Στήν
προτροπή τοῦ ἱερέως “Εὐχαριστήσωμεν
τῷ Κυρίῳ” οἱ πιστοί ἀπαντοῦν:
“Αὐτό
εἶναι ἄξιο καί δίκαιο”.
Κατά
τόν
Ἱερό
Χρυσόστομο
ἡ
ἀπάντησις
τῶν
πιστῶν
“ Ἄξιον
καί
δίκαιον
“ φανερώνει
τήν
ἑνότητα
τοῦ
Σώματος
τοῦ
Χριστοῦ
καί
τήν
ἱσότητα
τοῦ
λειτουργοῦ
καί
τῶν
πιστῶν
ἐνώπιον
τῶν
θείων
δωρεῶν.
Μπροστά
στίς
θεῖες
δωρεές
εἴμεθα
ὅλοι
ἴσοι.
“ Ἡ
εὐχαριστία
πρός
τόν
Θεό
εἶναι
κοινή,
διότι
δέν
εὐχαριστεῖ
μόνος
του
ὁ
ἱερεύς,
ἀλλά
καί
ὅλος
ὁ
λαός.
Ἀφοῦ
ἀρχίσει
ὁ
ἱερεύς,
συμφωνοῦν
ὅλοι
ὅτι
αὐτή
γίνεται
ἄξια
καί
δικαιολογημένα.
Καί
τότε
ὁ
ἱερεύς
ἀρχίζει
τή
Θεία
Εὐχαριστία.
“ Καί
ὁ
λαός
ὁλόκληρος
συμμετέχει
σ᾿
αὐτήν
καί
συμπορεύεται
μέ
τόν
Λειτουργό1.
Ἀπό
τό
“Ἄξιον
καί
δίκαιον”
τῶν
ἱεροψαλτῶν
καί
πρίν
ἀπό
τήν
ἐκφώνησι
τοῦ
ἱερέως
“Τόν
ἐπινίκιον
ὕμνον
ᾄδοντα,
βοῶντα,
κεκραγότα
καί
λέγοντα...”
διαβάζεται
ἀπό
τόν
Λειτουργό
ἡ
“Εὐχή
τῆς
Εὐχαρισίας”
ἤ
“ Εὐχαριστήριος
Εὐχή”
: