Σύμφωνο συμβίωσης = ἐρωτοτροπία μέ τόν θάνατο
Εὐδοξία Αὐγουστίνου. Φιλόλογος - Θεολόγος
Τί
κρίμα! Μέσα στόν ἀνεμοστρόβιλο τῶν παγκόσμιων ἐξελίξεων κι ἐνῶ ὁ κόσμος χάνεται
κάτω ἀπό τά πόδια μας, ἡ ἑλληνική Βουλή ψήφισε νόμο γιά τήν ἐπέκταση τοῦ
συμφώνου συμβίωσης καί στά ὁμόφυλα ζευγάρια, κατοχυρώνοντας μάλιστα ὅλα τά
δικαιώματα πού ἔχουν ὅσοι συνάπτουν γάμο (κληρονομικά, φορολογικά,
δημοσιοϋπαλληλικοῦ δικαίου, προσεχῶς καί υἱοθεσία[;]).
Καταρχάς,
ὁ
νόμος εἶναι ἀντισυνταγματικός, ἀφοῦ ἀντιτίθεται στό ἄρθρο 21 § 1 τοῦ
Συντάγματος, τό ὁποῖο διαλαμβάνει: «Ἡ οἰκογένεια, ὡς θεμέλιο τῆς
συντήρησης
καί προαγωγῆς τοῦ Ἔθνους, καθώς καί ὁ γάμος, ἡ μητρότητα καί ἡ παιδική
ἡλικία
τελοῦν ὑπό τήν προστασία τοῦ κράτους». Πῶς συνταιριάζονται αὐτές οἱ
ἀν-τινομίες καί πῶς τά παρά φύσιν νομιμοποιοῦνται, εἶναι καί αὐτό
σημεῖο τῶν καιρῶν,
γιά τό ὁποῖο ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς εἶχε εἰδοποιήσει• «ὅτι ἐν ἐσχάταις
ἡμέραις
ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί• ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι,
φιλάργυροι, ἀλαζόνες,
...διάβολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι,... προπετεῖς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι
μᾶλλον ἢ
φιλόθεοι» (Β΄ Τι 3,1-4).