«Ἡ ἀγάπη οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ» (Α΄Κορινθίους
13,6)
Ηλιάδης Σάββας,
Δάσκαλος
Τόσα
χρόνια διαβάζω την περικοπή από τον Απόστολο στο Άγιο Ευχέλαιο και δεν πέρασε
ποτέ από το μυαλό μου αυτή η ευαγγελικώς διατυπωμένη σχέση της Αλήθειας με την
Αγάπη. Στο Χριστό συνυπάρχουν άμα Αλήθεια και Αγάπη. Δηλαδή στην Εκκλησία μας,
η οποία είναι ο Χριστός παρατεινόμενος στους αιώνες: «Ἡ ἀγάπη συγχαίρει τῇ ἀληθείᾳ». Πόσο αναπαύει αλήθεια αυτός ο
λόγος. Πόσο πληρώνει την καρδιά!
Με
δυο λόγια, η αγάπη αναπαύεται στην
αλήθεια και όχι στο ψέμα. Ούτε στην ελάχιστη απόκλιση απ` αυτήν. Διότι η
Αλήθεια είναι μία, ο Χριστός αποκαλυπτόμενος στους αγίους του. Δεν μπορεί να
είναι ο Χριστός τεμαχισμένος ή ελλιπής στο ελάχιστο. Τέτοιος προσφερόμενος
Χριστός είναι ψεύτικος. Είναι Χριστός μύθευμα, δημιούργημα της φαντασίας και
μάλιστα της αρρωστημένης, της δαιμονικής.
