Μίλιτσα Ζερνώβ
Τά μάτια πού είδαν τόν Θεό
Κάποτε,
μετά τό 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, μέ κάλεσαν οι αμερικανοί φίλοι μου να τούς
επισκεφτώ από τήν Αγγλία. Εγώ στό μεταξύ είχα πληροφορηθεί ότι ο Έπ.
Νικόλαος ζει στό Σικάγο καί αποφάσισα να τόν επισκεφτώ, μολονότι αυτό
δέν ήταν ούτε τόσο φθηνό μά ούτε καί τόσο απλό. Τηλεφώνησα στή σέρβική
Εκκλησία γιά να μάθω τήν διεύθυνσή του καί μου είπαν ότι ο Επίσκοπος
έλειπε σε ταξίδι στή Νέα Υόρκη γιά ένα τριήμερο. Ήταν γιά μένα δώρο εξ
ουρανού.
Συναντηθήκαμε. Εκείνος ήταν γερασμένος καί καταβεβλημένος
αλλά τό βλέμμα των μαύρων ματιών του διαπερνούσε τόν συνομιλητή όπως
τότε στη Σερβία, μέχρι τήν καρδιά. Αρχίσαμε να μιλάμε γιά τήν πορεία τού
κόσμου, γιά τήν Εκκλησία, τή Ρωσία... «Σεβασμιώτατε, τόν ρώτησα, άραγε
οι κακουχίες καί οι στερήσεις στό στρατόπεδο συγκέντρωσης, πνευματικά
φονεύουν ή ξαναγεννούν τόν άνθρωπο;
