«Κάποιος
άλλος, σαράντα πέντε περίπου χρόνων και πατέρας δύο παιδιών, αν και η κατάσταση
της υγείας τον ήταν πολύ άσχημη, εξομολογήθηκε και κοινώνησε με ευχαρίστηση.
Την επόμενη ημέρα ο ιερεύς τον επισκέφτηκε και πάλι. Το πρόσωπό του ήταν ήρεμο,
καθώς τον διακατείχε μία απέραντη αισιοδοξία. Με χαμηλή και μισοσβησμένη φωνή είπε:
— Σήμερα φεύγω, πάτερ... για τον ουρανό, και
ή χαρά μου είναι πολύ μεγάλη. Εάν δεν φύγω, θα λυπηθώ, διότι είναι ενδεχόμενο
μέσα στην παλιοκοινωνία να λερώνει κανείς την ψυχή του. Η ζωή η βρώμικη
συνοδεύεται από πολύ πόνο και πολλή πικρία...
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2016/01/blog-post_269.html