Ἀπόστολος: ( Α΄ Θεσ. δ΄ 1 - 12)
Α Θεσ. 4,1 Τὸ λοιπὸν οὖν,
ἀδελφοί, ἐρωτῶμεν ὑμᾶς καὶ παρακαλοῦμεν
ἐν Κυρίῳ Ἰησοῦ, καθὼς παρελάβετε παρ᾿ ἡμῶν
τὸ πῶς δεῖ ὑμᾶς περιπατεῖν καὶ ἀρέσκειν
Θεῷ, ἵνα περισσεύητε μᾶλλον·
Α Θεσ. 4,1 Εν συμπεράσματι, λοιπόν, αδελφοί, σας παρακαλούμεν
και σας προτρέπομεν εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, καθώς παρελάβατε
και εδιδάχθητε από την προφορικήν μας διδασκαλίαν, δια το πως πρέπει να ζήτε
και να φέρεσθε και να ευαρεστήτε στον Θεόν, σας παρακαλούμεν έτσι να φέρεσθε
και να προοδεύετε ακόμη περισσότερον εις την χριστιανικήν ζωήν.
Α Θεσ. 4,2 οἴδατε γὰρ
τίνας παραγγελίας ἐδώκαμεν ὑμῖν διὰ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.
Α Θεσ. 4,2 Γνωρίζετε άλωστε ποίας εντολάς και οδηγίας σας
εδώκαμεν εκ μέρους του Κυρίου ημών Ιησού.
Α Θεσ. 4,3 Τοῦτο γάρ ἐστι
θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ἁγιασμὸς ὑμῶν, ἀπέχεσθαι
ὑμᾶς ἀπὸ τῆς πορνείας,
Α Θεσ. 4,3 Διότι τούτο είναι θέλημα του Θεού, δηλαδή να γίνετε
άγιοι και αγνοί, να απέχετε από την πορνείαν, (η οποία μολύνει πάντοτε τον
άνθρωπον),
Α Θεσ. 4,4 εἰδέναι ἕκαστον
ὑμῶν τὸ ἑαυτοῦ σκεῦος κτᾶσθαι ἐν
ἁγιασμῷ καὶ τιμῇ,
Α Θεσ. 4,4 και να γνωρίζη ο καθένας σας να κρατή υπό την
εξουσίαν και κυριαρχίαν του το σώμα του εις κατάστασιν αγιασμού και τιμής·
Α Θεσ. 4,5 μὴ ἐν πάθει ἐπιθυμίας
καθάπερ καὶ τὰ ἔθνη τὰ μὴ εἰδότα τὸν
Θεόν,
Α Θεσ. 4,5 και να μη αφήση ποτέ κανείς τον ευατόν του να
κυριευθή από πάθος αμαρτωλής επιθυμίας, όπως τα ειδωλολατρικά έθνη, τα οποία
δεν γνωρίζουν τον Θεόν.
Α Θεσ. 4,6 τὸ μὴ ὑπερβαίνειν
καὶ πλεονεκτεῖν ἐν τῷ πράγματι τὸν ἀδελφὸν
αὐτοῦ, διότι ἔκδικος ὁ Κύριος περὶ πάντων τούτων,
καθὼς καὶ προείπομεν ὑμῖν καὶ διεμαρτυράμεθα.
Α Θεσ. 4,6 Ακόμη δε κανείς από σας επί του θέματος αυτού να μη
ξεπερνά ποτέ τα όρια της ηθικής ζωής και συμπεριφοράς και μολύνη την τιμήν του
αδελφού με το αμάρτημα της μοιχείας, διότι ο Κυριος είναι εκδικητής και τιμωρεί
όλας αυτάς τας αισχράς πράξεις, όπως άλλωστε σας είχομεν προείπει, όταν ήμεθα
μαζή σας και διεμαρτυρήθημεν μάλιστα.
Α Θεσ. 4,7 οὐ γὰρ ἐκάλεσεν
ἡμᾶς ὁ Θεὸς ἐπὶ ἀκαθαρσίᾳ, ἀλλ᾿
ἐν ἁγιασμῷ.
Α Θεσ. 4,7 Διότι δεν μας εκάλεσεν ο Θεός εις μίαν ακάθαρτον
ζωήν σαρκικότητος, αλλ' εις ζωήν αγνότητος και αγιασμού.
Α Θεσ. 4,8 τοιγαροῦν ὁ ἀθετῶν
οὐκ ἄνθρωπον ἀθετεῖ, ἀλλὰ τὸν Θεὸν
τὸν καὶ δόντα τὸ Πνεῦμα αὐτοῦ τὸ Ἅγιον
εἰς ὑμᾶς.
Α Θεσ. 4,8 Ωστε, λοιπόν, εκείνός που παραβαίνει αυτά δεν
καταπατεί και δεν απορρίπτει άνθρωπον, αλλ' αυτόν τον Θεόν, ο οποίος και σας
έδωσε το Πνεύμα του το Αγιον, δια να ζήτε με αγνότητα και αγιασμόν.
Α Θεσ. 4,9 Περὶ δὲ τῆς
φιλαδελφίας οὐ χρείαν ἔχετε γράφειν ὑμῖν· αὐτοὶ
γὰρ ὑμεῖς θεοδίδακτοί ἐστε εἰς τὸ ἀγαπᾶν
ἀλλήλους·
Α Θεσ. 4,9 Ως προς δε την αγάπην προς τους αδελφούς Χριστιανούς
δεν έχετε ανάγκην να γράψω εγώ προς σας, διότι σεις έχετε διδαχθή από τον ίδιον
τον Θεόν στο να αγαπάτε ο ένας τον άλλον.
Α Θεσ. 4,10 καὶ γὰρ ποιεῖτε
αὐτὸ εἰς πάντας τοὺς ἀδελφοὺς τοὺς ἐν
ὅλῃ τῇ Μακεδονίᾳ. παρακαλοῦμεν δὲ ὑμᾶς,
ἀδελφοί, περισσεύειν μᾶλλον
Α Θεσ. 4,10 Και αυτό μαρτυρείται εκ του γεγονότος, ότι αυτήν την
αγάπην την τρέφετε και την ασκείτε εις όλους τους αδελφούς, που ευρίσκονται
καθ' όλην την έκτασιν της Μακεδονίας. Σας παρακαλούμεν, αδελφοί, να την ασκήτε
ακόμη πλουσιωτέραν.
Α Θεσ. 4,11 καὶ φιλοτιμεῖσθαι
ἡσυχάζειν καὶ πράσσειν τὰ ἴδια καὶ ἐργάζεσθαι
ταῖς ἰδίαις χερσὶν ὑμῶν, καθὼς ὑμῖν
παρηγγείλαμεν,
Α Θεσ. 4,11 Να προσπαθήτε δε με κάθε φιλοτιμίαν και να το θεωρήτε
τιμήν σας να ζήτε ειρηνικοί και ήσυχοι και να ασχολήται ο καθένας σας εις τα
ιδικά του έργα και να εργάζεσθε με τα ίδια σας τα χέρια σύμφωνα με τας οδηγίας
και τας εντολάς, που σας εδώσαμεν
Α Θεσ. 4,12 ἵνα περιπατῆτε
εὐσχημόνως πρὸς τοὺς ἔξω καὶ μηδενὸς χρείαν
ἔχητε.
Α Θεσ. 4,12 δια να συμπεριφέρεσθε έτσι όπως ταιριάζει στους
Χριστιανούς με αξιοπρέπειαν και ευγένειαν προς τους έξω της Εκκλησίας απίστους,
και να μην έχετε ανάγκην από τίποτε, αλλά με την εργασίαν σας να επαρκήτε στον
ευατόν σας.
Εὐαγγέλιο: ( Λουκ. ιβ΄ 48 - 59)
Λουκ.
12,48 ὁ δὲ μὴ
γνούς, ποιήσας δὲ ἄξια πληγῶν, δαρήσεται ὀλίγας. παντὶ
δὲ ᾧ ἐδόθη πολύ, πολὺ ζητηθήσεται παρ᾿ αὐτοῦ,
καὶ ᾧ παρέθεντο πολύ, περισσότερον αἰτήσουσιν αὐτόν.
Λουκ. 12,48 Εκείνος δε που δεν εγνώρισε το θέλημα του Κυρίου, έκαμε
δε πράξεις αξίας τιμωρίας, θα τιμωρηθή με ολίγας μαστιγώσεις. Εις εκείνον που
εδόθη πολύ, θα του ζητηθή και πολύ, και εις εκείνον που του παρέδωσαν πολλά
χαρίσματα, θα ζητηθούν περισσότερα καλά έργα, παρ' όσα θα ζητήσουν από εκείνους
που έλαβαν ολιγώτερα.
Λουκ.
12,49 Πῦρ ἦλθον βαλεῖν
ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ τί θέλω εἰ ἤδη ἀνήφθη!
Λουκ. 12,49 Ηρθα να βάλω φωτιά εις την γην, φλογερόν ζήλον και
ενθουσιασμόν εις τας καρδίας των καλοπροαιρέτων, ο οποίος όμως ζήλος θα ανάψη
στους κακοπροαιρέτους πυρκαϊάν μίσους εναντίον εμού και των οπαδών μου. Και τι
άλλο θέλω, εάν τώρα έχη πλέον ανάψει αυτή η φωτιά!
Λουκ.
12,50 βάπτισμα δὲ ἔχω
βαπτισθῆναι, καὶ πῶς συνέχομαι ἕως οὗ τελεσθῇ!
Λουκ. 12,50 Εγώ έχω το βάπτισμα του μαρτυρίου, δια να βαπτισθώ εις
αυτό, και πόσον κατέχομαι από τον πόθον και ανυπομονώ πότε να πραγματοποιηθή
και απλωθή έτσι εις όλον τον κόσμον το πυρ της πίστεως και του θείου ζήλου!
Λουκ.
12,51 δοκεῖτε ὅτι εἰρήνην
παρεγενόμην δοῦναι ἐν τῇ γῇ; οὐχί, λέγω ὑμῖν,
ἀλλ᾿ ἢ διαμερισμόν.
Λουκ. 12,51 Νομίζετε ότι ήλθα εις την γην να δώσω υποκριτικήν και
ψευδή ειρήνην, όπως την φαντάζονται οι Εβραίοι; Οχι σας λέγω, αλλά έχω έλθει,
δια να προκαλέσω διαίρεσιν μεταξύ των ανθρώπων, δια την οποίαν όμως διαίρεσιν
υπεύθυνοι θα είναι οι πονηροί και αμετανόητοι άνθρωποι.
Λουκ.
12,52 ἔσονται γὰρ ἀπὸ
τοῦ νῦν πέντε ἐν οἴκῳ ἑνὶ διαμεμερισμένοι,
τρεῖς ἐπὶ δυσὶ καὶ δύο ἐπὶ
τρισί·
Λουκ. 12,52 Διότι από τώρα θα είναι εις ένα σπίτι πέντε χωρισμένοι,
τρεις εναντίον δύο και δύο εναντίων τριών.
Λουκ.
12,53 διαμερισθήσονται πατὴρ ἐπὶ
υἱῷ καὶ υἱὸς ἐπὶ πατρί, μήτηρ ἐπὶ
θυγατρὶ καὶ θυγάτηρ ἐπὶ μητρί, πενθερὰ ἐπὶ
τὴν νύμφην αὐτῆς καὶ νύμφη ἐπὶ τὴν
πενθερὰν αὐτῆς.
Λουκ. 12,53 Και θα χωρισθή ο πατέρας ο άπιστος εναντίον του πιστού
υιού του, και ο άπιστος υιός εναντίον του πιστού πατρός του,η μητέρα εναντίον
της κόρης της και η κόρη ενάντιον της μητρός· η πενθερά εναντίον της νύμφης και
η νύμφη ενάντιον της πενθεράς· τα άπιστα μέλη της οικογενείας εναντίον των
πιστών”.
Λουκ.
12,54 Ἔλεγε δὲ καὶ
τοῖς ὄχλοις· ὅταν ἴδητε τὴν νεφέλην ἀνατέλλουσαν
ἀπὸ δυσμῶν, εὐθέως λέγετε, ὄμβρος ἔρχεται,
καὶ γίνεται οὕτω·
Λουκ. 12,54 Ελεγε δε εις τα πλήθη· “όταν ίδετε το σύνεφο να
ανεβαίνη από την δύσιν, αμέσως λέγετε· Βροχή έρχεται· και γίνεται έτσι.
Λουκ.
12,55 καὶ ὅταν νότον
πνέοντα, λέγετε ὅτι καύσων ἔσται, καὶ γίνεται.
Λουκ. 12,55 Και όταν ίδετε νότιον άνεμον να φυσά, λέγεται ότι θα
γίνη ζέστη· και γίνεται έτσι.
Λουκ.
12,56 ὑποκριταί, τὸ
πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς οἴδατε
δοκιμάζειν, τὸν δὲ καιρὸν τοῦτον πῶς οὐ
δοκιμάζετε;
Λουκ. 12,56 Υποκριταί! Τα σημεία του ουρανού και της γης, που
προαναγγέλους τον καιρόν, ξέρετε να τα διακρίνετε. Τον καιρόν όμως τούτον, που
όλα τα σημεία τον παρουσιάζουν ως εποχήν της ελεύσεως του Μεσσίου, πως δεν τον
διακρίνετε;
Λουκ.
12,57 τί δὲ καὶ ἀφ᾿
ἑαυτῶν οὐ κρίνετε τὸ δίκαιον;
Λουκ. 12,57 Διατί δε και από μόνον τον εαυτόν σας, με οδηγόν το
λογικόν και την συνείδησίν σας, δεν κρίνετε το ορθόν και δίκαιον, ότι δηλαδή
είναι καιρός πλέον να μετανοήσετε, δια να εύρετε σωτηρίαν;
Λουκ.
12,58 ὡς γὰρ ὑπάγεις
μετὰ τοῦ ἀντιδίκου σου ἐπ᾿ ἄρχοντα, ἐν
τῇ ὁδῷ δὸς ἐργασίαν ἀπηλλάχθαι ἀπ᾿
αὐτοῦ, μήποτε κατασύρῃ σε πρὸς τὸν κριτήν, καὶ
ὁ κριτής σε παραδῷ τῷ πράκτορι, καὶ ὁ πράκτωρ σε
βαλεῖ εἰς φυλακήν.
Λουκ. 12,58 Εφ' όσον είναι καιρός συμφιλιωθήτε με τον Θεόν, διότι
όταν πηγαίνης με τον αντίδικόν σου στον άρχοντα να δικασθής, προσπάθησε να
απαλλαγής από αυτόν και να συμβιβασθής μαζή του, μήπως σε τραβήξη εμπρός στον
δικαστήν και ο δικαστής σε παραδώση στον εισπράκτορα και ο εισπράκτωρ σε βάλη
εις την φυλακήν.
Λουκ.
12,59 λέγω σοι, οὐ μὴ ἐξέλθῃς
ἐκεῖθεν ἕως οὗ καὶ τὸ ἔσχατον λεπτὸν
ἀποδῷς.
Λουκ. 12,59 Σου λέγω ότι δεν θα βγης από εκεί, έως ότου εξοφλήσης
και το τελευταίον λεπτόν. Συμφιλιωθήτε με τον Θεόν δια της μετανοίας σας, πριν
εκδοθή από αυτόν η καταδικαστική για σας απόφασίς του.
