ΤΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟΝ ΣΥΜΒΑΙΝΟΝΤΑ
Πρώτ. Θεόδωρος Ζήσης,
Ομότιμος Καθηγητής Α.Π.Θ.
Εκ του βιβλίο "Ο
Θάνατος και τα μετά Θάνατον"
1. Οι παραβολές του πλουσίου και του
Λαζάρου και του άφρονος πλουσίου
Η
διάλυση της συμφυΐας ψυχής και σώματος διά του θανάτου, η συμφέρουσα οικονομία
του θανάτου, λόγω της διακοπής της αμαρτίας και της καταστολής του εγωισμού που
επιτυγχάνει, το γνωστό στον Θεό του τρόπου και χρόνου του θανάτου μας, ο
καθορισμός των ορίων της ζωής μας από τον Θεό, ο θάνατος νηπίων και νέων
ανθρώπων, η μνήμη θανάτου, είναι από τις πλέον δύσκολες και σημαντικές πτυχές
του αγωνιώδους αυτού προβλήματος του θανάτου. Καιρός λοιπόν να έρθει ο λόγος
και στα μετά θάνατον, ώστε να ολοκληρωθεί η παρουσίαση της διδασκαλίας της
Εκκλησίας μας επ’ αυτών των θεμάτων.
Στην
καρδιά του υπό εξέτασιν θέματος βρίσκεται η παραβολή του πλουσίου και του
Λαζάρου, γι’ αυτό είναι απαραίτητο να επισημανθούν από αυτήν τα στοιχεία εκείνα
που συνθέτουν μία εικόνα της μεταθανατίου ζωής, ζωγραφισμένη μάλιστα από τον
ίδιο τον Χριστό. Αρχίζει λοιπόν η παραβολή ως εξής: «Ἄνθρωπος δέ τις ἦν πλούσιος,
καί ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καί βύσσον εὐφραινόμενος καθ’ ἡμέραν λαμπρῶς.
