσταση.
Πολλές οἰκογένειες ἀπὸ αὐτές μία μέρα νὰ εἶχαν τὸ ἀμέριμνο, τὴν
ξενοιασιά τῶν μοναχῶν, θὰ εἶχαν τὸ καλύτερο Πάσχα...
