α) ἡ μεταφορὰ τῆς κολώνας
Μία γυναῖκα ἀγόρασε μία κολῶνα καὶ δὲν
μποροῦσε νὰ τὴν στείλει στὴν Ῥώμη ποὺ κτιζόταν ἐκεῖ μία ἐκκλησία τοῦ
Ἁγίου Γεωργίου. Εἶδε λοιπὸν στὸ ὄνειρό της τὸν Ἅγιο, ποὺ μαζί της σήκωσε
τὴν κολῶνα καὶ τὴν ἔριξαν στὴν θάλασσα. ΄
Ἡ κολῶνα βρέθηκε στὴν Ῥώμη μὲ μία ἐπιγραφὴ νὰ τοποθετηθεῖ στὸ δεξὶ μέρος τῆς ἐκκλησίας.
Β) ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΝΟΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ
Στὴν Παμφλαγονία τοῦ Πόντου τιμοῦσαν πολὺ τὸν Ἅγιο καὶ μάλιστα εἶχαν κτιστεῖ πρὸς τιμὴν του πολλοὶ ναοί. Ὅλοι
τιμοῦσαν τὸν Ἅγιο τόσο ὥστε κάθε οἰκογένεια νὰ δίνει τὸ ὄνομά του σ᾿
ἕνα ἀπὸ τὰ ἀρσενικὰ παιδιά της. Τοῦτο συνέβη καὶ σὲ μία εὐσεβὴ
οἰκογένεια. Ἐμεγάλωσε τὸ παιδί της ποὺ ἦταν φρόνιμο, ἠθικό, συνετό, καὶ
ὅταν ἔγινε εἴκοσι χρόνων τὸν κάλεσαν στὸ στρατό. Στὶς μάχες ποὺ ἔγιναν
ἐναντίον τῶν βαρβάρων πολλοὶ Χριστιανοὶ μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ὁ νεαρὸς
Γεώργιος, ἔπεσαν σὲ ἐνέδρα, καὶ ἀπὸ αὐτοὺς ἄλλους ἔσφαξαν, ἄλλους ἔκαμαν
ὑπηρέτες καὶ ἄλλους πώλησαν δούλους. Ὁ Γεώργιος ἔγινε ὑπηρέτης κάποιου
ἀξιωματικοῦ, ποὺ τὸν ἐκτίμησε πολύ.
Οἱ γονεῖς του Γεωργίου γιὰ ἕνα ὁλόκληρο χρόνο ἐπενθοῦσαν καὶ ἔκλαιγαν ἀπαρηγόρητοι
γιὰ τὸ χαμένο τοὺς παιδί. Καθημερινὰ
ἐπήγαιναν στὴν ἐκκλησία καὶ γονατιστοὶ παρακαλοῦσαν θερμὰ τὸν Θεὸ νὰ
τοὺς φανερώσει τί ἀπέγινε τὸ ἀγαπημένο τους παιδί.
