Μορφήν
επιδημίας έχει λάβει και η πλήρως εκκοσμικευμένη και αποϊεροποιημένη κατάδυση
του Τιμίου Σταυρού σε κολυμβητήρια, πισίνες, υποτυπώδη και κακόγουστα
συντριβάνια, χάριν εντυπωσιασμού και θεάματος, εν μέσω χριστιανών(;), που δεν
αισθάνθηκαν την ανάγκην να εκκλησιαστούν την Δεσποτική αυτή ημέρα, να
μεταλάβουν αγιασμού, να προσκυνήσουν τον Τίμιο Σταυρό, να φωτιστούν.
Τουναντίον, αισθάνονται την ανάγκη να συμμετάσχουν στην φολκλορική αυτή τελετή,
«χαριεντιζόμενοι, χειροκροτούντες και ασεβούντες». Καί ταύτα πάντα να ευρίσκουν
υποστηρικτή εμμέσως ή αμέσως «τους έχοντας διακονίαν εν τη Εκκλησία».
Με
αφορμή τα θλιβερά γεγονότα που διαδραματίστηκαν φέτος την ημέρα των Θεοφανείων,
κατά τον αγιασμό των υδάτων σε δεξαμενές,θάλασσες κ.λ.π. πρέπει να σημειώσουμε
τα εξής:
Α.Η
Τελετή αγιασμού των υδάτων θαλασσών, λιμνών, δεξαμενών κ.λ.π.είναι ΑΓΙΑΣΤΙΚΗ
ΠΡΑΞΗ, το τυπικό της οποίας βρίσκεται σε όλες τις εκδόσεις των
Ιερατικών. Ως εκ τούτου ο ιερέας είναι εκείνος που τελεί τα προβλεπόμενα
και κανένας άλλος. Ο ιερέας δηλαδή είναι αυτός που διαβάζει την σχετική
αγιαστική ευχή, την ευχή της κεφαλοκλισίας και αυτός που ρίχνει τρείς φορές τον
Σταυρό στην θάλασσα, ποτάμι, λίμνη κ.λ.π.
